Evangelie van Judas opgedoken

[rense 0]

Quote:

Op zaterdag 08 april 2006 20:17:52 schreef K. het volgende: Ignatius en Polycarpus waren leerlingen van de apostel Johannes. Zij erkennen de canoniciteit van (bijv.) Mattheüs.[

Misschien leerlingen van de schrijver van de Johannes-versie van Marcus. De hele idee van een apostolische opvolging is een mythe van de kerk, bewust geschapen om de autoriteit van de vroege bisschoppen en hun brieven te versterken.

Quote:

Dat zou nogal vreemd zijn als Mattheüs Q bewerkt zou hebben op een manier die afbreuk zou doen aan het gedachtegoed van Jezus...

Dat is helemaal niet vreemd, als je bedenkt dat die schrijver van de Mattheus-versie van het Marcus evangelie geen tijdgenoot van Jezus was. Bovendien blijkt uit de tekstbehandeling van de gezegdes uit Q door deze schrijver/redacteur, dat hij nauwelijks kennis heeft van of geinteresseerd is in de inhoud en betekenis van de gezegdes. Hij gebruikt (verplaatst en vervormt) de gezegdes daarentegen gewoon om het Marcus evangelie op zijn eigen manier een nieuwe vorm en betekenis te geven.

Quote:

Daarnaast lijkt het erop dat je Q meer authoriteit toe kent dan Marcus. Op basis waarvan maak je deze keuze?

Je kunt appels niet met peren vergelijken. Formative-Q bestaat uit de leringen van Jezus, terwijl in de Marcus tekst nauwelijks van zulke leringen verwerkt zitten, maar meer sprake is van een mythisch verhaal gefocust op de kruisiging en het wonder van het lege graf. Het is wel waarschijnlijk dat de gemeenschap die Marcus gebruikte, ook het Q-evangelie gebruikte (wellicht alleen voor ingewijde priesters).

Quote:

En dan beschikken we ook nog eens over de brieven van de apostel Paulus die getuigen van Christus. En als jij aanhanger bent van de historisch, kritische visie, zal je erkennen dat zijn brieven zo ongeveer de oudste christelijke geschriften zijn. Maar het lijkt erop dat de 'theologie van Paulus' niet terugkomt in je visie op Jezus.

Paulus was geen ingewijde in de kring van discipelen van Jezus die de leringen in praktijk brachten. Paulus is een duidelijk voorbeeld van hoe snel de leringen van Jezus al voor de kerk verloren gingen. Veel van de aan Paulus toegeschreven brieven zijn bovendien ook nog eens door de latere kerk geproduceerd en worden niet meer als authentieke Paulus brieven gezien.

Quote:

Dat is nogal vreemd aangezien je, je steeds beroept op Q met als argument dat Q authentieker zou zijn als de evangelieën...

Voor mij persoonlijk gaan de gezegdes uit Formmative-Q terug op Jezus. Niet de rest (de redacties) uit Q dus. Ook in Q staan al redacties waar ik niets van moet hebben, omdat ze veel te ver afwijken van het gedachtengoed uit Formative-Q. Ik vind de redacties in Q net zo bizar als orthodoxe christenen de toegevoegde ideeen van de gnostici bizar vinden.

De historische woorden van Jezus zijn per definitie authentieker dan de ideeen van Paulus. Waarom zou ik me laten onderwijzen door iemand die ik niet mag en die de Heer niet eens ontmoet heeft?

[Ignatius Maria 0]

Quote:

Op zondag 09 april 2006 12:24:52 schreef rense het volgende: Misschien leerlingen van de schrijver van de Johannes-versie van Marcus. De hele idee van een apostolische opvolging is een mythe van de kerk, bewust geschapen om de autoriteit van de vroege bisschoppen en hun brieven te versterken.

Bewijs?

Quote:

Je kunt appels niet met peren vergelijken. Formative-Q bestaat uit de leringen van Jezus, terwijl in de Marcus tekst nauwelijks van zulke leringen verwerkt zitten, maar meer sprake is van een mythisch verhaal gefocust op de kruisiging en het wonder van het lege graf. Het is wel waarschijnlijk dat de gemeenschap die Marcus gebruikte, ook het Q-evangelie gebruikte (wellicht alleen voor ingewijde priesters).

Mythisch verhaal? Waarom baseer je dat Marcus mythisch zou zijn?

Quote:

Paulus was geen ingewijde in de kring van discipelen van Jezus die de leringen in praktijk brachten. Paulus is een duidelijk voorbeeld van hoe snel de leringen van Jezus al voor de kerk verloren gingen. Veel van de aan Paulus toegeschreven brieven zijn bovendien ook nog eens door de latere kerk geproduceerd en worden niet meer als authentieke Paulus brieven gezien. Voor mij persoonlijk gaan de gezegdes uit Formmative-Q terug op Jezus. Niet de rest (de redacties) uit Q dus. Ook in Q staan al redacties waar ik niets van moet hebben, omdat ze veel te ver afwijken van het gedachtengoed uit Formative-Q. Ik vind de redacties in Q net zo bizar als orthodoxe christenen de toegevoegde ideeen van de gnostici bizar vinden. De historische woorden van Jezus zijn per definitie authentieker dan de ideeen van Paulus. Waarom zou ik me laten onderwijzen door iemand die ik niet mag en die de Heer niet eens ontmoet heeft?

Dat jij Q als uitgangspunt neemt voor jouw visie op Jezus kan ik begrijpen.

Maar je argumenten met betrekking tot de overlevering van de boodschap van Christus bestaan uit allerlei suggestieve complottheorieën, die niet reeël zijn.

In jouw denken staan de woorden van Jezus op zich, en verder is er volgens jouw verdraait, verzonnen, en weet ik het allemaal wat nog meer...

Maar hiermee doe je absoluut de apostelen en de vroege kerk tekort, die het Evangelie hebben verkondigt en bewaard.

