Peter79

Bij natuurkunde leerde ik: "actie is min-reactie". Mijn reactie spiegelt allereerst hoe jij overkomt en is bewust zo geformuleerd dat je in beweging komt. Het is niet mijn bedoeling dat je wegloopt. En als je denkt dat mijn definitie van dogmatisch niet klopt, hoef je je er volgens mij niets van aan te trekken dat ik het woord dogmatisch gebruikte; ik heb toegelicht wat ik bedoelde te zeggen. 
Een gelijkwaardig gesprek is dat de gesprekspartner niet altijd hoeft mee te bewegen met de onhebbelijkheden van de ander, maar als er niet meebewogen wordt, botst het. Frictie zal er bij gelijkwaardigheid altijd zijn. De kunst is om het ook weer uit te praten. Daarom zie ik de gesprekken die we hier voeren niet alleen als gesprekken over het christelijk leven, maar ook als een oefening in het christelijk leven zelf.

je merkt vanzelf wat er botst

Waarom zet je hem niet op negeren?
Daarnaast denk ik dat velen hem al van 'nature' links laten liggen. Zijn berichten zijn meestal puur herhaling van zetten. Immers, hij kent slechts één thema: de geloofwaardigheid van de Bijbel onderuit halen. Dus alleen zij, wier geloof is gebaseerd alleen is op kennis zijn gevoelig voor zijn opwerpingen en zullen de neiging hebben met DBI in discussie te gaan.
Ik zelf heb besloten, de zinvolle onderdelen (dat zijn er niet zoveel) uit zijn berichten te filteren en daar dan iets over te schrijven, evenwel zonder hem direct te noemen. Ik gebruik dan desnoods de citaat-functie. Misschien heeft een ander wat aan jouw gedachten en dan zou het jammer zijn, als je ze niet uitspreekt.
Ik denk dat het goed is, meer gericht te zijn op het geven van een goed getuigenis, dan op het voeren van discussies. Want discussies op een forum (en daarin is Credible geen uitzondering) stimuleren alleen de wil om het dispuut te winnen.
Overigens is dat inzicht pas recentelijk bij mijzelf geland en schrijf ik mijn berichten meer vanuit dat wat ikzelf geloof en minder als reactie op wat een ander gelooft.

De Kerk heeft op aarde als het ware twee gezichten. Het eerste is die van het Lichaam of de Bruid van Christus, die onfeilbaar de sacramenten toedient, haar leergezag uitoefent, ononderbroken in gebed is en wereldwijd ontelbaar veel mensen verlicht met zowel geestelijke als materiële hulp en toerusting op allerlei fronten.
Het tweede is die van een gemeenschap vol zondaars, die de onovertroffen gaven en volmachten van de Geest misbruiken voor hun eigen gewin en hun eigen begeerten en daardoor enorm veel schade toebrengen aan de Kerk en zo Christus als het ware opnieuw aan het kruis slaan.
Deze twee volstrekt tegengestelde beelden kunnen worden verenigd in het beeld van de Kerk als een ziekenhuis, waar genezing voor de zonde te vinden is, maar de symptomen van de zonde hardnekkig zijn en waar ook de artsen niet immuun zijn, en in het beeld van de Kerk als een frontlinie, waar de strijd tegen het kwaad het meest fel gestreden wordt en daarom juist zoveel mensen het meest hard getroffen worden door het kwaad.
Eén ding weten we wel: hoe zwaar het kwaad ook binnen en tegen de Kerk woedt, hoe fel de vervolgingen door en tegen haar mogen zijn... ze is er nog steeds.
In al die eeuwen, vanaf de apostolische tijd tot de dag van vandaag, is ze ononderbroken een constante factor geweest in de wereldgeschiedenis. Ook na de Reformatie en ook na de evangelische opwekkingsbewegingen. Want Christus heeft haar immers beloofd dat de poorten van de hel haar niet zullen overweldigen en die oude belofte zal Hij tot het einde der tijden blijven waarmaken.
Hoezeer wij met onze zonden ook ons best doen zijn werk te vernietigen en hoezeer wij ook kunnen neerkijken op zijn verborgen Vrouwe.

