Moet ik relatie met ongelovige vriend verbreken

[Gaitema 439]

1 uur geleden zei Miriam:

@Bonjour Bedankt voor je input. Het is fijn dat je reageert vanuit een nader oogpunt, want wat je zegt komt dicht in de buurt van wat mijn vriend denk ik ook vindt. Je hebt helemaal gelijk. Ik weet weinig tot niets over atheïsten en hun denkwijze, dat geef ik onmiddellijk toe. Je hebt ook gelijk als je zegt dat je het idee zou hebben je vrouw te verliezen aan een fabeltje. Dat zijn namelijk ook bijna de exacte woorden van mijn vriend.  Hij is iemand die graag de controle over dingen heeft en God is hier een tegenstander die hij niet kent en niet kan plaatsen. Dát is wat het lastig maakt, want het gemis aan controle probeert hij volgens mij (dat denk ik... ik weet natuurlijk niet precies wat hij denkt) te compenseren door er maar zo neerbuigend mogelijk over te doen. Ik wil wel even kwijt dat de kerk zich hier nergens mee bemoeit, want sinds ik naar de randstad ben verhuisd een aantal jaren geleden ben ik geen lid meer geweest van welke kerk dan ook, en ben ik jaren niet naar diensten gegaan. De motivatie/verandering die nu plaatsvindt is intrinsiek. Verder plaats ik mijn dilemma inderdaad op een christelijke site omdat ik de mening wil van mensen die begrijpen wat dat dilemma inhoudt, op een ander niveau dan 'het gaat niet zo best', brei er een eind aan.

Zelf heb ik een relatie gehad met iemand die zoekende was. Het is om andere dingen destijds uitgegaan dan haar overtuiging of mijn overtuiging. Omdat er wederzijds ruimte was, speelde onze geloofsovertuigingen niet een rol in de vraag of we verder konden of niet.

Wat ik wel ontdekte, dat de energie van 2 kanten in de relatie gestoken moet worden. Als je overstrekt raakt, dan barst op een gegeven moment de bom. Mijn fout was dat ik te lang energie bleef steken in iets wat geen kans meer van slagen had. In dit geval, had zij een angststoornis en durfde niet met een man seksueel contact te hebben of samen te wonen of te trouwen. Na een half jaar ging het al mis. Zij zette er een punt achter en ik storte in elkaar.

 

1 oktober 2018 bewerkt door Gaitema

[Lobke 467]

4 uur geleden zei Mullog:

Voor je zoiets uitspreekt zou je toch echt het verhaal ook van de andere kant moeten weten.

@Mullog,

Dat is nu eenmaal zo, we kennen het verhaal van één kant. Het zal geven en nemen zijn willen ze samen verder gaan. Ik kan me dan ook vinden in @Robert Frans advies. Niet constant de nadruk op je geloof te leggen; en kun je er niet zo vaak samen over praten dan misschien met andere gelovigen of op een forum. Maar Miriam kan zichzelf niet verloochenen en haar vriend  zichzelf ook niet. Een huwelijk tussen een atheist en een christen kan m.i goed verlopen maar dat tussen een christen en een anti-theist zal al wat lastiger worden. Zeker als beiden elkaar daarin niet als volwaardige partner nemen.

 

1 oktober 2018 bewerkt door Lobke

[Willempie 1.410]

2 uur geleden zei Bonjour:

@WillempieHet gaat hier niet om jou, maar om Miriam en haar relatie. Open maar een ander topic.

Begin er dan niet over. Je hoeft ons niet uit te leggen waarom want dat weten we heel goed. Maar er zijn nu eenmaal een paar forumregels waar zelf jij je aan hebt te houden.

[Lobke 467]

@Miriam,

Jarenlang post ik op christelijke en vrijdenkers fora, hiervoor op hyves, het heeft mijn denken veranderd. Ik was een christenen die voluit geloofde, en er kwamen twijfels.

Maar toch ben ik er van overtuigd dat we meer zijn dan een niet of wel gelovig mens, ons karakter, uitstraling etc speelt zo'n grote rol. En liefde kan bestaan en blijven omdat God natuurlijk een andere rol speelt in een mensenleven dan de partner (meestal). Het staat op een ander level omdat we het hier niet over een mens hebben; je gaat niet vreemd met iemand. Je liefde en aandacht kan m.i zeker naar je partner uitgaan alleen voor jouw is er iets wat je leven ook een andere betekenis geeft. 

