God is alles in Allen, een ultieme waarheid?

[TTC 1.560]

Waarom zouden we naar waarheid zoeken als de ultieme waarheid reeds gekend is, die gesuggereerd wordt door de stelling God is alles in Allen.  De premisse staat op zich, wat zou betekenen dat God omnipotent is en zichzelf onderhoudt, we kunnen immers niet zeggen dat God in Allen is om dan te verklaren dat het niet zo is, tenzij God dat voor zichzelf zou kunnen vergeten.  Aan creativiteit zou het dan niet ontbreken, maar hoe vertaalt dit meta-perspectief zich naar onze micro-beleving binnen het hedendaagse tijdsgewricht? Simpeler, heeft een gesuggereerde ultieme waarheid ook praktisch nut met betrekking tot het welzijn van ons allen en de planeet die we in het waarneembare hier en nu bewonen?

23 oktober 2020 bewerkt door TTC

[TTC 1.560]

Door 'God is alles in Allen' te postuleren als een vermeende ultieme waarheid is nog niet alles gezegd, evolutie is een proces dat niet zelden tot verwarring leidt. 

Citaat

Hier betrekt Teilhard de Chardin de christelijke leer erbij, het punt omega is volgens hem de toestand van de door Christus verloste mensheid. De mensen hebben zich zodanig verinnerlijkt dat zij het mystieke lichaam van Christus zijn geworden. Dat is volgens Teilhard de Chardin pas mogelijk nadat de schepper zichzelf aan het evolutieproces onderhevig maakt, door mens te worden in de vorm van Jezus Christus. Teilhard noemt dat de christogenese. (bron)

 

[zendeling 118]

Op 23-10-2020 om 07:22 zei TTC:

Waarom zouden we naar waarheid zoeken als de ultieme waarheid reeds gekend is, die gesuggereerd wordt door de stelling God is alles in Allen.  De premisse staat op zich, wat zou betekenen dat God omnipotent is en zichzelf onderhoudt, we kunnen immers niet zeggen dat God in Allen is om dan te verklaren dat het niet zo is, tenzij God dat voor zichzelf zou kunnen vergeten.  Aan creativiteit zou het dan niet ontbreken, maar hoe vertaalt dit meta-perspectief zich naar onze micro-beleving binnen het hedendaagse tijdsgewricht? Simpeler, heeft een gesuggereerde ultieme waarheid ook praktisch nut met betrekking tot het welzijn van ons allen en de planeet die we in het waarneembare hier en nu bewonen?

God is alles in Allen, is hetzelfde als zeggen of denken dat God Brahman is en wij allen in Brahman zijn (dat heet in het Sanskriet 'Brahmacharya'). Dat onderschrijven en steeds onthouden is echter niet voldoende om tot zelfrealisatie of de Ultieme Waarheid te komen. Er zijn 10 Yama en Niyama's en die Brahmacharya is slechts 1 van die 10 voorwaarden om toegang te kunnen krijgen tot zelfrealisatie.

Maar het is wel 1 van de allerbelangrijkste van de 10 Yama en Niyama's. Ishvara Pranidhana (God in Allen willen dienen) is de andere heel belangrijke. Als je niet in Alles ook liefde voor God ervaart, is het enkel zien van God in Allen niet voldoende. Deze 2 omvatten eigenlijk al de overige 8, toch worden die 8 apart genoemd omdat we maar moeilijk perfect leren beseffen dat God in Allen aanwezig is.

 

26 oktober 2020 bewerkt door zendeling

[TTC 1.560]

19 minuten geleden zei zendeling:

God is alles in Allen, is hetzelfde als zeggen of denken dat God Brahman is en wij allen in Brahman zijn (dat heet in het Sanskriet 'Brahmacharya'). Dat onderschrijven en steeds onthouden is echter niet voldoende om tot zelfrealisatie of de Ultieme Waarheid te komen. Er zijn 10 Yama en Niyama's en die Brahmacharya is slechts 1 van die 10 voorwaarden om toegang te kunnen krijgen tot zelfrealisatie. Maar het is wel 1 van de allerbelangrijkste van de 10 Yama en Niyama's. Ishvara Pranidhana (God in Allen willen dienen) is de andere heel belangrijke. Als je niet in Alles ook liefde voor God ervaart, is het enkel zien van God in Allen niet voldoende. Deze 2 omvatten eigenlijk al de overige 8, toch worden die 8 apart genoemd omdat we maar moeilijk perfect leren beseffen dat God in Allen aanwezig is.

