Palliatieve Sedatie in de Christelijke Gezondheidszorg: Morele en Ethische Overwegingen.

[Figulus 130]

In de christelijke gezondheidszorg brengt palliatieve sedatie specifieke ethische overwegingen met zich mee. Dit wordt nog complexer wanneer de patiënt geen gelovige is. Ik kan me voorstellen dat dit bij sommige christelijke zorgverleners de vraag oproept of het ethisch verantwoord is om iemand buiten bewustzijn te brengen als deze geen relatie met God heeft ontwikkeld. Hier zijn enkele punten voor een dieper debat:

Het belang van bewustzijn voor het leren kennen van God: Vanuit christelijk perspectief kan het bewustzijn in de laatste levensfase een essentiële kans bieden om God persoonlijk te leren kennen. Welke verantwoordelijkheid heeft de christelijke zorgverlener om deze mogelijkheid open te houden?

Ethische verantwoordelijkheid van zorgverleners: Hoe gaan christelijke zorgverleners om met hun verantwoordelijkheid om lijden te verlichten en de ethische bezwaren die ontstaan bij het volledig wegnemen van het bewustzijn?

[Robert Frans 1.653]

Over het algemeen wordt palliatieve sedatie alleen toegepast als de patiënt zelf aangeeft dat te willen. En het gebeurt ook alleen als de patiënt binnen zeer korte tijd gegarandeerd zal komen te overlijden. Als de patiënt er voldoende voor openstaat, kun je het er op een gepast moment met hem (of haar) over hebben. Maar uiteindelijk blijft de patiënt zelf verantwoordelijk voor de eigen keuze. Wanneer de patiënt er goed over heeft nagedacht en aangeeft gesedeerd te willen worden, dan kun je met een gerust hart de behandeling beginnen.

Uiteraard staat daarbij niets je in de weg om de patiënt bij God aan te bevelen in gebed. Je weet immers niet wat het oordeel over hem zal zijn, welke keuzes hij ten diepste werkelijk heeft gemaakt en heeft kunnen maken in het leven, dus er is altijd hoop. Misschien dat jouw laatste werk van barmhartigheid voor hem daar juist een positieve keer aan heeft gegeven.

[Figulus 130]

23 minuten geleden zei Robert Frans:

Over het algemeen wordt palliatieve sedatie alleen toegepast als de patiënt zelf aangeeft dat te willen. En het gebeurt ook alleen als de patiënt binnen zeer korte tijd gegarandeerd zal komen te overlijden. Als de patiënt er voldoende voor openstaat, kun je het er op een gepast moment met hem (of haar) over hebben. Maar uiteindelijk blijft de patiënt zelf verantwoordelijk voor de eigen keuze. Wanneer de patiënt er goed over heeft nagedacht en aangeeft gesedeerd te willen worden, dan kun je met een gerust hart de behandeling beginnen.

Uiteraard staat daarbij niets je in de weg om de patiënt bij God aan te bevelen in gebed. Je weet immers niet wat het oordeel over hem zal zijn, welke keuzes hij ten diepste werkelijk heeft gemaakt en heeft kunnen maken in het leven, dus er is altijd hoop. Misschien dat jouw laatste werk van barmhartigheid voor hem daar juist een positieve keer aan heeft gegeven.

Een dealer biedt producten aan waarmee de gebruiker de realiteit tijdelijk kan ontvluchten, maar uiteindelijk blijft het de gebruiker zelf die bepaalt of hij het aanbod accepteert of niet. Net als bij palliatieve sedatie, biedt de dealer niet zomaar zijn middelen aan, maar meestal alleen wanneer er een specifieke behoefte is – wanneer de gebruiker zélf aangeeft die realiteit te willen vermijden of lijden te willen verlichten. De dealer kan uitleggen wat de effecten zijn, kan peilen of de gebruiker werkelijk klaar is voor deze stap, maar hij kan de keuze niet afdwingen: de beslissing blijft bij de gebruiker.

Wanneer de gebruiker dan zelf, na goed nadenken, besluit om die middelen te nemen, kan de dealer zonder bezwaren leveren, zich ervan bewust dat hij slechts voldoet aan een bewuste, vrijwillige keuze van een ander. Het oordeel, de last van de keuze, ligt niet bij hem, maar bij de persoon die het middel heeft gekozen.