[Watchman 0]

Erg jammer Rense dat je in een fase van ontkenning zit. We zien juist al bij de apostel Johannes dat hij in zijn brieven direct al stelling neemt tegen de al in zijn dagen opkomende invloed van de gnostiek. En ja, Genesis wordt door mij letterlijk geïnterpreteerd (evolutie bijvoorbeeld is niet meer dan een natuurfilosofisch postulaat waar het bewijs voor ontbreekt - een sprookje voor volwassenen).

De belangrijkste quote uit mijn verhaal hieronder die van belang is voor het goed kunnen plaatsen van de rol van gnostische geschriften is deze:

De poging om de gnostiek als een oorspronkelijk onderdeel van het christendom te bestempelen is gedoemd te falen wanneer men eenmaal begrijpt dat de gnostiek al vóór het christendom aanwezig was! De gnostiek probeerde namelijk elke religie die het tegenkwam te absorberen!

De vroege kerk verwierp de verscheidene valse evangeliën die door de Griekse mysterie-religie geconstrueerd werden. De gnostiek probeerde het christendom te absorberen, wat uiteraard mislukte zoals we weten. Ik zou als ik jouw was een studie maken van het leven en werken van de apostel Paulus, die als hij echt bewust een valse leer verspreidde, wel waanzinnig moet zijn geweest, daar hij er zware vervolging en tenslotte de dood voor over had. Paulus viel de gnostiek openlijk aan in Kolossenzen, en Johannes in zijn eerste 2 brieven en Openbaring (de laatste is in 96 AD geschreven - dat staat onomstotelijk vast). Ik bespeur een volkomen onbegrip omtrent de geschiedenis en invloed van de gnostiek in de tijd voor en na Jezus; en de onzinnige bwering als zouden de auteurs van de 4 canonieke evangeliën geen tijdgenoten van Jezus zijn geweest is al helemaal uit de lucht gegrepen. Je kunt daar wel allerlei verklaringen voor opsommen, maar geen daravan is gebaseerd op historisch wetenschappelijk bewijs.

Elke daaropvolgende kerkvader viel de gnostici aan, en op geen enkele moment in de kerkgeschiedenis accepteerde de kerk het gnosticisme. Zie ook Church History deel 1 en 2 van Prof. Kenneth Latourette.

De gnostici ontkenden het bestaan van de bijbelse persoonlijke oneindige God, het monotheisme, de drie-eenheid (die indirect duidelijk in de Schrift te vinden is voor wie goed leest), dat Jezus mens en God was, en zelfs dat Hij Christus was. Tjonge, dat is in mijn ogen echt een belabberde leer die poogt de al functionerende canon in Paulus' dagen te ontkrachten! Wie het nu nog niet ziet ...

Zij ontkenden ook dat Jezus voor onze zonden stierf, en dat Hij opstond uit de dood. Belangrijk is dat zij niet alleen het NT verwierpen, maar OOK het OT (voor wie de canongeschiedenis van het OT kent is dit al helemaal een teken aan de wand ...) Ook hingen zij theorieën als reincarnatie en het pantheisme aan.

Terwijl het NT 10 tot 15 jaar na de dood van Jezus vorm begon te krijgen (we hebben een fragment van Marcus dat rond 50 AD gedateerd is, en Lucas 57 AD), zijn de meeste gnostische geschriften niet eerder dan de derde en vierde eeuw geschreven.

De valse gnostische geschriften uit Nag Hammadi bevatten historische en literaire blunders die duidelijk aantonen dat ze niet in de eerste eeuw geschreven zijn. De literaire stijl verschilt drastisch van die van het NT, en zij verhalen absurde gebeurtenissen uit Jezus' kindheid zoals het levend maken van mussen van klei, dat een kwaad kindje Jezus tijdens het verstoppertje spelen een aantal kinderen in geiten veranderde, dat Hij een tweelingbroer had, en dat Hij seksueel verkeer had met vele vrouwen. Dat Jezus getrouwd zou zijn met Maria Magdalena is al helemaal absurd, kom ik straks op terug.

Johannes zegt dat Jezus' eerste wonder het veranderen van water in wijn was. In het licht hiervan kunnen de gnostische geschriften die vol staan met absurde wonderen van het kind Jezus, niet serieus genomen worden.

Sensationalistische journalisten riepen gaven extra kleur aan de vondst van gnostische evangeliën, zoals ook bij de dode zeerollen. Bij het vertalen van deze ''evangeliën'' kwam niets nieuws aan het licht dat de vroege kerkvaders niet al wisten. De vroege kerk deed nooit alsof deze geschriften niet bestonden, en ze verborg ze ook niet. Ze toonde slechts aan dat het geen echte geïnspireerde werken waren.

Terwijl het NT met name gelinkt is aan het OT, verwerpen de gnostische werken het bestaan van God, de schepping van de wereld uit niets (Hebr. bara), de heiligheid en goedheid van vlees en materie, de noodzaak van een zoenoffer met bloed (waar het OT vele schaduwbeelden en typen van geeft), etc. Terwijl het christendom de extensie of eigenlijk de vervulling van het OTische Judaisme is, is het gnosticisme de extensie of de vrucht van oosterse religies zoals het boeddhisme.

Er bestaat geen enkele echte objectieve wetenschapper en conscientieuze theoloog vandaag de dag die gelooft dat er enig belang gehecht moet worden aan de gnostische werken, buiten de normale historische nieuwschierigheid naar wat de mysteriereligie geloofde. Omdat geen van die werken in de eerste eeuw geschreven is, en zij niet eerder door mensen gezien werden dan enkele honderden jaren na Christus, zijn zij waardeloos als gids voor het leven van Jezus. Het eerste eeuwse NT dat door de apostelen geschreven is, ooggetuigen en vrienden van Jezus, is logisch en historisch gezien superieur.

