Mijn kerk is de beste!

[cobybryant 0]

Zo is er voor staan wanneer je daar de behoefte voor voelt best wel wat voor te zeggen, maar het is knap irritant als je daar geen behoefte voor voelt en mensen voor je opstaan waardoor je de beamer met de liedteksten niet meer kunt zien.

Maar over kerkelijke diversiteit gesproken: My two cents:

Het zou wel helpen als mensen wat vaker door hebben dat bepaalde dingen ook een kwestie van smaak is. Dan wordt er heel gewichtig over gedaan, terwijl het er gewoon op aankomt dat ze er wel of niets mee hebben.

Ruimte voor geven in de Kerk wilt ook niet automatisch betekenen dat het in je zondagse eredienst moet. Alsof dat het enige moment in de week is dat je kerk bent.

Ja inderdaad, een kwestie van smaak. Ik legde trouwens altijd de sheets met liedteksten op de beamer en stond er dan pal voor te zwiepen met een vlag, kon je de tekst niet zien, handig.

[Robert Frans 1.653]

Zo zie ik dat ook. Het was in het verleden ook te vanzelfsprekend. Het geloof wordt juist op de proef gesteld als er een storm op steekt en het juist vanzelfsprekend lijkt om niet een christen te zijn. Dan komt het er echt op aan, dat je geloof stand houdt.

Maar soms kan dat best wel wat eenzaam zijn, als je als een van de weinige parochianen nog wekelijks naar de Mis gaat en de eucharistie gelooft.

Het bijbelverhaal zingen ja, heel rooms en doet me ook joods aan

Het is zo'n oeroude joodse en christelijke traditie, zelfs nog door de moslims overgenomen, dat het eigenlijk heel verbazingwekkend is dat veel protestanten dat ineens niet meer gingen doen, of enkel nog maar in berijmde vorm als volkszang.

Ik begrijp wat je bedoelt en daar heb je ook gelijk in. Het zelfde geldt ten aanzien van het evangelisch spectrum, om het zo maar te noemen. Het heeft sterk zijn stempel in het protestantisme gedrukt en ook charismatische initiatieven in de RKK laat zich er volgens mij door inspireren. Op zich vind ik het wel mooi, alleen soms merk ik dat met name de sterk charismatische manier van uitbundigheid en directheid niet bij iedereen in de smaak ligt. Klappen voor de Heer en handen in de lucht, of zwaaien met vlaggen in de kerk. "Is dat nu nodig?" .. zal menig kritische protestantse jongere denken. Of als een evangelische begint te praten in termen als: "en toen zei God tegen mij..". Dan denk ik wel eens (en heb ik ook in het clubwerk tegen een evangelische medewerker gevraagd) "hoe heb je dat dan ervaren? Hoe sprak Hij tegen jou?"

Dan blijkt (en dat was dan ook zijn antwoord) dat hij iets las in de bijbel en dat als een antwoord op een vraag die hij had zag en als een stuk goed onderwijs. Nou, dat is prima.

Dat zijn net van die accentverschillen wat voor verwarring kan zorgen.

Maar eigenlijk komt het er wel op neer dat het vrij onschuldig is.

Sterker nog: het inspireerd soms.

Ik heb weleens een charismatische Mis bijgewoond en de combinatie tussen de vrolijke charismatische liederen en de traditionele eeuwenoude teksten trof mij. Ik denk dat daar de sleutel ligt: openheid voor nieuwe vormen van geloofsbeleving, maar wel vanuit de traditie, vanuit hetgeen ons door de eeuwen heen is overgeleverd. Dit kan echter alleen als de leer ook daarvoor alle ruimte schept en zo min mogelijk vastlegt. Dat klinkt misschien gek uit de mond van iemand die tot een kerk behoort met ongetwijfeld de meeste dogma's, maar zelfs met zoveel dogma's blijkt er heel veel ruimte te zijn en blijkt alles buiten die dogma's dus nooit volledig vast te leggen. Er is in feite maar heel weinig absoluut binnen de katholieke Kerk.

En natuurlijk worden verschillende vormen van geloofsbeleving ook bij ons bekritiseerd. Niet iedereen wordt erg enthousiast van dat charismatische gedoe, net zoals het hele traditionalistische, met Latijn en gregoriaans, ook niet iedereen ligt. De meeste geloofsbelevingen worden in het begin dan ook wat argwanend tot wantrouwend bekeken. Maar dat zou geen probleem moeten zijn, want elke geloofsbeleving behoort mijns inziens open te staan voor kritiek, moet zich kunnen verantwoorden. Dat geldt ook bij bepaalde ideeën. Je mag denken en geloven wat je wil, maar zodra je van je idee meer wil maken dan enkel een private openbaring, zodra je andere mensen erover wilt aanspreken, dan kan en zal het getoetst worden aan de rede en de geloofstraditie.

