Hendrik-NG

Kom kom. Je wilt toch niet dat men ooit zegt: "Ook Gilgamesh heeft nagedacht. Al was het niet tot het einde toe..."??Rustig, Hendrik. Ik heb echt wel aandacht voor je. Ik lees je bijdragen vol interesse.Dan hoop ik dat je inderdaad door hebt wat ik hier systematisch aan het doen ben. Want dat is niet veel anders dan je (via een omweg) zowel gelijk als ongelijk geven.Gelijk met je uitspraak over de agnost: En ongelijk in je uitgangspunt dat de wetenschapper (en/of de atheïst) het laatste woord kan hebben. Immers: de wetenschap schotelt ons "slechts" een abstractie voor van de "werkelijkheid"

Kom kom. Je wilt toch niet dat men ooit zegt: "Ook Gilgamesh heeft nagedacht. Al was het niet tot het einde toe..."??

Ik schreef: De achtergrond van mijn vraag: als deze zaken letterlijk hebben plaatsgevonden, zijn ze namelijk in principe toetsbaar. Als je leert lezen zal ik je weer aandacht geven. Als je gaat doen alsof ik onnozel ben, ga je maar de tijd verspillen van iemand anders. Wat de achtergrond is van je vraag is mij helder. En van daaruit stel ik je de vraag: een "bovennatuurlijk verschijnsel" toetsbaar? Wat is dan je onderzoeksmethodiek? Hoe wil je dan je onderzoek opzetten??

Sorry, maar deze kwestie is voor mij heel erg "met een pauk slaan op een hamer" of vice versa... Je leesmethode (waarbij je 20e-eeuwse denkwijzen en onderzoeksmethodes projecteert op een tekst uit andere tijden) lijkt me aantoonbaar niet te deugen. (Wetenschappelijke methode, het bovennatuurlijke, etc etc). Dit roept wat vragen op. Meen je te zeggen dat toen Mattheus schreef dat er een verduistering was, een aardbeving en een verzameling uit het graf opgestane mensen die aan velen verschenen, hij dat wel eens niet letterlijk zo bedoeld kan hebben? Kan het zelfs zijn dat wanneer vier evangeliÃ

Dat is even nuttig als het aantonen dat gras groen kan zijn. Soms is het geel. Nou en? Het zal niet gaan om zoiets als de kleur van gras die kan veranderen maar om een punt waarop twee boeken elkaar tegenspreken. Het zou aantonen dat de Bijbel op dit punt onwaar is. Of de Koran. De religieuze boeken van deze wereld spreken elkaar vaak op essentiële punten tegen en dat is niet vreemd. Alle zijn ze mensenwerk en mensenwerk is feilbaar. Als je langs deze weg hebt aangetoond dat de mogelijkheid bestaat dat één religieus werk onwaar (mensenwerk, etc) is ("dat gras groen is"), dan heb je niet a

Wat ik wil aantonen is dat religieuze geschriften onwaar kunnen zijn. Het zou leuk zijn om eens een moslim en een christen hierover te horen discussieren en hoe ze hieruit komen. Dat is even nuttig als het aantonen dat gras groen kan zijn. Soms is het geel. Nou en?En ja: lollig - we zetten een moslim tegenover een christen, terwijl we al weten dat ze er niet uit gaan komen! Dat levert ook heel veel nuttige nieuwe kennis op!

Een aardbeving die vergezeld ging van een urenlange verduistering en het opengaan van graven waaruit heiligen opstonden die in Jeruzalem aan velen zijn verschenen. Het klinkt nogal letterlijk allemaal. En het is toetsbaar. Natuurlijk kunnen we veronderstellen dat deze zaken op een of andere manier zijn ontsnapt aan de aandacht van de mensen destijds, maar dat is niet waar ik hier op uit ben. Wat ik zeg is dat de Bijbel soms uitspraken doet die toetsbaar zijn. Daarmee heb je nog geen toets op het bestaan van God zelf, maar wel op wat mensen daarover opschrijven. Sorry, maar deze kwestie is

