sympathie voor andere religie

[wateengedoe2 0]

Quote:

Op zaterdag 08 mei 2010 21:35:13 schreef Iriacynthe het volgende: Eerder zo van, ik geloof niet dat hierin \"de waarheid\" zit of alleszins geen waarheid die ik niet terugvind in mijn eigen geloof, maar ach, wat is het toch móói, wat weet het me toch te bekoren!

Dat heb ik bij heel wat onderdelen van de islam. Hier voelde ik mij zo enorm thuis:

(El Azhar-moskee in Cairo, Egypte)

En dan m.n. de volledigheid van dat geloof*. Niet alleen op zondag in de kerk (of op vrijdag in de moskee). Dit plaatje says it all: je ziet een groepje moslims dat aan het bidden is, iemand die de krant leest, enkele mensen die zitten te kletsen, iemand die een dutje doet. Ook werd er in de Koran gelezen (niet te zien op de foto). Van alles gebeurt er, religieus en 'seculier' door mekaar. Het leven is één geheel, niet een kunstmatige scheiding tussen geloof en 'de rest'.

* Natuurlijk is die er in het christendom ook, en ik heb die ook gevonden, m.n. in de benedictijnse spiritualiteit. Maar het is zo moeilijk als vrijwel niemand in je omgeving óók zo bezig is - dan moet je steeds zelf het wiel uitvinden, zo lijkt het wel. En daar was het zo vanzelfsprekend ...

[Jyoti 0]

Dat had ik met een bijzonder plekje nabij het dorpje in India waar ik een maand "gewoond" heb. Langs kleine paadjes tussen de velden en door een bosje vol apen kwam je op een kleine open plek waar een soort heiligdom was, eigenlijk eerder een samenraapseltje van verschillende heiligdommen uit verschillende periodes en in verschillende stijlen. Een klein Shivatempeltje, rond en donker als een baarmoeder, waar dorpskinderen wierookstokjes kwamen branden en met hoge kinderstemmetjes voor mij onverstaanbare liederen zongen tijdens hun puja's. Een oude ashram waar een goedlachse saddhu woonde waarmee ik een paar keer zittend op de grond voor de ashram gesprekken gevoerd heb die door de taalbarriere meer bestonden uit thee drinken dan uit praten, maar dat hinderde niet. Een paar verhoogjes met godenbeelden op waar ik als er niet veel werk te doen was wel eens een boek op zat te lezen, omringd door spelende aapjes. En een heilige boom, oud en mysterieus, met rode linten in zijn takken en kleine lampjes van geklaarde boter tussen zijn boven de grond uitstekende wortels. Een eenvoudige plek, slechts bezocht door mensen uit de naburige dorpen, maar op een heel bijzondere manier voelde ik me daar meer thuis dan in gelijk welk van de imposante heiligdommen die ik in India gezien heb, van de Bodhiboom waaronder Boeddha de verlichting bereikte tot de Gouden Tempel van de sikhs, van de Tibetaanse kloosters hoog in de Himalaya tot de ashrams in Rishikesh. Die plek heeft mij dingen geleerd over sacraliteit die ik daarvoor nooit beseft had omdat ik het veel te veel vergeestelijkte.

[wateengedoe2 0]

Quote:

Op zondag 09 mei 2010 16:50:47 schreef Iriacynthe het volgende: Die plek heeft mij dingen geleerd over sacraliteit die ik daarvoor nooit beseft had omdat ik het veel te veel vergeestelijkte.

Mooi Heeft het je ook geholpen om bij je eigen traditie meer thuis te geraken in juist dit aspect?

[Jyoti 0]

Quote:

Op zondag 09 mei 2010 17:00:15 schreef wateengedoe2 het volgende: [...] Mooi Heeft het je ook geholpen om bij je eigen traditie meer thuis te geraken in juist dit aspect?

Mijn tijd in India heeft mij op heel veel vlakken geholpen dingen in mijn eigen traditie veel beter te begrijpen. Hier wordt geloven zo sterk gezien als iets individueels en iets dat een aparte sfeer vormt, iets wat zeg maar bovenop je normale leven komt ipv dat het het doordringt. Iets dat alleen of hoofdzakelijk draait om dingen die je denkt ook, rituelen worden toch al gauw gezien als een beetje achterhaald, zeker de vele dingen die meer volksgeloof zijn worden best sterk verguisd. Een tijd leven op een plek waar religie elk aspect van het leven doordrenkt op een manier die eigenlijk heel evident is en die sterk veruitwendigd wordt, niet alleen binnen in de privésfeer van de eigen woning maar ook net samen in het publieke leven, heeft mij erg veel geleerd. Het is niet toevallig dat ik, hoewel ik al daarvoor wel mijn geloof serieus aan het herontdekken was, pas na die tijd in India regelmatig kerkganger ben geworden.

