Knipoog van God

[Andere Jas 2]

Dat is interessante materie voor een ander topic. Hier gaat het over getuigenissen, niet over de vaardigheden van iemand.

[anastasia 0]

Yup, is vaak niet een kwestie van benen die langer of korter zijn, maar van spieren en verkeerde houding. Alleen al het bewust zijn van je verschil kan al verschil maken

[Olorin 154]

Zeg, niet zo kritisch zijn he.

[anastasia 0]

Nope, die verandering van policy in de winkel is wel degelijk een knipoog

[Gast Anon_phpbb]

Ik heb al heel lang een beenlengte verschil waar ik soms veel last van heb. Ik heb er ooit een ballet carriere door op moeten zeggen... (Ik denk niet dat ik er anders mee door was gegaan maar het speelde wel erg mee toen).

Heel lang heb ik zoiets gehad van, ach, het is maar een beenlengte verschil. Het doet soms zeer, maar ik heb ermee leren leven. Eigenlijk was het meer een soort angst van mij om ervoor te laten bidden, ik was bang dat ik het niet zou geloven of dat er niets zou gebeuren.

Ik heb er nu een keer voor laten bidden bij Opwekking dit jaar, maar het was erg luidruchtig en ik kon de mensen die voor mij gingen bidden nauwelijks verstaan. Ik vond het niet prettig zoals het ging, er waren ook wat misverstanden in de communicatie door al die muziek. Ik heb nog steeds last van mijn been en de laatste tijd begin ik het eigenlijk toch wel hinderlijk te vinden.

Maar ik heb er wel steeds meer vertrouwen in gekregen dat God mij zal genezen van dit beenlengte verschil, op Zijn tijd. Het komt wel, misschien moet ik gewoon nog even geduld hebben. En er staan belangrijkere dingen op het prioriteiten lijstje momenteel, dan mijn beenlengte verschil

[LodewijkNapoleon 0]

Heel apart hoe soms iets tot je doordringt... Je weet het wel, maar je neemt het pas serieus als je het voelt...

Concreet; ik was in Taizé en ik hoorde dus dat zij feitelijk élk jaar weer failliet kunnen gaan, wat ook een paar keer bijna gebeurd is. Ze schenken alles dat over is aan de armen, en beginnen dus elkaar weer opnieuw. Het is in God's handen en die zal wel voor ons zorgen. Toen is het kwartje eigenlijk pas goed gevallen...

[Boskoper 0]

2 maanden geleden voelde ik me spontaan zonder enige reden down, en kwam ik met allerlei vragen opzetten over de zin van mijn leven! Ik ben gelovig opgevoed (nu 20 jaar) en heb altijd alles aangenomen zoals ik het hoorde maar ineens kreeg ik problemen met bijvoorbeeld de evolutietheorie/wetenschap, het kwaad in de wereld, andere religies en mensen om me heen waar ik veel om geef maar die niet gelovig zijn!

Ik voelde me heel slecht en ben zelfs flauwgevallen na 3 dagen bijna alleen maar te hebben geslapen! En dat terwijl ik normaal gesproken een gezonde vrolijke jongen ben, echt een levensgenieter! Nog nooit zoiets meegemaakt!

Vorig jaar was ik gestopt met catechesatie omdat ik het saai vond. Nu had ik er ineens enorm veel behoefte aan. Bij stom toeval (of niet) begon het nieuwe catechese jaar nog geen week nadat bij mij de vragen op kwamen opborrelen.

Nu praten we erover op catechese en nu blijkt dat veel mensen met dezelfde problemen zaten. Het is een hele levendige groep geworden, niet te vergelijken met andere jaren, mede doordat ik met al mijn vragen op de proppen ben komen zetten.

Na het een en ander besproken te hebben voel ik me nu een stuk beter en sta ik weer sterker in mijn schoenen! Je gaat ook zo ander tegen dingen aankijken, je wordt veel rustiger en krijgt steeds meer vertrouwen. Het zou zomaar kunnen dat god me echt geholpen heeft met mijn problemen!

[Eulogía 0]

Quote:

Op maandag 15 juni 2009 12:37:59 schreef anastasia het volgende: Yup, is vaak niet een kwestie van benen die langer of korter zijn, maar van spieren en verkeerde houding. Alleen al het bewust zijn van je verschil kan al verschil maken

Yeah, right.