Toen ik tegen mijn man zei; "ik twijfel aan mijn geloof, misschien wordt ik atheist en als je dit te moeilijk vind mag je mij verlaten". Wist hij me op een prima manier er van te overtuigen dat dat nooit zou gebeuren. Ik ben opgeschoven in mijn geloven, ook nog een twijfelaar en daar hebben we nog wel eens gesprekken over. Maar nooit op de manier van:" die wanen van jou" of "dat loslaten van onwrikbare vastigheden". Het heeft de gesprekken ook tussen onze volwassen kinderen boeiender gemaakt.

Atheïsten; vaak voel ik me meer met hen verwant dan met christenen, maar in deze reacties niet. Het stelt me ook teleur, omdat het aangeeft dat er niet te leven is met iemand die in hun ogen gelooft in een fabeltje. Als het posten hier alleen maar bedoelt is gelovigen van hun fabeltje af te halen dan vind ik dat jammer.

 

1 oktober 2018 bewerkt door Lobke

[Tomega 311]

Allemaal leuk en aardig van al dat begrip voor de atheïst die met een gelovige geconfronteerd wordt, maar ik lees in het verhaal onverminderd een ernstig tekort aan respect voor elkaar als mens. Wie de ander bewust probeert te beschadigen, is gewoon heel erg fout bezig. Dat staat los van het verschil geloof <->ongeloof. Toegeven aan een ander vanwege de eigen keuze of norm daarvoor, is nobel. Maar als je toegeeft vanwege onderdrukking of vanwege het niet meer opgewassen zijn tegen de treiterijen en irritaties of het kleineren, dan ben je moreel zelf fout bezig. Waar respect onbreekt, is de liefde weg. En dat weet de topicstarter ook best wel, als ik de reacties zo zie. Het is heel vervelend dat het leven kennelijk iets anders is dan de vriend dacht, maar hij zal ermee moeten dealen; het is zijn leven, waarin de topicstarter een centrale plaats heeft. Liefde is in dat opzicht niet iets vrijblijvends maar iets verplichtends. En als het in die liefde niet goed zit of komt, dan is al het andere zonder waarde. Geloof is dus denk ik hier wel een beproevingsding, maar is ten diepste helemaal niet de issue.  

[Miriam 3]

'Het geloof' is in principe heel eenvoudig. Ik geloof dat Jezus, geboren uit de maagd Maria, naar de wereld is gekomen, voor onze zonden aan het kruis is gestorven en na drie dagen weer is opgestaan.

Is het ook gemakkelijk? Nee, verre van. Maar eenvoudig en gemakkelijk zijn ook twee verschillende dingen. Ik geloof dat God een God van liefde is, die de gruwelijkste dingen kan vergeven als je oprecht berouw toont en om die vergeving vraagt. Maar ik geloof iok in een God van rechtvaardigheid. Een God die veroordeelt wat verkeerd is. En wat ik nu doe, is moedwillig iets zoals het niet is bedoeld. En zoals in Jacobus 4:17 staat aangegeven: als iemand wéét hoe het hoort, maar hij handelt er niet naar, dan zondigt hij.

Dus, met andere woorden. Ik woon al langere tijd samen en toen ik die stap nam, stond mijn hele geloofsleven op zo'n laag pitje, dat ikcalles recht kletste wat krom was. En ja, ik vind het krom. Samenwonen is (naar Bijbelse opvattingen) niet hoe God het samenzijn van een man en vrouw heeft bedoeld. Er staat niet voor niets dat een man zijn familie verlaat en zijn vrouw aanhangt en dat ze elkaar trouw beloven. Nergens staat, ze gingen voor het gemak samenwonen en zouden wel zien waar het schip strandde (of waar het in het gunstigste geval zou blijven varen).

In 1 Korinthiërs 7:13-15 naar ik meen, staat dat als een vrouw met een ongelovige man is, en hij wil bij haar blijven, zij hem niet mag verlaten, want door haar, hoort hij bij God.

Ik probeer je niet te slachten met Bijbelteksten, maar ik probeer aan te geven dat ik dingen niet zeg of denk, omdat het zo hoort, maar omdat ik het onderzoek en ermee worstel. ( ik kan me overigens heel goed voorstellen hoe jij nu met kromme tenen leest dat ik die teksten uit een boek van duizenden jaren oud, voor waar aanneem, maar ik ben niet één of ander naïef meisje, die niets van de wereld weet dan alleen de bijbelbelt en haar kerkclubje. 

Het punt is, dat zelfs al worstel ik nu met het probleem dat ik hierboven uit de doeken heb gedaan, is niet alleen dat hij niet gelooft. Het probleem ligt grotendeels bij mijzelf omdat ik zie hoe ik leef en daar niet blij mee ben.

