Ignatius Maria

Omdat je eigen kerk leert dat dit een onmogelijkheid is, omdat het sacrament zo insteld is door Christus en geinspireerd door de Geest. Als iets waarvan je dergelijke claims doet gaat veranderen, is er technisch weinig onderscheid in belang tussen sacrament en dogma.

Helaas, ik kan er ook niks aan doen maar voortplanting staat nu eenmaal hoog in het vaandel in onze kerk. Over de tijd tussen de Mis en de voltrekking zal vast wel ergens het een of ander gezegd zijn, maar om nou mensen te trouwen, als het ware met terugwerkende kracht, met het oog op ontwikkelingen die nog niet reeel in zicht zijn, lijkt me een onbegonnen zaak.

Inderdaad, ik trek alleen een mogelijke consequentie van de redering 'het zijn regels.'

@Thomas: het 'hellendvlak' argument is secundair, primair is mijn onwil, en die van de kerk, een theologisch (niet enkel regel!) gegeven uit de traditie niet te kunnen veranderen zonder zichzelf daarmee in de voet te schieten, namelijk haar claim op inspiratie van traditie en de instelling van de sacramenten.

Op dinsdag 17 juni 2008 15:58:49 schreef Eli7 het volgende: [...] Sorry? Ik geloof zeker dat het huwelijk iets is dat onaantastbaar dient te zijn. Maar de manier waarop we ermee omgaan, hoeft dat niet in alles te zijn. Neem bijvoorbeeld de redenen waarom mensen met elkaar trouwen. Tegenwoordig wordt daar liefde aangegeven, vroeger werd het gearrangeerd wegens financieel gewin, om de dynastie voort te zetten en meer van dat soort dingen. Dat soort dingen zijn dan weer niet absoluut. Izaak 'trouwde' met Rebekah door haar simpelweg bij hem in de tent te nemen, nadat haar oom daar toestemming toe had gegeven. Salomo zal vast ook geen duizenden bruiloften hebben gehad voor al zijn vrouwen, hoewel hij daar een flink deel waarschijnlijk wel van geconsumeerd zal hebben. En wat ik dan dus probeer te zeggen is dat het idee van dat het huwelijk perse geconsumeerd dient te worden, wellicht niet een noodzakelijk onderdeel is van dat huwelijk. Zie ook al het eerder aangehaalde voorbeeld van het 'Jozefhuwelijk'. Alhoewel ik dan wel weer denk dat dat huwelijk geconsumeerd is.

De Kerk heeft het altijd als noodzakelijk beschouwd, het is ook niet voor niets dat het Jozefhuwelijk een eigen naam heeft en dus een uitzondering is. Als je uitzonderingen tot regel wilt maken, laat je eigen redering al zien dat wat je vraagt in feite niet is wat de traditie leert. Het Oude Testament laat spiegelingen zien, maar je kan niet zomaar redeneringen door elkaar laten lopen, in verband met de zogenaamde heilspedagogiek en de ongeldigheid van redenatie op basis van beelden. Dat is dus nog een voorbeeld

van je gebruik van argumenten die de discussie storen in plaats van verhelderen.

Wat heeft de symbolische opstanding van Christus hier nu weer mee te maken?

Ik verander simpelweg de regel dat ik zoiets letterlijk zou moeten lezen.

Dit is de laatste keer dat ik dit ga herhalen: dat huwelijk kan gewoon niet gesloten worden. Dan mag je

dat een regel vinden die we dan maar even veranderen, dan heb je theologisch zo zwaar ingegrepen in de traditie, dat het verre van ondenkbaar zou zijn om dat bij andere onderwerpen ook te doen. Dan lijkt de verrijzenis me een goed voorbeeld omdat dat achterhaalde geloof in een lichamelijke opstanding nu

ook eens te corrigeren.

Je gegoochel schept meer onduidelijkheid en ik neem aan dat dat je bedoeling is. Maar het veranderd niets aan het feit dat in de kern van sommige zaken je geen veranderingen kan aanbrengen onder het mom van 'het zijn allemaal regels' zonder daarmee het hart van iets wezenlijks te verliezen. Ik beroep me hierbij op

de symbolische opstanding van Christus.

Het celibaat is een voorbeeld van een regel, het huwelijk is een sacrament wat theologisch gewoon niet veranderd kan worden net zo min als de wijding zonder het geheel van je eigen traditie te ondergraven.

Op dinsdag 17 juni 2008 15:01:51 schreef ThomasM het volgende: [...] Ik zou dan moeten opzoeken hoe dat technisch gezien zit, en dat zou er vermoedelijk op uitdraaien dat we elkaar gaan bevechten met KKK-citaten en interpretaties daarvan of van andere documenten. Dat lijkt me weinig zinvol, we zijn potverdrie geen protestanten.

Ik zou zeggen doe je best maar om encyclieken of andere dogmatische stukken te vinden waarin anders over het sacrament van het huwelijk geleerd wordt.

Ja... alhoewel sommige erg vrome katholieken dat altijd doen, dus voor de zekerheid een bordje om je nek met 'no entrance' ofzo.

Je mag ook naar voren komen hoor, krijg je een kruisje.

Als je je gedraagt.

Op maandag 16 juni 2008 20:29:02 schreef Verity het volgende: Als ik m'n klasgenoten vraag naar Peter en de Wolf en VOF de kunst kijken ze me ook raar aan hoor

1 kopje koffie?

Ik ook, maar bij mij is het alleen maar plaatselijk waar je het niet ziet.

Ik ben net een pokemon, ik blijf evolueren.

Ik vond het persoonlijk een opmerkelijke gedachte en interessante vraag om verder over te praten. En volgens mij is het onterecht te denken dat Pius zoiets zou doen uit wrok of iets dergelijks. We weten toch dat hij gewoon veel dingen die hem bezig houden post zonder negatieve bijbedoelingen?

Op maandag 16 juni 2008 14:24:57 schreef Pius_XII het volgende: Nu zijn dit allemaal geloofspunten, en verassing Er gaat ook niets boven geloof, er zijn geen boven-paradigmatische wijsheden.

Dat is natuurlijk gewoon een smerige postmoderne leugen. Paradigma's zijn gewoon bliksemafleiders en verzinsels om onze aandacht af te leiden van de harde bewijskracht van de wetenschap, de enige weg tot ware kennis. Wie zijn gezond verstand gebruikt kan niet anders dan dat onderschrijven.

Geen idee, maar ik sprak daarnet ex cathedra dus bij deze is het zo.

Gekken heb je overal he?

Hoera, de verstarbucksing van ons land. Nazaret Amerika, kan daar wat goeds uitkomen?

Aan allen die geslaagd zijn, proficiat. Aan allen die niet geslaagd zijn, ook proficiat.

Een dergelijke wetsinterpretatie is alles behalve joods, calvinistisch des te meer. Over context gesproken...