Vervolging

[Helena 0]

Ik vroeg me echt af hoe het is om als christen in een land te wonen waar je wordt vervolgd vanwege je geloof. De laatste tijd ben ik bezig om goed na te denken over wanneer ik over het geloof praat en wanneer niet, vandaar dat ik me bedacht: Hoe moeilijk is het om bij (bijna) niemand terecht te kunnen? Als je in het geheim gelooft?

Wat een bikkels zijn die mensen!

Daarom leek het me goed om in dit topic te praten of discussieren over hoe je dat aanpakt. Hoe vervolging in praktijk werkt. Wat je weet over de situaties in die landen en voor die christenen. Hoe je erover denkt.

[JoostG 27]

Buiten het feit dat het moeilijk is om in een dergelijk land te wonen vind ik het ook zeer bijzonder dat ze zo volharden in hun geloof. De kans om in je geloof te groeien is ook vrijwel nihil, lijkt me.

[Helena 0]

Quote:

Op donderdag 30 maart 2006 14:24:01 schreef Joozt het volgende: Buiten het feit dat het moeilijk is om in een dergelijk land te wonen vind ik het ook zeer bijzonder dat ze zo volharden in hun geloof. De kans om in je geloof te groeien is ook vrijwel nihil, lijkt me.

Hm... Ja. Mij lijkt het super moeilijk. Stel je voor: Geen bijbelstudieavonden, geen kerkdiensten (en als er kerkdiensten zijn moet je zonder geluid zingen ), je kan moeilijk belijden tegenover anderen (iets wat mijn geloof versterkt), je kan niet zomaar Bijbellezen (zie eerst maar eens aan een Bijbel te komen), je kerk wordt opgeblazen/gesloten/bedreigd, je christelijke boekwinkel wordt gesloten.

Alle luxe op geloofsgebied die wij gewend zijn, is er gewoon niet. Toch zijn die christenen zo sterk.

Is het dan toch zo dat God hen van een sterkere wapenrusting voorziet?

[Helena 0]

- Dit vind ik een mooie getuigenis - (Opendoors)

Op 22 juni 2004 verliet Soner Önder eindelijk als vrij man een zwaarbeveiligde Turkse gevangenis. Op de dag af was het 12 jaar en zes maanden na zijn arrestatie op 17-jarige leeftijd op eerste kerstdag 1991.

Hoewel hij nooit heeft geprobeerd ze echt te tellen, schatte Soner het aantal kaarten en brieven die hij tijdens zijn gevangenschap in drie verschillende gevangenissen van christenen uit de hele wereld had ontvangen, op ten minste 11.000. Open Doors heeft al die jaren actie voor hem gevoerd. Politieke actie om zijn veroordeling te herzien heeft niet mogen baten, maar de oproep aan de achterban om kaarten naar hem te sturen kennelijk wel.

“Veel van die kaarten kon ik niet lezen,“ gaf hij toe, “maar ze waren zo kleurrijk en ik werd er enorm door bemoedigd,†vertelde hij onder het genot van een kopje Turkse koffie. Aangezien het gevangenen niet was toegestaan om iets aan de muren van hun cel te hangen, had hij veel van zijn kaarten aan andere gevangenen gegeven.

Een van zijn eerste vragen was of er een mogelijkheid was om al die christenen te bedanken die hem hadden geschreven en voor hem hadden gebeden vanaf het moment dat tien jaar geleden zijn zaak internationale bekendheid kreeg. Lees hieronder zijn bedankbrief waarin hij u bedankt voor uw steun.

3 augustus 2004

Geliefde broeders en zusters, Allereerst wil ik u allen danken voor alles wat u tijdens mijn gevangenschap voor mij hebt gedaan. De solidariteit die u mij al die jaren hebt getoond, gaven me moed en kracht en daardoor bleef ik het goede in mensen zien. Als ik denk aan al die kaarten die mij hebt gestuurd, dan wordt mijn hart vervuld met liefde. Ik zal het nooit vergeten.