Daar vergis je je toch een beetje. Je kan wel degelijk een hint krijgen van één van de manieren waarop men vroeger met die teksten om ging. Kijk maar eens hoe Paulus dat deed: Hij gaat uit van de tekst zoals hij was geschreven. Tegelijk "leest hij tussen de regels door" om die tekst nog sprekender te laten zijn voor zijn eigen hier en nu. Waarbij hij dus aantoont een onderliggende boodschap te verwachten en te willen zoeken. Zoekt en gij zult vinden (wat gij wilt dat er staat). Maar hoe sta jij tegenover de kruisdood van Jezus, die in het NT in letterlijke termen wordt vervat, terwijl de

Inderdaad. En precies om die reden is het onredelijk om met een beroep op die wetenschap "dat wat er eventueel nog meer zou zijn" te verwijzen naar het rijk der fabelen. Sommige uitspraken van religieuze boeken kunnen wetenschappelijk toetsbaar zijn. Zoals bijvoorbeeld het verhaal van Noah. Of die aardbeving en die verduistering van de hemel die volgend Mattheus plaats hebben gevonden bij de kruisdood van Jezus. En we kunnen hier op dit forum hele lange topics vinden die laten zien wat voor interessants dat oplevert! Sla met een hamer op een pauk, en je krijgt inderdaad ook geluid. Maar je mo

Je kan vast rationeel heel diep filosofisch denken. Maar hoe ga jij je antwoord op de kwestie toetsen? Mijn auto zei gisteren tegen me dat ik de dealer moet bellen voor onderhoud. Volgens jou is de auto nu mijn baas, want hij stelt eisen aan mij. Hebben we wat aan antwoorden die niet toetsbaar zijn? Mijn auto waarschuwt me altijd als het tijd is om naar de dealer te gaan, maar eisen doet hij niet. De rode lampjes die gaan branden heten dan ook waarschuwingslampjes. We hebben het vervolgens samen gehad over die criteria. Die m.i. aantoonbaar onredelijk zijn. Dan moet je dus nog aantonen dat G

Inderdaad. En precies om die reden is het onredelijk om met een beroep op die wetenschap "dat wat er eventueel nog meer zou zijn" te verwijzen naar het rijk der fabelen.

Daar vergis je je toch een beetje. Je kan wel degelijk een hint krijgen van één van de manieren waarop men vroeger met die teksten om ging. Kijk maar eens hoe Paulus dat deed: Hij gaat uit van de tekst zoals hij was geschreven. Tegelijk "leest hij tussen de regels door" om die tekst nog sprekender te laten zijn voor zijn eigen hier en nu. Waarbij hij dus aantoont een onderliggende boodschap te verwachten en te willen zoeken.

Deze neigt sterk naar de "ik pas in mijn jas, mijn jas past in mijn tas, dus ik pas in mijn tas" (citaat M. van Dam):- De wetenschap kan heel wat vertellen over het niet op zinvolle wijze overeenkomen met de door haar beschreven werkelijk van veel voortbrengselen van de menselijke fantasie. - De wetenschap kan niets zinvols vertellen over het al of niet bestaan van god en het inpassen van dat concept in de door haar beschreven werkelijkheid: het komt daar niet mee overeen. - Het concept "god" valt dus in het vakje "voortbrengsel van de menselijke fantasie". Ik denk dat je het kunt beperken

Dank je voor je waardevolle bijdrage aan de discussie. Nee, de dank voor de waardevolle bijdragen komt geheel u toe!

...en vrij naar Winnie de Poeh: dubbellol

lol

"Alles kan" is een dooddoener, daar koop ik niets voor.Zelf vind ik het interessanter om te kijken of e.e.a. zou passen bij de inhoud van dat boek. En dan lijkt me het weglaten van een naam "passender" dan het "domweg vergeten ervan omdat de schrijver niet goed zijn annalen heeft bijgehouden". Waarom? Omdat een van de hoofdthema's uit het eerste deel van Daniël (= mijn rechter is God) is: "Hoogmoed komt voor de val". Nebukadnessar overleeft ter nauwer nood, maar pas na een flinke levensles ("Wie hoogmoedig zijn, kan Hij vernederen") en Belsassar werd "gewogen en te licht bevonden". Het wegla

Ah... Rationeel betekent ook wel eens "heel diep filosofisch"? Verandert dat iets aan de kwestie of is zo'n antwoord dan minder waard of zo? Jij eist iets en dat krijg je niet op de manier die jij wenst. Niet fijn voor je... Enne... Het balletje ging zó rollen: In de praktijk zit er geen verschil in. En is de gemiddelde atheïst net zo vooringenomen als de theïst. We hebben het vervolgens samen gehad over die criteria. Die m.i. aantoonbaar onredelijk zijn.