(Dat niet alleen trouwens, dingen die ik daar meegemaakt heb hebben op verschillende manieren mijn katholieke geloof mee vormgegeven. Iets voor veel christenen zo vanzelfsprekend als bidden voor het eten heb ik voor het eerst daar gedaan aangezien ik daarvoor nooit gegeten heb met mensen die dat deden. Plus natuurlijk dat het mij als theologe met grote interesse in interreligieuze dialoog en theologie van de religies ook op een heel zinvolle manier gevormd heeft, zo'n tijd samenleven met hindoes. Ik bedoel maar, ik had al lang dingen gelezen over bijvoorbeeld het baden in de Ganges, had tijdens mijn studiereis door India enkele jaren geleden ook van nabij gezien hoe zo'n ochtendbad eraan toegaat en was daar best van onder de indruk, maar wanneer je zelf in een doorweekte salwar kameez staat te bibberen naveldiep in het smerige Gangeswater heb je daar toch nog net een iets ander begrip van. )

[Robert Frans 1.537]

Ken je de film Departures, The Black Mathematician? Zoniet, dan moet je die echt eens zien. Ik weet eigenlijk wel zeker dat je die ook heel mooi gaat vinden. Het is een Japanse film over een cellist die, nadat zijn orkest wordt opgeheven, door een onduidelijke advertentie per ongeluk in een uitvaartonderneming terecht komt. En zo het respect van vrouw en vrienden verliest, als ze daar achter komen.

In deze zowel komische als heel ontroerende film zie je dan ook hoe het opbaren van een overledene daar gaat. Dat ziet er dus echt prachtig uit, omdat daar ritueel en daadwerkelijke handeling ook uitwendig echt één geheel zijn. De overledene wordt in het bijzijn van familie met heel veel eerbied, sacrale stilte en liefde en met mooie, langzame bewegingen gereinigd, aangekleed (al te discrete handelingen worden afgeschermd met een doek), voorzien van make-up en daarna in de kist gelegd. Heel indrukwekkend vond ik dat.

[wateengedoe2 0]

Quote:

Op zondag 09 mei 2010 17:51:30 schreef Iriacynthe het volgende: [...] Mijn tijd in India heeft mij op heel veel vlakken geholpen dingen in mijn eigen traditie veel beter te begrijpen. Hier wordt geloven zo sterk gezien als iets individueels en iets dat een aparte sfeer vormt, iets wat zeg maar bovenop je normale leven komt ipv dat het het doordringt. Iets dat alleen of hoofdzakelijk draait om dingen die je denkt ook, rituelen worden toch al gauw gezien als een beetje achterhaald, zeker de vele dingen die meer volksgeloof zijn worden best sterk verguisd. Een tijd leven op een plek waar religie elk aspect van het leven doordrenkt op een manier die eigenlijk heel evident is en die sterk veruitwendigd wordt, niet alleen binnen in de privésfeer van de eigen woning maar ook net samen in het publieke leven, heeft mij erg veel geleerd.

Zeer herkenbaar Ik was net herstellende van een flinke geloofscrisis toen ik in Egypte op vakantie was. De confrontatie met een samenleving die werkelijk doordrenkt is van religie, heeft me (extra) geholpen daar weer van te herstellen.

[Jyoti 0]

Quote:

Op zondag 09 mei 2010 22:59:48 schreef wateengedoe2 het volgende: [...] Zeer herkenbaar Ik was net herstellende van een flinke geloofscrisis toen ik in Egypte op vakantie was. De confrontatie met een samenleving die werkelijk doordrenkt is van religie, heeft me (extra) geholpen daar weer van te herstellen.

Ik ben nog te neo om al serieuze geloofscrisissen te hebben doorgemaakt, maar ik kan het me wel voorstellen.

[wateengedoe2 0]

Quote:

Op zondag 09 mei 2010 23:10:26 schreef Iriacynthe het volgende: [...] Ik ben nog te neo om al serieuze geloofscrisissen te hebben doorgemaakt, maar ik kan het me wel voorstellen.

