Gelovige of ongelovige partner?

[-EddiE- 0]

Ik ben niet gelovig, maar mijn vriendin wel. En ik denk, mochten we ooit trouwen, dat dat in de kerk zal gebeuren. Want buiten dat het voor haar een andere betekenis heeft, lijkt het me een prachtige ervaring.

Nu een vraagje voor jouw; Hoe hou jij, en vooral je vriend, het drie en een half jaar uit zonder sex? Want ik weet niet of ik dat kan laat staan wil!

Groetjes eddie

[Nynthe 1]

Quote:

Op dinsdag 30 januari 2007 17:37:59 schreef -EddiE- het volgende: Ik bedoel er dus mee, hoeveel mensen er hier nou ZELF tegen het leven en de wereld aankijken, en ZELF beslissingen nemen over bijv; een relatie tussen gelovig en ongelovig, of seks voor het huwelijk. En niet meteen de standpunten van de bijbel overnemen. Duidelijker?

Ik kijk zelf naar het leven en 'de wereld', neem zelf beslissingen en heb mijn eigen ideeën over dit soort zaken. Over het algemeen zijn die hetzelfde als wat er in de bijbel staat, aangezien ik erachter kwam dat, achteraf gezien, ik me een hoop ellende had kunnen besparen.

Maar zelfs nu nog gebeurt het wel eens dat mijn eigen mening anders is, maar het standpunt van de bijbel aanhang. Want ik heb er zelf voor gekozen om het standpunt vanuit de bijbel boven mijn standpunt te zetten aangezien ik geloof dat dat het beste voor me is, zelfs al snap ik het zelf soms niet.

Ontopic: Ik vind het heel jammer om te lezen dat er een soort van wellus-nietus spelletje onstaat rondom dit onderwerp. Ja, je mag je mening geven, maar heb alsjeblieft respect voor elkaar en de mening van een ander!

@ Iedereen: Heel veel liefde toegewenst in jullie (toekomstige) relaties!

[JoostG 27]

Eén van de leiders van de Alpha cursus in mijn woonplaats heeft ooit, in een ver verleden, een relatie gekregen met een gelovig (gereformeerd) meisje. Inmiddels zijn ze al jáááren getrouwd en leiden ze samen, behalve de Alpha cursus, een evangelische gemeente in mijn woonplaats en heeft hij een hechte band met God.

Iemand afwijzen omdat deze niet gelooft is niet alleen een gemiste kans maar ik zou het misschien zélfs discriminatie willen noemen. Ook ongelovigen verdienen een plek in Gods koninkrijk

[Eli7 0]

Quote:

Op donderdag 08 februari 2007 00:57:27 schreef JoostG het volgende: Iemand afwijzen omdat deze niet gelooft is niet alleen een gemiste kans maar ik zou het misschien zélfs discriminatie willen noemen. Ook ongelovigen verdienen een plek in Gods koninkrijk

Maar voordat ze daar deel van zijn, moeten ze toch echt eerst geloven. Maar ik ben het er op zich mee eens dat het ook zo kan zijn dat God je roept om van iemand te houden die geen christen is. Vreemd voorbeeld daarvan is Hosea. Maar daarmee wil ik zoiets wel als een buitengewoon iets stellen. Ik denk dat het in principe zo mag zijn dat je je vriend of vriendin mag zoeken binnen de kring van je broeders en zusters. En dat als het Gods bedoeling zou zijn om met een ander te trouwen, dat hij je daar dan ook toe zal roepen.

[Liset 0]

Quote:

Op donderdag 08 februari 2007 01:01:22 schreef TimonK het volgende: [...] En dat als het Gods bedoeling zou zijn om met een ander te trouwen, dat hij je daar dan ook toe zal roepen.

Daar gaat het toch ook om?

[Eli7 0]

Quote:

Op donderdag 08 februari 2007 01:11:52 schreef Liset het volgende: [...] Daar gaat het toch ook om?

Wat bedoel je?

[Liset 0]

Quote:

Op donderdag 08 februari 2007 01:12:46 schreef TimonK het volgende: [...] Wat bedoel je?

Ik had het er inderdaad beter anders neer kunnen zetten zie ik nu. Jij hebt het over "geroepen zijn" om met een ongelovige te trouwen. Dan kunnen we alweer gaan discussiëren over wanneer je weet als je geroepen wordt, maar dat terzijde

Zoals ik het nu bekijk; met mijn gevoelens én ook met mijn verstand, durf ik nu te zeggen dat God mij in deze weg duwt en dat ik op het juiste pad ben (met al mijn fouten en zonden inbegrepen)

Dus op zo'n moment denk ik wel dat ik tot God geroepen wordt om deze keuzes te maken. Als ik het helemaal verkeerd heb, zal God me dat ook laten zien en vertrouw ik ook op Hem dat het uiteindelijk weer helemaal goed komt. Dat is naar mijn mening je vertrouwen (leven) in Gods handen leggen

[Eli7 0]

Cool.

