TTC

Als we al bereid zijn te onderzoeken wat we kunnen leren uit een dialoog tussen twee mensen, en dan vooral hoeveel combinaties we kunnen maken die leiden tot misverstanden, onbegrip en stigma, krijgen we wonderbaarlijk genoeg ook een glimp van een potentieel dat we misschien niet eens voor mogelijk houden, van harte.

Eenmaal de klepel gevonden kunnen we de klokken doen luiden, al was het maar voor de grap.

Als we ons de bedenking maken hoeveel mensen zich belachelijk zouden kunnen voelen bij een idee zoals vrede, kan je daar maar beter niet over beginnen.

Iemand een sleutel geven om zich te bevrijden uit een gevangenis waarin men alle mogelijke vrijheden geniet, komt redelijk absurd over.

Meer iets voor het topic over valse religies, zo gezien. Maar dat is oppervlakkig, als we de optelsom maken van alle individuen en de verschillende lagen binnen het menselijke groeipotentieel, wordt het bidden tot God, of een keertje naar de stilte luisteren.

Wat angst, zorg en weerzin opwekt is dat wanneer je experten aandacht vraagt om verloren basiskennis die op zichzelf volstrekt neutraal en onpersoonlijk is, dat je spontaan begint te denken dat je wel omnipotent moet zijn gezien het aantal labels dat je dan naar je hoofd geslingerd krijgt.

De biosfeer-noösfeer-transitie herbergt volgens Vernadsky een psychozoïsch tijdperk, wat anderen het chaosvenster noemen. Binnen deze context zijn er veel niches waar E-werkers hun spreekwoordelijke steentje kunnen bijdragen, maar ook striemend pijnlijk duidelijk wordt hoe weinig experten dit hoopvolle proces waarderen, en misschien zelfs nog nooit van gehoord hebben.

Alwaar een theorie op basis van ervaringskennis al lang bewezen is en middels logische argumentatie door iedereen eenvoudig kan begrepen worden, wil dat niet zeggen dat je ook experten vindt die er aandacht voor willen hebben. Wat rest is gekend, en het verandert niet door er elke dag naar te kijken, en voortschrijdende inzichten omkeren is als zeggen dat ze er plots niet meer zouden zijn, alsof we zouden kunnen toveren, dat is absurd.

Als we gordiaanse geld- en belangenknopen proberen te ontwarren wordt snel duidelijk dat zoiets oneindig kan voortgaan omdat een mallemolen nu eenmaal de neiging heeft om auto-immuun te blijven draaien, maar ook net daarom dat oplossingen veel eenvoudiger kunnen zijn dan wat we bekeken vanuit een nogal conformistisch wereldbeeld maar moeilijk kunnen geloven, van harte.

Binnen het hedendaagse psychozoïsche tijdperk zijn we met behulp van creatieve GGZ-technieken tot het niveau geraakt van vergeten basiskennis, om vervolgens als een stelletje puberende tieners met telraampjes op zoek te gaan naar experten die onvindbaar zijn, het ongeloof getart, sterkte!

Binnen het psychozoïsche tijdperk, eigen aan de biosfeer-noösfeer-transitie zoals door de wetenschapper Vernadsky beschreven, vinden we kristalheldere getuigenissen waarbij mensen gestigmatiseerd worden op manieren die het complot- en paranoïde denken eerder kunstmatig cultiveren maar zonder kennis van het onderliggende proces. Zelfs in alle integriteit en preventieve bezorgdheid gestelde hulpvragen, waarin gevraagd wordt om deskundig onderzoek naar platitudes binnen vigerende systemen, worden netjes aan de kant geschoven met als resultaat dat dogmatische religies zichzelf ongeloofwaardig make

Het ontwarren van een gordiaanse knoop mag op zich dan wel verbluffend eenvoudig zijn, je bent een vogel voor de kat wanneer je denkt dat even te kunnen toelichten.

Uit ervaring weten we dat iemand jaren aan een stuk steeds hetzelfde kan horen zonder degelijk begrip van wat het in essentie nu precies betekent, tot de ontnuchtering daagt bij het plotse besef van wat het wel betekent.

Wie een aantal woorden op een blad ziet staan maar volstrekt geen idee heeft wat ze ten diepere gronde betekenen en dat netjes opzij schuift, weet niet hoeveel miljoenen je gemist zou kunnen hebben, of iets anders.

Normaal gezien gaan mensen naar de bakker om een brood, en naar de slager om een stukje vlees. Er bestaat echter ook een dienst waar je terecht kan voor vanalles behalve dat waarvan je denkt dat die dienst voor bestaat, en je mag er geen mysterie van maken, mission impossible.

Relativiteit herbergt megalomane charmes, als we ons de bedenking maken welke fractie onze aarde is in verhouding tot miljarden sterrenstelsels, kan het niet anders dan dat oplossingen voor wereldse problemen in kleine dingen gevonden kunnen worden, wat eenvoud vermag, in liefde.

Goochelen heeft als bevreemdend neveneffect dat af en toe een truc werkt, maar dat je de truc niet uitgelegd krijgt aan zij die zeggen expert te zijn in magische kunsten.

Als er op je pad een gigantische berg verschijnt zijn er verschillende manieren om hier mee om te gaan, je schikt je om in de schaduw hiervan te leven, je wandelt rond de berg, je beklimt de berg, of je geeft er aandacht aan zodat die berg oplost in het niets, dat laatste is de weg van de minste energie.

Dat leerstuk over inductieve herkadering viel weinigen op door de overweldiging aan informatie die ons telkens weer op sleeptouw nam, wat eenvoud en kleine dingen tot een goed verkopende slogan maakte binnen hetzelfde referentiekader, zij het zonder de herkadering.

Kan je er ook begrotingstekorten mee oplossen, dat is het enige dat mensen interesseert, niet de leegte van de staatskas.

Waar niets over te zeggen valt, de rest zijn neveneffecten, zeggen ze.

Als hoopvoller gedachten geen doorgang krijgen dan kunnen we ons de vraag stellen hoe dat nu precies komt, wat eigenlijk niet meer is dan een onderzoek naar de rijke schat aan metaforen en aforismen die we met regelmaat in de mond nemen alsof we het allemaal wel al weten, bizar.

In de vreugde van onze hoop zagen we simultaan de pijn van het verdriet dat ons onvermoeid in de ogen blijf staren, zich in het innerlijke manifesterend als een verschroeiende tweestrijd die onze harten brak, het getarte geweten om hulp deed verzoeken, maar niemand te vinden.

Bekeken vanuit het perspectief dat het leven zich laat opmerken als een caleidoscoop van verschillende vaarwateren of stromingen, wordt het idee van een hartverwarmende tsunami die ons allen aangenaam verrast als een scenario voor een boeiende film waarin we zelf participeren.

Het psychozoïsche tijdperk zoals beschreven door Vernadsky lijkt een aantal toch niet onbelangrijk om er in alle preventieve bezorgdheid attent op te maken, idealiter geflankeerd met ‘to the point’ oefeningen zodat niet alles vaag en mistig zou blijven.