Hendrik-NG

Vind ik ook. Dus even heel kort hoe ik het bedoelt heb. Ik vind dat je bij een universitaire studie heel kritisch bent over alles wat je leert. Dat is de enige manier om zelf een onderzoekende geest te verkrijgen. De Bijbel is waar is een dogma. Elke studie of opleidingsinstituut die dat in zijn uitgangspunt heeft staan kan dus eigenlijk niet universitair zijn. Dat sommige instituten toch de term universiteit mogen voeren heeft meer te maken met historisch opgebouwde rechten. Er zijn andere manieren om "oude teksten" op een serieuze, wetenschappelijke manier te onderzoeken. Waarbij iets "wa

Ik zou het jammer vinden als dit topic zou "ontsporen" in een discussie over "wetenschappelijke vrijheden" binnen/ondanks/tegenover "dogma's"... Om de kwestie maar bij het onderwerp te houden, en toch jullie bijdragen "op waarde te schatten": Bonjour: ik vat je reactie maar op als een "de anti-dogmatische grondhouding kan ook een (zelf)bescherming vormen tegen machtsmisbruik door leiders"... Het probleem dat ik daar mee heb, is dat daarbij volgens mij (en ik stel het maar even zwart-wit) het hele idee van "christelijk leiderschap" overboord gezet wordt: als we "het dogma" van "de leider" ni

Opnieuw een artikel uit het Nederlands Dagblad (vandaag, 20-3), dat raakvlakken heeft met het onderwerp. Het gaat om een opiniestuk... auteur: Kim ten Berge • missioloog, werkzaam in Oost-Azië Enkele citaten: Zijn deze zorgen vergezocht? Of herkennen mensen zich in dit verhaal? Is het inderdaad zo dat "goede christelijke waarden als nederigheid, gehoorzaamheid, zelfonderzoek, bescheidenheid en vertrouwen de christelijke gemeenschap extra kwetsbaar maken voor mensen die het te doen is om hun positie en macht te versterken"? Ik heb zelf de neiging om te denken dat dit inderdaad het gev

"Die visie op de toekomst" is inderdaad heel belangrijk... Voor mijn gevoel is het nu nog vooral als in de volgende passage uit Mattheus: Maar dan vooral zonder het er op volgende vers 18: "Hij zei: ‘Breng die hier bij Me’" en het bijbehorende "broodwonder"... Als er alléén maar gezegd wordt "Geven jullie hun maar te eten!", zonder die duidelijke visie, dan is voor mij de boodschap vooral een "Bekijk het maar!!!" Ik las vanmorgen een artikel in het ND, waarbij ik in eerste instantie dacht: "Wat overdreven! Eet die kreeft toch gewoon op, als je hem krijgt!". Maar nu ik er zo nog een

In Marcus staat inderdaad "meta", "met" (μετὰ τῶν νεφελῶν)... In de "paralleltekst" in Mattheus (26:64) wordt het voorzetsel "epi" gebruikt... Hoe doen we beide uitdrukkingen recht, zonder de een of de ander af te zwakken??? Misschien door het gebruik van dat woordje μετὰ te begrijpen als "aanduiding van bijkomende omstandigheden", in plaats van een meer "instrumentele opvatting", als zou Hij gebruik maken van die "wolken" om te verschijnen (door Zich er "in te hullen")? Juist omdat Mattheus hier het woordje "á¼Ï€á½¶" gebruikt?? Dan zou de betekenis in beide gevallen zi

Hij komt niet "met", maar "op" (á¼Ï€Î¯ - epi) de "wolken des hemels"... Mat 24:30 ...á¼Ïχόμενον á¼Ï€á½¶ τῶν νεφελῶν τοῦ οá½Ïανοῦ... Wat die "wolken des hemels" dan ook precies mogen betekenen: de tekenen van zijn komst zijn ieder overduidelijk (zie vorige post)... (Zelf denk ik daarbij trouwens eerder aan een tekst als Deut 33:26 Daar is niemand als God, o Jesurun; Hij rijdt langs de hemel als uw helper en in zijn hoogheid over de wolken. Dat "gaan op de wolken" is me een teken van zijn "goddelijke waardigheid"... Zijn δόξα...)