Dan wens ik je daar alle zegen in toe.

En ik geloof dat God je daarin zal leiden, als jij dat wilt, dan zal Hij dat doen.

[Liset 0]

Quote:

Op donderdag 08 februari 2007 01:27:46 schreef TimonK het volgende: Cool.

Quote:

Dan wens ik je daar alle zegen in toe.

Dankjewel broer

Quote:

En ik geloof dat God je daarin zal leiden, als jij dat wilt, dan zal Hij dat doen.

Dat wil ik zeker, niets liever dan dat

[hendrik_of_zaventem 0]

Tsja, ik zie hier toch nog steeds heel veel argumenten die op gevoel, logisch denken of louter niets gebaseerd zijn.

Hoe zouden we deze tekst het beste interpreteren?

2 Corinthe 6:14 Loop niet in een en hetzelfde span met ongelovigen. Wat is de verwantschap tussen gerechtigheid en wetteloosheid? Wat heeft licht met duisternis te maken? 15 Waarin lijken Christus en Beliar op elkaar? Wat hebben een gelovige en een ongelovige gemeen? 16 Wat heeft de tempel van God met afgoden te maken? Wijzelf zijn de tempel van de levende God, zoals God heeft gezegd: Ik zal bij hen wonen en in hun midden verkeren, ik zal hun God zijn en zij mijn volk. 17 Daarom zegt de Heer: Ga weg bij de ongelovigen, zonder je van hen af en raak niets aan dat onrein is. Dan zal ik jullie aannemen 18 en jullie vader zijn, en jullie mijn zonen en dochters zegt de almachtige Heer.

Dit gaat er volgens mij niet om dat je je helemaal moet afsluiten, maar wel dat je beter geen belangrijke relaties zoals huwelijk aangaat met niet-christenen.

Het gaat dan niet louter om de grote verschillen - er zijn genoeg gelovigen die meer verschillen hebben dan je kunt bedenken. Het gaat volgens mij om het feit dat de een de gerechtigheid dient en de ander de wetteloosheid. Daarom moet er gewoon geen verwantschap aangegaan worden.

Maar ik ben benieuwd hoe andere mensen deze tekst verklaren.

[Desirelover 0]

Ik ben benieuwd hoe jullie er dan mee omgaan.. ik heb net een jongen ontmoet, die ik helemaal tof vind, alleen hij geloofd niet.. terwijl ik dat juist wel graag zou willen.

Maar die jongen staat er wel open voor. Hij respecteerd het wel. Wat moet je dan doen?

[Dostojevski 0]

Blij zijn dat je zo'n lief vriendje hebt, die ook nog eens open staat voor jouw geloof?

[Desirelover 0]

Quote:

Op dinsdag 01 januari 2008 20:32:38 schreef ThomasM het volgende: Blij zijn dat je zo'n lief vriendje hebt, die ook nog eens open staat voor jouw geloof?

Dat doe ik ook.. alleen heb een domme fout gemaakt aan het begin heb hem eerst afgewezen, omdat hij niet christelijk was.. maar nu wel weer goed contact met hem.. en het gaat steeds leuker.. nu alleen hopen dat hij ook wat met mij wil

[Videl 0]

Ik denk niet dat je iemand gelijk moet afwijzen omdat hij/zij niet geloofd. Tis ook een beetje stom om iemand gelijk af te wijzen omdat hij/zij blauwe ogen heeft ipv bruine. (ik snap wel: geloof speelt natuurlijk een veel grote rol in je leven dan blauwe of bruine ogen hebben, maar even om het idee.)

Het kan heel goed zijn dat je partner er wel voor openstaat, of dat je wel heel goed afspraken kan maken ondanks dat je partner niet gelovig is.

Het enige wat misschien wel lastig is, als je kinderen hebt samen, hoe je die gaat opvoeden. Maar over alles is een afspraak te maken volgens mij

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op woensdag 02 januari 2008 18:23:32 schreef Videl het volgende: Het enige wat misschien wel lastig is, als je kinderen hebt samen, hoe je die gaat opvoeden. Maar over alles is een afspraak te maken volgens mij

Jij mag van de jongste een atheistisch communistje maken, als ik de oudste maar mag indoctrineren.

[Jyoti 0]

Maar ik kan me wel voorstellen dat het erg moeilijk is om samen te leven met iemand die zoiets belangrijks als je geloof niet deelt, en dat sommige mensen daarom liever gewoon van in het begin de boot afhouden dan dat ze het uitproberen om dan na x aantal maanden toch te moeten zeggen, nee, voor mij is jouw ongeloof een te grote barriere. En die vergelijking met blauwe ogen zegt naar mijn aanvoelen eigenlijk niks, het gaat toch om iets fundamenteel anders.