Het christendom triomfeerde over het gnosticisme omdat het bijbelse evangelie superieur was en is. Hoewel schrijvers als Pagel proberen te bewijzen dat het christendom overwon vanwege haar politieke structuur begeven zij zich daarmee wel op heel dun ijs. Op welke grond hadden de kerkvaders poltiek gezag in de kerk? De orthodoxe positie won omdat zij in harmonie was met het Oude en Nieuwe

Testament, en afkomstig was van de apostelen en andere ooggetuigen. Die positie was gegrond in de historische opstanding van Jezus Christus als een waarachtige gebeurtenis in het tiid en ruimte continuum, die geverifieerd is door meer dan 500 getuigen. De gnostiek echter was gebouwd op het drijfzand van mythen en subjectivisme.

Moderne vormen van gnostiek proberen het NT te ontkrachten door de Nag hammadi boeken te bestempelen als 'verloren bijbels.' Historisch en theologisch is dat absurd. De poging om de gnostiek als een oorspronkelijk onderdeel van het christendom te bestempelen is gedoemd te falen wanneer men eenmaal begrijpt dat de gnostiek al VOOR het christendom aanwezig was! De gnostiek probeerde namelijk elke religie die het tegenkwam te absorberen! Deze religie werd resoluut afgewezen als Anti-Christelijk door de apostelen en kerkvaders. Het vertegenwoordigde nooit het bijbelse of historische christendom. Omdat de gnostische evangeliën het NT AANVALLEN, is het duidelijk dat het NT er al veel eerder was.

Ik kan er niet genoeg op hameren dat Q, waaraan Matt. en Luc de gegevens in hun evangelie zouden hebben ontleend die niet in Marcus staan echt een hypothetisch document is dat door velen afgewezen wordt. Marcus wordt soms de eerste bron genoemd en Q de tweede. Nogmaals, het bestaan van zo'n document is zuiver hypothetisch. Het voorkomen van bepaalde gegevens in Mat en Luc die bij Marcus niet voorkomen kan ook verklaard worden uit het bestaan van een min of meer vaststaande mondelinge prediking c.q. overlevering. De formgeschichtliche methode om het synoptisch vraagstuk te verklaren is te waarderen in zoverre zij de oorspronkelijke omstandigheden en vormen wil opsporen, waarin de stof van de synoptische evangeliën al tot een zekere fixatie is gekomen, voordat zij te boek werd gesteld; zij maakt echter bij het opsporen van de oorspronkelijke vormen van de evangelische traditie niet zelden gebruik van criteria, die niet slechts ontleend zijn aan de vorm, maar ook aan de inhoud van de synoptische traditie, en van een sterk aprioristische strekking zijn t.a.v. de (on)geloofwaardigheid van wat ons in de evangeliën is overgeleverd.

In een volgend bericht zal ik de absurde leer ontkrachten dat Jezus getrouwd zou zijn geweest.

[LaRosa 0]

waah nu baal ik toch evenm dat ik geen TV heb

Vanavond oo national geographic een uitzending over het judas evangelie

[Watchman 0]

Het lijkt off-topic, maar ik plaats dit hier omdat de gnostische geschriften veelal leren dat Jezus seksueel actief zou zijn geweest en/of getrouwd was met Maria Magdalena.

Vandaar deze korte introductie over de vraag: Was Jezus getrouwd?

In de alternatieve geschiedenis zouden Jezus en Maria Magdalena getrouwd zijn geweest en ook dit huwelijk zou door de vroegkatholieke kerk, in samenwerking met Constantijn de Grote, zijn uitgewist. De kerk zou zo’n huwelijk niet kunnen gebruiken in haar streven om de mensen in onderworpenheid te brengen. Daarvoor zouden zij een Jezus nodig hebben die aanbeden kon worden en die dus niet menselijk mocht zijn.

Dat er een heus huwelijk tussen Jezus en Maria Magdalena zou zijn geweest wordt ‘bewezen’ langs twee wegen. In de eerste plaats zou het in de joodse cultuur vanzelfsprekend zijn dat een man van dertig gehuwd was en zou het onmogelijk zijn dat een vrome jood als het ware ongehoorzaam was aan Gods bevel om vruchtbaar te zijn en nakomelingen voort te brengen. In de tweede plaats wordt er verwezen naar een passage in het gnostische evangelie van Filippus, waarin staat dat Jezus Maria Magdalena kuste. Laten we beide argumentaties eens nagaan.

In zijn boek Davinci Code laat Brown Langdon zeggen: ‘In de joodse traditie werd het celibaat veroordeeld en was het de plicht van een joodse vader om een passende vrouw voor zijn zoon te zoeken.’ Dit is een veel te algemene uitspraak om correct te zijn. Inderdaad werd er in Jezus’ cultuur van een man verwacht dat Hij zou huwen, maar dat een vrijwillig celibaat werd veroordeeld, is onjuist. Toen rabbi Simeon ben Azzai werd gevraagd waarom hij niet gehuwd was, hoewel hij wel zelf op het belang van het huwelijk wees, gaf hij als antwoord: ‘Ik ben nu eenmaal verliefd op de wet; de wereld bevolken moeten anderen maar doen.’

Rabbi Simeon ben Azzai werkte tussen 120 en 140 na Christus. Zijn motivatie om niet te trouwen was zijn toewijding aan de wet, dat wil zeggen: hij had geen tijd voor andere dingen dan het bestuderen en onderwijzen van de tora. Dit was een geaccepteerde uitzondering voor een man om niet te huwen. Om die reden was ook de apostel Paulus ongehuwd om de prediking van het evangelie. Paulus was voor de joden een jood in al zijn doen en laten. Als gewezen farizeeër wist hij heel goed dat zijn ongehuwde staat volledig in zijn joodzijn paste vanwege zijn toewijding aan het geloof.