'God is alles in Allen' werd gesuggereerd door Jurriën die het hier gedropt heeft, nu afwezig. Maar met je eens, het zijn allemaal bijzonder subtiele processen die je moeilijk in Jip en Jannekestaal even kan postuleren, tegelijk afhankelijk van het individuele parcours van de ziel, met misvattingen en diens meer. En dat hoeft geen afbreuk te doen aan de premisse op zich, het aanbod aan verschillende referentiekaders binnen dat geheel van die orde dat verwarring haast onoverkomelijk is. Maar dan spreken we over religie in z'n ware gedaante, wat soms een bikkelharde confrontatie is met wat we als 'waarheid' hebben aangenomen, gesuggereerd door wat je hier zelfrealisatie noemt. En toch is het eenvoudig, de paradox. 

[TTC 1.560]

21 uur geleden zei zendeling:

Er zijn 10 Yama en Niyama's en die Brahmacharya is slechts 1 van die 10 voorwaarden om toegang te kunnen krijgen tot zelfrealisatie.

Heb je hier ook ergens een bondig overzicht van? Wat is die ene voorwaarde? 

21 uur geleden zei zendeling:

Maar het is wel 1 van de allerbelangrijkste van de 10 Yama en Niyama's. Ishvara Pranidhana (God in Allen willen dienen) is de andere heel belangrijke.

Even al iets opgezocht, zoals hieronder?

Citaat

30. Yama omvat vijf geloften: (a) ahimsā (geweldloosheid), (b) satya (waarheid), (c) āsthēya (niet stelen), (d) brahmachārya (kuisheid) en (e) aparigraha (niet bezitzuchtig zijn).
31. Dit zijn machtige, algemene geloftes, die niet worden beperkt door jāti (klasse of rang), plaats of tijd.
(...)
33. Om de schadelijke, instinctieve neigingen te overwinnen moet men de tegenovergestelde krachten (vertegenwoordigd door yama en niyama) cultiveren.
34. Schadelijke instinctieve neigingen – hetzij direct of indirect zelf veroorzaakt, hetzij via anderen tot stand gebracht - leiden tot himsā (geweld). Geweld komt voort uit een bepaalde mate van lōbha (hebzucht, begeerte), krōdha (toorn, woede) en mōha (begoocheling) met duhkha (lijden) en ajñāna (onwetendheid) als resultaat. Daarom is de cultivering van tegenovergestelde krachten nodig.
35. (a) Ahimsā leidt ertoe dat je eigen agressie verdwijnt en die van anderen tegenover jou.
36. (b) Satya zorgt ervoor dat je woorden daden worden.
37. (c) Āsthēya maakt dat kostbare schatten je toevallen.
38. (d) Brahmachārya geeft je ontembare energie.
39. (e) Aparigraha schenkt kennis van vorige en toekomstige levens.

 

[Tomega 311]

Op 26-10-2020 om 08:06 zei TTC:

evolutie

Wordt een zaadje door evolutie graan; een rups een vlinder; een vader z'n kind? Wordt er een beest geboren zonder tegenbeest? Voor een metamorphose, is steeds iets externs nodig. Maar dat noemt zich niet evolutie. De term past niet.

Theoretisch bewijst de evolutieleer God; want het rekent met de dringende ontwikkeling tot hetgeen de natuur nodig heeft. De mens denkt, en heeft dus een idee van wat nodig is. De mens denkt het betere en het goddelijke. En het bewijs wordt gegeven door te kijken wat er is geworden, van de eerste eencellige. De toekomst is dus ten opzichte van ons, als wij zijn ten opzichte van een eencellige.

Stel iemand maakt een licht en een lichaam. Door het licht is wat niet is, verlicht. Dat is zinloos. Hoewel het licht wel degelijk iets doet. Maar door het gemaakte lichaam ontstaat schaduw en duisternis. Ineens is het heerlijke van het licht, hoewel het heerlijk en zinloos was, niet meer alleen heerlijk. Het licht plus lichaam maakt duisternis. Jawel, maar tot verheerlijking van wat is verlicht.

Als God alles is in allen, dan is het lichaam door het licht tot ontbranding gebracht, zodat wat achter het lichaam duisternis is, heerlijkheid krijgt van het lichaam. Zo ontstaat een heerlijkheid door het lichaam dat hem de eer geeft als lichtdrager, hoewel het licht of de ontbranding nog steeds van de bron van het licht komt.

