TTC

Zowel muggen als olifanten laten zich eenvoudig beschrijven door binnen een overvloed aan ruis subtiele nuances aandacht te schenken.

Op de scheidslijn vinden we het filosofenprobleem in de informatica met als bedenking dat het dan wel mogelijk is om tussen de mazen van het net te glippen maar onmogelijk om terug te keren teneinde een aantal anomalieën te adresseren, dat is hoe goedbedoeld ook simpelweg kamikaze.

Zal wellicht afhangen van welk pad je volgt, er zijn ook mensen die quasi letterlijk in een andere dimensie leven. Maar dat zijn de zaken die vaak ook onbegrepen worden, met in het verlengde metaforen en aforismen in overvloed. Nader bekeken, ziet er vrij generaliserend uit zonder concrete input van ideeën. Hypergevoelige materie is het, zoveel is wel duidelijk.

Aansluitend op Petra dacht ik nog aan de General Problem Solver van Herbert Simon en Alan Newell, zodat het steeds meer lijkt dat de wetenschappers van morgen de profeten van gisteren zijn. 😉

Het was finaal een gemekker van jewelste, en het ging nog steeds over amper iets.

Eerder mysterieus zijn fenomenen waarvan we niet onmiddellijk kunnen zeggen dat iemand ze bedacht heeft, maar toch elke dag op deze of gene manier gebruiken.

Welke precies? Frappant zou zijn iemand die met absolute zekerheid claimt te weten hoeveel verborgen realiteiten er nu precies bestaan.

Tweestrijd, ofwel vertel je iets en het loopt gegarandeerd mis, ofwel vertel je niets en je voelt je schuldig.

Om te onthouden, dank! 😉 Misschien wel de enige reden waarom we überhaupt vragen stellen over het leven, wie weet? Beetje als jezelf de meest absurde vragen stellen en dan zien wat er uit de bus komt, soms wonderbaarlijk. Met toepassingen op het leven van alledag loop je misschien wel het risico om eenzaam achter te blijven, maar op z'n minst is het probleem wel opgelost. 😉

Binnen de overvloed aan papers zal ieder zo wel z'n preferenties hebben, net zoals tussen theorie en beleven een gigantisch kloof kan ontstaan door in meer of mindere mate, zij het via een weg van bloed, zweet en tranen, succesvolle ervaringskennis. Paradigmashift is echter nooit een toeval, het is immers een idee dat al eeuwen meegaat en naar grondsmaak steeds hetzelfde voor wie begrijpen wil. 😉

Natuurlijk wil je niet, zoals wiskundigen die het proberen, krankjorum worden.

Had iets met licht te maken, waar je mee gestopt bent om het te willen worden. 😉 Interessant dat je van logica houdt, op basis van courante systemen waar iedereen expert in is, het start altijd simpel met een stelling. "Als we morgen besluiten om alle schulden te herleiden tot nihil, zou er geen geld meer zijn." Waar of niet waar? 😉 Het redelijke evenwicht om niet onmiddellijk in de arbitraire molen te verzanden, gepaster. 😉

Blijkbaar niet de eerste keer dat je dit discours voert, wat helder maakt waarom je schreef wat je eerder schreef. Door ervaring tracht ik me buiten het toxische gebied te houden, om soortgelijke redenen die je zelf aangaf, ervaring leert. Ben je zelf op de hoogte van een aantal logicakwesties binnen dit kluwen? Veel genieën zitten in de psychiatrie, maar niemand vertelt ze dat. 😉

Ken je iets van Nash-evenwichten? Komt er een beetje op neer dat we krankzinnig kunnen worden wanneer we logica trachten te vinden binnen per definitie of naar setup a-logische systemen, het is niet meer dan een handig weetje vooraleer je dat zou willen onderzoeken op intrinsieke waarachtigheid. 😉

Wellicht verwijs je naar wat in andere geschriften ook geschreven staat, zowat overal komen we immers hetzelfde tegen met betrekking tot deze materie. Pro forma, degene die bevrijding van de geest zoekt, hoeft niet te proberen de ene of de andere guna aan te hangen, maar moet het middel zoeken om van alle drie tegelijk los te komen.

Staat in alle ernstige groeimodellen beschreven, sommige dingen geven pas herkenning wanneer het zelf in deze of gene fase van ontwikkeling zit. Bizar om zeggen is dat we de 'vijand' kunnen worden van onszelf, door onderweg foutieve aannames te corrigeren die ons wakker schudden.

Ga eerst alleen en bouw dan een brug voor hen, veel eenvoudiger. Kan je iets van lateraal denken?

Horizonversmelting is een begrip uit de hermeneutiek dat wijst op het bestaan van een eigen ervaringshorizon met betrekking tot de denkwereld van een individu. Horizonversmelting is voor een onderzoeker binnen de hermeneutiek het vinden van raakvlakken tussen zijn eigen 'horizon' en die van de persoon die hij onderzoekt om daarmee de ander te kunnen 'verstaan'. Het vormt de paradox binnen de hermeneutiek. De versmelting houdt niet in dat de beide horizonten samen moeten vallen, omdat een onderzoeker het niet eens hoeft te zijn met de denkbeelden van degene die hij onderzoekt. Kritiek is dus we

Dienen altijd rekening te houden met de verschillende fasen in een proces dat pas achteraf helder wordt, doorgaans niet wanneer we een woelige rivier trachten over te steken. En dat is het punt waar die vereenzaming mogelijks gaat spelen, wat als je aan de andere kant van die rivier staat?

Als het goed is zeggen alle christenen dat ze die domper zullen toelaten, de reden daartoe evident.

Wacht misschien even tot we een aantal concrete voorbeelden geven die ons diep in het hart raken, hoop zal dan misschien op een verschrikking gaan lijken, elke vezel in ons lichaam beroeren op een manier dat we misschien zullen hopen nooit geboren te zijn. Maar het staat je vrij om daarrond een verhaal te breien dat eindeloos kan doorgaan middels een complex van halve waarheden die niet meer toelaten om überhaupt nog te kunnen oordelen over wat nu precies verstandig is, simpelweg omdat alle helderheid pardoes verdwenen is. Het is denk ik maar hoe het gebracht wordt, ambivalentie aangevuld met

Je wil zeggen dat je op veel weerstand botst? Het is een thema dat past bij empaths of oude zielen, die hebben het lastig met onwaarheden. Misschien wel een vraag die voortkomt vanuit een tweestrijd, in metaforische zin je ziel aan de duivel verkopen, of ook niet? Met bijvoegsel niet zozeer als strikt arbitrair te beoordelen, maar binnen het kader van zielsgroei, van onbewust naar steeds bewuster, naar zelfrealisatie. Elke waarheid doorloopt drie fasen, bewustwording vaak schokkend.

Het zit allemaal zo logisch in elkaar dat je misschien zou kunnen beginnen denken dat het gisteren al in orde was, wat natuurlijk niet zo is. Dit doet echter geen afbreuk aan tal van hoopvolle binnenpretjes dan wel een zware domper op de feestvreugde, met alle gevolgen van dien. ☀️

Zowat het meest paradoxale aan doorgedreven abstractie is dat we finaal maar amper iets hoeven te onthouden, en toch is dat wetenschappelijk perfect verdedigbaar.

Het principe is altijd hetzelfde, maak eerst een lijst op van alle tekorten die je graag opgevuld zou willen zien, de rest volgt.