Evangelische Christenen eenzaam

[Michiel 14]

Van alle christenen zijn evangelische christenen relatief het meest eenzaam. Uit onderzoek van de Nederlandse Patiënten Vereniging (NPV) blijkt dat 51 procent van hen zich weleens eenzaam voelt.

Dat meldt het Nederlands Dagblad maandag. Op de tweede plaats volgen de rooms-katholieken, met 47 procent, op nummer drie staan de gereformeerden (45 procent). Christenen die zich 'protestant' noemen, voelen zich het minst eenzaam (37 procent).

Voor het onderzoek dat maandag is gepresenteerd, gebruikte de NPV dezelfde vragenlijst als onderzoeksbureau TNS Nipo dat in 2008 een groot algemeen onderzoek deed naar eenzaamheid.

Eenzaamheid komt onder christenen ongeveer even vaak voor als in de rest van de samenleving. In beide groepen zeggen circa drie op de tien mensen eenzaam te zijn.

Bron: Telegraaf.nl

Terug naar frontpage

[MysticNetherlands 298]

Ik kan me daar helaas goed in vinden. Na mijn bekering al mijn vrienden gedag gezegd. Ik zie nu ongeveer 4x per jaar een vriend. Voor de rest zie ik alleen af en toe vrienden van mijn vrouw en sowieso collega's onder werktijd. Nu ik ook niet meer deelneem aan een kerkband houdt het daar ook op. En door leeftijd en geloof maak ik ook niet zo snel nieuwe vrienden.

[Sanne69 28]

Ik kan me daar helaas goed in vinden. Na mijn bekering al mijn vrienden gedag gezegd. Ik zie nu ongeveer 4x per jaar een vriend. Voor de rest zie ik alleen af en toe vrienden van mijn vrouw en sowieso collega's onder werktijd. Nu ik ook niet meer deelneem aan een kerkband houdt het daar ook op. En door leeftijd en geloof maak ik ook niet zo snel nieuwe vrienden.

Dat is wel jammer. Vind je geen vrienden dan in de gemeente? Zelf ervaar ik namelijk wel wat er staat in Markus 10:29,30. Hoewel ik door mijn geloof het contact met sommige mensen ben verloren, heb ik nieuwe vrienden gevonden in mijn gemeente. Ook toen ik na mijn trouwen naar een andere stad verhuisde, kon ik weer kennismaken met nieuwe broeders en zusters. We staan altijd voor elkaar klaar. Tenminste we doen ons best.

[Gaitema 439]

Mensen die zich protestants voelen, voelen zich het minste eenzaam onder de christenen. Dan doen we toch nog iets goeds

Door de fusie met de hervormden, hebben we toch maar broeders en zusters bij gekregen

Maar goed, eerlijk gezegd voel je in de Nederlandse samenleving veel eenzaamheid. Ook ik heb daar tegen geknokt, al zijn de contacten redelijk toe genomen de afgelopen jaren.

Het is goed om broeders en zusters te zoeken, over de kerkmuren heen. Ook in de seculiere maatschappij kan je best vriendschappen aangaan. Zo zit ik met twee vrienden op een volleybalteam, sinds enkele weken. Het is echt heerlijk. Ook is het goed in je buren te investeren soms.

Maar dan moet het wel goed liggen met je buren natuurlijk.

[Gaitema 439]

Wat een spreker tegen me zei is me altijd bij gebleven: "als christen ben je nooit alleen."

Dat gevoel heb ik daardoor ook veel thuis. Al woon ik alleen, ik voel me zelden alleen.

God is er. Wat ook helpt: al de uitstapjes. Vrienden 1 a 2 keer per week. Een hobby iedere week. Daarnaast soms vrijwilligerswerk en de uitstapjes voor en van de muziekvereniging waar ik 19 jaar lid van ben geweest. Een kerk één keer in de week of 2 weken. Een bijbelkring eens in de 14 dagen en een andere eens in de maand. Een andere kameraad die ik ook vrijwel wekelijks een keer zie. De buren die ik spreek, een buurvrouw maak ik soms een boswandeling mee. Zij leidt boswandelingen voor groepen en zo vind zij dat mooier dan een koffiebezoek. Dat vind ik ook heerlijk

Familie 2 keer per week. Vaak op de zondag 2 keer.

Daarnaast nog allerlei gebeurtenissen als huwelijk, verjaardagen, familiedagen, festijnen enzo. Een kameraad over verre in Zuid Holland (2,5 uur rijden) die ik een stuk of 4 keer in het jaar zie. Eén in Duitsland soms, dat is iets dichter bij hier (één uur rijden, Gronau) . Ook mooi.

Ach, je kan investeren in relaties.