En nu is de vraag: is de aard van het brandende lichaam een andere dan het voorheen was? Zeker wel, want het brandt. En tegelijk niet, want hetzelfde lichaam is het dat brandt. Maar wetenschap leert, dat branden een kernsmelting doet plaatsvinden waardoor er energie vrijkomt, en een nieuwe stof ontstaat. Maar wij weten geen voorbeelden van branden dat betere lichamen doet ontstaan. Daarom gebruiken wij het betere beeld van een zaad en ontkiemen. Maar iedereen weet dat het uiteindelijk gaat om loutering. Dat is verandering van goed en kwaad, door vuur, tot het goede overblijft in zuiverheid. Er is dus niets nieuws te bedenken. Het oude wordt nieuw.

Er is een kern. Biedt de natuur wel of niet, iets zuivers. De vraag is onzuiver. Adam was zuiver. Maar niet compleet. Adam was als licht zonder lichaam. Dat is heerlijkheid, zonder besef van de maat van heerlijkheid. Tot hij viel, en er duisternis voor hem (door hem) geschapen werd. Daardoor weten we dat hoe zuiver de intentie ook kan zijn, alleen door de val ontstaat het meerdere. En dat brengt een leerpunt: de mens is van nature niet tot het goede geneigd. De mens zoekt steeds zichzelf te verheerlijken en te behagen, en als hij het licht kent of heeft, zoekt hij steeds nieuw licht te scheppen of te doen ontbranden. En het leerpunt van een natuur die tot het kwade geneigd is, krijgt zo een norm en een verhoogwaardiging: alleen door het eigen licht dienstbaar te maken aan het voedende grotere, wordt het nieuwe licht geen tegenstander, maar een medestander van de bron van het licht. De vrije wil wordt dienstbaar.

Maar pas op: niemand die in de schaduw staat van een liichaam dat ontbrandt, kan weten of het licht overeenkomt met de oorspronkelijke bron die het lichaam deed ontbranden, want immers: hij staat in de schaduwe van dat lichaam, als het gaat om de oorspronkelijke bron. Dienstbaarheid of zelfverheerlijking of eigenwilligheid of nieuwe duisternis wordt meer van hetzelfde.

Tot zover geen metafysica, maar klare wetenschap van het licht. Als een diamamt wordt beschenen, is er geen ziel en geen vraag: elk licht blijft intakt, maar verheerlijkt tegelijkertijd het lichaam. Maar hoe kan een lichaam als diamant precies weerschijnen wat op het lichaam valt? Dat vereist heiligheid. Dat is: precies doorgeven wat was gekregen, zonder het mooier te willen maken. Want het is wat het is, en dat is het mooist als de bron weerspiegeld blijft. 

Dus: de mens moet zichzelf verloochenen als lichaam en opgaan in het licht. Je kunt dus ook zeggen dat de mens het beste moet worden van zichzelf. Hij brandt en doet zichzelf ontbranden tegen wat in hem oud is, en wordt zichzelf een nieuwe weergave van wat hij meent dat de nieuwe structuur of weerspiegeling is. Maar hij is zichzelf. Hij blijft een eigen lichtbeeld scheppen. Misleider en beelddrager worden meer van hetzelfde.

En dan zijn er, die zeggen dat het nieuwe lichtbeeld heerlijk en goddelijk en volkomen is. Omdat, zo zeggen zij, het meerdere geincorporeerd is. Maar dat strijdt met de natuur van zichzelf. Want als je weet dat je er iets eigens van maakt, dan weet je ook dat dat altijd iets anders is dan de bron. Of als je weet dat het de bron is die jou overneemt, dan weet je dat je bewustzijn verloren gaat. En ongelukkigen verliezen zichzelf, door te menen dat God hen al heeft overgenomen, terwijl God en de engelen zitten te kijken hoe lang nog die goddelijke verschijning overeind blijft.

God alles in allen, is het concept waarin zielen hun eigen gang kunnen gaan, omdat ze de macht krijgen om zelf te branden, maar waarin dat branden door die zielen steeds wordt geordend en gestructureerd en getoetst aan de bron. Dat is waarom het beeld van branden onvolledig is. Het zuivere komt er gelouterd uit, en wil geestelijk steeds gericht zijn op de bron, dat is het nieuwe lichaam dat ontkiemt, en geen chaos wordt en geen eigen heerlijkheid in zelfvervulling, maar een gelijke (naar het beeld) aan de bron, in z'n eigen geschapen eerbetoon aan de heerlijkheid van de bron. De engelen en beesten en elementen en gevallenen worden dienstbaar gemaakt aan de kinderen van het licht, omdat die zich dienstbaar maakten aan de bron van het licht.