Wat weer leidde tot vervolgingen van katholieken en het verbod om openlijk het katholieke geloof te belijden, waarop katholieken juist weer meer fanatieker werden in het geloof en de kerk in Nederland nog strikter verzuilde. Zo kunnen misstanden aan beide zijden elkaar weer versterken. Met agressie kom je uiteindelijk dus ook niet verder.
Het is echter Christus zelf die apostelen aanstelde met de volmacht het Evangelie te prediken, zonden te vergeven, door handoplegging de heilige Geest uit te delen en het brood te breken. De Kerk is het Lichaam van Christus, waardoor Hij zijn hogepriesterlijk werk verricht en zo werkelijk tegenwoordig is op aarde. En net zoals jouw mond en jouw handen niet bemiddelen tussen ons als wij met elkaar spreken, zo bemiddelt de Kerk niet tussen jou en Christus, maar stelt ze Hem dus direct tegenwoordig.
Je kunt dus ook prima beredeneren dat het Christus zelf is die voortdurend orde in zijn Kerk of Gemeente wil scheppen, ook als wij heel hard willen proberen die orde af te breken. Misschien is die menselijke neiging dus wel een ingeving van de Geest, een poging om afgedwaalde gemeenschappen weer dichter bij het authentieke, traditionele christendom te brengen.
Ik ook. Sterker nog: vrijwel elke kerk, traditioneel of modern, heeft dit als uitgangspunt en ziet haar geestelijken als dienaren. Je bent hierin dus niet uniek.
Wij geloven dat Maria als Moeder van God van tevoren werd uitverkoren en geheiligd om als eenvoudige, nederige maagd uit vrije wil de kostbaarste Schat van heel de mensheid in haar schoot te dragen. Een schat zo groot, zo zuiver en zo puur, dat geen zonde erbij in de buurt kan komen. Wij geloven dat zij voor haar volmaakte nederigheid en haar verschrikkelijke lijden onder het Kruis verheven en rijkelijk beloond is door God en dat alle geslachten haar met luister zalig zullen blijven prijzen tot aan het einder der tijden.
Maria is voor ons hét voorbeeld van de volmaakte christen en ook hét beeld van de Kerk: trouw aan haar opdracht ontvangt zij het Woord en overweegt deze in haar hart, draagt zij het Woord in haar binnenste mee en schenkt zij deze aan de mensheid, heeft zij het Woord lief en koestert zij het, lijdt zij met Jezus mee onder het kruis en deelt zo in zijn Offer, zorgt zij als een moeder voor zijn geliefde leerling die Hij haar toevertrouwd en ontvangt zij daartoe de heilige Geest. En is zij uiteindelijk met ziel en lichaam in de hemel opgenomen, omdat onze toekomst niet in het graf ligt, maar ten volle bij God.
'Zie de dienstmaagd des Heren, mij geschiedde naar uw Woord.' Moge wij dat met heel ons hart haar nazeggen en moge zij ons daartoe tot voorspraak zijn.
'Wat Hij u ook zegt, doe het maar'. Dit zijn de woorden van Maria op de bruiloft te Kana tegen de dienaren, waarop Hij zijn eerste teken verricht. Alles binnen het katholicisme is gericht op Christus en wijst naar Christus, dus ook Maria haarzelf.
Het hart en het enige bestaansrecht van de katholieke kerk is de werkelijke, dus ook fysieke tegenwoordigheid van Christus in het Sacrament en zo dus ook de tegenwoordigheid van de hemel op aarde. Want waar Christus is, daar is de hemel.
We vormen zo samen één Kerk, één machtige gemeenschap die hemel en aarde overstijgt, omdat Christus overal is waar wij Hem aanbidden en dienen. Niet machtig door kracht en geweld, hoevaak we ook daarin zondigen, maar door zijn Geest, door zachtmoedigheid, nederigheid en geloof.

Ik herken veel in wat je schrijft. Ben vaak in spaanstalige landen en heb menige feestdag meegemaakt waar een Maria beeld op zes schouders door de straten werd gedragen.(Jesaja 45:20 zij die hun houten beelden ronddragen). Het is opvallend dat zelfs de jeugd in die processies meeloopt. De viering wordt moeiteloos overgenomen door de nieuwe generatie. 
Ik heb geen pasklare oplossing voor jouw situatie. Maar het lijkt me behoorlijk moeilijk om in je eigen huis godsdienstige zaken te zien waar je het niet mee eens bent. Het zou zomaar een ruzie kunnen veroorzaken. 
Geef zelf het goede voorbeeld. Jakobus 2:18. Ik zal u uit mijn werken mijn geloof laten zien. 
Laat haar zoeken en probeer liefdevol bij te sturen waar nodig. Een Maria beeld in huis vind ik geen probleem maar ervoor knielen en bidden kan niet. 
Ik ben niet katholiek maar ik bewaar wel de rozenkrans van mijn overleden oma. Ik hecht er veel waarde aan. Maar ik gebruik hem niet bij gebeden. 

Hoi @Wijngaard1990,
Ik lees jullie gesprek wat op afstand en ik wil me er inhoudelijk niet mee bemoeien.
Maar toen ik jouw berichten las, dacht ik ineens: heeft de 'plotselinge' interesse van jouw vrouw voor Maria niet veel meer te maken met een gevoel van heimwee? Kan het zijn dat ze de vorm (en warmte) van gemeenschap mist, die zo kenmerkend is voor haar geboorteland?
Dat gezegd hebbend. Misschien weet je een gemeenschap in Nederland waar het geloof op een Zuidamerikaanse wijze wordt beleefd? Misschien is er zelfs wel een gemeenschap bestaande uit Venezolaanse gelovigen. 
Het punt is, dat op het terrein van geloofsgemeenschappen, Nederland enorm ver afstaat van de warmte en genegenheid die men, vooral in Zuidamerikaanse geloofsgemeenschappen vindt. Ik hoor veel mensen uit Brazilië en maar ook uit Suriname hierover klagen.
Zomaar wat gedachten; ik hoop dat je er wat mee kunt.
Veel zegen
 

