De mythische Paulus

[Bastiaan73 705]

47 minuten geleden zei TTC:

Niets, waarom stel je steeds dezelfde vragen om achteraf te doen dat je dat vergeten zou zijn? 

De vraag was niet aan jou gericht.

[zendeling 118]

1 uur geleden zei Desid:

Als je iets over Paulus en zijn brieven wil weten kun je terecht bij talloze boeken van kritische bijbelwetenschappers. Het is een rare obsessie bij complotdenkers om altijd maar de meest gekke en bizarre boeken te promoten. 

En nou kom je alwéér met dezelfde malle drogreden. Maar ik denk dat je wel weet, je denkt enkel dat hier mensen zijn die te dom zijn om dat door te hebben, waarde Desid.

[TTC 1.560]

33 minuten geleden zei Bastiaan73:

De vraag was niet aan jou gericht.

Inmiddels zijn een aantal E-werkers in de GGZ zo misnoegd en teleurgesteld dat ze nog het liefst afscheid nemen van het leven, maar tot nader order blijft hun hart wel spreken, als de getuigenis van volharding en een laatste sprankeltje hoop.

[Bastiaan73 705]

8 minuten geleden zei TTC:

Inmiddels zijn een aantal E-werkers in de GGZ zo misnoegd en teleurgesteld dat ze nog het liefst afscheid nemen van het leven, maar tot nader order blijft hun hart wel spreken, als de getuigenis van volharding en een laatste sprankeltje hoop.

Off topic.

[zendeling 118]

1 uur geleden zei Peter79:

Zelf beschouw ik de historische Jezus als iemand die we slechts kennen door de ogen van degenen die over hem schreven. Ik denk bij geloven aan het verhaal van Jezus en Samaritanen, die zeggen: Wij geloven niet meer om wat u zegt, (=apostelen/Nieuwe Testament/Kerk), want wijzelf hebben Hem gehoord en weten dat Híj werkelijk de Zaligmaker van de wereld is, de Christus (Johannes 4 HSV). Het gaat nu niet meer om de historische Jezus - Christus naar het vlees, maar om de Christus die nu aan de rechterhand van de Vader is en met ons is tot het einde van de wereld. Zo kennen wij vanaf nu niemand naar het vlees; en al hebben wij Christus naar het vlees gekend, dan kennen wij Hem nu zo niet meer (2Korinthe 5:16 HSV).

Het woord "vervalsen" kwam bij me op door Detering die woorden gebruikt als falsified en forged. Fijn dat je me daarin corrigeert. Wat betreft het Oude Testament denk ik in dualiteiten: het Oude Verbond staat tegenover het Nieuwe Verbond, daartussen ligt een sterven. Als de oude binding verbroken is, is de weg vrij om opnieuw te verbinden. De oude mens staat tegenover de nieuwe mens. Zolang we op aarde leven, zijn we onderworpen aan de natuurwetten en de wetten van de samenleving waarin we leven. We dragen de oude mens mee, ook als we in Christus nieuwe mens zijn. Ik heb ook moeite met de orthodoxie die nieuwe wijn in oude zakken stopt. 

Ik herken dat als een protestantse neiging

Ik kijk er meer naar dat ik als lezer aan zet ben en dat de manier waarop ik er betekenis aan geeft uiteindelijk in mijn eigen hoofd zich afspeelt. Alles wat zich in het verleden afspeelde is een herinnering geworden, een gedachte. Ik zou het heel moeilijk vinden om te kiezen of een schilderij terug moet naar zijn oude staat of dat latere ingrepen mogen blijven. Ook de lotgevallen van het schilderij door de tijd heen hebben werkelijkheidswaarde. Het navolgen van het idee "oorspronkelijkheid" doet dat geweld aan. Dat moet wel gerechtvaardigd zijn. Maar schilderkunst weet ik weinig van. Bij gebouwen vind ik het gemakkelijker. Wat voor mij telt is met name de eenheid in stijl en de functie die het gebouw nu heeft. Het gaat dusbehalve historische waarde ook om de waarde voor ons nu. Ik denk dat voor mij een evenwicht tussen oorspronkelijkheid en functionaliteit belangrijk is.

Bij de brieven van Paulus denk ik aan een organische gegroeid geheel dat fungeert binnen een bepaalde gemeenschap. Daarin zit een bepaald idee en door dat te lezen, daarop te reflecteren en daarnaar te leven komt dat idee tot leven. Het is als het ware DNA dat nu in mij zich kan verwezenlijken. Het gaat er mij dus niet zozeer om wie er werkelijk schuil gaan achter de brieven en hun motieven, maar of de teksten die eeuwenlang mensen geïnspireerd hebben ook nu inspireren en of de nieuwe mens die men toen zich voorstelde ook nu handen en voeten krijgt. Daarbij ligt de magie niet in de teksten zelf, maar de teksten verwijzen naar de levende Heer. Het belangrijkste wat onderzocht moet worden is m.i. niet de relatie van de teksten nu met de oorspronkelijke schrijvers toen, maar de relatie van wie wij nu zijn met Jezus Christus van wie de teksten zeggen dat Hij nu leeft en regeert aan de rechterhand van God.

De mensen die over Jahsjoea schreven waren helaas geen tijdgenoten en er zit een tijdslijn in de verhalen. De oudste versie is oorspronkelijker dan de versies die alweer zijn doorontwikkeld.

Bij een schilderij en een historisch gebouw heb je het nadeel dat alle latere wijzigingen die je weghaalt onherroepelijk verdwenen zijn. Ik hou zelf ook wel van het in stand laten van zo'n geschiedenis van zo'n gebouw, ook al is de oorspronkelijke versie toch vaak de mooiste versie en het meest harmonisch. Maar bij het Nieuwe Testament heb je dat nadeel niet, ook na de reconstructie van de oudste versie, blijven de latere versies beschikbaar.

Ik weet niet precies wat de lading is van het Duitse Falschung, maar de opzet van religieus geinspireerde schrijvers is niet om iets te vervalsen, maar om een nog betere, nóg inspirerender versie te schrijven om de lezer via de denkwijze van de schrijver dichter bij de Heer te brengen. Daarbij hadden die schrijvers geen enkele interesse in de werkelijke geschiedenis van Jezus, die zakelijke benadering is echt iets van de laatste paar eeuwen. Als je daar in mee wilt gaan, dan is dat wat mij betreft prima, dan geloof je op de manier zoals de christenen die het Nieuwe Testament schreven dat wilden, al is dat natuurlijk wel een ideologische ratjetoe.

Er is daarbij wel een probleem. Als je dieper graaft in de teksten van het Nieuwe Testament, dan merk je dat net als met dat historische gebouw, de schrijvers niet goed met elkaar harmoniëren en zelfs tegen elkaar ingaan. De meest oorspronkelijke schrijvers van de oudste Paulus-brieven zouden enorme aanstoot genomen hebben aan de wijzigingen die de orthodoxie in hun teksten zou aanbrengen en de latere brieven zouden ze zeker niet geaccepteerd hebben. 