Nu liggen die moeilijke jaren achter me – de jaren die me bijna mijn overtuigingen, mijn jeugd en mijn menselijkheid hebben afgenomen. Nu begin ik een nieuw leven. In de eerste dagen na mijn vrijlating voelde ik me net een klein kind. Ik moet alles weer helemaal opnieuw leren. Het voelt alsof ik opnieuw geboren ben. Ik probeer naar mijn leven en toekomst te kijken als een heel nieuw begin. Zoals ik al had verwacht, valt me dat zwaar. Ik heb daarom uw hulp en ondersteuning hard nodig. Ik weet dat God en trouwe mensen me niet in de steek zullen laten.

Mijn plan en hoop is nu om naar een Europese universiteit te gaan. Tijdens mijn gevangenschap heb ik veel boeken over allerlei onderwerpen gelezen. Dat hielp me om me goed voor te bereiden op mijn toekomstige leven. Nu wil ik mijn volk, de Syrisch-orthodoxe christenen, en de gehele mensheid dienen. Ik hoop en droom dat ik in staat zal zijn om een vredesactivist en een voorvechter voor de mensenrechten te worden. Om deze droom te verwezenlijken hoop ik dat ik een plekje kan veroveren aan een Europese universiteit om internationale betrekkingen en mensenrechten te studeren. Het zou ideaal zijn als ik dat in Zweden kon doen. Mijn moeder woont daar immers en zij heeft de Zweedse nationaliteit. En bidt u alstublieft dat ik in staat zal zijn deze droom zo spoedig mogelijk waar te maken, zodat ik die verloren jaren kan inhalen.

Ik dank u opnieuw en opnieuw en ik wil u graag vertellen dat uw broeder nu VRIJ is. Ik ben er klaar voor om een nieuw leven te beginnen. Vanuit het diepst van mijn hart breng ik u mijn liefde en respect over.

Hoogachtend, Soner Önder.

[Robert Frans 1.653]

Admod note: Moved » Geloof Algemeen

[efgcap 0]

Hoi Helena,

Mooi topic! Hier in Israel kom ik vervolging op kleine schaal tegen. Eigenlijk op twee vlakken.

In Arad en Beerscheeva maken Orthodoxe Joden het leven van voorgangers van de 2 Messiaanse gemeentes het leven niet gemakkelijk. Ik ken beide voorgangers persoonlijk en ben daarom ook met hun situatie betrokken. De Orthodoxe Joden houden acties rondom hun huis of kerk, waarbij ze op de ramen gaan slaan, dingen vernielen, het kerk gebouw bestormen, geweld plegen, enz. De kleine kinderen van één van de voorgangers lopen op deze wijze traumatische ervaringen op. Zij en hun moeder worden uitgescholden voor hoer en hoerenjong, enz.

Naar wat ik weet is de situatie redelijk rustig. Op dit moment buigt het hoger gerechtshof zich erover...

Daarnaast ervaren de christenen in de West Bank en in arabische steden in Galilea ook lichte vervolging. Sommige mensen durven niet naar de kerk. De druk van de islam is groot in deze steden. Daarnaast zijn er laatst aanslagen geweest in het kantoor van de Palestinian Bible Society en de christelijke boekenwinkel in Gaza (die nota bene met hulp van Arafat opgezet is). Met de Hamas die nu politiek de macht heeft, verwachten de christenen dat ze straks meer tegen gewerkt zullen worden en speciale christen-belasting moeten gaan betalen. Ze hebben het moeilijk in deze gebieden.... Het conflict met Israel en de toenemende negatieve druk van de Islam!

Laten we toch vooral voor deze mensen bidden....

Vriendelijke groeten,

Eduard

[Michiel 14]

Zouden Christenen in landen waar Christendom verboden is, zich niet voelen, zoals de eerste Christenen in het Romeinse rijk zich voelden?

Een wereld vol angst en wantrouwen. Vanuit die gedachte kan ik me voorstellen dat je ''regels'' opstelt voordat iemand toe kan treden tot je geloofsgemeenschp. Gelukkig dat we mogen horen dat het Christendom in die landen toch bestaat en ook groeien mag. Misschien gaat die groei heel langzaam, maar het is beter iets van groei te hebben, dan geen.