Waarom kunnen christenen het volgens jou nooit goed doen? Spreken ze over Gods liefde, dan doen ze aan goedpraterij. Spreken ze over Gods toorn, zoals dus in dit topic, dan doen ze aan bangmakerij. Dat kan alleen maar betekenen dat Gods karakter voor jou helemaal niet de kwestie is, maar dat je het christelijk geloof sowieso onzin vindt en het dus totaal geen zin heeft om hierover met jou in discussie te gaan. Immers, als bij een vraag geen enkel antwoord de goede kan zijn, dan is die vraag vrij duidelijk de vraag niet.

Nog een kleine, doch niet onbelangrijke, toelichting op mijn besluit.
Je schrijft: "Dat is prima, maar van intellectuele intelligentie spreekt dit niet". Alhoewel je concreet niet in staat bent mijn intellect te beoordelen (daar kom je het één en ander voor tekort), is jouw opmerking een pure drogredenatie. NB: Alles wat je hierna opmerkt is dat overigens ook.
EN omdat jouw berichten (en dat geldt ook voor die van @Dat beloof ik) bol staan bol van de drogredenaties, is een echt gesprek met jullie in feite onmogelijk.
Je schrijft: "Veel gelovigen hebben liever niet dat anderen hun geloof bevragen, die blijven liever in hun kringetje met dezelfde wereldbeelden rondhangen." Dat kan zijn, maar voor de gelovigen hier op dit forum geldt dat zeker niet. Het punt is dat jullie in feite "gelovigen niet op hun geloof bevragen", maar per definitie aanvallen en dan praktisch uitsluitend met, de al eerder genoemde, drogredenen. In niets blijkt echter enige en echte belangstelling van jullie kant. En dat doet de gelovigen hier, die wel degelijk én graag op hun geloof willen worden bevraagd, besluiten niet meer op jullie drogredenaties in te gaan.
Ik neem aan (voor mij geldt dat in elk geval wel) dat deze gelovigen wel wat zinvollers met de tijd kunnen doen, die ze op dit forum doorbrengen. Ik heb in het verleden op Credible al eens geschreven, dat de enige reden waarom ik hier schrijf is, dat ik mijn eigen visie ten opzichte van die van anderen tegen het licht wil houden. Maar dan moeten de berichten van anderen wel enigszins aan die van mij gelijkwaardig zijn. Anders werkt dat namelijk niet. En die gelijkwaardigheid mis ik in jullie hersenspinsels. Eigenlijk niet vreemd, want berichten die voortkomen uit het denken van iemand die zich een mier voelt, kunnen natuurlijk niet aan die van een intelligent mens gelijk zijn. 
Dus, Foppe86, in feite is het niet persoonlijk; ik wens je van harte toe, dat je je op een gegeven moment dan toch uit die vicieuze cirkel van dat minderwaardige zelfbeeld kunt ontsnappen. En misschien dat je dan in staat bent echte vragen aan ons te stellen, die we dan vanzelfsprekend graag zullen beantwoorden.

Ik stelde de vraag:
Wat ik tot nu toe heb gelezen onder dit topic, staat of valt met het antwoord op die vraag. Immers, als niemand kan aantonen waar die 'pauze' met naam en toenaam wordt genoemd, is alles wat jullie er verder over zeggen pure speculatie. Met andere woorden: zolang jullie niet kunnen aantonen dat er nu inmiddels een 'gat' ligt tussen de 69e en de 70e week, ga ik er gewoon vanuit dat dit gat niet bestaat. De consequentie is dan dat de profetie uit Daniël volledig is vervuld. En ik neem dan aan dat dit gebeurt is met de verwoesting van Jeruzalem in het jaar 70 na Christus.
Ik citeer uit een commentaar op Daniël de volgende conclusie:
Ongetwijfeld wordt hier de volledige ondergang van het natlonale Israël aangekondigd; maar dat nationale Israël is ook slechts de schaduw van het waarachtige volk van God; en door de komst en de dood van Jezus Christus wordt hier geprofeteerd de waarachtige zondenvergeving die van dat volk van God het deel zal zijn, en de nieuwe, geestelijke dienst des HEREN door dat volk, die de schaduwachtige, ceremoniële dienst van Israël vervangen zal. Enerzijds verneemt alzo Daniël in antwoord op zijn bede om Israëls herstel, dat dit herstel, naar de daarvan gegeven profetische voorzegging. ook inderdaad komen zal; maar anderzijds wordt hem tevens onthuld, dat dit herstel slechts tijdelijk is, en straks een algehele ondergang zal intreden; doch deze onthulling houdt in zich de openbaring van een lichtend perspectief: de ondergang van het nationale Israël, is als de dood van de zaadkorrel, waaruit het kostelijke graan van de kerk van Christus geboren wordt. Korte Verklaring der Heilige Schrift, deel 9 (van 13), Daniël hoofdstuk 9, Bladzijde 207