Uiteraard staat de dealer daarbij niets in de weg om de gebruiker bij God aan te bevelen in gebed. Je weet immers niet wat het oordeel over hem zal zijn, welke keuzes hij ten diepste werkelijk heeft gemaakt en heeft kunnen maken in het leven, dus er is altijd hoop. Misschien dat zijn laatste werk van barmhartigheid daar juist een positieve keer aan heeft gegeven. In deze context kan zelfs de dealer, met zijn eigen morele ambiguïteit, bijdragen aan de spirituele reis van de gebruiker, door hem te wijzen op de mogelijkheid van verlossing en hoop, zelfs in de duisterste momenten van het leven.

Wellicht cynisch verpakt, maar de parallel met een drugsdealer kan waardevolle reflecties opleveren.

[Hopper 813]

1 uur geleden zei Figulus:

In de christelijke gezondheidszorg brengt palliatieve sedatie specifieke ethische overwegingen met zich mee. Dit wordt nog complexer wanneer de patiënt geen gelovige is. Ik kan me voorstellen dat dit bij sommige christelijke zorgverleners de vraag oproept of het ethisch verantwoord is om iemand buiten bewustzijn te brengen als deze geen relatie met God heeft ontwikkeld. Hier zijn enkele punten voor een dieper debat:

Het belang van bewustzijn voor het leren kennen van God: Vanuit christelijk perspectief kan het bewustzijn in de laatste levensfase een essentiële kans bieden om God persoonlijk te leren kennen. Welke verantwoordelijkheid heeft de christelijke zorgverlener om deze mogelijkheid open te houden?

Ethische verantwoordelijkheid van zorgverleners: Hoe gaan christelijke zorgverleners om met hun verantwoordelijkheid om lijden te verlichten en de ethische bezwaren die ontstaan bij het volledig wegnemen van het bewustzijn?

Wat er bij het wegnemen van het bewustzijn gebeurd is niks anders dan het eindigen van de ik-wereld verhouding.   Iets wat sowieso gebeurd indien men daadwerkelijk sterft.     Je kunt palliatieve sedatie (Indien men voorgoed onder zeil gaat) dan ook beschouwen als 'dood'. 

Indien de geestelijke mens binnen de stervende  leeft, dan maakt palliatieve sedatie geen bal uit.  (Galaten 2:20-21)  De geestelijke mens kent de dingen Gods welke buiten de ik-wereld verhouding liggen.    De geestelijke mens kent de levende Christus en de levende Vader.

Indien de stervende nog gelijkvormig aan de wereld is, tja, dan weet ik niet ook niet meer.   Daar waarschuwt Paulus nou juist voor.  Je kunt wel gelijkvormig aan de wereld zijn, maar daar heb je niks meer aan als je dood bent.  De ik-wereld verhouding is alleen geldig zolang je nog leeft.

Je stelt dus vragen, maar er is geen eenduidig antwoord op te geven.  Is de stervende reeds gestorven zoals Paulus, dan maakt het niet uit.  De natuurlijke mens is sowieso verloren.

[Figulus 130]

3 minuten geleden zei Hopper:

Je kunt palliatieve sedatie (Indien men voorgoed onder zeil gaat) dan ook beschouwen als 'dood'.

Ik beschouw het als Intentionele Geestelijke Zelfmoord.

[Hopper 813]

18 minuten geleden zei Figulus:

Ik beschouw het als Intentionele Geestelijke Zelfmoord.

Het gelijkvormige aan de wereld is niet eens levend, wat niet leeft kan ook geen suïcide plegen.  Alleen de Geest maakt levend.

Zoals Jezus zegt: laat de doden de doden begraven.

[Robert Frans 1.653]

1 uur geleden zei Figulus:

Een dealer biedt producten aan waarmee de gebruiker de realiteit tijdelijk kan ontvluchten, maar uiteindelijk blijft het de gebruiker zelf die bepaalt of hij het aanbod accepteert of niet. Net als bij palliatieve sedatie, biedt de dealer niet zomaar zijn middelen aan, maar meestal alleen wanneer er een specifieke behoefte is – wanneer de gebruiker zélf aangeeft die realiteit te willen vermijden of lijden te willen verlichten. De dealer kan uitleggen wat de effecten zijn, kan peilen of de gebruiker werkelijk klaar is voor deze stap, maar hij kan de keuze niet afdwingen: de beslissing blijft bij de gebruiker.