Wat is hier het meest elementaire aan licht zijn? Dat je de bron van het licht niets tegenwerpt. Dat je geen schaduw schept. Dat je ziel een spiegel is en een levende brief van het heilige en heerlijke. De ziel brandt, en leeft van het vlees zoals een kiem: het vlees wordt ter ter rotting overgegeven, om daarin voedsel en heerlijkheid te verkrijgen voor de ziel. Niet in dwaasheid tot lastering van de maker, maar met verstand en met vermaak tot vreugde van de engelen en de heiligen.

[Hermanos2 549]

27 minuten geleden zei Tomega:

Wordt een zaadje door evolutie graan; een rups een vlinder; een vader z'n kind? Wordt er een beest geboren zonder tegenbeest? Voor een metamorphose, is steeds iets externs nodig. Maar dat noemt zich niet evolutie. De term past niet.

Theoretisch bewijst de evolutieleer God; want het rekent met de dringende ontwikkeling tot hetgeen de natuur nodig heeft. De mens denkt, en heeft dus een idee van wat nodig is. De mens denkt het betere en het goddelijke. En het bewijs wordt gegeven door te kijken wat er is geworden, van de eerste eencellige. De toekomst is dus ten opzichte van ons, als wij zijn ten opzichte van een eencellige.

Stel iemand maakt een licht en een lichaam. Door het licht is wat niet is, verlicht. Dat is zinloos. Hoewel het licht wel degelijk iets doet. Maar door het gemaakte lichaam ontstaat schaduw en duisternis. Ineens is het heerlijke van het licht, hoewel het heerlijk en zinloos was, niet meer alleen heerlijk. Het licht plus lichaam maakt duisternis. Jawel, maar tot verheerlijking van wat is verlicht.

Als God alles is in allen, dan is het lichaam door het licht tot ontbranding gebracht, zodat wat achter het lichaam duisternis is, heerlijkheid krijgt van het lichaam. Zo ontstaat een heerlijkheid door het lichaam dat hem de eer geeft als lichtdrager, hoewel het licht of de ontbranding nog steeds van de bron van het licht komt.

En nu is de vraag: is de aard van het brandende lichaam een andere dan het voorheen was? Zeker wel, want het brandt. En tegelijk niet, want hetzelfde lichaam is het dat brandt. Maar wetenschap leert, dat branden een kernsmelting doet plaatsvinden waardoor er energie vrijkomt, en een nieuwe stof ontstaat. Maar wij weten geen voorbeelden van branden dat betere lichamen doet ontstaan. Daarom gebruiken wij het betere beeld van een zaad en ontkiemen. Maar iedereen weet dat het uiteindelijk gaat om loutering. Dat is verandering van goed en kwaad, door vuur, tot het goede overblijft in zuiverheid. Er is dus niets nieuws te bedenken. Het oude wordt nieuw.

Er is een kern. Biedt de natuur wel of niet, iets zuivers. De vraag is onzuiver. Adam was zuiver. Maar niet compleet. Adam was als licht zonder lichaam. Dat is heerlijkheid, zonder besef van de maat van heerlijkheid. Tot hij viel, en er duisternis voor hem (door hem) geschapen werd. Daardoor weten we dat hoe zuiver de intentie ook kan zijn, alleen door de val ontstaat het meerdere. En dat brengt een leerpunt: de mens is van nature niet tot het goede geneigd. De mens zoekt steeds zichzelf te verheerlijken en te behagen, en als hij het licht kent of heeft, zoekt hij steeds nieuw licht te scheppen of te doen ontbranden. En het leerpunt van een natuur die tot het kwade geneigd is, krijgt zo een norm en een verhoogwaardiging: alleen door het eigen licht dienstbaar te maken aan het voedende grotere, wordt het nieuwe licht geen tegenstander, maar een medestander van de bron van het licht. De vrije wil wordt dienstbaar.