Dus ga ik nu zeggen: o, ik heb een paar straten verderop een huis gehuurd, want ik wil nog wel bij je zijn, maar tot aan een eventueel huwelijk, moet het maar op deze manier. Nee. Dat lijkt me niet haalbaar en daarbij oneindig hypocriet, aangezien ik nu al zo heb geleefd en dat tot voor kort allemaal prima vond. Als ik dacht dat hij moeilijk deed over het geloof in het algemeen, wacht dan maar af tot ik die verhuizing aankondig. Dus nee, dat wil ik niet. Maar op deze manier door wil ik ook niet. En zoals ik net al zei over de korinthiërsbrief. Stel je voor dat het de bedoeling is dat ik bij mijn vriend ben en dat ik hem dan laat stikken. Hoe is dat christelijke naastenliefde. Kijk als de relatie nou helemaal opgebrand was, tja, dan was het een goede stap, veronderstel ik, maar dat is niet het geval.

Ik zit er alleen wel mee, en ik heb geen idee hoe ik het miet oplossen, vandaar dat ik hier heb gepost om te zien hoe anderen erover denken.

[Tomega 311]

18 minuten geleden zei Miriam:

Stel je voor dat het de bedoeling is dat ik bij mijn vriend ben en dat ik hem dan laat stikken. Hoe is dat christelijke naastenliefde. Kijk als de relatie nou helemaal opgebrand was, tja, dan was het een goede stap, veronderstel ik, maar dat is niet het geval.

Juist als de relatie levend is, is er meer vitaliteit om ervoor te strijden. Maar; die strijdbaarheid moet van twee kanten komen. Die inzet moet van twee kanten komen. Het is dan inderdaad moreel niet fraai als je vanwege het opgebrand zijn van de relatie of vanwege zijn strijdbaarheid (vloeken kun je zien als een vorm van strijd voeren) de handdoek in de ring gooit. Hoe citeerde de vriend van zij van de shop around the corner het ook al weer uit de Godfather?: "Go to the matrasses" of zo. Ga het gevecht in, eerlijk en doelbewust en met 100% gerichtheid op het bij elkaar blijven. Weggaan mag dus niet een stok of de dreiging zijn. Want trouw is inderdaad onvoorwaardelijk. Maar; het vereist dezelfde opstelling ook van de andere kant. Maak daar een formeel/inhoudelijk (strijd)punt van. Op die manier wordt geharmoniseerd wat er misschien nog onvoldoende was dichtgetimmerd; en daarna is het dan ook zaak om de realiteit aan te pakken: een van de twee zit met iets waar de ander mee leven moet. Als je in de liefde bent, allebeide, en het gevecht aangaat, kom je ook uit op een gemeenschappelijke weg. Wat dat gaat zijn is van tevoren niet met zekerheid te bepalen. Bepaal je het wel vantevoren, dan is het ook geen oprecht eerlijke gemeenschappelijkheid meer.

Disclaimer: Besef goed dat het voor jou iets belangrijks is, maar ik schrijf zonder kennis goedbedoelend, maar uit de losse pols. Ga nooit af op praatjes van een forum inclusief die van mezelf, maar vraag iemand uit je omgeving die jullie beiden en dergelijke situaties goed kent.

1 oktober 2018 bewerkt door Tomega

[Dat beloof ik 990]

3 uur geleden zei Miriam:

 

@Dat beloof ik Ik bekijk het wel zeker ook vanuit zijn standpunt. Maar ik hoop (vraag me af) dat het mogelijk is om verschillend te zijn en dan toch nog respect voor elkaar te hebben. Ik begrijp dat hij eraan zou moeten wennen dat ik anders ben dan eerst, maar hij wist dat ik gelovig was toen we elkaar ontmoetten. Toen heb ik er jaren niets mee gedaan, en nu meldde ik dat ik weer naar de kerk zou willen gaan. Hij keek me verbaasd aan en zei: 'huh? Is dat nog niet over dan?' In zoverre heeft hij dus een idee van het geloof en hij weigert ook pertinent zich in te lezen of zich te verdiepen in wat het geloof precies is. Hij lijkt te denken dat het een soort aandoening is, en als je maar lang genoeg wacht, zal het uiteindelijk vanzelf wel weer overgaan.

En voordat deze discussie uit de hand looot omdat mensen denken dat ik mij ook niet inlees in wat hij vindt; dat klopt. Omdat hij zélf geen idee heeft van wat hij vindt. Het enige wat voor hem duidelijk is, is dat God niet bestaat. Dus als ik probeer uit te vissen hoe hij precies over de dingen denkt, krijg ik een vaag antwoord dat totaal geen hout snijdt zoals: weet ik niet, maar doe gewoon normaal in plaats van dat extremistische.

