Zeker zijn van je behoud

[Olorin 155]

Een onderwerp rond de vraag of zeker 'kunt' zijn of je na je dood niet in de hel terecht komt. Of in een verlengde, van een het behoud van iemand die overleden is.

En die vraag kan betrekking hebben tot je hele leven, maar ook vanuit gaande dat als je NU zou sterven.

Tot welke mate geloof je in heils(on)zekerheid voor je zelf betreft?

(En met een eventuele B sub- vraag: wat je kerk er over leert.)

Hoe vertaalt dat zich naar je dagelijkse leven?

En in hoeverre brengt het angst voor je mee voor de dood?

[Robert Frans 1.653]

Zelf ben ik niet zeker van mijn behoud, zoals de katholieke Kerk ook leert. God kent mij immers vele malen beter dan ikzelf, dus blijft bij Hem uiteindelijk het oordeel. Ik weet echter ook niet zeker of ik morgen nog leef, daar doodgaan ook weer niet zo héél ingewikkeld is. Toch leef ik niet elke dag in angst, maar vertrouw er redelijk op dat ik volgende week er nog ben. En zo vertrouw ik er redelijk op dat God en ik van elkaar houden (aan Hem zal het waarachtig toch niet liggen) en elkaar dus niet zomaar kwijtraken na mijn dood.

Soms kan ik dan wel wat angstig zijn voor het Oordeel en alles eromheen, maar daar heb ik dan ook geen problemen mee. Het geeft het geloofsleven net wat meer reliëf, omdat het leven nu eenmaal ook onvoorspelbaar en afwisselend rustig en woelig is. En aangezien Christus en niet het leven zelf het leven is, is het dus logisch dat die "vreze des Heren" ook in mijn wezen gebakken zit.

[Hongerige Wolf 0]

Ik heb geen idee, maar ik vertrouw er op dat het een rechtvaardig oordeel zal zijn (waartegen ik bovendien geen bezwaar zal kunnen maken). Of je er ooit echt zeker van kunt zijn weet ik niet. Ik weet wel dat ik vroeger best behoorlijk zorgen had om de eeuwigheid, maar dat ik door te bidden rust heb gekregen hierover. Ik voel in mijn ziel geen noodzaak meer er over in te zitten. In die zin kun je dus wel zekerheid krijgen, maar ik geloof niet dat je echt een duidelijk 'ja' of 'nee' zult krijgen.

[Minifan 0]

Ik ben altijd geleerd dat als je weet dat je echt in Jezus gelooft en van hem houd, je er zeker van mag zijn dat je behouden wordt.

Verder denk ik er niet echt dagelijks over na, en zoals RoberF zegt, ik ga er ook wel vanuit dat ik er volgende week nog ben.

[Naeva 182]

Wij hadden het daar toevallig gisteren op onze gesprekskring (CGK) over. De meesten konden echt zeggen: 'ik geloof in Jezus, dus ik weet dat ik behouden ben'. Helaas kan ik dat zelf lang niet altijd zo zeggen. Niet vanuit wantrouwen naar God toe, maar omdat mijn persoonlijk geloof (en daarmee ook hoe ik in het leven sta) in mijn eigen ogen helemaal niet altijd van gewapend beton is. En ook omdat de term 'geloven in Jezus' mij blijkbaar niet zegt wat hij een ander wel zegt. Ik vind het nogal abstract. Dus tsja, in vergelijking met kerkgenoten voel ik mij wel heilsonzeker.

Maar als ik dat buiten beschouwing laat: ik ben, in tegenstelling tot vroeger, niet meer bang voor de dood. Ook omdat ik niet meer zo leef met het idee dat mijn redding afhangt van wat ík geloofsmatig presteer. En ook niet dat het leven een soort spel is waarin de vraag is: 'gelooft 'ie het of gelooft 'ie het niet?!?!' Ik leef nu eigenlijk gewoon met het idee dat God van ons houdt (en alles wat daaruit voortvloeit) en dat het doel van ons leven is om Zijn liefde te leren kennen en door te geven, en dat we straks eeuwig met Hem mogen leven.

[Machiavelli 0]

Quote:

Op woensdag 12 mei 2010 17:14:27 schreef Olorin het volgende: Tot welke mate geloof je in heils(on)zekerheid voor je zelf betreft?

