Hoe geef je je christen-zijn in de praktijk vorm?

[Trajecto 148]

Het onderwerp is hier Hoe geef je je christen-zijn in de praktijk vorm?

Hoe speelt het een rol in je dagelijks leven, in de contacten met anderen die lang niet altijd christen zijn?

Praat je er veel over of is het meer iets wat weliswaar je manier van leven bepaald, maar waar je met anderen meestal niet over praat.

Dat zijn zo wat vragen en natuurlijk zijn er nog wel meer te bedenken rond het thema.

Vertel er hier wat over en/of kom erover met de andere forummers in gesprek!

 

[WdG 235]

7 uur geleden zei Trajecto:

Het onderwerp is hier Hoe geef je je christen-zijn in de praktijk vorm?

 

Je formuleert het heel mooi: Christen-zijn.... Het is dus een identiteit, geen Christen-doen. Een Christen is per definitie iemand die rechtvaardig is, en dus het eeuwige leven ontvangen HEEFT. Er zijn zeker mensen die "Christelijke normen en waarden" hoog in het vaandel dragen, er zijn naam-Christenen, over die mensen (met alle respect) heb ik het niet. Een Christen is iemand die de gave van gerechtigheid ontvangen heeft, door geloof in Christus. Het gaat dus om een identiteit: Gerechtigheid is niet "juist doen", maar "juist zijn"!

Dan de vraag hoe je het vorm geeft? Niet door uit ons"zelf" allerlei inspanningen te leveren, maar volledig op HEM te vertrouwen, in alle opzichten. Erop vertrouwen en in geloven dat God mijn zonden niet meer herinnert, dat HIJ door Zijn striemen mij genezen heeft van zwakheden en ziekten, erop vertrouwen dat alle andere dingen gratis toegeworpen worden. En, wanneer we falen? Als je bijvoorbeeld tegen je man of vrouw gescholden hebt, wil God juist dat jij je geloof toont door jezelf nog steeds als rechtvaardig te zien, ondanks jouw falen! Door deze levende openbaring dat je nog steeds rechtvaardig bent, zal je de kracht krijgen om van je man of vrouw te houden en je met hem of haar te verzoenen! Op die manier geef je de identiteit (Christen-zijn) vorm: niet op eigen kunnen vertrouwen, maar op Zijn gehoorzaamheid, Zijn perfecte werk aan het kruis!

De Bijbel leert ons dat na het offer van Jezus aan het kruis, God diegenen rechtvaardigt die in Jezus Christus geloven, maar niet diegenen die ernaar streven de wet te gehoorzamen (Galaten 2): 

weten dat een mens niet gerechtvaardigd wordt uit werken van de wet, maar door het geloof in Jezus Christus. En ook wij zijn in Christus Jezus gaan geloven, opdat wij gerechtvaardigd zouden worden uit het geloof van Christus en niet uit werken van de wet. Immers, uit werken van de wet wordt geen vlees gerechtvaardigd. 

In 2 Korinthe 5 lezen we: 

Want Hem Die geen zonde gekend heeft, heeft Hij voor ons tot zonde gemaakt, opdat wij zouden worden gerechtigheid van God in Hem. 

Dit is de kern van het nieuwe verbond! Gerechtigheid uit geloof en niet uit (goede) werken! Je bent dus niet rechtvaardig, omdat je moreel oprecht bent. Je bent ook niet rechtvaardig omdat je jezelf goed kunt beheersen. Je bent ook niet rechtvaardig omdat je dagelijks tien hoofdstukken uit de Bijbel leest. Je bent ook niet rechtvaardig omdat jij je rechtvaardig voelt. Je bent slechts de werkelijke gerechtigheid van God in Christus, omdat het offer van Jezus jou dat maakte! Als je dat gelooft, wordt je geloof gerekend tot rechtvaardigheid! 

En dit is waar God wil dat jij je geloof gebruikt. Als je rechtvaardig bent door je daden, heb je geen geloof nodig. Je hebt ook geen geloof nodig om te weten dat je zondig bent. Maar je hebt geloof nodig om te geloven en te verklaren dat je de gerechtigheid van God in Christus bent, ook tijdens jouw worsteling met verleiding en zonde!

[sjako 699]

1 uur geleden zei WdG:

De Bijbel leert ons dat na het offer van Jezus aan het kruis, God diegenen rechtvaardigt die in Jezus Christus geloven, maar niet diegenen die ernaar streven de wet te gehoorzamen (Galaten 2): 

Mee eens. Wij kunnen geen redding verwachten door werken, maar door geloof alleen. Het offer is zo groot dat wij dat nooit kunnen 'terugbetalen'. Maar toch vraagt God van ons de Wet van de Christus te onderhouden. Een wet niet op steen uitgehouwen is maar op je hart geschreven. Als het goed is werkt Gods geest in jou en daardoor ga je goede werken verrichtten zoals zorgen voor de medemens, Gods Koninkrijk prediken, eerlijk zijn etc. Maar we doen dat voor liefde voor God en de medemens, niet om eeuwig leven te verdienen. Het is idd belangrijk om dat te beseffen, maar het ontslaat ons dus niet om ook goede werken te doen. Dat onderscheid ons van niet-Christenen.

