Onderscheidingsvermogen, is de weg nu smal, lang, breed en/of kort?

[TTC 1.564]

Op 1-7-2023 om 13:06 zei Hopper:

Zolang we ethiek nog aan iets of iemand toeschrijven is het een bedachte ethiek.  Bedachte ethiek is geen ethiek.  Ethiek is 'uit zichzelf zo'.  Zonder waarom, zonder reden, nergens vandaan komend, nergens naar toe gaande.

Retoriek heeft een wat dubbelzinnige lading gekregen. Oorspronkelijk was het de kunst van het overtuigen, met technieken als ethos, pathos en logos. Tegenwoordig wordt het vaak geassocieerd met lege woorden, loze beloftes en bombastisch taalgebruik, holle retoriek dus. Ironisch genoeg is zelfs kritiek op retoriek soms retoriek.

[TTC 1.564]

Op 1-7-2023 om 18:49 zei Hopper:

Je bent blijven hangen in de gesprekjes , vermoed ik zo maar.

ZOA is een gebied aan de hemel waar sterrenstelsels in zichtbaar licht slechts zwak of helemaal niet te zien zijn. Deze zone is gelegen rond de galactische equator van de Melkweg.

[TTC 1.564]

Op 3-3-2025 om 17:32 zei Monachos:

Ik moest aan die film denken door het overlijden van Gene Hackman.

In de satirische roman Solar van Ian McEwan, over de persoonlijke en beroepsmatige perikelen van een fictieve beroemde Britse natuurkundige en Nobelprijswinnaar, spelen klimaatverandering en kunstmatige fotosynthese een belangrijke rol.

[TTC 1.564]

Op 1-7-2023 om 17:19 zei Hopper:

Alleen het 'denken' kan hulpvragen bedenken.  Konden we dat denken maar eens een halt toeroepen, dan zouden de hulpvragen ook verstommen.

McEwan gebruikt humor en cynisme om thema’s als klimaatverandering, wetenschappelijke integriteit en menselijke zwakheden te belichten. Beard raakt betrokken bij een project rond kunstmatige fotosynthese, een techniek die zonlicht direct omzet in bruikbare energie. Dit idee wordt in het boek zowel als een wetenschappelijke hoop als een speelbal voor ego’s en corruptie gepresenteerd.

[TTC 1.564]

Op 3-3-2025 om 19:09 zei Monachos:

Het kortste vers in de Bijbel is Johannes 11:35.

In de antieke retorica werd ervan uitgegaan dat een redenaar altijd vijf fasen doorloopt.

[Monachos 539]

Een krentenbol is geen strijkijzer.

[TTC 1.564]

Op 24-3-2025 om 15:34 zei Monachos:

Een krentenbol is geen strijkijzer.

Om het simpel te houden zijn parallellomanie en parallellofobie twee verschillende dingen. Beide termen wijzen op de noodzaak van een evenwichtige, kritische benadering in de studie van teksten en mythologieën. Een zorgvuldige analyse en interpretatie is essentieel om een beter begrip van de cultuur en geschiedenis te verkrijgen.

[TTC 1.564]

Op 24-3-2025 om 15:34 zei Monachos:

Een krentenbol is geen strijkijzer.

Het czochralski-proces is een methode om kristallen te doen groeien door ze omhoog te trekken vanuit een smelt.

[TTC 1.564]

Op 1-7-2023 om 17:10 zei Hopper:

Dwalen is een vak, thuiskomen is ook een vak.  Beiden staan los van elkaar, maar hebben wel een verhouding tot elkaar.

Een catachrese kan ook enkel en alleen voortkomen uit de overeenkomst in vorm tussen bepaalde woorden. Hierbij spelen verschijnselen als homonymie en paronymie een belangrijke rol. Het ene woord wordt in een bepaalde context verwisseld met het andere, dat er in een bepaalde vorm homoniem mee is of er als gevolg van paronymie sterk op lijkt.

[TTC 1.564]

Op 1-7-2023 om 18:49 zei Hopper:

Je bent blijven hangen in de gesprekjes , vermoed ik zo maar.

De zoektocht naar betekenis en het begrijpen van archetypen kan inderdaad zowel een gids als een labyrint zijn. Theorieën lijken helder en gestructureerd, maar zodra ze het echte leven raken, blijken ze vaak vloeibaarder en minder grijpbaar. Alsof het collectieve onbewuste zelf een levend organisme is, dat zich voortdurend herconfigureert in reactie op de tijdsgeest.

