Het lichaam van Christus.

[Sweep 0]

Goed Bernard. Maar wat moeten we nu, heel praktisch, gaan veranderen?

Waar gaan we beginnen?

Moeilijke vraag om te beantwoorden daar ik niet weet met wie je "we" bedoelt.

Wees eens meer specifiek en benoem eens die "we"

Ik, jij, andere mensen hier op het forum die graag met hun hele hart God willen dienen.

[Rutgerza 0]

Ik wordt altijd een beetje bang van dat geschreeuw over Eén Geloof en de Ware Christen.

Daar krijg je heilige oorlogen van enzo...

[bernard 3 30]

Goed Bernard. Maar wat moeten we nu, heel praktisch, gaan veranderen?

Waar gaan we beginnen?

Moeilijke vraag om te beantwoorden daar ik niet weet met wie je "we" bedoelt.

Wees eens meer specifiek en benoem eens die "we"

Ik, jij, andere mensen hier op het forum die graag met hun hele hart God willen dienen.

De vraag die je stelt werd ook meermaals behandeld door de verschillende Profeten in de Bijbel. En al naargelang de omstandigheden waarin mensen, die beweerden of ervan overtuigd waren God te dienen, zich gedroegen werd er een aangepast antwoord gegeven. Zoals in mijn vorige reactie zijn zowel Jesaja, Jeremia of Johannes de Doper daar een sprekend voorbeeld van.

En de raadgevingen die Gods Boodschappers brachten hadden alle zonder onderscheid betrekking op Gods geboden die op de een of andere manier niet meer onderwezen en dus ook niet meer nagevolgd werden.

De Profeet Micha is hierbij een goed voorbeeld als hij de zelfgerechtigheid (werkgerechtigheid) van het zogenaamd God - dienstige volk aanklaagt ( Micha 6: 1- 8) en vervolgens tot een alles samenvattende uitspraak komt voor hen die, zoals je opmerkte, graag met hun hele hart God willen dienen of toebehoren.

Hij heeft u bekendgemaakt, o mens, wat goed is en wat de Here van u vraagt: niet anders dan recht te doen en getrouwheid lief te hebben, en ootmoedig te wandelen met uw God (Micha 6:8)

Recht, getrouwheid liefhebben en ootmoedig wandelen met God worden in Gods woord steeds in verband gebracht met getrouwheid en gehoorzaamheid aan Gods geboden. En daarom was dit ook steeds de rode draad die de opdracht en boodschap van al de profeten verbindt.

Ook op vandaag blijft dit het geval en als je dus vraagt “wat moeten we nu, heel praktisch, gaan veranderen? Waar gaan we beginnen�

Dan is het Bijbels antwoord daarop: verootmoedig je voor God door in de eerste plaats ZIJN geboden die Hij door zijn Zoon eigenhandig heeft in steen laten griffen, onveranderd te aanvaarden, te bewaken, te bewaren en te onderwijzen.

Stel Christus en Zijn onderwijs op de eerste plaats en niet een kerk, een paus, een kardinaal, een theoloog, een dominee of enig iemand anders. Want de meesten van hen leren leringen die geboden van mensen zijn waardoor ze in feite tot werkers der wetteloosheid zijn verworden ( zie Matt5:9 / Marcus 7:7 / Matt7:23)

Dit houdt dan ook in dat, als men eerlijk en ootmoedig met God wil wandelen en Hem met zijn hele hart wil dienen, men alvast kan starten met het aanvaarden en onderhouden van hetgeen God vereist en wat “de werkers der wetteloosheid†verwerpen .

Op vandaag betekent dit in de praktijk het aanvaarden en onderhouden van zowel het tweede gebod (en zodoende het verwerpen van alle contact met de doden (door o.a heiligenverering en aanroeping, bemiddelend gebed, enz) als het vierde gebod ( het afzonderen van de zevende dag als dag van aanbidding en rust voor God)

Maar dan zal je wel ervaren dat je daardoor de afwijzing of woede op de hals haalt van de meerderheid van de “kerkelijken†en hen die beweren christen te zijn maar lak hebben aan Gods geboden. Waardoor hetgeen Christus aan zijn discipelen voorzegde in je leven zal bewaarheid worden. zie Matt10:24-39)

[Thorgrem 430]

Stel Christus en Zijn onderwijs op de eerste plaats en niet een kerk, een paus, een kardinaal, een theoloog, een dominee of enig iemand anders. Want de meesten van hen leren leringen die geboden van mensen zijn waardoor ze in feite tot werkers der wetteloosheid zijn verworden ( zie Matt5:9 / Marcus 7:7 / Matt7:23)

Dat doe ik juist door de Kerk waarvan de paus, vele kardinalen en theologen enz enz ook onderdeel zijn te volgen. Ik zou evengoed een valse tegenstelling kunnen plaatsen dat jij slechts je eigen ego zou volgen aangezien je de Kerk afwijst enz enz. Misschien moet jij eens wat minder oordelen en wat minder valse tegenstellingen gebruiken. God dien je er namelijk niet mee.

