Willempie

Het is logica die er toe doet. Ik vind jouw logica niet logisch.  Je redeneert vanuit afkeer. Je wilt er gewoon niets mee te maken hebben. Wat de twee bomen in de tuin van Eden betreft is er sprake van hele belangrijke logica maar als je weigert daar kennis van te nemen houdt het natuurlijk gewoon op.

Het is logica die er toe doet. Ik vind jouw logica niet logisch.  Je redeneert vanuit afkeer. Je wilt er gewoon niets mee te maken hebben. Wat de twee bomen in de tuin van Eden betreft is er sprake van hele belangrijke logica maar als je weigert daar kennis van te nemen houdt het natuurlijk gewoon op.

Volgens mij heeft Noel het wel bij het rechte eind. Daarom leert de Bijbel ook dat we niet moeten oordelen. Dat wil nog niet zeggen dat misdaden niet gestraft dienen te worden. Dat straffen heeft vooral als doel bescherming van de maatschappij en zelfs ook de dader. Een ander punt is of iemand die in het verleden de fout is ingegaan nog wel geschikt is voor een voorbeeldfunctie, al is het alleen al om de geloofwaardigheid. Ik vind dat best moeilijk want niemand is volmaakt. Als je zondigt is er de mogelijkheid tot berouw en vergeving maar dat wil nog niet zeggen dat het geen consequenties meer heeft.  

Allereerst denk ik dat je definitie van een profeet enigszins beperkt is, want een profeet is niet enkel iemand die "de toekomst voorspelt." Een profeet, in christelijk verstaan, is iemand die een woord van God doorgeeft aan een persoon of gemeenschap en daarvoor bovennatuurlijke kennis ontvangt. En in het bijbelse Israël was het ook een ambt, een functie, waarmee je in je levensonderhoud kon voorzien.
De vrouw bij de waterput herkende Jezus immers ook als profeet, terwijl Hij enkel aangaf dat zij meerdere mannen heeft gehad en haar dus niet de toekomst voorzei. Ze herkende Hem dus onder meer in de kennis die Hij over haar verleden had, terwijl Hij niet bij haar in het dorp woonde.
Verder is het niet aan ons om te oordelen of iemand wel of niet onbaatzuchtig zou hebben gehandeld. Wij behoren diegene gewoon dankbaar te zijn als hij iets goeds doet of zegt en er standaard vanuit te gaan dat diegene met de beste wil handelde, totdat het tegenovergestelde onomstotelijk bewezen is. En daarop moet je het natuurlijk liever niet willen laten uitlopen.
Zelfs Paulus schrijft in één van zijn brieven dat het hem niet uitmaakt of iemand uit winstbejag het Evangelie verkondigt, als het Evangelie maar verkondigt wordt. Voor ons zijn de vruchten daarom het belangrijkst en daar mogen wij ook in bescheidenheid op letten. Een goede boom herken je immers aan zijn vruchten. De innerlijke gesteldheid is iets tussen de persoon in kwestie en God.
Het is daarbij ook niet zo dat je geen loon of eer zou mogen ontvangen voor je goede werken. Het is altijd goed om dergelijke erkenningen respectvol en dankbaar te aanvaarden, maar er verder niet méér waarde aan hechten dan dat het een stukje erkenning is van de mensen om je heen. Ook als je geen loon, eer of zelfs dankbaarheid ontvangt voor een goed werk, dien je het goede werk toch te (blijven) verrichten.
Je gaat er dus ongeveer mee om zoals je met een begane zonde omgaat: die belijdt je vol berouw, je ontvangt vergeving van God, je herstelt waar mogelijk de schade, je laat het vervolgens meteen los en je richt je weer op het verder leven met Hem. Voor een goed gedaan werk breng je zo in gebed dank aan God, je ontvangt ervoor in blijdschap de eventuele erkenning en loon van je medemensen, je laat het vervolgens meteen los en richt je weer op het verder leven met Hem.

De boeken die bij uitstek over de eindtijd handelen, met name Daniël en Openbaring, noemen de term "antichrist" niet. Daniël noemt hem achtereenvolgens de slechte koning, de vijand, een verwoester, bedrieger en slecht mens (man van zeer grote zonde). Johannes heeft het in Openbaring over de achtste koning en het beest (uit de bodemloze put). Het woord "antichrist" komt uit de eerste twee brieven van Johannes. Hij beschrijft de antichrist (anti=in plaats van) daar als een religieus figuur terwijl de slechte koning in Daniël en Openbaring juist beschreven wordt als een a-religieus of anti-religieus persoon. Het gaat hier dus over verschillende dingen die door elkaar worden gehaald.