[jeffrey_1989 0]

mij lijkt het serieus vreselijk om als christen in een land te leven als bijvoorbeeld China.. ik vind het bijzonder hoe ze daar dan geloven.. daar kunnen wij nog behoorlijk wat van leren lijkt mij.. aangezien wij niet echt vervolgd worden.. ik zeg niet dat wij geen problemen hebben maar als ik persoonlijk naar hen kijk denk ik echt van jonge wat zit ik toch te zeuren hier maja.. pas stond ik er goed bij stil en werd ik er emotioneel van hoeveel zij voor God over hebben.. wij kunnen het zo ongeveer alleen zeggen van ik geef mijn leven voor U maar zij doen het letterlijk!!.. ik vind het daarom ook erg bijzonder dat zij ook volharden in geloof!.. petje af zou ik zeggen (maja dat vind ik dan hehe)

[hopeloos 0]

Tja... in zo'n land wordt je ook wel gedwongen om radicaal te zijn... Ik vind het supercool om te zien waar mensen door hun geloof toe in staat zijn. Daar kunnen we in Nederland veel van leren ;

[Michiel 14]

Kijk eens naar de Europese geschiedenis en zie waartoe geloof in God toe kan leiden. Vanuit verdrukking naar onderdrukking, naar een balans. Zou het zo overal kunnen werken?

[Holla 0]

Quote:

Op donderdag 30 maart 2006 14:24:01 schreef Joozt het volgende: Buiten het feit dat het moeilijk is om in een dergelijk land te wonen vind ik het ook zeer bijzonder dat ze zo volharden in hun geloof. De kans om in je geloof te groeien is ook vrijwel nihil, lijkt me.

ik kan het me ook haast niet voorstellen, maar het schijnt dat er vaak juist meer christenen bijkomen als ze vervolgd worden. Zoals een oude wijsheid zegt:

Het bloed der martelaren is het zaad van de kerk

[hopeloos 0]

dat lijkt me logisch... Juist bij vervolgingen zien mensen welke uitwerking het geloof heeft

[Michiel 14]

Quote:

Op dinsdag 04 april 2006 07:21:07 schreef hopeloos het volgende: dat lijkt me logisch... Juist bij vervolgingen zien mensen welke uitwerking het geloof heeft

Uitwerking van vervolging is toch vaak dood? Hoe zie jij die uitwerking dan?

[The Black Mathematician 82]

Quote:

Op vrijdag 31 maart 2006 21:44:18 schreef jeffrey_1989 het volgende: mij lijkt het serieus vreselijk om als christen in een land te leven als bijvoorbeeld China.. ik vind het bijzonder hoe ze daar dan geloven.. daar kunnen wij nog behoorlijk wat van leren lijkt mij.. aangezien wij niet echt vervolgd worden.. ik zeg niet dat wij geen problemen hebben maar als ik persoonlijk naar hen kijk denk ik echt van jonge wat zit ik toch te zeuren hier maja.. pas stond ik er goed bij stil en werd ik er emotioneel van hoeveel zij voor God over hebben.. wij kunnen het zo ongeveer alleen zeggen van ik geef mijn leven voor U maar zij doen het letterlijk!!.. ik vind het daarom ook erg bijzonder dat zij ook volharden in geloof!.. petje af zou ik zeggen (maja dat vind ik dan hehe )

Ik heb helemaal te doen met de Tibetanen. Heb je een eigen land, wordt het je keihard afgenomen en zitten er ineens meer Chinezen dan gewone Tibetanen.

Bovendien kunnen Tibetanen veel meer de christenen op mijn sympathie rekenen, omdat ze veel vredelievender zijn in het algemeen.

[Michiel 14]

In het algemeen of in de algemene historie?

[The Black Mathematician 82]

Volgens mij zijn allebei wel van toepassing. Hoewel Tibetanen ook soms gewelduitspattingen schijnen te hebben gehad.

[Annatar 0]

Mwoah de Tibetanen zijn tegenwoordig inderdaad pacifistisch maar dat is vooral iets van de laatste tijd. Daarvoor waren ook betrokken bij allerlei bloederige zaakjes, op dit moment wordt dat hele volk gewoon gigantisch geromantiseerd. Ik wil hiermee natuurlijk niet zeggen dat ze geen recht hebben op een eigen staat want dat staat (in mijn ogen) buiten kijf.

[Robert Frans 1.653]

Quote:

[...]Uitwerking van vervolging is toch vaak dood? Hoe zie jij die uitwerking dan?

