Hoe moet je evangeliseren?

[Henriëtte 0]

Onder andere naar aanleiding van dit topic vraag ik mij af hoe je het best het evangelie over kan brengen? Hebben jullie wel eens geevangeliseerd, en zo ja, hoe hebben jullie dat gedaan?

Vaak hoor ik dat daden meer zeggen dan woorden. Meestal is dat zo, maar hoe kun je aan goede daden (de vruchten) nu zien dat dat komt door je geloof in God? Immers, andere niet gelovige mensen hebben ook mooie vruchten maar dat komt niet door hun geloof in God, dus waarom zou men de link bij jou wel leggen? Is het dan niet effectiever om het gesprek aan te gaan? En zo ja, hoe moet dat gesprek er uit zien dan?

Dus, tot zo ver mijn gedachten en vragen, ben benieuwd wat anderen vinden.

Overigens heb ik zelf een paar keer "geevangeliseerd" maar meer omdat het moest dan dat ik het wilde. Heb dus ook vrij weinig mensen aangesproken.

[Gaitema 439]

Ten eerste: het zal van God moeten komen.

Je kan zelf niet evangeliseren. De Heilige Geest doet het. Wel moeten we in beweging komen en biddend bezig gaan.

Maar hoe dat in de praktijk uit pakt?

Ik heb wel eens gemerkt dat het je overkomt. Het zijn sporadische momenten.

Een collega stelde me promt vragen over het paasverhaal, omdat hij de Passion had gezien.

Als man die zonder geloof was opgegroeid, begreep hij er nog niet veel van.

Dat kwam me letterlijk toe vallen, zo iets.

Ook in het clubwerk merk ik dat het mee geven van het evangelie aan de jeugd vaak juist het krachtigst werkt, als je heel bewust ervoor gebeden en gezocht hebt naar Gods leiding.

Vandaag sprak ik in gedachten tegen God en zei hem minder gericht op me zelf te willen zijn en meer op de ander. Dat Hij me met de juiste mensen in contact zal brengen, zoals Hij wil. Zo was ik in mijn gedachten wel een half uur aan de klets met Hem.

Nu verlaat ik het werk aanstaande donderdag (helaas, einde contract, geen verlenging)

en daar op het werk kan ik altijd goed opschieten met een afrikaanse jonge man uit Togo. Een moslim. (iets jonger dan ik)

Hij zei me in de pauze me eens te willen opzoeken thuis.

Dat lijkt me leuk!

Is dit toeval? Ik vermoed dat het er mee te maken mee zou kunnen hebben.

Ik heb zo ook al aan een eerdere baan een collega over gehouden als contact. Een christen dan. Eentje die net bekeerd was en die juist weer tot God bad om iemand om tegen aan te kunnen praten over het geloof en zo. Een maatje. Toen kwam ik volgens hem opeens op het werk. Uit het zelfde dorp, woont vlak bij me. Terwijl we een uur fietsen van het werk wonen. We hadden beiden geen auto en gingen dan ook samen steeds naar het werk en weer naar huis op de fiets. Zijn gebed kennelijk helemaal verhoord!!

Dat is het grappige wat ik ontdekt heb. Je kan zelf bidden, maar je kan ook zelf gebruikt worden voor gebeden van anderen.

[Gaitema 439]

Een neef van me (ook dominee) schreef het afgelopen week het volgende op facebook, uit zijn ervaring met evangelisatie die week:

Barmhartig of banghartig: niet of toch weer wel helpen...?

Vorig jaar had ik hier al eens verteld hoe ik op een zondagochtend stopte om een wild gebarende buitenlandse man te helpen. Achteraf bleek ik, zo was mijn en ook jullie vermoeden, gespaard voor een beroving of iets dergelijks.

Vanavond reed ik naar de voetbaltraining en zag in een oogwenk een bruine man met tassen bij de bushalte bij ons huis staan. Vijf seconden dacht ik: 'Ik rij door, moet opschieten om op tijd op het veld te staan.' Toen speelde het Barmhartige Samaritaansyndroom weer op. Blijkbaar werkt ie ook buiten de zondagen om... Dus keerde ik om. 'Twee minuutjes te laat kan nog wel', dacht ik.

