TTC

Jammer genoeg had niemand enige interesse getoond in wat ze netjes hadden uitgewerkt, maar wel verklaarde waarom ze in verbijstering en verschrikking achter bleven, pas nadat ze hierover in alle integriteit experten hadden geïnterpelleerd.

Niet te onderschatten voor wie er niet mee vertrouwd is maar binnen het kader van herstel- en/of groeiprocessen ook niet meer weg te denken op basis van ervaringskennis, alsof stigma de normaalste zaak van de wereld zou zijn, net zoals verwarring, conflict en allerhande neveneffecten die als symptomen behandeld worden zonder de dieperliggende dynamiek naar intrinsieke waarde te valoriseren, zij het net omwille hiervan eerder onbewust.

Achteraf gezien bleek het niet meer dan mindfulness en spiegelen, op deze manier kon een aantal E-werkers zeer specifieke hulp- en/of onderzoekvragen stellen die hen de stuipen op het lijf joeg, niet omwille van de nuchter doordachte vragen maar van de reacties hierop, quasi letterlijk de omgekeerde wereld. Geloof niets zomaar, hopend dat lotgenoten niet hetzelfde hoeven te ondergaan, je wenst het in alle empathische betrokkenheid immers niemand toe, thans zoekend naar die nieuwe ggz, van harte.

Als we een economie onderhouden met een stuur dat enkel naar links draait, duurt het altijd een tijdje om het punt te bereiken dat rechts in je vizier lag. Na diepgaander onderzoek blijken er ook sturen die enkel naar rechts draaien, zelfde verhaal. De gulden middenweg een optie die veel minder opvalt, veel te eenvoudig om waar te kunnen zijn, van harte.

Het aanleveren van een redenering-bewijs dat aansluit bij de aspiraties van de nieuwe ggz is principieel een koud kunstje, veel belangrijker zijn de obstakels die het telkens naar de achtergrond verdringen en polemieken laat ontstaan die je hart onder hoogspanning plaatsen op een manier dat je misschien denkt dat er vanalles mis is.

Apart was de bedenking dat E-werkers enkel maar hoefden te bewijzen dat het niet klopte, het waarom aan experten, die paradoxaal genoeg niet eens wisten dat het niet klopte, het ongeloof getart.

Ontnuchterend is de observatie dat wanneer we na honderd hulpvragen andersom gaan werken, en vragen om op basis van de aangeleverde redenering-bewijsvoering drie epistemologische obstakels op te noemen, dat niet eens lukt. In deze zin krijgt aandacht voor de klant een heel andere gedaante of invulling, zeker omdat het aangeleverde bewijs als tijdloos en/of onpersoonlijk gepercipieerd kan worden, in die zin non-lineair.

Toen ze het nog zaten zitten gingen ze gezwind aan de slag met de Fishervergelijking, en omdat ze wisten dat er aan elke medaille twee kanten zitten, ging het bliksemsnel. Maar nu, de snelheid waarmee ze voortschrijdend steeds meer hoop in hun harten konden opladen, gekaapt door de traagheid van een apparaat waarvan je zou kunnen denken dat de ingezetenen de toegang tot de betere boekhandel ontzegd werd, alsof het allemaal niet bestaat, de hoop diep gekelderd.

Wanneer een gewetensvol herstelonderzoek legitiem doet besluiten dat onderliggend a-logische obstakels een conflictueus stelsel van halve waarheden in de hand werkt, hebben kwetsbare mensen, hoe integer of goedbedoeld ook, geen schijn van kans wanneer ze hier telkens opnieuw in betrokken raken. Wat rest is verdrongen hoop, frustratie, stigma, eenzaamheid en machteloosheid, net omwille van herstelonderzoek, dat is ervaringskennis.

E-werkers proberen er de humor in te houden maar voor diegenen die te simpele hulp- en/of onderzoeksvragen hebben, begrijpen ook veel beter wat er nu precies bedoeld wordt met de kruisigingsdood, het is apart.

Machteloos beschouwend, vandaag meer dan ooit.

Wat heeft de wereld aan dat wat de Bijbel wel zegt, als niemand dat leest of begrijpt?

Binnen het kader van een fluweelzachte paradigmashift was het meest eenvoudige en transparante leerstuk het idee van een monetaire reset, simpelweg omdat het niet meer dan onze kinderlijke creativiteit vereiste om in vrijheid van denken steeds meer opties te bedenken.

