Samenwonen of trouwen?

[joon 0]

Gezien uit het standpunt van de Bijbel, hoort het dat je trouwt, in plaats van eerst samenwoont.

Laten we eens deze veronderstelling achterwege laten.

Waar zouden jullie voor kiezen, en waarom?

Persoonlijk zou ik nog steeds eerst trouwen. Voor mij klinkt samenwonen als: "ik wil het wel eens proberen, maar ik durf me nog niet te binden."

Als je trouwt, dan waag je die grote stap echt direct samen, je wordt officieel man en vrouw. Naar mijn gevoel mis je dat wel als je samenwoont. Als je nadien trouwt, dan word je dat ook officieel, maar dan is het enkel maar een ring om je vinger en een trouwboekje.

Ik ben benieuwd naar anderen hun mening en redeneringen hierrond

[Olorin 154]

Ik neig dan naar trouwen. Omdat uit elkaar gaan als je op zo'n manier al met elkaar samen leeft me al teveel aan scheiden doet denken.

Nu, je kunt ook hebben dat je al van plan bent te trouwen maar je woning al in gebruik wilt nemen, of dat je samenwonen geleidelijk is ontstaan. (Sommigen wonen al praktisch samen maar bestaat hun woning gewoon uit twee woningen, al dan niet met wat accent verschillen van de officiële huurder. )

Maar een bewuste keuze tot echt samenwonen zonder trouwen (dat is immers ook samenwonen) vind ik in zichzelf al een soort van 'huwelijk light' en dan heb ik liever de volledige versie. Of je moet het zien als een soort van testfase, maar die insteek zit me niet lekker. Dan ligt de drempel misschien lager (in de praktijk valt dat wel mee denk ik) en tegelijk heeft het uit elkaar gaan wel de impact van een echtscheiding denk ik.

Maar dat is een beetje mijn mening.

[Hongerige Wolf 0]

Gezien uit het standpunt van de Bijbel, hoort het dat je trouwt, in plaats van eerst samenwoont.

Het huwelijk zoals wij dat nu kennen is volgens mij helemaal niet bijbels in strikte zin.

[Nunc 0]

Gezien uit het standpunt van de Bijbel, hoort het dat je trouwt, in plaats van eerst samenwoont.

Het huwelijk zoals wij dat nu kennen is volgens mij helemaal niet bijbels in strikte zin.

dat is waar, maar dat je publiekelijk bekend maakt dat je met elkaar verder wilt (een 'verbond' sluit) zoals dat in de bijbel gaat, lijkt wel meer op wat wij tegenwoordig 'trouwen' noemen, dan dat het lijkt op samenwonen, omdat bij dat laatste het commitment mist.

[Hongerige Wolf 0]

Dat hangt er natuurlijk maar net vanaf hoe je het aanpakt. Je hebt mensen die stiekem en in stilte voor de wet trouwen, dat heeft dan weer meer weg van niet-trouwen vind ik.

Ikzelf vind in ieder geval dat seksualiteit binnen een verbond van liefde en trouw hoort. Of dat een huwelijk moet zijn, tja, ik heb daarvoor iets te veel (christelijke) huwelijken op allerlei manieren kapot zien gaan om nog vol vertrouwen te kunnen verkondigen dat dát de enige juiste weg is.

[Nunc 0]

Dat hangt er natuurlijk maar net vanaf hoe je het aanpakt. Je hebt mensen die stiekem en in stilte voor de wet trouwen, dat heeft dan weer meer weg van niet-trouwen vind ik.

inderdaad, en vandaar dat je als christen ook publiekelijk voor je kerkelijke gemeente trouwt.

[Chappo 0]

Is de vraag niet enig sinds zinloos speculeren? Ik heb namelijk werkelijk waar geen idee wat ik zou doen...

[winterzon 0]

Ik zou eerst proberen om samen te wonen. Je leert elkaar hierdoor op een andere manier kennen dan wanneer je gewoon samen uitgaat en niet 24u per dag (bij wijze van spreken) samenhokt. Dit samenwonen kan een opstapje zijn naar een huwelijk, waar je echt voor elkaar kiest (maar evengoed de ontdekking dat het samen toch niet helemaal lukt).

[Floes 0]

Komt dit topic naar aanleiding van mijn mededeling? Ik voel me nl. aangesproken In realiteit is het gewoon niet voor iedereen even makkelijk om die stap van a naar c zo te zetten. Daarom maken we een tussenstop op b, met zeker c als uiteindelijk doel.