[...]

Wellicht cynisch verpakt, maar de parallel met een drugsdealer kan waardevolle reflecties opleveren.

In dit geval is er toch een belangrijk verschil, namelijk dat palliatieve sedatie een medische behandeling is, waar het verstrekken van recreatieve drugs dat niet is. Waarbij er overigens wel degelijk ook medicinale drugs bestaan ter verlichting van pijn. Die worden dan als gewoon door de huisarts voorgeschreven en door de apotheek verstrekt. En in een ziekenhuis kun je morfine toegediend krijgen als pijnstiller tijdens of na pijnlijke behandelingen of operaties.

Het op verantwoorde wijze verlichten van iemands lijden is een daad van barmhartigheid die je als christelijke arts gewoon mag uitvoeren. De katholieke moraal stelt zelfs dat je de patiënt zoveel mag geven als nodig is om de pijn te verzachten, ook als diegene daar mogelijk aan zou kunnen overlijden. Als het lijden niet (verder) verlicht kan worden, dan hebben we het te aanvaarden en de patiënt zoveel mogelijk te helpen in het dragen ervan. Maar waar het wél kan en de patiënt daar ook om vraagt, moeten we het niet nalaten.

Overigens zou ik willen dat drugsdealers zich meer zouden gedragen zoals jij omschrijft. Beter nog dat ze helemáál geen drugs verstrekken natuurlijk, maar een dergelijk meer verantwoordelijksgevoel jegens de gebruiker zou in elk geval al een stap in de goede richting zijn.

[Figulus 130]

1 uur geleden zei Robert Frans:

Overigens zou ik willen dat drugsdealers zich meer zouden gedragen zoals jij omschrijft. Beter nog dat ze helemáál geen drugs verstrekken natuurlijk, maar een dergelijk meer verantwoordelijksgevoel jegens de gebruiker zou in elk geval al een stap in de goede richting zijn.

De psychiater biedt zijn behandelingen of medicijnen niet lichtvaardig aan. Er is vaak sprake van een langdurig proces waarin de patiënt zelf aangeeft dat zij het emotionele of psychische lijden niet kunnen dragen zonder medicatie. 

[Mullog 641]

5 uur geleden zei Figulus:

Ik kan me voorstellen dat dit bij sommige christelijke zorgverleners de vraag oproept of het ethisch verantwoord is om iemand buiten bewustzijn te brengen als deze geen relatie met God heeft ontwikkeld.

Ik kan me dat niet voorstellen.  Ten eerste is palliatieve sedatie een daad van mededogen die in overleg met de patiënt in gang wordt gezet, door een arts, om onnodig lijden te voorkomen.  Ten tweede hebben we het wel over een hele rare beperking van God als hij niet in staat is om ook onder die condities een relatie tot stand te brengen. Het lijkt mij dat je menselijke inborst hier met je op de loop gaat. Zoals baby's niet in gewijde grond mogen worden begraven als ze overlijden voordat ze gedoopt zijn. Wat naar mijn mening kant noch wal raakt. 

P.s. een arts is natuurlijk ook een zorgverlener. En palliatieve sedatie is gebonden aan allerlei voorschriften en regels waar een arts zich aan heeft te houden. 

 

[Robert Frans 1.653]

2 minuten geleden zei Mullog:

Zoals baby's niet in gewijde grond mogen worden begraven als ze overlijden voordat ze gedoopt zijn. Wat naar mijn mening kant noch wal raakt.

Als je me een kleine correctie toestaat: dit is niet waar. In bepaalde regio's, zoals Nederland zelf, is dit helaas praktijk geweest, maar ongedoopte baby's van katholieke ouders mogen gewoon op een katholiek kerkhof worden begraven of uitgestrooid.

[Mullog 641]

9 uur geleden zei Robert Frans:

Als je me een kleine correctie toestaat: dit is niet waar. In bepaalde regio's, zoals Nederland zelf, is dit helaas praktijk geweest, maar ongedoopte baby's van katholieke ouders mogen gewoon op een katholiek kerkhof worden begraven of uitgestrooid.

Wat niks verandert aan mijn punt, namelijk dat het een vreemde uitwas van menselijke visie was waar God zich ongetwijfeld over verbaasd heeft. 