Ook de schrijver van de oorspronkelijke versie van het Lucas evangelie zou het niets gevonden hebben dat men het Mattheus evangelie bleef lezen.

Maar de overwinnaars bepalen de uiteindelijke eind-ideologie en toen het geheel door allerlei lapwerk oppervlakkig gezien min of meer geharmoniseerd was ging er een kaft omheen en was het bouwwerk klaar voor eeuwen. 

Ik lees in de meeste teksten van het Nieuwe Testament niet genoeg de geest van de historische Jahsjoea, daar kan ik niets meer aan veranderen. Ik heb de Heer via de oorspronkelijke Jahsjoea leren kennen en dat is nu eenmaal niet hetzelfde als de door evangelisten bedachte teksten. Netzo kan ik na het leren kennen van de ideologie van Simon van Samaria niet meer genieten van de later toegevoegde delen van de brieven. Bij die oudste Paulus-brieven in de Bijbel van Marcion is bovendien waarschijnlijk sprake van een hele gnostische school van verschillende schrijvers, maar wel met ongeveer dezelfde gnostische denkwijze.

Als bevlogen evangelisch christen zou je de Heer in al die teksten moeten kunnen voelen. Maar ik denk dat men veelal bij de interpretatie de teksten voor het eigen karretje spant, want er is immers ideologisch veel te weinig harmonie tussen. De evangelieschrijvers zelf deden dat ook met hergebruikt tekstmateriaal. Bij de woorden van Jahsjoea is dat anders, die vormen nog wel een stevige eenheid. Zijn woorden zijn namelijk geen christelijke verkondiging, maar pure, universele spirituele instructie waar iedereen wat aan heeft, ongeacht of je een religie hebt of niet.

Je kunt je afvragen, wat doet het eigenlijk toe, áls je maar een relatie met de Heer hebt! Daar heb je dan wel gelijk in denk ik. Maar het voordeel van een heldere universele ideologie als die van Jahsjoea zelf, is dat er geen aanleiding is voor religieuze twist of zelfs twist door/met atheisten. Alleen daarom al zet ik de historische Jahsjoea op een voetstuk en de evangelieschrijvers een heel stuk lager.

 

[TTC 1.560]

40 minuten geleden zei Bastiaan73:

Off topic.

Het antwoord niets was perfect on topic, we zullen het eens anders aanpakken, wat denk je? Boer dat je bent! 

[Bastiaan73 705]

23 minuten geleden zei TTC:

Het antwoord niets was perfect on topic, we zullen het eens anders aanpakken, wat denk je? Boer dat je bent! 

TTC ga aub met een psychiater praten.

[Desid 324]

Op 15-6-2020 om 17:06 zei zendeling:

En nou kom je alwéér met dezelfde malle drogreden. Maar ik denk dat je wel weet, je denkt enkel dat hier mensen zijn die te dom zijn om dat door te hebben, waarde Desid.

Typisch een reactie van een intellectueel uitgedaagd complotgekkie.

 

modbreak Trajecto: Een escalatie van ad hominems geeft geen fijne discussie.

[TTC 1.560]

10 minuten geleden zei Bastiaan73:

TTC ga aub met een psychiater praten.

Chocopasta met hazelnootjes, in solden. 

[zendeling 118]

Mag het weer wat ontopic. Gaan we het online boek van Detering even lezen? Of spreekt men te weinig Engels? 

Het is jammer dat zo'n topic zo'n schok teweeg lijkt te brengen, het kan wat zeer aan de ogen doen als het daglicht ineens wordt binnengelaten.

Bij de Unitarisch-Universalistische Kerk kan je met dit soort dingen makkelijker aankomen, maar dat is wel een heel aparte hoek in het Christendom, zeg maar nogal verlicht. https://nl.wikipedia.org/wiki/Unitaristisch_Universalisme 

15 juni 2020 bewerkt door zendeling

[TTC 1.560]

12 uur geleden zei Desid:

Typisch een reactie van een intellectueel uitgedaagd complotgekkie.

Creativiteit is het verzinnen van een spel waarvan je achteraf niet meer weet hoe het in elkaar steekt, en er dan snel nog onwetendheid aan toevoegen en doen alsof het zo bedoeld was.

[TTC 1.560]

12 uur geleden zei zendeling:

Mag het weer wat ontopic. Gaan we het online boek van Detering even lezen? Of spreekt men te weinig Engels? 

Zou je niet stilaan beginnen denken dat het niets met de taal te maken heeft, dan wel misschien met dat wat niet begrepen kan worden? 

[Fundamenteel 1.017]

14 uur geleden zei zendeling:

En nou kom je alwéér met dezelfde malle drogreden. Maar ik denk dat je wel weet, je denkt enkel dat hier mensen zijn die te dom zijn om dat door te hebben, waarde Desid.

 En ook al zou dat boek “een complottheorie” zijn, zou dat verboden moeten zijn voor zendeling dat in zijn eigen onderwerpen te bespreken?

We komen verder als aangetoond wordt waarom dat gezien wordt als “complot” dan een one liner misantropisch subjectief geleuter. Want het gedrag dat onlangs aangeklaagd werd, komt wel merendeel niet van de personen die beklaagd werden. Lees in dit onderwerp maar snel door hoe de openingspost snel van onderwerp verandert. Zendeling maakte zichzelf niet het onderwerp bij deze....

[Dat beloof ik 990]

21 uur geleden zei zendeling:

Aangezien dit een standpunt is dat bij weinig christenen bekend is, wil ik het onder de aandacht brengen en hoop ik dat men het uitgebreid gaat lezen (Deterings' boek staat immers online) en eventueel met goed gemotiveerde punten van kritiek komt. Het eerste boek ken ik zelf nog niet, maar ik overweeg het aan te schaffen.

Je wilt toch graag weten hoe het nu wérkelijk gegaan is met het onstaan van zo'n belangrijke hoeksteen van de hoofdstroom van het christendom. Die andere hoeksteen, de historische gezegden van Jezus, had ik al uitgebreid besproken.

Dit bericht van jou is toch wel opmerkelijk.

Detering betoogt dat de brieven van Paulus best wel eens een paar eeuwen later kunnen zijn geschreven,dus niet door hem zelf.
Juist van de door jou zo voortdurende gepropageerde histotische gezegden van Jezus is dát nu juist het enige dat we met zekerheid weten: het is de afgelopen eeuw pas op schrift gezet en er is geen enkel bewijs voor de historiciteit er van. 

