TTC

Zoals altijd, niets is mogelijk.

Als het gaat over het verwisselen van contexten en betekenissen, dan weten we dat het morgen rond deze tijd even laat zal zijn.

Het aantal verklaringen waarom iets niet begrepen wordt is dermate overweldigend dat het onwaarschijnlijk geacht wordt dat het ooit wel begrepen zal worden, en zo gaat de hoop in de doos met de nuchter doordachte conclusie dat er achter deze realiteit nog een werkelijkheid ligt die voor iedereen toegankelijk is. Zomaar, als een regendruppel die tikt op het raam, plons.

Tijdloze concepten zijn dus enkel voor tijdloze mensen, zoiets? Bizar.

Nous, ken je dat niet? Volgens wiki, met Nous wordt de hoogste vorm van denken, een bijna goddelijk denken bedoeld. Het is de soort intellectuele intuïtie die aan het werk is als je definities, concepten ineens begrijpt, plots 'ziet', als bij een goddelijke ingeving. Dit in contrast met de andere vorm van denken, dianoia genoemd, waarbij je stap voor stap een redenering opbouwt naar een conclusie.

Misschien dat het vergelijkbaar is met dat begrip 'Nous'?

Zo gaat het, het begint pas te schokken wanneer het zich aandient, en als magie en wonder door elkaar heen gebruikt worden, dikke miserie. Niets mag besproken worden, het mag de aandacht niet trekken door het schijnbaar averechtse te promoten.

Veel citaten worden pas levendig wanneer ze ook geflankeerd worden door concreet operationele voorbeelden die betrekking hebben op de realiteit die we als normaal percipiëren, en wanneer het specifiek handelt over tijdloze concepten dan kan dit tot vreemde observaties en tragisch absurde situaties leiden. En veel erger, we kunnen hier ook om de haverklap in verstrikt raken met alle gevolgen van dien, dialoog quasi onmogelijk, hoe hoopvol ook. Fascinerend is het, alsof magie en wonder werkelijk deel uitmaken van het alledaagse leven, niet zomaar wat.

Het is ook nooit zo geweest, dan heb je niet veel aan synchroniciteit, mysterieus is het.

Kennen het mechanisme onderhand wel. Ja, ik denk niet dat we mogen klagen, verrijkend.

Vrees dat je heel die tijd iets ontgaan is, zo wonderbaarlijk is het.

Synchroniciteit is a-causaal. Dit onderwerp is perfect voor je, alles werd voorzien.

Zo zie je maar hoe hopeloos het is vandaag, welk stuk ben je vergeten dan?

Er staat alleen de vraag wat we met onze vrije tijd zouden doen, niet al het andere.

Ja, wat zouden we dan doen met onze vrije tijd?

Zeker weten, het forum staat er bol van, wonderbaarlijk is het.

Dan verandert het niets, de logica zelve. Wat als lastig ervaren kan worden zijn de kloven die ontstaan naarmate een herstel- en/of groeiproces vordert, kennismatig, cultureel, bewustzijn en bijgevolg ook in de communicatie hierover. Op deze manier komen we tot vragen die ook tot enig wenkbrauwgefrons kunnen leiden, of zelfs gewoon aan de aandacht ontglippen en geen betekenis hebben, enig gevoel of raakvlak ontbreekt. Luxevragen zijn het, zoals wat we nu precies gaan doen met al onze vrije tijd wanneer we nog maar 15 uur per week hoeven te werken, enig idee? En het ware potentieel word

Begrijp je het ook?

Dan zou je zelf ook een synchroniciteit zijn, niet?

Synchroniciteit kan over kleine wondertjes gaan, in relatie tot de oneindigheid van het Zijn is dit misschien amper het vermelden waard. Wanneer we echter een aantal praktisch maken dan wordt het een heel ander verhaal, en toch blijft het in essentie over kleine dingen gaan. Mysterieus is het niet, tenzij je hier nog nooit van gehoord hebt, dan geloof je het aanvankelijk misschien niet, maar toch waar.

Zo een beetje als de zoeker is het gezochte, er is niets te vinden.

Klopt, het wordt gewoon weggegeven, en dan gebeurt meestal het onwaarschijnlijke, amper geloofwaardig.

Deze definitie vind ik wel wat hebben: “Creativiteit is het vermogen om vanuit eigen bagage, op eigen wijze en onderzoekend te komen tot niet vanzelfsprekende ideeën, oplossingen en resultaten.” Het zou zomaar de synthese van al m’n stoornissen kunnen zijn, al zal het logischerwijs niet vanzelfsprekend zijn om dat snel verkocht te krijgen, ondanks vanzelfsprekend.

Het is een interessante gedachte, om eerst vrede op aarde te creëren en dan nieuwe duivels te verzinnen die vanuit de ruimte komen. Vandaag lijkt alles wel mogelijk, aan kennis en verbeeldingskracht geen gebrek, een aantal kan dat zelfs niet eens bevatten.

Het lijkt logisch om te veronderstellen dat tijdloos tot niets leidt, ook ruimte zou dan wegvallen. Maar wat dit nu nog te maken heeft met de realiteit van alledag, ontgaat niet onbegrijpelijk wellicht velen. Maar uiteindelijk, het heeft er alles mee te maken, wanneer we een en ander pragmatischer gaan beschouwen, wat dan weer schokkend kan zijn en de emoties beroeren, dan wordt het praktische filosofie, allerminst dode letters.