[Wolvin 0]

Ik voelde me erg verdrietig van de week, en ik begon te bidden, en het was net of er iemand een arm om me heen sloeg. De tranen waren weg en het gevoel is niet meer terug gekomen

[Étoile 0]

Quote:

Op donderdag 03 december 2009 12:37:24 schreef Boskoper het volgende: 2 maanden geleden voelde ik me spontaan zonder enige reden down, en kwam ik met allerlei vragen opzetten over de zin van mijn leven! Ik ben gelovig opgevoed (nu 20 jaar) en heb altijd alles aangenomen zoals ik het hoorde maar ineens kreeg ik problemen met bijvoorbeeld de evolutietheorie/wetenschap, het kwaad in de wereld, andere religies en mensen om me heen waar ik veel om geef maar die niet gelovig zijn! Ik voelde me heel slecht en ben zelfs flauwgevallen na 3 dagen bijna alleen maar te hebben geslapen! En dat terwijl ik normaal gesproken een gezonde vrolijke jongen ben, echt een levensgenieter! Nog nooit zoiets meegemaakt! Vorig jaar was ik gestopt met catechesatie omdat ik het saai vond. Nu had ik er ineens enorm veel behoefte aan. Bij stom toeval (of niet ) begon het nieuwe catechese jaar nog geen week nadat bij mij de vragen op kwamen opborrelen. Nu praten we erover op catechese en nu blijkt dat veel mensen met dezelfde problemen zaten. Het is een hele levendige groep geworden, niet te vergelijken met andere jaren, mede doordat ik met al mijn vragen op de proppen ben komen zetten. Na het een en ander besproken te hebben voel ik me nu een stuk beter en sta ik weer sterker in mijn schoenen! Je gaat ook zo ander tegen dingen aankijken, je wordt veel rustiger en krijgt steeds meer vertrouwen. Het zou zomaar kunnen dat god me echt geholpen heeft met mijn problemen!

Sjonge, mooi zeg. Vooral dat die vragen nu ook een plek hebben in die groep en jullie als groep ook kunnen groeien

[Mr. Emilio 0]

Quote:

Op donderdag 03 december 2009 12:37:24 schreef Boskoper het volgende: 2 maanden geleden voelde ik me spontaan zonder enige reden down, en kwam ik met allerlei vragen opzetten over de zin van mijn leven! Ik ben gelovig opgevoed (nu 20 jaar) en heb altijd alles aangenomen zoals ik het hoorde maar ineens kreeg ik problemen met bijvoorbeeld de evolutietheorie/wetenschap, het kwaad in de wereld, andere religies en mensen om me heen waar ik veel om geef maar die niet gelovig zijn! Ik voelde me heel slecht en ben zelfs flauwgevallen na 3 dagen bijna alleen maar te hebben geslapen! En dat terwijl ik normaal gesproken een gezonde vrolijke jongen ben, echt een levensgenieter! Nog nooit zoiets meegemaakt! Vorig jaar was ik gestopt met catechesatie omdat ik het saai vond. Nu had ik er ineens enorm veel behoefte aan. Bij stom toeval (of niet ) begon het nieuwe catechese jaar nog geen week nadat bij mij de vragen op kwamen opborrelen. Nu praten we erover op catechese en nu blijkt dat veel mensen met dezelfde problemen zaten. Het is een hele levendige groep geworden, niet te vergelijken met andere jaren, mede doordat ik met al mijn vragen op de proppen ben komen zetten. Na het een en ander besproken te hebben voel ik me nu een stuk beter en sta ik weer sterker in mijn schoenen! Je gaat ook zo ander tegen dingen aankijken, je wordt veel rustiger en krijgt steeds meer vertrouwen. Het zou zomaar kunnen dat god me echt geholpen heeft met mijn problemen!

Het zou zomaar kunnen dat god me echt geholpen heeft met mijn problemen!

"God heeft me echt geholpen met mijn problemen!"

Mooie getuigenis.

[JoostG 27]

De afgelopen weken zijn erg hectisch geweest. Emoties vliegen alle kanten op en alles is opeens anders, ook de toekomst.. Ik kan nu tenslotte definitief niet meer bij moeder terecht en moet nu verder, zélf volwassen worden en wie weet.. een gezin..

Vandaag reden m'n lief en ik naar haar huis in Deventer. In Enschede regende het nog pijpestelen en we grapten dat als het in Deventer zonnig zou zijn en er een blauwe lucht tevoorschijn zou komen, dit Gods boodschap voor ons zou zijn.. Dat we een gezegende toekomst samen zouden hebben en samen gelukkig gaan worden..

In Bathmen, nog steeds grauw, grijs en veel regen. Toen, vlak voor de afslag Deventer, hield het op met regenen en verscheen er een blauw lucht boven de Mac Donalds, waar we elkaar ook ontmoet hebben..

Toeval...? Ik weet zeker van niet..