[TTC 1.564]

Op 9-3-2025 om 10:58 zei Tomega:

Om te komen tot nut en werking van dat model moeten ook de meer elegante ruiten worden gebroken. Dat is echter geen bagatelle, waar het gebruik is om de eigen ruiten in te gooien, en alle gebrokenheden eerder entropie leren in platte chaos, dan systemen en kaleidoscopische wonderlijkheden. Terwijl ook het breken zelf, vraagt om onderscheid van lengte en duur, en van balans en zorgvuldig gekozen breekpunten. Niet dat die breekpunten er anders van wirden, maar wel ons begrip, waar ze zich bevinden. Abstracties brengen niets dan chaos, tenzij de abstractie het pad wordt van de argeloze voorzichtige wandelaar. Wat natuurlijk voor een ander die dat niet volgt meer van een brownse beweging kan hebben.

Van veel sprookjes weten we niet precies wanneer ze voor het eerst verteld werden. De oudste Europese sprookjes kennen we van Giambattista Basiles Lo cunto de li cunti overo lo trattenemiento de peccerille.

[TTC 1.564]

Op 3-3-2025 om 19:09 zei Monachos:

Het kortste vers in de Bijbel is Johannes 11:35.

Hoewel het aspect van ontleding ook bij fraseologische eenheden een zekere rol speelt, richt de fraseologie zich niet in de eerste plaats op de vorming en grammaticale functie van zinsdelen, maar veeleer op het semantische aspect, ofwel de bijbehorende betekenissen.

[Monachos 539]

Op 29-3-2025 om 13:51 zei TTC:

Hoewel het aspect van ontleding ook bij fraseologische eenheden een zekere rol speelt, richt de fraseologie zich niet in de eerste plaats op de vorming en grammaticale functie van zinsdelen, maar veeleer op het semantische aspect, ofwel de bijbehorende betekenissen.

Goh hee. Wat is je punt?

[Aristarkos 196]

Op 31-3-2025 om 17:12 zei Monachos:

Goh hee. Wat is je punt?

In semi-intellectual koeterwaals is nooit een punt te ontdekken, het is slechts bedoeld om de ander zand in de ogen te strooien. Alleen ontbreekt in alle gevallen het zand, zodat het imaginaire strooien eerder een zwak wuiven blijkt te zijn...

Aristarkos

[TTC 1.564]

Op 31-3-2025 om 17:12 zei Monachos:

Goh hee. Wat is je punt?

In 2008 werd Tato vervangen door Titi, beter is zeggen een naamsverandering. 

[TTC 1.564]

Op 1-7-2023 om 13:06 zei Hopper:

Zolang we ethiek nog aan iets of iemand toeschrijven is het een bedachte ethiek.

Misschien dat we middels deze aanpak ook beter kunnen leren begrijpen waarom het invullen van mandala's in de eerste plaats vooral een subjectieve aangelegenheid betreft. Het valt binnen dit IP-complex immers onmogelijk te verwachten dat zelfs nog maar twee mensen tot exact dezelfde bevindingen zouden kunnen komen.

[Hopper 824]

1 uur geleden zei TTC:

Misschien dat we middels deze aanpak ook beter kunnen leren begrijpen waarom het invullen van mandala's in de eerste plaats vooral een subjectieve aangelegenheid betreft. Het valt binnen dit IP-complex immers onmogelijk te verwachten dat zelfs nog maar twee mensen tot exact dezelfde bevindingen zouden kunnen komen.

Binnen de "Ik ben" ervaring komen alle mensen tot dezelfde bevinding: de zoeker is niet het gezochte.

[TTC 1.564]

Op 6-4-2025 om 18:58 zei Hopper:

Binnen de "Ik ben" ervaring komen alle mensen tot dezelfde bevinding: de zoeker is niet het gezochte.

Shit, voor de verandering toch eens een keertje goed gegokt, het is frappant.

[TTC 1.564]

Op 31-3-2025 om 17:12 zei Monachos:

Goh hee. Wat is je punt?

Zachte of soft sciencefiction richt zich minder op het hoe en veel meer op het waarom en het wat dan. Het zijn de verhalen die de mens, de samenleving en haar structuren centraal stellen, vaak met een filosofische, sociologische of psychologische inslag. Niet de warp drive is het hoofdpunt, maar de morele keuzes die gemaakt worden aan boord.

[TTC 1.564]

Op 6-4-2025 om 18:58 zei Hopper:

Binnen de "Ik ben" ervaring komen alle mensen tot dezelfde bevinding: de zoeker is niet het gezochte.

