Peter79

Allereerst denk ik dat je definitie van een profeet enigszins beperkt is, want een profeet is niet enkel iemand die "de toekomst voorspelt." Een profeet, in christelijk verstaan, is iemand die een woord van God doorgeeft aan een persoon of gemeenschap en daarvoor bovennatuurlijke kennis ontvangt. En in het bijbelse Israël was het ook een ambt, een functie, waarmee je in je levensonderhoud kon voorzien.
De vrouw bij de waterput herkende Jezus immers ook als profeet, terwijl Hij enkel aangaf dat zij meerdere mannen heeft gehad en haar dus niet de toekomst voorzei. Ze herkende Hem dus onder meer in de kennis die Hij over haar verleden had, terwijl Hij niet bij haar in het dorp woonde.
Verder is het niet aan ons om te oordelen of iemand wel of niet onbaatzuchtig zou hebben gehandeld. Wij behoren diegene gewoon dankbaar te zijn als hij iets goeds doet of zegt en er standaard vanuit te gaan dat diegene met de beste wil handelde, totdat het tegenovergestelde onomstotelijk bewezen is. En daarop moet je het natuurlijk liever niet willen laten uitlopen.
Zelfs Paulus schrijft in één van zijn brieven dat het hem niet uitmaakt of iemand uit winstbejag het Evangelie verkondigt, als het Evangelie maar verkondigt wordt. Voor ons zijn de vruchten daarom het belangrijkst en daar mogen wij ook in bescheidenheid op letten. Een goede boom herken je immers aan zijn vruchten. De innerlijke gesteldheid is iets tussen de persoon in kwestie en God.
Het is daarbij ook niet zo dat je geen loon of eer zou mogen ontvangen voor je goede werken. Het is altijd goed om dergelijke erkenningen respectvol en dankbaar te aanvaarden, maar er verder niet méér waarde aan hechten dan dat het een stukje erkenning is van de mensen om je heen. Ook als je geen loon, eer of zelfs dankbaarheid ontvangt voor een goed werk, dien je het goede werk toch te (blijven) verrichten.
Je gaat er dus ongeveer mee om zoals je met een begane zonde omgaat: die belijdt je vol berouw, je ontvangt vergeving van God, je herstelt waar mogelijk de schade, je laat het vervolgens meteen los en je richt je weer op het verder leven met Hem. Voor een goed gedaan werk breng je zo in gebed dank aan God, je ontvangt ervoor in blijdschap de eventuele erkenning en loon van je medemensen, je laat het vervolgens meteen los en richt je weer op het verder leven met Hem.

De boeken die bij uitstek over de eindtijd handelen, met name Daniël en Openbaring, noemen de term "antichrist" niet. Daniël noemt hem achtereenvolgens de slechte koning, de vijand, een verwoester, bedrieger en slecht mens (man van zeer grote zonde). Johannes heeft het in Openbaring over de achtste koning en het beest (uit de bodemloze put). Het woord "antichrist" komt uit de eerste twee brieven van Johannes. Hij beschrijft de antichrist (anti=in plaats van) daar als een religieus figuur terwijl de slechte koning in Daniël en Openbaring juist beschreven wordt als een a-religieus of anti-religieus persoon. Het gaat hier dus over verschillende dingen die door elkaar worden gehaald.

Het doet me genoegen dat je probeert een volgeling van Jezus te zijn. Dat doe ik ook en velen met mij. Wat me geen genoegen doet is dat het genootschap van de ZDA de nadruk legt op één specifiek gebod, dat bovendien vooral in eerste instantie geldt voor Israël. Waar lees jij dat de volgelingen van Jezus uit de heidenen geboden worden om de sabbat te houden? De heidense volken kenden de sabbat niet en hoefden die ook niet te houden omdat het in wezen helemaal niet gaat om het houden van wetten. Ik beaam volmondig dat de sabbat een bijzondere gave van God is aan de mensheid. Maar het is niet de hoofdzaak. Zodra een groepering daar wel een (of zelfs de) hoofdzaak van maakt heeft ze haar prioriteiten verkeerd. Wat ik wel waardeer is dat de ZDA blijkbaar bereid is om ook andere denominaties als christelijk te accepteren en zelfs daarmee samen te werken, dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld het WTG. Mijn vraag nu aan jou is waardoor volgelingen van Jezus zich onderscheiden. Het staat duidelijk in jouw Bijbel en het is niet doordat ze de sabbat houden. Overigens heeft de leiding van de ZDA aan de sabbat ook nog eens een eigen invulling gegeven, die niet overeenkomt met wat we daarover in de Bijbel lezen en wat de Joden leren.                                 