De eerste letter in de Bijbel is de bet van bereshiet. Die bet is dus groot geschreven en valt daardoor op. De betekenis van bet is woning. Denk aan Bet-el, huis van God, of Bet-lehem, huis van (het) brood. Daarom moet de Gezalfde (Messias) ook uit Bethlehem komen. De bet zou dan zoiets vertellen als dat het verhaal gaat over de woning voor de mens. Voordat de mens wordt geschapen wordt alles in gereedheid gebracht om als woning voor de mens te kunnen dienen. De schepping kan zeer zeker zonder de mens bestaan maar de mens kan niet zonder wat er voor hem is geschapen.
De bet is ook de twee. Eigenlijk is de schepping een soort tweemaking. Hemel en aarde, licht en duisternis. De grote 2 wil zeggen dat het verhaal dat nu komt een 2-verhaal is. Bij goed doordenken zien we dat eigenlijk alles in deze wereld door deze 2-heid wordt bepaald. Alles wordt door ons gemeten op een meetlat waarop op het ene uiterste een tegenovergestelde waardering staat dan op het andere uiterste. Zonder deze uitersten kunnen we niets meten of waarderen. Die uitersten kunnen nul en oneindig heten, leven en dood, ziel en lichaam, mens en dier, man en vrouw, of klein en groot, goed en slecht, etc. etc. Daar waar het verhaal van de Bijbel begint, begint dus deze wereld van de 2. Je zou ook kunnen zeggen dat de Bijbel de wereld weergeeft in de 2.  Ik vermijd om het dualiteit te noemen vanwege de misverstanden die dit woord kunnen oproepen. 
Tot zover voor nu.

Interessant. Ik ben bekend met dit soort scenario's. En voor het grootse gedeelte dan ik me er wel in vinden. Het enige waar ik jouw echter een vraag over wil stellen heeft te maken met wat je schrijft in en na het citaat hierboven.
Ik heb nooit ergens een goede verklaring gelezen over waarom die 70e week naar de toekomst is verschoven? Ik ben heel benieuwd naar de reden hiervoor. Misschien kun je daar wat meer over zeggen?

Hoi Peter. Wat ik er nog aan toe kan voegen is dat ik door je bijdragen bemoedigt ben en vermaand ben om andere aspecten van onze Heer in acht te nemen. Ten slotte zijn we hand en voet en ëën in Christus.

Hoi Barnabas,
Fijn om te lezen dat je van mijn bijdragen genoten hebt. Ik weet dat we qua overtuiging best ver uit elkaar kunnen staan, maar ook dat we het geloof delen in de ene heiland Jezus Christus. Als we ons richten op het verwoorden en onderbouwen van wat we geloven, kunnen we van elkaar leren. Want vaak als we elkaar niet begrijpen, is het omdat we elkaars taal niet verstaan. Op een forum als dit krijgen we de kans om zelf beter onder woorden te brengen wat we geloven en soms zijn er dingen die het nodig maken om je geloof opnieuw te doordenken en er vaak rijker uit te komen.
Wat betreft Foppe is het meer dat ik me belazerd voel omdat ik dacht dat we een serieus gesprek voerden. Maar ik denk dat er ook een oprecht verlangen bij hem is waardoor hij blijft zoeken. Ik hou mezelf voor dat met hem praten voor mij niet werkt, maar wie weet, komt hij iemand tegen op het forum met wie een goed gesprek wel mogelijk is. Ik denk dat Foppe in het dagelijks leven een fijne gast is.

Hoi Peter. Jij bent wel serieus en ik heb genoten van bijdragen van jou. Laten we niet zijn gedrag overnemen maar het bij onszelf houden.