Offtopic maar: och die kunnen snel komen hoor! Had bij mij juist alles te maken met mijn neo-schap. Enfin, ik ben wel een heel ander type neo geweest dan jij nu bent

[Machiavelli 0]

Echt andere religies waar ik symphatie voor heb kan ik niet noemen, wel heb ik binnen het Christendom een redelijke symphatie voor Rome en voor, een gehaal andere tak van sport en strikt genomen geen religie, het atheisme.

[The Black Mathematician 82]

Quote:

Op zondag 09 mei 2010 20:25:12 schreef RobertF het volgende: Ken je de film Departures, The Black Mathematician? Zoniet, dan moet je die echt eens zien. Ik weet eigenlijk wel zeker dat je die ook heel mooi gaat vinden. Het is een Japanse film over een cellist die, nadat zijn orkest wordt opgeheven, door een onduidelijke advertentie per ongeluk in een uitvaartonderneming terecht komt. En zo het respect van vrouw en vrienden verliest, als ze daar achter komen. In deze zowel komische als heel ontroerende film zie je dan ook hoe het opbaren van een overledene daar gaat. Dat ziet er dus echt prachtig uit, omdat daar ritueel en daadwerkelijke handeling ook uitwendig echt één geheel zijn. De overledene wordt in het bijzijn van familie met heel veel eerbied, sacrale stilte en liefde en met mooie, langzame bewegingen gereinigd, aangekleed (al te discrete handelingen worden afgeschermd met een doek), voorzien van make-up en daarna in de kist gelegd. Heel indrukwekkend vond ik dat.

Ik ken hem niet, maar ik heb hem inmiddels al gevonden. Zal ik binnenkort eens gaan kijken.

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op zondag 09 mei 2010 16:40:54 schreef wateengedoe2 het volgende: Het leven is één geheel, niet een kunstmatige scheiding tussen geloof en 'de rest'.

Dat waardeer ik zelf altijd enorm aan de oosters-orthodoxe kerken, daar heb je dat ook veel sterker dan bij ons.

[Liset 0]

Ik heb zelf wel iets met het boedhisme, maar nou niet omdat ik me er enorm in verdiept heb, maar omdat ik de beelden gewoon echt geweldig vind.

Ik zou ook echt graag een dikbuik thuis willen hebben, alleen wordt er om me heen gezegd dat je dat als christen zijnde niet behoort te hebben. Wat vinden jullie daarvan?

[Olorin 154]

Tot op een zekere hoogte herken ik het 'hier' in het hoge noorden toch wel ergens. Enerzijds wel het geloof meenemen in je werk. En dat wilt niet zeggen dat je dan je collega's moet proberen te bekeren, maar dat je met je werk ook God dient. En anderzijds, 'wij' kennen het fenomeen koffiedrinken met je mede kerkgangers en waar de gesprekken ook niet altijd over de preek gaan. Ergens is het ook een mindset. Is een ziekenhuis behandeling seculier en een is het religieus met een bijzonder werktuig, of kan een arts ook het instrument van God zijn en een 'wonder' een natuurlijke verklaring hebben. Of, God danken voor het eten, wat je zelf gekocht hebt en afkomstig is van de supermarkt en de agrarische sector.

En eerlijk gezegd vind ik het, als iemand van evangelische afkomst, anderzijds juist mooi als een bepaalde plaats gewijd is om als gebedshuis te fungeren en dan ook echt dat doel heeft. Hoewel we last van overbevolking hebben zijn er zat alternatieve plaatsen waar je dan andere activiteiten kunt ondernemen. En zeker als de Kerk geen gebouw is, maar bestaat uit mensen, zou ik redeneren dat je ook andere locaties voor andere belangrijke activiteiten kunt gebruiken ipv een zaaltje persé multifunctioneel te maken.

[Olorin 154]

Anderzijds: wat ik ook wel interessant vind is het idee als 'de gemeente' als christelijke gemeenschap in relatie met de seculiere gemeenschap. Ik heb de indruk (maar ik kan dat niet bewijzen), dat eerst christenen sterker in hun christelijke gemeenschap leefden (wat niet wilt zeggen dat ze geen niet-christelijke vrienden of werk hadden. Het was verzuilde samenleving.), toen werd de gemeenschap christelijk en vloeide dat samen, toen ging die uniformiteit verloren en kwam er een verzuilde samenleving. En toen storten de zuilen in en zitten we in een post-moderne samenleving. Hier is die christelijke gemeenschap vooral de groep die je zondag ziet of op vaste kerkelijke activiteiten, maar verder ook niet echt. Ipv gemeenschapsdenken, vooral individuen zijn die diensten afnemen bij verschillende groepen.