Ook uit andere hoek wordt dit bevestigd. De joodse schrijver Philo vertelt in zijn ‘Apologie voor de Joden’ (Hypothetica) hoe er in de eerste eeuw overal in het joodse land Essenen woonden. Dit waren mannen die ongehuwd bleven en in groepsverband leefden. Zij volgden een onzelfzuchtige levenswijze en deelden in elkaars financiële middelen. Zij streefden in alles naar een humane en barmhartige leefwijze ten opzichte van elkaar en ten opzichte van de plaatselijke joodse gemeenschap temidden waarvan zij zich hadden gevestigd. Philo eindigt met de opmerking dat zij werden ‘bewonderd zowel door gewone mensen als door machtige koningen’.

Toen Jezus predikte, was dit niet anders. Hij zegt in Mattheüs 19:12 dat er ‘mannen zijn die niet trouwen omdat ze zichzelf onvruchtbaar gemaakt hebben met het oog op het koninkrijk van de hemel.’ (NBV). Hij spreekt hier ook over mannen die van het huwelijk afzagen om zich geheel te wijden aan de prediking van het koninkrijk van God. Jezus zou dit niet gezegd hebben als dit een onacceptabele leefwijze was geweest in het jodendom van Zijn tijd. Hijzelf was het levende voorbeeld van deze leefwijze.

Dat Jezus ongetrouwd was, kwam niet alleen vaker voor, maar is in alle opzichten veel logischer. Als Jezus getrouwd was geweest, dan zou er ongetwijfeld melding geweest zijn van een echtgenote. Bijvoorbeeld op de verschillende momenten dat er tegen Hem gezegd werd dat Zijn moeder, Zijn broers en Zijn zusters buiten stonden om Hem te spreken (Marc. 2:32-33). Was Jezus getrouwd geweest, dan was juist daar ook melding van Zijn vrouw geweest. Omdat in die gevallen de naam van Jozef ontbreekt, neemt men ook algemeen aan dat Jozef, Maria’s man, tijdens Jezus’ optreden was overleden. Daarom geldt dat het ontbreken van een naam voor Jezus’ vrouw in deze gevallen duidelijk maakt dat zij er nooit is geweest.

De leefwijze van Jezus stond ook geen huwelijk toe. In het jodendom gold het als een noodzaak dat de man zijn vrouw kon onderhouden. Een bekende uitspraak van Jezus is dat de vogels nesten hebben en de vossen holen, maar dat de mensenzoon geen steen heeft om Zijn hoofd op neer te leggen. Deze uitspraak geeft een duidelijk beeld van de volledige armoede die Jezus voor zich had verkozen, zonder vaste verblijfplaats. Naar joodse eisen in die tijd maakte dit een huwelijk voor Jezus tot een onmogelijkheid: Hij was niet in staat om een echtgenote en een gezin een veilige plek te bieden om de simpele reden dat Hij die zelf niet bezat. Kortom, wat wij weten over Jezus en het jodendom van Zijn tijd staat ons niet toe om serieus rekening te houden met een huwelijk van Jezus.

Ten slotte zou een getrouwde vrouw in die tijd met de naam van haar man genoemd worden en is dit bij Maria Magdalena niet het geval. Zij wordt steeds genoemd met de stadsnaam waar zij vandaan kwam: ‘Magdalena’ is ‘uit Magadan’. Karen King, professor van Harvard Divinity School, heeft gezegd: ‘Met dit kenmerk van de stadsnaam wordt er steeds over haar gesproken alsof zij onafhankelijk is.

Dan nu de tweede argumentatie voor het zogenaamde huwelijk van Jezus, gebaseerd op het apocriefe Filippus evangelie. Hierin komt de volgende passage voor: ‘En de metgezellin van de verlosser is Maria Magdalena. Jezus hield meer van haar dan van alle discipelen en kuste haar vaak op [de mond]. De andere discipelen waren daar boos over en spraken hun afkeuring uit. Ze zeiden tegen Hem: ‘Waarom houdt U meer van haar dan van ons?’

Tja, wat moet je daarmee? Tussen haken [...] staat het woord ‘mond’, want het is onzeker welk woord er op deze plaats in het koptische manuscript heeft gestaan. Het kan zijn ‘mond’, maar het kan ook zijn ‘hoofd’ of ‘wang’. Zelfs het woord ‘hand’ is mogelijk. Maar welk woord men ook kiest, het blijft een merkwaardige voorstelling van zaken dat Maria Magdalena regelmatig door Jezus zou zijn gekust.

Op het eerste gezicht lijkt het met deze passage heel verdedigbaar dat Jezus volgens de apocriefe geschiedschrijving met Maria Magdalena getrouwd is geweest. Wanneer je er echter goed over gaat nadenken, is dat nog maar de vraag, want als Jezus inderdaad getrouwd was, waarom zouden Jezus’ discipelen er dan kwaad om kunnen zijn als Jezus regelmatig zijn vrouw kuste? Als Jezus inderdaad gehuwd was met Maria Magdalena, zou de vraag ‘Waarom houdt U meer van haar dan van ons?’, een uitermate domme vraag van de leerlingen zijn; dit zou dan juist heel logisch zijn. Zelfs het Filippus evangelie gaat er dus van uit dat Jezus helemaal niet met Maria Magdalena getrouwd was. Dat dit evangelie altijd maar weer in de alternatieve geschiedschrijving moet opdraven om een huwelijk tussen Jezus en Maria Magdalena te onderbouwen, is op zijn zachtst gezegd lachwekkend. De vraag:

‘Wat beoogt het Filippus evangelie met dit verhaal?’, blijft natuurlijk bestaan.