Dan noemde ik nog niet de mensen die je ontmoet in het kerkelijke of andere christelijke vrijwilligerswerk.

Ach ja.. in het christendom draait het ook om het werken aan relaties.

Maar niet iedereen heeft daar evenveel behoefte aan. Ik vind het heerlijk om de helft van mijn week voor me zelf te hebben, om te ontspannen en bij te tanken.

Ik heb geen vrouw. Ik ben me er van bewust ook niet te weten wat dat is, om het wel te hebben. Het is eigenlijk het enige wat me wel eens wakker houdt, maar minder dan vroeger.

[MysticNetherlands 298]

Dat is wel jammer. Vind je geen vrienden dan in de gemeente? Zelf ervaar ik namelijk wel wat er staat in Markus 10:29,30. Hoewel ik door mijn geloof het contact met sommige mensen ben verloren, heb ik nieuwe vrienden gevonden in mijn gemeente. Ook toen ik na mijn trouwen naar een andere stad verhuisde, kon ik weer kennismaken met nieuwe broeders en zusters. We staan altijd voor elkaar klaar. Tenminste we doen ons best.

Mmmm de kerk waar ik naar toe ga is heel groot (zo'n 1800 man in 3 diensten op de zondag schat ik). Dus ondanks dat ik veel mensen van gezicht ken (omdat ik 6 jaar lang in 1 van de bands heb gediend), zijn het niet echt mensen waar je verder mee afspreekt oid.

Maar goed, ik ben verder ook redelijk sociaal onvaardig dus de weinige kansen die ik heb om contacten te leggen worden ook niet optimaal ingevuld.

[MysticNetherlands 298]

Dat gevoel heb ik daardoor ook veel thuis. Al woon ik alleen, ik voel me zelden alleen.

God is er. Wat ook helpt: al de uitstapjes. Vrienden 1 a 2 keer per week. Een hobby iedere week. Daarnaast soms vrijwilligerswerk en de uitstapjes voor en van de muziekvereniging waar ik 19 jaar lid van ben geweest. Een kerk één keer in de week of 2 weken. Een bijbelkring eens in de 14 dagen en een andere eens in de maand. Een andere kameraad die ik ook vrijwel wekelijks een keer zie. De buren die ik spreek, een buurvrouw maak ik soms een boswandeling mee. Zij leidt boswandelingen voor groepen en zo vind zij dat mooier dan een koffiebezoek. Dat vind ik ook heerlijk

Familie 2 keer per week. Vaak op de zondag 2 keer.

Daarnaast nog allerlei gebeurtenissen als huwelijk, verjaardagen, familiedagen, festijnen enzo. Een kameraad over verre in Zuid Holland (2,5 uur rijden) die ik een stuk of 4 keer in het jaar zie. Eén in Duitsland soms, dat is iets dichter bij hier (één uur rijden, Gronau) . Ook mooi.

Wauw, klinkt geweldig

[cobybryant 0]

Mmmm de kerk waar ik naar toe ga is heel groot (zo'n 1800 man in 3 diensten op de zondag schat ik). Dus ondanks dat ik veel mensen van gezicht ken (omdat ik 6 jaar lang in 1 van de bands heb gediend), zijn het niet echt mensen waar je verder mee afspreekt oid.

Maar goed, ik ben verder ook redelijk sociaal onvaardig dus de weinige kansen die ik heb om contacten te leggen worden ook niet optimaal ingevuld.

Ik vind zo'n klein kerkje altijd nog het meest gezellig met hooguit zo'n 20, 30 man, dan heb je altijd vanzelf wel wat aanspraak. Van die grote gemeentes trekken me niet. Dan kom je een paar keer en het valt niemand op. Dan moet je zelf makkelijk op mensen af kunnen stappen en daar ben ik niet zo'n ster in. In sommige grotere kerken hebben ze ook wel huisgroepen, maar dat heeft me ook nooit zo getrokken moet ik zeggen.

[Hongerige Wolf 0]

Dat verbaast me wel, aangezien ik altijd juist het idee heb dat in evangelische gemeenten veel wordt georganiseerd aan youth groups, home groups, bible studies, prayer nights en andere Angelsaksische gezelligheid.

[Ken Yehuwdiy 0]

Maar goed, ik ben verder ook redelijk sociaal onvaardig dus de weinige kansen die ik heb om contacten te leggen worden ook niet optimaal ingevuld.

Ziet God niet het hart aan? Zoek je vrienden door hun harten te verkennen en niet door te kijken naar welke kerk ze gaan. Doorzoek het hart en vind een vriend, want echte vriendschap gaat verder dan sociale vaardigheden.

[Gaitema 439]

Wauw, klinkt geweldig

Wel mooi ja, al krijg je ook de problemen mee.