[TTC 1.560]

7 minuten geleden zei Dat beloof ik:

Dit bericht van jou is toch wel opmerkelijk. Detering betoogt dat de brieven van Paulus best wel eens een paar eeuwen later kunnen zijn geschreven,dus niet door hem zelf. Juist van de door jou zo voortdurende gepropageerde histotische gezegden van Jezus is dát nu juist het enige dat we met zekerheid weten: het is de afgelopen eeuw pas op schrift gezet en er is geen enkel bewijs voor de historiciteit er van. 

Heel interessante studies zijn het, dat pubers hun creativiteit kwijtspelen naarmate ze volwassener worden.

[Hermanos2 549]

14 uur geleden zei zendeling:

Mag het weer wat ontopic. Gaan we het online boek van Detering even lezen? Of spreekt men te weinig Engels? 

Het is jammer dat zo'n topic zo'n schok teweeg lijkt te brengen, het kan wat zeer aan de ogen doen als het daglicht ineens wordt binnengelaten.

Bij de Unitarisch-Universalistische Kerk kan je met dit soort dingen makkelijker aankomen, maar dat is wel een heel aparte hoek in het Christendom, zeg maar nogal verlicht. https://nl.wikipedia.org/wiki/Unitaristisch_Universalisme 

Even een vraag terzijde. 

Geloof je wel in de kruisiging en opstanding van Jezus? 

En de waarde die christenen eraan hechten?

[TTC 1.560]

15 minuten geleden zei Hermanos2:

Even een vraag terzijde. Geloof je wel in de kruisiging en opstanding van Jezus? En de waarde die christenen eraan hechten?

Het is het stigma dat gedragen werd, nu nog steeds, niet? 

[zendeling 118]

1 uur geleden zei Hermanos2:

Even een vraag terzijde. 

Geloof je wel in de kruisiging en opstanding van Jezus? 

En de waarde die christenen eraan hechten?

Christenen hebben de kruisiging en opstandingsmythe tot het centrale punt van hun godsdienst gemaakt. Er zijn aanwijzingen dat dit een secundaire ontwikkeling is geweest die van buitenaf kwam en er is zelfs een theoloog die een studie maakte van het ontstaan van het evangelie van Markus en daarin aantoont dat de Kerygma er pas later aan vast werd gebreid/gebreeen (het boek heb ik al een paar keer aangehaald in andere topics).

Ik persoonlijk denk dat de Kerygma niet oorspronkelijk is, maar een latere Hellenistische invloed op de missie van Jezus zelf is geweest. Kruisigingsmythes zijn immers helemaal niet uniek en optandingsmythes ook niet, ze passen in de tijd waarin het Christendom ontstond.

De derde invloed in het Christendom waar ik weinig mee kan, is het volledig kunstmatig anhauchen bij de Joodse Schrift. Al die zaken in de Joodse heilige Schrift die "in vervulling gingen" met de komst van Jezus zijn er door evangelieschrijvers met de haren bijgesleept, het is allemaal verzonnen en vaak klopt het ook gewoon niet.

Zo is het Christendom een prachtige rijke syncretische godsdienst geworden, een godsdienstige mengvorm. Er zijn christenen die beseffen dat dit allemaal op deze manier zo ontstaan is en toch gewoon christen blijven. Bij mij past het niet zo, ik ben meer van de eenvoud en de direktheid van Jahsjoea. De mystieke gnostiek van Simon van Samaria is ook direkter dan het Christendom, maar persoonlijk spreekt me dat minder aan. Toch denk ik dat een dergelijke mystieke gerichtheid op Jahsjoea an sich niet verkeerd is, misschien zelfs noodzakelijk om Jahsjoea te volgen op de manier die Hij onderwees.

 

16 juni 2020 bewerkt door zendeling

[Peter79 286]

18 uur geleden zei zendeling:

De mensen die over Jahsjoea schreven waren helaas geen tijdgenoten en er zit een tijdslijn in de verhalen. De oudste versie is oorspronkelijker dan de versies die alweer zijn doorontwikkeld.

Bij een schilderij en een historisch gebouw heb je het nadeel dat alle latere wijzigingen die je weghaalt onherroepelijk verdwenen zijn. Ik hou zelf ook wel van het in stand laten van zo'n geschiedenis van zo'n gebouw, ook al is de oorspronkelijke versie toch vaak de mooiste versie en het meest harmonisch. Maar bij het Nieuwe Testament heb je dat nadeel niet, ook na de reconstructie van de oudste versie, blijven de latere versies beschikbaar.

Ik moet even denken aan wat Jezus zegt in Mattheus 13: 52: Daarom, iedere schriftgeleerde, in het Koninkrijk der hemelen onderwezen, is gelijk aan een heer des huizes die uit zijn voorraad nieuwe en oude dingen tevoorschijn haalt (vertaling HSV).

Ik denk dat ontwikkelingen inderdaad ertoe kunnen leiden tot versies die niet meer overeenstemmen met het origineel. De Reformatie greep daarom over de Middeleeuwen heen terug naar de eerste eeuwen om dichter bij de oorsprong te komen. Latere versies zijn echter niet per se minder; latere versies kunnen ook specifieker zijn dan het origineel omdat er hoe dan ook altijd een vertaalslag moet plaatsvinden van de cultuur van het origineel naar de cultuur waarin men leeft. Bij elkaar geven al die versies een beeld van de keuzemogelijkheden die er zijn. Ook reconstructies zijn gebaseerd op keuzes (aannames). De waarheid er van staat of valt met de sterkte van de onderbouwing; of je moet je beroepen op openbaringskennis. Wanneer je niet over openbaringskennis beschikt, dan blijft ook de zogenaamde oorspronkelijke versie een versie die naast de andere mogelijke versies staat.

Het citaat uit Mattheus 13 is volgens mij hoe traditie en ook een christenleven werkt: men ontwikkelt zich, maar in dat proces herinterpreteert men altijd weer de geschiedenis en kan men komen tot een andere waardering van die geschiedenis. Leidend daarin is Christus. Wanneer Hij uit het oog raakt, dan is het van belang om terug te gaan naar de bron. Zie ook Openbaring 2 (brief aan Efeze): Ik ken uw werken, uw inspanning en uw volharding, en weet dat u slechte mensen niet kunt verdragen, en dat u hen op de proef hebt gesteld die van zichzelf zeggen dat zij apostelen zijn, maar het niet zijn, en dat u hebt ontdekt dat zij leugenaars zijn. En u hebt moeilijkheden verdragen, en volharding getoond. Om Mijn Naam hebt u zich ingespannen en u bent niet moe geworden. Maar Ik heb tegen u dat u uw eerste liefde hebt verlaten. Bedenk dan van welke hoogte u bent gevallen en bekeer u en doe de eerste werken. Het is daarom goed om terug te gaan naar de vraag wat en waarom je gelooft. Ik denk dat de principes die voor jou leidend zijn om het originele verhaal te reconstrueren, aangeven wat voor jou de kern is.