Ik lees verschillende , soms tegenstrijdige zaken. Enerzijds zeg je dat je het zeker wel vanuit zijn standpunt bekijkt, aan de andere kant dat je je niet inleest in wat hij vindt.
Verder: als je schrijft dat hij zelf geen idee heeft van wat hij vind, en dat het enige dat voor hem duidelijk is, is dat God niet bestaat, dan heb je dus wél een idee van wat hij vindt. Dat is immers precies wat atheïsme inhoudt, en veel ingewikkelder is het niet. Als je dus verder vraagt, is het logisch dat hij denkt "wat wil ze nou", want meer is er niet aan niet-gelovig zijn.
Mijn indruk is dat je zelf eigenlijk, ook nu, nog niet helemaal weet wat je wilt. Je topic titel is immers "Moet ik relatie met een ongelovige vriend verbreken",  aan de andere kant stel je " Verder plaats ik mijn dilemma inderdaad op een christelijke site omdat ik de mening wil van mensen die begrijpen wat dat dilemma inhoudt, op een ander niveau dan 'het gaat niet zo best', brei er een eind aan." M.a.w: het niveau waarop je zegt niet te willen praten op andere sites, is precies het niveau van jouw topic-titel hier.

Het zou wel eens kunnen dat jullie een beetje te jong en onbezonnen zijn begonnen aan samenwonen. Je was begin 20, feit is dat je hersens dan nog niet uit-ontwikkeld zijn en van je inlevingsvermogen is bekend dat dit pas volledig is ontwikkeld als je hersens ook zijn uit-ontwikkeld, zo rond de leeftijd waarop je nu bijna bent beland. In de lijn van wat Bonjour zegt: begin het gesprek dat je eigenlijk 3 jaar geleden had moeten voeren: Wie ben jij, Wie ben ik, wie denk jij dat ik ben, wie denk ik dat jij bent, wat verwachten we van elkaar in een relatie, wat verwachten we absoluut niet  in een relatie.

Je hoeft er geen antwoord op te geven, maar het zou me niet verbazen als jullie geen samenlevingscontract hebben. Klopt dat ?

1 oktober 2018 bewerkt door Dat beloof ik

[Bonjour 80]

23 uur geleden zei Lobke:

Als het posten hier alleen maar bedoelt is gelovigen van hun fabeltje af te halen dan vind ik dat jammer.

Dat heb ik niet gezegd. Ik zei dat ik het idee zou hebben mijn partner aan een fabeltje te verliezen. Sorry. Het verhaal mag dan een miljard aanhangers hebben en 2000 jaar oud zijn, in atheïstische termen blijft het een fabeltje.

22 uur geleden zei Miriam:

Ik probeer je niet te slachten met Bijbelteksten,

Ik kan wel wat hebben en er ook mee teruggooien als je wilt, maar dat is niet relevant. Want stel even dat wij vanavond samen naar het journaal op de bank zitten te kijken. En er komt een filmpje voorbij waarbij een aantal Indonesiërs zich net weten te redden in de tsunami. Dan zeg jij wellicht iets als "Gelukkig heeft God hun gered." En dan krijg je van mij de reactie "Als God de schepping wat beter gedaan had, waren er nu geen dikke 800 doden" en het is vuurwerk. Nogmaals Lobke, het gaat me er niet om dat Miriam dit niet mag zeggen, maar in die relatie zitten de forumregels van Credible niet ingebakken, Willempie, waardoor een dergelijk gesprek, zonder Trajecto als modeator zomaar zou kunnen escaleren. Maar lijkt het je een goed idee om altijd op je woorden te letten? Mij niet zo. Niet voor jou en niet voor je vriend.

Dus ik zit te piekeren hoe vaak er dit soort dingetjes voorbij gaan komen. Lobke en haar man zijn niet zover van elkaar verwijderd als jij en je vriend, dus dat is niet helemaal een voorbeeld. En afgezien hiervan, je zult ook beslissingen gaan nemen op basis van je geloof. En de mensen die uit hun hoofd weten dat een bepaalde tekst ergens in 1 Kor staat, zijn daar vaak nog wat sterker in als katholieken. Dus naast het samenwonen, welke andere punten kan je voorzien die een discussie gaan opleveren. Trouwen in de kerk? Doop kinderen? Opvoeding kinderen? Grappig, je hebt van je relatie een soort discussie forum gemaakt. Wellicht allebei leren heel rustig te discussiëren.

21 uur geleden zei Dat beloof ik:

Verder plaats ik mijn dilemma inderdaad op een christelijke site omdat ik de mening wil van mensen die begrijpen wat dat dilemma inhoudt, op een ander niveau dan 'het gaat niet zo best', brei er een eind aan."

Dat had ik ook gelezen, maar wou er niet over beginnen. Ook ongelovigen kunnen nadenken over dilemma's. Bovendien lopen er bij ons (freethinker) heel wat ex-gelovigen rond die op basis daarvan goed advies kunnen geven.

