Chaim

Nunc, Ik het eens met deze interpretatie en juist dát is m’n punt: waarom betekent het woord ×Ö±×œÖ¹×”Ö´×™× ineens geen God als het op Mozes of Samuel wordt toegepast? Omdat de Tenach ons reeds een model aanbiedt. En het gaat me om het logisch construct, bijv: (1) Er is geen redder (מושיע) behalve J-H-W-H (Jes.45:11). (2) Othniël en Ehud zijn redder (מושיע) in Ri.3. Logische conclusie: Othniël en Ehud maken deel uit van J-H-W-H (zie jij een andere oplossing?). De uitweg is de metafoor (bijv.: J-H-W-H redt via Othniël en Ehud en stelt ze daarom onder een noemer waaronder

Sorry: dubbelpost

Nunc, Ik begin met deze quote: Als ik je hier goed begrijp is ××œ×”×™× hier naar jouw mening een metafoor voor "een god" of "zoals God is tegenover mensen"? Het gaat me in eerste instantie niet om meteen een vergelijking met Jezus te maken, maar om een logisch model te schetsen waaruit naar voren komt dat de metafoor wellicht een betere oplossing geeft dan de letterlijke lezing. Dit model kan dan op het NT worden toegepast en we kunnen kijken of het beter past dan de Triniteit. De Tenach is duidelijk dat er slechts één ××œ×”×™× (elohiem) is en dat er geen ××œ×”×™× is buiten Hem (bijv.

Wat dit topic betreft, bestaat er een interessant citaat van Kerkvader Clement van Alexandrië (150 – 215 n.C) uit Stromata, Boek 1, hoofdsuk 15 (mijn vertaling): De bron:

Nunc, Die suggestie is niet mijn intentie. Het onderscheid tussen Persoon en Entiteit is expliciet benoemd. En de oneindigheid van de Personen en de Entiteit wordt niet betwist. Hetgeen ik stel, is dat zowel de drie Personen als het totale Wezen “Ik†zijn. En mijn vraag is of een wezen uit meerdere subjecten kan bestaan. Vormen personen een groep of een wezen ? Heb je een voorbeeld waarbij een wezen uit meerdere daadwerkelijke personen bestaat? Indien niet, is het dan niet constructiever om te kijken of een ander model wellicht niet werkbaarder is, dan een construct te verdedigen dat n

Nunc, Het enigma ligt hem m.i. vooral in de vraag of meerdere Personen gezamelijk toch één "ik" kunnen zijn: "ik+ik+ik=ik". De kern van het issue is volgens mij niet of iedere Persoon een oneindigheid is, maar of objectieve logica eveneens toepasbaar is op het subject. Vormen personen een groep of een entiteit? De discussie wordt metafysisch en een antwoord kan m.i. gewoon niet gevonden worden. Voorstanders van de Triniteit zullen waarschijnlijk blijven aanhalen dat de Vader≠Jezus=God paradox het best opgelost wordt door dit model, terwijl tegenstanders waarschijnlijk zullen blijven be

lol, dat is een hele slimme zet! (Maar als je vervolgens uit dezelfde Vulgaat Psalm 109 neemt, kom je het probleem tegen waar ook de LXX mee kampt in Psalm 110. In de Hebreeuwse Masoretische Tekst worden verschillende woorden gebruikt voor "Heer" (יהוה) en "mijn heer" (××“Ö¹× Ö´×™). De eerste "heer" is duidelijk J-H-W-H, en de tweede "mijn heer" is een gewone profane meneer, tenzij je de klinkertekens anders gaat interpreteren en "adonie" voor "Adonaj" neemt. Maar dat is niet iets dat de tekst afdwingt. Echter, de Vulgaat vertaalt: "dixit Dominus Domino meo" en de LXX zegt: "ὠκÏÏιο

Waarom zouden Mattheus of Lukas een black-out gehad hebben? Jezus - God's Gezalfde - werd verraden door iemand uit zijn eigen gelederen: Judas Iskariot. Als de Judas Iskariot ziet dat hij bij zijn verraad tegen de door God gekozen koning een verkeerde keuze heeft gemaakt, pleegt hij zelfmoord door zich op te hangen. David - God's Gezalfde - werd verraden door iemand uit zijn eigen gelederen: Ahithofel. Als Ahithofel ziet dat hij bij zijn verraad tegen de door God gekozen koning niet de juiste keuze heeft gemaakt, pleegt hij zelfmoord door zich op te hangen. En de connectie tussen de twee w