[Sweep 0]

Je maakt me wel benieuwd wat je eigen achtergrond is, ben je Zevende-dagsadventist? Spreek je vanuit je eigen ontdekkingstocht door de Bijbel?

Op een aantal punten ben ik het snel met je eens. Bijvoorbeeld voor wat betreft het pausdom, domineeschap, "voorgangerschap" en dergelijke. Jezus spreekt zich daar duidelijk tegen uit waar hij zegt: "Gij zult u niet rabbi laten noemen; want één is uw Meester en gij zijt allen broeders. En gij zult op aarde niemand uw vader noemen, want één is uw Vader, Hij, die in de hemelen is. Laat u ook geen leidslieden noemen, want één is uw Leidsman, de Christus." (Mattheüs 23:7-10).

Nu is het alleen wel zo, dat je zulke teksten kunt gebruiken om er anderen mee te veroordelen - terwijl je maar één vers verder hoeft te lezen om de persoonlijke oproep te ervaren die als conclusie volgt op Jezus' woorden: "Maar wie de grootste onder u is, zal uw dienaar zijn"! Als dat je instelling wordt - hoe kan ik dienen, wáár kan ik dienen om Christus' wil? - dan ga je herkennen dat er anderen zijn, komend uit allerlei geestelijke richtingen, in wie deze zelfde interesse leeft. Waaronder ook "dominees" en "voorgangers".

Wat de Sabbath betreft: dat thema leeft bij veel christenen, ook bij mij. Persoonlijk zie ik geen enkele bijbelse basis voor "de zondag". Toch kom ik (nog) op zondag ergens samen "omdat dit nu eenmaal zo is", omdat ik déze strijd op dit moment niet aanga onder het motto pick your battles, omdat ik merk dat ik daar-waar-ik-ben anderen kan dienen met bepaalde gaven. Het alternatief is: daarmee stoppen en thuis al Sabbath-vierend theologisch gelijk gaan zitten hebben. Dat is niet wat de Geest mij ingeeft. Veroordeel je mij hierom?

De tekst die je aanhaalt uit Micha is een van mijn lievelingsteksten. Als je de voorgaande verzen erbij betrekt, zie je dat Micha juist niet aandringt op het brengen van offers volgens de wet. Het gaat hem duidelijk niet op de uiterlijke vorm, maar om de innerlijke betekenis:

"Waarmede zal ik JHWH tegemoet treden en mij buigen voor God in den hoge? Zal ik Hem tegemoet treden met brandofferen, met éénjarige kalveren? Zal JHWH welgevallen hebben aan duizenden rammen, aan tienduizenden oliebeken? Zal ik mijn eerstgeborene geven voor mijn overtreding, de vrucht van mijn schoot voor de zonde mijner ziel?"

Onmiddellijk daarop volgt: "Hij heeft u bekendgemaakt, o mens, wat goed is en wat JHWH van u vraagt: niet anders dan recht te doen en getrouwheid lief te hebben, en ootmoedig te wandelen met uw God. (Micha 6:6-8)

Ik voel met je mee, dat het liefhebben van God een grote liefde meebrengt - en mee hóórt te brengen - voor het doen van Zijn geboden. Dit aspect - en feitelijk is het niet slechts een aspect maar een wezenskenmerk - is een ondergeschoven kindje in de christenheid. We hebben echter wel een scherp oog nodig voor wat Zijn geboden werkelijk inhouden. Gaat het (vooral) om de uiterlijke vorm, of (vooral) om de inhoud?

Johannes schrijft daarover:

"Geliefden, als ons hart ons niet veroordeelt, hebben wij vrijmoedigheid tegenover God, en ontvangen wij van Hem al wat wij bidden, daar wij zijn geboden bewaren en doen wat welgevallig is voor zijn aangezicht. En dit is zijn gebod: dat wij geloven in de naam van zijn Zoon Jezus Christus en elkander liefhebben, gelijk Hij ons geboden heeft. En wie zijn geboden bewaart, blijft in Hem en Hij in hem. En hieraan onderkennen wij, dat Hij in ons blijft: aan de Geest, die Hij ons gegeven heeft." (1 Johannes 3:21-24)

Je schrijft over "geboden die [God] door zijn Zoon eigenhandig heeft in steen laten griffen". Dat klinkt mij heel merkwaardig in de oren. Heeft Jezus in steen gegrifte geboden achtergelaten? Hoe kom je daarbij?

