Onderscheidingsvermogen, is de weg nu smal, lang, breed en/of kort?

[Tomega 311]

5 uur geleden zei TTC:

Een ervaringswerker is geen expert in de geesteswetenschappen, dat zou er een beetje op neerkomen dat wanneer ik de flap van een kookboek lees, denk Sergio Herman te zijn

Als jij een flap van een kookboek leest krijg je een wegwijzer en een beeld van toegang tot een model van de kookkunst. Dat zou voor de trouwe volhardende zoeker genoeg moeten zijn om de weg te weten, zonder dat die nog is gegaan. Lastiger is als je de flap niet kunt lezen en iemand flapt er uit wat er in het kookboek staat of erger nog als iemand van de flap de hoed en de rand weet, maar het boek nooit gelezen heeft. Een ervaringswerker kan daarom beter met andere ervaringswerkers afstemmend leren wat en hoe iemand uit het kookboek trekken kan. Expertise schept steeds een afstand, die een goede voortgang belemmert. Dat geldt in het bijzonder voor doorgegeven informatie, die als het ware een virtueel beeld geeft van (de flap van) de gezochte of gevraagde realiteit. En gedeelde ervaringen scheppen een universele basis die is geijkt en getoetst aan die ervaringen. Het maakt daar niet uit of het gaat over appelflappen of het kookboekbeslag.

9 uur geleden zei TTC:

Dat wat inconsistent is, omvat variantie, discrepantie of zelfs tegenstrijdigheid, met name vanuit het oogpunt van waarheid, rede of logica.

Juridische psychologie - En daar is een nieuw vakgebied, dat zich richt op intrinsieke consistentie en zuiver onderzoek, en waar het uit de rails loopt. We noemen dat juridische filosofie en juridische psychologie en juridische hermeneutiek. Dat is een specialisering die eigenlijk niets anders doet dan klagen over het gebrek aan authenticiteit en discipline bij de betreffende vakgebieden. Want in wezen is het weer een vorm van expertise inbrengen, die weer afstand schept tot wie reeds vertrouwd was met die terreinen.

Concreet. Paraconsistent is niet multi- of meerconsistent. Synthese is niet afstemming. Intrinsiek of virtueel gelden geen andere wetten dan reëel. Tunnelvisies beschrijven de tunnel of zijn geen tunnelvisie. Een wet is een tunnel, tenzij die wet algemeen geldt, dan is de wet een stukje algemeen verbindende waarheid. Wetten bieden chaos, tenzij de wet overal gezag heeft. De wet is willekeur tenzij elk weldenkend mens erkend dat de wet in principe in theorie nuttig is om te onderhouden. En juridisch is daar om de wettige theoretische structuren ook toe te passen. Niet omdat dat beter of werkbaarder of praktischer is, maar omdat dat dwingt om te onderscheiden wat de afstand is tussen de praktijkervaring en de wet. Ervaring, beleving, processen om samenhang en ontwikkeling te zien, het brengt allemaal schijnstimuli, die de wettige voortgang meer belemmeren dan daaraan bijdragen. Heel eenvoudig omdat de werkrichting dwars staat op de voortgang. Het bewerkt dus wel kennis en begrip, maar ten koste van de eenvoud en een onbelaste voortgang. Abstracties zijn super. Maar uitsluitend in de wettige voortgaande richting. De stimuli die er toe doen, bewerken dus in principe de wettige toepassing van de norm. En de filosofie die er toe doet, gaat dus over de wetten haar fundamenten. Dat klinkt juridisch en specialistisch, maar in het geval van natuurwetten, morele wetten, en denkwetten, is het gewoon een zaak van nuchter en waakzaam en boerenlogica.

Op 17-1-2025 om 14:11 zei TTC:

Ja, daarom dat een universele stimulus ook tijdloos kan meegaan, het zegt niets over wat er verder mee gebeurt

Een invalshoek is het gezichtspunt, perspectief of kader van waaruit je een tekst schrijft. Het is de manier waarop je het onderwerp belicht. Je zet de schijnwerper op een bepaald stukje van de werkelijkheid. Met andere woorden, je zoomt op een aspect van het onderwerp dat voor de lezer relevant is.

Universeel is het brengen van de waarheid en de wet en de weg, met behulp van vergelijkingen. Een vergelijking geeft een model, dat voor alle deelnemers dezelfde inhoud en lading heeft, doordat het punt van aandacht is ingekaderd in een begrijpbare en voorstelbare constellatie.

Persoonlijke ervaringen laten zich niet snel leiden door vergelijkingen, omdat immers weldenkende mensen hun ervaringen bewust en gemeend inbedden in hun normatief werkkader. Daarom werken vergelijkingen daar niet, dan via een omweg waarin de betrokkene zichzelf niet herkent. En de latere herkenning moet dan de indaling van norm of paradigma brengen.

Op 15-1-2025 om 17:09 zei TTC:

Gekkenwerk is op zoek gaan naar een match met niets, maar toch blijven we proberen

Als we bewijzen dat dichotomie een onwettige en incorrecte ondoordachte voorstelling is van de paradox van Zeno, dan zeggen we niets nieuws omdat Zeno dat zelf ook zegt, door het een paradox te noemen. Hoewel dat zeker niet niets is, wordt een match niet gevonden en zelfs niet gezocht.