[joon 0]

Het was mede door jouw post en mijn gesprek met Archillion over trouwen/samenwonen.

dus ik viseer je niet, ik was gewoon geinteresseerd naar anderen hun mening.

[Lobke 467]

@Floes,

Jullie zijn niemand op dit forum verantwoording schuldig. Persoonlijk leek me dit topic ook als reactie op jouw mededeling, niet prettig.

[Ken Yehuwdiy 0]

Gezien uit het standpunt van de Bijbel, hoort het dat je trouwt, in plaats van eerst samenwoont.

Gaat het in de Bijbel ooit over samenwonen? Jawel, te weten in Psalm 133,1:

Een pelgrimslied, van David. Zie, hoe goed en hoe lieflijk is het dat broeders ook eensgezind samenwonen. (HSV)

De NBG geeft Genensis 36,7 en vooral Mattheus 1,18 is een leuke:

De geboorte van Jezus Christus geschiedde aldus. Terwijl zijn moeder Maria ondertrouwd was met Jozef, bleek zij, voordat zij gingen samenwonen, zwanger te zijn uit de heilige Geest.

Het standpunt van de Bijbel is dat samenwonen is toegestaan zolang men maar in ondertrouw met elkaar gaat wat zeggen wil elkaar trouw belooft.

Laten we eens deze veronderstelling achterwege laten.

Waar zouden jullie voor kiezen, en waarom?

Persoonlijk zou ik nog steeds eerst trouwen. Voor mij klinkt samenwonen als: "ik wil het wel eens proberen, maar ik durf me nog niet te binden."

Als je trouwt, dan waag je die grote stap echt direct samen, je wordt officieel man en vrouw. Naar mijn gevoel mis je dat wel als je samenwoont. Als je nadien trouwt, dan word je dat ook officieel, maar dan is het enkel maar een ring om je vinger en een trouwboekje.

Ik ben benieuwd naar anderen hun mening en redeneringen hierrond

Zoals je aan de reacties kan merken is dit een fictief beeld van de realiteit. De hedendaagse betekenis van trouwen is vooral ingegeven door het witte doek en niet zozeer door de Bijbel. Paulus adviseert het niet om te trouwen (1 Kor 7,28) vanwege de vele beproevingen. Samenwonen of trouwen maakt niet uit, in beide gevallen is het geven en nemen en een hele opgaaf om het te laten slagen. Vroeger bleven mensen ook vaak bij elkaar uit plichtsbesef en uit angst voor praatjes en roddels. Die zaken spelen tegenwoordig niet meer mee dus scheiden mensen veel sneller. Ik vind niet dat mensen snel moeten scheiden, maar iemand dwingen om van je te houden is het andere uiterste. Slaag je in het samenwonen dan doe je dat ook door te trouwen.

[dingo 166]

@Lobke en @Floes: Je kan er ook meer achterzoeken dan er is. Op het moment dat je zoiets leest op het forum is het natuurlijk ook gespreksstof voor andere stelletjes. Zeker als die zo'n end bij elkaar vandaar wonen als Joon en Archillion. Dus bij deze het verzoek om weer on topic verder te gaan.

[MasterJapie 0]

Ik heb menig relatie gezien dat de stress van het samen wonen niet aankon. Het lijkt me beter dat je daar achter komt voordat je getrouwd bent.

[Floes 0]

Dadelijk trouwen binnen een redelijke termijn kan nogal wat druk geven. Ik denk dat een koppel beter dit wel kan uitproberen, wel met zicht op trouwen. Als het dan mislukt, wat daarom niet wil zeggen dat iemand heeft gefaald, vind ik het een minder grote ramp dan als er getrouwd werd.

Vriend heeft trouwens ook gezegd dat hij op deze manier waarschijnlijk ook eerder zal durven trouwen, dan als alles in een keer gedaan zou worden. We willen beide ook trouwen, dus het is geen keuze tussen het ene of het ander.

[cobybryant 0]

Te snel trouwen zou ik inderdaad niet aanbevelen, alhoewel lang wachten ook geen garantie is. Het beste kun je gewoon wachten tot je echt zeker bent, want het heeft dezelfde impact als een scheiding wanneer het uitgaat.

