Chaim

Hendrik-NG, Ook Rasji zegt dat de simpele, letterlijke betekenis zal moeten worden gelezen als "in het begin van God's schepping van de hemel en aarde, was de aarde woest en leeg, ...." De midrasjische interpretatie hangt samen met de keuze van de Masoreten om de Hebreeuwse term ×‘×¨× te vertalen als een werkwoord ×‘Ö¸Ö¼×¨Ö¸× ('hij schiep'), in plaats van het zelfstandig naamwoord ×‘Ö°Ö¼×¨Ö¹× ("schepping [van]"). Deze lezing bevat een grammaticale anomalie en vraagt daarom om een midrasjische interpretatie. Eén van de betekenissen van de letter Beth (ב) is "vanwege." Israel en de wijs

Iedereen kent – neem ik aan – de eerste zin van de Bijbel: "In het begin schiep God de hemel en de aarde." Maar het eerste woord van de Bijbel - בְּרֵ×שִ×ית - is een feitelijk een bezittelijk woord (ב + רֵ×שִ×ית – "in het/een begin van"). Een bezittelijk woord kan helemaal niet worden gevolgd door een werkwoord ("in het begin van schiep hij" slaat nergens op). Het woord komt 5 maal voor in de Tenach en telkens is het correct vertaald. Jeremia 26:1 (בר×שית ממלכות - "in het begin van het koningschap"). Jeremia 27:1 (בר×שית ממלכות - "in het begin van

Morphogenesis, God en ha-Satan staan aan dezelfde kant. De Tenach kent geen dualisme aan de top van de hierarchie. Het concept van een machtige Kwade Duivel die samen met zijn engelen de strijd aanbindt tegen de Almachtige goede God, blijkt niet uit de Tenach. Integendeel: Satan is een engel die bij het maken van fouten sterk door God kan worden terechtgewezen. De Boeken Kronieken en de Boeken van Samuel beschrijven dezelfde gebeurtenissen, waar 2 Samuel 24:1 weergeeft: "En de toorn des Heren ontstak wederom tegen Israel, en hij spoorde David aan tegen hen, zeggende: Ga heen, tel Israel en

Hansvosgezang, Terdege Is dat zo? En waaruit blijkt dat Johannes 1:14 naar de Bijbel zou verwijzen? Het tekstverband veronderstelt niet dat het in Johannes 1:14 "de Bijbel" betreft. Bovendien is het m.i. niet realistisch het woordgebruik los te koppelen van de historische en culturele context waarin termen werden verstaan. Woorden zijn geen statische fenomenen. In het Middelnederlands bijvoorbeeld, betekende "varen" gewoon "gaan". Los van wat overblijfselen ("hoe vaart gij?", hemelvaart, uitvaart, bedevaart, etc) wordt deze algemene betekenis niet meer gebruikt. In het moderne Nederlands tr

Hoi Levis, Het zou best kunnen zijn dat Saulus twee namen had, zoals Sjim’on ook "Petrus" was, en Levi ook "Mattheus" werd genoemd. Maar ik denk dat het waarschijnlijker is dat de letter pi als alternatief voor de sigma werd gebruikt om Romeins staatsburgerschap te benadrukken. Wanneer een Hebreeuws woord of een Hebreeuwse naam wordt omgezet in in Griekse letters, vervangt de Σ, σ (of Ï‚ aan het eind van een woord/naam) de ש; de 'αυ' neemt de plaats in van de combinatie ×ו, en de 'λ' is de tegenhanger van de Hebreeuwse ל. In het Grieks eindigen de namen van mannen gewoonlijk met

Klopt. Ik heb onlangs een vriendin opgezocht in Argentinië in een commune van paragnosten. Zij gelooft bijna blindelings in dat soort zaken en is regelmatig te gast bij die paragnosten en ze betaalt voor "aura-reinigings" sessies. Ze had per ongeluk laten vallen dat ik nogal sceptisch ben en dat, na discussies met mij, ook zijzelf wat sceptischer begon te worden. Dat was het moment dat ze haar meedeelden dat ze "paranormaal aanvoelden" dat het beter was als de vriendschap tussen haar en mij zou worden verbroken. En... dat was het laatste dat ik van haar hoorde. Vanaf die tijd wil ze me niet

Hendrik-NG, Maar een samentrekking is van een naam die "God redt" betekent, als ik je boodschap goed begrijp?! Nee. Er bestaat een relatie tussen de namen Joshoe'a/Jehosjoe'a en Eliesjoe'a (×לישוע), namelijk ישוע. Eliesjoe'a heeft de toevoeging "El" (×ל), wat in dit verband "God" betekent: ×ל (God) + ישוע (een combinatie die etymologisch is verbonden met het werkwoord יָשַ××¢ - "helpen"/"redden"/"overwinnen", etc). Verder dan een etymologische verbinding kom je niet. En als ik de naam Jesjoe'a een betekenis zou geven, dan zou het "redding"/"verlossing"/"vrijkoping" zij

Hendrik-NG Dat is uiteraard je goed recht. Persoonlijk vind ik het meerderheidsstandpunt overtuigender,... zoals eveneens de meerderheid dat vindt Ook jouw bron laat zien dat Jesjoe'a niet "J-H-W-H redt" betekent.