Die oproep van je: daar kan ik me nu in vinden... Lees de teksten... Die o.a. spreken over een Mensen(!)zoon die komt op de wolken: Mat 24:30 Dan zal het teken van de Mensenzoon aan de hemel verschijnen, en alle stammen op aarde zullen jammeren en ze zullen de Mensenzoon zien komen op de wolken van de hemel, met veel macht en heerlijkheid. 24:31 Dan zal Hij zijn engelen uitzenden onder luid bazuingeschal, en zij zullen zijn uitverkorenen verzamelen uit de vier windstreken, van het ene uiteinde van de hemel tot aan het andere. Hoe je die Mensenzoon herkent? Aan zijn tekenen van macht en aanz

Bekijk het maar! Bekijk het maar! σὺ ὄψῃ/ ὑμεῖς ὄψεσθε (su ophè/humeis ophesthe) - jij/jullie zullen zelf zien (wat er van komt)… Dat was de reactie van twee verschillende "leiders" van het volk Israël. En de gevolgen zijn groot voor onschuldigen, rechtvaardigen en mensen met berouw. "Zoek het zelf maar uit!" En in wanhoop maakt Juda(s) een einde aan zijn leven. Als ongeleide en juist opgehitste massa roept het volk: "Hou ons en onze kinderen maar verantwoordelijk voor dat onschuldig vergoten bloed!" Eindigt de Rechtvaardige aan een kruis… De Herder getroffen,

Ik ben eigenlijk meer benieuwd hoe jij deze passages aan elkaar denkt te knopen. Want Ezechiël spreekt overduidelijk over de koning van (handelsstad) Tyrus, zoals blijkt uit de context (zie Ezech 28:16) - de boodschap daar is: geld-/machtshonger heeft je "uit je paradijs verdreven" en je doen vallen ("Door al het handeldrijven raakte je verstrikt in onrecht en geweld, en je zondigde") Zoals je NWV die tekst uit Joh 8 weergeeft gaat het om een verklarende "vertaling" (waar men blijkbaar "Ezechiël 28" voor nodig heeft?) - want letterlijk staat er dat Satan een mensendoder was "ἀπ’ á¼€Ïχ

Nou... Ik zou zeggen dat dit discussiepunt vooral gaat over de invulling van de termen Oud (of: Eerste?) Verbond en Nieuw Verbond, de exacte betekenis (en reikwijdte) van de uitspraken der profeten, dat Israël het Oude Verbond heeft verbroken (oa Ezech 44:7) ( - betekent dit dat het Nieuwe Verbond (o.a. Ezech 37:26) ook echt (en enkel) een Nieuw Verbond is?), etc etc...

"Detail": het was niet Mozes die hier sprak, maar JHWH Zelf... Zie ook vers 19-20 van hetzelfde hoofdstuk... Dat God hier tot de "zonen Israëls" (niet enkel de Judeeërs/Joden!) sprak is juist en moet te denken geven... Maar: dat "een der 10 woorden" luidde "Vereer naast mij geen andere goden" doet vermoeden dat dat monotheïsme er nog niet zo ingehamerd was bij ze... Zoals ook een "steel niet" of "moord niet" of "pleeg geen echtbreuk" doet vermoeden dat men die "ondeugden" nog niet volledig ontgroeid was... God sprak dus juist niet tot "de monotheïstische zonen Israëls"... Het NT geef

Beste Robert F. Wat ik hierin terug hoor (correct me if I'm wrong!) is het idee dat voor een Protestant het "sola scriptura" zou betekenen dat men enkel aan de Schrift gezag toekent, en zich niets aan "de traditie" gelegen zou willen laten liggen. Misschien dat er protestanten zijn die zich zo "extreem" opstellen, maar je doet een groot deel ervan tekort als je het zo zwart-wit zou stellen. Sola scriptura betekent voor mij toch echt, dat "bij gegronde twijfel" (aan de betrouwbaarheid van een bepaalde traditie) de Schrift de doorslag geeft bij het doorhakken van "de gezagsknoop" - en niet een