De gnostiek was een serieuze variant van het christelijk geloof in de tweede en derde eeuw. Men was hierin ernstig bezig om christelijke waarden te ontwikkelen; niet door geloof: maar door wijsheid (sofia) of kennis (gnosis). Het overwinnen van seksualiteit, ofwel van seksuele gevoelens, vormde een onderdeel van de verlossing die men in de gnostiek nastreefde. Jezus gold als het grote voorbeeld, juist ook op dit gebied. Hij was zo vol van wijsheid dat Zijn menszijn volledig los stond van Zijn lichamelijkheid. Jezus had volgens de gnostiek dan ook een schijnlichaam (docetisme). Wanneer Jezus Maria Magdalena volgens het Filippus evangelie kuste, gebeurde dit dus zonder seksuele gevoelens. Jezus was gewoon aseksueel; voor gnostici was dat het schoonste voorbeeld om na te streven om nooit meer enig gevoelen van seksualiteit te hebben, te zijn zoals Jezus.

Maar Maria Magdalena dan, hoe stond het met haar gevoelens? Dat zit zo. De man moest zijn seksuele gevoelens overwinnen en werd daardoor de volmaakte man. Dit ideaal van de volmaakte man was in de klassieke oudheid het hoogste wat men kon bereiken. Daarom lezen we in de gnostische evangeliën dat de vrouw ook ‘mannelijk’ kon worden door gnosis, dat wil zeggen dat de vrouw haar zogenaamd instabiele natuur, die zij als vrouw van nature bezat, aflegde om zo’n ideale evenwichtige ‘mannelijke’ persoonlijkheid te krijgen. Dit klinkt ons natuurlijk bizar in de oren: in onze cultuur zal het feminisme alleen maar de grootste minachting hebben voor dit soort theorieën. Toch is dat wat de gnosis wilde. Lees maar mee hoe het Thomas evangelie eindigt: ‘Simon Petrus zei tegen hen “Laat Maria [Magdalena] maar weggaan, want vrouwen zijn het [eeuwige] leven niet waardig.†Jezus zei, “Ik zelf zal haar leiden om haar mannelijk te maken, zodat ook zij zo’n mannelijke geest wordt zoals jullie. Want iedere vrouw die mannelijk is geworden, zal het koninkrijk der hemelen binnengaanâ€.’ Toen Jezus volgens het Filippus evangelie Maria Magdalena kuste, was dat niet anders dan een demonstratie en uitdaging voor mannen en vrouwen om net zo a-geslachtelijk te worden als Jezus en Maria Magdalena. Dat is de betekenis van deze merkwaardige apocriefe passage.

In de bijbel zien we hoe Jezus op een gezonde manier afstand hield van vrouwen. Uit eigen beweging raakte Hij vrijwel geen vrouwen en meisjes aan. Bij haar opwekking pakte Hij het dochtertje van Jaïrus bij de hand, maar haar ouders waren aanwezig en daarom was dit geoorloofd. De schoonmoeder van Petrus pakte Hij bij de hand en de koorts verliet haar. De bloedvloeiende vrouw nam zelf de beslissing om Jezus’ kleed aan te raken om genezing te vinden. De bijbel daagt ons uit om ‘in geloof Zijn kleed aan te raken’ en zo een werking van de Heilige Geest te ontvangen. Dat is iets heel anders dan gnostische reinheidsidealen, die haaks staan op de scheppingsorde. Seksualiteit hoort bij het leven, maar daarbij horen ook gepaste afstand en bescheidenheid om op een goede manier met elkaar om te gaan.

[hopeloos 0]

Een korte introductie zei je

[Ignatius Maria 0]

Quote:

Op zondag 09 april 2006 17:42:10 schreef LaRosa het volgende: waah nu baal ik toch evenm dat ik geen TV heb Vanavond oo national geographic een uitzending over het judas evangelie

In de Veronica gids staat het niet vermeld, maar ik heb het even opgezocht en voor de duidelijkheid:

Vanavond om 22.00 uur komt er op National Geographic een programma over het evangelie volgens Judas.

[hopeloos 0]

Jmmr dat het vanavond is... Op zondag komt er bij ons geen tv aan...

Maargoed... Er komen vast nog minstens 5 herhalingen, zoals meestal op NG

[Ignatius Maria 0]

Quote:

Op zondag 09 april 2006 19:09:14 schreef hopeloos het volgende: Jmmr dat het vanavond is... Op zondag komt er bij ons geen tv aan... Maargoed... Er komen vast nog minstens 5 herhalingen, zoals meestal op NG

Ben je gereformeerd ofzo?

Je kan het opnemen zonder de televisie aan te zetten.

Of 'mag' dat ook niet?

[hopeloos 0]

Quote:

Op zondag 09 april 2006 19:13:37 schreef K. het volgende: [...] Ben je gereformeerd ofzo?

yep

Quote:

Je kan het opnemen zonder de televisie aan te zetten. Of 'mag' dat ook niet?

Mag wel, maar we hebben alleen een dvd-speler en daarop kan het niet

[Olorin 155]

Quote:

Op zondag 09 april 2006 19:01:08 schreef K. het volgende: Vanavond om 22.00 uur komt er op National Geographic een programma over het evangelie volgens Judas.

Nice, ga ik ff kijken.

Ben benieuwd of ze ook nog eens een artikel in NG er over gaan schrijven.

[Ignatius Maria 0]

Volgens mij wel. Moet je maar even op google zoeken naar de site van NG.