[Morphogenesis 4]

[hopeloos 0]

Quote:

Op zondag 30 mei 2010 21:36:01 schreef JoostG het volgende: De afgelopen weken zijn erg hectisch geweest. Emoties vliegen alle kanten op en alles is opeens anders, ook de toekomst.. Ik kan nu tenslotte definitief niet meer bij moeder terecht en moet nu verder, zélf volwassen worden en wie weet.. een gezin.. Vandaag reden m'n lief en ik naar haar huis in Deventer. In Enschede regende het nog pijpestelen en we grapten dat als het in Deventer zonnig zou zijn en er een blauwe lucht tevoorschijn zou komen, dit Gods boodschap voor ons zou zijn.. Dat we een gezegende toekomst samen zouden hebben en samen gelukkig gaan worden.. In Bathmen, nog steeds grauw, grijs en veel regen. Toen, vlak voor de afslag Deventer, hield het op met regenen en verscheen er een blauw lucht boven de Mac Donalds, waar we elkaar ook ontmoet hebben.. Toeval...? Ik weet zeker van niet..

zo romantisch

[Esther 0]

Mooi Joost

Ik zie steeds meer knipogen van God in mijn leven, en in toeval geloof ik al heel lang niet meer... Ik kan klagen en zeuren wat ik wil, maar als ik eens de tijd neem om mijn zegeningen te tellen, besef ik dat ik ontzettend gezegend ben.

Hier in een vreemd land geniet ik zo van de natuur, alles is nieuw en mooi. Helaas woon ik in een suburb, dus veel beton en weinig dieren. Maar als ik dan een prachtige papegaai over zie vliegen, of een gekko op het raam naast de deur, dan vind ik dat knipogen van God.

[Gast Anon_phpbb]

Ik heb ook zeker een knipoog gehad van God... Ik stond in de gebedswinkel te praten met een vriend van mij en voor ons stond een bakje vol met Bijbelse teksten, van het één op het andere moment trekt hij er één kaartje uit, later vertelde hij mij dat dit niet voorbereid was maar puur een impuls reactie. De kaart die hij er heeft uitgetrokken stond mijn dooptekst op efeze 1:7 "en in Hem hebben wij verlossing door Zijn bloed, de vergevingen van de overtredingen,naar de rijkdom Zijnder genade" In dit bakje zaten ongeveer 200 kaartjes en dit was ook net in de tijd dat ik worstelde met mijn verleden. Dit was echt een geweldige knipoog van onze Hemelse Vader!

[gewoon Paul 8]

Afgelopen week op mijn werk waren er een aantal details die ik aanvankelijk niet zo aantrekkelijk vond. Dat zei ik hardop in gedachten tegen mezelf, en gisteren dacht ik daar even over na. Ik kwam toen op de volgende tekst, die ergesn in psalem staat: Verlustig u in de Heere, en Hij zal u geven de wensen van uw hart. Het enige wat ik nu een beetje uit probeer te vissen, is hoe ik me in de Heer verlustig heb, hoe ik dat uberheupt moet aanpakken.

Nog iets van tijdens mijn werk: Een paar maanden geleden had ik weer zo een dag dat ik veel maalde. Het ging toen over bepaalde grenzen die ik om mijn hart heen wou leggen, zodat ik zeker zou weten dat niemand me meer ergens mee kon kwetsen zegmaar. Toen het woord 'grans' bij me in gedachten kwam, moest ik echter aan de volgende zin denken: 'de Geest doorbreekt de grenzen die door mensen zijn gemaakt'. Dat betekent dus, en dat realiseerde in me meteen, dat mijn grenzen ook niet ontien zullen worden. Dan kan ik die grenzen dus net zo goed niet maken...

[Aviator 0]

Quote:

Op vrijdag 02 juli 2010 09:53:27 schreef Tjeerdk het volgende: Ik heb ook zeker een knipoog gehad van God... Ik stond in de gebedswinkel te praten met een vriend van mij en voor ons stond een bakje vol met Bijbelse teksten...

Wat is een gebedswinkel?

[Jyoti 0]

Gewoon Paultje, hoe zie jij die voorbeelden als een knipoog van God? Niet om jouw verhalen teniet te doen, je hoeft er ook niet op te antwoorden als je dat zelf niet wilt, ik ben gewoon benieuwd omdat ik het zelf niet begrijp.

Het hele "knipoog van God"-ding vind ik zelf trouwens wel moeilijk, ik ben veel te sceptisch denk ik, ik ben altijd geneigd dingen die mij eigenlijk wel betekenisvol voorkomen af te doen met "ach, toeval dat mijn brein interpreteert als zinvol omdat het mooi uitkomt". Ik vraag me de laatste tijd meer en meer af of het er eigenlijk wel toe doet of het nu iets externs is of "alleen maar" mijn eigen interpretaties van dingen, zeker weet je het nooit denk ik en ach, je moet er toch wat mee he.