 

modbreak Trajecto: Het is in je post wat moeilijk te zien tot wie je je richt en wie je citeert. Het 2e citaat (Miriam) was niet specifiek aan jou gericht al doet het begin van je reageren erop dat vermoeden. Verder pratend noem je diverse namen van medeforummers en is het niet duidelijk tot wie je je richt. Daardoor is het wat rommelig al is de strekking van het geheel toch wel duidelijk.

Na het 3e citaat richt je je tot Dat beloof ik. Het citaat komt ook wel uit tekst van hem, maar was daar een door hem aangehaalde tekst van Miriam dat hij niet in een quotehok geplaatst had.

Opmerking: Bij Freethinker kunnen er best ex-gelovigen rondlopen die goed advies kunnen geven maar voor een advies vanuit geloof waaruit spreekt dat 1Kor 7:13-15 mede in aanmerking kan komen bij Miriam bij haar overwegingen, is een christelijk forum toch wat meer aangewezen.

[Gaitema 439]

22 uur geleden zei Miriam:

'Het geloof' is in principe heel eenvoudig. Ik geloof dat Jezus, geboren uit de maagd Maria, naar de wereld is gekomen, voor onze zonden aan het kruis is gestorven en na drie dagen weer is opgestaan.

Is het ook gemakkelijk? Nee, verre van. Maar eenvoudig en gemakkelijk zijn ook twee verschillende dingen. Ik geloof dat God een God van liefde is, die de gruwelijkste dingen kan vergeven als je oprecht berouw toont en om die vergeving vraagt. Maar ik geloof iok in een God van rechtvaardigheid. Een God die veroordeelt wat verkeerd is. En wat ik nu doe, is moedwillig iets zoals het niet is bedoeld. En zoals in Jacobus 4:17 staat aangegeven: als iemand wéét hoe het hoort, maar hij handelt er niet naar, dan zondigt hij.

Dus, met andere woorden. Ik woon al langere tijd samen en toen ik die stap nam, stond mijn hele geloofsleven op zo'n laag pitje, dat ikcalles recht kletste wat krom was. En ja, ik vind het krom. Samenwonen is (naar Bijbelse opvattingen) niet hoe God het samenzijn van een man en vrouw heeft bedoeld. Er staat niet voor niets dat een man zijn familie verlaat en zijn vrouw aanhangt en dat ze elkaar trouw beloven. Nergens staat, ze gingen voor het gemak samenwonen en zouden wel zien waar het schip strandde (of waar het in het gunstigste geval zou blijven varen).

In 1 Korinthiërs 7:13-15 naar ik meen, staat dat als een vrouw met een ongelovige man is, en hij wil bij haar blijven, zij hem niet mag verlaten, want door haar, hoort hij bij God.

Ik probeer je niet te slachten met Bijbelteksten, maar ik probeer aan te geven dat ik dingen niet zeg of denk, omdat het zo hoort, maar omdat ik het onderzoek en ermee worstel. ( ik kan me overigens heel goed voorstellen hoe jij nu met kromme tenen leest dat ik die teksten uit een boek van duizenden jaren oud, voor waar aanneem, maar ik ben niet één of ander naïef meisje, die niets van de wereld weet dan alleen de bijbelbelt en haar kerkclubje. 

Het punt is, dat zelfs al worstel ik nu met het probleem dat ik hierboven uit de doeken heb gedaan, is niet alleen dat hij niet gelooft. Het probleem ligt grotendeels bij mijzelf omdat ik zie hoe ik leef en daar niet blij mee ben.

Dus ga ik nu zeggen: o, ik heb een paar straten verderop een huis gehuurd, want ik wil nog wel bij je zijn, maar tot aan een eventueel huwelijk, moet het maar op deze manier. Nee. Dat lijkt me niet haalbaar en daarbij oneindig hypocriet, aangezien ik nu al zo heb geleefd en dat tot voor kort allemaal prima vond. Als ik dacht dat hij moeilijk deed over het geloof in het algemeen, wacht dan maar af tot ik die verhuizing aankondig. Dus nee, dat wil ik niet. Maar op deze manier door wil ik ook niet. En zoals ik net al zei over de korinthiërsbrief. Stel je voor dat het de bedoeling is dat ik bij mijn vriend ben en dat ik hem dan laat stikken. Hoe is dat christelijke naastenliefde. Kijk als de relatie nou helemaal opgebrand was, tja, dan was het een goede stap, veronderstel ik, maar dat is niet het geval.

Ik zit er alleen wel mee, en ik heb geen idee hoe ik het miet oplossen, vandaar dat ik hier heb gepost om te zien hoe anderen erover denken.