Maar pas op: niemand die in de schaduw staat van een liichaam dat ontbrandt, kan weten of het licht overeenkomt met de oorspronkelijke bron die het lichaam deed ontbranden, want immers: hij staat in de schaduwe van dat lichaam, als het gaat om de oorspronkelijke bron. Dienstbaarheid of zelfverheerlijking of eigenwilligheid of nieuwe duisternis wordt meer van hetzelfde.

Tot zover geen metafysica, maar klare wetenschap van het licht. Als een diamamt wordt beschenen, is er geen ziel en geen vraag: elk licht blijft intakt, maar verheerlijkt tegelijkertijd het lichaam. Maar hoe kan een lichaam als diamant precies weerschijnen wat op het lichaam valt? Dat vereist heiligheid. Dat is: precies doorgeven wat was gekregen, zonder het mooier te willen maken. Want het is wat het is, en dat is het mooist als de bron weerspiegeld blijft. 

Dus: de mens moet zichzelf verloochenen als lichaam en opgaan in het licht. Je kunt dus ook zeggen dat de mens het beste moet worden van zichzelf. Hij brandt en doet zichzelf ontbranden tegen wat in hem oud is, en wordt zichzelf een nieuwe weergave van wat hij meent dat de nieuwe structuur of weerspiegeling is. Maar hij is zichzelf. Hij blijft een eigen lichtbeeld scheppen. Misleider en beelddrager worden meer van hetzelfde.

En dan zijn er, die zeggen dat het nieuwe lichtbeeld heerlijk en goddelijk en volkomen is. Omdat, zo zeggen zij, het meerdere geincorporeerd is. Maar dat strijdt met de natuur van zichzelf. Want als je weet dat je er iets eigens van maakt, dan weet je ook dat dat altijd iets anders is dan de bron. Of als je weet dat het de bron is die jou overneemt, dan weet je dat je bewustzijn verloren gaat. En ongelukkigen verliezen zichzelf, door te menen dat God hen al heeft overgenomen, terwijl God en de engelen zitten te kijken hoe lang nog die goddelijke verschijning overeind blijft.

God alles in allen, is het concept waarin zielen hun eigen gang kunnen gaan, omdat ze de macht krijgen om zelf te branden, maar waarin dat branden door die zielen steeds wordt geordend en gestructureerd en getoetst aan de bron. Dat is waarom het beeld van branden onvolledig is. Het zuivere komt er gelouterd uit, en wil geestelijk steeds gericht zijn op de bron, dat is het nieuwe lichaam dat ontkiemt, en geen chaos wordt en geen eigen heerlijkheid in zelfvervulling, maar een gelijke (naar het beeld) aan de bron, in z'n eigen geschapen eerbetoon aan de heerlijkheid van de bron. De engelen en beesten en elementen en gevallenen worden dienstbaar gemaakt aan de kinderen van het licht, omdat die zich dienstbaar maakten aan de bron van het licht.

Wat is hier het meest elementaire aan licht zijn? Dat je de bron van het licht niets tegenwerpt. Dat je geen schaduw schept. Dat je ziel een spiegel is en een levende brief van het heilige en heerlijke. De ziel brandt, en leeft van het vlees zoals een kiem: het vlees wordt ter ter rotting overgegeven, om daarin voedsel en heerlijkheid te verkrijgen voor de ziel. Niet in dwaasheid tot lastering van de maker, maar met verstand en met vermaak tot vreugde van de engelen en de heiligen.

Geen touw aan vast te knopen. Echt niet. Ik ben blij dat de bijbel niet door mensen geschreven is. Dan was ie geheid onbegrijpelijk. 

[Tomega 311]

3 minuten geleden zei Hermanos2:

Geen touw aan vast te knopen. Echt niet.

Gelukkig maar. Het onderwerp gaat over een ultieme waarheid. Zou wat zijn, als ik dat had gegeven.

[Hermanos2 549]

6 minuten geleden zei Tomega:

Gelukkig maar. Het onderwerp gaat over een ultieme waarheid. Zou wat zijn, als ik dat had gegeven.

Het spijt me oprecht. Maar ik snap geen bal van wat je schrijft. Zou ik dat wel moeten kunnen begrijpen? 

Ik heb net Johannes gelezen. Dat begrijp ik. 

27 oktober 2020 bewerkt door Hermanos2

[Tomega 311]

1Cor.12:4-6 En er is verscheidenheid der gaven, doch het is dezelfde Geest; En er is verscheidenheid der bedieningen, en het is dezelfde Heere; En er is verscheidenheid der werkingen, doch het is dezelfde God, Die alles in allen werkt.