Hoewel ik nooit met de bus ga en de bustijden niet ken, vroeg ik me af of er überhaupt nog wel een bus om na 19.00 uur rijdt in Ottoland (voor velen is het sowieso een openbaring dat er in ons gat openbaar vervoer is...).

De man sprak engels en klaagde dat er net een bus zomaar door reed. Ook een tweede bus (volgens mij had ik die gezien - een taxibusje) reed hem voorbij. 'Racism', zo vermoedde hij. De vorige keer ging er naar eigen zeggen wel een bus om dit tijdstip.

Vroeg hem waar hij nu vandaan kwam. Bij 'een kind en vrouw een paar huizen verderop' in Ottoland. Hij wilde graag naar het station in Sliedrecht om vandaar met de trein naar zijn huis in Den Haag te gaan. De Barmhartige Samaritaan in mij was sinds mijn vorige ervaring wat minder warmhartig geworden. Meer achterdochtig: kan ik zonder risico een vreemde helpen? Ondertussen vroeg hij me, lichtelijk gefrustreerd, hem naar Sliedrecht te rijden. 'In name of humanity.' Ik mompelde nog dat ik een afspraak had om 19.30 uur (wat het ondertussen al was geworden). Na nog wat doorvragen kreeg ik helder bij wie in Ottoland hij was geweest - daardoor groeide mijn vertrouwen wat verder. 'That woman told me about Jesus' zei hij ook nog tussen neus en lippen door. Toen ik besefte dat die vrouw geen auto had om hem te helpen, kreeg de Bang-hartige Samaritaan meer moed. Vooruit, stap maar in.

In de auto rook ik een behoorlijke kegel en was nog niet helemaal 100% op mijn gemak. Ik begon een gesprekje. Hij bleek uit een Noord-Oost-Afrikaans land te komen. Nieuwsgierig vroeg ik hem waarom hij zei dat die vrouw hem over Jezus had verteld. Zij bleek hem een keer te hebben geholpen en daarna over haar geloof verteld en dat dat ook goed voor hem was. Maar daar wilde hij toch niet aan. Hij geloofde in 'humanity'. Er moest wel iets zijn, maar wat? Vermoedend dat hij vast in Afrika niet zo was opgevoed, vroeg ik hem naar zijn jeugd. In zijn vaderland waren ze allemaal moslim. Niet omdat dat een keuze was, maar omdat je zo geboren was.

We spraken verder over zijn land, de reden waarom hij gevlucht was (hij deed mee aan protesten tegen de regering en was bang om doodgeschoten te worden, zoals anderen al overkomen was) en wat hij nu deed. Hij woonde eerst in een dorpje in de buurt, maar nu in de grote stad. 'I don't like small villages. Some people are nice, but most of them are more conservative, especially against foreigners. But that's true all over the world." Ik kon hem eigenlijk geen ongelijk geven. Als ik wel eens hoor hoe er over buitenlanders gesproken wordt...

Toen we Sliedrecht naderden, dacht ik: 'Misschien zie ik hem nooit meer, zal ik vertellen wie Jezus voor mij is?' Ach ja, nog maar een risicootje lopen dan. Dus hem verteld dat niet alleen die vrouw in Ottoland, maar ook ik in Jezus geloof. Christenen zijn echt geen betere mensen, ik ook niet, zo hield ik hem voor. Maar ik weet dat Hij mij vergeven heeft. En ieder mens vergeeft wat hij of zij ook ooit gedaan heeft. En dat Hij mij de kracht geeft om opnieuw te proberen het goede te doen. Zoiets. In ieder geval was het mijn kortste preek ooit...

Bij het station vroeg ik of ik voor hem in de auto mocht bidden en dat mocht. Bij het afscheid nemen zei hij dat er misschien toch wel Iets moest zijn. Want elke keer als hij nood zat, kwam er iemand die iets met Jezus had, op zijn weg. Die vrouw in Ottoland en nu ik ook weer.