Het is je eigen aanname dat ik slechts een stukje gelezen zou hebben van wat je hebt geschreven... Maar ik ben het gewoonweg niet met je uitleg eens. Neem nu dat beroep op 1 Johannes 2. Vanuit je korte citaat zou je inderdaad het idee kunnen krijgen dat de volgeling van Jezus zondeloos door het leven gaat ("Wie zegt, dat hij in Hem blijft, behoort ook zelf zo te wandelen, als Hij gewandeld heeft"). Maar dat is het tegendeel van wat die tekst beweert. Want overzien we het geheel, dan schrijft deze Johannes aan zijn toehoorders:
Ofwel: "God is volmaakt, wij mensen zijn zondaars (tenzij wij geheiligd worden door God), en dat weten we als we in Gods licht wandelen: de woorden van zijn geboden over ons leven laten schijnen. Geef gehoor aan Gods roepen, en bekeer je! Want als we toch zondigen: we hebben een pleitbezorger bij de Vader. Hij is het die verzoening brengt voor onze zonden".
Het zijn dus niet slechts volgelingen die de geboden Gods volkomen navolgen, allen zijn volgelingen die in Gods licht wandelen: erkennen dat zij zondaars zijn, en hun blik richten op Christus, zijn naam aanroepen... En dat maakt nogal een verschil.
Bovendien laat die laatste uitleg volop ruimte voor een "dwalen te goeder trouw" (ook dan is het niet uitgesloten dat men genade vindt!), terwijl jouw uitleg mij nogal onbarmhartig overkomt...

Kan het nog kinderachtiger, het is van mij, ik ben beter een ander maakt het stuk!. Laten we er weer om vechten, mekaar betwisten, wat bommen gooien, racisme en terrorisme verder de kans geven etc... Als ik God was zou ik hard met mijn hoofd op tafel slaan en me afvragen waar ik het aan verdiend hebt.

om mensen advies te kunnen geven leerde ik dat je vooral geen advies moet geven. Luisteren, samenvatten en doorvragen ( LSD) of Niet invullen voor een ander (Nivea) en oma thuislaten ( oordelen, mening geven en adviseren ). Dat zijn zuurverdiende inzichten uit jarenlange praktijken van deskundigen die mensen moeten helpen.
ik probeer mensen tot duurzaam energieverbruik aan te zetten, en dan mag je wel feiten geven. Wist U dat....en dan zeg je bijvoorbeeld dat een investering in zonnepanelen meer oplevert dan de rente van wat ze kosten op een spaarrekening.
Maar inderdaad: Wist U dat proberen te helpen vaak juist een omgekeerd effect heeft? En dan mag men zelf conclusies trekken en kan niet naar jou wijzen mocht het anders gaan.

Heeft in die 25 jaar niemand je vertelt dat de bijbel niets vindt of denkt, om de eenvoudige reden dat het een boek is en geen persoon?

Je bent meester in de ander allerlei rare verzinsels in de mond te leggen. Het gaat mij om de rare en onzinnige eigen definities van woorden met een vastomlijnde betekenis., zonder enige voetnoot inzake t hoe en wAarom emz
Lees nu eens goed wat ik schijf zonder direct te antwoorden met , hele lap tekst 
Ehm.... Nee. Zie de arm van Noah met alle dieren. Zie het verbond met de aarde dat God sloot (niet eens met de mens).

Je gaat niet op mijn punt in. In de Bijbel staat niet dat God zijn Zoon zond voor de mensheid. Er staat 'kosmos' wat zoals betekent als 'de gehele aan de mensheid bekende wereld', oftewel wat we nu universum zouden noemen. Oftewel de hele schepping.
 