Doch deze dingen alle werkt een en dezelfde Geest, delende aan een iegelijk in het bijzonder, gelijkerwijs Hij wil.

[TTC 1.560]

8 uur geleden zei Tomega:

Wordt een zaadje door evolutie graan; een rups een vlinder; een vader z'n kind? Wordt er een beest geboren zonder tegenbeest? Voor een metamorphose, is steeds iets externs nodig. Maar dat noemt zich niet evolutie. De term past niet.

Wat anderen misschien Telos noemen? 

28 oktober 2020 bewerkt door TTC

[Tomega 311]

2 uur geleden zei TTC:

Wat anderen misschien Telos noemen? 

Of eudaimonia. Maar beide begrippen gaan uit van het perspectief van het kleine, terwijl jouw onderwerp uitgaat van het geheel. Zoeken naar het bredere verband, laat de norm voor het kleine onverlet.

Ten tweede gaat het niet om iets van het hier en nu, maar om het zijn alsdan. Heel zeker is het nu niet geldig, aangezien alles wat niet uit God is, eerst weggenomen zal worden.

[TTC 1.560]

2 minuten geleden zei Tomega:

Of eudaimonia. Maar beide begrippen gaan uit van het perspectief van het kleine, terwijl jouw onderwerp uitgaat van het geheel. Zoeken naar het bredere verband, laat de norm voor het kleine onverlet. Ten tweede gaat het niet om iets van het hier en nu, maar om het zijn alsdan. Heel zeker is het nu niet geldig, aangezien alles wat niet uit God is, eerst weggenomen zal worden.

Kwestie van interpunctie wellicht, bij 'God is alles in Allen' denk ik aan ook de omvatting of de weerspiegeling in het kleine, er is niet anders dan dat. 

[sjako 699]

11 uur geleden zei Hermanos2:

Het spijt me oprecht. Maar ik snap geen bal van wat je schrijft. Zou ik dat wel moeten kunnen begrijpen? 

Ik heb net Johannes gelezen. Dat begrijp ik. 

Je bent de enige niet.

[thom 1.211]

11 uur geleden zei Hermanos2:

Het spijt me oprecht. Maar ik snap geen bal van wat je schrijft. Zou ik dat wel moeten kunnen begrijpen? 

Probeer het maar niet. Alleen het zwaard kan de knoop ontwarren.

[TTC 1.560]

44 minuten geleden zei Tomega:

Of eudaimonia.

Even moeten opzoeken, straks hebben we meer miscommunicatie omdat veel woorden naar hetzelfde verwijzen, dan dat we elkaar zouden kunnen begrijpen.

Citaat

Het Griekse woord Eudaimonia, dat geluk of gelukzaligheid betekent, is het einddoel in Aristoteles' deugdethiek. Dit is een bepaald gevoel van gelukzaligheid dat bereikt kan worden door verstandig te kiezen (phronesis) hoe te handelen. Deze verstandige keuze komt volgens Aristoteles overeen met het midden (mesotes) tussen twee uitersten. Deze verstandige keuzes tezamen met een bepaalde fysieke uitmuntendheid konden dan leiden tot het gevoel eudaimonia. (bron)

 

[Tomega 311]

1 uur geleden zei thom:

Alleen het zwaard kan de knoop ontwarren.

De knoop doorhakken, heet het dan.  En als je het goed doet, is dat met het woord van God, dat een scherp tweesnijdend zwaard is.

Ef.6:16-17 Bovenal aangenomen hebbende het schild des geloofs, met hetwelk gij al de vurige pijlen des bozen zult kunnen uitblussen. En neemt den helm der zaligheid, en het zwaard des Geestes, hetwelk is Gods Woord.

1Cor.3:12-13 En indien iemand op dit fondament bouwt: goud, zilver, kostelijke stenen, hout, hooi, stoppelen; Eens iegelijks werk zal openbaar worden; want de dag zal het verklaren, dewijl het door vuur ontdekt wordt; en hoedanig eens iegelijks werk is, zal het vuur beproeven.

Rom.12:2 En wordt dezer wereld niet gelijkvormig; maar wordt veranderd door de vernieuwing uws gemoeds, opdat gij moogt beproeven, welke de goede, en welbehagelijke en volmaakte wil van God zij.

