Hendrik-NG

Dan zou ik zeggen dat je jezelf in een onterechte en onjuiste "zwart-wit-stelling" hebt uitgedrukt: je bevat het fenomeen "zwaartekracht" niet, maar toch begint voor jou daar niet een "geloven in het bestaan van die zwaartekracht". Je haalt 2 verschillende dingen door elkaar. Het bestaan van iets en de werking van iets. De zwaartekracht bestaat dat kunnen we dagelijks meemaken. Het principe erachter kunnen we wel of niet bevatten. Staat los van elkaar. Heb je het nu over het bestaan van de zwaartekracht of de werking ervan? Laat ik de werking nemen. Ik bevat het niet helemaal, maar ik weet d

Dan zou ik zeggen dat je jezelf in een onterechte en onjuiste "zwart-wit-stelling" hebt uitgedrukt: je bevat het fenomeen "zwaartekracht" niet, maar toch begint voor jou daar niet een "geloven in het bestaan van die zwaartekracht". Maar dan "begint (ook) in jouw wereld geloven niet waar het bevatten ophoudt". Toch? Overigens blijkt uit je toelichting dat je er op vertrouwt dat degenen die e.e.a. wel (zeggen te) doorgronden en bevatten het bij het juiste eind hebben... Lijkt me toch een vorm van "geloven"... (Fides = geloof/vertrouwen) Blijkbaar is er ook een categorie waarvoor opgaat: "Je

Jezus legde het ook uit met eenvoudige bewoordingen drie-eenheids aanhangers gebruiken weleens heel veel woorden, men dient zich af te vragen of dat de bedoeling is Anderzijds schreef Paulus ook wel eens brieven met heel veel woorden, en blinken de vroeg-kerkelijke credo's uit in overzichtelijke beknoptheid... Maar zegt men "dat men slechts die credo's hoeft te beamen om een juiste geloofsuitspraak te doen", dan is het ineens niet goed meer, heeft men aanvullende uitleg nodig, en gebruikt men vervolgens "veel te veel woorden naar de smaak van de toehoorder"...

Wacht, die premisse had ik even gemist. Begrijp je de naam "Immanuël" dan zo, dat "El" daarin verwijst naar Jezus zelf? Klopt... Eigenlijk altijd al gedaan... Waarbij een vergelijkbare echo in mijn achterhoofd rond gonst als bij deze uitspraak van Jesaja: God die zowel de Vreugdebode, Dienaar als de Koning van Israël is... Bij hun nieuwe Exodus zowel voor hen uit gaat als ook de achterhoede vormt:

Het ligt misschien aan mij, maar ik moet zeggen dat ik deze posting van je een beetje cryptisch vind... Ik ga er daarom ook maar niet naar gissen wat je precies bedoelt. Nadere toelichting blijft natuurlijk welkom Die toelichting. E.e.a. was een reactie op de volgende opmerkingen van jou: Maar: in het Gloria wordt niet gesproken over "de Zoon" die aan de rechterhand van de Vader zit, maar van "Jezus Christus die aan de rechterhand van de Vader zit"... Heel specifiek. En dat maakt volgens mij wel een groot verschil!! Een verschil dat ook Paulus aanstipt: Paulus wijst op een "voor" en "

Nee... Nu ik e.e.a. nog eens nalees, wordt me meer en meer duidelijk dat het daarbij niet om "de Zoon" gaat, maar (zoals je ook al schreef): Jezus Christus. Qui sedes ad dexteram Patris... Qui? Gloria in excelsis Deo... ...Domine Fili unigenite, Iesu Christe. Domine Deus Agnus Dei, Filius Patris. Qui tollis peccata mundi, miserere nobis. Qui tollis peccata mundi, suscipe deprecationem nostram. Qui sedes ad dexteram Patris, miserere nobis... http://nl.wikipedia.org/wiki/Gloria_(mis) Ook hier weer: een subtiel taalspel... In alle ernst...