18 uur geleden zei zendeling:

Ik weet niet precies wat de lading is van het Duitse Falschung, maar de opzet van religieus geinspireerde schrijvers is niet om iets te vervalsen, maar om een nog betere, nóg inspirerender versie te schrijven om de lezer via de denkwijze van de schrijver dichter bij de Heer te brengen. Daarbij hadden die schrijvers geen enkele interesse in de werkelijke geschiedenis van Jezus, die zakelijke benadering is echt iets van de laatste paar eeuwen. Als je daar in mee wilt gaan, dan is dat wat mij betreft prima, dan geloof je op de manier zoals de christenen die het Nieuwe Testament schreven dat wilden, al is dat natuurlijk wel een ideologische ratjetoe.

Hier begrijp ik je niet. Volgens mij ben jij bezig met een zakelijke benadering die iets is van de laatste paar eeuwen. Dat is terecht niet de focus van christen toen en nu, lijkt mij. Het gaat er toch om dat de mens opnieuw geboren wordt, een nieuwe schepping zal zijn en dat is toch iets dat niet van deze wereld is, maar van de toekomende. Noem je dat dan ideologische ratjetoe?

18 uur geleden zei zendeling:

Er is daarbij wel een probleem. Als je dieper graaft in de teksten van het Nieuwe Testament, dan merk je dat net als met dat historische gebouw, de schrijvers niet goed met elkaar harmoniëren en zelfs tegen elkaar ingaan. De meest oorspronkelijke schrijvers van de oudste Paulus-brieven zouden enorme aanstoot genomen hebben aan de wijzigingen die de orthodoxie in hun teksten zou aanbrengen en de latere brieven zouden ze zeker niet geaccepteerd hebben. 

Ook de schrijver van de oorspronkelijke versie van het Lucas evangelie zou het niets gevonden hebben dat men het Mattheus evangelie bleef lezen.

Maar de overwinnaars bepalen de uiteindelijke eind-ideologie en toen het geheel door allerlei lapwerk oppervlakkig gezien min of meer geharmoniseerd was ging er een kaft omheen en was het bouwwerk klaar voor eeuwen.

Ik vind het wel realistisch dat er verschillen zijn tussen de schrijvers van toen. Ook nu verschillen gelovigen. De verschillen waren toen een groot issue als je het Nieuwe Testament leest. Ik lees het antwoord daarin steeds als eenheid in verscheidenheid. Je mag in alles verschillen als je maar één bent in de Heer.

Ik ben blij dat deze boeken binnen een kaft de eeuwen hebben overleefd. Zo is het mogelijk dat wij ook nu nog kennis ervan nemen. Ik ben van mening dat de kernboodschap van de schrijvers de eeuwen wel heeft overleefd, ondanks eventuele kerkelijke ingrepen in de tekst.  De kern is dat we alles ontvangen als we onze handen er maar voor open houden. En wat we ontvangen is het werk van de Geest. En daarmee wordt elk schrijven gerelativeerd, want de Geest werkt in de harten van mensen. Verandering komt van binnenuit. Dus wat kerkelijke machthebbers ook hebben gedaan met de teksten, het heeft geen vat op de Geest en de Geest legt uit wat belangrijk is en wat niet.

19 uur geleden zei zendeling:

Als bevlogen evangelisch christen zou je de Heer in al die teksten moeten kunnen voelen. Maar ik denk dat men veelal bij de interpretatie de teksten voor het eigen karretje spant, want er is immers ideologisch veel te weinig harmonie tussen. De evangelieschrijvers zelf deden dat ook met hergebruikt tekstmateriaal. Bij de woorden van Jahsjoea is dat anders, die vormen nog wel een stevige eenheid. Zijn woorden zijn namelijk geen christelijke verkondiging, maar pure, universele spirituele instructie waar iedereen wat aan heeft, ongeacht of je een religie hebt of niet.

Je kunt je afvragen, wat doet het eigenlijk toe, áls je maar een relatie met de Heer hebt! Daar heb je dan wel gelijk in denk ik. Maar het voordeel van een heldere universele ideologie als die van Jahsjoea zelf, is dat er geen aanleiding is voor religieuze twist of zelfs twist door/met atheisten. Alleen daarom al zet ik de historische Jahsjoea op een voetstuk en de evangelieschrijvers een heel stuk lager.

Ik zie er zelf juist heel veel harmonie tussen, ondanks de onderlinge verschillen. Ik denk dat we in de brieven veel onderwijs tegenkomen van Jezus aan zijn discipelen, dat Jezus' publiek uitgesproken woorden verduidelijkt. Wie het leven wil vinden, moet het verliezen. Paulus werkt dat uit: hij heeft zijn hele vroegere onberispelijke leven bij het vuil gezet, om één ding te weten: Jezus Christus en die gekruisigd. Niet Paulus leeft meer, maar Christus leeft in hem. De kruisiging is natuurlijk bij uitstek het leven verliezen, om het te vinden bij de opstanding. Jezus praktizeert wat hij leert. Paulus volgt Jezus na.

Is Jezus voor jou iemand die een instructie heeft gegeven, net zoals de Joden in de Thora een vingerwijzing van God hadden gekregen? Mijn moeite daarmee is dat de mens in dat model aan de roer van zijn leven blijft staan. De mens die zich een oordeel vormt over wat de bedoeling is en dan aan de slag gaat. Voor mij zit de meerwaarde van het christelijk geloof in het ontbreken van een dergelijke instructie. Tussen mij en Jezus in zit niet een instructie, maar zijn Geest spreekt rechtstreeks tot mij in mijn hart. Als Jezus zegt om te worden als een kind, dan is dat ook echt afzien van het oordeel over goed en kwaad, een zekere naïviteit om niet eerst het naadje van de kous te willen weten alvorens te gaan doen wat Hij zegt. Maar ook - of juist - het ontvangende en onbezorgde van een kind. Om zo te leven in nauwe verbondenheid met Hem - dat is de wedergeboorte.

De (religieuze) twist zie ik als tegenstribbelen. Petrus had het roer van zijn leven stevig in handen en een soort van haantje de voorste. Maar eens zou hij niet meer uit eigen kracht handelen, maar door de kracht van de Geest. Petrus eigen kracht kwam tot uiting in het afslaan van een oor, toen hij het opnam voor Jezus. Veel gelovigen menen God te moeten verdedigen. Ik beschouw dat als leven uit eigen kracht. Waar het evangelie komt, daar gaan mensen enthousiast mee aan de gang. Maar dan blijkt dat het evangelie niet goed matcht met wie ze zijn en moeten ze veranderen. Dat is een langdurig en ingrijpend proces. Dat niet goed matchen gaat gepaard met o.a. (religieuze) twist.