9 uur geleden bewerkt door Tomega

[TTC 1.560]

2 uur geleden zei Fundamenteel:

Het beste is dat ge zowel in een positieve en een negatieve koers kunt renderen. Ge hebt wat gemist zenne, ge zou het niet geloven tenzij ge het met uw eigen ogen zag. Ik ben nu wel van broker veranderd omdat die met Paypal werkt en het sneller op de zichtrekening zet. 

Ja, met binaire opties is klantenbinding verzekerd, dat is gekend.

1 uur geleden zei Tomega:

Als jij een flap van een kookboek leest krijg je een wegwijzer en een beeld van toegang tot een model van de kookkunst. Dat zou voor de trouwe volhardende zoeker genoeg moeten zijn om de weg te weten, zonder dat die nog is gegaan. Lastiger is als je de flap niet kunt lezen en iemand flapt er uit wat er in het kookboek staat of erger nog als iemand van de flap de hoed en de rand weet, maar het boek nooit gelezen heeft. Een ervaringswerker kan daarom beter met andere ervaringswerkers afstemmend leren wat en hoe iemand uit het kookboek trekken kan. Expertise schept steeds een afstand, die een goede voortgang belemmert. Dat geldt in het bijzonder voor doorgegeven informatie, die als het ware een virtueel beeld geeft van (de flap van) de gezochte of gevraagde realiteit. En gedeelde ervaringen scheppen een universele basis die is geijkt en getoetst aan die ervaringen. Het maakt daar niet uit of het gaat over appelflappen of het kookboekbeslag. Juridische psychologie - En daar is een nieuw vakgebied, dat zich richt op intrinsieke consistentie en zuiver onderzoek, en waar het uit de rails loopt. We noemen dat juridische filosofie en juridische psychologie en juridische hermeneutiek. Dat is een specialisering die eigenlijk niets anders doet dan klagen over het gebrek aan authenticiteit en discipline bij de betreffende vakgebieden. Want in wezen is het weer een vorm van expertise inbrengen, die weer afstand schept tot wie reeds vertrouwd was met die terreinen. Concreet. Paraconsistent is niet multi- of meerconsistent. Synthese is niet afstemming. Intrinsiek of virtueel gelden geen andere wetten dan reëel. Tunnelvisies beschrijven de tunnel of zijn geen tunnelvisie. Een wet is een tunnel, tenzij die wet algemeen geldt, dan is de wet een stukje algemeen verbindende waarheid. Wetten bieden chaos, tenzij de wet overal gezag heeft. De wet is willekeur tenzij elk weldenkend mens erkend dat de wet in principe in theorie nuttig is om te onderhouden. En juridisch is daar om de wettige theoretische structuren ook toe te passen. Niet omdat dat beter of werkbaarder of praktischer is, maar omdat dat dwingt om te onderscheiden wat de afstand is tussen de praktijkervaring en de wet. Ervaring, beleving, processen om samenhang en ontwikkeling te zien, het brengt allemaal schijnstimuli, die de wettige voortgang meer belemmeren dan daaraan bijdragen. Heel eenvoudig omdat de werkrichting dwars staat op de voortgang. Het bewerkt dus wel kennis en begrip, maar ten koste van de eenvoud en een onbelaste voortgang. Abstracties zijn super. Maar uitsluitend in de wettige voortgaande richting. De stimuli die er toe doen, bewerken dus in principe de wettige toepassing van de norm. En de filosofie die er toe doet, gaat dus over de wetten haar fundamenten. Dat klinkt juridisch en specialistisch, maar in het geval van natuurwetten, morele wetten, en denkwetten, is het gewoon een zaak van nuchter en waakzaam en boerenlogica. Universeel is het brengen van de waarheid en de wet en de weg, met behulp van vergelijkingen. Een vergelijking geeft een model, dat voor alle deelnemers dezelfde inhoud en lading heeft, doordat het punt van aandacht is ingekaderd in een begrijpbare en voorstelbare constellatie. Persoonlijke ervaringen laten zich niet snel leiden door vergelijkingen, omdat immers weldenkende mensen hun ervaringen bewust en gemeend inbedden in hun normatief werkkader. Daarom werken vergelijkingen daar niet, dan via een omweg waarin de betrokkene zichzelf niet herkent. En de latere herkenning moet dan de indaling van norm of paradigma brengen. Als we bewijzen dat dichotomie een onwettige en incorrecte ondoordachte voorstelling is van de paradox van Zeno, dan zeggen we niets nieuws omdat Zeno dat zelf ook zegt, door het een paradox te noemen. Hoewel dat zeker niet niets is, wordt een match niet gevonden en zelfs niet gezocht.

Ja, misschien had Schopenhauer dan toch een punt, maar dat was een pessimist. 

[TTC 1.560]

2 uur geleden zei Tomega:

Hoewel dat zeker niet niets is, wordt een match niet gevonden en zelfs niet gezocht.

De uitdrukking 'iemand op stang jagen' komt oorspronkelijk uit de wereld van de paardensport en het paardenmennen. Een stang is een onderdeel van het paardentuig, een bit in de mond van een paard dat wordt gebruikt om het dier te sturen. Dit type bit is relatief scherp en kan, als het verkeerd wordt gebruikt, het paard ongemakkelijk maken of zelfs pijn doen