[Hendrik-NG 220]

Stel Christus en Zijn onderwijs op de eerste plaats en niet een kerk, een paus, een kardinaal, een theoloog, een dominee of enig iemand anders. Want de meesten van hen leren leringen die geboden van mensen zijn waardoor ze in feite tot werkers der wetteloosheid zijn verworden ( zie Matt5:9 / Marcus 7:7 / Matt7:23)

Op een aantal punten ben ik het snel met je eens. Bijvoorbeeld voor wat betreft het pausdom, domineeschap, "voorgangerschap" en dergelijke. Jezus spreekt zich daar duidelijk tegen uit waar hij zegt: "Gij zult u niet rabbi laten noemen; want één is uw Meester en gij zijt allen broeders. En gij zult op aarde niemand uw vader noemen, want één is uw Vader, Hij, die in de hemelen is. Laat u ook geen leidslieden noemen, want één is uw Leidsman, de Christus." (Mattheüs 23:7-10).

Nu is het alleen wel zo, dat je zulke teksten kunt gebruiken om er anderen mee te veroordelen - terwijl je maar één vers verder hoeft te lezen om de persoonlijke oproep te ervaren die als conclusie volgt op Jezus' woorden: "Maar wie de grootste onder u is, zal uw dienaar zijn"! Als dat je instelling wordt - hoe kan ik dienen, wáár kan ik dienen om Christus' wil? - dan ga je herkennen dat er anderen zijn, komend uit allerlei geestelijke richtingen, in wie deze zelfde interesse leeft. Waaronder ook "dominees" en "voorgangers".

Met een beroep op Mat 23 kan je zien dat ook hier een vals dilemma naar voren wordt geschoven. Want in dat gedeelte zie je Jezus een paar dingen doen:

Mat 23:1 Daarna richtte Jezus zich tot de menigte en tot zijn leerlingen 23:2 en zei: ‘De schriftgeleerden en de Farizeeën hebben plaatsgenomen op de stoel van Mozes. 23:3 Houd je dus aan alles wat ze jullie zeggen en handel daarnaar; maar handel niet naar hun daden, want ze doen zelf niet wat ze jullie voorhouden. 23:4 Ze bundelen alle voorschriften tot een zware last en leggen die de mensen op de schouders, terwijl ze zelf geen vinger uitsteken om die te verlichten. 23:5 Al hun daden zijn erop gericht om door de mensen gezien te worden. Ze verbreden immers hun gebedsriemen en maken de kwastjes aan hun kleren langer, 23:6 ze verlangen een ereplaats bij feestmaaltijden en in synagogen, 23:7 en hechten eraan op het marktplein eerbiedig te worden begroet en door de mensen rabbi te worden genoemd. 23:8 Jullie moeten je niet rabbi laten noemen, want jullie hebben maar één meester, en jullie zijn elkaars broeders en zusters. 23:9 En noem niemand op aarde vader, want jullie hebben maar één vader, de Vader in de hemel. 23:10 Laat je ook niet leraar noemen, want jullie hebben maar één leraar, de messias. 23:11 De belangrijkste onder jullie zal jullie dienaar zijn. 23:12 Wie zichzelf verhoogt zal worden vernederd, en wie zichzelf vernedert zal worden verhoogd.

1) Hij roept zijn leerlingen niet op om die schriftgeleerden te verlaten; nee, Hij zegt: "Houd je aan alles wat ze jullie zeggen en handel daarnaar". Hij gaat uit van het gezag dat ze zich aanmeten... Een mens kan ook "werker der wetteloosheid" door niet naar het "door God gegeven gezag" te luisteren...

2) Hij zegt niet zozeer dat de discipelen niet bekend mogen staan als leerlingen, maar vooral dat ze zich daar niet op moeten laten voorstaan. Aanzien moeten afdwingen.

En dan komt de tegenstelling: die schriftgeleerden "verlangen een ereplaats bij feestmaaltijden en in synagogen, en hechten eraan op het marktplein eerbiedig te worden begroet en door de mensen rabbi te worden genoemd" - maar tegen zijn leerlingen zegt Jezus: "Doe dat niet - maar wees (als leraar) een broer te midden van je broers!"

3) ...en dat houdt in dat je jezelf ook houdt aan datgene wat je leert...

4) En daarmee roept Hij inderdaad op tot het hebben van die instelling waar jij het over hebt, Sweep.

Want dat er in de Kerk leraars zijn, daar gaat Paulus onbekommerd van uit:

1 Kor 12:28 God heeft in de gemeente aan allerlei mensen een plaats gegeven: ten eerste aan apostelen, ten tweede aan profeten en ten derde aan leraren.