Nieuwe vormen van spiritualiteit hebben dan ook geen nieuwe kerkgemeenschappen nodig. Je hoeft niet gereformeerd te worden als je alles volledig in Gods handen wilt leggen en je hoeft niet evangelisch te worden als je graag radicaal voor Jezus gaat. Je kunt gewoon katholiek blijven en je eventueel aansluiten bij een congegratie, werkgroep of als oblaat bij een klooster dat aansluit op jouw geloofsbeleving. Of met toestemming en voldoende animo zelf iets oprichten en je ideeën verdedigen. Dat is iets wat je in het protestantisme veel minder ziet, want daar zijn geloofsbelevingen vaak veel sterker en onlosmakelijker verbonden aan bepaalde theologieën.

[Olorin 155]

Het bijbelverhaal zingen ja, heel rooms en doet me ook joods aan

Het is zo'n oeroude joodse en christelijke traditie, zelfs nog door de moslims overgenomen, dat het eigenlijk heel verbazingwekkend is dat veel protestanten dat ineens niet meer gingen doen, of enkel nog maar in berijmde vorm als volkszang.

Ik weet niet of ze het over genomen hebben, kan...

Je ziet het ook in andere religies. Hindoeïsme bijvoorbeeld.

Overigens een bijbelverhaal zingen heb ik nog nooit IRL in de RKK meegemaakt. Wel bepaalde gebeden trouwens.

[Gast Anon_phpbb]

Het bijbelverhaal zingen ja, heel rooms en doet me ook joods aan

Het is zo'n oeroude joodse en christelijke traditie, zelfs nog door de moslims overgenomen, dat het eigenlijk heel verbazingwekkend is dat veel protestanten dat ineens niet meer gingen doen, of enkel nog maar in berijmde vorm als volkszang.

Ik weet niet of ze het over genomen hebben, kan...

Je ziet het ook in andere religies. Hindoeïsme bijvoorbeeld.

Overigens een bijbelverhaal zingen heb ik nog nooit IRL in de RKK meegemaakt. Wel bepaalde gebeden trouwens.

Heb je met Pasen iets te doen?

[Olorin 155]

Familie bezoeken.

[Robert Frans 1.653]

Ik weet niet of ze het over genomen hebben, kan...

Je ziet het ook in andere religies. Hindoeïsme bijvoorbeeld.

Overigens een bijbelverhaal zingen heb ik nog nooit IRL in de RKK meegemaakt. Wel bepaalde gebeden trouwens.

Ik weleens bij de broeders van St. Jan, in het Nederlands, en ook in een (evenals Nederlandse) oosters-orthodoxe Goddelijke Liturgie, waar zo'n beetje alles gezongen wordt. Verder helaas vooral in video-opnames van de buitengewone liturgie. Ik vind het in ieder geval heel mooi om te horen (mits niet vals gezongen natuurlijk ) en het heeft ook een bepaalde functie, namelijk de mate waarin de voorlezer er zijn eigen interpretatie in kan leggen minimaliseren.

[Gaitema 439]

Overigens een bijbelverhaal zingen heb ik nog nooit IRL in de RKK meegemaakt. Wel bepaalde gebeden trouwens.

Ik heb het nog eens op tv gehoord. Ik vond het mooi en vreemd te gelijk.

Op zich vind ik het voor de afwisseling wel eens leuk om het zo te horen.

Je let toch op de één of andere manier scherper op de tekst, als er zo bijzonder ermee om gegaan wordt.

[Gaitema 439]

Maar soms kan dat best wel wat eenzaam zijn, als je als een van de weinige parochianen nog wekelijks naar de Mis gaat en de eucharistie gelooft.

Dat is ook een zorg dat ik heb. Op zich zit er bij ons nog wel een man of 500 a 600 in de kerk, nog eens 400 man in een andere kerk en ruim 200 in weer en wijkkerk, je ziet dat hoe jonger de leeftijd is, hoe minder ervan in de kerk zitten.

Toch zie ik weer op onze 25+ kring weer iets moois. Met 10 mensen bij elkaar tussen de 27 en de 50 jaar, toch een hechte club van broeders en zusters.

Het is een aanrader om zo iets te hebben. Daar komen ook enkelen die de kerk verder nooit bezoeken. Ze bezoeken echt deze kring als een beetje hun kerk. Een man van zo 35 jaar zegt dat hij dat doet vanwege de interactie, dat je met elkaar echt in gesprek komt. Hij vindt de kerk zo éénrichtingsverkeer.