Het belang van het onderwijs van Jezus zie ik vooral in de spiegelwerking. We zien wie we zijn en hoe de wereld nu is. Maar Jezus heeft iets mooiers in petto als je met Hem meegaat. Van belang is om dan te ontwaken uit die wereld die ten dode opgeschreven is. En dat is het werk van de Geest.

[Hermanos2 549]

4 uur geleden zei TTC:

Het is het stigma dat gedragen werd, nu nog steeds, niet? 

De stigmata tekenen het overlijden van de Christus. Helaas kunnen christenen veelal het evangelie waarin ze geloven, niet verwoorden. De beloofde opstanding daarin ligt onze hoop. Dat is het goede nieuws. 

[zendeling 118]

1 uur geleden zei Peter79:

Ik moet even denken aan wat Jezus zegt in Mattheus 13: 52: Daarom, iedere schriftgeleerde, in het Koninkrijk der hemelen onderwezen, is gelijk aan een heer des huizes die uit zijn voorraad nieuwe en oude dingen tevoorschijn haalt (vertaling HSV).

Ik denk dat ontwikkelingen inderdaad ertoe kunnen leiden tot versies die niet meer overeenstemmen met het origineel. De Reformatie greep daarom over de Middeleeuwen heen terug naar de eerste eeuwen om dichter bij de oorsprong te komen. Latere versies zijn echter niet per se minder; latere versies kunnen ook specifieker zijn dan het origineel omdat er hoe dan ook altijd een vertaalslag moet plaatsvinden van de cultuur van het origineel naar de cultuur waarin men leeft. Bij elkaar geven al die versies een beeld van de keuzemogelijkheden die er zijn. Ook reconstructies zijn gebaseerd op keuzes (aannames). De waarheid er van staat of valt met de sterkte van de onderbouwing; of je moet je beroepen op openbaringskennis. Wanneer je niet over openbaringskennis beschikt, dan blijft ook de zogenaamde oorspronkelijke versie een versie die naast de andere mogelijke versies staat.

Het citaat uit Mattheus 13 is volgens mij hoe traditie en ook een christenleven werkt: men ontwikkelt zich, maar in dat proces herinterpreteert men altijd weer de geschiedenis en kan men komen tot een andere waardering van die geschiedenis. Leidend daarin is Christus. Wanneer Hij uit het oog raakt, dan is het van belang om terug te gaan naar de bron. Zie ook Openbaring 2 (brief aan Efeze): Ik ken uw werken, uw inspanning en uw volharding, en weet dat u slechte mensen niet kunt verdragen, en dat u hen op de proef hebt gesteld die van zichzelf zeggen dat zij apostelen zijn, maar het niet zijn, en dat u hebt ontdekt dat zij leugenaars zijn. En u hebt moeilijkheden verdragen, en volharding getoond. Om Mijn Naam hebt u zich ingespannen en u bent niet moe geworden. Maar Ik heb tegen u dat u uw eerste liefde hebt verlaten. Bedenk dan van welke hoogte u bent gevallen en bekeer u en doe de eerste werken. Het is daarom goed om terug te gaan naar de vraag wat en waarom je gelooft. Ik denk dat de principes die voor jou leidend zijn om het originele verhaal te reconstrueren, aangeven wat voor jou de kern is.

Hier begrijp ik je niet. Volgens mij ben jij bezig met een zakelijke benadering die iets is van de laatste paar eeuwen. Dat is terecht niet de focus van christen toen en nu, lijkt mij. Het gaat er toch om dat de mens opnieuw geboren wordt, een nieuwe schepping zal zijn en dat is toch iets dat niet van deze wereld is, maar van de toekomende. Noem je dat dan ideologische ratjetoe?

Ik vind het wel realistisch dat er verschillen zijn tussen de schrijvers van toen. Ook nu verschillen gelovigen. De verschillen waren toen een groot issue als je het Nieuwe Testament leest. Ik lees het antwoord daarin steeds als eenheid in verscheidenheid. Je mag in alles verschillen als je maar één bent in de Heer.

Ik ben blij dat deze boeken binnen een kaft de eeuwen hebben overleefd. Zo is het mogelijk dat wij ook nu nog kennis ervan nemen. Ik ben van mening dat de kernboodschap van de schrijvers de eeuwen wel heeft overleefd, ondanks eventuele kerkelijke ingrepen in de tekst.  De kern is dat we alles ontvangen als we onze handen er maar voor open houden. En wat we ontvangen is het werk van de Geest. En daarmee wordt elk schrijven gerelativeerd, want de Geest werkt in de harten van mensen. Verandering komt van binnenuit. Dus wat kerkelijke machthebbers ook hebben gedaan met de teksten, het heeft geen vat op de Geest en de Geest legt uit wat belangrijk is en wat niet.

Ik zie er zelf juist heel veel harmonie tussen, ondanks de onderlinge verschillen. Ik denk dat we in de brieven veel onderwijs tegenkomen van Jezus aan zijn discipelen, dat Jezus' publiek uitgesproken woorden verduidelijkt. Wie het leven wil vinden, moet het verliezen. Paulus werkt dat uit: hij heeft zijn hele vroegere onberispelijke leven bij het vuil gezet, om één ding te weten: Jezus Christus en die gekruisigd. Niet Paulus leeft meer, maar Christus leeft in hem. De kruisiging is natuurlijk bij uitstek het leven verliezen, om het te vinden bij de opstanding. Jezus praktizeert wat hij leert. Paulus volgt Jezus na.

Is Jezus voor jou iemand die een instructie heeft gegeven, net zoals de Joden in de Thora een vingerwijzing van God hadden gekregen? Mijn moeite daarmee is dat de mens in dat model aan de roer van zijn leven blijft staan. De mens die zich een oordeel vormt over wat de bedoeling is en dan aan de slag gaat. Voor mij zit de meerwaarde van het christelijk geloof in het ontbreken van een dergelijke instructie. Tussen mij en Jezus in zit niet een instructie, maar zijn Geest spreekt rechtstreeks tot mij in mijn hart. Als Jezus zegt om te worden als een kind, dan is dat ook echt afzien van het oordeel over goed en kwaad, een zekere naïviteit om niet eerst het naadje van de kous te willen weten alvorens te gaan doen wat Hij zegt. Maar ook - of juist - het ontvangende en onbezorgde van een kind. Om zo te leven in nauwe verbondenheid met Hem - dat is de wedergeboorte.

De (religieuze) twist zie ik als tegenstribbelen. Petrus had het roer van zijn leven stevig in handen en een soort van haantje de voorste. Maar eens zou hij niet meer uit eigen kracht handelen, maar door de kracht van de Geest. Petrus eigen kracht kwam tot uiting in het afslaan van een oor, toen hij het opnam voor Jezus. Veel gelovigen menen God te moeten verdedigen. Ik beschouw dat als leven uit eigen kracht. Waar het evangelie komt, daar gaan mensen enthousiast mee aan de gang. Maar dan blijkt dat het evangelie niet goed matcht met wie ze zijn en moeten ze veranderen. Dat is een langdurig en ingrijpend proces. Dat niet goed matchen gaat gepaard met o.a. (religieuze) twist.