Grote mate. Ik mag Christus mijn Heiland noemen en erop vertrouwen dat Hij niet loslaat wat Hij met mij begonnen is toen ik in Zijn verbond ben opgenomen.

Dat gezegd hebbende: Mijn heilszekerheid kent pieken en dalen en ik heb tijden dat ik mij maar moeilijk aan zijn beloftes kan vastklampen.

Binnen onze kerken (Christelijke Gereformeerde Kerken) geloven wij dat elke christen met een zaligmakend geloof zich zeker mag weten van zijn heil, in meer of mindere mate.

Quote:

Op woensdag 12 mei 2010 17:14:27 schreef Olorin het volgende: Hoe vertaalt dat zich naar je dagelijkse leven?

Ik kook er mijn macaroni niet anders door. Wel geeft het in mijn geloofsleven enige rust. Wat ik ook doe en hoe ik ook struikel, Hij laat mij niet gaan.

Quote:

Op woensdag 12 mei 2010 17:14:27 schreef Olorin het volgende: En in hoeverre brengt het angst voor je mee voor de dood?

Dat hangt af van mijn bui.

[Jyoti 0]

Ik ben er eigenlijk niet zo mee bezig. Ik geloof niet dat mensen zeker kunnen weten of ze behouden zijn of niet, maar ik geloof wel in een liefhebbende en rechtvaardige God, geen gemene tiran die erop zit te wachten tot we een fout maken zodat hij ons dan lekker naar de hel kan sturen. Vanuit dat geloof durf ik erop vertrouwen dat ik daar terechtkom waar ik hoor te zijn, waar dat dan ook is. Je leven hier op aarde leven is al meer dan genoeg om mee bezig te zijn, me ook nog eens bezighouden met wat er daarna komt, ligt me niet zo. Eigenlijk speelt wat er na dit leven komt een erg kleine rol in mijn geloof, ik weet niet of dat herkenbaar is, ik weet niet eens of het goed is, maar zo is het bij mij in dit stadium van mijn leven wel.

[Eulogía 0]

Ik ben 100% zeker van mijn behoud en ik ben dus ook niet bang voor de dood. Ik stierf al toen ik gedoopt werd en ben opgestaan in eeuwig leven.

Laatst hoorde ik weer de term over de overgang van dit leven naar het hiernamaals: 'bevorderd worden tot heerlijkheid'.

Ik ervaar het volgende:

2 Kor 1,22

die ook zijn zegel op ons gedrukt en de Geest tot onderpand in onze harten gegeven heeft.

Rom 8,16

Die Geest getuigt met onze geest, dat wij kinderen Gods zijn.

De Heilige Geest getuigt in mijn hart dat ik ben gered en eeuwig leef.

Toen ik een jonge tiener was en in de kerk dingen hoorde over het oordeel enz. enz., kon ik panisch angstig zijn voor de dood en de hel. Ik kon geen zekerheid krijgen en dacht dat ik maar moest afwachten wat zou gebeuren. Ik kon dan vrezen voor het ergste. Totdat iemand tegen mij zei dat ik mijn leven aan Jezus moest geven door Hem te belijden als Heer. Dat deed ik toen en toen kwam de Heilige Geest in mijn hart en gaf Deze mij rust en vrede en zekerheid van mijn heil.

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op woensdag 12 mei 2010 17:14:27 schreef Olorin het volgende: Tot welke mate geloof je in heils(on)zekerheid voor je zelf betreft?

Grappig genoeg leren "wij" dat protestanten heel zielig zijn, omdat ze geen heilszekerheid kennen. Immers, ze moeten maar goed genoeg geloven, en zolang ze leven weten ze niet of het goed genoeg is. Terwijl wij wel zekerheid hebben, door de zichtbare tekens van de sacramenten. Dat lijkt me op zich correct. Voor iedere protestant die beweert zeker te zijn, ben ik er al velen tegengekomen die wel deglijk gingen twijfelen aan hun geloof, en daarmee naar hun eigen theologie hun behoud verloren.

Aan de andere kant kent het katholicisme nu juist géén heilszekerheid, waar de post-Luthersen de heilszekerheid op basis van geloof hebben geïntroduceerd.

