TTC

Het verschijnt binnen steeds kleiner wordende reflecties, haast denkend dat het om een wonder gaat.

Wambacq biedt een frisse en evenwichtige benadering van hoe we waarnemen, niet louter reflectie noch louter projectie, maar méérlagige betekenislagen waarin psychologie, filosofie en kunst elkaar ontmoeten.

Ja, misschien net daarom, dat een abstract tijdloos kan voortleven zonder dat we het opmerken.

Enigszins bizar is het fenomeen dat wanneer we ons open stellen voor de reïncarnatieleer, dit niet zozeer uitsluitsel biedt over de waarachtigheid ervan, maar misschien wel een stortvloed aan bijkomende vragen genereert die we in de loop van een mensenleven quasi onmogelijk beantwoord kunnen krijgen.

Zelden is het een goede zaak wanneer je met pipet en pincet het concept van een hexaflex tracht te doorgronden, prompt iemand er een verhandeling over de wet van inertie tracht tussen te schuiven. Maar dat betekent niet dat beiden geen waarde zouden kunnen hebben, het zegt dat we niet voor alles tegelijk aandacht kunnen hebben, en net daarom ook zo, om niet te zeggen overprikkelend en verwarrend, hypergevoelig. Micro, macro, meta, popla gebruiken we allemaal, hou moed.

Interessant topic weliswaar, en de vraag is nog altijd even simpel.

Sprookjes waarin fabeldieren verwerkt zitten lijken me dan toch niet altijd zo kindvriendelijk dan de romantische connotatie die ik eerder aan dat begrip toedichtte. Wellicht weer zo'n misvatting van me, alsof het nooit eens een keertje gewoon simpel mag zijn, tergend.

Ondanks fonetisch sterk gelijkend zijn shuji en shushi niet te verwarren. Dit soort 'valse vrienden' zijn in het Japans wel vaker te vinden.

De hexaflex als 2D-model oogt relatief eenvoudig, zes elementen in een ring of bloemvorm, vaak met pijlen ertussen. Maar als je het puur abstract, zonder belevingscomponent bekijkt, dan kan een 3D-interpretatie veel meer complexiteit en diepte oproepen.

Geruisloos zijn abstracties waarin veel wrevel en tumult zich manifesteren kan.

Heel misschien dat een variëteit aan overprikkeling zich makkelijker laat opmerken wanneer in een discours diverse metaforen door elkaar heen gebruikt worden, met haast onnavolgbare zinsconstructies voor wie er gegrond een specialisme van maakt. Het idee dat veiligheid, vertrouwen en adequate procesbegeleiing haast onontbeerlijk worden om er überhaupt wegwijs uit te raken, mag hiermee misschien dan wel in positieve zin bekrachtigd worden, garantie op succes bestaat echter niet.

De moeilijkheidsgraad van verbindende communicatie is indirect afleidbaar van de snelheid om tot een conflict te komen.

Het kenmerk van pietluttigheid is vallen over iedere punt en komma. Op kleine onbeduidende details de aandacht vestigen. Vier cijfers achter de komma nauwkeurig op een begroting van 10 miljoen euro.

In bredere zin weerspiegelt modulariteit een filosofisch streven naar beheersbaarheid van complexiteit. Het is tegelijk een denkkader en een ontwerpprincipe. In systemen die voortdurend veranderen of groeien, biedt het een manier om ordening aan te brengen zonder rigide structuren op te leggen.

Redelijk hachelijk is een bezigheid waarbij je in een model het oneindige tracht te impliceren.

Antropologen, historici, statistici en sociologen hebben uiteenlopende verklaringen aangebracht voor de ineenstorting van beschavingen, met als oorzaken klimaatverandering, uitputting van hulpbronnen, onhoudbare complexiteit, verval van sociale cohesie, toenemende ongelijkheid, teloorgang van kennis en creativiteit, of een ongelukkige samenloop van omstandigheden.

Leonardo Da Vinci's notitieboeken, zoals de Codex Atlanticus of de Codex Leicester, bevatten talloze schetsen van geometrische figuren, spiralen, symmetrische patronen en ingenieuze snijvlakken. Hij beschouwde geometrie als sleutel tot het begrijpen van natuur, kunst, architectuur en zelfs muziek.

In ieder geval, heb me in alle onwetendheid, derhalve aanvankelijk nietsvermoedend, schromelijk vergist in die trapjes die Beck & Cowan in hun werk presenteren, alsof je prompt terecht komt in het trappenhuis van Escher en geen idee meer hebt wat er nu precies met boven, onder, links en/of rechts bedoeld wordt, enigszins verwarrend.

Maak ACT-minded snel even een tailor made hexaflex en klaar is Kees, ahum.

Het paradoxale neveneffect van een interessant boek lezen, is dat zowel m'n onwetendheid als verwondering steeds groter wordt.

Een aantal harten raakt diep verscheurd voor hetzelfde zeer van weleer, hou moed.

Theorie en praktijk verschillen vaak omdat theorie doorgaans in abstracte helderheid leeft, terwijl de praktijk complex, rommelig, traag en vervlochten is met gevoelens, relaties, macht en kwetsbaarheid. Zeker in sociale of psychologische contexten is dat verschil soms pijnlijk voelbaar, alsof dat, in strikt metaforische zin, wat met pipet en pincet in alle ernst en bedachtzaamheid voorbereid is geweest, met een simpele tik kan worden weggeveegd. Maar net hierin vinden we misschien ook voldoende argumenten om niet enkel de onderwaardering van zorg- en hulpverlening te vermoeden, tegelijk ook m

De betekenisdiepte en betekenisgeving kan nogal eens variëren, terwijl anderen mogelijks geen idee hebben waar je het nu precies over hebt. En erger, het onderwerp verdwijnt in de zwijgspiraal, alsof er nooit een onderwerp geweest is. In die zin kunnen theorie en praktijk nogal eens verschillen, wat het onderwerp ook is. En dat behoeft op zich geen verwijt, niet iedereen, om welke reden dan ook, heeft immers interesse in dezelfde onderwerpen.

Ja, zo komen we snel tot iets veel simpeler, als we er aandacht voor hebben.

Zodra het jargon begint te lijken op een mengeling van wiskundige goocheltrucs en psychologische geometrie, voelt het al gauw alsof je ongewild bent terechtgekomen in een interdisciplinaire goochelshow.