Hendrik-NG, Θέλομεν betekent gewoon "wij willen/wij wensen" en ἰδεῖν is "zien"/"ervaren." Jouw interpretatie zou beter passen bij een combinatie van ἰδεῖν met á¼Ï€Î¹Ï€Î¿Î¸Î­Ï‰. Hoewel ik hem persoonlijk ook dan niet echt overtuigend zou vinden. Als gezegd: Jezus wist reeds eerder dat Hij zou lijden en sterven (daarover bestaat uiteraard geen onenigheid), maar de bekendmaking van de wens van de Grieken is het punt waarop iets onverwachts plaatsvindt, het punt waar Jezus plots zegt dat Zijn tijd is gekomen en dat de Mensenzoon tot majesteit wordt verheven. Ik heb je i

Hendrik-NG, Ik denk dat St. Ignatius een sterk punt heeft indien je de abrupte wending uit Joh. 12:20-23 binnen de context beschouwt. Nadat enkele Grieken Jezus wilden zien, verwijst Jezus naar het gegeven dat Zijn tijd is gekomen. Jezus wist reeds eerder dat Hij zou sterven, maar de wens van de Grieken lijkt m.i. het keerpunt te zijn. Natuurlijk kunnen we teksten op legio manieren interpreteren, maar ik zie zelf geen natuurlijkere manier om de plotselinge verwijzing naar Zijn naderende lijden en dood te verklaren. Er staat gewoon "wij willen Jezus zien." Θέλομεν (wij willen/wensen)

Hendrik-NG, Het is me duidelijk dat in het Christendom God niet als 3 "losstaande" Ï€Ïόσωπα wordt beschouwd, maar tevens als één Οá½ÏƒÎ¯Î±. Onze discussie concentreerde zich op de invloed van de eigen wil van twee Personen binnen de Ene, en in hoeverre het bovenstaande begrip "losstaande" deel uitmaakt binnen de Οá½ÏƒÎ¯Î±. Ik ben namelijk van mening dat een potentiële mate van onvrede inherent is aan de God die de Triniteit schetst. En is het aangetoond dat deze "onvrede"/"spanning" zich beperkt tussen menswording en de tijd dat de dood overwonnen zijn zal zijn? Als gezegd, het

Met 'letterlijke personen' bedoel ik daadwerkelijke individuele persoonlijkheden. Ik heb het niet over menselijke gestalten die op een bankje in het park kunnen gaan zitten. "Letterlijke" persoon staat hier tegenover personificatie (van God's ledematen, zijn geest, zijn woord, het menselijke hart, etc).

Dat is precies m'n punt (zie het cursief gedrukte "letterlijk" uit m'n vorige post): Het menselijke hart, wijsheid, God's arm, God's woord, de dood, emoties, God's geest, etc, worden door de taal van Tenach verpersoonlijkt weergegeven, maar zijn niet letterlijk personen. De Tenach zegt ook dat er geen redder (mosji'a) buiten J-H-W-H is en tegelijkertijd laat de Tenach zien dat mensen als redder (mosji'a) kunnen functioneren. We zeggen dan niet: "die mensen zijn dus J-H-W-H" (wat logisch gezien inderdaad zo zou moeten zijn). We aanbidden Ehud ben Gera niet als J-H-W-H. Het is de taal van de T

Hoi Hendrik-NG, Ik had zojuist een wat langere reactie voor je ingetypt, maar toen ... floep... weg electriciteit en alles wat ik had getypt. (Ik houd het nu wat bondiger). Mijn belangrijkste punt is, dat het NT niet laat zien dat deze "onvrede"/"spanning" zich beperkt tussen menswording en de tijd dat de dood overwonnen zijn zal zijn. Het is een hypothese. Als "tegen-hypothese" kan ik me bijv. voorstellen dat er vanwege Zijn liefdevolle natuur en Zijn bekendheid met het menselijke, bij Jezus een enrom conflict ontstaat omtrent het gegeven dat er ooit mensen voor onbeperkte tijd eindeloos

Jazeker. Drie jaar geleden heb ik zoiets zelf meegemaakt. Liefdesverdriet vanwege het stuklopen van een diepe vriendschap met een vriendin. Geen verliefdheidskriebels, wel liefdesverdriet.