Het belang van het onderwijs van Jezus zie ik vooral in de spiegelwerking. We zien wie we zijn en hoe de wereld nu is. Maar Jezus heeft iets mooiers in petto als je met Hem meegaat. Van belang is om dan te ontwaken uit die wereld die ten dode opgeschreven is. En dat is het werk van de Geest.

Ik zal proberen op je bericht te reageren, maar het zal niet eenvoudig zijn, want je hebt een heel andere manier van denken over het NT en de inhoud en je hebt ook geen goed beeld van de oorspronkelijke leringen van Jahsjoea. Dat laatste laat ik verder onbesproken omdat dit in andere topics al aan de orde is geweest.

De belangrijkste twee manieren om in de teksten van het Nieuwe Testament te lezen zijn:

1. jouw manier, de evangelisch christelijke

2. de manier van (goede) theologen, theologen die proberen te achterhalen met welke visie, met welke intenties de schrijvers hun teksten schreven, welke tekstonderdelen op welke manier zijn hergebruikt en waarom op die manier.

Jij gebruikt de teksten vooral om je eigen geloofsvisie mee te ondersteunen. Je leest dingen die de schrijver mogelijkerwijs met een heel andere motivatie schreef. Je hebt een manier gevonden om je daar niet om te bekommeren, mogelijk denk je dat de teksten toch wel uit de 'Geest van God' zijn die jou op wonderbaarlijke wijze leiden in jouw geloof. Dat is jouw manier van geloven waarover van mij geen kwaad woord, het is een vrije keuze.

Bij de tweede manier van lezen en bestuderen komen allerlei dingen naar voren die een evangelisch christen liever niet wil weten of niet wil geloven omdat dit verwarrend werkt. Het is verwarrend omdat het geloof nu juist zo netjes was samengevat in die belijdenissen en de visie van de dominee of evangelische prediker en dan kun je schrijvers die er maar wat van lijken te maken niet gebruiken. Dus leg je er liever de deken overheen van je eigen visie, die bedekt al dat verwarrende, je ziet het dan niet meer.

Maar in het leggen van die deken sta jij niet alleen, want feitelijk gebeurt dat in het Nieuwe Testament ook al voortdurend in de tekstontwikkeling (in de tijd, toen men nog aan het schrijven was). De nieuwe teksten verschenen niet in een vaccuum, maar de schrijvers hadden de oudere teksten voor zich liggen en lieten zich erdoor inspireren en vormden dan op kunstige wijze hun "eigen" variant, waarbij de theologie van hun voorgangers werd bijgesteld of "gecorrigeerd". Uiteindelijk beslisten op het laatst de eindredacteuren of er nog aangepast moest worden om bepaalde geschriften toch toe te laten in de orthodoxe tak van de Kerk. Die Kerk heeft er dus ook een deken over gelegd en bovendien hadden die er nog allerlei rites bijbedacht met kerkgebouwen en heuse altaren erin en bisschoppen die de kudde konden instrueren in het "juiste geloof".

Zo kregen nieuwe teksten een soms heel andere betekenis dan de versies die eraan vooraf gingen of ze werden door toevoegingen afgezwakt of weglatingen aangepast. Maar voor een gelovig christen geeft dan niets, want het is immers de Heilige Geest die werkzaam was in de Kerk en daarom is het goed zo.

Soms lukt het mensen ineens niet meer om op die manier te blijven geloven, of ze vallen helemaal uit hun geloof, zoals bij Tjarko Evenboer het geval was: 

 

En nu toch nog iets over die leringen van Jahsjoea. Ik denk dat jij je niet uitgebreid in deze belangrijkste oertekst hebt verdiept, terwijl Jahsjoea toch jouw grote voorbeeld zou kunnen zijn. Anders zou je namelijk geweten hebben dat die leringen niets te maken hebben met het volgen van de wetten van de Thora. Als jij van mening bent dat jij je niets hoeft aan trekken van de instructies van Jahsjoea omdat je je heil in de christelijke gedachtengang hebt gevonden, dan vraag ik mij af hoe hoog je Jahsjoea hebt zitten? Golden die instructies alléén voor zijn direkte volgelingen en heeft de christelijke theologie dat soms terecht verdrongen?

Je kunt Jahsjoea wel omvormen in een christelijke Jezus, een symbool aan een kruis die jou op magische wijze gaat redden/heeft gered van zonden, maar hoe zou de historische Jahsjoea over dat idee van Simon van Samaria gedacht hebben? 

Het Nieuwe Testament en het christendom zijn syncretisch, Jahsjoea spreekt direkt tot jou, niet via een syncretisch gegroeid geloof. Allerlei dingen die de christelijke Jezus in de mond gelegd worden, zijn in werkelijkheid afkomstig uit de fantasie van de tekstschrijvers. Streep dat allemaal weg en alleen de echte leringen en instructies van Jahsjoea blijven over. Streep de vele redacties in de Paulus-brieven weg en de leer van Simon van Samaria (alias Magus) blijft over.

Tussen de gereconstrueerde leringen en instructies van Jahsjoea en de christelijke Jezus zit een enorme kloof. De gezegden zijn op onaanvaardbare wijze hergebruikt door de evangelieschrijvers, soms door het origineel onherkenbaar te maken en qua betekenis radicaal om te vormen. Dat er meerdere versies bewaard zijn gebleven heeft de ontmaskering van dat verraad van deze oertekst mogelijk gemaakt en de eigenlijke Jahsjoea weer in Zijn eigen licht kunnen zetten. Ook zonder christendom is Jahsjoea meer dan de moeite waard. Als de historische Jahsjoea echt bestaan heeft, is het niet vreemd dat hij door zijn geloofsgenoten als een soort complotgekkie werd weggezet, men wilde geen radicale hervorming in de benadering van de godsdienst van die dagen. 

16 juni 2020 bewerkt door zendeling

[TTC 1.560]

33 minuten geleden zei Hermanos2:

De stigmata tekenen het overlijden van de Christus. Helaas kunnen christenen veelal het evangelie waarin ze geloven, niet verwoorden. De beloofde opstanding daarin ligt onze hoop. Dat is het goede nieuws. 

Dan weet je misschien nog niet alles, maar in tegenstelling daarmee valt er inderdaad veel hoop te koesteren, inderdaad goed nieuws.

[Peter79 286]

2 minuten geleden zei zendeling:

Ik zal proberen op je bericht te reageren, maar het zal niet eenvoudig zijn, want je hebt een heel andere manier van denken over het NT en de inhoud en je hebt ook geen goed beeld van de oorspronkelijke leringen van Jahsjoea. Dat laatste laat ik verder onbesproken omdat dit in andere topics al aan de orde is geweest.

