TTC

Had ik nog nooit van gehoord, van ochlocratie. Ochlocratie is een staatsvorm waarbij de bestuurlijke autoriteit gehandhaafd wordt door de opvattingen van de menigte. Vanwege de negatieve connotatie als ontaarde vorm van democratie wordt zij in het Nederlands ook wel ‘heerschappij van het gepeupel’ genoemd. Ja, vraag dan integer en vreedzaam om hulp om een aantal diep ingeburgerde anomalieën in het systeem nader te willen onderzoeken, alsof je van een andere planeet zou komen, allerminst prettig. Het gaat om kleine dingen, dat wel.

Radeloos kan je er van worden, zo diep ingeburgerd zit het strikt inflatoire denken ingebakken in eeuwen menselijke evolutie, zelfs in die zin dat elk alternatief ook binnen dat kader gepercipieerd wordt en als vanzelfsprekend naar de zwijgspiraal verdreven wordt. Als een automatisme dat geheel onbewust zichzelf lijkt te voeden, fascinerend als onderzoeksobject, ethisch weerzinwekkend wanneer we alle facetten hiervan in ogenschouw nemen. En zo kan een aanvankelijk speelse oefening omdenken ontaarden in een wereldbeeld dat zowel euforie toelaat in die zin dat heel wat maatschappelijke problemen

Waarom probeer je steeds de aandacht af te leiden?

Zoals je het zegt, benieuwd wat het wordt wanneer die kracht van eenvoud duidelijker wordt, iets met briesende leeuwen wellicht.

Dank je, ik had een ander woord in gedachten, maar alles is afleidbaar, dat klopt. Ondanks technisch realiseerbaar zal de financiële relativiteitstheorie praktisch nooit enig succes kennen, samenwerking is namelijk een noodzakelijke voorwaarde hiertoe. Het voordeel is echter wel dat ze tijdloos toepasbaar is, zo kunnen we in de diepte de hoop blijven koesteren dat die samenwerking ooit mogelijk wordt, als een potentieel. En dat is, zoals GGZ-experten meermaals hebben laten weten, een absurde gedachte die slechts tot stoornissen kan leiden wanneer we ze in ons hart zouden blijven drage

Hoe bedoel je precies?

Had het bij aanvang eigenlijk nooit verwacht dat ik heel m’n herstelonderzoek zou kunnen herleiden tot slechts een enkel woord dat maatschappelijk relevant is, de uitleg laat ik dan ook liever aan experten. Ja, ik geloof het, komt een beetje gek over, maar toch.

Het zijn zo van die moeilijke termen, pro- en retroactieve inhibitie, gewoon om te zeggen dat we misschien iets vergeten zijn. Hierna komen er nog veel meer termen die toch enige oefening vergen om ze correct te kunnen uitspreken, over de neveneffecten van vergeten.

Vandaar wellicht dat het perverse effecten noemt, niet verse effecten die gezond verstand laten vermoeden.

De rest komt later, dat weten we.

Bedoel je dit in transcendente of immanente zin? Of was er plots weer even nood om God te vermelden om de republiek te kunnen inluiden?

Er zijn veel manieren om het menselijke lijden te verzachten, uit zelfredzaamheid kan je daar beter maar niets over zeggen. Aan de oppervlakte is het oordelen alsof ons leven op het spel staat, al was het maar om de aandacht te kunnen trekken van GGZ-experten om iets eenvoudigs te willen zeggen. Weinigen slagen hierin en nemen vroegtijdig afscheid, omdat de pijn nu eenmaal niet meer te harden is.

Dit is wel een bungeejump die je vreemd zal doen opkijken, gelukkig dat je geen OPS-lijder bent.

Vond die nummers redelijk zot, van buitenaf bekeken. Enigszins blij dat je ze nog niet bekeken hebt, we hebben immers nog verklaringen nodig voor het OPS-lijderschap.

De rede doet soms heel vreemd, vooral wanneer het eenvoudig wordt.

Het is nu eenmaal zo, je krijgt die oefening niet opgelost waardoor je dat op andere manieren dient te compenseren. Je hoeft je natuurlijk ook niet verplicht te voelen, de rede kan immers niet beperkt worden, verruiming een optie. Pro- en retroactieve inhibitie, zo noemt het technisch, het zegt nog niet wat.

Ja, in excel kan je makkelijk die oefening oplossen, zo eenvoudig dat het maar niet schijnt te lukken. Zo lijkt die rede zichzelf wel voor de gek te houden, bizar.

Zoals we geleerd hebben, rede is beperkt tot de context waarin de besluiten genomen worden, wat soms als lachwekkend gezien kan worden door het referentiekader te verruimen. Maar dat valt veel minder op omdat die context nu eenmaal ingebed ligt binnen een systeem dat beperkte rationaliteit als basis kent, zo lijkt het normaal.

Eerst een republiek, daarna gaan we het verstand gebruiken.

Je kan ook alles andersom zien, dat is het voordeel wanneer mensen niet begrijpen wat je zegt.

Ik zou het bijna vergeten, ik heb ook een bipolaire stoornis. Nog veel meer zelfs, kan ze moeilijk telkens allemaal vermelden natuurlijk, te gek om los te lopen is het. Overigens, bipolair en biflatie zijn een sublieme combinatie, van waaruit allerhande neveneffecten heel eenvoudig te verklaren zijn. Enfin, voor wie al de moeite zou willen nemen om er een keertje ernstig over na te denken, waar we niemand toe kunnen verplichten, het is een optie.

Bij het streven naar perfectie kunnen we ons vanalles voorstellen, net zoals bij het gebruik van logisch boerenverstand. Veel daarvan werd me duidelijker doordat bij deflatie het spontaan vrijkomende neutrale geld dient vernietigd te worden, ik ging er namelijk vanuit dat we dat geld ook zouden kunnen gebruiken voor andere doeleinden. Maar ik ben dan ook geen econoom, noch GGZ-expert, dat is mijn tekortkoming.

Ja, daar gaat die oefening over, eenvoudiger dan je denkt. Dank voor deze nuttige info, kunnen we weer gebruiken. Is dat vergelijkbaar met wanneer je in een trein zit?

Is de traagheid van een lichaam afhankelijk van zijn energie-inhoud? Dit is de vraag waar Einstein ooit mee begon om tot E=MC² te komen, waar ik overigens geen jota van begrijp. Maar dat is het punt niet zozeer, het gaat om het blijven stellen van vragen om zodoende, wat misschien niet altijd lukt, naar een antwoord te komen. Andersom kan logischerwijs ook, dat we het antwoord niet kennen omdat we ons de vraag niet stellen, dit vereist immers ook een inspanning om er überhaupt over te willen nadenken. En zo heb ik vandaag een paar hulpvragen voor de GGZ, omdat ik mezelf een aantal vragen heb g

Het doorzien van het element van beperkte rationaliteit had als grote voordeel dat diverse anomalieën zich op een presenteerblad aandienden, het grote nadeel dat het niet gezien kon worden zonder aan de gestelde voorwaarden te voldoen. Het debat over het verkorten van de wachtlijsten kwam hierdoor dan ook onder een vergrootglas te liggen, de twijfel en tweestrijd sloegen immers in als een bom omdat schijnbaar niemand nog goed wist in welke richting we zouden gaan evolueren. Oeverloos bleven echter klanten hun integere hulpvragen spuien aan het adres van de GGZ, om finaal te bezwijken, in een o