De natuur is helemaal niet ten dienste van de mensheid, althans niet zoals dat op mij overkomt, als ware het een gbruiksvoorwerp. De mensheid heerst over de natuur. En God wenst volgens mij dat wij over de natuur heersen als ware de natuur goed, erg goed in Zijn ogen. Zoals Hij over de mens reageert, met liefde.
Wat een aannames met jhe onaanvaardbaar. Als ik vpor iedere keer dat ee nmilitante atheiist (want dat ben je, oer definitie) daar over begon, of over cognitieve dissonantie of over die andere cliche lijst van stokpaardjes een stuiver zou krijgen...
 
Anyway... vervang "kan niet" in de door jou geciteerde zin door "wil niet, want tegen Zijn eigen Wil in". Nu ben je misschien geneigd weer cliche met een Van Dale entry voor "kunnen" te komen, maar een beetje inlevingsvermogen in de levende taal van de ander mag ook wel eens.
 

De hele schoolstrijd in de 19e eeuw is begonnen omdat er een staat was die het idee had dat de school een verlengstuk van die staat was... Met alle gevolgen van dien voor de individuele vrijheden van andersdenkenden... Men ging die anderen opleggen wat men diende te leren...
Die staat probeerde tegelijkertijd ook een dikke vinger in de pap te krijgen binnen het kerkbestuur (kijk voor de aardigheid eens naar de ontstaansgeschiedenis van de Nederlands Hervormde Kerk... Die kerk ontstond niet in de 16/17 eeuw, maar in 1816...)

Maar dan ga je nog steeds voorbij aan de kwestie dat het wellicht onwenselijk is dat de leerkracht geacht wordt zich te conformeren aan "norm A", terwijl zij/hij intussen min of meer openlijk "B" doet... En dat het in de kern dat is waar men op wil ingrijpen... Omdat de kinderen in dat geval gewoon een verkeerd voorbeeld voorgeschoteld krijgen: "Zoals we maar allemaal roepen dat we dit of dat belangrijk vinden, of openlijk zeggen dit of dat niet door de beugel kan, kunnen we intussen in de praktijk gewoon precies doen wat we zelf willen zonder dat we daarover rekenschap af hoeven te leggen. Zie maar: onze leerkracht komt er gewoon mee weg!!".
Wat die "norm A" dan precies is doet er niet zo veel toe: als nu eenmaal binnen een bepaalde groep wordt afgesproken dat het zus of zo is, dan zal men zich (zeker als men binnen die groep een gezaghebbende rol en/of voorbeeldfunctie heeft) gewoon moeten conformeren aan de norm... En dat wil helemaal niet zeggen dat men nooit meer (intern) over die norm mag discussieren... Of dat die norm in beton gegoten is. Maar die discussie moet m.i. niet over de rug van de kinderen gevoerd worden! Of dat nu gaat over de vraag of homosexualiteit "zondig is" of niet, men vindt dat men mag meelopen in Pegida-demonstraties (terwijl men intussen ook les geeft aan leerlingen met een niet-westerse achtergrond), vindt dat men een hoofddoek dient te dragen (en dat als leerkracht ook wil doen tijdens het lesgeven op een bijzondere of een openbare school), etc etc...
"En moeten we bij het beoordelen van die activiteiten het waardeoordeel van de meerderheid gebruiken of die van de werkgever?", vroeg je. De rechters oordelen kennelijk dat men het waardeoordeel van de werkgever i.h.a. mag volgen, mits deze dat oordeel maar goed heeft onderbouwd en consequent toepast. Maar keer op keer na een goed in kaart brengen van de "omstandigheden van het geval". En dat is precies de weg waarlangs in een rechtsstaat minderheidsstandpunten een plaats kunnen vinden/behouden naast het standpunt van de meerderheid. Of die meerderheid nu vindt dat dat standpunt van de ander "niet meer van deze tijd is" of niet, of "afkomstig uit een achterlijke cultuur", of, of... Gelukkig maar!!