Hebr.5:12-13 Want gij, daar gij leraars behoordet te zijn vanwege den tijd, hebt wederom van node, dat men u lere, welke de eerste beginselen zijn der woorden Gods; en gij zijt geworden, als die melk van node hebben, en niet vaste spijze. Want een iegelijk, die der melk deelachtig is, die is onervaren in het woord der gerechtigheid; want hij is een kind.

[Tomega 311]

2 uur geleden zei TTC:

Kwestie van interpunctie wellicht, bij 'God is alles in Allen' denk ik aan ook de omvatting of de weerspiegeling in het kleine, er is niet anders dan dat

Jawel, zo kun je het lezen nmm. Allen zijn niet gelijk, maar wel een met God, door welke eenheid God alles in allen wordt. De heerlijkheid van God zal in ziel en in stof zijn, en God is geen externe factor meer, maar inherent aan alles wat er is. En de heerlijkheud van God, is niet de heerlijkheid zelf, alsof God zichzelf verheerlijkt (wat Hij ook niet nodig heeft door Zijn natuur die Hem al in een onverdraaglijk licht en een verterend vuur plaatst), maar die heerlijkheid komt van de zielen, de schepselen, die samen met de engelen God loven en danken en  eren en zijn vreugdelied zingen. Terwijl alles op de nieuwe aarde en in de nieuwe hemel geheiligd is en verheerlijkt. Gods heil en heerlijkheid behoeft geen onderbouwing meer, want goed en kwaad en eerbaar en oneerbaar en verheerlijking en verwerping zijn beide openbaar geworden. Ieder en alles heeft zich ( maar niet hijzelf, maar God in hem) gesteld en gericht en vereenzelvigd tot zijn eigen bestemming.

28 oktober 2020 bewerkt door Tomega

[TTC 1.560]

4 minuten geleden zei Tomega:

Jawel, zo kun je het lezen nmm. Allen zijn niet gelijk, maar wel een met God, door welke eenheid God alles in allen wordt. De heerlijkheid van God zal in ziel en in stof zijn, en God is geen externe factor meer, maar inherent aan alles wat er is. En de heerlijkheud van God, is niet de heerlijkheid zelf, alsof God zichzelf verheerlijkt (wat Hij ook niet nodig heeft door Zijn natuur die Hem al in een onverdraaglijk licht en een verterend vuur plaatst), maar die heerlijkheid komt van de zielen, de schepselen, die samen met de engelen God loven en danken en  eren en zijn vreugdelied zingen. Terwijl alles op de nieuwe aarde en in de nieuwe hemel geheiligd is en verheerlijkt.

Ik ken geen twee mensen die exact hetzelfde zijn, noch naar kennis, noch naar talent, noch naar ervaring, maar eten en ademen doen we allemaal, wat op zich al op een wonder lijkt. 

[Hermanos2 549]

2 minuten geleden zei Tomega:

 alsof God zichzelf verheerlijkt

maar die heerlijkheid komt van de zielen

Ik heb twee stukjes uit je tekst geknipt. Hopelijk de context geen geweld aangedaan. 

God schept de zielen, dus zou Hij Zichzelf wel verheerlijken? 

Hoe mooi je teksten ook klinken, ik haal dat niet uit de bijbel. De bijbel is al een prachtige weergave van God's glorie. Geen toevoegingen nodig. 

[Tomega 311]

1 minuut geleden zei TTC:

Ik ken geen twee mensen die exact hetzelfde zijn, noch naar kennis, noch naar talent, noch naar ervaring, maar eten en ademen doen we allemaal, wat op zich al op een wonder lijkt. 

Het is allebeide, denk ik. Ieder brengt een eigen schepping voort en is zelf ook een eigen schepping, net zoals elke ster een eigen naam en karakter heeft. Tegelijk is herkenbaar dat het uit het Leven is: het behoeft de adem van God, en de voeding van het stof. Waarvan God weer heeft gezegd: pas op, de mens leeft niet alleen van brood, maar ook van de kracht van God!

[TTC 1.560]

11 minuten geleden zei Tomega:

Het is allebeide, denk ik. Ieder brengt een eigen schepping voort en is zelf ook een eigen schepping, net zoals elke ster een eigen naam en karakter heeft. Tegelijk is herkenbaar dat het uit het Leven is: het behoeft de adem van God, en de voeding van het stof. Waarvan God weer heeft gezegd: pas op, de mens leeft niet alleen van brood, maar ook van de kracht van God!

Als alles aan de bron liefde, wijsheid en bewustzijn is, kan het ook nergens ontbreken wanneer tijd en ruimte hierdoor geschapen worden, en allerhande neveneffecten. 