Sjaloom Michiel,

Martelaren die uit liefde voor het geloof ervoor sterven, inspireren en sterken daarmee weer vele andere gelovigen. Niet voor niets worden verhalen van martelaren vaak bijzonder mooi, ontroerend en inspirerend gevonden. En worden martelaren door de eeuwen heen door christenen vereerd.

[Marcoooooo 0]

Quote:

Daarvoor waren ook betrokken bij allerlei bloederige zaakjes

Wat zou jij doen als Mao op je stoep stond?

[Olorin 155]

Maar...maar...

Mao is toch een held? Die zou zulke dingen toch nooit doen?

[Marcoooooo 0]

Nee sorry, zelf ben ik meer van het Stalinisme...

Wordt vervolgd.

[Michiel 14]

Shalom Robert,

Quote:

Martelaren die uit liefde voor het geloof ervoor sterven, inspireren en sterken daarmee weer vele andere gelovigen. Niet voor niets worden verhalen van martelaren vaak bijzonder mooi, ontroerend en inspirerend gevonden. En worden martelaren door de eeuwen heen door christenen vereerd.

Tijd voor nieuwe Nederlandse martelaren dan?

[Thorgrem 430]

In Gaza golft angst door kerken

Jetteke van Wijk in Gaza-Stad

De kerk verdwijnt uit het Midden-Oosten. Veel christenen voelen zich minder thuis in islamiserende landen en emigreren. De paus roept christenen juist op de bakermat van het christendom niet te verlaten. Eerste deel van een serie: Palestijnse christenen.

We noemen haar K. Ze is Palestijnse en christen. Ze woont in de Gazastrook. En ze is bang.

Verwonderlijk is dat niet. Twee weken geleden, vlak na de bloedige machtsovername door Hamas, bestormden gemaskerde militanten een katholieke school, een klooster en een kerk. Bijbels werden verbrand, alle kruizen vernield en computers buitgemaakt. De deuren werden met mortieren opengeschoten.

Korte tijd later meldde sjeik Aboe Saker, leider van een aan Hamas gelieerde islamitische organisatie, dat de ongeveer tweeduizend Gazaanse christenen zich dienen te onderwerpen aan de moslimwetten indien ze met rust gelaten willen worden.

Dus: geen alcohol meer, vrouwen gehoofddoekt naar buiten. Verder moeten alle bars, internetcafés, speelhallen en biljartzalen dicht.

Saker betichtte de christelijke leiders van zendingsijver en het met financiële steun van Amerikaanse evangelischen willen bekeren van moslims. Om aan te tonen dat er geen zending wordt bedreven, zouden christelijke scholen en instellingen daarom openheid moeten bieden over wat er onderwezen wordt. „Ik verwacht dat onze christelijke buren begrijpen dat de nieuwe Hamasheerschappij een echte verandering inhoudt’’, aldus de militante leider van Djihadia Salafija tegen een persbureau.

Sindsdien leeft de gemeenschap in grote onzekerheid. „Dit is het begin’’, stelt K. „Er is een vloek over ons uitgesproken. We staan voor de keuze: weggaan of sterven.’’

Ze heeft nog geen sluier aan haar garderobe toegevoegd, maar paste al wel haar kledingstijl aan. Buitenshuis hult ze zich nu alleen nog maar in decent lange mouwen – ondanks de smorende junihitte.

Moeilijkheden zijn de christelijke minderheid in de Palestijnse Gebieden zeker niet vreemd. Weinigen durven zich hierover openlijk uit te spreken, maar privé hebben ze het over dreigementen, brandstichting, landonteigeningen en pesterijen door de overgrote islamitische meerderheid. Ook circuleerden er jaren geleden berichten over aanranding van juist christelijke meisjes, al lieten die zich moeilijk verifiëren.