Het is alleen de vraag of die eventuele "angst voor besmetting" de grond zou vormen voor de discriminatie... Ik durf er vergif op in te nemen dat de grond die men aanvoert een "openbare zonde" is (gedrag, niet in overeenstemming met de grondslag van de school - een grondslag die de leerkracht zal hebben moeten onderschrijven bij het accepteren van de aanstelling!)
Wat men hier dan niet wil is dat de kinderen een voorbeeld voorgehouden wordt dat je legitiem A mag zeggen, maar intussen gewoon B mag doen...
Intussen is de interne discussie voor de achterban hier de vraag of homosexualiteit per definitie "zondig" is. Of het innemen van een minderheidsstandpunt hier mogelijk is. (Ik denk van wel, maar dat staat los van de discussie...)
Vul het plaatje nu eens in met andere variabelen (en vergeet even dat het in het voorbeeld waar ik op wijs ook gaat om een bijzondere school - ik ben eigenlijk heel benieuwd of daar in de gerechtelijke uitspraak wel rekening mee werd gehouden, maar ik kon zo gauw geen voorbeeld vinden van een openbare school waar de kwestie speelde), dan snap je hopelijk wat beter wat ik bedoel: zie hier https://www.nrc.nl/nieuws/2016/09/06/extreem-rechtse-leraar-ontslagen-4161270-a1520041
Hier werd een leerkracht ontslagen vanwege andere gedragingen in de privesfeer, echter ook in de openbaarheid gekomen. Het argument hier:
Ook hier de kernwoorden "voorbeeldfunctie" en (inderdaad toch ook) "niet verenigbaar met de grondslag"...

Als je echter alléén bijbelteksten of verwijzingen ernaar in je post plaatst, zonder verdere content, dan zal daar over het algemeen ook op gemodereerd worden. Zomaar teksten, filmpjes, afbeeldingen of links plaatsen zonder enige toelichting heet inderdaad argumenting by link en is niet toegestaan.
De bedoeling hier is namelijk dat je in eigen woorden schrijft wat je wil zeggen en dat links of citaten enkel ter ondersteuning zijn van je betoog. We zijn immers op dat moment in discussie met jou, niet met een artikel of video. Je hoeft dan ook niet steeds geheel Q te citeren als je over Q schrijft, maar kunt ook gewoon relevante delen eruit citeren die je schrijven dus aanvullen. Dat doen users hier immers ook altijd als ze uit de Schrift citeren.
Het is gelukkig dan ook vrij eenvoudig te testen of je post argumenting by link is of niet, namelijk door (in gedachten) alle links, citaten en video's uit de post te verwijderen. Kunnen users dan nog steeds al je argumenten volgen en blijft je betoog dus in zijn geheel overeind staan, dan is het geen argumenting by link. Blijft er echter weinig tot geen content over, of ontbreken er een of meerdere door jou gewenste argumenten, dan is het wél (deels) argumenting by link.
Je post moet dus geheel op zichzelf staan en goed te volgen zijn, ook zonder citaten, links en video's. En ook als een artikel al je argumenten al bevat, zul je deze toch gewoon moeten samenvatten of optekenen in je eigen woorden, met de link als ondersteuning.

Jawel die bestaat in Word:
Ctrl+Shift+spatie
Dat geeft een harde spatie.

WordPerfect haha. Lotus 123 haha. Jij bent oud.
(Daar ik ze ook ken mag jij daar idd conclusies aan verbinden)
 

Ja. Het heeft te maken met de links-rechts beweging  van je oog. Bij de terugloop aan het eind van de regel wil je één regel naar beneden en niet meer of minder. Met hele lange regels met kleine letters is dat lastiger. Bij korte regels is er een prbleem dat de rechter kantlijn heel rafelig wordt, of dat er juist veel witte ruimte in de regels moeten om een scherpe kantlijn te krijgen. Daarom is er een ideale letteraantal per regel.
http://www.usabilityweb.nl/2005/05/typografie-en-leesbaarheid/
Een paar decennia geleden was er een wiskundige Knuth die gelukkig contact had met een drukker. Zij bespraken dit soort normen. Dat leidde tot een programma waarin je dit soort zaken allemaal goed kon instellen. Dat was TeX, later nog een variant LaTeX. Nadeel van TeX was dat je je tekst min of meer moest programmeren. Er stonden veel extra codes tussen de echte tekst. Vergelijkbaar nu met HTML. Tegenstanders van TeX prezen programma's als Word, met het zogenaamde "What-you-see-is-what-you-get" principe. De beperking daar weer van is dat Word en consorten lijden aan het "What-you-see-is-all-you-get" principe. Vaak kan je zien dat een tekst opgemaakt is door iemand zonder al te veel kennis van drukwerk doordat het niet consequent is e.d. Een deel van de ervaring van de zetters is verloren gegaan.