Wellicht enerzijds een probleem van de westerse samenleving, maar anderzijds is die integratie ook net wat handiger in een land waar een bepaalde religie iets is waar de samenleving mee doordrenkt is en staats religie is en anderzijds afwijkende minderheden is een zodanig isolement binnen de samenleving vormen dat ze vanzelf enorm gaan samenklonteren.

[Jyoti 0]

Quote:

Op maandag 10 mei 2010 11:19:49 schreef Liset het volgende: Ik zou ook echt graag een dikbuik thuis willen hebben, alleen wordt er om me heen gezegd dat je dat als christen zijnde niet behoort te hebben. Wat vinden jullie daarvan?

Zelf heb ik geen probleem met symbolen van andere religies in mijn huis, ik heb hier een magneet met Durga (een hindoeïstische godin) hangen en een boeddhabeeldje op de schouw staan, en op mijn tafeltje bij mijn moeder thuis heb ik eigenhandig een afbeelding van Ganesh geschilderd. Hangt er in mijn ogen maar vanaf welke lading je eraan geeft. Maar ik moet er wel bij zeggen dat ik in de praktijk geen problemen heb met vrij ver doorgevoerd pluralisme, ik heb me er bvb ook nooit ongemakkelijk bij gevoeld om met mijn hindoeïstische gastheer in India mee liederen over Krishna en Radha te zingen of om mee naar tempels en religieuze festivals te gaan. Ik heb de indruk dat de meeste christenen daar wat terughoudender in zijn, vriendlief is bvb wat minder gelukkig met mijn makkelijke houding daarin.

[Olorin 154]

True. Maar vriendlief heeft opzich geen probleem ermee dat hij de koran thuis heeft of met het werk van Homeros, of Edda gelezen heeft en muziek heeft over Noorse goden. Of een lief heeft met Indische goden afbeeldingen. Of de kaart, gekregen van die vriendin, met Krisjna er op.

het hangt er wat mij betreft vanaf welke betekenis zoiets voor je heeft. Een beeldje van Apollo zou ik leuk vinden om de historische achtergrond en de mythische verhalen er rond heen. Maar het zal voor mij geen godsdienstige betekenis hebben.

Anderzijds, als ik besluit mijn jas te gaan aanbidden, dan zal mijn jas een afgod geworden zijn.

Uiteindelijk is het een keuze die je zelf denk ik moet maken. Als je er ongemakkelijk bij voelt of anderzijds merkt dat het slecht is voor je geloofsleven, dan kun je het beter weg laten.

[Jyoti 0]

Quote:

Op maandag 10 mei 2010 14:29:11 schreef Olorin het volgende: Uiteindelijk is het een keuze die je zelf denk ik moet maken. Als je er ongemakkelijk bij voelt of anderzijds merkt dat het slecht is voor je geloofsleven, dan kun je het beter weg laten.

Dat zeker. Ik denk dat er ook een stukje respect voor je omgeving in zit. Als je naaste omgeving (familie, huisgenoten, vriend(in),...) er van overtuigd is dat zo'n beeldje echt slecht is, vraag ik me af waarom je hen zo nodig slecht op hun gemak moet laten voelen met zoiets, laat het dan achterwege zou ik zeggen. Maar omgekeerd ook hoor, als je bvb een boeddhistische huisgenoot hebt voor wie het belangrijk is om een boeddhabeeldje in de salon te hebben staan, en je hebt er zelf niet meteen iets mee maar je vindt er ook niks mis mee, gun het die persoon dan ook, denk ik dan.

[Eulogía 0]

Quote:

Op zaterdag 08 mei 2010 23:46:39 schreef Think het volgende: Het Boeddhisme, omdat het geen God kent, leert hoe je praktisch aan je eigen 'verlossing' kunt werken (al geloof ik - gelukkig - niet in reïncarnatie, karma of ziel). Het komt op mij over als een voornamelijk praktische en vreedzame religie, waar je wat aan hébt als je het beoefent, in de zin van milder, minder gehecht, toleranter en minder extremistisch te worden. Bij andere religies werkt het vaak omgekeerd: hoe meer je er in zit, hoe intoleranter je wordt. Maar het vergt nogal wat discipline, de boeddhistische praktijk beoefenen. En alle volksgeloof in goden, demonen, gebeden die ze er in Tibet door de leer van de Boeddha hebben gemengd, heb ik ook niet zo heel veel. Overigens is er op FT ooit een heel felle discussie geweest of boeddhisme nou zo vreedzaam is, maar die was te pittig en breedsprakig om me in te kunnen verdiepen.