Waarom ten onrechte?
In het verlengde van al deze events zou zich de opname (https://nl.wikipedia.org/wiki/Opname_van_de_gemeente) kunnen bevinden. Omdat het overgrote merendeel van de pro Israëlieten christelijk is, zal er veel steun verdwijnen en komt Israël in een ongekende crisis terecht.

Dat kan. En ik ben ook beslist geen Trump- of Wilders-aanhanger, laat dat duidelijk zijn. Maar soms vind ik het dan nog weleens aardig om bij mijzelf "advocaat van de duivel" te spelen. Want waarom krijgt iemand als Trump zoveel aanhang? Wat speelt er in Amerika, wat zien wij niet? En is de huidige status quo dan wel zo probleemoplossend dan? Wat doen deze heren dan wél goed?
Wij zien bijvoorbeeld graag een groene, ecologische lente, maar veel Amerikanen zijn door het sluiten van de vervuilende mijnen wel hun baan kwijtgeraakt. En dus ook hun zorgverzekering, hun pensioen, alles. En je kunt niet zomaar verwachten dat mensen zich wel even omscholen tot windmolenbouwer of zoiets. Hele steden zijn erdoor leeggelopen.
Wij zien graag een gastvrij asielbeleid, maar veel mensen ervaren wel degelijk echt overlast van onaangepaste migranten, terwijl wij schijnbaar vooral lekker zo politiek-correct mogelijke bewoordingen voor deze asielzoekers bedenken om ons daar weer goed over te kunnen voelen.
Wij roemen de vrije markteconomie, terwijl multinationals veel machtiger worden, met schijnbaar gemak honderden mensen ontslaan bij elke "reorganisatie" en geld opeisen dat wij aan zorg en onderwijs hadden kunnen besteden, precies de dingen die veel "gewone" mensen juist belangrijk vinden. Tenminste, zo wordt het in ieder geval gevoeld.
Zo ben ik bijvoorbeeld wel benieuwd wat de erkenning van Jeruzalem als hoofdstad door Trump gaat teweegbrengen. Velen roepen nu dat dit het vredesproces ernstig zou hinderen, maar wie weet forceert het toch uiteindelijk een doorbraak ten goede, misschien juist omdat er nu zo'n duidelijk standpunt is ingenomen.
De huidige manier van doen werkt immers sowieso aantoonbaar al decennialang niet, maar toch blijven we er uit eigenwijsheid aan vasthouden. Soms moet je echter iets heel anders en onorthodox doen om je doel te bereiken en misschien is dit er wel een. Ik weet het oprecht niet, maar ik sluit ook niets uit.
Zelf denk ik (tezamen met veel joden destijds) dat we Israël in 1948 nooit juist precies in dat Arabische gebied hadden moeten planten, dat elk boerenverstand eigenlijk wel had kunnen inzien dat dat vrágen om problemen was, maar ze is daar nu eenmaal en dergelijke meer, wel, pragmatische denkwijzen worden niet altijd erg gewaardeerd. Dus vooruit dan maar.
Het valt me dan ook op dat het lang niet alleen Trump-aanhangers zijn die de erkenning een goede of logische zet vinden. Dat maakt de kwestie toch wel boeiend.
Er is dus altijd een andere kant van het verhaal. Een kant die wij misschien dus niet zonder meer horen of echt serieus nemen, omdat wij in onze eigen bubbel leven, mede gecreëerd door de social media. Waardoor wij inderdaad niet meer scherp de ontwikkelingen zien gebeuren die voor onze neus plaatsvinden. En daar schaar ik mijzelf ook weleens onder hoor, want ik zie ook lang niet alles.
En dan heb ik het ook nog niet eens over zoiets als het metoo-gebeuren, waardoor teveel mannen zonder enig fatsoenlijk bewijs worden beschuldigd en voor het leven geruïneerd en we geacht worden alle verhalen zonder meer te geloven. Die op zich mooi bedoelde openheid is al grotendeels tot een klopjacht geworden, omdat het oordeel nu eenmaal sneller is dan het oor.
Ik denk dat, zeker ook met die social media en met de algehele mediocratie die grotendeels al ontstaan is in ook ons land, daarom dat het gebod van Jezus om niet te oordelen alleen maar prangender en actueler is geworden. Dat we altijd, áltijd de andere kant van het verhaal moeten willen horen, ook als de ander zo overduidelijk slecht zou lijken.