Ja, MN, ik had het over een andere aandoening. We begrijpen elkaar steeds beter.

Voor zover ik weet, heeft dit gebod in eerste instantie betrekking op het rechtssysteem. Iemand kon voor een misdrijf veroordeeld worden als er twee (? weet ik niet zeker) mensen getuigden van zijn schuld. zie ook Deuteronomium 19 vers 15-18.
Stel dat ik een hekel had aan Thorgrem en hem wilde laten opdraaien voor iets wat hij eigenlijk niet had gedaan, gewoon om hem te pesten. Dan kon ik met een zak met geld de straat opgaan en jou en RobertF omkopen om, in ruil voor geld, tegen Thorgrem een vals getuigenis af te leggen. Zo kon Thorgrem veroordeeld worden voor iets dat hij niet had gedaan.
En dat mag dus niet. 
Zoals bij alle geboden kun je de betekenis flink oprekken, maar dit is het idee.

Welke kennis en welke wijsheid is door het christendom vernietigd? Specificeer dit alsjeblieft zodat ik het ook kan volgen. Anders blijft het allemaal zo vaag. 

Eerder denk ik dat het voor een gereformeerde club moeilijk is om die op zich vrij duidelijke katholieke visie op Petrus goed te rijmen met een ander uitgangspunt, je noemde het al:
Voor mij is dat eerder de verklaring voor de afwezigheid van elke hint naar jou uitleg in de (kanttekeningen van de) Statenvertaling. Zou jouw uitleg namelijk in die tijden (van de reformatie) gangbaar zijn geweest, dan zou ik verwacht hebben dat men daar stelling tegen genomen zou hebben ("anachronisme!", of iets dergelijks). Niet dat men hem eenvoudigweg onder het tapijt zou schuiven.
Maar goed: dat was je vraag niet. Die was: hoe leest men in jouw kringen die tekst? Ik heb er twee commentaren voor je bij gepakt. Uit de gereformeerde (preciezer: de neocalvinistische) richting: de Korte Verklaring (dit deel geschreven door Grosheide; 2e druk uit 1954) en het 1 Kor-deel uit het Commentaar op het NT, 3e serie (Dean Anderson, 2008).
Grosheide: "Vers 12 zegt waarin deze twisten (vers 11) bestaan. Ieder lid der gemeente hief een leus aan waardoor men zichzelf voorstelde als de ware christen en de ander veroordeelde. Het is merkwaardig dat Paulus hier, noch later in de brief, te kennen geeft wat de oorzaak der twisten en de reden van het aanheffen van deze leuzen was. Van verschil in leer, beschouwing of levenswijze blijkt nergens iets."
Vervolgens gaat de uitleg hier naar toe, dat men zich eerst beriep op de prediker die men het liefste hoorde (Paulus of Apollos), om vervolgens ("de hoogmoed van de Korinthiers wilde boven Paulus en Apollos uit gaan") zich te beroepen op Petrus, en vervolgens (de 4e groep) op Christus. "En niet dat ze zich naar Christus noemden was verkeerd, maar dat ze de naam van Christus voor zich opeisten en die anderen ontzegden. De zonde in Korinthe is niet enige afwijking in de leer of in het leven, maar het ruzie maken, het zich stellen boven elkander, het voor zich opeisen wat aan de ganse gemeente toekomt. Het is die ernstige, in alle tijden voorkomende ongerechtigheid, het twisten om niets, uit loutere verheffing van zichzelf, welke de apostel bestraft".
De opmerkingen van Dean Anderson wijken hier inhoudelijk niet van af. Ik citeer ze daarom ook niet.
De uitleg van dit vers draait dus niet zozeer over de opsomming van de namen, maar om het "ἕκαστος ὑμῶν λέγει" (het "unusquisque vestrum dicit"): het feit dat ieder gemeentelid zichzelf op een bepaald voetstuk plaatst (Paulus, Apollos, Petrus of zelfs ook maar Christus), alsof Christus gedeeld zou kunnen zijn, en ieder van de anderen (Paulus, Apollos, Petrus) voor hen zou zijn gekruisigd, etc.
Wat ik zo snel niet in die commentaren tegen kwam (als ik de tijd heb blader ik nog even door) is het gegeven dat dezelfde opsomming in het derde hoofdstuk ook nog voor komt, waar hij dezelfde functie lijkt te hebben als in bovenstaande uitleg:
In ieder geval: in de uitleg van 1:12 beriep men zich daar niet op...
De uitleg gaat dus wel iets verder dan het "En degenen die "van Christus" zijn, dat waren de eenvoudige en oprechte christenen. De rest deugde dus gewoon niet." Sterker: die gedachte wordt verworpen. En dat terecht m.i.. Maar dan krijgt ook de gereformeerde terecht een spiegel voorgehouden, met de vraag: en hoe bezie je dan je eigen kerkverband naast de andere kerkverbanden?? Voor mij wordt die tekst dan best "spannend"!

