TTC

Van slepende ziekten is gekend dat we ze in de toekomst kunnen projecteren, en je komt ze pardoes elke keer weer opnieuw tegen.

Billijk om zeggen is wanneer we op tv iemand zien zitten waarop een kalasjnikov gericht wordt, niet hetzelfde is dan wanneer je daar zit. Het is een gebeurtenis die het intellect met een haast ijzingwekkende accuratesse weet te reduceren tot 5G4B3F, alsof we niet meer zouden kunnen zijn dan robotachtige mechanismen zonder hart, zonder gevoel, zonder empathie, dan wel, voor wie begrijpen wil, kwetsbaar.

Pseudocode is wat een kind zou zeggen, en je hebt experten nodig om dat in een kader te zetten om ermee te leren omgaan.

Moeilijk is iemand verwijten dat de nulfactor door niemand bedacht is geweest, zelfs gekkenwerk.

Waarom wiskundige precisering niet onbelangrijk kan geacht worden, kom je pas achteraf te weten.

Met vallen en opstaan hebben we veel artefacten in het leven geroepen, sommige daarvan worden gebruikt om andere artefacten met de grond gelijk te maken.

Enigszins verwarrend is proberen de fluweelzachte aspiraties van een derde orde ggz verzoenen met koude oorlog, om niet te zeggen simpelweg onmogelijk.

Het begint dan ook met een universele stimulus, nogal wiedes. Maar doe rustig verder, het is amusant.

Leuk hé, het daagt blijkbaar maar niet.

Hoe we het simpele in het complexe kunnen verzoenen met niet zo'n uitnodigende termen zoals het moerasprobleem, vergt wellicht pipet en pincet om er überhaupt enige helderheid in te kunnen scheppen.

De wetenschappelijke consensus is dat de samenstelling na de Babylonische ballingschap (586-537 v.Chr.) tot stand kwam. De auteur/redacteur verzamelde spreuken die reeds in omloop waren, paste ze aan en breidde ze uit met eigen spreuken. Het is onmogelijk om de individuele gezegdes in Spreuken exact te dateren, want het is een 'verzameling verzamelingen' die een leefpatroon weerspiegelen dat meer dan een millennium bleef bestaan.

Spreuken 13;07

Dat lijstje met ascentiesymptomen weet ik nog altijd niet goed te kaderen, in hoeverre legitiem enigszins wispelturig.

Inzicht is het begrip of de intellectuele beheersing van de aard of het wezen van iets. Inzicht betreft vaak een besef van oorzaak en gevolg binnen een bepaalde context, model of scenario. Inzicht kan voortkomen uit het leggen van een verband of oplossen van een probleem.

Of onnozel kind kan geïnterpreteerd worden als een oxymoron, heb ik geen kaas van gegeten.

Door gebruik te maken van epanalepsis en de kop-staartconstructie brengt de auteur structuur in zijn verhaal. Hij kan dit ook gebruiken om terug te verwijzen naar een voorgaand feit om het belang van de rol van dat feit in het verhaal te benadrukken. Soms kan het ook impliceren dat er een climax zal volgen in het verhaal.

Inmiddels toch weer wat opgestoken van die 5G-methodiek, zodat we morgen op een andere manier dezelfde hulpvragen kunnen stellen. Garantie op succes bestaat echter niet, omdat een en ander ook zou afhangen van de ontvanger.

Ik zou het op z'n minst al prettig kunnen vinden moesten ggz-experten m'n domheid niet verwarren met kwaadaardigheid.

De antithese vormt de basis voor meerdere andere veelgebruikte stijlmiddelen, zoals het chiasme, de paradox, de oxymoron en de epanalepsis. Ook ligt ze aan de basis van bepaalde gnomische vormen, zoals het aforisme en het epigram.

Er zijn veel wegen om tot het punt te komen waar we nu zijn, in die zin is de snelste weg, denk ik, geen weg.

De antroposofie is een innerlijke vormingsweg die toelaat om tot bewustwording te komen van ons menszijn – in vrijheid en vanuit eigen verantwoordelijkheid. Ze nodigt ook uit om, met de beide voeten op de grond, vorm te geven aan een spirituele levenshouding. Naast de zintuiglijk waarneembare werkelijkheid wordt ook uitgegaan van een niet-materiële geestelijke werkelijkheid.

De bollenkubus van Hoekveld zal snel blijken een zaak voor wetenschap te zijn, als een gigantisch complex dat zichzelf onderhoudt volgens evolutionair gangbare geplogenheden.

We mogen niet vergeten elke vorm van dialoog te fnuiken, anders kunnen we de duivel niet ontmaskeren.

We vinden een en ander terug in de axiomatische methode, als een bolwerk van systemen waarin het licht schittert. Het is altijd hetzelfde, zeg iets over paradoxen en het is wartaal. Dit keer waren we met heel veel, blijkbaar is er toch nood aan correcte informatie.

Met je eens, binnen educatieve settings kunnen contexten en bijhorende metaforen makkelijker begrepen worden.