Een half uur later kwam ik aan bij de voetbal en had wat uit te leggen aan de trainer...

[Gast Anon_phpbb]

Grotendeels door hoe je leeft, hoe daaruit je geloof, hoop en liefde spreken. Door jezelf kenbaar te maken als gelovige. Door beschikbaar te zijn, ook voor vragen, zonder jezelf op te dringen.

En als je geroepen bent te verkodnigen, door te verkondigen

[Olorin 155]

Je manier van leven en vooral niet de drang hebben om mensen te veroordelen, mensen op een opdringerige manier benaderen en te denken dat jij ze kunt bekeren. En heel belangrijk, mocht je met mensen in gesprek gaan, luister ook oprecht naar ze.

De meeste mensen weten onderhand wel iets van een evangelie of hebben Jesus Christ Superstar gezien. Wellicht dat mensen die een roeping hebben te evangeliseren wel terein te winnen hebben door te laten zien dat niet alle vooroordelen over het christendom terecht zijn, ook al zijn christenen er prima toe in staat juist die vooroordelen te bevestigen.

[Ursa 1]

Ik heb een poos E&R gedaan. Eén van de dingen waar ik wel tegenaan liep was dat mensen zeiden dat ze niks nodig hadden. Ze hadden alles wat ze wilden al, waarom zouden ze moeten gaan geloven? Een lastige vraag vond ik (of ik had nog niet genoeg ervaring). Je gaat er dan wel over nadenken wat het christendom te bieden heeft.

Ik denk dat het sowieso belangrijk is in gesprek te gaan. En misschien eerst wel andere problemen op te lossen of een ander te helpen voor je het evangelie over hem uitstort. Als je dat al doet.

[Chappo 0]

Ik liep zelf altijd tegen de kramp aan als het woord 'evangelisatie' genoemd werd. Ik zie dit ook best veel om me heen, vooral onder christelijke jongeren. Evangeliseren? Getuigen? Ja, dan moet je iets doen voor/met/bij ongelovigen.

Vervolgens komen de lijsten aan dingen die je moet doen. Iets zeggen van een vloek. Vragen om stilte als je bidt voor je eten. Folders uitdelen op straat. Mensen uitnodigen naar de kerk. Nu is er niks mis met al deze zaken en ik generaliseer enig sinds, maar dit is het gewoon niet voor mij.

Ik zie evangeliseren nu eigenlijk gewoon als leven. Ik ben christen. Dit betekent dat ik in Christus een nieuwe schepping ben. Ik ben een tempel. In mij woont de Allerhoogste God. Dus ik kan gewoon handelen, gewoon leven vanuit Gods liefde. God is het uiteindelijk die mensen trekt. Ik doe dus geen moeite meer om nadrukkelijk te evangeliseren of zo. Ik wil gewoon Gerben zijn, gewoon zijn wie ik ben. Ik ben Gods visitekaartje (als het goed is).

Het hangt vervolgens nogal van de situatie af hoe je met dingen omgaat en er op reageert. Voorbeeldje. Ik kreeg altijd mee uit de kerk dat je mensen mag(moet) aanspreken als ze vloeken (vloeken: Gods naam misbruiken). Nu bevind ik me steeds meer in een omgeving waar veel (en hard) wordt gevloekt: defensie. Vanaf augustus ga ik hier hopelijk full-time functioneren. Als ik serieus van elke vloek iets moet gaan zeggen dan kan ik niet eens meer normaal functioneren. Simpelweg, omdat je de helft van de tijd mensen aan het verbeteren bent. Je enkel irritaties op wekt. De grap is echter dat je dat niet eens hoeft te doen om op te vallen. Mensen kwamen er binnen de kortste keren al achter dat ik zelf dus niet vloek. Dat ik dus niet met jan en alleman het bed in duik. Mensen hebben zelfs al gezegd dat ik op een bepaalde manier stevig in het leven sta door mijn overtuiging. Dat is nu precies mijn punt. Ik wil gewoon zijn wie ik ben, geen politie-agentje spelen. Natuurlijk als ik veel met mensen om ga spreek ik ze best een keer aan op taalgebruik. Als mensen er dan rekening mee willen houden: super. En als mensen dan een keer een gesprek er over willen zijn ze altijd welkom. Bij open deurtjes wil ik ook nog wel even wat proberen, maar ik ga niet forceren.