Ik heb niet de intentie om je hier weg te jagen hoor. Ik probeerde je alleen duidelijk te maken dat het iedereen hier wel duidelijk is dat, als God niet bestaat, Hij dan ook geen verdriet kan hebben. Je verrast daar echt niemand mee. En gelovigen kunnen best over dingen discussiëren zonder getrol hoor. Zoals je misschien al hebt opgemerkt zijn er genoeg verschillende meningen waarover we met elkaar van gedachten kunnen wisselen. Ik heb tot nu toe nog helemaal niets van jou opgestoken en je wekt de indruk dat het je er vooral om te doen is jouw frustraties te uiten. Dat moet je dan maar doen maar daar mag best ook wel eens iets over gezegd worden. En jij kunt zelf ook in de negeerstand hoor. 

Als je niet eens gelooft dat God bestaat begrijp ik eerlijk gezegd niet zo goed wat je bijdrage kan zijn in een onderwerp waarin besproken wordt of God verdriet kan hebben. Dat lijkt me dan eerder op trolgedrag. Met alle respect.

Als je niet eens gelooft dat God bestaat begrijp ik eerlijk gezegd niet zo goed wat je bijdrage kan zijn in een onderwerp waarin besproken wordt of God verdriet kan hebben. Dat lijkt me dan eerder op trolgedrag. Met alle respect.

Als je niet eens gelooft dat God bestaat begrijp ik eerlijk gezegd niet zo goed wat je bijdrage kan zijn in een onderwerp waarin besproken wordt of God verdriet kan hebben. Dat lijkt me dan eerder op trolgedrag. Met alle respect.

`If I hurt your feelings, I apologize` Uit het lied van Bob Dylan uit de onderstaande link. Hij spreekt hier a.h.w. uit de mond van Jezus tegen Israël. Ik beschouw Bob als een hedendaagse profeet en dank God voor hem.
 

Je vraag is volkomen legitiem en wordt eveneens gesteld door C.S. Lewis en en alle andere grote apologeten en zelfs ook door schrijvers van de Bijbelboeken. God is wel degelijk, al is het indirect, de veroorzaker van het kwaad. Dat staat zelfs letterlijk in de bijbel. Volgens de Joodse overlevering is dat de reden van de opstand van Lucifer die een derde van alle engelen wist te overtuigen. Voor Lucifer en zijn aanhangers is het een goede reden om God aan te klagen. Het is ook voor vele mensen reden God aan te klagen. En zelfs voor christenen en joden die de vraag niet durven te stellen speelt het vast wel eens door het hoofd. Het is een onderwerp waar we best wel over mogen nadenken en praten. God vindt dat blijkbaar niet erg. Wat Hij erg vindt is door mensen genegeerd te worden.
 
 
 
 
het als we Hem negeren.   

Vond dit er nog over.
Gods meest intensieve lijden vond plaats in verband met het uiteindelijke lijden en sterven van Jezus. Als mensen kunnen we getroost worden, maar voor Gods verdriet is er geen verzachting: Hij draagt het volledig. God voelt met ons mee en elke traan die we huilen uit bitter verdriet, huilt Hij met ons mee. Bovendien voelt Hij zelfs de pijn die diep in ons hart verborgen ligt en waar we zelf nauwelijks of niet bij kunnen komen! Wat moet er door God heengegaan zijn toen zijn Zoon aan het kruis hing! Ik geloof dat de pijn van Golgota voor God geen verleden tijd is. De eeuwige God kan immers tegelijk in heden, verleden en toekomst leven, zodat ik ervan uitga dat Hij de pijn nog steeds voelt. Ook lijdt God persoonlijk door wat mensen elkaar aandoen. Daarom zei Jezus tegen Saulus "waarom vervolg je MIJ" vanwege zijn vervolging van de christenen (Handelingen 9:4). Jezus, die vanwege zijn verblijf op aarde alles weet over pijn lijden, voelt mee met ons. (bron)
 

Zoals de acht mensen die bewaard bleven in de ark uiteraard niet alle kennis van die tijd konden meenemen maar wel genoeg om een nieuw bestaan op te bouwen. Ze hadden kennis van landbouw, wijnteelt, veeteelt, huizenbouw, vervaardigen van kleding en waarschijnlijk nog veel meer. Maar de genoemde zaken zijn al voldoende. Meer is niet nodig.