God geeft aan de Gemeente apostelen, profeten, leraren (zelfde woord als in Mat 23: διδάσκαλος, didaskalos, leraar)... Ze zijn er dus wel gewoon in die Gemeente, die "primi inter pares"!

[Flash Gordon 274]

Ik wordt altijd een beetje bang van dat geschreeuw over Eén Geloof en de Ware Christen.

Daar krijg je heilige oorlogen van enzo...

Troost je, de geschiedenis kent opvallend weinig heilige oorlogen. Wel heel veel oorlogen tussen ethnische groepen, tussen culturen, tussen have's en have-nots. Godsdienst wordt er nogal eens bijgehaald, maar is zelden of nooit de achterliggende oorzaak. Of dacht je dat de jihadi's en de kruisvaarders op oorlog gingen uit godsdienstige motieven?

[Rutgerza 0]

Degenen die de oorlogen ontketenden niet nee, maar het 'voetvolk' dikwijls wel. Die werd nogal eens de hemel of een heldenstatus beloofd als ze zich als vrijwilligers zouden aanmelden om die 'heidenen' en 'ketters' (lees: andersdenkenden) een kopje kleiner te maken. Je ziet dat nu in het Midden Oosten en de geschiedenis kent veel oorlogen of schrikbewinden waarin een ideologische overtuiging (niet per se godsdienstig) een belangrijke rol speelt.

Niet om alle religies over een kam te scheren, integendeel. Ik denk dat een dergelijk 'fanatisme' alles te maken heeft met de persoonlijkheid van het individu, die zich tot een dergelijke ideologie aangetrokken voelt. Het is maar net wat voor ideologie er op dat moment beschikbaar is, waarin dat fanatisme zich in kan/zal uiten.

En we kijken de laatste tijd vol angst naar dat fanatisme in de Islam. Maar een dergelijk fanatisme sluimert ook in bepaalde groepen van het christendom, dat heb ik om me heen gezien. En de 'terreur' ervan vindt misschien nu op kleine schaal plaats maar ik geloof wel dat dergelijke groeperingen, mocht de gelegenheid zich voordoen, zich op eenzelfde manier kunnen manifesteren als de 'fundamentalistische moslims' van nu. Ik bedoel, de geschiedenis heeft dat al laten zien en waarom zou dat nu ineens niet meer bestaan?

Nou, da's meteen een vrij pittige stelling

[Flash Gordon 274]

Religie, of welke overtuiging dan ook, is altijd een leuk excuus geweest. Maar de oude mannen die oorlogen voeren zonder zelf deel te nemen, spelen in feite in op een heel andere emotie: de wens van jonge mannen (geen toeval dat vrouwen pas oorlog voeren sinds ze door verregaande emancipatie denken dat biologie niet meer telt) om risico te nemen, heldhaftigheid te tonen, en gewoon een gezellig robbertje te vechten.

Tegenwoordig word je jihadist op een kamertje in Den Haag en ga je samen fantaseren hoe je het kwaadaardige westen omver gaat werpen. Dertig jaar geleden werd je RAF, IRA, CCC, AD, etc etc fan, en ging je op een kamertje in Den Haag zitten fantaseren hoe je het kwaadaardige westen omver ging werpen.

Als je iets wil begrijpen, kijk je naar de overeenkomsten, niet naar de verschillen. De overeenkomst is: jongelui met energie te veel, dadendrang, en geloof in eigen onsterfelijkheid. Godsdienst is maar een vorm.

[Rutgerza 0]

Ja precies, ik bedoel in feite hetzelfde, het ligt niet aan de ideologie maar aan het individu met een dergelijke drang of fanatisme.

[Olorin 155]

Deels wel. Maar ook eigenbelang trouwens. De volkskruistochten bestonden mede uit plunderaars en gelukszoekers (ik bedoel, op een gegeven moment werd het beloofde land wat lastig dus begon men het christelijk Constantinopel te plunderen). Maar zelfs bij de ridderkruistochten zou je nog status en landjepik als motieven kunnen noemen.

En volgens historicus G. Duby waren de kruistochten sowieso mede een middel om het interne geweld binnen Europa te kanaliseren en naar buiten te richten. Laten we zeggen, een vorm van conflictbeheersing. Volgens de paus (Urbanus II) die tot de kruistochten opriep was het doel de arme vervolgde christenen te redden van hun vervolging en vernietiging, zeg maar een humanitaire missie. (Dat tegen de tijd dat de kruistocht tot stand kwam er ondertussen een heel ander rijk de macht daar had en dat het land dat te hulp geschoten werd bij een latere fase op een gegeven moment zelf geplunderd en veroverd werd, even terzijde als komische historische noot).