[Robert Frans 1.537]

Ik heb weleens gelezen dat samenwonen vóór trouwen een goed recept is voor echtscheidingen. Of dat nu echt waar is weet ik niet, maar getuige de vele echtscheidingen vandaag de dag, terwijl het samenwonen voor het trouwen volgens mij ook vrij normaal is, zal het wel niet helemáál onwaar zijn. Zeker als je ziet dat veel oudere echtparen, stammend uit de tijd dat samenwonen voor het huwelijk absoluut not done was, decennialange huwelijken aanhouden. Als je een echt sterk huwelijk wil, dan kun je het beste direct trouwen, zo zou je kunnen zeggen. En ik heb wel een beetje een idee waarom dat zo kan zijn.

Allereerst zegt de periode van het samenwonen feitelijk niet veel over de rest van het huwelijk. Mensen veranderen, dus over twintig jaar sta je als stel al heel anders in het leven en al heel anders tot elkaar. Dat het bij het samenwonen goed gaat, zegt dus eigenlijk bijzonder weinig over hoe het in het huwelijk gaat. Ik denk dat het hoge aantal echtscheidingen daar ook mee te maken heeft. Men schept hoge verwachtingen op basis van hoe het nú gaat, maar die komen over het algemeen nooit uit. Waarbij men soms zelfs verwacht dat die nare eigenschappen van de ander wel zullen verminderen binnen een huwelijk. Maar meestal is dat niet zo en veranderen béíde echtgenoten, zowel ten goede als ten kwade. Mensen blijven mensen, getrouwd of niet.

Met het samenwonen schep je dus verwachtingen die vrijwel per definitie niet reëel zijn. Nu gaat het goed, maar straks dan? Daar moet je wel op kunnen vertrouwen en dat is nu net de hele basis van het huwelijk: vertrouwen. Als je met elkaar trouwt, althans in elk geval binnen de Kerk, dan beloof je er onvoorwaardelijk voor elkaar te zijn, in voor- en tegenspoed, in goede en kwade dagen. Dat vergt dus een onvoorwaardelijk vertrouwen in elkaar en in de genade van het huwelijk. Een vertrouwen dat ongetwijfeld regelmatig weer vernieuwd moet worden, net zoals het vertrouwen in God regelmatig vernieuwd moet worden. Daar past niet echt een "uitproberen" bij. Vooral omdat de verleiding dan een heel stuk groter wordt om seks voor het huwelijk te hebben.

Natuurlijk hoef je niet totaal onvoorbereid het huwelijk in te stappen. In de periode dat je verloofd bent, ga je je juist goed voorbereiden op het aanstaande huwelijk. Je bespreekt met elkaar waar je wilt wonen, wie wat in het huishouden gaat doen, hoe er voor inkomen wordt gezorgd, hoe de kinderen moeten worden opgevoed, welke verwachtingen je van elkaar hebt, etc. De meeste kerken zullen ook voorbereidende catechese geven over het huwelijk en wat daarbij komt kijken. Die dingen zijn dan ook vele malen belangrijker dan de voorbereidingen voor het feest. Maar dan nog kunnen dingen heel anders lopen dan verwacht en heb je daarmee gewoon te dealen.

En anders kun je altijd nog een weekje kamperen in een iets te klein tentje bij regen, een dag samen een kamer behangen met patroonbehang en een avond op de twee klierige ADHD-zoontjes van de buren passen. Als je elkaar dan nog steeds kunt aankijken zonder moordneigingen, dan zijn jullie prima geschikt voor het huwelijk.

[Floes 0]

Ik denk dat noch samenwonen noch dadelijk trouwen garanties geven op een goed huwelijk. Anders zou het eenvoudig zijn.

[cobybryant 0]

Bij trouwen sluit je een verbond, maar daar hebben mensen tegenwoordig niet zoveel meer mee.

[Ken Yehuwdiy 0]

Samenwonen of trouwen, het maakt geen verschil en ik snap werkelijk niet waarom mensen nog denken dat dit wel zo is. Trouwen biedt absoluut geen garanties, het is slechts schijnzekerheid het enige wat garanties biedt is echte liefde.

[Ken Yehuwdiy 0]

Bij trouwen sluit je een verbond, maar daar hebben mensen tegenwoordig niet zoveel meer mee.

Er is sprake van een rechtsgeldige overeenkomst maar het verbond is al gesloten als het goed is wanneer je samenwoont. Of heb jij eerst een streep door de kamer getrokken?

[cobybryant 0]

Met mijn eerste huwelijk heb ik gewoon niet samengewoond eerst, maar toen dat over was had ik lak aan alles en aan God, dus toen ben ik gaan samenwonen en daarna halsoverkop trouwen, omdat het m.i. een doodzonde was. Dat tweede zou ik niemand aanraden.

[Robert Frans 1.537]

Samenwonen of trouwen, het maakt geen verschil en ik snap werkelijk niet waarom mensen nog denken dat dit wel zo is.