Ik denk dat jullie er allebei energie in moeten steken. Jij verteld jouw worsteling en hij zal daar ook iets mee moeten. Stel hij zegt "nee" tegen een huwelijk, dan sta je al bijbels gezien vrij om hem los te laten. Dan heb je dat probleem al niet meer. Echter hoop je dat hij wel en energie in jou gaat steken. Wil jij weten of hij echt in jou wil investeren? 

[Tomega 311]

28 minuten geleden zei Bonjour:

En er komt een filmpje voorbij waarbij een aantal Indonesiërs zich net weten te redden in de tsunami. Dan zeg jij wellicht iets als "Gelukkig heeft God hun gered." En dan krijg je van mij de reactie "Als God de schepping wat beter gedaan had, waren er nu geen dikke 800 doden"

Het gaat er niet om dat levens worden gered voor de voorbestemde zekere tijdelijkheid van maximaal 120 jaar, maar om zielen te redden voor de eeuwigheid.

1 oktober 2018 bewerkt door Tomega

[Gaitema 439]

 

Citaat

Ik kan wel wat hebben en er ook mee teruggooien als je wilt, maar dat is niet relevant. Want stel even dat wij vanavond samen naar het journaal op de bank zitten te kijken. En er komt een filmpje voorbij waarbij een aantal Indonesiërs zich net weten te redden in de tsunami. Dan zeg jij wellicht iets als "Gelukkig heeft God hun gered." En dan krijg je van mij de reactie "Als God de schepping wat beter gedaan had, waren er nu geen dikke 800 doden" en het is vuurwerk. Nogmaals Lobke, het gaat me er niet om dat Miriam dit niet mag zeggen, maar in die relatie zitten de forumregels van Credible niet ingebakken, Willempie, waardoor een dergelijk gesprek, zonder Trajecto als modeator zomaar zou kunnen escaleren. Maar lijkt het je een goed idee om altijd op je woorden te letten? Mij niet zo. Niet voor jou en niet voor je vriend.

Dus ik zit te piekeren hoe vaak er dit soort dingetjes voorbij gaan komen. Lobke en haar man zijn niet zover van elkaar verwijderd als jij en je vriend, dus dat is niet helemaal een voorbeeld. En afgezien hiervan, je zult ook beslissingen gaan nemen op basis van je geloof. En de mensen die uit hun hoofd weten dat een bepaalde tekst ergens in 1 Kor staat, zijn daar vaak nog wat sterker in als katholieken. Dus naast het samenwonen, welke andere punten kan je voorzien die een discussie gaan opleveren. Trouwen in de kerk? Doop kinderen? Opvoeding kinderen? Grappig, je hebt van je relatie een soort discussie forum gemaakt. Wellicht allebei leren heel rustig te discussiëren.

Ze zit niet in te wachten op een discussie over waar God was in Indonesië. Het gaat haar niet om een discussie over het bestaan van God. Laten we hier die discussie uit respect dan ook niet voeren.

Eerlijk gezegd weet ik niet wat ik kan met haar situatie. Het komt weinig hoopvol op me over en te gelijk vecht ze voor een huwelijk dat er niet is. Tenzij dat hij ook buigzamer wordt.

 

1 oktober 2018 bewerkt door Gaitema

[Bonjour 80]

53 minuten geleden zei Tomega:

Het gaat er niet om dat levens worden gered voor de voorbestemde zekere tijdelijkheid van maximaal 120 jaar, maar om zielen te redden voor de eeuwigheid.

Ik ben ervan overtuigd dat wanneer Miriam het theologisch helemaal correct zegt, het nog steeds misgaat.

 

17 minuten geleden zei Gaitema:

Ze zit niet in te wachten op een discussie over waar God was in Indonesië. Het gaat haar niet om een discussie over het bestaan van God. Laten we hier die discussie uit respect dan ook niet voeren.

Even journaal kijken, het gaat nu over Indonesië en dan nog eens lezen en dan goed reageren. Het gaat me erom hoeveel situaties er wel niet zijn die tot een explosie kunnen leiden.

Voorbeeldje, ik probeer een serieus gesprek te voeren met iemand en maak het hier mee dat gelovigen steeds denken mij te moeten corrigeren omdat ze denken aangevallen te worden. Zo fijn gaan gelovigen en atheïsten vaak met elkaar om. Alleen, ik zit er niet mee wat de gelovigen aan het eind van de avond van mij denken. Miriam en haar vriend moeten de volgende dag weer verder.

1 oktober 2018 bewerkt door Bonjour

[Gaitema 439]

 

2 minuten geleden zei Bonjour:

Even journaal kijken, het gaat nu over Indonesië en dan nog eens lezen en dan goed reageren. Het gaat me erom hoeveel situaties er wel niet zijn die tot een explosie kunnen leiden.

