TTC

Zowel kunstenaars als wetenschappers hebben zulke verhelderende ogenblikken van ontzag en verwondering beschreven, waarin een chaotische situatie zich op wonderbaarlijke manier uitkristalliseert tot een nieuw idee of oplossing voor een tot dan toe schijnbaar onoplosbaar probleem.

Het Corpus Hermeticum vertoont veel invloeden van of overeenkomsten met contemporaine filosofische en religieuze stromingen. Dit eclectische karakter sluit het aan bij tendensen van de late klassieke oudheid, wanneer filosofie opschuift richting religie, religie opschuift richting filosofie, en diverse mysteriecultussen tot bloei komen. Dat betekent voor het Corpus Hermeticum dat hermetici de diverse wijsgerige en spirituele opvattingen slechts zagen als middelen tot hetzelfde doel. Christelijke invloed is er echter niet.

Binnen die beweging kan iets wel als onveranderlijk opgemerkt worden, dat wat overgeleverd wordt aan de vrije wil en binnen het spel van actie en reactie tot deze of gene uitkomst leidt. En wie iets onveranderlijks kan bedenken, zullen we wellicht maar moeilijk kunnen bepalen. Andere interpretatie zou kunnen zijn onberoerd, in de zin van rustig, bedachtzaam, kalm, beheerst, met verstand. Is het vanuit die filosofische benadering dan God die een spelletje speelt met zichzelf misschien?

Bij termen zoals de 'onbewogen beweger' kunnen we ons de vraag stellen hoe 'onbewogen' precies geïnterpreteerd dient te worden en/of dat er niet meer interpretaties mogelijk zijn die maar moeilijk uitlegbaar zijn zonder diepgaander introspectie.

Fundamentele kennis heeft de neiging om onveranderlijk en simpel te zijn in representatie, dit in schril contrast tot het gebruik ervan waardoor die kennis als bij wonder lijkt te vervagen. Andersom is dus ook mogelijk, dat die kennis telkens verdwijnt binnen de ruis waartoe het een helpende hand zou kunnen bieden. Ergo, fundamentele kennis is van onpersoonlijke signature, door niemand bedacht.

Aandachtspunt bij ontluikende visielogica is misschien dat er zich zoveel nieuwe wegen openen, dat we nog meer dan ooit onbeholpen achterblijven.

Vrijwel ieder wetenschappelijk vakgebied valt op te delen in een fundamenteel en een toegepast deel.

In de filosofie wordt het begrip intuïtie gebruikt als aanduiding van pure, directe kennis die niet uit eerdere kennis kan worden afgeleid.

Zonder die epistemologische obstakels had die ontkoppeling misschien veel minder een probleem kunnen zijn, gewoon dat bruggetje over. Met de General Problem Solver zien we dat er eerst een beeld van B wordt geschetst om pas dan te zoeken naar operatoren die dat proces op een zo elegant mogelijke manier kunnen faciliteren. In theorie eigenlijk niet zo moeilijk te begrijpen, tenzij bruggen worden weggeveegd alsof ze niet zouden kunnen bestaan.

Meestal raak ik in verwarring wanneer de begrippen ambivalentie en ambiguïteit door elkaar heen gebruikt worden.

Beelden en associaties passeren met een snelheid van 32 beelden per seconde in het hoofd van beelddenkers. Dit maakt het lastig om snel de juiste woorden te vinden om te vertellen waar ze aan denken. Het juiste woord komt slechts met een snelheid van 2 woorden per seconde in hun gedachte. Door dit tijdsverschil, zit een beelddenker met zijn gedachten al veel verder in zijn redenering terwijl hij probeert om zijn vorige idee in woorden aan jou uit te leggen.

Beelddenken plaatst zichzelf tegenover taaldenken of woorddenken, een vorm van denken in taal, maar ook tegenover begripsdenken en abstractie.

Zou je het nog simpeler kunnen maken zodat we er ons ook een beeld van kunnen vormen?

Einstein was ervan overtuigd dat conceptueel denken gebaseerd is op visueel begrip en niet op woordelijk begrip. Hij plaatste het ABC van het visueel begrip voor het ABC van de letters. Einstein heeft dit ook vanaf 1916 in een aantal gesprekken met Max Wertheimer aangevoerd. Wertheimer was een vriend van Einstein en een van de grondleggers van de Gestalt-psychologie.

Volgens Mair hangt het begrip Dao samen met de Proto-Indo-europese wortel drog of dorg (doorlopen) en het Indo-Europese dhorg (weg, beweging). In verdere afgeleiden daarvan noemt hij ‘pad door een vallei’ en ‘vallei’ wat interessant is omdat dit een samenhang tussen ‘Dao’ en ‘vallei’ aangeeft. Vallei komt vaak voor in de Daodejing.

Bruggen en ravijnen verschijnen en verdwijnen hier waar je bij staat, gebruik liever je verstand eens een keertje.

Weinig waarschijnlijk lijkt dat ggz-experten ergens aan een knopje zouden kunnen draaien om van het ene niveau naar het andere te kunnen springen, zelfs al staat het zo wel in allerhande herstel- en/of groeimodellen vermeld.

Kom eens wat meer uit je wetenschappelijke denken, dan zie je die brug ook. De rest zijn objecten, dat deert zo niet.

Niet alleen die berg verdwijnt op wonderbaarlijke manieren, maar ook die brug en ravijnen die niet bestaan.

Als dat zou gebeuren, dan verdwijnen bruggen boven ravijnen alsof ze er niet zouden kunnen zijn.

Op veel universiteiten en onderzoeksinstituten wordt beelddenken onderzocht, het is echter niet stevig verankerd in empirisch onderzoek. De meeste wetenschappers menen dat denken in beelden niet mogelijk is.

Beelddenken is het denken en leren in beelden, het verschijnsel en de ermee verbonden theorie zijn wetenschappelijk omstreden.

Zeggen ze al meer dan tweeduizend jaar, en het staat in de Bijbel.