De belangrijkste twee manieren om in de teksten van het Nieuwe Testament te lezen zijn:

1. jouw manier, de evangelisch christelijke

2. de manier van (goede) theologen, theologen die proberen te achterhalen met welke visie, met welke intenties de schrijvers hun teksten schreven, welke tekstonderdelen op welke manier zijn hergebruikt en waarom op die manier.

Hoe weet jij nu welke manier de beste is? En waarom denk je dat mijn manier niet leunt op goede theologen? Waarom denk je dat Detering een goede theoloog is? Volgens mij is het iemand in de marge van de theologie.

 

4 minuten geleden zei zendeling:

Jij gebruikt de teksten vooral om je eigen geloofsvisie mee te ondersteunen. Je leest dingen die de schrijver mogelijkerwijs met een heel andere motivatie schreef. Je hebt een manier gevonden om je daar niet om te bekommeren, mogelijk denk je dat de teksten toch wel uit de 'Geest van God' zijn die jou op wonderbaarlijke wijze leiden in jouw geloof. Dat is jouw manier van geloven waarover van mij geen kwaad woord, het is een vrije keuze.

Bij de tweede manier van lezen en bestuderen komen allerlei dingen naar voren die een evangelisch christen liever niet wil weten of niet wil geloven omdat dit verwarrend werkt. Het is verwarrend omdat het geloof nu juist zo netjes was samengevat in die belijdenissen en de visie van de dominee of evangelische prediker en dan kun je schrijvers die er maar wat van lijken te maken niet gebruiken. Dus leg je er liever de deken overheen van je eigen visie, die bedekt al dat verwarrende, je ziet het dan niet meer.

Maar waarom geldt het voor jou niet? Volgens mij zoek jij ook de theologen uit die zeggen wat jou aanspreekt of waarschijnlijk lijkt. En kan het anders? Hoe bepaal je nu wat waar is? Waarom weet jij het beter dan andere mensen?

 

7 minuten geleden zei zendeling:

Maar in het leggen van die deken sta jij niet alleen, want feitelijk gebeurt dat in het Nieuwe Testament ook al voortdurend in de tekstontwikkeling (in de tijd, toen men nog aan het schrijven was). De nieuwe teksten verschenen niet in een vaccuum, maar de schrijvers hadden de oudere teksten voor zich liggen en lieten zich erdoor inspireren en vormden dan op kunstige wijze hun "eigen" variant, waarbij de theologie van hun voorgangers werd bijgesteld of "gecorrigeerd". Uiteindelijk beslisten op het laatst de eindredacteuren of er nog aangepast moest worden om bepaalde geschriften toch toe te laten in de orthodoxe tak van de kerk. Die Kerk heeft er dus ook een deken over gelegd en bovendien hadden die er nog allerlei rites bijbedacht met kerkgebouwen en heuse altaren erin en bisschoppen die de kudde kon instrueren in het "juiste geloof".

Zo kregen nieuwe teksten een soms heel andere betekenis dan de versies die eraan vooraf gingen of ze werden door toevoegingen afgezwakt of weglatingen aangepast. Maar voor een gelovig christen geeft dan niets, want het is immers de Heilige Geest die werkzaam was in de Kerk en daarom is het goed zo.

Ik denk dat de geloofstraditie op bepaalde vlakken vergelijkbaar is met wetenschap. Kern van zowel traditie als wetenschap is de overdracht van informatie. Zowel wetenschap als traditie toetsen aan de realiteit. In beide vindt theorievorming plaats. In beide vindt socialisatie plaats. Beide zijn in principe lerende systemen die door feedback zich aanpassen en vernieuwen. In beide is groei van informatie. Maar beiden zullen zich van tijd tot tijd zich moeten afvragen: hoe verhouden onze inspanningen zich tot de waarheid. En zoals een hele traditie zich die vraag moet stellen, zo moet ook de individuele gelovige zich die vraag stellen, want: wie meent te staan, zie toe dat hij niet valle.

 

25 minuten geleden zei zendeling:

Soms lukt het mensen ineens niet meer om op die manier te blijven geloven, of ze vallen helemaal uit hun geloof, zoals bij Tjarko Evenboer het geval was

Ik lees daar toch niet zo in dat hij uit zijn geloof valt. Ja, hij laat een fundamentalistisch geloofssysteem vallen. Ik kan dat alleen maar toejuichen. Maar waar staat hij nu? Na het wegvallen van zoiets bepalends als een fundamentalistisch geloof is er ruimte. Het is bevrijdend. Maar die ruimte kan ook een leegte zijn die weer gevuld kan worden. Zoals Jezus die het heeft over een huis dat schoon en geveegd is. Als je jaren lang geloofd hebt wat je moest geloven, een voorgeschreven formule, dan kan ik me voorstellen dat dat een bevrijding is. Eigenlijk is het een stukje volwassen worden. Een kind moet zelfstandig worden van zijn ouders. Het moet niet meer geloven wat in de belijdenis (van je ouders, kerk, wie dan ook) staat, maar belijden wat het zelf gelooft. Belijden is staan voor dat wat in je zelf leeft. Kinderen moeten op eigen benen gaan staan. Hoe Tjarko's weg zal zijn, weten we niet. Maar het kan best zijn dat hij later weer terugkeert naar het christelijk geloof, omdat het daarbij horende taalgebruik het beste aansluit bij zijn ervaringen. 

38 minuten geleden zei zendeling:

En nu toch nog iets over die leringen van Jahsjoea. Ik denk dat jij je niet uitgebreid in deze belangrijkste oertekst hebt verdiept, terwijl Jahsjoea toch jouw grote voorbeeld zou kunnen zijn. Anders zou je namelijk geweten hebben dat die leringen niets te maken hebben met het volgen van de wetten van de Thora. Als jij van mening bent dat jij je niets hoeft aan trekken van de instructies van Jahsjoea omdat je je heil in de christelijke gedachtengang hebt gevonden, dan vraag ik mij af hoe hoog je Jahsjoea hebt zitten? Golden die instructies alléén voor zijn direkte volgelingen en heeft de christelijke theologie dat soms terecht verdrongen?

Je kunt Jahsjoea wel omvormen in een christelijke Jezus, een symbool aan een kruis die jou op magische wijze gaat redden/heeft gered van zonden, maar hoe zou de historische Jahsjoea over dat idee van Simon van Samaria gedacht hebben?  

Sowieso vind ik het vreemd om Jezus aan te duiden met Jahsjoea. Ik  denk niet dat er een oertekst is met die naam. Jezus is voor mij meer dan een voorbeeld, Hij is het leven zelf. De Thora was een instructie die de mens op zichzelf terugwierp om de instructie te volgen. De mens die het goede kan bereiken door het volgen van instructies. Niets nieuws. Jezus radicaliseert het juist. Hak je hand maar af als die je tot zonde verleidt. Ruk je oog maar uit. Er is niemand die zover gaat. Jezus wijst een andere weg: niet door gehoorzaamheid aan instructies maar door de werking van de Heilige Geest krijgt de mens een nieuw hart.