Wij als volmaakt mens falen daar regelmatig in, maar die zonden worden ons vergeven. Juist door Jezus' loskoopoffer. 

[WdG 235]

36 minuten geleden zei sjako:

Mee eens. Wij kunnen geen redding verwachten door werken, maar door geloof alleen. Het offer is zo groot dat wij dat nooit kunnen 'terugbetalen'. Maar toch vraagt God van ons de Wet van de Christus te onderhouden.

Jezus (zowel mens als God) heeft in alles betaald. Wat we moeten "doen", is de Heilige Geest (God) toestaan in ons te werken. De vrucht van de Geest komt pas tot bloei wanneer we ons"zelf" opgeven en Hem alle eer geven, wanneer we onze afhankelijkheid van Hem in alles erkennen. Wanneer we erkennen dat Hij ons vergeven heeft en onze zonden niet meer herinnert, wanneer we erkennen dat Hij ons geneest, onze zwakheden en ziekten heeft gedragen, wanneer we erkennen dat alle dingen ons gratis toegeworpen worden, omdat God als mens (Jezus) gehoorzaam was, en niet omdat wij gehoorzaam zijn. Zonder God kunnen wij niks, er staat immers geschreven:

want zonder Mij kunt u niets doen.

Mij slaat op Jezus (God).

Want drie zijn er die getuigen in de hemel: de Vader, het Woord en de Heilige Geest; en deze drie zijn één. En drie zijn er die getuigen op de aarde: de Geest, het water en het bloed; en deze drie zijn één.

De Heilige Geest brengt in ons vrucht voort, de vrucht van de Geest. Christen-zijn betekent een nieuwe schepping zijn. Jezus als Bron voor alles. Niet "wij", maar HIJ.

[sjako 699]

28 minuten geleden zei WdG:

Mij slaat op Jezus (God).

Want drie zijn er die getuigen in de hemel: de Vader, het Woord en de Heilige Geest; en deze drie zijn één. En drie zijn er die getuigen op de aarde: de Geest, het water en het bloed; en deze drie zijn één.

Gratis is niet het goede woord denk ik. Wij kunnen Hem niet terugbetalen omdat Zijn offer te groot is. Maar het ontslaat ons niet van goede werken, en die ga je ook doen. Een heel andere discussie is of Jezus zowel mens als God is. De tekst die jij aanhaalt is 1Joh 5:7 oftewel het Comma Johaneum. Een tekst waarvan bewezen is dat die later is toegevoegd. Maar dat is nu even off-topic hier.

[Kaasjeskruid 994]

2 minuten geleden zei sjako:

Gratis is niet het goede woord denk ik. Wij kunnen Hem niet terugbetalen omdat Zijn offer te groot is.

Dus we staan bij God in het krijt?

[Naeva 182]

Maar lieve mensen, hij vraagt hoe je het in de praktijk vormgeeft. Niet wat je theorieën zijn over gered worden.

Dus graag ook concreet reageren: hoe merken anderen dat jij christen bent? Wat doe je wel en niet? Spreek je over je geloof? Hoe gaat dat op je werk of familie waar misschien geen andere gelovigen zijn?

[Kaasjeskruid 994]

15 minuten geleden zei Naeva:

Maar lieve mensen, hij vraagt hoe je het in de praktijk vormgeeft. Niet wat je theorieën zijn over gered worden.

Dus graag ook concreet reageren: hoe merken anderen dat jij christen bent? Wat doe je wel en niet? Spreek je over je geloof? Hoe gaat dat op je werk of familie waar misschien geen andere gelovigen zijn?

Ik denk dat het een wel samenhangt met het ander. Als je goede werken doet omdat je bij God in het krijt staat, dan ben je bezig met verwerven van eigen heil. En staat dus alles wat je doet (praktisch) in het teken van zelfheiliging dmv terugbetalen door het doen van goede werken. Vandaar mij vraag.

[WdG 235]

1 uur geleden zei Naeva:

Maar lieve mensen, hij vraagt hoe je het in de praktijk vormgeeft. Niet wat je theorieën zijn over gered worden.

Dus graag ook concreet reageren: hoe merken anderen dat jij christen bent? Wat doe je wel en niet? Spreek je over je geloof? Hoe gaat dat op je werk of familie waar misschien geen andere gelovigen zijn?