Extremisten jagen christenen weg uit dorp

Vier christelijke families hebben in het zuidoosten van Bangladesh hun dorp verlaten. Dit deden zij onder toenemende druk van boeddhistische extremisten die opriepen hun geloof in Christus op te zeggen, meldt Compass Direct News.

Bronnen hebben Compass laten weten dat 20 tot 25 mensen met brandende bamboestokken zwaaiden over de straten van het dorp. De 11 leden van de Doopsgezinde Kerk Lotiban kwamen bijna twee weken geleden bijeen voor hun wekelijkse gebedsbijeenkomst. Compass: "De boeddhistische extremisten namen vier mannen gevangen en sloegen een vrouw die de christenen bij zich hadden. Ze dreigden hen te doden wanneer ze zich binnen 24 uur niet zouden bekeren tot het boeddhisme."

Compass laat weten dat de boeddhistische extremisten de woning van de christenen heeft aangevallen. "Een paar uur voordat onze kerkdienst begon, kwam een groep mensen ons huis binnen en joeg ze allemaal weg, zodat ze niet aan de dienst konden deelnemen," laat een anoniem gemeentelid weten. De christenen werden vrijgelaten, nadat de extremisten de kruizen van de muren haalden. Ze dreigden hen te doden wanneer ze in het gebied zouden blijven bidden en aanbidden.

link

Quote:

Op maandag 10 mei 2010 11:19:49 schreef Liset het volgende: Ik heb zelf wel iets met het boedhisme, maar nou niet omdat ik me er enorm in verdiept heb, maar omdat ik de beelden gewoon echt geweldig vind. Ik zou ook echt graag een dikbuik thuis willen hebben, alleen wordt er om me heen gezegd dat je dat als christen zijnde niet behoort te hebben. Wat vinden jullie daarvan?

WWJD

Hoe zou een partner van iemand het vinden als de partner een foto van een ex in het huis zou hebben staan? Niet omdat er nog liefde is naar die ex, maar omdat het 'zo'n leuke foto is'.

Hoe zou God het vinden als een gelovige zo'n beeld in huis heeft?

[Liset 0]

Quote:

Op dinsdag 11 mei 2010 13:02:10 schreef Eulogía het volgende: WWJD Hoe zou een partner van iemand het vinden als de partner een foto van een ex in het huis zou hebben staan? Niet omdat er nog liefde is naar die ex, maar omdat het 'zo'n leuke foto is'. Hoe zou God het vinden als een gelovige zo'n beeld in huis heeft?

Ik weet niet wat Jezus zou doen. Daarnaast ben ik nooit boedhist geweest, dus gaat die vergelijking niet echt op

[Jyoti 0]

Als die vergelijking al opgaat, dan toch alleen als Liset vroeger boeddhist was en na haar bekering tot het christendom haar boeddhabeeldje laat staan "for old time's sake" oid. Voor zo ver ik weet, is dat niet het geval. Als je die vergelijking per se wilt maken, zou het eerder iets zijn als dat Liset een mooie foto of schilderij in huis haalt waar een man op staat waar ze niets mee heeft of nooit iets mee gehad heeft, gewoon omdat het een kunstige foto/schilderij is. En aangezien een partner die daar niet mee om kan in mijn ogen een beetje flauw doet, vind ik het niet zo'n sterk argument.

[wateengedoe2 0]

Quote:

Op dinsdag 11 mei 2010 13:21:41 schreef Iriacynthe het volgende: Als die vergelijking al opgaat, dan toch alleen als Liset vroeger boeddhist was en na haar bekering tot het christendom haar boeddhabeeldje laat staan "for old time's sake" oid. Voor zo ver ik weet, is dat niet het geval. Als je die vergelijking per se wilt maken, zou het eerder iets zijn als dat Liset een mooie foto of schilderij in huis haalt waar een man op staat waar ze niets mee heeft of nooit iets mee gehad heeft, gewoon omdat het een kunstige foto/schilderij is. En aangezien een partner die daar niet mee om kan in mijn ogen een beetje flauw doet, vind ik het niet zo'n sterk argument.

