TTC

Volgens Bateson is leren en denken een gradueel proces dat ons steeds bewuster kan maken van het leven, met verrijkende inzichten naargelang dit proces vordert. In zekere zin kunnen we dit als tijdloos beschouwen, hiermee zeggend dat we niet het ‘warme wiel’ opnieuw dienen uit te vinden maar ook in het verleden kunnen gaan kijken naar mensen die dit proces al eens doorlopen hebben. Het resultaat kan omgezet worden in de vorm van hulpvragen, en toen ging het totaal mis, het stigma ondraaglijk, en voor wie het begrijpt om banale redenen. Met spreekwoorden bouwen we bruggen tot aan de hemel.

Onwaarschijnlijk, beesten zijn we.

Het vooral niet hebben over alle alternatieven, dat is ten eerste onmogelijk, ten tweede bereiken deze impulsen het collectieve bewustzijn niet. En op deze eenvoudige zien we hoe tragisch absurd het is, maar laat rustig het stof maar waaien zodat we het over de duisternis kunnen hebben.

Dan nog, het zich bewust worden van dat punt geeft meer inzicht in het lijden, in het systeem dat we leven noemen. Daarom dat we kunnen zeggen dat veel problemen tragisch absurd zijn, hebben we geen duizenden teksten voor nodig maar aandacht.

Alles wat nooit verandert, is basis binnen elke religie.

Is het nu weer niet ingeblazen? Bestaat tijd en ruimte wel werkelijk?

Als zelfrealisatie tot meer verbondenheid met alles en iedereen leidt, is dat gezien de toestand in de wereld dan wel een prettig idee? Ook hier blijken verschillende versies van te bestaan, met allerhande zich ontvouwende inzichten die ons hart diep kunnen beroeren, inzicht in het menselijke lijden waar we dan ook elke dag beschouwend getuige van zijn, eenzaam en ondeelbaar, geen hoop meer.

Wat logisch is wanneer God dit alles voorzien heeft, het klopt altijd.

Zo meteen wordt het weer heel duister, opgevuld met vanalles dat we niet begrijpen. Wat is voor jou dan een bekende mens?

Van God, het is allemaal ingeblazen, je doet net of religie is iets voor kleine kindjes.

Dat is het punt van bezorgdheid en onbegrip dan ook, mensen kunnen zich geen zorgen maken over wat ze niet weten. Daarom, het is perfect mogelijk om vlotjes WOIII in te stappen terwijl iedereen vandaag kan zien hoe absurd zoiets zou zijn, waarover dan ook hulpvragen gesteld worden. En zo heeft het E-pad z'n aparte waarde, het is verbluffend eenvoudig en wat je te zien krijgt weerzinwekkend. Hoop doet leven, als is dat met een kanttekening die je leven vergalt, vaak een onbegrepen paradox.

God is overal, binnen en buiten bestaan niet wanneer we spreken over non-duale entiteiten. De klepel hangt altijd in het midden, waar dan ook.

God is een blaaskaak, alsof hij altijd serieus zou zijn.

Mythes kunnen heiligen van ons maken, maar ook terroristen. Slecht verteerde tekstjes wellicht, oneindig veel mythes.

Volgens de literatuur is zelfrealisatie het besef dat er geen persoonlijk zelf te ervaren is, je kunt alleen jezelf zijn. Het is een innerlijk weten en omdat er geen eigen zelf is, is er ook geen afgescheidenheid. Wanneer je stopt met zoeken zoals gesuggereerd door de zoeker is het gezochte, kan de onmiddellijke ervaring ontstaan dat je verbonden met alles en iedereen. Apart is het, dan wordt het schijnbaar als leven in een film waarin we deze of gene rol spelen, maar dat zijn we niet. Nothing really matters, met niets in de hoofdrol.

Ik denk dat we ons kunnen verrijken met kennis, als een potentieel om op basis hiervan verschillende meningen aan te hangen door geloof.

De Bateson logische niveaus is een goed hulpmiddel om veranderingen te begrijpen maar ook om problemen op het juiste niveau aan te pakken. Binnen het kader van herstel is dit interessant maar niet te onderschatten, vooral niet wanneer blijkt dat het vigerende inflatoire denken ook leidt tot obstakels die de vooruitgang van heel de samenleving verhinderen, naar mijn perceptie onbewust. Dit brengt niet de hulpverlener in een hachelijke situatie maar de klant die hierdoor mogelijks nog meer overprikkeld raakt met alle gevolgen van dien. We zouden dan voor de grap kunnen zeggen dat het finaal om e

Binnen het kader van een paradigmashift kunnen we ons ook de vraag stellen of een volledig geldloze maatschappij mogelijk zou worden, zelfs geen duizend verschillende systemen of munten maar gewoon geldloos. In theorie is het mogelijk, als denkexperiment knap lastig van waaruit veel kan afgeleid worden, geen sinecure. Ook hier, als die keuze maatschappelijk al gemaakt zou willen worden, wat voor vele interpretaties vatbaar is maar toch als een derde orde verandering gezien kan worden zoals door de nieuwe GGZ in het vaandel gedragen wordt. Een aantal ervaringswerkers in de GGZ wil hiermee enkel

Hier zie je het, waarom zou je bidden als het antwoord op aarde te vinden is? En wat is er met al dat licht gebeurt? Onkruid vergaat niet en netjes verduisterd?

Obsessies hoeven geen obsessies te blijven, middels herstelonderzoek worden vraagstukken immers ook opgelost om dan in een andere fase terecht te komen. In die fase kan je uit morele overweging hulpvragen beginnen stellen aan de GGZ om je vervolgens nog meer zorgen te beginnen maken, terwijl je nu net misschien andersom had verwacht. En zo merken we hoe mensen steeds verder worden afgescheiden en verworpen, in een vergeetput met informatie die als puzzelstukjes kunnen fungeren in anderen hun puzzel. En zo komen we spontaan en nuchter doordacht op het idee dat we een andere wereld kunnen schepp

Lijkt er wel sterk op, als het ene aangebracht wordt, dan zal het wel het andere zijn. Tussenin steeds hetzelfde, en alles wat tot de uitgang leidt, het moet kapot.

Nu dat weer, we zijn het inmiddels gewend, de draaideur.

Koans zijn heel nuchtere dingen, en je bent expert in Steiner?

Alvast benieuwd, straks krijg je weer van die koans die van boven komen, dat heb je met bidden.

Wie gelooft zoiets nu nog, alles moet kapot.