Ik zelf had nooit zo'n probleem met de kerk, maar door de vergrijzing word je gedwongen om de gemeenschap opnieuw te ontdekken, zoals in deze kringen. Je moet toch met elkaar een toekomst hebben en je hebt elkaar nodig. Daarin blijkt dan ook snel waarom juist deze mensen de kring opzoeken. 2 zijn er arbeidsongeschikt, waarvan één een longziekte heeft wat een dodelijke afloop gaat hebben. Zij is deels aan het werk, de andere kan geen werk doen en woont onder begeleiding. Weer 4 anderen (ik ook) kampen met werkloosheid. Eén heeft een burnout. Een andere heeft een echtscheiding achter de rug. 7 zijn er alleenstaand. Het valt wel op.

Het is zo'n oeroude joodse en christelijke traditie, zelfs nog door de moslims overgenomen, dat het eigenlijk heel verbazingwekkend is dat veel protestanten dat ineens niet meer gingen doen, of enkel nog maar in berijmde vorm als volkszang.

Ik weet niet wat precies de redenering er achter is geweest. Wat me het meeste verbaast is dat we maar enkele keren in het jaar een avondmaalviering hebben. Dat vind ik eigenlijk best een verarming van het protestantisme. Enkel de Vergadering der gelovigen doen het wekelijks. O ja, de Anglicalen ook. Misschien Lutheranen? Geen idee.

Ik heb weleens een charismatische Mis bijgewoond en de combinatie tussen de vrolijke charismatische liederen en de traditionele eeuwenoude teksten trof mij. Ik denk dat daar de sleutel ligt: openheid voor nieuwe vormen van geloofsbeleving, maar wel vanuit de traditie, vanuit hetgeen ons door de eeuwen heen is overgeleverd.

Deels denk ik. Alles wat nieuw is gaat op een gegeven moment wennen. Dergelijke diensten kennen wij al zo lang als ik leef, maar op een gegeven moment wordt dat ook een gewoonte. Op de één of andere manier is de relatie tussen gemeenteleden heel belangrijk.

Bij ons zie je dat het losse zand wat de gemeente lijkt, een probleem is, maar ook het gemis aan echte diepgang, zegt men.

Ik geloof dat die verbondenheid met elkaar iets is waar de aandacht naar uit moet gaan.

Anders krijg je ook het argument weer, wat je op onze kring hoort, dat het éénrichtingsverkeer is en dat van het losse zand, wat ik een ander hoorde zeggen en zelf ook dacht, is ook een teken aan de wand.

Volgens mij moeten we ook gewend zijn aan de kleine aantallen. De mensen die graag mee willen doen en die zich in het geheel laten betrekken.

Nieuwe vormen van spiritualiteit hebben dan ook geen nieuwe kerkgemeenschappen nodig. Je hoeft niet gereformeerd te worden als je alles volledig in Gods handen wilt leggen en je hoeft niet evangelisch te worden als je graag radicaal voor Jezus gaat. Je kunt gewoon katholiek blijven en je eventueel aansluiten bij een congegratie, werkgroep of als oblaat bij een klooster dat aansluit op jouw geloofsbeleving. Of met toestemming en voldoende animo zelf iets oprichten en je ideeën verdedigen. Dat is iets wat je in het protestantisme veel minder ziet, want daar zijn geloofsbelevingen vaak veel sterker en onlosmakelijker verbonden aan bepaalde theologieën.

Dat kan wel eens kloppen ja.

[Gast Anon_phpbb]

Familie bezoeken.

Als je het een keer wil meemaken, gezongen Evangelie, geef het maar aan. Andere optie trouwens, de SO binnenkort.

[Gaitema 439]

Zo is er voor staan wanneer je daar de behoefte voor voelt best wel wat voor te zeggen, maar het is knap irritant als je daar geen behoefte voor voelt en mensen voor je opstaan waardoor je de beamer met de liedteksten niet meer kunt zien.

Inderdaad

Ik moet zeggen, eens had ik een charismatische christen mee in onze gemeente en dan blijkt een PKN gemeente voor een buitenstaander net gymnastiek te zijn. "Gemeente, zouden julie indien mogelijk willen gaan staat?" Dan gaat iedereen staan. "Gemeente, u mag weer gaan zitten." Gaat iedereen weer zitten. Bij ons gaat dat allemaal op commando. Daar meer spontaan. Daar sta ik nooit bij stil. Dan zingen we opeens weer drie keer amen op het laatst. Dan komt de apostolische geloofsbelijdenis langs, zeggen we op de gebeden weer steeds als reactie op de dominee "Heer ontferm U(,Christus ontferm U over ons)."