[Figulus 130]

10 uur geleden zei Mullog:

Ik kan me dat niet voorstellen.  Ten eerste is palliatieve sedatie een daad van mededogen die in overleg met de patiënt in gang wordt gezet, door een arts, om onnodig lijden te voorkomen.  Ten tweede hebben we het wel over een hele rare beperking van God als hij niet in staat is om ook onder die condities een relatie tot stand te brengen. Het lijkt mij dat je menselijke inborst hier met je op de loop gaat. Zoals baby's niet in gewijde grond mogen worden begraven als ze overlijden voordat ze gedoopt zijn. Wat naar mijn mening kant noch wal raakt. 

P.s. een arts is natuurlijk ook een zorgverlener. En palliatieve sedatie is gebonden aan allerlei voorschriften en regels waar een arts zich aan heeft te houden. 

Afhankelijk van hoe je het bekijkt. Ik laat je liever nog wat lijden om erger lijden te voorkomen. Mensen hebben geen flauw benul van het lijden wat komt als ze naar links worden verwezen voor de rechterstoel van God.

5 november bewerkt door Figulus

[Mullog 641]

1 uur geleden zei Figulus:

Ik laat je liever nog wat lijden om erger lijden te voorkomen

Typisch christendom.  Je moet en zal lijden.  Er kan niet genoeg geleden worden. Waarom Jezus überhaupt aan het kruis gestorven is, is volstrekt onduidelijk.  Het lijden heeft het in iedergeval niet opgelost. 

Verder, minstens zo belangrijk,  wie ben jij om te besluiten dat een ander moet lijden? Doe het lekker zelf.

[Figulus 130]

5 minuten geleden zei Mullog:

Typisch christendom.  Je moet en zal lijden.  Er kan niet genoeg geleden worden. Waarom Jezus überhaupt aan het kruis gestorven is, is volstrekt onduidelijk.  Het lijden heeft het in iedergeval niet opgelost. 

Verder, minstens zo belangrijk,  wie ben jij om te besluiten dat een ander moet lijden? Doe het lekker zelf.

Je gaat maar in hongerstaking ofzo, maar ik ga je niet verdoven en vermoorden. Wees maar een kerel en besluit er zelf een punt achter te zetten.

[Mullog 641]

19 minuten geleden zei Figulus:

Je gaat maar in hongerstaking ofzo, maar ik ga je niet verdoven en vermoorden. Wees maar een kerel en besluit er zelf een punt achter te zetten.

Maar dat is nu net wat jij impliciet probeert te voorkomen,  dat ik zelf beslis er een punt achter te zetten.  

[Figulus 130]

3 minuten geleden zei Mullog:

Maar dat is nu net wat jij impliciet probeert te voorkomen,  dat ik zelf beslis er een punt achter te zetten.  

Vooral doen, maar dan ook TTB en niet mij erbij betrekken.

[Mullog 641]

4 minuten geleden zei Figulus:

Vooral doen, maar dan ook TTB en niet mij erbij betrekken.

Een beetje vreemde opmerking als ik je openingspost lees.  Je begint zelf je ergens mee te bemoeien en als er dan tegengas gegeven wordt trek je je terug.

 

[Figulus 130]

3 minuten geleden zei Mullog:

Een beetje vreemde opmerking als ik je openingspost lees.  Je begint zelf je ergens mee te bemoeien en als er dan tegengas gegeven wordt trek je je terug.

Vreselijk eigenwijze mensen die een gangetje gaan dat mij niet bevalt, en mij willen dwingen die weg te volgen, kunnen er op rekenen dat ik me terugtrek. Je kunt het uitzoeken met de andere doden.

[Mullog 641]

2 uur geleden zei Figulus:

Vreselijk eigenwijze mensen die een gangetje gaan dat mij niet bevalt, en mij willen dwingen die weg te volgen, kunnen er op rekenen dat ik me terugtrek. Je kunt het uitzoeken met de andere doden.

Ik vraag mij af waarom je zo geïrriteerd reageert. 

In je openingspost wil je mensen in een gangetje dwingen waarvan je helemaal niet weet of ze dat wel willen. En als dat opgemerkt wordt begin je zelf te miepen dat je ergens niet toe gedwongen wil worden. 

Was het niet "Wat u niet wilt dat u geschied ..." ?