[bernard 3 30]

Je maakt me wel benieuwd wat je eigen achtergrond is, ben je Zevende-dagsadventist? Spreek je vanuit je eigen ontdekkingstocht door de Bijbel?

Op een aantal punten ben ik het snel met je eens. Bijvoorbeeld voor wat betreft het pausdom, domineeschap, "voorgangerschap" en dergelijke. Jezus spreekt zich daar duidelijk tegen uit waar hij zegt: "Gij zult u niet rabbi laten noemen; want één is uw Meester en gij zijt allen broeders. En gij zult op aarde niemand uw vader noemen, want één is uw Vader, Hij, die in de hemelen is. Laat u ook geen leidslieden noemen, want één is uw Leidsman, de Christus." (Mattheüs 23:7-10).

Nu is het alleen wel zo, dat je zulke teksten kunt gebruiken om er anderen mee te veroordelen - terwijl je maar één vers verder hoeft te lezen om de persoonlijke oproep te ervaren die als conclusie volgt op Jezus' woorden: "Maar wie de grootste onder u is, zal uw dienaar zijn"! Als dat je instelling wordt - hoe kan ik dienen, wáár kan ik dienen om Christus' wil? - dan ga je herkennen dat er anderen zijn, komend uit allerlei geestelijke richtingen, in wie deze zelfde interesse leeft. Waaronder ook "dominees" en "voorgangers".

Wat de Sabbath betreft: dat thema leeft bij veel christenen, ook bij mij. Persoonlijk zie ik geen enkele bijbelse basis voor "de zondag". Toch kom ik (nog) op zondag ergens samen "omdat dit nu eenmaal zo is", omdat ik déze strijd op dit moment niet aanga onder het motto pick your battles, omdat ik merk dat ik daar-waar-ik-ben anderen kan dienen met bepaalde gaven. Het alternatief is: daarmee stoppen en thuis al Sabbath-vierend theologisch gelijk gaan zitten hebben. Dat is niet wat de Geest mij ingeeft. Veroordeel je mij hierom?

De tekst die je aanhaalt uit Micha is een van mijn lievelingsteksten. Als je de voorgaande verzen erbij betrekt, zie je dat Micha juist niet aandringt op het brengen van offers volgens de wet. Het gaat hem duidelijk niet op de uiterlijke vorm, maar om de innerlijke betekenis:

"Waarmede zal ik JHWH tegemoet treden en mij buigen voor God in den hoge? Zal ik Hem tegemoet treden met brandofferen, met éénjarige kalveren? Zal JHWH welgevallen hebben aan duizenden rammen, aan tienduizenden oliebeken? Zal ik mijn eerstgeborene geven voor mijn overtreding, de vrucht van mijn schoot voor de zonde mijner ziel?"

Onmiddellijk daarop volgt: "Hij heeft u bekendgemaakt, o mens, wat goed is en wat JHWH van u vraagt: niet anders dan recht te doen en getrouwheid lief te hebben, en ootmoedig te wandelen met uw God. (Micha 6:6-8)

Ik voel met je mee, dat het liefhebben van God een grote liefde meebrengt - en mee hóórt te brengen - voor het doen van Zijn geboden. Dit aspect - en feitelijk is het niet slechts een aspect maar een wezenskenmerk - is een ondergeschoven kindje in de christenheid. We hebben echter wel een scherp oog nodig voor wat Zijn geboden werkelijk inhouden. Gaat het (vooral) om de uiterlijke vorm, of (vooral) om de inhoud?

Johannes schrijft daarover:

"Geliefden, als ons hart ons niet veroordeelt, hebben wij vrijmoedigheid tegenover God, en ontvangen wij van Hem al wat wij bidden, daar wij zijn geboden bewaren en doen wat welgevallig is voor zijn aangezicht. En dit is zijn gebod: dat wij geloven in de naam van zijn Zoon Jezus Christus en elkander liefhebben, gelijk Hij ons geboden heeft. En wie zijn geboden bewaart, blijft in Hem en Hij in hem. En hieraan onderkennen wij, dat Hij in ons blijft: aan de Geest, die Hij ons gegeven heeft." (1 Johannes 3:21-24)

Je schrijft over "geboden die [God] door zijn Zoon eigenhandig heeft in steen laten griffen". Dat klinkt mij heel merkwaardig in de oren. Heeft Jezus in steen gegrifte geboden achtergelaten? Hoe kom je daarbij?

Hallo Sweep

Ik zal maar eerst met je belangrijkste opmerking beginnen

Je schrijft over "geboden die [God] door zijn Zoon eigenhandig heeft in steen laten griffen". Dat klinkt mij heel merkwaardig in de oren. Heeft Jezus in steen gegrifte geboden achtergelaten? Hoe kom je daarbij

?