Nee, dat is geen dogma. Het zou wel een dogma zijn, als de mogelijkheid zou bestaan dat God wél kan liegen. Met een dogma kun je het eens zijn of niet. Een dogma is niet meer of minder dan een interpretatie of een zienswijze, waar je aan vasthoudt. 
"God kan niet liegen" is een statement of een stelling. Dat is waar of onwaar. Als je dus wilt aantonen dat het statement niet waar is, zul je dus met argumenten moeten komen die dat aantonen of bewijzen.
Overigens is het onderbouwen van de stelling zelf (God kan niet liegen) niet nodig. Dat geldt overigens voor alle, al dan niet Bijbelse, statements. In feite is elke stament per definitie waar, zolang niet is aangetoond dat de stelling niet-waar is.
Uiteraard kun je wel twijfelen aan de waarheid van een stelling, maar dan spreken we over de geloofwaardigheid. Maar dan is uiteraard nog niet aangetoond dat de stelling niet-waar is. 
Dat is niet meer of minder dan een stelling. Ook hiervoor geldt dat moet worden aangetoond dat de stelling niet-waar is. Dat is echter gedaan door Jezus Christus zelf. Die maakt het karakter van God bekend. Het punt is echter, dat dit technisch een cirkelredenering is. En dan geldt weer dat je moet geloven, dat Jezus de waarheid over God kent én spreekt, want: "zonder geloof is het onmogelijk (Hem) welgevallig te zijn. Want wie tot God komt, moet geloven, dat Hij bestaat en een beloner is voor wie Hem ernstig zoeken. Hebr. 11:6 (NBG1951).
Door het geloof bewijst God dat Hij niet liegt. De waarheid van jouw stelling wordt dus door het geloof ontkracht, oftewel als niet-waar aangetoond.
Dat vind ik wel een leuke vergelijking. De gelovige is inderdaad als het ware door God ontvoert en nu ontwikkelt zich tussen de Ontvoerder en de ontvoerde een persoonlijke band, sterker nog, een liefdesrelatie. Het enige is dat de gelovige nu niet meer vastzit, maar vrijwillig blijft zitten waar 'ie zit. En dat nog doorheeft ook! Het moet niet gekker worden
Nou nee, hier sla je de plank volledig mis. Maar ja, je bent ook totaal onwetend als het om de gedachten van God gaat.
Hoeft niet, hoor. Als je door God gevonden en ontvoert bent, mag je zitten aan Zijn rijk gedekte tafel in Zijn Koninkrijk en kun je opgroeien tot een zoon van God, die de aarde zal beërven. Dus heb met ons maar geen medelijden. Uiteindelijk komt het voor ons allemaal wel meer dan goed.
Ik heb medelijden met degenen die zich juist niet in dat Koninkrijk bevinden. Dat komt omdat ook ik me eens buiten bevond. Ik weet dus waar ik vandaan kom. Het punt is, dat je dat alleen maar ziet, als je eenmaal binnen bent. Tot die tijd heb je geen idee wat je mist. Maar ook dat is een vorm van genade.

Als je jezelf vergelijkt met een mier of een bij, doe je het tegenovergestelde van relativeren. Want waar kom je op uit? Dat je een heel ander wezen bent dan een mier of een bij. De enige relatie die er is tussen jou en een insect is dat jullie allebei organisch leven. Relativeren is de betrekkelijkheid van iets inzien of iets niet zo belangrijk vinden als het lijkt.
Als jij jezelf relativeert ten opzichte van een insect, dan ontken je wie je bent als mens. Jullie hadden het over Boeddha. Deze werd getroffen door het lijden dat hij om zich heen zag, maar besefte tegelijkertijd dat hij niets aan dat lijden kon doen. Hij onderkende het onvermogen van de mens iets te doen aan het lijden. Maar in plaats van te zoeken naar een oplossing (en zich dus tegen het lijden te verzetten) accepteerde hij het lijden als iets dat onlosmakelijk bij het leven hoort en leerde hij het lijden te relativeren en vervolgens langs die weg te ontkennen.
Maar het gaat nog verder. Boeddha zag in dat alles wat de mens in het leven meemaakt, bijdraagt aan het lijden dat de mens overkomt. Rijken lijden aan het gegeven dat ze alles kunnen kwijtraken; armen lijden aan het gegeven dat ze zich niet aan hun armoe kunnen ontworstelen; gezonde mensen lijden aan het gegeven dat ze ziek kunnen worden; zieken lijden aan het gegeven dat ze niet beter worden; jonge mensen lijden aan het feit dat ze ouder worden en oude mensen lijden aan het gegeven dat ze op een bepaald moment sterven. Als je dus in staat bent het leven zelf - in alle facetten - te relativeren, kun je je als het ware boven het lijden verheffen; het is er nog wel, maar je hebt er geen last meer van. Of anders gezegd: het houdt je niet meer bezig. Dat laatste is overigens een vorm van misleiding, want je bent immers je hele leven bezig met het lijden te relativeren of te 'ont'kennen. En het laat zich raden, dit dit is een heel moeizaam proces.
Dat zou zo zijn als je zelf de bron van dat eeuwig leven bent. Als de Bron van dat eeuwig leven zich echter buiten jouw bereik bevindt en je er desondanks toch deel aan krijgt, maakt dit je niet groter maar juist kleiner.
Het geloof dat iemand heeft, levert op zichzelf niets op. Je kunt een leeg of inhoudsloos geloof hebben. Dat is het type geloof dat ik bij jou zie. Jouw geloof is leeg en zonder inhoud. Het probleem is echter, dat je jouw geloof ook op de ander projecteert. Je gaat er dus vanuit, dat het geloof van die ander in feite net zo inhoudsloos en leeg is, als dat van jou.
Maar dat is niet alleen kortzichtig, maar ook nog arrogant; je bent dan ook niet in staat om jezelf op dit vlak te relativeren. En dat is precies wat @Peter79 probeerde je duidelijk te maken, toen hij schreef: "Als je nu ook nog eens leert om je zelf te relativeren ben je niet ver van het Koninkrijk van God."
Je kunt natuurlijk alles wat een ander zegt gewoon ontkennen, maar daarmee heb je niet aangetoond dat het geloof van die ander net zo leeg en inhoudsloos als dat van jou. En dat is voortdurend de fout in jouw denken: dat het geloof van die ander geen inhoud heeft, omdat die leegheid voor jou wel geldt.
Dit is de enige zinnige opmerking die ik je zie maken. Het is echter de vraag of je dat zelf wel inziet. Inderdaad, Jezus relativeert zichzelf niet. Maar de wezenlijke vraag is echter of wát Hij hier zegt waarheid is of niet?
En nu komen we op het terrein van geloof. Omdat jij redeneert vanuit jouw bastion dat alle geloof leeg en inhoudsloos is, kun je ook deze uitspraak van Jezus niet anders zien dan leeg en inhoudsloos. Het komt gewoonweg niet in je op, dat Jezus hier een uitspraak doet die het geloof van die ander juist vult en inhoud geeft. En toch is dat nu precies wat er gebeurt bij degene die in staat is zichzelf te relativeren en dus in staat is de betrekkelijkheid van zichzelf in te zien of zichzelf niet zo belangrijk vinden als hij voorgeeft te zijn.
Om de waarheid van Jezus' uitspraak in te zien, is als eerste nodig dat je jezelf minder hooghartig op te stellen, maar, in tegendeel, het advies van Petrus op te volgen: "Vernedert u dan onder de machtige hand Gods, opdat Hij u verhoge te zijner tijd. Werpt al uw bekommernis op Hem, want Hij zorgt voor u." 1 Pet. 5:6-7 (NBG1951).
Het laatste: "Werpt al uw bekommernis op Hem, want Hij zorgt voor u", zegt Petrus als het ware tegen de Boeddhist, die al het lijden relativeert. Want Christus wijst in zijn uitspraak: "Ik ben de weg en de waarheid en het leven; niemand komt tot de Vader dan door Mij" Joh. 14:6 (NBG1951) in feite naar de oplossing voor al het lijden, dat een mens kan overkomen; hij hoeft het dan niet meer te relativeren, maar kan het overgeven aan Hem, die al dat lijden op het kruis heeft overwonnen.
Dat gegeven geeft een ultieme inhoud aan het geloof van degene, die z'n vertrouwen op Jezus Christus stelt. Maar "zonder geloof is het onmogelijk (Hem) welgevallig te zijn. Want wie tot God komt, moet geloven, dat Hij bestaat en een beloner is voor wie Hem ernstig zoeken." Hebr. 11:6 (NBG1951)