[Fundamenteel 1.017]

Op 4-11-2024 om 16:31 zei Robert Frans:

Over het algemeen wordt palliatieve sedatie alleen toegepast als de patiënt zelf aangeeft dat te willen. En het gebeurt ook alleen als de patiënt binnen zeer korte tijd gegarandeerd zal komen te overlijden. Als de patiënt er voldoende voor openstaat, kun je het er op een gepast moment met hem (of haar) over hebben. Maar uiteindelijk blijft de patiënt zelf verantwoordelijk voor de eigen keuze. Wanneer de patiënt er goed over heeft nagedacht en aangeeft gesedeerd te willen worden, dan kun je met een gerust hart de behandeling beginnen.

Uiteraard staat daarbij niets je in de weg om de patiënt bij God aan te bevelen in gebed. Je weet immers niet wat het oordeel over hem zal zijn, welke keuzes hij ten diepste werkelijk heeft gemaakt en heeft kunnen maken in het leven, dus er is altijd hoop. Misschien dat jouw laatste werk van barmhartigheid voor hem daar juist een positieve keer aan heeft gegeven.

Ik ben al in een kamer geweest waar ze de morfine gewoon bleven opdrijven tot een overdosis. Ik ben daar buiten moeten gaan. 

En ik heb dat mensken daar relatief goed weten binnengaan. Maar ik ben geen arts en ken haar wensen bij die arts niet. 

[Petra. 716]

Op 5-11-2024 om 06:23 zei Figulus:

. Mensen hebben geen flauw benul van het lijden wat komt als ze naar links worden verwezen voor de rechterstoel van God.

Whoehahahahaha, joh!! 

Maar voor jou hangt God de vlag uit zeker. 

 

Op 9-11-2024 om 16:35 zei Figulus:

Wacht maar kereltje, als de pleuris uitbreekt zet ik je net zo hard het mes op je strot. Met je schijnheilige new age gezeik.

22 uur geleden zei Figulus:

Heel goed. Ik ga niet aan het werk, men kan het vergeten. En dat ik gepakt ben is allemaal ingecalculeerd. Ik heb nu een strafblad en ga dat in elk sollicitatiegesprek uitvoerig behandelen. Geen baas die zin heeft om een crimineel aan het werk te hebben. Over de pleuris uit laten breken gesproken, dat was een half jaar janken en piepen voor menig mens die mij de hand niet wou schudden.

11 november bewerkt door Petra.

[Dat beloof ik 990]

Op 4-11-2024 om 15:33 zei Figulus:

In de christelijke gezondheidszorg brengt palliatieve sedatie specifieke ethische overwegingen met zich mee. Dit wordt nog complexer wanneer de patiënt geen gelovige is. Ik kan me voorstellen dat dit bij sommige christelijke zorgverleners de vraag oproept of het ethisch verantwoord is om iemand buiten bewustzijn te brengen als deze geen relatie met God heeft ontwikkeld. Hier zijn enkele punten voor een dieper debat:

Dat is dan behoorlijk egoïstisch van de verpleging. In seculiere instellingen wordt voor gelovige patiënten altijd rekening gehouden met de wensen van de patiënt. Het is immers de patiënt waarvoor je werkt in de zorg, niet je eigen religie.

[Robert Frans 1.653]

In christelijke instellingen is dit voor zover ik weet ook helemaal geen discussiepunt. Palliatieve sedatie is een algemeen geaccepteerde behandeling en alternatief voor euthanasie, dus wanneer een patient dat wenst, kan een arts gewoon de behandeling starten. En als medewerker van welke instelling ook heb je je gewoon te schikken naar het beleid van de instelling en naar de wetgeving. Alleen waar je geweten teveel bezwaard wordt, kun je natuurlijk altijd overleggen met je leidinggevende over wat dan het beste te doen.

[Dat beloof ik 990]

Op 4-11-2024 om 15:33 zei Figulus:

Welke verantwoordelijkheid heeft de christelijke zorgverlener om deze mogelijkheid open te houden?

Zeker mag hij dat. Maar hij mag het niet verplichten.

[Figulus 130]

7 uur geleden zei Dat beloof ik:

Zeker mag hij dat. Maar hij mag het niet verplichten.

Je hoeft niet aan zaken te beginnen waar je principieel op tegen bent wat mij betreft. Wat je zou kunnen doen is je standpunt met de cliënt bespreken en eventueel doorverwijzen.