[Aviator 0]

@ Iriacynthe: Misschien hangt het er ook van af of je in toeval gelooft of niet.

[The Black Mathematician 82]

Was ik christen geweest, dan had ik dit als twee (!) knipogen van God beschouwd:

Situatie:

TBM nodigt een vriend uit om bij hem langs te komen. Na lasagne gegeten te hebben. Twee films worden die avond gekeken, hetgeen gepaard gaat met de nodige hoeveelheden bier en Duitse schnaps. Nadat de vriend vertrokken is, valt TBM verzadigd en stomdronken als een blok in slaap. Die nacht wordt TBM wakker, voelt zich misselijk, maar voordat hij zijn bed uit kan komen om naar het toilet te rennen, moet hij al overgeven. Op kansloze wijze kotst TBM vervolgens de vloer onder.

Knipoog 1:

TBM is wakker geworden, voordat hij moest kotsen. Voor hetzelfde geld was dat niet gebeurd en had hij definitief zijn naam in het rijtje der groten als Jimi Hendrix en Bon Scott gevestigd en was hij in zijn kots gestikt.

Knipoog 2:

Normaal ligt de vloer vol met boeken, tijdschriften en dergelijke. Maar omdat de vriend langs zou komen had TBM opgeruimd, zodat de onverwerkte lasagneresten op een lege vloer terecht kwamen, zonder een boek de besmeuren. Bovendien ligt er zeil in TBMs kamer, dus dat was makkelijk opruimen.

[---Elmer--- 0]

Ik zat in een lastige situatie, ik merkte dat ik weer terugviel in oude slechte gewoontes. Het beinvloedde mijn geloofsleven wel direct; minder berouw om fouten die ik maakte; het 'Vuur' voor God was weg, etc.

Dus ik bad tot God; ik ben bereid weer terug te komen (en de foute dingen weg te doen) maar ik wil ook dat het van U kant komt. Dat U mij iets concreets teruggeeft want anders lukt het me niet. (je hebt de "wereldse" foute dingen, daar kan ik mee stoppen maar er moet iets voor in de plaats; het heeeel vaag uitgelegd )

En diezelfde avond werd ik ergens naartoe meegevraagt door een persoon waar ik al een aardig poosje niks van had gehoord; ditgene was écht wat ik op dat moment nodig had voor afleiding.

Voor mij een DIRECTE verhoring van gebed. Geweldig. Mooi knipoog dus

[wateengedoe2 0]

Quote:

Op zaterdag 24 juli 2010 21:01:15 schreef Iriacynthe het volgende: Het hele "knipoog van God"-ding vind ik zelf trouwens wel moeilijk, ik ben veel te sceptisch denk ik, ik ben altijd geneigd dingen die mij eigenlijk wel betekenisvol voorkomen af te doen met "ach, toeval dat mijn brein interpreteert als zinvol omdat het mooi uitkomt".

Ik denk dat ik zo heel veel knipogen van God gehad heb. dat was in de eerste jaren na mijn bekering (2004). Nu 'zie' ik dit soort dingen eigenlijk nooit meer. Ik denk ook dat ik ze toen nodig had om mijn geloof te bewaren en nu niet meer. Dus eigenlijk is het wél zo rustig zo

Quote:

Ik vraag me de laatste tijd meer en meer af of het er eigenlijk wel toe doet of het nu iets externs is of "alleen maar" mijn eigen interpretaties van dingen, zeker weet je het nooit denk ik en ach, je moet er toch wat mee he.

Daar zit wel wat in, denk ik!

[Mark1987 0]

Quote:

Op zaterdag 24 juli 2010 21:01:15 schreef Iriacynthe het volgende: Het hele "knipoog van God"-ding vind ik zelf trouwens wel moeilijk, ik ben veel te sceptisch denk ik, ik ben altijd geneigd dingen die mij eigenlijk wel betekenisvol voorkomen af te doen met "ach, toeval dat mijn brein interpreteert als zinvol omdat het mooi uitkomt". Ik vraag me de laatste tijd meer en meer af of het er eigenlijk wel toe doet of het nu iets externs is of "alleen maar" mijn eigen interpretaties van dingen, zeker weet je het nooit denk ik en ach, je moet er toch wat mee he.

Ik heb zelf een beetje de instelling dat of het nu écht van God is of niet, het kan nooit kwaad daar in te geloven. Ik denk dat God het erger zou vinden als je iets mist wat Hij voor je doet dan als je iets goeds onterecht aan Hem toeschrijft.

Bovendien staat er ook in Jakobus 1:17 dat alle goede dingen van God komen, dus zo gek is het niet dat goede dingen die je overkomen aan God toe te schrijven

[Eli7 0]

Ik heb eigenlijk vooral de instelling dat ál het goede van boven komt.