[Tomega 311]

16 minuten geleden zei Hermanos2:

God schept de zielen, dus zou Hij Zichzelf wel verheerlijken? 

Hoe mooi je teksten ook klinken, ik haal dat niet uit de bijbel. De bijbel is al een prachtige weergave van God's glorie. Geen toevoegingen nodig. 

Ik herken niet wat je knipt. Maar het lijkt me dat de schepping die zucht, weinig moeite heeft om zich ver van Gods heerlijkheid af te weten. En dat is ook beschreven met twee cherubs met vlammende zwaarden.

Straks zal de schepping en de heerlijkheid met de mensen van Gods welbehagen zijn. Die mensen geven aan God de eer, en ook alles getuigt van Gods eer, en God is alles in allen, zodat de scheiding tussen de heerlijkheid van God en het andere wegvalt. Gelukkig is er nog kennis en een hel, zodat de heerlijkheid niet verbleekt, en ook niet toegeeigend wordt door de zielen die er deel van mogen uitmaken, terwijl tegelijk al die zielen ook precies weten dat God wel bestaat - wat opnieuw lastig wordt omdat nu niet God in alles weg lijkt, maar in alles al aanwezig is. Wat in alles is, verliest de eigen identiteit en andere oorsprong.

En dat laatste (het wel blijven onderscheiden dat God de Maker de Enige is) is wat we wel echt nodig hebben, want God heeft gezegd dat Hij temidden van zijn volk komt wonen.

3 minuten geleden zei TTC:

Als alles aan de bron liefde, wijsheid en bewustzijn is, kan het ook nergens ontbreken wanneer tijd en ruimte hierdoor geschapen worden, en allerhande neveneffecten. 

Ja grapjas, maar als iets een eigen plek krijgt in tijd of plaats of bewustzijn, dan is dat toch echt in z'n eigen element alleen, en dus nergens anders. En of er dan dwarsstraten zijn en waar, is een kwestie van hoe het is gemaakt. Zoals de appel niet ver van de boom valt, hoewel wij wel weten dat dat soms toch heel ver is.

28 oktober 2020 bewerkt door Tomega

[TTC 1.560]

27 minuten geleden zei Tomega:

Ja grapjas, maar als iets een eigen plek krijgt in tijd of plaats of bewustzijn, dan is dat toch echt in z'n eigen element alleen, en dus nergens anders. En of er dan dwarsstraten zijn en waar, is een kwestie van hoe het is gemaakt. Zoals de appel niet ver van de boom valt, hoewel wij wel weten dat dat soms toch heel ver is.

Het is aanvankelijk misschien een vreemde gedachte dat bewustzijn zichzelf in een staat van onbewustheid en verwarring kan brengen, ik zie anders geen mogelijkheid om het correlaat te kunnen maken met wat je eudaimonia pleegt te noemen. Het doet geen afbreuk aan wat je stelt, het zegt nog veel meer, hoopvol. 

[Tomega 311]

36 minuten geleden zei TTC:

Het is aanvankelijk misschien een vreemde gedachte dat bewustzijn zichzelf in een staat van onbewustheid en verwarring kan brengen, ik zie anders geen mogelijkheid om het correlaat te kunnen maken met wat je eudaimonia pleegt te noemen. Het doet geen afbreuk aan wat je stelt, het zegt nog veel meer, hoopvol. 

Als je bedoelt, dat het alles er ergens steeds, is dan kan ik je volgen. Maar het scheppen van het licht, maakt ook de duisternis duisternis. Het scheppen van iets moois, maakt het andere minder mooi. En het scheppen van iets als zodanig, maakt van het schepsel per definitie iets minders dan de bron is. Maar de ziel met kennis, weet dat alles een plek heeft, waarin de ziel binnen de gegeven maat van zijn en begrijpen, de eigen plaats mag bepalen en inrichten, tot het vervullen van de eugen begeerte, c.q. het eigen geluk. Maar ik zit nu ook op de grens van mijn begrijpen.

Overigens, als je spreekt van tijd en ruimte geloof ik niet dat die wegvallen. Elk Woord schept z'n eigen naam en feit en verloop. Dat die loop weinig voorstelt vanuit een groter perspectief, neemt die loop niet weg. Integendeel, de natuurwet is juist dat een woord wetgevend is.

28 oktober 2020 bewerkt door Tomega