Die vraag heb ik beantwoord, maar goed, nogmaals: Dan de vraag hoe je het vorm geeft? Niet door uit ons"zelf" allerlei inspanningen te leveren, maar door volledig op HEM te vertrouwen, in alle opzichten. Erop vertrouwen en in geloven dat God mijn zonden niet meer herinnert, dat HIJ door Zijn striemen mij genezen heeft van zwakheden en ziekten, erop vertrouwen dat alle andere dingen gratis toegeworpen worden. En, wanneer we falen? Als je bijvoorbeeld tegen je man of vrouw gescholden hebt, wil God juist dat jij je geloof toont door jezelf nog steeds als rechtvaardig te zien, ondanks jouw falen! Door deze levende openbaring dat je nog steeds rechtvaardig bent, zal je de kracht krijgen om van je man of vrouw te houden en je met hem of haar te verzoenen! Op die manier geef je de identiteit (Christen-zijn) vorm: niet op eigen kunnen vertrouwen, maar op Zijn gehoorzaamheid, Zijn perfecte werk aan het kruis!

1 uur geleden zei Kaasjeskruid:

Dus we staan bij God in het krijt?

Die vraag was niet voor mij, maar, het antwoord is natuurlijk NEE! Een voorbeeld (waar zeker iets op aan te merken is): als ik een dure auto koop, moet ik die betalen. Als iemand anders die auto voor mij betaald, hoef ik niet meer te betalen. Ik sta bij de autodealer niet meer in het krijt. Het aannemen van Christus (God) als Verlosser, betekent direct dat alle schuld betaald is. We staan dus niet meer bij God in het krijt!

53 minuten geleden zei Kaasjeskruid:

Ik denk dat het een wel samenhangt met het ander. Als je goede werken doet omdat je bij God in het krijt staat, dan ben je bezig met verwerven van eigen heil. En staat dus alles wat je doet (praktisch) in het teken van zelfheiliging dmv terugbetalen door het doen van goede werken. Vandaar mij vraag.

Volledig mee eens, en hier beschrijf je m.i. de kern van het Christen-zijn! Niet meer bezig zijn met het verwerven van eigen heil, maar het erkennen van Christus als Verlosser in alle opzichten. Hoe Christen-zijn vormgeven? Door deze erkenning.

[Naeva 182]

38 minuten geleden zei WdG:

Die vraag heb ik beantwoord, maar goed, nogmaals: Dan de vraag hoe je het vorm geeft? Niet door uit ons"zelf" allerlei inspanningen te leveren, maar door volledig op HEM te vertrouwen, in alle opzichten.

Ik wil niet vervelend zijn, maar daarmee heb je nog steeds geen van de topicvragen beantwoord. 

Een concreet antwoord bijvoorbeeld kunnen zijn dat je tijd maakt voor het invullen van je website en het reageren op fora. En of je met buren of familie over het geloof praat, of je bidt op je werk, etc. 

Zelf merk ik dat het integreren van mijn geloof in mijn leven steeds makkelijker is. Als jongere was is veel bezig met: wat geloof ik eigenlijk? Wat vinden anderen? Wat doe ik wel of niet? Die vragen heb ik nu minder, het is verweven met wie ik ben. Ik ben niet iemand die niet snel uit zichzelf begint over kerk of geloof. Het is een kwetsbaar onderwerp wat ik niet te grabbel gooi. Op mijn werk bid ik bijvoorbeeld ook niet openlijk voor mijn eten. Maar desgevraagd, of als een gesprek over geloof gaat, ben ik wel open over wat ik geloof en wat dat voor me betekent. Ik merk dat als mensen eenmaal weten dat je gelovig bent, ze ook wel eens met serieuze vragen komen of hun eigen twijfels of verlangens delen. Dat vind ik echt een kadootje, heel mooi. Verder speelt onze gemeente een grote rol in ons leven. We gaan op zondagochtend naar de kerk en hebben veel contacten en taken in de gemeente. Diaconie en hulpverlening vinden we erg belangrijk als het gaat om onze uitgaven. Onze kinderen gaan ook naar activiteiten van de kerk (kinderclub, kindermidddagen) en nemen daar wel eens een vriendinnetje mee naartoe mee. Zo al met al is het dus concreet aanwezig in alle aspecten van ons leven.

[WdG 235]

11 minuten geleden zei Naeva:

Ik wil niet vervelend zijn, maar daarmee heb je nog steeds geen van de topicvragen beantwoord. 

Een concreet antwoord bijvoorbeeld kunnen zijn dat je tijd maakt voor het invullen van je website en het reageren op fora. En of je met buren of familie over het geloof praat, of je bidt op je werk, etc. 