[Watchman 0]

Het beloofde stukje over het ''waarom van vier evangeliën''

De vier evangeliën zijn geschreven door de evangelisten die hun namen dragen. Mattheüs was een evangelist, en daarom was het evangelie naar Mattheüs het unieke en specifieke evangelie dat hij verkondigde. Deze vier evangelisten presenteerden allen dingen aangaande de Here Jezus zonder enige reserves. Wat Mattheüs, Marcus en Lucas schreven is min of meer hetzelfde. Waarom zijn er dan deze drie evangeliën? Waarom is er niet één evangelie van gemaakt? Het lijkt er immers op dat er veel herhaald wordt in deze drie boeken. Maar met Johannes er bij hebben we er vier. Wat Johannes schrijft blijkt nogal te verschillen van de andere drie. Hoewel de eerste drie dezelfde historische feiten weergeven, besloot God toch dat Hij ze alle drie wilde hebben. Het zal dus duidelijk zijn dat Gods besluit hiertoe niet gebaseerd was op historische feiten, maar op iets anders. Veel mensen die deze drie evangeliën bestuderen leten op de verschillen en overeenkomsten. Maar dat is niet de juiste manier want het doel van deze drie verslagen is niet historisch van aard. De geschiedenis is wellicht dezelfde, de verhalen zijn wellicht gelijk, maar God wilde ze toch alle drie. Als de reden niet historisch is, dan moet deze in de Here zelf gezocht worden. Want de geschiedenis - het verhaal - is die van Hemzelf. Het is daarom verstandig om ons op de Here te richten. De Here Jezus is geen eenvoudige Persoon. Hij is een veelzijdig Mens. Daarom is er een veelzijdig evangelie nodig om deze veelzijdige Persoon te kunnen doorgronden. De drie evangeliën geven ons dan ook de verschillende facetten van de persoonlijkheid van deze Mens. Elk boek legt de nadruk op weer een ander aspect. Alle vier evangeliën spreken over het leven van Jezus. Gods leven kent twee essentiële waarden of kenmerken: de ene is licht, de andere liefde. Het leven van Jezus kent dus ook deze twee verschillende kenmerken. We kunnen zeggen dat Johannes het leven van de Here Jezus als liefde weergeeft, terwijl de andere drie Zijn leven als licht weergeven. In Johannes toont Jezus ons God zelf, Die liefde is. In Mattheüs, Marcus en Lucas ontmaskert Jezus alle dingen, openbaart Hij alle dingen, “als alles door het licht ontmaskert wordt, komt het aan de dag; want al wat aan de dag komt is licht†(Ef. 5:13). Daar komt bij dat Mattheüs ons de Here als Koning laat zien; Marcus als Dienaar of Slaaf; Lucas als Mens of Priester voor Gods aangezicht; en Johannes als God. Deze vier aspecten vormen samen de volmaakte weergave van de Here op aarde. We zien direct al dat de vier evangeliën vier pilaren vormen. Het ontbreken van slechts een ervan berooft ons van veel kennis over de Here. De glorieuze Koning, de nedrige Dienaar, de volmaakte Mens, en de volmaakte God zijn de vier aspecten van hem die wij moeten kennen. In Ezechiël lezen we dat de cherubim vier aangezichten hebben. En in Openbaring zien we dat er vier levende wezens zijn met gezichten van respectievelijk een leeuw, een rund, een mens, en een vliegende adelaar. Drie vinden wij op aarde, eentje in de lucht. De leeuw is de koning der dieren; het rund is de meest dienende van alle dieren; de mens draagt jaar in jaar uit een zware last; en de adelaar vliegt hoog, symbolisch voor God. In leviticus vinden we fijf offers: vier zijn bloedvergietend van aard, maar een van hen, het spijsoffer, was dat niet. De laatste even buiten beschouwing latend, zijn dit het brandoffer, het vredeoffer, het zondoffer en het schuldoffer. Deze vier worden op hun beurt weer prachtig vertegenwoordigt in de vier evangeliën. Bijvoorbeeld: het doel van het brandoffer is volledige aanvaarding door God; het is een toewijdingsoffer; en daarom beschrijft het evangelie van Johannes de Here als de geliefde Zoon die Gods hart volkomen bevredigt. Het evangelie van Lucas toont ons de Here als de Mens die volledig in harmonie met God verkeert, en daarom vertegenwoordigt Lucas het vredeoffer. Marcus toont ons Jezus als zondoffer, terwijl Mattheüs Hem als schuldoffer toont. In Marcus is Zijn dood met name voor het verzoenen van de zonden, maar in Mattheüs dient Zijn dood voor het vervullen van Gods rechtvaardige eis. Zowel Mattheüs als Marcus geven deze woorden weer: “Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?†(27:46, 15:34), omdat deze twee boeken over verzoening handelen. Lucas en Johannes echter, hebben deze woorden niet, omdat zij zich niet specifiek op verzoening richten. Volgens Leviticus werden de offers in twee groepen onderverdeeld: reukoffers en gewone offers. Zowel het zondoffer als het schuldoffer behoren niet tot de reukoffers. Mattheüs verschilt van Marcus in die zin dat het de nadruk op ‘schuld’ legt - zoals bijvoorbeeld hier: ‘Vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren’ (6:12). In hetzelfde gebed gebruikt Lucas ‘zonden’ in plaats van ‘schulden’ (11:4). In Mattheüs vinden we veel gelijkenissen over schulden, omdat zonden in dit evangelie als schulden worden gezien. De zonden die mensen doen zijn een aanstoot voor God, en daarom is er een schuldoffer nodig. De dood van de Here in Mattheüs dient Gods gevoel van beledigd te zijn weg te nemen. Met het schuldoffer wordt daarom niet alleen vergeving gevraagd, maar worden er ook schulden vereffend: onze Heer stierf in Mattheüs om onze schulden te betalen. Uit dit alles kunnen we zien dat de geschiedenis dezlefde kan zijn in de evangeliën, maarde historische Persoon is veelzijdig, vandaar de vele subtiele nuances en verschillen in woordgebruik.

[Joëlle 0]

Quote:

Op zondag 09 april 2006 19:01:08 schreef K. het volgende: [...] Vanavond om 22.00 uur komt er op National Geographic een programma over het evangelie volgens Judas.

ik ga kijken!

[Watchman 0]

Ik heb kort gekeken en zag dat onder andere Elaine Pagels aan het woord was, schrijfster van o.a. Beyond Belief en The Gnostic Gospels.