Eén makker heeft net een echtscheiding achter de rug. Op de kring kom je veel problemen tegen. Echter hebben mensen met tegenslagen ook vaak een hele sterke kant. Ze knokken zich door het leven heen en ik zie mensen ook kracht uit hun geloof halen.

Dat vind ik mooi.

[Lobke 467]

Ik heb geen cijfers wel mijn eigen opmerkings gave. Vaak zie je dat mensen die kwetsbaar zijn, psychisch of lichamelijke problemen ondervinden wanneer ze houvast in het geloof ervaren dit nogal eens bij evangelische gemeentes zoeken.

Vaak toch warme gemeentes, laagdrempelig, allerlei activiteiten waar iedereen welkom is maar.... op den duur lost het niet je eenzame gevoelens op, zeker niet wanneer je minder stabiel in het leven staat. na de eerste tijd van euforie kan het wezen dat je jezelf weer tegenkomt.

In mijn omgeving zijn er veel evangelische opvangcentra zoiets als de Hoop. De bewoners kiezen vaak een evangelische kerk om naar toe te gaan.

Dit geeft m.i een vertekend beeld. Veel GKVers zijn b.v mensen die hun leven lang daar lid van zijn, het zegt niets over veel of minder stabiel zijn.

Dus in het kort evangelische gemeentes trekken kwetsbare mensen aan, dus eenzaamheid kan ook meer een rol spelen.

[Gaitema 439]

Hoe zit het met Rooms Katholiek en wie zich gereformeerd noemt, ten overstaande met wie zich protestant noemt? Tussen rooms Katholiek en protestant zit maar liefs 10 procent.

[Olorin 155]

Ik ben wel benieuwd naar de verklaring er achter. Hoe groot was de onderzoeksgroep en op welke locaties is het onderzoek gedaan?

[Eulogía 0]

De uitkomst van het onderzoek verbaast mij. Ik zou bijna tegen de evangelischen zeggen: onderzoek wat de charismatische beweging kan bieden. Ik kan me niet voorstellen dat een evangelische christen meent eenzaam te zijn met de vervulling van God de Vader, Jezus Christus en de Heilige Geest in het leven. Zeker, mensen spelen een rol in het leven, maar een vervulling in het leven is allereerst te vinden in God.

[Quest 90]

Het opdreunen van standaard zinnen, het dag in dag uit quoten van bijbelteksten zonder enige inhoud of context, de regels uit het OT selectief toepassen, het te pas en onpas genezen van allerlei ondefinieerbare zaken, het perse leuk met elkaar moeten hebben. Blijkbaar is dat voor veel mensen niet iets waar ze echt gelukkig van worden en dat zal in de charismatische beweging niet veel anders zijn.

[Hongerige Wolf 0]

Ik kan me niet voorstellen dat een evangelische christen meent eenzaam te zijn met de vervulling van God de Vader, Jezus Christus en de Heilige Geest in het leven.

Kennelijk is dat toch niet genoeg, of niet het geval.

[cobybryant 0]

Ik kan me niet voorstellen dat een evangelische christen meent eenzaam te zijn met de vervulling van God de Vader, Jezus Christus en de Heilige Geest in het leven.

Kennelijk is dat toch niet genoeg, of niet het geval.

Doet me denken aan iemand van wie z'n relatie uit was, uit een evangelische gemeente. Iemand uit die kerk vond het zo zielig dat hij maar in z'n eentje zat en vroeg hem: Zit je daar helemaal alleen in die flat? Hij: Nee hoor, God de Vader, God de Zoon, God de Heilige Geest en ik en er zijn hier ook nog een hele hoop engelen.

[Ursa 1]

Ik zat te denken, zou het voor een deel niet komen doordat evangelische kerken meer aansluiten op de individuele mens? Mensen komen bijvoorbeeld tot geloof en verliezen dan toch een deel van hun oude kring aan vrienden en kennissen. Het kan best moeilijk zijn om een nieuwe kring op te bouwen binnen een gemeente. Traditionele kerken hebben dat misschien minder, omdat je daar altijd nog wel verbonden bent met je familie en je vrienden- en kennissenkring ook vaak voor een groot deel uit medechristenen bestaan - omdat je met de kerk opgroeit.

Ik zeg niet wat beter is hoor. Ik vind het een groot gemis dat 'wij' zo weinig bekeerlingen hebben.

[cobybryant 0]

Ik zat te denken, zou het voor een deel niet komen doordat evangelische kerken meer aansluiten op de individuele mens? Mensen komen bijvoorbeeld tot geloof en verliezen dan toch een deel van hun oude kring aan vrienden en kennissen. Het kan best moeilijk zijn om een nieuwe kring op te bouwen binnen een gemeente. Traditionele kerken hebben dat misschien minder, omdat je daar altijd nog wel verbonden bent met je familie en je vrienden- en kennissenkring ook vaak voor een groot deel uit medechristenen bestaan - omdat je met de kerk opgroeit.