En dat is ook precies de reden waarom ik trouw probeer te tonen aan mijn eigen kerkverband... Maar een van de centrale vragen was: "Kan men dan bijbels onderbouwen dat de Schrift het leergezag heeft en niet de Kerk?" En ik probeerde een antwoord te formuleren vanuit de Schrift, maar ook "vanuit de historie"; rond de vraag: "Hoe komt het dat de Reformatoren (de verankering van) dat leergezag zochten in de Schrift en niet in de eerste plaats in de Kerk?"... En dat had m.i. alles te maken met de gezagscrisis waarin de Kerk zich indertijd bevond... In de afgelopen maanden ben ik (vers voor ve

Nou. Ik had het niet zozeer over een "betrouwbaar overdragen van de leer". Ik legde een link tussen gezag en geloofwaardigheid... De zorg is dan niet in de eerste plaats of die leer nu wel of niet zuiver overgedragen wordt, maar of deze wel zuiver ontvangen kan worden... De insteek is dan net zo "pastoraal" als Paulus volgens mij voor ogen had in zijn brief aan Timoteus: Het "Ecclesia, kies je episcopi zorgvuldig uit!" heeft alles te maken met "het doel van de missie": de liefde die voortkomt uit een rein hart, een zuiver geweten en een oprecht geloof (1 Tim 1:5) - opdat de mensen voor Ch

Ach, Robert Frans. Sommige gesprekken zijn het waard om goed voor te gaan zitten. En dan geeft het niet zo dat zo'n gesprek misschien een paar weken duurt... Dit kan dus echter ook betekenen dat men niet zomaar zelf de Schrift kan uitleggen, maar moet luisteren naar degenen die daartoe gemachtigd zijn. Petrus baseert hier zijn eigen leergezag, die hij nota bene al uitoefent door het schrijven van deze brief, op het gegeven dat Hij getuige is geweest van Christus en als apostel door Hem is aangesteld. Kan, maar ik lees die volgorde daar niet per se in. De Geest heeft alle macht, dat is wa

Een heel klein beetje toch wel, denk ik... Men schreef toch vooral om (voor)gelezen te worden. En niet alléén in de geadresseerde gemeente: Kol 4:16 Wanneer deze brief bij u is voorgelezen, moet u ervoor zorgen dat hij ook in de gemeente van Laodicea wordt voorgelezen, en dat u de brief aan hen te lezen krijgt. En soms was de adressering niet heel "smal", zodat een breed publiek zich aangesproken kon voelen: Hand 15:23 Men gaf hun een brief mee met de volgende inhoud: ‘Van de apostelen en de oudsten. Aan hun broeders en zusters in Antiochië, Syrië en Cilicië die uit de heidense vo

Mat 19:7 Ze (= enkele farizeeën) vroegen Hem: ‘Waarom heeft Mozes dan voorgeschreven haar een scheidingsbrief te geven en haar zo te verstoten?’ 19:8 Hij antwoordde hun: ‘Omdat u zo eigenzinnig bent, daarom heeft Mozes u toegestaan uw vrouw te verstoten. Maar dat is niet vanaf het begin zo geweest. Dit lijkt me een soortgelijke kwestie: Mozes schreef het volk iets voor over "echtscheidingsprocedures" en e.e.a. is in de Schrift terecht gekomen. Jezus buigt het vraagstuk om naar een "gelegenheid tot zelfonderzoek". Soms staan er zaken in de Schrift die nopen tot bezinning. En die waarsc

Hoe gaat de christelijke Gemeente nu om met die Wet? Waarom achten we moord nog steeds verwerpelijk, maar hangen we geen tsitsit aan onze winterjassen? En voelen we ons "vrij" om de zondag te vieren, in het volle vertrouwen dat we hiermee gehoor geven aan het 4e van "de 10 woorden" (en, ja, uitzonderingen daargelaten; maar daar wil ik het in dit topic liever niet over hebben... Want er is al een "sabbatstopic"...) Gaat het hier, in het voorbeeld van die "zwijgende vrouw", nu om een cultuurgebonden gebod? Of om een "overgangsregeling" in een tijd waarin in die Gemeente Jood en Griek nog naast