Hoewel dat laatste boek al een tijdje geleden geschreven is, beantwoord het aan wat je zou verwachten van mensen van de Jesus Seminar beweging - een mengeling van juiste informatie en speculatie van verschillende gradaties die echter ten onrechte als volledig juiste informatie naar buiten wordt gebracht. De nodige voorzichtigheid is geboden: Pagels is een van die critici die behept is met de naieve soort van universalisme die veronderstelt dat elk religieus geloof alleen waar is voor degene die erin gelooft. Wel, in The Gnostic Gospels vinden we inderdaad veel waardevolle informatie over de geschiedenis van de Nag Hammadi teksten, het geloof en de geschriften van de Gnostische Beweging, en sommige andere aspecten van de kerkgeschiedenis. Je kunt Pagels op dat punt vertrouwen, want informatie an sich is niet direct het onderwerp van critische evaluatie. Waar je voor moet uitkijken in dit boek is dat de typische lijn van de data van de evangeliën kritiekloos wordt geaccepteerd, en dat de ketters het voordeel van de twijfel krijgen alleen omdat in Pagels ogen hun geloof de voorkeur geniet boven het ''intolerante'' en ''exclusieve'' christendom - ongeacht haar zogenaamde neutraliteit t.o.v. de vraag wie er gelijk heeft.

Hoofdpunt:

Pagels behandeling van de verschillen in opvatting omtrent Christus' opstanding - de orthodoxe lichamelijke opstanding versus de ongrijpbare en geestelijke ''opstanding'' van de gnostici. Dit laatste leren de Jehova's Getuigen overigens ook, de vraag is dan alleen wat er dan eigenlijk opstaat

De orthodoxe visie wordt op grove wijze totaal verkeerd weergegeven, zowel door gebruikmaking van onjuiste gegevens (dezelfde verkeerde uitleg omtrent ''vlees en bloed'' als ook gevonden wordt bij mensen als Robert Price), als door ongefundeerde speculatie (er wordt gesuggereerd dat Lucas' versie van de Emmaüsgangers een ''andere visie'' op de opstanding weergeeft, terwijl er geen enkele grond is voor die bewering). En er wordt niet eens gebruik gemaakt van verwijzingen naar Joodse visies op de opstanding, die altijd lichamelijk waren, en die de zaak duidelijk in het voordeel van de orthodoxe visie zouden beslissen. Pagels kan nauwelijks worden vertrouwd voor een eerlijke evaluatie als niet alle beschikbare gegevens gebruikt worden. Aan de andere kant worden de gnostici telkens ''gematst.'' Hun laffe poging om aan vervolging te ontkomen door het syncretisme te aanvaarden wordt gezien als onafhankelijk en kritisch denken (moeilijk te geloven wanneer je weet dat die houding normaal was in die tijd in Rome); hun eigenmachtige subjectieve innerlijk getuigenis dat hun leer de ware was wordt door Pagels warm verwelkomd, en ook hun bewering van het hebben van ''geheime wijsheid'' wordt door Pagels welwillend aanvaardt, terwijl het enige ''bewijs'' van de waarheid daarvan gelegen lag in de claim dat de manier waarop die kennis aan hen gegeven was ook geheim was! Een kritisch denker zou zulke claims vandaag de dag natuurlijk nooit serieus nemen, maar Pagels is niet geïnteresseerd in de vraag wie gelijk heeft; zij denkt alleen dat de verschillen slechts gebaseerd waren op en veroorzaakt werden door politiek en macht, waarbij alleen de heersende macht bepaalde wat waar was en de geschiedenis door de winnaars geschreven werd die er alleen maar in geïnteresseerd waren de verliezers te vernederen, en niet in het onderscheiden van waarheid en fictie. Bij Pagels is subjectivisme en eigenmachtige interpretatie alles. En het postmodernisme heeft zo zijn voorgangers. Van de rest van haar werk hoeft weinig gezegd te worden; in feite is het allemaal hetzelfde, en er zijn enkele ongelofelijk belachelijke uitspraken die je er zo uit kunt pikken. Bedoelde Maarten Luther werkelijk hetzelfde als de gnostici toen hij zei dat de kerk ''onzichtbaar'' was?? De gnostici, net als Pagels, dachten dat het niet zoveel uitmaakte om waarheid met leugen te vermengen, maar een wijzere Macht leert ons dat brede wegen veelal tot verderf leiden.

Zie ook: http://www.answeringinfidels.com/content/category/5/74/50/

[Annatar 0]

Echt zo'n Da Vinci Code-niveau documentaire. Ze maken er een spannend verhaal van maar over de inhoud van de codex hoor je niks.

[Olorin 155]

Idd.

Wel aardig vermaak, maar inhoudelijk tot nu toe weinig wat ik niet wist.

Bijna niks nieuws gehoord over de inhoud van de codex.

Vooral een hoop algemene gnostische praatjes.

Verder: of kies er voor uitsluitend objectief te brengen, of geef meerdere visies van stromingen.

Wat ze nu doen is wel een rare tante die zegt dat Judas wilt dat zij hem in ere herstelt. Tevens wat speculatie hoe die kerkvader z'n selectie zou hebben uitgevoerd. Maar geven geen orthodox christelijke visie.

Maar goed, tis ook niet voor niets bijn pasen.

Ook al heb je niks vernieuwends te brengen, je kunt wel kijkcijfers krijgen met een onderwerp rond deze tijd.

[LaRosa 0]

Ik heb er zo te horen niks aan gemist

[Helena 0]

Ik mistte inderdaad de mening van een paar orthodoxe christenen. Pas als ik die meningen heb gehoord doe ik er een uitspraak over.

[Annatar 0]

Er kwam nog een priester met een halve minuut spreektijd om de vier orthodoxe evangelieën de hemel in te prijzen en dat was het wel.

