TTC

Onwaarschijnlijk is de misleiding, de vraag stelt zich waarom je de essentie buitenspel plaatst.

Een wormgat is enkel een metafoor om van punt A naar B te gaan, dat is alles. We hadden voor hetzelfde geld ook de besluitvormingstheorie van Herbert Simon kunnen opmerken, dat gaat over ernstige dingen, menselijk, vreedzaam. Er zijn overigens al gevallen van zelfmoord bekend, van mensen die met AI een gezellig babbeltje onderhouden.

Nu leren we je pas écht kennen, heb je dit alles nodig om mensen in je vallen mee te sleuren?

Het bedrog gaat gewoon verder door mensen alsmaar te misleiden, het is om schrik van te krijgen.

Duidelijk dat je niet aan herstel denkt, amper geloofwaardig.

Zeker weten, in menselijke zin gaat het over miljarden, zo rijk zijn we.

Het blijft onwaarschijnlijk hoe je de essentie van je eigen verhaal blijft buitenspel plaatsen, hoe denk je nu die goudstandaard te herstellen?

Ver weg dus, we wachten op de volgende statistiek die niet laat vermoeden dat de essentie überhaupt nog enige kans maakt.

Je bent weer bezig, werkelijk onwaarschijnlijk is het. Waar zit je eigenlijk met je hoofd?

Moest er niet genoeg voorraad zijn, kunnen we dat snel herstellen.

Die op zich dan weer volledig gedekt is door goud, de enige veiligheid die nog bestaat wellicht?

Dat is wat ik zeg, wij verschijnen in jou.

Wellicht, en dat kan niet meer dan een gok zijn, is het volstrekt belachelijk om tegen niemand überhaupt iets te willen zeggen, want het verschijnt allemaal in jouw brein.

Zoals de zoeker het gezochte is, er is immers geen zoeker tenzij bedacht om het zoeken mogelijk te maken?

In De moed tot waarheid laat Foucault zien hoe de hedendaagse ervaring van en omgang met waarheid tegelijkertijd teruggaan op de cultuur van de oudheid, en door deze oude bron worden gecontrasteerd. Waarheid is niet simpelweg de juiste weergave van de werkelijkheid, maar verwijst naar datgene wat nog geen werkelijkheid is, waarheid is een belofte, en het houden van die belofte vereist moed.

Heb je precies over nagedacht, of vergissen we ons? Doet denken aan Brian Cox, ooit was er ergens een rimpeling en er verschenen miljarden sterren, en in de marge van dit alles vuile sokken.

Bij een bewijs uit het ongerijmde neemt men aan dat de bewering die men wil bewijzen niet waar is. Vervolgens worden logische stappen genomen om te laten zien dat deze aanname leidt tot een tegenstrijdigheid, iets dat in strijd is met algemeen aanvaarde feiten of principes. Aangezien het tegenovergestelde van de oorspronkelijke bewering tot een ongerijmde conclusie leidt, kan geconcludeerd worden dat de oorspronkelijke bewering wel waar moet zijn.

De berichtgeving over pseudotoevalsgeneratoren kan je maar moeilijk gokken noemen, anders dan zij die van non-lineaire impulsen een gokspel maken.

De berichtgeving over de koers kunnen we kaderen binnen de Kondratieff-cyclus, aanverwante statistieken als een muur die niet toelaat de andere kant in alle nuchterheid te beschouwen.

Door middel van een abstract kan de lezer snel de belangrijkste inhoud en soms methodes van een werkstuk doornemen. Zo kan de lezer beslissen of het werkstuk interessant is voor hem of haar. Het gebruik van trefwoorden in een abstract is belangrijk aangezien we tegenwoordig allemaal met een elektronisch informatiesysteem werken, en naar inhoud soms gepaste ggz-expertise genoodzakend.

Uitermate interessant, het verandert niets aan het non-lineaire beginsel dat je alsmaar buitenspel tracht te plaatsen, hoezo?

Zo gaat het, alles wordt in het werk gesteld om de misleiding te kunnen voortzetten, het is wachten op het volgende koersnieuws.

Zo stiekem is het niet, het is zo helder als een klontje. Hoog tijd om nog eens een Bijbelcitaat tussen te voegen, denk je niet?

Kijk maar eens hoe verward je bent, in beginsel is dat exact hetzelfde. En zo misleid je mensen, door de setup van systemen aan te grijpen om je complotten aan te zwengelen, over diep ingeburgerde anomalieën rep je met geen woord in functie van het eigen gewin.

Alsmaar hetzelfde verhaal, de essentie uitsluitend op een manier die geen neutralisatie meer toelaat. Maar dat kennen we van je, elke vorm van verruimend perspectief plaats je binnen vernauwende referentiekaders zodat je ook daar weer een complot in kan zien, logica's verwringend op een manier dat zelfs onze kinderen maar amper kunnen geloven, maar toch waar.