Indien de identiteit niet wordt aangetast als men een component verwijdert, dan is het component niet essentieel voor de identiteit. Indien God's wezen een eenheid is bestaande uit drie Personen, dan zijn voor deze Drie-Enige God de drie Personen essentiële componenten (vergeef me het onpersoonlijke taalgebruik; het is mijn manier van brainstormen). Een viooltrio bestaat uit drie essentiële componenten: drie violisten. Kan één violist worden verwijderd zonder het trio aan te tasten? Kan één violist van een viooltrio naast het viooltrio zitten? Is het correct om de noemer "viooltrio" let

Hallo Nunc, Misschien gaat het wat te snel en wordt er in jouw discussie met Eliahoe over een aantal essentiële zaken heengesprongen; in ieder geval heb ik dat gevoel. Ook al is de basis van het concept vrij eenvoudig te vatten, in de diepte komen we in gecompliceerd vaarwater. En ik moet het met Eliahoe eens zijn dat ik het construct niet helemaal vat. Indien God een Eénheid is van 3 Personen; indien God wordt gevormd door 3 essentiële componenten/Personen, wie is dan Zijn Zoon? Hoe moet de bezittelijke constructie worden begrepen? ("Î³Î±Ï Î¿Ï„Î¹ θεου ειμι υιος"). Ik begrij

Hendrik-NG, Dat ὑπήκοος wordt vertaald als "gehoorzaam", betekent niet dat de etymologie van ὑπήκοος gelijk is aan de etymologie van "gehoorzaam." Maar Handelingen 12:13 geeft een goede reden om de twee woorden eveneens hierin gelijk te stellen. Het NT laat me duidelijk een mate van wrijving/onvrede zien tussen de volgzame wil van de Zoon en de leidende wil van de Vader. Het NT laat me echter niet zien dat deze wrijving nu is geïndigd. De hypothese dat deze spanning zich slechts beperkt tijdens het aardse bestaan, vind ik niet bevestigd. (En zelfs indien ik van je hypot

Dat is inderdaad een interessante frase! Dus '... ο χÏιστος εστιν εν δεξια του θεου καθημενος', de Christus zit aan de rechterhand van God. Er staat "θεου", niet "πατηÏ". De meest logische lezing is m.i. dat de Christus en God hier als twee verschillende entiteiten neergezet worden.

Ik geloof dat ik een geest heb, en God heeft ook een geest. Wat ik niet geloof is dat God's geest letterlijk een Persoon is naast de Vader en naast de Zoon.

Hendrik-NG, Allereerst: hoewel ik geen Christen ben en dus niet in het NT en de Drie-Eenheid geloof, vindt ik deze discussie aangenaam en interessant. Dat het wils-conflict tussen Personen betrekking heeft op de Schepping, neemt niet weg dat het wils-conflict plaatsvindt tussen Personen. We weten niet of Jezus alleen in Zijn mens-zijn aan God gehoorzaam was, maar we weten dat Hij God gehoorzaam was. Aan de grondslag van de Triniteit staan drie Personen waaruit de ene Entiteit bestaat. Gehoorzaamheid is een waardevolle getuige van de verhouding tussen deze Personen. Bij een identieke wil

Dat was precies mijn punt.

Dave, Het Hebreeuwse woord roeach kan, net zoals het Griekse pneuma "adem", wind" en "geest" betekenen. Het enige dat het Hebreeuws zegt is: וה×רץ היתה תהו ובהו וחשך על ×¤× ×™ ×ª×”×•× ×•×¨×•×— ××œ×”×™× ×ž×¨×—×¤×ª על ×¤× ×™ ×”×ž×™× - "de roeach (wind, adem, geest) van God zweefde over het water." Sommige commetatoren kiezen ervoor hier "wind" of "adem" te lezen. Is dat werkelijk de manier waarop je redeneert? In 2 Koningen 5:26 staat: וי×מר ×ליו ×œ× ×œ×‘×™ הלך - "Maar hij zei tot hem: ging niet mijn hart mee?" Dus het menselijke hart is een apart persoon.

Hendrik-NG, Er staat מות תמות. Vertalingen kiezen voor de veilige route en houden de betekenis van תמות (= "je zult sterven") gewoon aan en gebruiken מות (= "zeker"??) om de betekenis te versterken. Indien je deze route ook wilt bewandelen, stel ik het commentaar van Nachmanides voor: (Ik heb Nachmanides' commentaar even samengevat, omdat hij nog veel meer zegt). Eveneens Rabbi Eli Munk komt tot deze conclusie: In dat geval heeft God niet gesproken zonder het te doen. Veel commentaren die ingaan op deze verdubbeling bewandelen de omgekeerde weg en stellen een verzwak

We hebben te maken met een situatie van onvrede tussen de Ene ὑποστάσεις en de andere ὑποστάσεις; een conflict tussen 2 personen. Indien Jezus wordt beschouwd als "ten volle God" (hetgeen Athanasius bevestigt), dan zou er dus aan de basis van God's diepste essentie potentieel geen vrede bevinden, en zou deze onvrede kunnen worden 'overdekt' door gehoorzaamheid van de Ene aan de Ander. Nogmaals, dat dit zich binnen een á½Î¼Î¿Î¿Ïσιος afspeelt en niet binnen een gevangenis, maakt dit gegeven niet ongedaan.