[Jona 0]

De berichtgeving is behoorlijk gechargeerd. 'In de ban gedaan omdat het godslasterlijk zou zijn' is nogal kort door de bocht.

Voor zover ik kan nagaan is er slechts één kerkvader die ooit naar het Evangelie van Judas refereert: Irenaeus van Lyon. De volgende passage vinden we in zijn Adversus Haereses (Tegen de Ketterijen)

'Others again declare that Cain derived his being from the Power above, and acknowledge that Esau, Korah, the Sodomites, and all such persons, are related to themselves. On this account, they add, they have been assailed by the Creator, yet no one of them has suffered injury. For Sophia was in the habit of carrying off that which belonged to her from them to herself. They declare that Judas the traitor was thoroughly acquainted with these things, and that he alone, knowing the truth as no others did, accomplished the mystery of the betrayal; by him all things, both earthly and heavenly, were thus thrown into confusion. They produce a fictitious history of this kind, which they style the Gospel of Judas.'

Omdat Irenaues' werk is gedateerd op 180 stamt het Evangelie van Judas dus van vóór die tijd. En aangezien de inhoud van het werk, volgens de geruchten, volkomen in lijn ligt met de dwaalleer van de Kainieten, en Ireneaus zelf ook zegt dat het daarvan afkomstig is, is er geen enkele aanleiding om daaraan te twijfelen.

We hebben dus een werk, gescrheven door een sekte uit de 1e en 2e eeuw, waarvan slechts gedeeltes bewaard zijn gebleven. Zeer interessant, omdat het ons weer meer leert over de omstandigheden van de eerste christengemeenten. Maar ik denk dat het waarheidsgehalte ervan ernstig betwijfeld kan worden, gezien de achtergrond van het ontstaan ervan.

Later,

Jona

[Levi 145]

Ik vond het een vreemde documentaire. Het is vrij interessant om te zien hoe een eeuwenoud document opgespoord, gedateerd en gereconstrueerd wordt, maar daarmee is dan ook alles wel gezegd.

De vraag waar je bijvoorbeeld geen antwoord op krijgt is hoe het kan dat Judas nog voor zijn dood – waarvan toch vaststaat dat die vlak na het verraad heeft plaatsgevonden - een heel evangelie op papier weet te zetten.

Ook vind ik het vreemd om te zien dat wetenschappers met een minieme hoeveelheid bijbelkennis de vraag proberen te beantwoorden waarom slechts de evangeliën van Mattheus, Marcus, Lukas en Johannes in de bijbel zijn opgenomen. Hoe kunnen zij nu wetenschap hebben wat de theologische overwegingen zijn geweest om die boeken op te nemen in de canon.

Daarbij komt dat er in de documentaire gesteld werd dat geschiedschrijving altijd alleen door de overwinnaars gebeurde en dat die dus de geschiedenis naar hun hand konden zetten. Dat zou ook de reden zijn waarom Judas in de evangeliën als een slecht persoon neer zou worden gezet en zelfs vergeleken zou worden met de verpersoonlijking van satan. Dit soort uitspraken laat zien dat de mensen die hier als ‘deskundige’ aan het woord kwamen weinig kaas gegeten hebben van de bijbel.

Keer op keer lezen we hoe Israel gestraft wordt, overwonnen wordt door andere volken, hoe hun koningen zich schuldig maken aan overspel, enz. En dat is dan de geschiedenis van overwinnaars waar ze het over hebben?

Dat Judas afgeschilderd zou zijn als de verpersoonlijking van het kwaad is al evenmin een juiste conclusie. Als er al een is van wie zo iets gezegd kan worden, dan is het de ‘overwinnaar’ Petrus. De Heer zegt tenslotte tegen hem: Ga achter mij, Satanas. Zo iets heeft Jezus zelfs tegen Judas niet gezegd.

Kortom: ik heb me kosteloos vermaakt met het proces van dateren, herstellen, opsporen en andere wetenswaardigheden, maar wanneer de zogenaamde deskundigen aan het woord kwamen of de voice-over weer eens vertelde dat het toch wel ontzettend vreemd was dat ‘de kerk’ (die toen nog helemaal niet bestond) een hetze voerde tegen het Judas-evangelie moest ik mij zo nu en dan verbijten.

Over-all: inhoudelijk een knullige documentaire.

Vriendelijke groeten,

Levi

[Watchman 0]

Jezus zou Judas hebben opgedragen Hem uit te leveren ... dat is al in strijd met het karakter van God die niemand tot zonde zal verleiden, en ook met de woorden van Jezus die Judas een duivel noemde en de zoon des verderfs. De laatste is een titel die slechts tweemaal voorkomt in het NT, eenmaal voor Judas, en eenmaal voor de antichrist. Volgens Jezus was het voor Judas beter dat hij nooit geboren was.

Levi, Jezus sprak niet tegen Petrus maar tegen de boze die door Petrus heen sprak. Judas noemt Hij echter bij name. En het grote verschil is dat Petrus elke keer echt tot berouw komt, Judas echter niet.

[Helena 0]

Quote:

Op maandag 10 april 2006 09:41:31 schreef Tom het volgende: Er kwam nog een priester met een halve minuut spreektijd om de vier orthodoxe evangelieën de hemel in te prijzen en dat was het wel.

Ja... Die tv-dominee toch? Echte argumentatie van die kant

[The Black Mathematician 82]

Quote:

Op maandag 10 april 2006 18:17:33 schreef Watchman het volgende: Jezus zou Judas hebben opgedragen Hem uit te leveren ... dat is al in strijd met het karakter van God die niemand tot zonde zal verleiden[...]

maar misschien was het wel helemaal geen zonde. het zou denk ik juist zonde zijn geweest als judas jezus niet uitgeleverd had, want dan waren de christenen toch niet verlost geweest?