Maar over kerkelijke diversiteit gesproken: My two cents:

Het zou wel helpen als mensen wat vaker door hebben dat bepaalde dingen ook een kwestie van smaak is. Dan wordt er heel gewichtig over gedaan, terwijl het er gewoon op aankomt dat ze er wel of niets mee hebben.

Ruimte voor geven in de Kerk wilt ook niet automatisch betekenen dat het in je zondagse eredienst moet. Alsof dat het enige moment in de week is dat je kerk bent.

Inderdaad. Daar maken ze vooral gebruik van in de wat strengere protestantse kerken. Naast de reguliere diensten kan een hoop. De HGJB kan dat bijvoorbeeld ook heel goed.

[Gaitema 439]

Ik wens iedereen het beste toe, in hun kerk

[Lobke 467]

Hoe noemt de E.O het ook al weer? De eucomene van het hart. In mijn woonplaats /kerk wordt iedere maand een 30+ Celebration gehouden en de sprekers komen uit allerlei "gezindte" Andries Knevel, Willem Ouweneel maar ook Antoine Bodar, mij bevalt dat wel.

[Olorin 155]

Inderdaad. Daar maken ze vooral gebruik van in de wat strengere protestantse kerken. Naast de reguliere diensten kan een hoop. De HGJB kan dat bijvoorbeeld ook heel goed.

Maar ergens vind het ook weer jammer als het een soort van extra zondagse viering wordt met een wat losser of jonger karakter. Dan wordt het voor mijn gevoel iets kunstmatigs.

[tin 1]

Ik ben overigens seculier humanist: Seculier humanisme is een humanistische stroming die uitgaat van rede, ethiek en rechtvaardigheid. Daarnaast is men tegen het gebruik van het bovennatuurlijke en het spirituele om de moraal te bepalen en besluitvorming te beïnvloeden. Zoals andere vormen van humanisme is het seculier humanisme een levenshouding die zich bezighoudt met de manier hoe mensen aangename en gelukkige levens kunnen leiden. (aldus wiki)

Humanisme in het algemeen heeft niets met het wel of niet uitsluiten van het bestaan van God(en). Ik sluit dat zelf ook niet geheel uit, ik ben immers agnostisch atheïst (zie Engelstalige wiki).

Ik denk dat tin de quotes niet goed las of door elkaar haalde en dat de vragen naar mij waren bedoeld, maar dan hoor ik dat nog wel van hem/haar.

Ja je hebt gelijk ,, ik las het niet goed .

liefs,

Tin

[Gaitema 439]

Hoe noemt de E.O het ook al weer? De eucomene van het hart. In mijn woonplaats /kerk wordt iedere maand een 30+ Celebration gehouden en de sprekers komen uit allerlei "gezindte" Andries Knevel, Willem Ouweneel maar ook Antoine Bodar, mij bevalt dat wel.

Leuk

Bij ons hebben de kerken op dit moment wel gezamelijke ideeën en dat via een platform van de YFC. Maar dat gaat voorlopig in de richting van tienerdiensten.

Gezamelijke 30+ kennen we nog niet.

Wel is onze gemeente bezig met het project voor meerdere generaties, vanwaaruit doelgroependiensten o.a. moet voort komen. Allemaal nog heel erg in de kinderschoenen.

[Gaitema 439]

Inderdaad. Daar maken ze vooral gebruik van in de wat strengere protestantse kerken. Naast de reguliere diensten kan een hoop. De HGJB kan dat bijvoorbeeld ook heel goed.

Maar ergens vind het ook weer jammer als het een soort van extra zondagse viering wordt met een wat losser of jonger karakter. Dan wordt het voor mijn gevoel iets kunstmatigs.

Ik heb altijd zo iets van: als het publiek erdoor gesterkt wordt, dan is het goed.

Bij ons hebben we een hardnekkig probleem. De bekende formules zijn uitgewerkt. We moeten met iets knussers, persoonlijkers en iets beters komen. Nu hebben we diensten in de jeugdruimte in de planning voor jongeren en jonge gezinnen, metr kinderoppas

een mix van zingen, bidden, voorzang door een paar jongeren, getuigenis, na praatje met de bezoekers en korte verkondiging door de dominee, slotgebed.

[Gaitema 439]

O ja, voor de tijd koffie en er na een broodje knakworst. De dienst begint om 12:15 uur. Koffie om 12:00 uur. We noemen het geen dienst, maar "Take a Breake".