Als ik beweer dat het Christus is die op de Sinaï de Tien Geboden (tweemaal) in de stenen tafelen heeft gegrift dan steun ik mij hierbij op het volgende:

Ten eerste; Het is Paulus die ons duidelijk maakt dat het Christus was die medeging met het Joodse volk in de woestijn.

Want ik stel er prijs op, broeders, dat gij weet, dat onze vaderen allen onder de wolk waren, allen door de zee heengingen, allen zich in Mozes lieten dopen in de wolk en in de zee, allen hetzelfde geestelijke voedsel aten, 4en allen dezelfde geestelijke drank dronken, want zij dronken uit een geestelijke rots, welke met hen medeging, en die rots was de Christus. (1Korr 10:1-5)

Ten tweede : Christus zelf verklaart diegene te zijn die zich in de brandende braamstruik bevond en zich aan Mozes voorstelde als de â€IK BEN†. Dit toen Hij zei: “Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Eer Abraham was, ben Ik.†(Joh 8:58) wat de Joden heel goed begrepen zodat ze Hem wilden stenigen omdat Hij met deze uitspraak zich met diegene uit het braambos vereenzelfdigde.

Ten derde. Johannes zegt : Niemand heeft ooit God gezien; de eniggeboren Zoon, die aan de boezem des Vaders is, die heeft Hem doen kennen ( Joh 1: 18)

Ook op een andere plaats verklaart dezelfde Johannes nogmaals : Niemand heeft ooit God aanschouwd (1 Joh 4:12)

Daarnaast wordt er in Exodus 24:9-12 volgende gebeurtenis medegedeeld:

En Mozes klom op met Aäron, Nadab en Abihu en zeventig van de oudsten van Israël. En zij zagen de God van Israël en het was alsof onder zijn voeten een plaveisel lag van lazuur, als de hemel zelf in klaarheid. 11Maar tot de vooraanstaanden der Israëlieten strekte Hij zijn hand niet uit; zij aanschouwden God en zij aten en dronken.

Wat op het eerste gezicht op een tegenspraak tussen Johannes en Exodus lijkt, blijkt eigenlijk het bewijs te zijn dat zowel in het OT als in het NT de Zoon van God de centrale figuur is die sedert de val van Adam als de Middelaar tussen God de Vader en de mensheid staat .Hij is het die zich aan de mens openbaart, Hij is hun God, de God van Israël, hun Schepper en hun Verlosser.

En zodoende was Hij steeds met de mens door gans hun geschiedenis heen. Hem kunnen ze zien, maar diegene waar zowel Christus als Johannes naar verwees ; †de enige Heerser, Koning der Koningen de Here der heren die alleen onsterfelijkheid heeft en een ontoegankelijk licht bewoont “ ( 1 Timoteus 6:15-16), namelijk God de Vader , heeft nog niemand gezien enkel de eniggeboren Zoon die aan de boezem des Vaders is die heeft Hem ons doen kennen.

Daarom is het voor mij duidelijk dat het De Zoon van God, onze Here Jezus Christus , de God van Israël, was die eigenhandig de onveranderlijke Tien geboden in steen heeft gegrift ( Exodus 31:18/ Deut 9:10)

Op uw opmerking

of ik je veroordeel omdat je op vandaag nog de zondagsrust onderhoud in de plaats van de Sabbat en je daarbij meent anderen beter te kunnen dienen

kan ik je enkel antwoorden welke raad God voor de eerlijk zoekende en ootmoedige mens in petto heeft namelijk :

“ Gaat uit van haar mijn volk, opdat gij geen gemeenschap hebt aan haar zonden en niet ontvangt van haar plagen†(Openbaring 18:4) (wie deze “haar†is vindt men in de voorafgaande hoofdstukken waarbij ze hoofdzakelijk gekenmerkt wordt door haar wetteloosheid)

In de volksmond luidt dit “Wie met de hond slaapt vangt zijn vlooien†Want het is op de duur onmogelijk om zich blijvend te verenigen of om eendrachtig samen te werken met hen die Gods wet verachten. Ofwel verlaat je hen ( of wordt je buitengezet) en kom je dichter bij God ofwel blijf je en verlaat je God en zijn geboden.

Het door je genoemde “scherp oog†onderscheid dan ook de grond van de zaak en in dit geval is het de Autoriteit en soevereiniteit van God betreffende de geboden. Hij is de enige die de autoriteit heeft wat de geboden betreft en dus enkel Hij mag en kan aanroepen en verbeden worden. Niet de gestorven mensen ( ook al werden deze dan door de mens “heilig†verklaard). Alsook heeft enkel God als Schepper en Verlosser de autoriteit om te bepalen wanneer en op welk tijdstip (namelijk de zevende dag en geen ander) Hij wenst dat de mens rust neemt om Hem als Schepper en Verlosser te aanbidden .