Nu je het zegt ... Op mijn kantoor hangt een naaktschilderij (replica) met een gespierde bodybuilder erop (wel zonder 'edele delen' in beeld) - die hing er al voor mijn bekering en hangt er nu nog steeds (terwijl er aan een andere muur een crucifix hangt). Ik zal m'n vriend er eens over inlichten, ben benieuwd wat ie zegt

[Eulogía 0]

@Liset en Iriacynthe,

Ik zie boeddhisme als heidendom en elke christen was ooit heiden en is door Jezus Christus verlost uit het heidendom en zo gelovige geworden.

Alle christenen komen uit het geestelijke Egypte, waar afgoden werden vereerd. Zoals de joden geen afgoden uit Egypte mochten meenemen, zo zullen christenen de afgoden uit het verleden loslaten.

[Jyoti 0]

Ik denk dat we van mening verschillen over wat een afgod is. Een afgod is in mijn ogen iets dat je aanbidt in plaats van de ene God, de God van Abraham, Isaac en Jacob, de God van Christus. Als zo'n boeddhabeeldje dat effect op je heeft, doe het dan vooral weg. Als een dure auto dat effect op je heeft, doe die dan vooral weg. Maar als dat boeddhabeeldje een mooie reisherinneringen of een kunstvoorwerp of iets dergelijks is, vind ik het ook niet meer dan dat.

[Eulogía 0]

Met opzet gaf ik ook niet mijn mening aan Liset, maar ik stelde vragen, waar ze zelf op kan antwoorden zoals ze zelf wil en zoals ze het zelf ziet.

Quote:

Deut. 4 23 Neemt u ervoor in acht, dat gij het verbond van de HERE, uw God, dat Hij met u gesloten heeft, niet vergeet en u een beeld maakt in de gedaante van iets, dat de HERE, uw God, u verboden heeft. 24 Want de HERE, uw God, is een verterend vuur, een naijverig God. 25 Wanneer gij kinderen en kindskinderen verwekt hebt en in het land ingeburgerd zijt en gij dan verderfelijk handelt door een beeld te maken in welke gedaante ook, en doet wat kwaad is in de ogen van de HERE, uw God, en Hem krenkt – 26 ik neem heden de hemel en de aarde tegen u tot getuigen, dat gij zeker spoedig zult omkomen in het land, dat gij na het overtrekken van de Jordaan in bezit zult nemen; gij zult daarin niet lang leven, maar zeker verdelgd worden; 27 de HERE zal u onder de natiën verstrooien en gij zult met een klein getal overblijven onder de volken, bij wie de HERE u brengen zal; 28 dan zult gij daar goden dienen: werk van mensenhanden, hout en steen, die niet zien, noch horen noch eten noch ruiken. 29 En dan zult gij daar de HERE, uw God, zoeken en Hem vinden, wanneer gij naar Hem vraagt met uw ganse hart en met uw ganse ziel. 30 Wanneer het u bang zal zijn en in de toekomst al deze dingen u zullen overkomen, dan zult gij u bekeren tot de HERE, uw God, en naar Hem luisteren. 31 Want de HERE, uw God, is een barmhartig God, Hij zal u niet verlaten noch u verderven en Hij zal niet vergeten het verbond met uw vaderen, dat Hij hun onder ede bevestigd heeft.

Hier staat dat God naijverig is en gekrenkt kan worden (vs. 24-25). Hij wil dat mensen niet omkomen, maar lang leven (vs. 26). Hij is een 'barmhartig God, Hij zal u niet verlaten noch u verderven en Hij zal niet vergeten het verbond met uw vaderen, dat Hij hun onder ede bevestigd heeft.' (vs. 31) Hij wil dat mensen het goede kiezen en doen, zodat ze gezegend zullen zijn.

Een mens kan zelf kiezen hoe te leven. Als je denkt dat je God geen verdriet doet met het hebben van een boeddhabeeld, kun je dat in huis hebben. Als je denkt dat Hij het niet leuk vindt, kun je dat nalaten.

[Jyoti 0]

Daar zie ik geen weerlegging in van wat ik zelf ook zei. Maar goed, op deze manier raken we eigenlijk behoorlijk off-topic. Als jij (of Liset, of iemand anders) dieper in wilt gaan op de vraag of je als christen beeltenissen uit een andere religie in huis kan halen, is een nieuw topic misschien beter (zou me trouwens niet verbazen als er al ergens een topic over is).