Je bent niet vervelend. Natuurlijk praten we met mensen over het geloof, en natuurlijk bidden we met mensen. Praktisch betekent het dat we oplossingen voor problemen, van iedere aard, dus uit geloof oplossen, ofwel bidden met en voor mensen die ziek zijn, mensen onderwijzen, bidden met en voor mensen die geen werk hebben, ofwel dat praktiseren wat we in de Bijbel lezen. Concreet voorbeeld: er staat geschreven: "En zo wat gij begeren zult in Mijn Naam, dat zal Ik doen; opdat de Vader in den Zoon verheerlijkt worde". Dat betekent dat wanneer we overeenkomstig Gods Wil bidden, het zal geschieden. Is het Gods Wil dat mensen ziek zijn? Nee, natuurlijk niet. Is het Gods Wil dat mensen armoedig leven? Nee, natuurlijk niet. Dit zijn dus kwesties die in ons leven spelen.

[Dolce Vita 346]

13 uur geleden zei Trajecto:

Het onderwerp is hier Hoe geef je je christen-zijn in de praktijk vorm?

 

Door alles te doen wat ik kan doen voor mijn medemensen, in het volle besef van en dankbaarheid om het gegeven dat ik dit alleen kan doen omdat mij die kracht gegeven wordt.  Een voorbeeld is dat ik zorg draag voor een aantal (3) weduwen in mijn leven, waarvan 1 familie is.  Gisteren deed ik vanwege de hevige kou en de invallende sneeuw boodschappen voor 3  mensen tegelijk (met mezelf erbij voor 4). Onlangs ruilde ik met Gods hulp en aansporing mijn Corsa in voor een Karl, maar die kleine kofferbak blijkt gelukkig verbazingwekkend veel te kunnen verstouwen. Een ander voorbeeld is dat ik in voorkomende gevallen de rotzooi van anderen in de wijk opruim om het leefbaar te houden of terug leefbaar te maken. Nog een voorbeeld is dat ik zorgdraag voor al wat leeft. Van planten, tot dieren en mensen en milieu, waarbij ik niet perfect ben en dat ook niet nastreef. Ik eet zoveel mogelijk biologisch en diervriendelijk (ik ben geen vegetarier meer en word dat ook niet opnieuw, maar walg bij de aanblik ervan regelmatig van het  besef van het gedode leven dat op mijn boterham ligt, doch eet dat in het besef van de zondeval met dankbaarheid op) .  

Eigenlijk vind ik het niet kies om over deze dingen te spreken. Wellicht is het nuttig om een regelbevestigende uitzondering te maken. 

Citaat

Hoe speelt het een rol in je dagelijks leven, in de contacten met anderen die lang niet altijd christen zijn?

Geen. Althans geen uiterlijke rol meer, uitsluitend nog innerlijk (zie de regel in mijn onderschrift van Mahavatar Babaji).     Gezien het gegeven dat ik in een voornamelijk stokongelovige en stokandersgelovige omgeving verkeer, is dit de enige mogelijkheid om Christus naderbij te brengen.  En eigenlijk is dit naar mijn eigen ervaring ook de meest krachtige wijze om mensen te helpen bevrijden. Alleen iemand die God ernstig zoekt en als het hem  gegeven wordt, zal in mij een christen zien.  Behalve dan als toevallig in de zomer het gouden kruisje dat ik in de regel onder mijn kleding draag,  boven mijn t-shirt of blouse uitkomt, dan is er een uiterlijk teken te zien. En natuurlijk in mijn huis, daar hangt het kruisbeeld en de rozenkrans aan de muur.

Wat wel frappant is, is dat ik steeds meer katholieken in mijn leven tegenkom. Een vrouw van de sportschool ontdekte dat ik in haar buurt woon en kwam op een dag spontaan langs en we raakten bevriend. Zij blijkt katholiek te zijn en kosteres te zijn geweest van een inmiddels opgeheven kerk.   En sinds enkele maanden neem ik deel aan een speciaal soort groepsfitness (de kneuzenclub noemen wij ons, het is met andere apparatuur dan gewone fitness, en je mag daar alleen onder begeleiding mee werken), waarbij wij vooraf met een groepje dames en heren bij elkaar aan een tafel zitten. Twee weken geleden bleken de mensen met wie ik het meest omga van die groep, katholiek te zijn. Zij, nou ja wij dus, bespraken de vasten. 

Citaat

Praat je er veel over of is het meer iets wat weliswaar je manier van leven bepaald, maar waar je met anderen meestal niet over praat.

Vroeger wel (praten), nu niet meer. Behalve met mijn (katholiek spirituele) moeder. Met haar alleen deel ik in mijn directe omgeving ook cognitief hetzelfde geloof. En naar nu blijkt dus mijn sportvrienden. 