De cambrium aardlaag wordt gekenmerkt door zeeleven. De fossielen betreffen dan ook uitsluitend soorten die in zee voorkomen. Op de rest van mijn vragen ga je niet serieus in. Het zij je vergeven.  Persoonlijk blijf ik liever mijn gezonde verstand gebruiken, net zoals trouwens duizenden wetenschappers dat ook nog doen. Maar volgens jouw redenatie begrijpen die het dus niet.
Hoe kom je erbij dat er toen nog niets leefde? Deze vraag graag serieus beantwoorden en desnoods een beetje onderzoek doen.
Met een cirkelredenering inderdaad.
Dit is geen antwoord op mijn vraag.
Daar heb ik op geantwoord. De evolutieleer is niet te falsifiëren. Het is een metafysisch wereldbeeld, meer niet. Ik zal het scherper stellen. Eigenlijk is de theorie al gefalsifieerd. Want de zogenaamde cambrium explosie is al een falsificatie. De rest van het fossielenonderzoek trouwens ook. Ik zal het nog scherper stellen. Zelfs indien er in het cambrium gesteente fossielen van zoogdieren, zoals dolfijnen en walvissen, worden aangetroffen zal jij nog steeds niet toegeven dat de evolutieleer is gefalsifieerd. Want de leer is metafysisch en dus niet te falsifiëren.

Kijk, hier zien we al een prachtige duiding van het Offer. Onthechting van alles wat ons van de goddelijke liefde en zo het goddelijk leven afhoudt is iets wat Christus zelf ook al verkondigde: wie zijn leerling wil zijn, moet immers zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Hem volgen. We moeten in zekere zin sterven aan onszelf om volledig onszelf te wórden.
En precies dát heeft Christus ons voorgedaan, door ook zichzelf volledig te ontledigen en zo naast ons te komen staan. Zo kan Hij ons vanuit onze diepste menselijkheid, die kwetsbaar, door de zonde gewond en sterfelijk is, samen met ons door de verrijzenis optrekken tot in het goddelijk leven. We hoeven zo er niet alleen voor te staan. Christus is altijd bij ons, zelfs en misschien ook juist in onze diepste noden, tot in de dood.
Dat is wat de priester tijdens de mis ook bidt als hij bij de bereiding van de gaven (dus de brood en de wijn) een druppel water in de wijn mengt: 'Water en wijn worden één, Gij deelt ons menszijn en neemt ons op in uw goddelijk leven.'
Zo zie je, zo kun je het Offer op verschillende, al dan niet zeer mystieke wijzen duiden. En al die wijzen kunnen elkaar aanvullen en zo meer of minder zicht geven op het Mysterie van Gods liefde, die Hem zo ver liet gaan om zich volmaakt met ons te verenigen. En God zal als jij hem toestaat jou door het gebed, de sacramenten en de naastenliefde leiden tot een verstaan die jou aanspreekt en jouw hart doet verheffen tot Hem, de Bron van alle goedheid en liefde.
Totdat je uiteindelijk geen verstaan, geen beelden meer nodig hebt, omdat Christus zelf je al genoeg is, en de loutering, de genezing en de onthechting van de ziel écht kan beginnen.

