Het verschil tussen dogmatische religie en spirituele praktijken volgens mij

[MaartenV 10]

Het volgende kwam in mijn gedachten, na het lezen van geschriften over advaita vedanta, boedhisme en wat ook terug te vinden is in Christelijke mystiek. Waar mystici van allerlei religies over spreken:

 

Een religie ontstaat soms uit een diepe spirituele ervaring met een ego-interpretatie achteraf van die ervaring en heeft gelovigen en volgers die deze spirituele ervaring zelf niet gehad hebben.

Een spirituele leraar daarentegen zet zoekenden zelf aan tot hun eigen spirituele ervaring via spirituele praktijken die de beoefenaar leiden tot de Godservaring.
Zoals yoga, meditatie, ademwerk, mantra's herhalen, chanting, psychedelica, sensorische deprivatie, diep in Griekse grotten, trance dancing zoals de dancing dervishes, rituele dansen met ritmische muziek zoals Indianen doen, enzovoort.

Het eerste is dogma, het tweede is het ego leren loslaten via die technieken die inwerken op de hersenen via reductie van de default mode network en zo leidt tot ego dissollutie om zo zonder tussenpersonen zelf één te worden met het Al en zo de Godservaring als éen wording met God/Het Universum/het AL zelf te ervaren, zonder dogma's of priesters of een hiërarchie.

Dat is het verschil tussen dogmatische religie en spirituele praktijken.

gisteren om 09:16 bewerkt door MaartenV

[Robert Frans 1.656]

De kwestie alleen is dat het allemaal niet zo strikt gescheiden is. Het boeddhisme wordt bijvoorbeeld als spirituele weg gezien, maar kent verschillende vaststaande, complexe leringen over de vier Edele Waarheden en het Achtvoudig Pad dat je moet bewandelen. Het christendom wordt vaak als dogmatisch gezien, maar kent een zeer mystieke weg en verschillende spirituele stromingen, waaronder haar kloosters. En het meester-leerling-principe is ook in het oosten behoorlijk hiërarchisch gestoeld: als leerling gehoorzaam je de meester, anders kun je vertrekken. Er is niets vrijblijvend aan, welke mystieke stroming je ook wil volgen, en het uitdelen van straffen bij nalatige fouten is ook daar niet ongewoon.

De verschillende geestelijke oefeningen die je noemt, stammen elk een uit heel eigen, unieke levensbeschouwing en cultuur. Je kunt ze niet zomaar op een hoop gooien. Ze komen vrijwel altijd voort uit diepe overwegingen en overtuigingen over de mens en de wereld. Zonder die achtergrond blijven zulke oefeningen oppervlakkig of zelfs heel ongepast om te doen. Je ontkomt dus niet aan zekere dogma's, dus vaststaande leerstellingen waarop je spirituele weg geaard is. Zomaar wat geloven en verwachten dat je daarmee de weg van de mystiek bewandeld is echt een illusie. Alleen al omdat de weg van de mystiek een gift is van God, die je niet zomaar zelf kunt verwerven. Je blijft in alles totaal afhankelijk van Hem.