[Desirelover 0]

Quote:

Op woensdag 02 januari 2008 18:23:32 schreef Videl het volgende: Ik denk niet dat je iemand gelijk moet afwijzen omdat hij/zij niet geloofd. Tis ook een beetje stom om iemand gelijk af te wijzen omdat hij/zij blauwe ogen heeft ipv bruine.

Gelijk heb je Maar heb op dit meer dan goed contact weer met hem.. en ik heb met hem zitte prate en hij kan het begrijpe.. maar omdat ik nog steeds heel veel kriebels heb, zijn we nu echt hele goede vriende en waarschijnlijk komt het ooit tot een verkering:D

Quote:

Het enige wat misschien wel lastig is, als je kinderen hebt samen, hoe je die gaat opvoeden. Maar over alles is een afspraak te maken volgens mij

Hier hebben we het ook al over gehad, hij wil ze best christelijk opvoeden, als zijn vriendin dat graag zou willen.

[lbv 0]

(mijn vriend en ik zijn beiden 18)Ik vroeg me af, omdat ik er over moet nadenken van mijn protestantse vriend, wanneer je gelooft.

Ik zeg nu steeds dat ik niet geloof, maar eigenlijk weet ik het niet.

Ik geloof wel in hemel en hel, leven na de dood en Jezus zal ooit wel bestaan hebben, denk ik.

Ik heb in de basisschool 3 jaar godsdienst gevolgd, daarna 3 jaar zedenleer en dan in het middelbaar weer 6 jaar godsdienst.

Ik weet niet meer of ik als kind geloofde (mijn geheugen is dat 'vergeten') maar ik weet wel dat ik soms bad voor sommige dingen zoals mijn moeder die zou genezen als ze ziek was, en na de dood van mijn grootvader bad ik ook dat hij het goed zou hebben daarboven en vroeg ik of ik hem nog één maal kon zien.

Dat gebeurde ook, al klinkt dat ongeloofwaardig, maar toch is het zo. Ik weet dat het niet mijn verbeelding was.

Na de dood van mijn andere grootvader, voel ik hun aanwezigheid hier soms in huis.

Ik ben nooit christelijk opgevoed, mijn vader is atheïst en mijn moeder ook niet sterk gelovig en zij is haar geloof helemaal verloren na de dood van haar vader.

Ik ken de bijbel niet, enkel enkele flarden die ik geleerd heb op school. Ik heb wel een bijbel thuis liggen die ik van school kreeg en op de één of andere reden kan ik hem niet weggooien. Ik heb er wel nog nooit in gelezen. Ik ken de normen en waarden wel ongeveer van het christendom, maar dat is het dan ook.

Ik ben gedoopt en ik heb mijn eerste communie gedaan, dat is dus het katholicisme.

Nu, ja mijn vriend is protestants en hij vindt het jammer/hij mist het dat hij er niet met mij over kan praten. En daardoor ben ik bang dat dat ooit gaat leiden tot een breuk.

Hij wil later ook zijn kinderen protestants opvoeden, en ik wil daar in meegaan, maar hoe kan ik dat als ik het niet ken? Kan ik het 'leren' of hoe?

Ik ben ook al enkele keren meegeweest naar de kerk en ik voel me er niet echt thuis, maar het is dan ook nieuw voor mij, maar ik zou het wel kunnen opbrengen om er toch om de 2 weken eens naartoe te gaan, ookal vind ik mezelf niet meteen in hetgeen er gezegd wordt.

Ik weet niet of ik in God moet geloven, omdat het niet bewezen is. Maar ik denk dat ook nooit te kunnen, je wordt zo opgevoed of niet , al zijn er uitzonderingen, maar dan vraag ik me af hoe dat kan?

En hoe zit dat met trouwen? Ik ben katholiek en hij protestants, kan dat of moet er één van ons zich dan 'bekeren'? Kan je als protestant in een katholieke kerk trouwen of moet dat een protestantse kerk zijn (en omgekeerd)?

------------------------------------------------------------- -------------------

Mijn vraag is eigenlijk: 'Wat is geloven nu eigenlijk?'

- Is wat ik doe te omschrijven als geloven of ben ik wel degelijk een atheïst?

- Wat kan ik er aan doen/hoe kan ik er aan werken in mijn relatie zodat het toch geen probleem wordt?

- Kan mijn vriend mij leren hoe te leven naar de normen en waarden van het protestantisme?

- Hoe kan zoiets goed komen in de toekomst, ivm kinderen opvoeden en trouwen, of gewoon al maar samenleven?