Hoe het Offer werkt is een mysterie. We weten dat het verzoening brengt tussen God en mens, dat het de band tussen hen herstelt en het de volmaakte uiting van Gods onbevattelijke liefde is. We weten ook vrij zeker dat God het Offer omwille van ons bracht en niet omwille van zichzelf. En we hebben enkele theologieën erover, waarbij protestanten vooral die van de genoegdoening of schuldbetaling aanhangen en bij katholieken de volstrekte overgave als in een huwelijk weer meer gangbaar is. Dit even heel kort door de bocht gezegd. Maar het Offer zelf is een absoluut, ondoorgrondelijk mysterie, net als God zelf.

Mijn uitgangspunt is dat de Bijbel door mensen geschreven is en we God slechts door de ogen van die mensen in de Bijbel zien. Hun idee van God was dat Hij alleen het beste wilde. Ik ben ook in de kerk mensen tegengekomen die precies wisten hoe het hoorde en wat God wilde. Als zulke mensen nu bestaan, dan bestonden ze vroeger vast ook.
Jezus is niet zelf aan het kruis gaan hangen, of wel? De Joden hebben hem overgeleverd aan de Romeinen en de Romeinen hebben Hem aan het kruis gespijkerd.
Adam en Eva zijn uit het paradijs gezet en zij staan samen voor alle mensen die ooit geleefd hebben en nu leven. De wet van Mozes kwam veel later; die wet was dan ook geen oorzaak dat de relatie kapot was, maar die wet probeerde juist te regelen dat het volk Israël kon samenleven met God als Gods volk. Wat als Jezus niet gekruisigd was, wat als Adam en Eva niet van de boom hadden gegeten, wat als ... Ik zou het je niet kunnen vertellen.
Ik denk dat de karikatuur die je bestrijdt is hoe je zelf vroeger geloofde en die je dan vervolgens op andere gelovigen plakt. En wie dan niet in jouw plaatje klopt, is een cherry picker. Je kan daarentegen ook gewoon accepteren dat er meer manieren van lezen en geloven bestaan dan dat jij tot nog toe kende.

De Zoon offerde zich op ...
Ik denk dat er in de Bijbel "gespeeld" wordt met het offer in twee betekenissen:
1. Jij hebt het over een offer aan God; zoals de Israëlieten offerden aan God. Mensen hebben het bedacht om aan God te offeren, dat deden Kaïn en Abel al. In de wet van Mozes werd vast gelegd hoe er geofferd moest worden.In het Oude Testament bood met iets aan God aan, men gaf God iets terug van wat Hij gegeven had. Het is niet in het Oude Testament dat we leren dat het offer een afbeelding is, dat is iets van het Nieuwe Testament (Hebreeën). Als je Jezus volgens de oudtestamentische traditie offert, dan geef je Hem terug aan God - dat is in feite wat men deed, want men hoefde Hem niet, daarom hing Hij tussen hemel en aarde. Degenen die Hem offerden waren de Joden en Romeinen, zei zijn de schuldigen in dit verhaal, niet God.
2. Als Jezus zich opofferde, dan geeft Hij zijn leven voor de mensen. Sinds Genesis is de relatie tussen God en mens kapot. De mensen leven onder de vloek en ze leggen de schuld bij God van wat er in de wereld mis is. En of het nu Gods schuld is of niet, Hij komt als mens op aarde om te vertellen dat God bij de mensen wil zijn. Maar aan de kant van de mensen zit nog zoveel ontkenning en woede dat Hij uiteindelijk aan het kruis belandt. Hij laat het toe, wij mogen boos zijn, we mogen onze woede op Hem botvieren, zonder dat dit zijn liefde voor ons teniet doet. Zijn liefde is onvoorwaardelijk; dat blijkt uit zijn offer.