(bedoelt)
 
Nee, het grappige is, er zijn er niet meer dan één, maar minder. We hebben helemaal geen grondtekst, alleen verschillende sets kopieën die ten onrechte als "grondtekst" worden benoemd. Sterker nog, we hebben wel redelijk sterke aanwijzingen dat zoiets als "een grondtekst" nooit bestaan heeft. Per Bijbelboek wel natuurlijk, maar geen complete set. Dus de eerste set bestond al uit kopieën.
Beetje lastig voor aanhangers van de misvatting dat hun geloof gebaseerd is op de Bijbel. Hun Bijbel is primair gebaseerd op hun geloof. Voor de RKK en de Orthodoxie is dat vrij vanzelfsprekend, want die kerken weten dat hun rechtsvoorganger (wat toen dus de katholieke kerk was) de Bijbel heeft samengesteld op basis van criteria die als voornaamste hadden "het geschrift moet in overeenstemming met het geloof zijn". Lutheranen en Calvinisten zullen er ook relatief weinig moeite mee hebben, want ook zij weten als het goed is dat ze gebruik maken van een canon en een tekst-selectie die niets te maken heeft met enig ander argument dan dat ze zelf die keuze gemaakt hebben.
Voor allerlei kleine, obscure clubjes die veelal hun wortels hebben in de 19e eeuw, schijnt het wat lastiger te zijn. Die hanteren veelal niet het cola scriptoria uit de reformatie, maar het sola scriptoria ad absurdum dat we verder in het christendom niet tegenkomen. Wel in de Islam trouwens, grappig genoeg.
cola scriptoria. Leve auto-correct 

Een aflaat? Is dat nu zo'n uitlaat die precies loslaat, net als je er op de snelweg in de wagentje nietsvermoedend achter rijdt??

Een zelfde boodschap, maar dan volledig seculier, probeer ik anderen mee te geven als ik mensen aan het "coachen" ben. Belemmerende gedachten (zo zal ik ze maar noemen) cirkelen vrijwel altijd rond dat woordje "volkomen" dat ik eerder in de christelijke context gebruikte: een idealist (het leeuwendeel van de overspannen personen die ik in de spreekkamer tegenkom!!)/perfectionist legt het zichzelf op om de gestelde doelen "volkomen" te halen, en ik probeer de mensen tot het inzicht te laten komen dat wij bij ons menselijke streven bij alles "genade" nodig hebben. Omdat die "neiging tot het goede" nu eenmaal gepaard gaat met de "neiging tot het kwade", het nu eenmaal gaat om breekbaar mensenwerk, we ons lot nooit "volkomen" in de hand hebben, etc etc...
Een van de bijverschijnselen van overspanning is "angst", een emotie die die mens de drang tot te stellen van daden nu juist ontneemt: niet iedere mens is geneigd tot het doen van daden...!