Geen idee wat je daar mee wil zeggen.

Tja. Betekent dat meteen dat men indertijd een stomme fout heeft gemaakt? Er kan ook iets anders achter steken. Een opzettelijk iemand niet noemen.Ik moest daarbij denken aan het letterlijk uitwissen (weg beitelen) van de naam van voorgangers door sommige Egyptische farao's. Was het niet Achnaton die bijvoorbeeld zoiets deed? Iemand zou in de geschriften van Daniel hebben liggen rommelen? Zo bedoel ik het niet. Het kan zijn dat de schrijver van het boek een naam bewust niet wil noemen, en dat ook gewoon niet doet.Bedenk dat een manier waarop de bijbel over namen spreekt is: een "al of niet

Dit naar aanleiding van de opmerking van Gilgamesh over zonen van meer info https://nl.wikipedia.org/wiki/Belsazar Vreemd dat Nabonidus nergens wordt genoemd, toch zijnde de lijfelijke vader van Belsazar en koning van Babylonie. Tja. Betekent dat meteen dat men indertijd een stomme fout heeft gemaakt? Er kan ook iets anders achter steken. Een opzettelijk iemand niet noemen.Ik moest daarbij denken aan het letterlijk uitwissen (weg beitelen) van de naam van voorgangers door sommige Egyptische farao's. Was het niet Achnaton die bijvoorbeeld zoiets deed?

Dit naar aanleiding van de opmerking van Gilgamesh over zonen van meer info https://nl.wikipedia.org/wiki/Belsazar Dat gegeven wordt op die Wikipediapagina ook maar als bekend verondersteld zonder "aanvullend bewijs". Het lijkt me aansprekender om daar ook een concreet voorbeeld bij te noemen. Zoals: Mat 1:20 Toen hij dit overwoog, verscheen hem in een droom een engel van de Heer. De engel zei: ‘Jozef, zoon van David, wees niet bang je vrouw Maria bij je te nemen, want... Vier verzen eerder staat dat de vader van Jozef Jakob heette. Het "zoon" in "zoon van David" heeft hier dus een ru

Waarom niet? Er staat in het Grieks ook echt "laatste": ἔσχατος (eschatos), geen persoonlijk voornaamwoord i.o.d...Paulus heeft het hier blijkbaar over twee menstypen. Je kan immers niet volhouden dat er sinds Christus geen andere mensen geboren zijn die keer op keer "de laatste" waren. Een mensheid die begint bij de eerste Adam, en een die begint bij de laatste, definitieve. En ter verduidelijking voegt hij er nog de tegenstelling "aards/hemels" aan toe: een mens gericht op zichzelf tegenover een mens gericht op God.

Sinds wanneer laat jij je iets gelegen liggen aan de gelovigen? Het zou bovendien een "argumentum ad populum" zijn. En daarbij: dat veel gelovigen (en ook voor mij is het een valkuil) zich zouden bezondigen aan het oplepelen van een wensenlijstje bij hun bidden zou ook nog een vorm van "ongekerstend heidendom" kunnen zijn.Het is wat anders wanneer je God aanbidt in het vertrouwen dat Hij liefhebbend is en rechtvaardig. En ik denk dat je Hem ook aan zijn woord mag houden. Aan een verbond waar Hij zelf het initiatief toe genomen heeft. Of bij voorbeeld ingaan op zijn uitnodiging om om je dagelij

Dat is vergelijkbaar met zeggen: "Die God is wel héél streng, als het slechts één keer eten van een verboden vrucht met de dood bestraft moet worden". Maar waarom zou je een kwestie niet heel scherp mogen stellen om duidelijk te krijgen waar de kern van het probleem zit? Niet in de behoefte aan ijs, maar in de behoefte aan het eisen: het morrelen aan de "machtsbalans".En dan voeg je aan het "geef ons heden ons dagelijks brood" ook niet toe: "maar alstublieft geen volkorenbrood, want dat blief ik niet!"