Overigens ben ik zelf dus niet katholiek. Ik noem het alleen omdat het toeval zo loopt. Wellicht komen er morgen bij wijze van spreken ineens allemaal protestanten mijn leven binnenwandelen. 

 

 

3 maart 2018 bewerkt door Dolce Vita

[sjako 699]

3 uur geleden zei Kaasjeskruid:

Dus we staan bij God in het krijt?

Eigenlijk wel ja. Het maakt ook niet uit wanneer we tot geloof zijn gekomen. Iemand die heel zijn leven God heeft gediend krijgt geen betere positie in het Koninkrijk dan die bijv maar een paar jaar God heeft leren kennen en Hem is gaan dienen. We kunnen hem nooit terug betalen. We kunnen wel onze dankbaarheid tonen. 

Ik vind de prediking van Gods Koninkrijk belangrijk, voor m’n medemens zorgen, wat bijv zich kan uiten door ouderen te bezoeken. Je moet eerlijk zijn en leven naar de instructies die onze Heer ons gegeven heeft.

Jullie geven het bijv ook vorm door op deze site te redeneren met andere mensen. 

[sjako 699]

1 uur geleden zei Dolce Vita:

Door alles te doen wat ik kan doen voor mijn medemensen, in het volle besef van en dankbaarheid om het gegeven dat ik dit alleen kan doen omdat mij die kracht gegeven wordt.

Dat is al harstikke goed. In Lukas 19 vertelt Jezus over een man van hoge afkomst die op reis moest gaan. Hij gaf zijn slaven een mine in zilver. Hij zei: doe er zaken mee totdat ik kom. Na lange tijd kwam hij terug en hij riep de slaven ter verantwoording wat ze met die mine hadden gedaan. De ene slaaf had er tien mines van gemaakt de andere 5. De derde slaaf had er niks mee gedaan, niet eens op de bank gezet bij wijze van spreken. Die derde slaaf werd veroordeeld. 

Jezus was de man van hoge afkomst, de slaven zijn discipelen of zijn volgers. Hier laat Jezus toch zien dat je wat met je mine moet doen die je van Hem hebt gekregen. Je moet het Koninkrijk vermeerderen.

[Robert Frans 1.653]

Drie maal per dag bid ik het getijdengebed: lauden, vespers, completen. Elke zondag ga ik naar de mis en zo af en toe spreek ik de biecht als het nodig is. Nu in de veertigdagentijd leef ik ook iets soberder en straks in de Goede Week zal ik wel weer zo'n beetje elke dag in de kerk te vinden zijn met al die vieringen.
Daarnaast lees ik elke dag een of twee hoofdstukken uit de Schrift, uit de dagboekreeks Spreken met God bij het ontbijt, denk ik veel over levensbeschouwelijke onderwerpen na, ook letterlijk in stilte, en schrijf daar af en toe over op met name dit forum.

Ik probeer een vriendelijke, hulpvaardige en verantwoordelijke naaste te zijn voor de mensen om mij heen, tijdens mijn vrijwilligerswerk en daarbuiten. Soms heb ik met mensen bijzondere gesprekken over levensbeschouwelijke kwesties, waarin ik desgevraagd dan zo mooi en beeldend mogelijk uitleg wat ik geloof. Het gebruik van religieuze argumenten en beelden beperk ik dan tot een minimum en anderen veroordelen doe ik niet.
De meeste tijd leef ik echter alleen en werk ik veelal thuis, volgens een dagritme enigszins geïnspireerd op het monastieke leven. Ik leef ook bewust ongehuwd en wil dus geen relatie, omdat ik geen gezin wil en het alleen leven mij bijzonder bevalt.

Mijn visie op het dagelijks christelijk leven is deze: bid elke dag en belijd berouwvol je zonden, ga naar de eredienst van je kerk en gehoorzaam haar geboden, leef sober en doe alles wat je wil doen met mate, doe al je werk alsof je het voor God zelf doet, wees de meest vriendelijke en aangename versie van jezelf, bewaak en verleg steeds meer je grenzen en vertrouw in alles geheel op Gods voorzienigheid en barmhartigheid.
Zo vorm je, met hulp van Gods genade en bijstand, een gezonde voedingsbodem voor de verdere mystieke of spirituele verdieping van je geloof, naar gelang je roeping en je plaats in de wereld.
 

3 maart 2018 bewerkt door Robert Frans

[sjako 699]

Bedankt @Robert Frans voor het inkijkje in jou leven. Interessant dat elke denominatie zich weer op andere dingen richt. Zo leer je elkaar wel kennen en waarderen. Leuk onderwerp dit.

[Cybelle Hawke 17]

Op 3-3-2018 om 02:40 zei Trajecto:

Het onderwerp is hier Hoe geef je je christen-zijn in de praktijk vorm?