Het verband zit hem voor mij in het woord zelf: ×לוה / ×ל = macht, kracht. Het is me niet duidelijk wat de "machten" en "krachten" en "overheden" waarover Paulus spreekt, precies zijn. Het NT spreekt er zowel in negatieve als in positieve zin over. Datzelfde geldt voor ×לוה / ×ל / ××œ×•×”×™× in het OT. Ik heb er ook geen duidelijk idee van, hoe we "elke god" in Daniël 11:36 moeten begrijpen. Het is blijkens de context geen goede zaak, dat de daar besproken persoon zich tegen "elke god" verheft. Zou dat puur over mensen gaan of over andere wezens? Ik heb geen idee. Ik denk dat ik h

Het "spel" zit hem voor mij eerder in het begrip "prosopon" (Ï€Ïόσωπον) - vat je dat te veel op als "mensgelijk persoon", dan ga je m.i. al snel de mist in. Want dan kan 1+1+1 inderdaad geen 1 zijn... Maar het feit dat het woord vooral ook "masker" betekent zou je m.i. een andere kant op moeten laten denken. Minder in termen van "is" laten spreken, maar meer in termen als "lijkt op"... Maar wat betreft dat zitten aan de rechterhand van de Vader... Nog eens de Kolossenzenbrief; daar schrijft Paulus weliswaar: 3:1 Als u nu met Christus uit de dood bent opgewekt, streef dan naar wat boven

Maar juist in dat verband vermijdt Paulus (zo ver ik weet - weerleg het gerust) zorgvuldig het woord "theos"... Dat klopt, denk ik. Ik heb het niet grondig onderzocht. Verschillen we eigenlijk ergens van mening? Daar hou ik m.b.t. dit onderwerp wel rekening mee, maar dat hoeft niet direct het geval te zijn. In ieder geval: mij zal je het etiket "elohiem" niet op die "machten en krachten in het algemeen" zien plakken. Tenzij het gaat om machten "tot wie/welke het woord van God komt". En welke handelen in zijn naam... Want die "machten en krachten" zijn weliswaar ook door God geschapen,

Maar juist in dat verband vermijdt Paulus (zo ver ik weet - weerleg het gerust) zorgvuldig het woord "theos"...

Zelf heb ik de neiging om, vanwege o.a. die teksten uit Jesaja ("behalve Mij: géén god!") - maar ook die uitspraken van Paulus, etc etc - al snel bij dat woord "el" of "elohiem" te denken aan een andere betekenis dat "God" of "goden". De context maakt inderdaad vaak duidelijk of er toch vermeende goden mee worden aangeduid... Maar vaak gaat het volgens mij ook om "Godsmannen" (rechters, profeten, etc)... Zo lijkt ook Jezus te spreken over die term: Joh 10:34 Jezus zei: ‘Staat er in uw wet niet geschreven: “Ik heb gezegd: ‘U bent goden’� 10:35 De Schrift blijft altijd van kracht;

Ook Paulus zegt m.i. iets anders. En dat begint al een vers voor de twee verzen die jij hier citeert: 4 ΠεÏὶ τῆς βÏώσεως οὖν τῶν εἰδωλοθÏτων οἴδαμεν ὅτι οá½Î´á½²Î½ εἴδωλον á¼Î½ κόσμῳ, καὶ ὅτι οá½Î´Îµá½¶Ï‚ Θεὸς εἰ μὴ εἷς. 4 ΠεÏὶ τῆς βÏώσεως οὖν τῶν εἰδωλοθÏτων: Wat dan betreft het eten van afgodenoffers οἴδαμεν: weten wij ὅτι οá½Î´á½²Î½ εἴδωλον á¼Î½ κόσμῳ,: dat er in de wereld geen afgoden (zijn) καὶ ὅτι οá½Î´Îµá½¶Ï‚ Θεὸς εἰ μὴ

Nou.... Je moet je dan wel afvragen in hoeverre ook die Kerk niet "geloofstaal" spreekt, gericht op gelovigen... En of je Schrift en Kerk wel zo uit elkaar kan trekken... Zeker als het gaat over de boodschap van het NT loopt "de taal van beiden" toch echt in elkaar over...! Maar misschien denk ik hier wel te zwart-wit en te veel in één richting, en kan een Kerk prima beiden doen: geloofstaal aanreiken voor binnenkerkelijk gebruik, en anderszins middel zijn om niet-gelovigen te bereiken... Misschien wel een leuk onderwerp voor een ander topic?: hoe die Kerk dat op een on-talige (en/of tali

Ik heb dan ook niet de indruk dat je overtuigd zou willen worden, maar liever in de "schimpscheutenmodus" blijft hangen... Maar dat is natuurlijk een heel persoonlijke taxatie waar "we" verder niet zo veel mee kunnen...