Kijk er voor uit dat je voordat je mensen amper kent je bak met evangelie over ze uitstort. Dat je alleen maar de irritante politieagent wordt. Ik wil iemand zijn die zijn werk goed doet. Prettig in de omgang is. Betrouwbaar en behulpzaam. Jezus vroeg ook eerst aan Zacheüs of Hij bij hem mocht komen eten. Hij begon niet te preken. Er staat zelfs nergens dat Hij dat überhaupt gedaan heeft bij Zacheüs thuis. Hij gaat bij hem eten en die beste man verandert.

Het punt wat Ursa aandraagt is een lastige vraag waar ik me de laatste tijd ook mee bezig heb gehouden. Mensen lijken(ik wil dat niet in twijfel trekken) echt gelukkig en zeggen niks nodig te hebben. Het enige wat ik nadrukkelijk wil is vreugde in mijn leven. Ik ben redelijk lyrisch over het christelijk hedonisme(John Piper). Ik wil dat God zoveel onverwoestbare vreugde in mijn leven geeft, wat er ook gebeurt. Dat er mensen om mij heen zich op den duur af gaan vragen: wat maakt Gerben zo blij?

[Jerommel 0]

Ik wil gewoon Gerben zijn, gewoon zijn wie ik ben.

Ik denk dat je kunt kiezen uit:

- Gerben

[Chappo 0]

Ik wil gewoon Gerben zijn, gewoon zijn wie ik ben.

Ik denk dat je kunt kiezen uit:

- Gerben

Wel, daar maak je op flauwe wijze natuurlijk wel een punt. Maar je begrijpt ook wel wat ik ermee bedoelde Uiteindelijk ben je altijd wie je bent. Althans, maar dat is denk een zinloze discussie die off-topic voert. Ben je iemand of word je iemand? In het eerste geval kun je namelijk wel soort van "naast je schoenen lopen".

[Jerommel 0]

In het 2e geval ook hoor.

Iets waar een mens altijd op moet letten i.m.o.

Voorlopig kan niemand ontkennen dat Jerommel als Jerommel zal sterven, en Gerben als Gerben.

We moeten het er maar mee doen, denk ik.

Niet voor niets heb ik mijn onderschrift.

Ik maak me geen illusies, en ik verkoop ze ook niet als ik over het geloof praat, als het gesprek die kant op gaat.

[Gast Anon_phpbb]

Ik heb een poos E&R gedaan. Eén van de dingen waar ik wel tegenaan liep was dat mensen zeiden dat ze niks nodig hadden. Ze hadden alles wat ze wilden al, waarom zouden ze moeten gaan geloven? Een lastige vraag vond ik (of ik had nog niet genoeg ervaring). Je gaat er dan wel over nadenken wat het christendom te bieden heeft.

Ik denk dat het sowieso belangrijk is in gesprek te gaan. En misschien eerst wel andere problemen op te lossen of een ander te helpen voor je het evangelie over hem uitstort. Als je dat al doet.

Het christendom heeft imho niets te bieden aan wie denkt alles al te hebben

[Chappo 0]

Ik heb een poos E&R gedaan. Eén van de dingen waar ik wel tegenaan liep was dat mensen zeiden dat ze niks nodig hadden. Ze hadden alles wat ze wilden al, waarom zouden ze moeten gaan geloven? Een lastige vraag vond ik (of ik had nog niet genoeg ervaring). Je gaat er dan wel over nadenken wat het christendom te bieden heeft.

Ik denk dat het sowieso belangrijk is in gesprek te gaan. En misschien eerst wel andere problemen op te lossen of een ander te helpen voor je het evangelie over hem uitstort. Als je dat al doet.