Hoe speelt het een rol in je dagelijks leven, in de contacten met anderen die lang niet altijd christen zijn?

Praat je er veel over of is het meer iets wat weliswaar je manier van leven bepaald, maar waar je met anderen meestal niet over praat.

Dat zijn zo wat vragen en natuurlijk zijn er nog wel meer te bedenken rond het thema.

Vertel er hier wat over en/of kom erover met de andere forummers in gesprek!

 

V: Hoe geef je je christen-zijn in de praktijk vorm?

A: Ik hoop ooit nog eens een christen te zijn. Ik ben wel al mijn hele leven lang bezig er een te worden. Het grote sleutelwoord hierbij is bekering. Ik zie dingen in mezelf die ik niet kan veranderen maar er zijn ook genoeg dingen die wel te veranderen zijn.

Voor de eerstgenoemde weet ik mij in het kostbaar bloed van Jezus gedragen (ik heb uitzicht op vergeving en moet ook accepteren dat Hij mij wil oprichten) en voor het laatste weet ik mij door Jezus' Woorden gemaand en geroepen.  Maar veranderen..... oh wat is dat moeilijk!!!!

Verder beschouw ik het voeden van mijn geloof als imperatief. Bijbel(studie), gebed en heel veel stilte....
 

 

V: Hoe speelt het een rol in je dagelijks leven, in de contacten met anderen die lang niet altijd christen zijn?

A: Ik leef vanuit de gedachte dat God de Schepper iets voor ogen had toen Hij mij de levensadem schonk. Dat is dus niet een supermens, een heilige of een engel maar simpelweg een mens … maar wel met een bedoeling.

Ik mag er zijn en ik hoor bij Zijn Schepping. Dat ik me op een uitzichtloos dood(lopend) spoor bevond, is door Jezus' onbeschrijflijk grote offer rechtgezet. Ik put daar niet alleen troost uit maar ook inspiratie. Mijn wezen en leven is door de hoogste autoriteit als kostbaar en de moeite waard gezien... Dan wil ik ook zoveel mogelijk me richten op die bedoeling.

Gekgenoeg kan ik het best met niet-gelovigen opschieten. Ik merk dat zij vaak met dezelfde vragen rondlopen als ikzelf . Ik ervaar het als verrijkend, verfrissend en zeker ook als een privilege dat mensen zich openstellen en zich durven te uiten wat zij zoal vinden.

 

V: Praat je er veel over of is het meer iets wat weliswaar je manier van leven bepaalt, maar waar je met anderen meestal niet over praat.

A: ik ben geen prediker noch een bekeerder. Wel is het zo, dat ik bepaalde dingen beslist niet niet tolereer. Zo wordt er in mijn bijzijn niet gevloekt, ook niet door hierarchisch hoger geplaatsten op mijn werk.  Ook loop ik hierom weg uit een bioscoop, bij een lezing of feestje.

Daarentegen praat ik erg veel over geloof binnen mijn gezin.... ook een weg van vele eenzaamheden maar “mama vindt het nu eenmaal belangrijk....”

[ZENODotus 142]

28 minuten geleden zei Cybelle Hawke:

A: Ik hoop ooit nog eens een christen te zijn. Ik ben wel al mijn hele leven lang bezig er een te worden. Het grote sleutelwoord hierbij is bekering. Ik zie dingen in mezelf die ik niet kan veranderen maar er zijn ook genoeg dingen die wel te veranderen zijn.

Voor de eerstgenoemde weet ik mij in het kostbaar bloed van Jezus gedragen (ik heb uitzicht op vergeving en moet ook accepteren dat Hij mij wil oprichten) en voor het laatste weet ik mij door Jezus' Woorden gemaand en geroepen.  Maar veranderen..... oh wat is dat moeilijk!!!!

Verder beschouw ik het voeden van mijn geloof als imperatief. Bijbel(studie), gebed en heel veel stilte....

Dat is inderdaad interessant... Ooit heb ik ook zo gedacht, een beetje in het spoor van Luther zeg maar voor hij Romeinen had gelezen Maar Christen ben je niet door verdienste, maar door geloof. Volmaaktheid bestaat nu immers niet, en als je de bijbel leest wordt je al van heel in het begin om de oren geslagen met eigenlijk "vrienden" van God die niet deugden. Zelfs Abraham, onomwonden vriend van God genoemd deed verschillende keren dingen die God hem niet had gevraagd, interessant is dat God vaak op die tijdstippen gewoon stil was. Ook Paulus had een opvliegend kantje, was vrij jaloers (lees 2 Kor) en had een doorn in het vlees. Dus we zijn in goed gezelschap als niet volmaakte christenen

Hoe ik mijn christen-zijn in de praktijk breng?