Misschien moet je eens beginnen met de Bijbel te lezen?
In de tekst die je citeert staat slechts dat Jezus de weg van de liefde ging en daarin zichzelf heeft opgeofferd. En dat is een offer dat God welgevallig is. Dus het was 'voor God' in de zin dat het voor Gods zaak was en God welgevallig, maar dat is nog iets anders dan dat God het offer eiste of nodig had. In deze tekst is een toespeling op Psalm 40:7 staat zelfs dat God helemaal geen offers nodig heeft, alleen maar het doen van zijn wil (d.w.z. liefhebben).

ok, dan zal ik er wat losser mee omgaan.
Deze reageer ik nog wel op: ik vind dit een bloeddorstig beeld - alsof God bloed wil zien. Toch lijken best veel christenen dit aan te hangen. Het is niet alleen bloeddorstig, het is dan ook een mensenoffer; iets dat Abraham niet mag doen - en God gruwt daarvan.
De offers van het Oude Testament laten zien dat er bloed vloeit. Om het offer correct uit te voeren, moet bloed vloeien. Het "moeten" heeft dus betrekking op het correct afbeelden. Het is niet zo dat bloed de zonden wegneemt (Hebreeën). Deze afbeeldingen laten iets zien wat er noodzakelijkerwijs zal of moet gebeuren, dat is de afwijzing van Jezus - de zijnen hebben Hem niet gekend, hetgeen het failliet is van elke eigengerechtigheid. De motivatie wordt gegeven door de hogepriester - het is beter dat één sterft dan een heel volk. Het sterven van Jezus is de verbinding met alle mensen, want alle mensen zullen eens sterven. We zijn met Jezus verbonden in zijn dood, maar onze hoop is dat wij met Hem ook zullen verbonden zijn in zijn opstanding. Het is dus weer de redding van de dood. Johannes de Doper zegt dat Jezus het Lam is, die de zonde van de wereld wegneemt. Jezus is de uitgestoken hand van God, waarmee God zegt: je zonden zijn vergeven, ga heen, zondig niet weer.
In grote lijnen ben ik het hier wel mee eens. Ik denk dat Jezus komst naar de wereld al genade was; dat door Hem de dood een doorgang is geworden naar eeuwig leven. Beide kan volgens mij: God heeft Jezus opgewekt; of Jezus was sterker dan de dood. Wie sterft, is rechtens vrij van de zonde. In feite betalen wij nog steeds met de dood voor de zonde, omdat we allen eens sterven, maar het verschil is dat de dood niet het einde is, bovendien door Jezus mogen we nu al deel hebben aan zijn eeuwig leven.

De bijbel leert dat het gaat om een relatie met God, met Jezus. Er zijn bijvoorbeeld veel Arabieren (of zijn het Irakezen) die dromen krijgen waarin ze Jezus zien. Ik ken ook het verhaal van een moslim die graag wilde weten welk boek Het boek van de ware God was, de bijbel of de koran. Hij legde zijn ene hand op het ene boek en de andere hand op het andere. Daarna bad hij een oprecht gebed dat hij openbaring zou krijgen. Zijn hand op de bijbel werd warm en heeft op You Tube getuigd daarvan. Hij heeft erkend dat de God van de bijbel de ware God is.
De bijbel is een groot boek met veel verhalen en regels en wetten. Maar de bijbel verwijst in de eerste plaats naar een relatie met Jezus. De wet zelf zegt dat het gaat om God liefhebben en je naaste liefhebben. Jezus legt uit dat dit de gehele wet is. Dus het gaat om God liefhebben. God is een persoon zoals blijkt uit wie Jezus is. Jezus is de weg naar de Vader en ook Hij is een persoon. Zij zijn personen die kunnen spreken. Jezus sprak met de Vader. Hij bad bijvoorbeeld dat Lazarus uit het graf zou opstaan. Ook sprak de Vader met Hem. ij de verheerlijking op de berg sprak God met hoorbare stem tegen oa Petrus "dit is mijn geliefde zoon, luister naar Hem". Ook Mozes sprak met God van aangezicht tot aangezicht op de berg Sinaï.
Meer nog leert Jezus dat Zijn schapen Zijn stem verstaan (Johannes 10;14-16):
"Ik ben de goede Herder en Ik ken de Mijnen en word door de Mijnen gekend, zoals de Vader Mij kent en Ik de Vader ken; en Ik geef Mijn leven voor de schapen. Ik heb nog andere schapen, die niet van deze schaapskooi zijn; ook die moet Ik binnenbrengen, en zij zullen Mijn stem horen en het zal worden één kudde en één Herder."
Jezus spreekt hier dus over het horen van Zijn stem. Hij heeft het er over dat Hij nog andere schapen heeft van een andere schaapskooi en dat deze één kudde zijn met de Joden. Dat is namelijk de eerste kudde waarover Hij spreekt. Zo zijn er dus twee kudden die één zijn in Jezus. eerst de Joden en dan de heidenen, maar die beiden zijn één. Zo zijn dus Joden en heidenen één in Christus.
Maar Jezus was slechts korte tijd op aarde. In die tijd werd Hij tot de Joden gezonden. Maar het evangelie is verspreid over de wereld zoals Hij zijn discipelen opdroeg en zij deden dat. Zij brachten het evangelie in Zijn naam. Zijn stem was hoorbaar in hun stem. Zoals Paulus ook zegt dat het Christus was die in Hem leefde. Op die manier spreekt God tegen ieder van ons.
Jezus legde de wet uit, Hij legde de wet niet op. De bijbel is een groot boek maar wanneer is welke regel van toepassing, daar gaat het om.