Misschien omdat dat verschil er wél is en jij dat misschien (nog) niet ziet? Ik bedoel, je moet toch altijd met de mogelijkheid rekening houden dat jij het niet goed ziet en de rest wel. Dat in deze samenleving er nauwelijks meer verschil zit tussen beide samenlevingsvormen, wil nog niet zeggen dat de Kerk daarin dan maar moet meegaan. Er zijn wel degelijk verschillen. Het kerkelijk huwelijk is een sacrament en er zijn zegeningen en genaden aan verbonden indien men dat sacrament serieus neemt en zich zo voor het aanschijn van de Heer wil verbinden. Ook voor veel protestantse kerken is het huwelijk wel degelijk een speciaal verbond dat man en vrouw met elkaar sluiten.

Men kan zeggen wat men wil, maar als oudere mensen gemiddeld significant langere huwelijken aanhouden dan de huidige jongere mensen, dan weet ik vrijwel zeker dat die oudere mensen duidelijk iets hebben wat de jongere mensen missen. Niet dat zo'n huwelijk altijd even liefdevol en puur zal zijn, maar dat is nu juist het hele punt: het huwelijk zál ook niet altijd even liefdevol en puur zijn. We leven in een gebroken wereld, we zijn zondige mensen en dat betekent dat de huwelijkstrouw nogal eens (ernstig) beproefd wordt. Maar elke beproeving maakt weer sterker als je tóch weigert die trouw op te geven en je dus niet laat leiden door de zonde en het kwaad.

[Henriëtte 0]

Samenwonen of trouwen, het maakt geen verschil en ik snap werkelijk niet waarom mensen nog denken dat dit wel zo is.

In mijn ogen maakt dat zeker wel verschil. Ik zie samenwonen als een contract met zijn tweetjes, trouwen is voor mij een 'verbond', niet alleen tussen jullie samen maar ook met God. Scheiden kan op papier dus misschien wel, maar het verbond kan niet zo maar gebroken. Trouwen is in mijn ogen dus wel degelijk anders. Maar je hebt gelijk als je zegt dat noch samenwonen noch trouwen de garantie geeft op een lang en gelukkig leven samen. Dat ligt namelijk niet aan de afspraken die je samen maakt, maar aan duizend andere factoren.

Overigens wil ik geen seks voordat ik getrouwd ben dus lijkt het me lastig om eerst samen te wonen. Al heb ik wel gehoord van stellen die samenwonen zonder seks te hebben.

[MasterJapie 0]

Ik heb weleens gelezen dat samenwonen vóór trouwen een goed recept is voor echtscheidingen. Of dat nu echt waar is weet ik niet, maar getuige de vele echtscheidingen vandaag de dag, terwijl het samenwonen voor het trouwen volgens mij ook vrij normaal is, zal het wel niet helemáál onwaar zijn. Zeker als je ziet dat veel oudere echtparen, stammend uit de tijd dat samenwonen voor het huwelijk absoluut not done was, decennialange huwelijken aanhouden. Als je een echt sterk huwelijk wil, dan kun je het beste direct trouwen, zo zou je kunnen zeggen. En ik heb wel een beetje een idee waarom dat zo kan zijn.

Je zegt het zelf al; samenwonen voor het trouwen is tegenwoordig vrij normaal. 50% van de huwelijken eindigt in een echtscheiding, dus het is een beetje makkelijk om de schuld te leggen bij het samenwonen. Het is ook vrij normaal dat je seks hebt als je samenwoont; het valt me nog mee dat je de schuld daar niet bij legt. Ik heb het gelijk maar even opgezocht, en samenwonen voordat je gaat trouwen beïnvloedt de kans op een echtscheiding niet: http://madamenoire.com/148743/living-to ... f-divorce/

En de vergelijking met vroeger gaat tegenwoordig niet meer op. Vroeger had een vrouw alleen zekerheid als ze een man kon vinden die voor haar en de kinderen kon zorgen. Een slippertje van de man werd al gauw tussen de vingers door gezien, huiselijk geweld werd genegeerd, etc, omdat de vrouw compleet afhankelijk van de man was. Daarnaast was het regelrecht taboe om te gaan scheiden, misschien nog meer zo dan het een taboe was om eerst samen te gaan wonen. Scheiden was vooral voor de vrouw gewoon geen optie, en om dat te danken aan het feit dat men meteen ging trouwen in plaats van eerst samenwonen is een beetje kort door de bocht.