Wat mijzelf betreft: ik geloof hierin volledig wat de Kerk leert. Mijn heilszekerheid ontleen ik aan de zichtbare sacramenten. Maar ik geloof, net als de Kerk, niet dat als Christus spreekt over een oordeel voor allen, Hij zich vergiste. Dat oordeel komt, voor allen, en pas daar zal duidelijk worden welke kant het op gaat. De dood is overwonnen, maar waar het eeuwig leven zal worden doorgebracht zal blijken in het oordeel, dat in het laatste oordeel op de dag der wrake zijn definitieve bestendiging zal krijgen. Niemand is daar van uitgezonderd.

Quote:

Hoe vertaalt dat zich naar je dagelijkse leven?

Memento mori is het devies van de trappisten, en ik onderschrijf dat volledig. Een dag zonder de nabijheid van de dood is een dag zonder leven.

Quote:

En in hoeverre brengt het angst voor je mee voor de dood?

niet.

[Machiavelli 0]

Quote:

Op woensdag 12 mei 2010 21:08:32 schreef Cornelius van Wijck het volgende: [...]Immers, ze moeten maar goed genoeg geloven, en zolang ze leven weten ze niet of het goed genoeg is.

Dat is niet echt correct, niet voor gereformeerden iig. Als wij het geloof hebben ontvangen mogen wij zeker zijn van ons behoud. Ook als het een klein, door twijfel geplaagd, geloof is.

Ons behoud is namelijk niet afhankelijk van ons geloof, maar van Christus.

[Morphogenesis 4]

Quote:

Op woensdag 12 mei 2010 17:14:27 schreef Olorin het volgende: Tot welke mate geloof je in heils(on)zekerheid voor je zelf betreft?

Ikzelf geloof dat wanneer je Jezus aanneemt als Verlosser en Heiland, je toch een zekerheid hebt na de dood.

Quote:

(En met een eventuele B sub- vraag: wat je kerk er over leert.)

Dat dus.

Quote:

Hoe vertaalt dat zich naar je dagelijkse leven?

Tja, zoals CvW hierboven zegt, Memento Mori.

Met dagen als Koningendag denk ik hier des te meer aan.

Quote:

En in hoeverre brengt het angst voor je mee voor de dood?

Niet. Ik heb geen angst voor de dood. Hooguit hoe ik dood ga.

[Naeva 182]

Quote:

Op woensdag 12 mei 2010 21:16:08 schreef Machiavelli het volgende: Ons behoud is namelijk niet afhankelijk van ons geloof, maar van Christus.

[Robert Frans 1.653]

Als je losjes met de dood danst, veranderd elke dag in kunst.

(Herman Finkers)

Blijf ik een mooie, zeer diepzinnige uitspraak vinden.

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op woensdag 12 mei 2010 21:16:08 schreef Machiavelli het volgende: [...] Dat is niet echt correct, niet voor gereformeerden iig. Als wij het geloof hebben ontvangen mogen wij zeker zijn van ons behoud. Ook als het een klein, door twijfel geplaagd, geloof is. Ons behoud is namelijk niet afhankelijk van ons geloof, maar van Christus.

Ik beweer niet dat we het correct leren he

[Machiavelli 0]

Quote:

Op woensdag 12 mei 2010 21:32:46 schreef Cornelius van Wijck het volgende: [...] Ik beweer niet dat we het correct leren he

Dat weet ik, maar ter voorkoming van misverstanden enzo .

[Olorin 155]

Quote:

Op woensdag 12 mei 2010 21:08:32 schreef Cornelius van Wijck het volgende: Memento mori is het devies van de trappisten, en ik onderschrijf dat volledig. Een dag zonder de nabijheid van de dood is een dag zonder leven.

Over momento mori gesproken. Ik doe onderzoek naar dodenriten en voorbereiding van de dood, in monastieke cnbtext. Het viel mij juist op dat in met name de late middeleeuwen, ik de teksten vind spreken van een soort van laatste gevecht bij het ziekbed. Demonen die om het bed staan de zieke ten val te brengen. En dan vervolgens tal van gebeden, een stervensliturgie, ars moriendi teksten enzo, die vol staan met ondervragingen en vooral veel gebeden of God maar genadig wilt zijn.

Op mij als 21e eeuwse student, kwam het een beetje angstig over, haar hele laatste moment zo omringt van het hellevuur dat op de loer ligt.