Je kunt Jezus wel omvormen in ene Jahsjoea en Paulus omvormen in Simon van Samaria, maar daarmee blijft het een geloof, met een schijnbaar belangrijke rol van een bepaalde reconstructie. Mij overtuigt het niet.

[TTC 1.560]

1 uur geleden zei Peter79:

Hoe weet jij nu welke manier de beste is? En waarom denk je dat mijn manier niet leunt op goede theologen? Waarom denk je dat Detering een goede theoloog is? Volgens mij is het iemand in de marge van de theologie.

Zoals je het enigszins stelt, de situatie is nog velen malen erger dan we aanvankelijk hadden durven denken, maar toch is het zo. 

[zendeling 118]

1 uur geleden zei Peter79:

 

Hoe weet jij nu welke manier de beste is? En waarom denk je dat mijn manier niet leunt op goede theologen? Waarom denk je dat Detering een goede theoloog is? Volgens mij is het iemand in de marge van de theologie.

Zo dacht men ook over Jahsjoea, dat Hij een rabbi "in de marge" was. Wat de meerderheid zegt hoeft nog niet het beste of waarheid te zijn. Ik ben nooit christen geweest, ik laat mij pas overtuigen als ik de argumentatie sterk genoeg vind. 

Maar waarom geldt het voor jou niet? Volgens mij zoek jij ook de theologen uit die zeggen wat jou aanspreekt of waarschijnlijk lijkt. En kan het anders? Hoe bepaal je nu wat waar is? Waarom weet jij het beter dan andere mensen?

Het gaat er niet om wat ik vind of "beter weet", maar of een bepaalde hypothese over de vorming van de teksten in het NT mij wel of niet overtuigt. Levensbeschouwingen mag iemand zelf uitkiezen, maar bij onderzoek naar ontwikkeling probeer je logisch te denken en te redeneren. Dat doe jij zelf minder in dit draadje, het is meer geloofsverkondiging (dat mag, maar dat werkt bij mij niet).

Ik denk dat de geloofstraditie op bepaalde vlakken vergelijkbaar is met wetenschap. Kern van zowel traditie als wetenschap is de overdracht van informatie. Zowel wetenschap als traditie toetsen aan de realiteit. In beide vindt theorievorming plaats. In beide vindt socialisatie plaats. Beide zijn in principe lerende systemen die door feedback zich aanpassen en vernieuwen. In beide is groei van informatie. Maar beiden zullen zich van tijd tot tijd zich moeten afvragen: hoe verhouden onze inspanningen zich tot de waarheid. En zoals een hele traditie zich die vraag moet stellen, zo moet ook de individuele gelovige zich die vraag stellen, want: wie meent te staan, zie toe dat hij niet valle.

Ongetwijfeld hadden die schrijvende christenen de beste bedoelingen, maar ik vraag mij af of Jahsjoea dit had goedgekeurd, ik denk van niet.

Ik lees daar toch niet zo in dat hij uit zijn geloof valt. Ja, hij laat een fundamentalistisch geloofssysteem vallen. Ik kan dat alleen maar toejuichen. Maar waar staat hij nu? Na het wegvallen van zoiets bepalends als een fundamentalistisch geloof is er ruimte. Het is bevrijdend. Maar die ruimte kan ook een leegte zijn die weer gevuld kan worden. Zoals Jezus die het heeft over een huis dat schoon en geveegd is. Als je jaren lang geloofd hebt wat je moest geloven, een voorgeschreven formule, dan kan ik me voorstellen dat dat een bevrijding is. Eigenlijk is het een stukje volwassen worden. Een kind moet zelfstandig worden van zijn ouders. Het moet niet meer geloven wat in de belijdenis (van je ouders, kerk, wie dan ook) staat, maar belijden wat het zelf gelooft. Belijden is staan voor dat wat in je zelf leeft. Kinderen moeten op eigen benen gaan staan. Hoe Tjarko's weg zal zijn, weten we niet. Maar het kan best zijn dat hij later weer terugkeert naar het christelijk geloof, omdat het daarbij horende taalgebruik het beste aansluit bij zijn ervaringen. 

Hij beschrijft het zelf wel min of meer zo. De kans dat hij terugkeert naar het christendom lijkt mij nihil, hij weet teveel nu.

Sowieso vind ik het vreemd om Jezus aan te duiden met Jahsjoea. Ik  denk niet dat er een oertekst is met die naam. Jezus is voor mij meer dan een voorbeeld, Hij is het leven zelf. De Thora was een instructie die de mens op zichzelf terugwierp om de instructie te volgen. De mens die het goede kan bereiken door het volgen van instructies. Niets nieuws. Jezus radicaliseert het juist. Hak je hand maar af als die je tot zonde verleidt. Ruk je oog maar uit. Er is niemand die zover gaat. Jezus wijst een andere weg: niet door gehoorzaamheid aan instructies maar door de werking van de Heilige Geest krijgt de mens een nieuw hart.

Zo ongeveer spraken zijn discipelen Hem aan. Jezus is de Nederlandse vorm, Isa zeggen ze in Turkije. Ik heb mijn bedenkingen tegen het vertalen van namen, het voelt onecht. De leringen voelen wel heel echt, ik herken ze ook uit andere tradities, ze zijn universeel en met een diepe onderliggende boodschap over spirituele bevrijding. Jahsjoea zegt in zijn leringen van zichzelf dat hij 1 is met de Vader, dat is dus veel meer dan alleen het leven zelf. De christelijke leer is tussen Jahsjoea en zijn volgelingen gaan staan en heeft er een sycretische mix van gemaakt, er gaat niets boven echte mystieke instructie, geen enkele religieuze rite of belofte kan daar bovenuit.

Je kunt Jezus wel omvormen in ene Jahsjoea en Paulus omvormen in Simon van Samaria, maar daarmee blijft het een geloof, met een schijnbaar belangrijke rol van een bepaalde reconstructie. Mij overtuigt het niet.

Het is andersom, je kunt Jahsjoea in naam en onderwijs wel omvormen in een christelijke Jezus Christus en Simon van Samaria in een orthodoxe, brave, mythische Paulus, maar het blijft voor mij een product van het christelijk geloof, met een schijnbaar belangrijke rol van een al te bekende constructie. Mij overtuigt het niet nu ik weet hoe het tot stand kwam. Net zoals jij je niet zal kunnen vinden in het geloof van de Mormonen of de Jehova Getuigen. Jahsjoea staat op een fundament dat het christendom heeft losgelaten.

16 juni 2020 bewerkt door zendeling