Voorbeeldje, ik probeer een serieus gesprek te voeren met iemand en maak het hier mee dat gelovigen steeds denken mij te moeten corrigeren omdat ze denken aangevallen te worden. Met één verschil, ik zit er niet mee wat de gelovigen aan het eind van de avond van mij denken. Miriam en haar vriend moeten de volgende dag weer verder.

Ja, en dan helpt het niet dat jij haar probeert te overtuigen dat God niet bestaat toch?

1 oktober 2018 bewerkt door Gaitema

[Bonjour 80]

20 uur geleden zei Gaitema:

Ja, en dan helpt het niet dat jij haar probeert te overtuigen dat God niet bestaat toch?

En waar doe ik dat? Even niet een heel bericht naar 2 regels.

Ik heb ook even het oordeel van een moderator gevraagd.

modbreak Trajecto: Rechtstreeks zie ik dat niet staan, nee. Wel geef je een voorbeeld van hoe het tot een ruzie-explosie kan komen; en op zich is het zeker nuttig om te bedenken hoe Miriams vriend haar wellicht regelmatig op zo'n manier "de fabeltjes uit het hoofd wil praten".

Dat je zelf niet gelovig bent is bekend, maar je dringt dat niet op en probeert gewoon constructief bezig te zijn met o.a. het genoemde voorbeeld. Geen probleem dus en gewoon in orde.

[Gaitema 439]

21 minuten geleden zei Bonjour:

En waar doe ik dat? Even niet een heel bericht naar 2 regels.

Ik heb ook even het oordeel van een moderator gevraagd.

Laat maar. We zien wel of ze er iets mee kan.

1 oktober 2018 bewerkt door Gaitema

[Dat beloof ik 990]

44 minuten geleden zei Gaitema:

Eerlijk gezegd weet ik niet wat ik kan met haar situatie. Het komt weinig hoopvol op me over en te gelijk vecht ze voor een huwelijk dat er niet is.

Daar vecht ze wel voor. Ze zit in een relatie waarin ze samenleeft met een man. Dat die relatievorm 2000 jaar geleden nog niet bestond, is geen reden om te doen alsof hij nu ook niet telt.

Het probleem is dat ze zelf niet weet wat ze wil met de situatie. Keer op keer komt ze met nogal tegengestelde uitgangspunten.
Zoals bv "Ik geloof in een God van liefde die de gruwelijkste dingen kan vergeven"  en tegelijkertijd "God veroordeelt wat ik nu doe, want dat is verkeerd".
Tegelijkertijd wordt de vriend onduidelijkheid verweten, terwijl die (in mijn ogen) juist erg duidelijk is.

1 oktober 2018 bewerkt door Dat beloof ik

[Tomega 311]

29 minuten geleden zei Bonjour:

Zo fijn gaan gelovigen en atheïsten vaak met elkaar om.

Ik begrijp die emotie. Toch vertrouw ik ook jou toe om niet te licht door emotie of winden van wind mee of tegenwind van de wijs gebracht te worden. Emotie is als een geest die komt en gaat, en maar zo gezag kan krijgen over ons verstand. Als het verstand er al aan te pas komt. En in beide gevallen kan het hart van de wijs gebracht worden. Het kenmerkende van een groep zielen die elkaar van alles toeroepen is ook niet dat er altijd een eenstemmige wolk van zoetigheid is, maar juist een skala aan stemmigheden en onstemmigheden die van alles raken en bewegen. Dat het je raakt is wat je siert. En dat je zoekt om begrepen te worden maakt zelfs een forum met tegenpolen en anti-theses toch een beetje als een familie. In een gebroken wereld zul je waarschijnlijk meer frustraties en verlies oogsten, dan winst en vertier. Maar waarschijnlijker nog dan dat, is dat de soep waarschijnlijk niet zo heet wordt gegeten als 'ie wordt opgediend, en je er maar zo eroverheen stapt en het als futiliteitje afdoet wat in emotie nog zo groot leek.

1 oktober 2018 bewerkt door Tomega

[Lobke 467]

@Bonjour,

Wat jij schrijft is hoe jij het ziet en dat zal Miriam ook van haar vriend horen. Dus in die zin is de reactie van én gelovigen én atheïsten misschien goed ook voor Miriam. Want natuurlijk moet het geen op 'eieren lopen' worden. Maar wanneer ik met jou het journaal zou kijken zou ik niet zeggen; 'gelukkig dat God deze mensen nog gespaard heeft'. Maar eerder; wat verschrikkelijk al die doden!! Ook christenen zien natuurrampen niet persé als straf van God. Als ze bidden is het vanuit bewogenheid om al die slachtoffers en hun families. Net zoals jij bewogenheid voelt; zo ervaar ik dat ook met christelijke of niet gelovige vrienden. Kijk naar de helpers, en dan hoeft dat geen barrière te betekenen. Maar Miriam en haar vriend moeten hier zelf uitkomen en ik heb zo de indruk dat dat wel goed komt. 