Oceanos, je schrijft: Maar je schrijft ook: Waarom zou je dan van het standpunt uitgaan dat beide verhalen historisch zijn? Natuurlijk, het is je goed recht om het etiket "historisch" op beide lezingen te plakken, maar dat is een uitgangspunt dat niet uit de tekst naar voren komt en m.i. een nogal kunstmatig geheel oplevert: Judas gooit het bloedgeld terug in de Tempel, maar koopt er ook een veld van, hij hangt zich op, maar barst ook open waarna alle ingewanden naar buiten komen,...Zonder iets in te vullen, weten we simpelweg niet hoe Judas is gestorven, aangezien de aangeleverde gegevens

Daar ben ik het niet mee eens. Als in een tuin bloemen, bomen en een heg staan, betekent dit dan dat komkommers het vetrekpunt zijn? Nee, er staan simpelweg geen komkommers in de tuin. Als iemand een gelukkig getrouwde systeembeheerder is met twee kinderen, een hond en een leuk huis, betekent dit dan dat het theïsme het vetrekpunt is? Nee, Theos speelt simpelweg geen rol in zijn leven. Hij heeft een familie, een huisdier, een huis, maar geen garage, geen geloof in een God en geen vijver. Vrijwel al mijn Joodse kennissen zijn atheïst, al hebben onder hen velen ooit een orthodoxe opvoeding

Om te zien hoe Judas volgens het boek Handelingen is gestorven, lijkt het me realistisch om de betreffende tekst te benaderen met de gedachte dat de auteurs van de brieven en boeken bij het schrijven niet noodzakelijkerwijs weet hadden dat hun werk meer dan honderd jaar na dato zou worden samengebundeld in één canon.Welnu, je vraagt "Hoe is Judas gestorven volgens Handelingen?" Het staat je vrij te beweren dat Judas volgens Handelingen zelfmoord heeft gepleegd, maar dat staat er helemaal niet. Dat vul je wellicht in omdat een ander boek dat zegt. Alles wat Handelingen zegt, is dat Judas in

Hoi Maran, Ik denk dat je vers 2:12 bedoelt. Allereerst, ben ik het oneens met de vertaling "zoon." Zowel de grootste Joodse grammatici zoals Rasji, de Radak, Metsudat Dawid, Menachem en Rosenberg, alswel de voornaamste Joodse Bijbels zoals de Stone en de NJPSV, vertalen deze frase als "bewapen je in zuiverheid", of "aanbid in puurheid", "de pure", "verlang puurheid", hetgeen de Vulgaat eveneens zegt. Veel Christelijke vertalingen wijken hier af van Joodse Bijbel-vertalingen en vertalen de term בר ("bar") alsof het ineens een Aramees woord zou betreffen. Maar Psalmen is een boek dat in

sorry: dubbelpost

Noch grammaticaal, noch contextueel blijkt uit Psalm 45 dat "jouw God" degene is die "God" zalfde. Een combinatie waarbij "God" het lijdend voorwerp is kan alleen met het woord "et" worden aangeduid. Ondanks je bewering draag je geen enkel bewijs voor je stelling aan. Indien je vindt dat in Psalm 45 "jouw God" degene is die "God" zalfde, toon dat dan gewoon aan. De Tenach LETTERLIJK dat David's koningschap en troon eeuwig zijn: God zegt tegen David: "jou stel ik in het vooruitzicht dat je Koningshuis eeuwig zal voortbestaan en je Troon eeuwig zal voortbestaan."Door te veronderstellen da

Is het niet aanzienlijk logischer te stellen dat er verschillende verhalen bestonden? Door verschillende verhalen later in 1 Canon samen te voegen, onstonden paradoxen die moesten worden opgelost, zoals twee verschillende stambomen die beiden expliciet van Jozef zijn, etc. En stel dat je Mattheus 27:5 met Handelingen 1:18 in overeenstemming gaat brengen door te beweren dat Judas zichzelf eerst op had gehangen en daarna van een hoogte naar beneden is gestort, dan nog blijft de paradox in dezelfde passage bestaan: in Mattheus 27:5 gooit hij het geld in de Tempel en gaat er vandoor om zich op te

Met andere woorden, uit Psalm 45 blijkt niet dat "jouw God" degene is die "God" zalfde.

Als je dat had geweten, zou je niet eerst hebben verkondigd dat het je de enige mogelijkheid leek om "jouw God" op Jezus te betrekken. Basiskennis en off-topic. De Tenach zegt letterlijk dat David's koningschap en troon eeuwig is (bijv. 2 Samuel 7:12-16): ×•× ×מן ביתך וממלכתך עד ×¢×•×œ× ×œ×¤× ×™×š כס×ך ×™×”×™×” × ×›×•×Ÿ עד ×¢×•×œ× (God zegt tegen David: "jou stel ik in het vooruitzicht dat je koningshuis eeuwig zal voortbestaan en je troon eeuwig zal voortbestaan.)" Ik neem overigens aan dat je weet dat er, reeds voor Jezus, in de Babylonische ballingschap, al geen koning