Ik zeg niet wat beter is hoor. Ik vind het een groot gemis dat 'wij' zo weinig bekeerlingen hebben.

Zou best kunnen, ik ken wel wat mensen die bekeerd zijn en daardoor hun hele vriendenkring kwijtgeraakt. Verder zie ik in de kerken waar ik kom ook een hoop gescheiden mensen en weduwen en die voelen zich toch ook soms eenzaam.

En kerkscheuringen zie je meer in de evangelische hoek volgens mij.

[Gaitema 439]

Toen ik dit bericht voor het eerst las, constateerde ik direct een verband in de volgorde

1 Evangelisch

2 katholiek

3 gereformeerd

4 protestants

5 seculier

1 Evangelisch

Zijn vaak heel radicaal. Het evangelische geloof is de volle waarheid. Iemand die niet evangelisch is, mist iets en doet eerder aan religie dan een relatie te hebben met Jezus, is de gedachte. Vaak zijn de gemeentes klein. Iets van 100 a 200 man in een zaaltje.

Dat is het, daar moet je het van hebben. Binnen deze kring hoop je een partner te vinden en je vrienden. Daar buiten wordt ook wel gekeken, maar dat is toch een cultuurverschil.

Traditionele christenen staan er kritisch tegen over en charismatische gebeurtenissen in gemeentes herkennen ze niet altijd zo. Ze spreken ook vaak een andere geloofstaal.

Dus moeilijk....

2 katholiek

Een echte praktiserende katholiek geloofd ook vaak dat het katholieke geloof het is. Kerken zitten ook niet meer zo vol. Het rijke roomse leven is al lang voorbij. Christenen om hen heen zijn vaak protestants en die gaan toch anders met het geloof om. Vaak veel gedoe om de kijk tegen omgang met Maria en heiligen in de mis en daar buiten maakt het allemaal niet makkelijker. Dus ook hier buiten, moeilijk...

Het voordeel ten aanzien van evangelischen, ze bestaan langer en hebben meer tijd gehad hier mee om te kunnen gaan. Het is daardoor wat meer op het oecumene gericht en samenwerkingen met andere gemeentes worden ook gezocht. Erkenning van broeders en zusters in andere kerken is wat makkelijker.

3. Gereformeerd

Is doorgaans meer de middenpositie in gaan nemen. Iets evangelisch, iets oecumenisch en toch eigen. Geen grote kerken, maar ook niet meer dat exclusieve "wij zijn het" gevoel.

Toch herkennen ze zich niet helemaal in de andere groepen. Iets orthodoxer dan hervormd, nog wat moeite met katholiek en ook weer niet evangelisch. Seculier? Nee..

Maar het is allemaal losser geworden.

Dan heb je ook nog de bijbelbelt, daar zijn nog redelijk wat gelijkgezinden te vinden en tref je nog grote volkskerken. Ze zijn nog niet helemaal een subcultuur geworden.

4. Protestants

PKN dus, nog losser en pluriformer. Dus meer gemixt met de samenleving in de vrijetijdsbesteding. Maar het blijft christelijk, dus toch niet helemaal verenigbaar met..

5. Seculier. Vrij dus. De samenleving in het algemeen.

[Gaitema 439]

hoofdreden eenzaamheid dat toch ook onder seculiere mensen waargenomen wordt?

Het individualisme.

[Olorin 155]

Ik zat te denken, zou het voor een deel niet komen doordat evangelische kerken meer aansluiten op de individuele mens?

Ik vind het verschil in percentage dusdanig klein dat ik niet denk dat het daar aan ligt. Misschien heeft het verschil ook wel te maken met nieuwe leden, die niet opgegroeid zijn in hun nieuwe gemeente.

[Gaitema 439]

Misschien is het probleem wel dat het geloof en welke andere overtuiging dan ook, vooral een privébezigheid is geworden, omdat het maatschappelijke ideaal is dat iedereen gelijk is en recht heeft op vrijheid in zijn doen en laten. Mensen zijn daardoor oppervlakkiger misschien.

[cobybryant 0]

Misschien is het probleem wel dat het geloof en welke andere overtuiging dan ook, vooral een privébezigheid is geworden, omdat het maatschappelijke ideaal is dat iedereen gelijk is en recht heeft op vrijheid in zijn doen en laten. Mensen zijn daardoor oppervlakkiger misschien.

Denk het wel. Oppervlakkige gesprekken vind ik het vaak in de kerk, zelfs met mensen die je al 15 jaar kent.