De opstand van de mens bestaat dan ook hierin dat hij zich onrechtmatig de macht toegeëigend heeft en het gewaagd heeft om Gods tijden en wetten te veranderen. Ieder individu wordt daardoor voor de keuze geplaatst of hij ofwel de autoriteit aan God ofwel aan de mens toekent. Dit door ofwel de zevende dag te heiligen ofwel de zondagsrust te onderhouden.

Wat nu je eerste vraag betreft.

Je maakt me wel benieuwd wat je eigen achtergrond is, ben je Zevende dags adventist? Spreek je vanuit je eigen ontdekkingstocht door de Bijbel.

Alhoewel opgevoed in een zeer actief katholiek nest heb ik pas de Bijbel leren kennen op mijn vijfentwintigste. Als scheikundige was ik toen werkzaam in een onderzoekscentrum en dus analytisch “minded†ingesteld

Gedurende mijn zoektocht heb ik velen bevraagd. Zowel Katholieken, de meeste Protestantse denominaties, Jehova getuigen , Mormonen , enz liet ik komen en hun verhaal doen. Doch keer op keer bleek dat zij stuk voor stuk de eigen basisregels voor een christen, die nochtans steeds duidelijk vermeld staan in hun eigen respectievelijke Bijbel, niet respecteerden of onderwezen. Alsof iemand zich kan profileren als voetballer of tennisser zonder daarbij de basisregels eigen aan de specifieke sporttak te moeten accepteren en te respecteren.

Bij allen was het steeds hetzelfde refrein. “Zeker ..wij aanvaarden Christus en zijn leer! Maaar ……â€. met daaropvolgend een lange uitleg waarom ze in feite toch maar hun eigen regels boven deze van Christus plaatsten.

De enige consequente groep (op dit gebied) die ik uiteindelijk tegenkwam waren de Zevende Dags adventisten. Het waren dan ook de enigen die voldeden aan de Bijbelse bepaling die God zelf geeft betreffende het al of niet volgeling van Christus te zijn. Namelijk zij die de geboden Gods en het geloof van Christus bewaren en bewaken.

Vanaf deze periode tot op heden (nu zowat vijfenveertig jaar later) heb ik meer en meer de belofte van Christus mogen leren ontdekken en ervaren. Joh 14:27 Vrede laat Ik u, mijn vrede geef Ik u; niet gelijk de wereld die geeft, geef Ik hem u

En deze vrede vind zijn oorsprong en basis in de liefdevolle handleiding die Christus eigenhandig heeft opgetekend opdat, zoals Hij het uitdrukt, “HET U WEL GAâ€. Het is de handleiding en de uitdrukking van de Liefde van God tot de mens; de enige mogelijkheid voor de mens om getrouw, evenwichtig en vredevol met God en de medemens te leven.

Het is het sluitstuk, het fundament waarop Zijn huis, de schepping, stevig gebouwd is en waarvan Hij ons aanraadt hetzelfde met ons “huis†te doen (Matt7:24-27)

Vanaf het begin dat ik in contact kwam met de Bijbel was en is mijn objectief altijd geweest om een volgeling van Christus, een Christen, te zijn. Hij, als Schepper en Verlosser van de mens(heid), is het dan ook die daarvoor de norm en voorwaarden bepaald en geen ander, hoe talrijk en invloedrijk die ook moge zijn.

Als je mij dus vraagt of ik een Adventist ben dan is mijn antwoord daarop:

Ik ben in de eerste en enige plaats een volgeling van Christus en als Christen ben ik dus een Zevende Dags Adventist want een andere optie is er niet.

[Thorgrem 430]

Dus weer iemand die vergiftigd is door de pure haat van mevrouw White en daardoor religieus onverdraagbaar is geworden. Wat een zegen....

[Hendrik-NG 220]

Alhoewel opgevoed in een zeer actief katholiek nest heb ik pas de Bijbel leren kennen op mijn vijfentwintigste. Als scheikundige was ik toen werkzaam in een onderzoekscentrum en dus analytisch “minded†ingesteld

Gedurende mijn zoektocht heb ik velen bevraagd. Zowel Katholieken, de meeste Protestantse denominaties, Jehova getuigen , Mormonen , enz liet ik komen en hun verhaal doen. Doch keer op keer bleek dat zij stuk voor stuk de eigen basisregels voor een christen, die nochtans steeds duidelijk vermeld staan in hun eigen respectievelijke Bijbel, niet respecteerden of onderwezen. Alsof iemand zich kan profileren als voetballer of tennisser zonder daarbij de basisregels eigen aan de specifieke sporttak te moeten accepteren en te respecteren.