Het idee om te starten met een blanco ruitjesblad heeft wellicht dieper gelegen gronden, maar ik heb geen idee tot wat een dergelijke aanpak zou kunnen leiden.

[TTC 1.564]

Op 1-4-2025 om 22:42 zei Aristarkos:

In semi-intellectual koeterwaals is nooit een punt te ontdekken, het is slechts bedoeld om de ander zand in de ogen te strooien. Alleen ontbreekt in alle gevallen het zand, zodat het imaginaire strooien eerder een zwak wuiven blijkt te zijn...

De ontwikkeling van de lensplacode bij de mens vindt doorgaans plaats tussen de 13 en 14 dagen na de bevruchting. Het is derhalve maar hoe je het bekijken wil.

[Tomega 319]

5 uur geleden zei TTC:

Het idee om te starten met een blanco ruitjesblad heeft wellicht dieper gelegen gronden, maar ik heb geen idee tot wat een dergelijke aanpak zou kunnen leiden.

Een dergelijke aanpak leidt tot een kader binnen hetwelk onmiddelijk opvalt wat rechtlijnig is, en ook wat afwijkt van wezenlijke abstracties als evenwicht, parallellen, en symmetrie, welke aanpak vanzelfsprekend vooral rijkdom brengt, als ook elk ruitje wordt beschouwd als een elementair punt van waarheid in rechtlijnigheid. Maar ook waar het ruitjesblad zich vooral kenmerkt door onsamenhangend gebrabbel, biedt het kaderen, categoriseren en etiketteren nut voor de handige gebruiker. Het ruitjesblad brengt dan ruimte en rust en samenhang op een plaats zonder ruimte rust en samenhang.

[TTC 1.564]

16 minuten geleden zei Tomega:

Een dergelijke aanpak leidt tot een kader binnen hetwelk onmiddelijk opvalt wat rechtlijnig is, en ook wat afwijkt van wezenlijke abstracties als evenwicht, parallellen, en symmetrie, welke aanpak vanzelfsprekend vooral rijkdom brengt, als ook elk ruitje wordt beschouwd als een elementair punt van waarheid in rechtlijnigheid. Maar ook waar het ruitjesblad zich vooral kenmerkt door onsamenhangend gebrabbel, biedt het kaderen, categoriseren en etiketteren nut voor de handige gebruiker. Het ruitjesblad brengt dan ruimte en rust en samenhang op een plaats zonder ruimte rust en samenhang.

Een labyrint is te construeren vanuit de kern. Bij klassieke labyrinten is de kern opgebouwd uit een kruis met vier winkelhaken en vier stippen, het zaadpatroon.

[Tomega 319]

33 minuten geleden zei TTC:

Een labyrint is te construeren vanuit de kern. Bij klassieke labyrinten is de kern opgebouwd uit een kruis met vier winkelhaken en vier stippen, het zaadpatroon.

Ruitjespapier heeft voor op een labyrinth, dat het niet dwingt in een bepaalde richting. Abstracties hebben voor op een labyrinth dat ze dwingen in een bepaald format. Een labyrint heeft voor op alles, dat afwijkende uitkomsten onmogelijk zijn. Dat voordeel wordt evenwel vaker gezien als onverteerbaar nadeel. Een labyrinth van abstracties treedt slechts op waar de behoefte of noodzaak van abstracties is vastgelegd, maar geen ervaring is met het aan ruitjespapier toevertrouwen van de onderkende abstracties. Klassiek is de vlucht in abstracte labyrinten, omdat de geest van vrijheid schreeuwt om de abstracties uit de holen en spelonken van geestvervoeringen te trekken.

 

21 april bewerkt door Tomega

[TTC 1.564]

14 minuten geleden zei Tomega:

Ruitjespapier heeft voor op een labyrinth, dat het niet dwingt in een bepaalde richting. Abstracties hebben voor op een labyrinth dat ze dwingen in een bepaald format. Een labyrint heeft voor op alles, dat afwijkende uitkomsten onmogelijk zijn. Dat voordeel wordt evenwel vaker gezien als onverteerbaar nadeel. Een labyrinth van abstracties treedt slechts op waar de behoefte of noodzaak van abstracties is vastgelegd, maar geen ervaring is met het aan ruitjespapier toevertrouwen van de onderkende abstracties. Klassiek is de vlucht in abstracte labyrinten, omdat de geest van vrijheid schreeuwt om de abstracties uit de holen en spelonken van geestvervoeringen te trekken.

Ja, wat simpel is verwordt al snel tot een schijnbaar onsamenhangend geheel, het simpele verdwijnt niet. 

21 april bewerkt door TTC