Deze gewelddadigheden steken met name de kop op in tijden van oplopende spanning. In 2002, op het hoogtepunt van de Palestijnse intifada, vernielde een groep moslimjongeren in Ramalla christelijke kerken en winkels. Tijdens de rel rondom de Deense Mohammedspotprenten kregen nonnen, naar verluidt, doodsbedreigingen en lagen er explosieven bij de ontmoetingsplaats van een bijbelstudiegroep in de Gazastrook. Na de controversiële opmerkingen van paus Benedictus XVI over de islam werden in september vorig jaar vijf kerken in de Gazastrook en op de Westoever aangevallen. In 2005 werd bovendien het christelijke Tajbe door honderden moslimjongeren bestormd. Een moslimmeisje zou in een nabijgelegen dorp een relatie hebben gehad met een inwoner uit deze Westoeverstad. Zestien huizen en veel winkels gingen in vlammen op. Ook een beeld van de maagd Maria werd vernield.

En met het groeien van de anarchie in de toch al conservatieve Gazastrook, nam de afgelopen jaren ook het aantal incidenten van fundamentalistische signatuur toe. Internetcafé en bars werden afgebrand, terwijl ook alcoholverkopende, christelijke winkels werd verzocht de schappen te zuiveren.

Randverschijnselen en marginale groepen, meent de Palestijnse socioloog Bernard Sabella van de universiteit van Bethlehem. „Er bestaat voorlopig geen gevaar voor vervolgingen’’, stelt hij. „Pas als deze marginale groepen toenemen, dan hebben we een probleem.’’

Sabella geeft toe: oprispingen van interreligieus geweld voeren de druk op het christelijke segment van de Palestijnse samenleving extra op. Toch blijkt uit zijn eigen onderzoek niet dat godsdienstige factoren doorslaggevend zijn bij de emigratie uit het gebied. Christenen en moslims vertrekken om precies dezelfde redenen. „De politieke situatie en het feit dat er hier, economisch gezien, geen vooruitzichten voor de toekomst zijn’’.

Er vertrekken zelfs meer moslims dan christenen. Maar doordat de christelijke gemeenschap in de Palestijnse Gebieden minder dan drie procent van de bevolking uitmaakt, wordt het wegtrekken van de ongeveer vier- tot vijfduizend leden het afgelopen decennium duidelijk gevoeld. Sinds de jaren negentig is de minderheidsgroepering ongeveer acht procent gekrompen.

„In tijden van politieke instabiliteit, zoals nu in de Gazastrook, is het normaal je zorgen om de toekomst te maken’’, zegt Sabella. „Alle mensen van alle gezindten doen dat. En hoewel het misschien aantrekkelijk is dit alles in het licht van een interculturele of interreligieuze strijd te plaatsen, heeft dit niets met de realiteit van doen’’.

Voor monseigneur Manuel Musalam, de leider van de tweehonderd zielen grote rooms-katholieke gemeenschap in Gaza-Stad, is meer dan duidelijk dat de militaire vleugel van Hamas achter de vernielingen van de school en het klooster steekt. „Ze schoten mortieren af’’, betoogt hij in zijn kantoor in de Holy Family-school. „Welnu: iedereen kan een pistool gebruiken. Maar een raket? Daarvoor moet je soldaat zijn’’.

Hij haast zich echter meteen de lof te zingen van de islam als religie en van het politieke leiderschap van Hamas. De ministers, aldus Musalam, reageerden vol ontzetting op de verwoesting van de christelijke complexen en betuigden direct hun solidariteit. Ze kwamen langs om de schade te inspecteren en gaven bevel de daders op te sporen en de christelijke gebouwen te beveiligen. Ook werd schadeloosstelling beloofd.

„We zijn bang’’, zegt hij. „Niet voor een georganiseerde vervolging of voor het gezag, maar voor de fanatici die de kerk aanvielen en het klooster afbrandden. Wie daartoe in staat is, is in staat tot alles. Ook tot moord’’.

Na de woorden van Aboe Saker kreeg hij bezorgde vrouwen uit zijn gemeenschap op bezoek. Hij stelde ze echter gerust; niemand, vertelde hij hun, neemt de desbetreffende geestelijk leider serieus. Christenen niet en moslims niet.

Een moslimvader, wiens kinderen bij monseigneur Musalam op de Holy Family-school zitten, probeert het geschetste beeld verder in te kleuren. „Islam is fantastisch’’, zegt hij, nadat hij de priester ter begroeting uitgebreid heeft omhelsd. „Dat wil zeggen: de goede vorm van islam. Maar Hamas maakt geen onderscheid tussen christenen en moslims. Je bent of Hamas, of fout. En het politieke leiderschap in de Gazastrook, al hun mooie gebaren ten spijt, steunt de fanatici die de kerk aanvielen’’.