Los van het feit dat deze commentaren niet erop gericht waren de (on)feilbaarheid van God aan te tonen, maar eerder de onwaarschijnlijkheid van een platte aarde (vierkant of rond). Dan was het in deze context dus een loze toevoeging van je. Enkel bedoeld om een sneer uit te delen, en blijkbaar niet meer dan dat. Want dat je argumenten aan het aanvoeren was om de "onwaarschijnlijkheid van een platte aarde aan te tonen" was allerminst duidelijk... Op mijn kwam de opsomming over als een "zie eens hoe evident dom die zogenaamd onfeilbare god van je is"... Dat te doen met teksten die overduidel

Zucht... "Mijn vraag:..." Wel goed lezen voordat je een vraag stelt, hè...

Als dat het geval zou zijn, als het zo eenvoudig was en de verschillen zo klein, dan zou de Kerkgeschiedenis er toch echt wel wat anders hebben uitgezien... Minder "lijden" en meer "leiden" Maar: zelfs maar een klein onderling verschil in de leer van twee "verwante" groepen wijst m.i. eerder op een voorkeur voor een "interne" bron dan voor een "externe" bron... (Maar ook hier: nooit éénzijdig, natuurlijk...)

Gaat het hier om een rechtstreeks citaat uit de Schrift? Of gaat het hier al om een interpretatie?? Ik zou zeggen: dat laatste...

Maar dan vooral in de vorm: "Er is maar één God!" Op basis van teksten als Jes 44:6 of 8 44:6 Dit zegt de HEER, Israëls koning en bevrijder, de HEER van de hemelse machten: Ik ben de eerste en de laatste, er is geen god buiten mij. Jullie zijn mijn getuigen: is er een god buiten mij, of een andere rots? Ik ken er geen. Er is geen God buiten Mij = er is geen God behalve Ik (zoals het ook in de Statenvertaling staat)...! Dus heel dat gekunstelde verhaal over "één Oppergod" en allerlei "lagere godheden die van Hem afhangen" gaat gewoon niet op...

Niet "omdat jij ingaat op iemand die beweert dat de bijbel het onfeilbare woord van God is", maar omdat jij (op 22-4, 22:45 uur) "nog enkele citaten van de onfeilbare god" geeft, en daarbij nadrukkelijk aanspoort "ook even naar het laatste citaat te kijken" - die tekst uit Daniël vier... Het zijn jouw opmerkingen waarbij je het idee van "de onfeilbare god" combineert met twee kritische vragen over Job 9:6. De twee vragen: "De aarde staat op zuilen? Wie zet er nu een bol op zuilen?"... Waarmee je op zijn minst suggereert dat "die onfeilbare god" nogal "falende uitspraken" doet... "En kijk oo

Ik mag toch hopen dat je de strekking snapt van mijn citaat uit de Max??

Er worden op dit forum heel veel foute aannames gedaan, maar dit is wellicht één van de grootste die ik in tijden ben tegengekomen. Er worden op dit forum niet heel veel complimenten uitgedeeld, maar dit is wellicht één van de grootste die ik in tijden ben tegengekomen. Maar serieus: je mag dan wellicht geen Droogstoppel zijn (omdat je blijkbaar toch geld durft te spenderen aan boeken met een poëtische inhoud), maar in je opmerkingen doe je me toch echt wel aan deze persoon denken... In ieder geval vraag ik me ernstig af of je poëzie van proza zou weten te onderscheiden: , of

Sorry, DeThomas, maar dit alles doet mij sterk denken aan het beklag van de persoon die nog "voor de Schrift natuurlyk een uitzondering" maakte ( ), maar verder als devies had "waarheid en gezond verstand, en hier blyf ik by". En onsterfelijk werd gemaakt met zijn: Er zullen weinig boeken met een poëtische inhoud in je kast staan, vrees ik...

Dat laatste volgt er niet uit... Want regelmatig hoor ik hier op het forum ook de zorg (het verwijt) voorbij komen, dat "men" juist dié Bijbelteksten zoekt die al bij de eigen mening passen, en daarmee vervolgens gaat "schermen"... En in dat geval is de aandacht dan niet primair bij "wat God/Jezus er van zou vinden", maar eerder bij "wat jij zelf (of je "achterban") er al van vindt"... Lijkt me een mogelijkheid die we niet zouden moeten uitsluiten. Wat een en ander trouwens (gelukkig) weer veel minder zwart-wit maakt: ook de "bijbelpluizer" zou wel eens veel minder "extern gemotiveerd" kunn

En hoe eten we dat lichaam van Christus? "In een vorm die het aangename met het nuttige verenigt", naar aanleiding van een "voorschrijft dat wij deel moeten hebben aan het lijden van de Heer en ons moeten inprenten dat Zijn vlees voor ons is gekruisigd en gewond"...