Misschien. Maar wat dan wel weer opvalt, is dat mensen die in maakbaarheid geloven, daardoor juist des te feller en verontwaardiger reageren op zelfs de kleinste kwalijkheden. De leer van de erfzonde wil nu juist enkel aangeven dat elk mens geneigd is tot het kwaad en dat we daarom niet verbaasd moeten zijn als er kwaad gedaan wordt.
Het is een heel reële leer, gestoeld op de werkelijkheid, die ons ook mildheid en barmhartigheid leert tegenover fouten en tekortkomingen, omdat wij immers erkennen dat wij ze zelf ook maken. Ook als iemand zoiets ernstigs begaat dat hij (of zij) naar de gevangenis moet, beseffen we ons dat wij ook die verkeerde keuze hadden kunnen maken, dat wij ook zwak en afhankelijk van Gods genade zijn. Dit natuurlijk in het ideale geval, want we zijn immers ook daarin geneigd tot het kwaad.
Als je binnen de Kerk een zonde begaat, dan probeer je het goed te maken met degenen die het troffen,  belijdt je het berouwvol in de biecht en dan is het je vergeven. En bij strafbare feiten ga je uiteraard naar de politie om jezelf aan te geven. Meer is dan ook niet nodig: vergeving van God en waar mogelijk genoegdoening (naar de wet en) voor de betrokkenen. Alleen als je de neiging blijft houden om een ernstig delict meerdere malen te begaan, waarschuw je bij voorbaat mensen die dan daarmee te maken gaan krijgen, zoals bijvoorbeeld nieuwe buurtbewoners, en zoek of aanvaard je alle professionele hulp.
Maar buiten de Kerk wordt elke fout breed uitgemeten in social media, worden mensen genamed en geshamed voordat überhaupt bewezen is dat zij iets misdaan hebben, moeten leidinggevenden die een fout maken vrijwel meteen aftreden en kunnen we het steeds minder verkroppen dat mensen zomaar een heel andere visie op zaken kunnen hebben. Waarom wordt bijvoorbeeld zoiets sulligs als de Zwarte Piet-discussie zo onredelijk fel en vol verwijten gevoerd? Omdat we oordelen over mensen die anders denken en vinden dat zij zich "meer maakbaar" behoren op te stellen.
Dus inderdaad, laten we er iets leuks van maken. Maar laten we wel realistisch blijven en niet doen alsof ieder mens altijd goed kan doen, als hij maar precies handelt en denkt zoals wij dat willen, ook als daar geen duidelijke afspraken over zijn (ik bedoel, is het door die #metoo-discussie inmiddels nu dan al duidelijk wanneer en hoe je iemand mag aanraken, of blijft het tot in de eeuwigheid lekker vaag, zodat je elke man die een hand op je schouder legt of je iets te lang aankijkt vrijelijk kunt shamen?). En laten we dus mensen die daarin dan de fout ingaan, niet meteen openlijk als eeuwige paria's behandelen.
Als we er iets moois van willen maken, dan begint dat met het discreet (!) erkennen van onze zwakheden en rechtvaardig doch ook barmhartig handelen jegens hen die in de fout zijn gegaan. Vanuit het besef dat wij ook die fout hadden kunnen maken in dezelfde omstandigheden, of dat die ander misschien juist uit goede bedoelingen handelde en daarin toch de mist inging. De leer van de erfzonde wil dus niet benadrukken hoe slecht wij wel niet zouden zijn, maar wil een realistisch perspectief bieden en ons oproepen tot barmhartigheid, discretie, fijngevoeligheid en redelijkheid jegens onszelf en elkaar.

Het is belangrijk jezelf te onderzoeken inderdaad, nog belangrijker dan het kwaad in anderen te zoeken. Ik zeg het maar eerlijk: Ik moet bij de meeste van jouw reacties steeds weer aan de Inquisitie denken. Heb je enig idee waarom dat zo zou kunnen zijn? Ik zeg dit niet om je te kwetsen of te kleineren maar om je op iets attent te maken. Doe ermee wat je wilt.