Het christendom heeft imho niets te bieden aan wie denkt alles al te hebben

De vraag is natuurlijk of ze ook daadwerkelijk alles hebben. Ik denk het niet, dus heeft het christendom nog wel wat bieden denk ik. Dan is de volgende vraag (en volgens mij de moeilijkheid die Ursa aanhaalt) hoe ga je daar mee om? Hoe biedt je mensen Alles aan, terwijl ze denken alles al te hebben?

[Ursa 1]

Ook belangrijk, hoe voorkom je dat je je negatief uit. Zo van 'ja, maar je bent zondig!' of 'je denkt alles te hebben, maar het is allemaal eindig en kwetsbaar'.

Nu zou je dat wel op een goede manier kunnen brengen natuurlijk.

[Gast Anon_phpbb]

Grotendeels door hoe je leeft, hoe daaruit je geloof, hoop en liefde spreken. Door jezelf kenbaar te maken als gelovige. Door beschikbaar te zijn, ook voor vragen, zonder jezelf op te dringen.

En als je geroepen bent te verkodnigen, door te verkondigen

[MysticNetherlands 298]

Ik heb een poos E&R gedaan. Eén van de dingen waar ik wel tegenaan liep was dat mensen zeiden dat ze niks nodig hadden. Ze hadden alles wat ze wilden al, waarom zouden ze moeten gaan geloven? Een lastige vraag vond ik (of ik had nog niet genoeg ervaring). Je gaat er dan wel over nadenken wat het christendom te bieden heeft.

Ik denk dat het sowieso belangrijk is in gesprek te gaan. En misschien eerst wel andere problemen op te lossen of een ander te helpen voor je het evangelie over hem uitstort. Als je dat al doet.

Het christendom heeft imho niets te bieden aan wie denkt alles al te hebben

Idd, des te meer aan de armen van geest.

[Jerommel 0]

Ook belangrijk, hoe voorkom je dat je je negatief uit. Zo van 'ja, maar je bent zondig!' of 'je denkt alles te hebben, maar het is allemaal eindig en kwetsbaar'.

Nu zou je dat wel op een goede manier kunnen brengen natuurlijk.

Ligt er een beetje aan wie je voor je hebt.

Mensen die ik spreek hebben over het algemeen wel in de gaten dat mensen niet heilig zijn, dat ze (uit zich)zelf niet heilig zijn.

Ook het concept van vergankelijkheid is niet iets nieuws.

Als iemand zich daar al gaat verzetten heeft verder praten over het geloof ook niet zo veel zin.

Het heeft ook met de leeftijd en de levenservaring te maken.

Twintigers zijn nog helemaal vol van hun verse "volwassenheid", waar een veertiger zich al realiseert dat (mentale) volwassenheid een illusie is, en dat dromen bedrog zijn.

[Miesje 0]

Onder andere naar aanleiding van dit topic vraag ik mij af hoe je het best het evangelie over kan brengen? Hebben jullie wel eens geevangeliseerd, en zo ja, hoe hebben jullie dat gedaan?

Vaak hoor ik dat daden meer zeggen dan woorden. Meestal is dat zo, maar hoe kun je aan goede daden (de vruchten) nu zien dat dat komt door je geloof in God? Immers, andere niet gelovige mensen hebben ook mooie vruchten maar dat komt niet door hun geloof in God, dus waarom zou men de link bij jou wel leggen? Is het dan niet effectiever om het gesprek aan te gaan? En zo ja, hoe moet dat gesprek er uit zien dan?

Dus, tot zo ver mijn gedachten en vragen, ben benieuwd wat anderen vinden.

Overigens heb ik zelf een paar keer "geevangeliseerd" maar meer omdat het moest dan dat ik het wilde. Heb dus ook vrij weinig mensen aangesproken.

iedereen op zijn eigen manier.

het is geen beroep he.

[Jerommel 0]

Maar voor sommigen wél een roeping, God doet daar een beroep op de gelovigen.

Maar je kan er dus ook een hoop mee stuk maken.

Dus "de eigen manier" is niet altijd Gods manier.

Het is dan ook aan te raden om te bidden tot God voordat (of tijdens) je gaat evangeliseren, en alert blijven op persoonlijke emoties die het Woord vertroebelen.