Het doet me genoegen dat je probeert een volgeling van Jezus te zijn. Dat doe ik ook en velen met mij. Wat me geen genoegen doet is dat het genootschap van de ZDA de nadruk legt op één specifiek gebod, dat bovendien vooral in eerste instantie geldt voor Israël. Waar lees jij dat de volgelingen van Jezus uit de heidenen geboden worden om de sabbat te houden? De heidense volken kenden de sabbat niet en hoefden die ook niet te houden omdat het in wezen helemaal niet gaat om het houden van wetten. Ik beaam volmondig dat de sabbat een bijzondere gave van God is aan de mensheid. Maar het is niet de hoofdzaak. Zodra een groepering daar wel een (of zelfs de) hoofdzaak van maakt heeft ze haar prioriteiten verkeerd. Wat ik wel waardeer is dat de ZDA blijkbaar bereid is om ook andere denominaties als christelijk te accepteren en zelfs daarmee samen te werken, dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld het WTG. Mijn vraag nu aan jou is waardoor volgelingen van Jezus zich onderscheiden. Het staat duidelijk in jouw Bijbel en het is niet doordat ze de sabbat houden. Overigens heeft de leiding van de ZDA aan de sabbat ook nog eens een eigen invulling gegeven, die niet overeenkomt met wat we daarover in de Bijbel lezen en wat de Joden leren.                                 

Wat binnen het verbond met Israël vorm en inhoud van de Sabbat is staat ook elders in de Thora beschreven, en niet slechts in de 10 woorden. Zie b.v.
Wat bij mij een heel praktische vraag doet opkomen: hoe doet een zevendedagsadventist dat nu met het koken op de Sabbat (risico op zowel het verrichten van "zo'n typische bezigheid/bezorgdheid waar de mens al 6 andere dagen voor heeft - Ex 16 - én op het ontsteken van vuur - Ex 35)? Eet men dan een koud prakje van de dag ervoor? Of schakelt men de magnetron in met behulp van een tijdschakelaar? Roept men de hulp in van een niet-zevendedagsadventist om de verboden handelingen voor ze te verrichten?
(en wat flauw: Hoe legt men aan justitie uit dat men er toch echt niet aan kon ontkomen een overtreder van het gebod zijn gerechte straf te doen ondergaan?)

Het is helemaal off-topic maar er bestaan geen mensen die alles geloven. Er bestaan wel mensen die hun kop in het zand steken.

Het gaat er nogal serieus aan toe in ons stamcafé. We leven dan ook in een spannende tijd. Heer, help ons om volkomen gehoorzaam te zijn aan U, zonder vrees en vol vertrouwen. Voor de geïnteresseerden:
 

De apocalyps is als een bevalling: geen vrouw die daarnaar uitkijkt, maar wel naar het kind dat daardoor geboren wordt.

Ongetwijfeld niet. Maar ja, kunnen wij met onze kleine, relatief primitieve breinen dan wel echt reële verwachtingen hebben van Iemand die omnipotent, alwetend en groter dan het universum zelf is (of zou zijn, als je liever in hypothesen daarover spreekt)? Kunnen wij werkelijk beseffen wat echte, volmaakte en allesgevende Liefde is, terwijl we zelf al niet eens altijd even goed weten hoe elkaar te beminnen? Niet zelden herkennen we echte liefde niet eens als het vlak voor onze neus staat, of willen we haar niet aanvaarden omdat het ook alles van onszelf vraagt.
Misschien is de Waarheid, de Liefde, wel zo schrikwekkend groot en zo angstwekkend fel en allesdoordringend, puurder en lichter dan alle sterren bij elkaar, dat het ons zou doen sterven van diepe, existentiële wroeging en verpletterende misantropie als zij zich niet zou uiten op manieren die voor ons vertrouwd en herkenbaar zijn, maar ook vernieuwend en paradoxaal. Zodat we vanuit het bekende steeds meer mogen doordringen in het onbekende, totdat uiteindelijk we in die liefde gegroeid zijn en daadwerkelijk kunnen delen in het goddelijk leven.

Ik kan het niet laten.....
 

@Hendrik-NG,
Ja dat!! Ik word zo moe van het rondjes draaien; inderdaad net als een verdwaald schaap. Maar toch steeds in de verte "zie" ik Hem.  

Ik denk dat "de minimale christen" de persoon is van wie Christus zegt: van Mij!
Christen zijn begint en eindigt met het horen van de stem van Christus en die herkennen. Nog niet eens zozeer het "volgen" van Hem, zoals het in deze tekst staat. Denk aan wat Jezus zei over "het verloren schaap"...

Ja ik ken Peter, Paul en Mary. En ik hoorde ook wel dat het Dylan niet was, maar dacht; misschien is het door hem geschreven.
De baby in Jordan, don't let the light go out.. 
John Michael Talbot- come to the quiet.
 
Nog één van John Michael Talbot; Breath of life.