Goh, daar kan ik zelf eigenlijk moeilijk op antwoorden, heel mijn leven is doordesemd van mijn overtuiging, zowel mijn spreken, mijn handelen en zelfs heel mijn zijn. Als christen-zijnde, hoe kan ik het niet in de praktijk brengen? Verder is het nergens waar ik kom een geheim dat ik christelijk gelovig ben, en als de gelegenheid zich voordoet, praat ik er wel over, ongedwongen... Ik hou absoluut niet van mensen die hun geloof opdringen en dat doe ik dan ook niet, maar ik hoef me ook niet te schamen voor mijn overtuiging.

Dat ik christen ben en het constant in de praktijk (probeer te) breng(en) wil niet zeggen dat ik een beter mens ben (al vind ik wel zelf dat ik door christen te worden een beter mens ben geworden, maar dat is persoonlijk), ik kan me nog altijd ergeren, nog altijd boos zijn en dingen zeggen waar ik later spijt van heb. Ik blijf naast christen ook nog altijd mens.

[Cybelle Hawke 17]

42 minuten geleden zei ZENODotus:

Dat is inderdaad interessant... Ooit heb ik ook zo gedacht, een beetje in het spoor van Luther zeg maar voor hij Romeinen had gelezen Maar Christen ben je niet door verdienste, maar door geloof. Volmaaktheid bestaat nu immers niet, en als je de bijbel leest wordt je al van heel in het begin om de oren geslagen met eigenlijk "vrienden" van God die niet deugden. Zelfs Abraham, onomwonden vriend van God genoemd deed verschillende keren dingen die God hem niet had gevraagd, interessant is dat God vaak op die tijdstippen gewoon stil was. Ook Paulus had een opvliegend kantje, was vrij jaloers (lees 2 Kor) en had een doorn in het vlees. Dus we zijn in goed gezelschap als niet volmaakte christenen

 

Ja.... wat je hier schrijft onderschrijf ik volledig. Ik wilde zeker niet de indruk wekken dat ik een volmaaktheid nastreef. Meer zoiets als een eeuwige leerling..... altijd onderweg.... maar toeziend op zichzelf (in plaats van keurend naar een ander)  Zo zie je maar weer, je kunt niet voorzichtig genoeg zijn in het formuleren van je antwoorden .....

Wat een pakkende omschrijving geef je van je eigen christenzijn in de praktijk. Dank je wel dat je dit deelt. Ik meen erin te herkennen dat je geloof zo onlosmakelijk verweven is met je identiteit dat je handelen niet meer als ZENODotus de christen maar als ZENODotus is. Prachtig!

 

4 maart 2018 bewerkt door Cybelle Hawke

[sjako 699]

10 minuten geleden zei Cybelle Hawke:

Ja.... wat je hier schrijft onderschrijf ik volledig. Ik wilde zeker niet de indruk wekken dat ik een volmaaktheid nastreef.

Nee, niemand is volmaakt. Zelfs Paulus had daar last van. Maar ik streef er naar een goed mens te zijn en te leven naar Gods geboden. Ben ook zeker niet volmaakt, verre van.

[Piet met de Pet 0]

Dit is echt een heel mooie uitwisseling waar ik heel veel plezier aan beleef. Voor mij is het ook  altijd een grote oproep ALTIJD zo te leven dat Jezus door mijn leven door schijnt en dat wat ik doe voor anderen een zegen is. Het lijkt op het eerste gezicht heel akelig en moeilijk maar dat is het niet want de God en schepper van het heelal en alles wat hiermee te doen heft WIL ons helpen op alle mogelijke en onmogelijke (voor ons mensen) wijzen en manieren.

Mag ik in dit geval ook een regel aan jullie loslaten die ons als leefgemeenschap heel belangrijk is?

Er is geen andere wet dan die van de liefde (2. Joh. 5,6). De Liefde is de vreugde over de ander. Wat is dan de ergernis over hun? Het verder geven van vreugde, die het aanwezig zijn van anderen brengt, betekent: woorden van liefde.

Daarom zijn woorden van ergernis en bezorgdheid over andere leden van de gemeenschap uitgesloten. Er mag nooit open of verborgen tegen een broeder of zuster – tegen hun karakter eigenschappen – gepraat worden, en onder geen omstandigheden achter hun rug. Ook het praten in de eigen familie vormt hier geen uitzondering op.

Zonder het gebod van zwijgen is er geen trouw, en ook geen gemeenschap. De enige mogelijkheid is het direct aanspreken van, de directe liefdesdienst aan diegene, tegen wiens zwakheden iets in ons opstijgt.