Ken, Indien je wilt afdwingen dat "jouw God" degene is die "God" zalfde, dan zou er moeten staan ×משחך ×ת ××œ×”×™× ×להיך שמן ששון מחבריך. Echter, het woordje ×ת, dat het lijdend voorwerp aangeeft, ontbreekt. Simpele grammatica. Wat betreft je vraag, schreef ik reeds dat Psalm 45 een Psalm is van de Korachieten aan de gezalfde David. "God, Uw troon houdt stand tot in alle eeuwigheid en de scepter van het recht is de scepter van Uw koningschap. Gerechtigheid heb je liefgehad en onrecht gehaat; daarom heeft God - jouw God - je gezalfd met vreugdeolie, als geen van je m

Nee. Allereerst, ik lees de Tenach in het Hebreeuws. Ten tweede, the complete Jewish Bible en Scripture online geven een correcte vertaling welke gelezen wordt op een manier waarin "God" en "your God" beide verwijzen naar God (de Vader). Indien je de vertalingen echter wilt interpreteren op een manier waarbij de ene "God" de andere "God" zalft, kan het lijdend voorwerp worden aangegeven met de term ×ת. Maar deze term ontbreekt in de Masoretische tekst. Thou lovest righteousness, and hatest wickedness: therefore God, thy God [= David's God], hath anointed thee with the oil of gladness abov

Dat is een interessante stelling, Eulogía. Ook omdat Paulus vier verzen eerder Psalm 2:7 aanhaalt, waar God in verband met Jezus' zalving had gezegd: "Jij bent Mijn zoon, vandaag (היו×/σήμεÏον) heb ik je verwekt."

Bernard3 en Ken Yehuwdiy, Wat jij eigenlijk wilt zeggen is dat Christus de vader heeft gezalfd, maar Christus is de gezalfde (Luk 22,26; Hand 4,26) dus je draait de zaken om. 'U hebt gerechtigheid lief en haat ongerechtigheid. Daarom heeft Uw God (de vader) U gezalfd, o God (Christus) met vreugdeolie, boven Uw metgezellen.' (Heb 1,8) Hebr 1:8-9 haalt een quote uit Psalm 45 aan; een Psalm van de Korachieten aan de gezalfde David. "God, Uw troon houdt stand tot in alle eeuwigheid en de scepter van het recht is de scepter van Uw koningschap. Gerechtigheid heb je liefgehad en onrecht gehaat;

Dannyr, ... In jouw citaat wordt Mozes figuurlijk 'Elohiem' genoemd omdat Mozes tegenover farao moest spreken namens: God (Elohiem) en deze drie-enig God is inderdaad meervoud! Want Mozes sprak namens deze drie-enig God tot farao... Dus dit verklaard waarom Mozes ook Elohiem genoemd werd in het door jouw aangehaalde schriftcitaat. De term "elohiem" is gewoon een verwijzing naar macht, grootheid of kracht; zowel in het oude als in het huidige Hebreeuws. En door de gehele Tenach heen worden eveneens valse goden elohiem genoemd, zoals Baäl-Zebub de elohiem van Ekron, Astarte de elohiem van

Hoi Mieke. Wat ik samengevat bedoel, is dat veel Christelijke Bijbelvertalingen aan de Joodse traditie de voorkeur lijken te geven boven een letterlijke vertaling van Genesis 1:1. Dat vind ik erg interessant en ben op zoek naar de redenen.

Hendrik-NG, Rasji zegt: ו×× ×‘×ת לפרשו כפשוטו כך פרשהו בר×שית ברי×ת ×©×ž×™× ×•×רץ ("En als je het naar het letterlijke/simpele uitlegt, dan/aldus: in het begin van [God's] schepping van de hemelen aarde ..."). Hij duidt aan dat de tekst meerdere lezingen biedt. De midrasjische betekenis van een tekst staat altijd naast de contextuele betekenis. De één is niet correcter dan de andere. Midrasj heeft niet tot doel de daadwerkelijke contextuele betekenis te geven, maar wil iets onderwijzen. Sommige midrasjiem op Genesis 1:1 sluiten ook goed aan op het Christe

Hoi St. Ignatius, 2 Maccabeeën 7:28: "Ik vraag je, mijn kind, kijk naar de hemelen aarde en alles wat erin is, en besef dat God deze gemaakt heeft van het-niet-zijnde/dingen-die-niet-waren (ὅτι á¼Î¾ οá½Îº ὄντων), en zodanig was ook de mens gemaakt." De toevoeging "en zodanig was ook de mens gemaakt" is trouwens interessant, omdat de Torah in Genesis 2:7 eigenlijk zegt dat de mens NIET ex-nihilo werd geschapen, maar werd gevormd uit het stof van de aarde (עפר מן ×”×דמה). Het werkwoord ×‘×¨× impliceert overigens reeds "er-zijn vanuit er-niet-zijn" (יש מ×ין), Creat