[MysticNetherlands 298]

Maar voor sommigen wél een roeping, God doet daar een beroep op de gelovigen.

Maar je kan er dus ook een hoop mee stuk maken.

Dus "de eigen manier" is niet altijd Gods manier.

Het is dan ook aan te raden om te bidden tot God voordat (of tijdens) je gaat evangeliseren, en alert blijven op persoonlijke emoties die het Woord vertroebelen.

Amen.

[Maria K. 51]

Hoe biedt je mensen Alles aan, terwijl ze denken alles al te hebben?

Hier ben ik meestal een beetje cynisch, of sarcastisch zoals je wil.

Maar het blijkt het beste te werken in de praktijk.

Leren van de reclame wereld?

Behoefte kweken?

Of leren van Jehova's Getuigen methodieken?

Overlijdensberichten in de krant nalopen?

Posten bij het GGZ en Sociale Dienst?

[Pinkeltje 0]

Jezelf zijn. Proberen te leven zoals Christus dat wil.* Je mening geven als die gevraagd wordt en niet bang zijn om dan te zeggen wat je overtuiging werkelijk is. Openstaan voor kritiek als mensen je hypocriet vinden. Eerlijk zijn: het leven van een christen is er ook een van vallen en opstaan, van twijfels. Het is niet alsof een christen perfect is.

Mensen van mijn leeftijd (twintigers) zijn vaak opgegroeid in gezinnen waarvan de ouders helemaal afgeknapt zijn op de kerk. Ze weten weinig van het christendom en wat ze weten is niet altijd even positief. En ze stellen inderdaad de vraag: wat moet ik met het christendom? Ik vermaak me zo ook wel.

*merkwaardigerwijs merken sommigen het echt wel dat je anders leeft dan je leeftijdsgenoten, zelfs als je niet vertelt dat je zondag naar de kerk gaat

[Chappo 0]

Hoe biedt je mensen Alles aan, terwijl ze denken alles al te hebben?

Hier ben ik meestal een beetje cynisch, of sarcastisch zoals je wil.

Maar het blijkt het beste te werken in de praktijk.

Leren van de reclame wereld?

Behoefte kweken?

Of leren van Jehova's Getuigen methodieken?

Overlijdensberichten in de krant nalopen?

Posten bij het GGZ en Sociale Dienst?

Begrijp ik je goed als je zegt te willen gaan manipuleren? Inspelen op het verlies van geliefden? Of botweg irritant aan de deur blijven komen?

[Maria K. 51]

Ik zal het even extra belichten.

Hier ben ik meestal een beetje cynisch, of sarcastisch zoals je wil.

[Vrede 0]

Ik meld me aan als oefenmens om op te evangeliseren, elke methode mag gebruikt worden:P.

Ik zou maar al te graag kennis bijleren, heb ook nooit een Jehovah getuige aan de deur gehad jammer genoeg.

[Gaitema 439]

Ik heb een poos E&R gedaan. Eén van de dingen waar ik wel tegenaan liep was dat mensen zeiden dat ze niks nodig hadden. Ze hadden alles wat ze wilden al, waarom zouden ze moeten gaan geloven? Een lastige vraag vond ik (of ik had nog niet genoeg ervaring). Je gaat er dan wel over nadenken wat het christendom te bieden heeft.

Ik denk dat het sowieso belangrijk is in gesprek te gaan. En misschien eerst wel andere problemen op te lossen of een ander te helpen voor je het evangelie over hem uitstort. Als je dat al doet.

Het christendom heeft imho niets te bieden aan wie denkt alles al te hebben

De vraag is natuurlijk of ze ook daadwerkelijk alles hebben. Ik denk het niet, dus heeft het christendom nog wel wat bieden denk ik. Dan is de volgende vraag (en volgens mij de moeilijkheid die Ursa aanhaalt) hoe ga je daar mee om? Hoe biedt je mensen Alles aan, terwijl ze denken alles al te hebben?

Volgens mij doelt hij op de woorden van Jezus:

"Gezonde mensen hebben geen dokter nodig, maar zieken wel."