Bij allen was het steeds hetzelfde refrein. “Zeker ..wij aanvaarden Christus en zijn leer! Maar ……â€. met daaropvolgend een lange uitleg waarom ze in feite toch maar hun eigen regels boven deze van Christus plaatsten.

De enige consequente groep (op dit gebied) die ik uiteindelijk tegenkwam waren de Zevende Dags adventisten. Het waren dan ook de enigen die voldeden aan de Bijbelse bepaling die God zelf geeft betreffende het al of niet volgeling van Christus te zijn. Namelijk zij die de geboden Gods en het geloof van Christus bewaren en bewaken.

Vanaf deze periode tot op heden (nu zowat vijfenveertig jaar later) heb ik...

Kortom: uiteindelijk wist je op je vijfentwintigste hoe jij de bijbel moest lezen, heb je toen allerlei denominaties de revue laten passeren en de maat genomen met de maat waarmee jij meet, en pas bij de Adventisten de groep gevonden die die bijbel op de volgens jou enig juiste wijze leest... Waarmee je werd bevestigd in het gelijk dat je bij aanvang al had...?!

Je "modernistische" insteek past trouwens wel bij de tijd waarin je opgroeide... Ik lees momenteel een biografie van prof. C. Veenhof, getiteld "In het klimaat van het absolute"... Andere denominatie, vergelijkbaar klimaat...

Met die Veenhof is het uiteindelijk, geloof ik (heb nog 1/3 van de biografie te lezen), nog wel goed gekomen... En ook met "zijn" kerkverband (op enkele hardliner-splintergroepjes die daar zijn uitgestapt na)...

(En ik ga nu eens géén gat schieten in je "ten eerste, ten tweede, ten derde", al valt er op de onderbouwing heel wat af te dingen...)

[eclammers 0]

God weet wie oprecht zijn wil doet en, ja in de vele malen dat zo iemand struikelt of zondigt, toch weer tot Hem terug keert en zichzelf eerlijk onderzoekt.

Mee eens.

Vraag: baseer je je in dit topic op de officiële leer van het Wachttorengenootschap, of ben je juist bezig jezelf daarvan los te maken? Komt daar misschien je focus op "ware christenen" vandaan, dat je ervaren hebt dat ze (ook) buiten het Wachttorengenootschap te vinden zijn?

Hi Sweep,

Ik baseer mij altijd op Gods Woord en een nauwkeurige studie ervan.

Jezus zei toch van Gods Woord ... (Johannes 17:17) . . .uw woord is waarheid. 

Hij zei ook ... (Johannes 8:31, 32) . . .: „Indien GIJ in mijn woord blijft, zijt GIJ werkelijk mijn discipelen, 32 en GIJ zult de waarheid kennen en de waarheid zal U vrijmaken. . .

groeten,

Ed

[MysticNetherlands 298]

Hoi Ed, lees je regelmatig de Wachttoren en ben je lid van de Jehova's Getuigen?

EDIT: ik geloof best dat je enige afkeer bemerkt bij sommige forumleden hier mbt de JGen, en wellicht aarzel je daarom om een direct antwoord te geven (of misschien ben je geen JG en zelfs denominatieloos haha), maar ik heb niets tegen JGs ondanks dat ik sommige ounten5van hun leer afwijs. Maar goed dat doe ik met alle religies. Dus, een direct antwoord op bovenstaande vraag zou mooi zijn.

[Sweep 0]

Ik baseer mij altijd op Gods Woord en een nauwkeurige studie ervan.

Dat lijkt me een gezond uitgangspunt! Bestudeer je ook de grondteksten? Kijk bijvoorbeeld eens naar http://biblehub.com/interlinear/2_corinthians/13-5.htm en vergelijk eens met de vertaling van 2 Korinthiërs 13:5 die je eerder citeerde:

Blijft beproeven of GIJ in het geloof zijt, blijft bewijzen dat GIJ goedgekeurd zijt. Of erkent GIJ niet dat Jezus Christus in eendracht met U is? Tenzij GIJ afgekeurd zijt.

Waarop zou de vertaler bijvoorbeeld "blijft bewijzen dat gij goedgekeurd zijt" hebben gebaseerd? In de grondtekst staat immers alleen iets als "beproef uzelf". En waar komen de woorden "in eendracht met u" vandaan? Moet dat niet gewoon "in" zijn, is Jezus niet in ons en zegt "in eendracht met" niet feitelijk nét iets anders?