Schertsend voorziet hij de katholieke leider nog van goede raad. „Laat je baard staan’’, zegt hij. „Hamas is aan het bewind.’’

Van Egypte tot in Irak raken christenen al meer in het nauw

In het hele Midden-Oosten slinkt het aantal christenen. Turkije ontdeed zich begin vorige eeuw van bijna al zijn christenen door de Armeense genocide en de verdrijving van etnische Grieken.

Later begon, vooral vanaf de jaren zeventig, een uittocht uit andere middenoosterse landen. Ook veel moslims emigreerden toen maar relatief meer christenen, deels omdat zij in westerse emigratiegebieden gemakkelijker toegang hadden. Maar ook een verharding en verkokering van het Midden Oosten werkte het vertrek van christenen in de hand.

De opkomst van Saoedi-Arabië was ongunstig voor christenen: zij mochten daar niet werken, moslims wel. Moslims namen veel geld (dus macht) en een harde islam mee naar huis. Dat gebeurde in bijvoorbeeld Egypte.

Veel moslims rekenen verder christenen af op de westerse Midden-Oostenpolitiek, hoewel ook veel christenen die verfoeien.

Gelijkstelling van christenen met westerse politiek speelt nu in Irak. Verder is wanorde altijd in het nadeel van minderheden. De bescherming van de staat valt weg en ze hebben geen machtige clans, die zich onder de wet van de jungle kunnen handhaven.

Na de Amerikaans-Britse inval in 2003 verliet de helft van de 800.000 Iraakse christenen het land.

Toenemend extremisme maakt de situatie voor achterblijvers nog beroerder, zodat de Iraakse kerk dreigt te verdwijnen.

Atallah Mansour beschrijft in zijn boek ’Narrow Gate Churches’ (2004) de geschiedenis van de kerk in het Heilige Land. Ook het Palestijnse christendom kwijnt weg. Mansour, zelf een Palestijnse katholiek, zei in een vraaggesprek dat Bethlehem over een eeuw geen christenen meer zal kennen.

In Jezus' geboortestad is nog 15 procent christen. Het enige land in de regio met een fors percentage christenen is Libanon, waar van 1975 tot 1990 een burgeroorlog woedde tussen moslims en christenen. Ooit was er een christelijke meerderheid, nu is zo’n 40 procent christen.

Wereldraad steunt de kerken in Heilig Land

De Wereldraad van Kerken ziet voor zichzelf een rol weggelegd om de Palestijnse christenen te steunen, berichtte de organisatie gisteren. Voorzitter Samuel Kobia bezocht Israël en de bezette gebieden deze week. Afgelopen week vormde de raad in Jordanië een Palestijns-Israëlisch Oecumenisch Forum. Dat gezelschap wil wereldwijde kerkelijke steun organiseren voor het tot stand brengen van vrede tussen Israël en de Palestijnen.

Voor Nederland heeft Bas Plaisier, voorman van de Protestantse Kerk (PKN), meegewerkt aan de voorbereiding van het forum. De PKN subsidieert Sabeel, een organisatie van ’autochtone christenen’ van Palestina.

Bij het veertigjarige jubileum van de Israëlische bezetting richtte Sabeel op zijn website bittere verwijten aan het adres van Israël. Het beschuldigt dat land ervan met harde onderdrukking het klimaat te hebben geschapen voor terreurdaden.

Volgens Sabeel staat de ’ziel van Israël op het spel.’

Bron: link

[danielle_v 0]

nou ik vind je echt geen bikkel als je niet uitkomt voor hetgeen waar je in geloofd. mietjes zijn het. ze geloven in een god die hen bevrijdt en dan houden ze schijnheilig hun mond. tja het is maar net hoe sterk je geloof is dan denk ik.

[Taam 1]

Quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 18:37:09 schreef danielle_v het volgende: tja het is maar net hoe sterk je geloof is dan denk ik.

dit is wel heel makkelijk gezegd, zo veilig vanaf je bureaustoeltje achter je computertje.