Het open woord van iemand direct aanspreken brengt verdieping van vriendschap en wordt iemand nooit kwalijk genomen. Het gemeenschappelijke gesprek van de twee met een derde die zij kunnen vertrouwen, in de hoop dat het tot een oplossing en enigheid in het hoogste en diepste voert, is alleen dan noodzakelijk, wanneer men elkaar op de directe weg niet kan vinden (Mt. 18, 15-16).

[Kaasjeskruid 994]

Op 3-3-2018 om 02:40 zei Trajecto:

Het onderwerp is hier Hoe geef je je christen-zijn in de praktijk vorm?

Zijt dan niet bezorgd tegen den morgen; want de morgen zal voor het zijne zorgen; elke dag heeft genoeg aan zijn zelfs kwaad. (Mat.6:34)

Ik zal niet beweren dat ik zorgeloos door het leven ga. Als ik mezelf zo eens bekijk op een dag als gisteren, dan laten de ijsberende passen wat anders blijken. Tjonge, het is echt mogelijk om een marathon te wandelen in eigen huis. Vandaag kwam ik deze spreker tegen en hij wist het e.e.a. in perspectief te zetten:

 

[WdG 235]

33 minuten geleden zei Kaasjeskruid:

Zijt dan niet bezorgd tegen den morgen; want de morgen zal voor het zijne zorgen; elke dag heeft genoeg aan zijn zelfs kwaad. (Mat.6:34)

Ik zal niet beweren dat ik zorgeloos door het leven ga. Als ik mezelf zo eens bekijk op een dag als gisteren, dan laten de ijsberende passen wat anders blijken. Tjonge, het is echt mogelijk om een marathon te wandelen in eigen huis. Vandaag kwam ik deze spreker tegen en hij wist het e.e.a. in perspectief te zetten:

 

Interessant! Of hij laat het jou vanuit een ander perspectief zien? Meer op https://www.facebook.com/Mozaiek0318/ en https://www.mozaiek0318.nl/go/pijlers/prayer/ 

[Kaasjeskruid 994]

1 uur geleden zei WdG:

Interessant! Of hij laat het jou vanuit een ander perspectief zien? Meer op https://www.facebook.com/Mozaiek0318/ en https://www.mozaiek0318.nl/go/pijlers/prayer/ 

Krijg nou wat. Hoe kan dat nou?

Deze man spreekt toch niet alsof het Koninkrijk van God al op aarde is gevestigd. Hij geeft toch toe dat hij nog steeds kampt met sombere episodes. Ik vind het een heel tegenstrijdig gebeuren tussen wat er in deze preek wordt gezegd en in die gemeente wordt beleden. Het klopt niet. Het Koninkrijk van God is niet van hier en nu. Jezus geeft dit toch duidelijk aan:

Jezus antwoordde: Mijn Koninkrijk is niet van deze wereld. Indien Mijn Koninkrijk van deze wereld ware, zo zouden Mijn dienaren gestreden hebben, opdat Ik den Joden niet ware overgeleverd; maar nu is Mijn Koninkrijk niet van hier. (Joh.18:36)

De inhoud van de preek staat m.i. ook haaks op jou benadering van zorgen door bv de bezorgdheidgeest/vloek weg te jagen en te bidden. Hmmm, wellicht is de beste man een vreemde eend in de bijt van het koninkrijk nu gebeuren.

10 juli 2018 bewerkt door Kaasjeskruid

[sjako 699]

Op 3-3-2018 om 13:20 zei Kaasjeskruid:

Dus we staan bij God in het krijt?

Ja, en niet zo n beetje ook. Maar als je geloof stelt in Jezus loskoopoffer (dus wanneer je gelooft dat Jezus de Messias is, de Zoon van God) dan wordt die hele schuld kwijtgescholden. Daardoor wordt eeuwig leven voor je mogelijk en wordt Gods oorspronkelijke doelstelling verwezenlijkt. Ondanks al je fouten.

3 uur geleden zei Kaasjeskruid:

Ik zal niet beweren dat ik zorgeloos door het leven ga.

Ik ook niet. Maar ik leg m’n zorgen bij God, ik geef ze uit handen. Niet dat je dan gelijk zorgeloos bent, maar vaak komt er dan een uitweg en het geeft innerlijke rust.

2 uur geleden zei Kaasjeskruid:

Het Koninkrijk van God is niet van hier en nu.

Uw Koninkrijk kome . Het ligt in de toekomst en in het heden. Als Koning van het Koninkrijk kon Jezus zeggen dat het Koninkrijk onder de mensen was. In het heden doordat je Jezus hebt aangenomen als  Messias en Koning van het komende Koninkrijk. Gods geest werkt dan in je in het heden. In de toekomst als Gods Koninkrijk over deze aarde regeert. Als alle dingen van de duivel ongedaan zijn gedaan, dat wil zeggen dat Gods oorspronkelijke voornemen een aards paradijs is verwezenlijkt.