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op woensdag 12 mei 2010 22:17:11 schreef Olorin het volgende: [...] Over momento mori gesproken. Ik doe onderzoek naar dodenriten en voorbereiding van de dood, in monastieke cnbtext. Het viel mij juist op dat in met name de late middeleeuwen, ik de teksten vind spreken van een soort van laatste gevecht bij het ziekbed. Demonen die om het bed staan de zieke ten val te brengen. En dan vervolgens tal van gebeden, een stervensliturgie, ars moriendi teksten enzo, die vol staan met ondervragingen en vooral veel gebeden of God maar genadig wilt zijn. Op mij als 21e eeuwse student, kwam het een beetje angstig over, haar hele laatste moment zo omringt van het hellevuur dat op de loer ligt.

Jij zal het beter weten dan ik vermoed ik, maar ik heb altijd begrepen dat in de late middeleeuwen de angst voor de dood nogal zwaar aanwezig was in de gehele maatschappij.

[Morphogenesis 4]

Zie Magere Hein enzo

[Olorin 155]

Quote:

Op woensdag 12 mei 2010 22:32:29 schreef Cornelius van Wijck het volgende: [...] Jij zal het beter weten dan ik vermoed ik, maar ik heb altijd begrepen dat in de late middeleeuwen de angst voor de dood nogal zwaar aanwezig was in de gehele maatschappij.

Klopt. 'Naar het schijnt' is er bijvoorbeeld een verband tussen de uitbraak van de pest en de opkomst en populariteit van de Ars moriendi. Maar ik moet zeggen, ik weet zelf niet echt alle redenen waarom nu in de late middeleeuwen de dood zo enorm op de voorgrond terecht kwam.

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op woensdag 12 mei 2010 22:40:04 schreef Olorin het volgende: [...] Klopt. 'Naar het schijnt' is er bijvoorbeeld een verband tussen de uitbraak van de pest en de opkomst en populariteit van de Ars moriendi. Maar ik moet zeggen, ik weet zelf niet echt alle redenen waarom nu in de late middeleeuwen de dood zo enorm op de voorgrond terecht kwam.

Ik heb een buitengewoon boeiend boekje in de boekenkast staan dat die kwestie benadert vanuit een klimatologische en medische invalshoek. Ik zal eens kijken of ik de titel voor je kan opzoeken. Als ik het vergeet, herinner me er dan even aan.

[Eulogía 0]

Quote:

Op woensdag 12 mei 2010 22:40:04 schreef Olorin het volgende: [...] Klopt. 'Naar het schijnt' is er bijvoorbeeld een verband tussen de uitbraak van de pest en de opkomst en populariteit van de Ars moriendi. Maar ik moet zeggen, ik weet zelf niet echt alle redenen waarom nu in de late middeleeuwen de dood zo enorm op de voorgrond terecht kwam.

Ik geloof dat er toen een algehele geestelijke duisternis heerste met pest, angst voor de dood en (dat is mijn persoonlijke geloof: ) kruistochten.

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op woensdag 12 mei 2010 22:45:23 schreef Eulogía het volgende: [...]Ik geloof dat er toen een algehele geestelijke duisternis heerste met pest, angst voor de dood en (dat is mijn persoonlijke geloof: ) kruistochten.

misschien toch eens een geschiedenisboek lezen dan.

---

Samengevoegd:

Ter vergelijking, je klinkt als iemand die over pakweg vijfhonderd jaar schrijft

"Ik geloof dat er toen een algehele duisternis heerste met Napoleon en kernwapens!"

[Eulogía 0]

Ik heb meerdere geschiedenisboeken gelezen. Hoe zie jij het anders dan? (Je mag eventueel in mijn profiel of per mail reageren.) Het gaat mij vooral om het geestelijke aspect. Geschiedkundig vind ik dat de periodes niet te vergelijken zijn, omdat de ontwikkelingen de afgelopen 500 jaar veel harder gingen dan tussen 500 en 1500 n. Chr. . Uiteraard zijn er veel meer nuances aan te brengen aan de Middeleeuwen, wat we met meerderen ook wel hebben gedaan in verschillende topics.

[Gast Anon_phpbb]

De kruistochten en de pest, daar zitten wat eeuwen tussen

[Eulogía 0]

Er zijn wel vaker perioden in de geschiedenis die per 500 jaar worden behandeld en die heel simpel/makkelijk worden gekarakteriseerd. Los daarvan, ik zie het als een periode van algehele duisternis, die zich kenmerkt op meerdere manieren.