Hoi Ed. "Gerechtvaardigde straf" zou je nu niet direct een "moreel kwaad" kunnen noemen, denk ik. Je "inderdaad" is hier niet zo op zijn plek, want wat jij zegt is absoluut niet hetzelfde als wat ik naar voren probeerde te brengen. Kort samengevat zei ik: "Let op het woordgebruik in de grondtekst. God "vormt/maakt" het licht/de vrede, maar "schept" het donker/het kwaad. Zet daarbij "het kwaad" apart door het als kwaad "te definiëren". Maar dit zonder dat Hij Zichzelf schuldig maakt aan dat kwaad... Het kwade is kwaad omdat God zegt dat het kwaad is..." Maar het morele kwaad vindt (uitgaand

In de grondtekst staat in het hebreeuws ook te lezen dat er in jesaja 45 shâlôm(vrede) staat tegenover ra. Ook de grondtekst laat zien dat het parallellisme van deze tekst niet duidt op het scheppen van moreel goed of kwaad. Dan had er inderdaad Goed en Kwaad tegenoverelkaar moeten hebben gestaan. Maar zoals ik al aantoon in de grondtekst staat er: shâlôm/vrede. Dus daarom geloof ik niet dat de schrijver hier werkelijk bedoeld heeft dat God hier moreel goed en kwaad schept. Er viel me bij het lezen van die tekst nog een ander "parallellisme" op: De "negatieve tegenhanger" wordt

= valse tegenstelling = drogreden (een zoveelste...) Bij nader inzien wel wijs advies...

Dat "overal en nergens stokpaardjes inpersen" is inderdaad bijzonder irritant... En ik zou willen dat ik het kon negeren... Maar de hoofdreden waarom ik er toch op ingegaan ben, hangt wel degelijk samen met punt 2 uit de OP: Rond het lezen van de Wet is er mijns inziens "vanuit de tekst" (lees: het geheel waarin de Dekaloog is opgenomen en de manier waarop er in het NT op gereflecteerd wordt) een goede reden aan te wijzen waarom men die tekst niet enkel letterlijk, maar ook geestelijk zou kunnen/moeten lezen... (Wil maar zeggen: ondanks "de stokpaardjes" is het gesprek niet helemaal offtop

Voor Broer Konijn spreken kan ik niet, maar mijn reactie zou zijn: Met die sabbat is in die zin iets speciaals aan de hand, dat dat een "scheppingsteken" is dat bovenal ingebed is in de relatie JWHW-Israël: Waarom gezegd wordt: (Exodus 31:16) "Generatie na generatie moeten de Israëlieten de sabbat in acht nemen en vieren. Voor Mij en hen is die dag een teken van een eeuwigdurend verbond, want in zes dagen heeft de HEER de hemel en de aarde gemaakt, en de zevende dag heeft hij gerust om op adem te komen." En vanwege dat verbond wordt de bepaling aangescherpt tot een: (Exodus 35:2) "Zes

Lijkt me niet... Maar kijk ook eens naar het gebod "gij zult niet doodslaan". Je kan "blij van zin" stoppen met denken als je beseft dat je dit gebod niet hebt overtreden omdat je nooit gedood hebt en dit ook nooit zal doen... Je kan ook proberen de "geestelijke dimensie" van het gebod aan te boren... Bijvoorbeeld door te beseffen dat het gebod uitgaat van een realiteit waarin gedood wordt (want: waarom anders het gebod?)... Wat zegt dat over "de huidige aeoon"?? Over de mens die het gebod krijgt? Over God? Of zoals Jezus naar dit gebod wijst. Zie Mat 5 ("En Ik zeg zelfs: ieder die in woede

Helemaal mee eens... (De rest van je post moet ik morgen nog eens even rustig opnieuw doorlezen, eerlijk gezegd...)