[Propje 0]

Allereerst; geloof is niet iets waar je zo even voor kan kiezen.. Het is een gift. Maar uit je post blijkt wel dat je er hard mee bezig bent en veel over nadenkt (Heilige Geest die met je bezig is?) Ga daar dan ook vooral mee door.. Ik denk dat er in alle streken van Nederland wel cursussen gegeven worden.. Gewoon n soort van basiscursus zou denk ik voor jou heel goed van pas komen.. (ik ben zelf niet zo enthousiast over alpha-cursussen maar er zijn alternatieven)Misschien zit je vriend bij n bijbelvereniging o.i.d? dan zou je es met hem mee kunnen gaan..

Ik moet je eerlijk zeggen dat ik bewust relaties heb gestopt/afgehouden om deze reden. Omdat ik denk dat het uiteindelijk niet werkt als de een een totaal andere levensinvulling/basis heeft dan de ander. En inderdaad; ik denk dat bij n serieuze toekomst, met kinderen etc, het heel belangrijk is dat je op 1 lijn zit samen.. Haalt niet weg dat t ontzettend moeilijk blijft om zo'n relatie dan te stoppen.. je geeft toch heel erg veel om iemand.. Maar soms moet je pijn accepteren vanwege je overtuiging denk ik..

Anyway praat er iig veel over met je vriend.. en blijf je vragen over geloof enzo gewoon stellen.. das de enige manier om verder te komen!!

[SethvanStee 0]

opzich kan het wel, de bijbel stelt wel de vergelijking op van een os en een ezel aan een span wat dus ongelijk loopt en dus de ezel pijn doet. ( weet niet zeker de os en de ezel) ik persoonlijk vind het beter weneer 2 gelovigen samen zijn.

[Mr. Emilio 0]

Quote:

Op maandag 25 april 2005 22:48:44 schreef Mani het volgende: Ik vroeg me af of de Christelijke mensen hier ook een voorkeur hebben voor een partner die aanhanger is van hetzelfde geloof? Zo ja, waarom? Zo nee, waarom niet? En wat ik me ook afvraag is, waar ontmoeten jullie mekaar dan, in kerken ofzo?

Voorkeur voor een Christelijke partner? Ja

Huidige partner Christelijk? Ja

Waar ontmoet? Christelijke datingsite Crosspoint.net

[Gladness 0]

Quote:

Op donderdag 08 februari 2007 00:57:27 schreef JoostG het volgende: Iemand afwijzen omdat deze niet gelooft is niet alleen een gemiste kans maar ik zou het misschien zélfs discriminatie willen noemen. Ook ongelovigen verdienen een plek in Gods koninkrijk

Mooi gezegd.

Ik ben ook super gelukkig met mijn man en ik weet zeker dat hij (nu dus ongelovig) zeker God leert kennen.

Ik denk altijd zo: ik heb nu 6 jaar met mijn man (2 maanden getrouwd) en en ik ben zelf 2,5 jaar gelovig. Moet ik hem dan laten vallen, omdat hij niet gelovig is, NEE.

Wij zijn gelukkig, we accepteren elkaar en ik hem niet voor niks leren kennen. Ook al geloofde ik toen niet in God, ik geloof nu, dat God hier een bedoeling mee heeft.

En ik heb gelukkig wel christelijke vrienden waar ik wel over het geloof mee kan praten, want dat is wel erg belangrijk. Met mijn man kan dat niet te vaak en het is meestal kort

[-l-a-u-r-a- 0]

Lijkt me wel lastig qua opvoeding van evt. kinderen. Wel niet dopen, christelijke of openbare school.

[Gladness 0]

Quote:

Op zaterdag 26 januari 2008 19:19:15 schreef -l-a-u-r-a- het volgende: Lijkt me wel lastig qua opvoeding van evt. kinderen. Wel niet dopen, christelijke of openbare school.

Je moet wel duidelijkheid hebben over hoe je de kinderen opvoed. Mijn voordeel is, dat ik zelf niet christelijk ben opgevoed en mijn kinderen ook een die vrijheid geef.

Ze worden zowieso niet gedoopt, want ik vind dat ze daar zelf voor moeten kiezen (heb ik ook kunnen doen).

Ik ga ze wel meenemen naar de kerk en bijbelverhalen worden door mij ook voorgelezen.

Voor de rest zijn de kinderen vrij om te kiezen en God leidt ze naar de goede weg (met vrije keuzes) .

Het wordt lastiger, als de een het kind 'streng' christelijk wil opvoeden en de ander niet, maar dat is bij ons gelukkig niet zo.

[Maxized 0]

Mensen moeten zich niet zo laten beperken door het geloof van de partner in de partnerkeuze. Liefde komt toch van God? Of is het tegenwoordig ook al een middel van de duivel om je bij God wel te halen?