 

[Tomega 311]

2 minuten geleden zei Dat beloof ik:

..tegengestelde uitgangspunten.
Zoals bv "Ik geloof in een God van liefde die de gruwelijkste dingen kan vergeven"  en tegelijkertijd "God veroordeelt wat ik nu doe, want dat is verkeerd".

Dat is helemaal niet tegenstrijdig!

[Bonjour 80]

2 minuten geleden zei Gaitema:

Waarom probeer je met haar een discussie aan te gaan over waar God is in Indonesië? 

Dat doe ik niet. Ik geef een situatie aan waarop het al mis kan gaan. Ik begin nb

1 uur geleden zei Bonjour:

Want stel even dat wij vanavond samen naar het journaal op de bank zitten te kijken.

wat niet voor te stellen is. Ik kruip even in de rol van de vriend. En dan komt er iets op de tv voorbij wat een religieuze uitspraak kan uitlokken. Ik leg haar de woorden in de mond in dit voorbeeldje. En explosie. Dit is toch geen start van een echte discussie over het bestaan van God.

[Gaitema 439]

2 minuten geleden zei Dat beloof ik:

Daar vecht ze wel voor. Ze zit in een relatie waarin ze samenleeft met een man. Dat die relatievorm 2000 jaar geleden nog niet bestond, in geen reden om te doen alsof hij nu ook niet telt.

Wat feitelijk bij samenwonen ontbreekt is het elkaar trouw beloven. Feitelijk leef je samen alsof je getrouwd bent, maar je bent het niet. Bijbels gezien ben je niet met elkaar verbonden 

2 minuten geleden zei Dat beloof ik:

Het probleem is dat ze zelf niet weet wat ze wil met de situatie. Keer op keer komt ze met nogal tegengestelde uitgangspunten.
Zoals bv "Ik geloof in een God van liefde die de gruwelijkste dingen kan vergeven"  en tegelijkertijd "God veroordeelt wat ik nu doe, want dat is verkeerd".
Tegelijkertijd wordt de vriend onduidelijkheid verweten, terwijl die (in mijn ogen) juist erg duidelijk is.

Nee, hij is niet duidelijk over waarom hij niet gelooft. Het is niet iets waar hij zich in heeft verdiept. Hij geloofd gewoon niet en wil er ook niet mee bezig zijn.

Verder.. Dat God vergevingsgezind is, betekend niet dat je er op los kan leven.

 

[Dat beloof ik 990]

37 minuten geleden zei Tomega:

41 minuten geleden zei Dat beloof ik:

..tegengestelde uitgangspunten.
Zoals bv "Ik geloof in een God van liefde die de gruwelijkste dingen kan vergeven"  en tegelijkertijd "God veroordeelt wat ik nu doe, want dat is verkeerd".

Dat is helemaal niet tegenstrijdig!

Wat jij daar van vindt is niet van belang, want jij hebt geen relatie met haar. Haar vriend wel, en die zal er zo tegenaan kijken.
Die zal dat dan ook voor haar voeten werpen als ze gaat vertellen dat ze gaat verhuizen: God veroordeelt dat ze samen wonen, maar dat is toch geen probleem als hij de gruwelijkste dingen kan vergeven ?

1 oktober 2018 bewerkt door Dat beloof ik

[Gaitema 439]

8 minuten geleden zei Bonjour:

Dat doe ik niet. Ik geef een situatie aan waarop het al mis kan gaan. Ik begin nb

Oké, nou ja. We zien wel of ze er iets mee kan.

 

 

Citaat

wat niet voor te stellen is. Ik kruip even in de rol van de vriend. En dan komt er iets op de tv voorbij wat een religieuze uitspraak kan uitlokken. Ik leg haar de woorden in de mond in dit voorbeeldje. En explosie. Dit is toch geen start van een echte discussie over het bestaan van God.

Tja, vrij lastig dus..

 

Citaat

Maar Miriam en haar vriend moeten hier zelf uitkomen en ik heb zo de indruk dat dat wel goed komt. 

 

Ja?? Knap.. Als God een wonder doet dan wel. Uit menselijke kracht zal het niet lukken.

1 oktober 2018 bewerkt door Gaitema

[Gaitema 439]

Wel, daar komt het op neer. God heeft het antwoord. Wij weten het ook niet ?