Fascinerend zijn herstelonderzoeken waarbij we eerst proberen te begrijpen hoe alle stromingen of bestaansgolven op elkaar inwerken en aan ons geestesoog voordoen als een onontwarbaar kluwen, en er dan een tijdloze attractor aan toevoegen die amper iemand zal opmerken maar onmiskenbaar wel het potentieel in zich herbergt om het geheel op een fluweelzachte manier naar een harmonieuzer niveau te tillen. Op deze manier krijgt onze heimwee naar de toekomst dan ook een wetenschappelijk verdedigbare verklaring, wat heel wat mist, vaagheid en mystificatie helder maakt op een manier die onze harten me

Redelijk creatief is een systeem bedenken waarin lucht ons toelaat om te ademen, nog creatiever is dat we, zoals ik in de eerste plaats, die lucht ook gebruiken om de grootste nonsens uit te kramen, om ons dan, vroeg of laat, af te vragen waarom eigenlijk, het is apart.

Als lucht water wordt, kunnen we onder water ademen.

Aanvankelijk liet niets vermoeden dat de op zich simpele woorden inhibitie en elaboratie tot zoveel hoop konden leiden, sterk afhankelijk van hoe subjectief een en ander verteerd zou worden. Alsof het al in orde is maar zonder aandacht vooralsnog niet gezien wordt, noch begrepen, de rijke schat aan variaties het ongeloof tartend, de ontnuchtering haast kinderlijk verwonderend, van harte.

Een aantal E-werkers is tot een doorbraak gekomen in naar hun zeggen niet ondoordacht herstelonderzoek, er ontstaat immers pas een probleem wanneer ze in hun bewijsvoering middels abstracte kruisvergelijkingen de gehanteerde symbolen veranderen. In het andere geval blijft een en ander volstrekt betekenisloos, quasi ongeloofwaardig, apart.

Apart was hun bedenking dat ze het pad ook konden effenen door met bergen kloven te dichten, het ongeloof getart.

Alwaar het ontwarren van gordiaanse knopen hen dan wel verbluffend eenvoudig gemaakt werd door het in rekening brengen van een aantal neutraliserende katalysatoren, mispakten ze zich haast onwaarschijnlijk bij het idee dat het dan wel vanzelfsprekend zou gaan worden om er in alle integriteit ook hulpvragen uit preventieve bezorgdheid over te stellen, de harten doormidden, de hoop aan flarden, de zielen gefolterd, het antwoord in eenvoud en kleine dingen, kinderlijk speels monddood.

De hypothese dat niets waar is wil nog niet zeggen dat we niets ook makkelijk kunnen vinden, wellicht omdat er ook niemand is die dat überhaupt zou kunnen.

Weet jij eigenlijk waarom veel ggz-experten zich auto-immuun aangepast hebben aan de neologismen van economen? Het spontane neveneffect is dat de boekjes over de kracht van eenvoud goed verkopen, zij het misschien zelden begrepen.

Je draait precies alles om, we geven je nu net de bevestiging dat die schuldenbergen een illusie zijn, een product van het denken. Hoe we dat weten? Simpel, als we anders denken zijn ze weg, vandaar die zeven regeltjes, niet meer, niet minder. M = E V = S F = S/M+1 M/F = E/F V/F = S/F M – M/F = X V/F = X = S/F En het is niet dat jij niet verder doordenkt over wat we met dat neutrale geld kunnen doen, dat we anderen dat kunnen beletten. Maar wat we onmogelijk kunnen ontkennen, is dat het technisch heel eenvoudig is om een tabula rasa effectief

De meest onmogelijke opdracht bestaat eruit om het meest simpele begrijpelijk te maken, maar je mag niet zeggen dat iedereen het eigenlijk al wel weet, dat is spelbederf.

Zeggen we toch, neutraal geld bestaat ook uit atomen, net zoals mensen. Apart is de bedenking dat wanneer we zeggen dat alles subjectieve beleving is en ons a priori hierin perfect kunnen vinden, hier middels een gewetensvol herstelonderzoek aan voorbij gaan om zodoende tot een verfrissend objectief wetenschappelijk bewijs of nuchter doordachte beschouwing te komen, hiermee zeggend voor iedereen op dezelfde manier begrijpelijk gemaakt middels logisch argumentatie, pas dan duidelijk wordt hoe E-werkers beoordeeld worden vanuit een betwistbaar wetenschappelijk referentiekader. Op de volg