Op zondag werken?

[Bijbellezer 0]

In de tijd van het OT was er een uitdrukkelijk verbod om het dagelijks werk op die dag te doen. In het NT is dat verbod er niet meer. Wel ontstaat er in de kring van de apostelen en de mensen om hen heen een gewoonte om op de eerste dag van de week bij elkaar te komen om de opstanding van Christus te herdenken, een gewoonte die door Christus zelf wordt gesanctioneerd. Dat er (buiten Palestina) in de door de Romeinen beheerste publieke samenleving van die tijd een wekelijkse vrije dag bestond is mij niet bekend. Onder keizer Constantijn werd de zondag als rustdag ingevoerd, juist met het oog op de samenkomst van de gemeente. Onder die omstandigheden zou het vreemd zijn als er nog christenen waren die daar geen boodschap aan zouden hebben en gewoon zouden doorwerken; daar zou de kerk op goede gronden iets over te zeggen hebben. Zo is het een goede gewoonte geworden om op zondag vrij te zijn en houden wij elkaar daaraan. Maar in andere delen van de wereld, zoals Korea en Japan, bestaat die traditie niet. Christenen komen daar wel op zondag bij elkaar, maar ’s morgens vroeg vóórdat ze “gewoon†aan het werk gaan. Zo’n situatie kan ook hier in Nederland weer ontstaan als de secularisatie doorzet.

[henkjan37 0]

In de allervroegste kerk was het gebruikelijk de eucharistie zaterdag avond te vieren. de vroegste christenen bleven volop Joods, maar vierden op de avond na de Sabbat, dus op zondag hun christelijke bijeenkomst:

Hierbij vond dan eerst een maltijd plaats, daarna lezing en tenslotte, het het verdwijnen van de ongedoopten de eucharistie.

[bernard 3 30]

In de tijd van het OT was er een uitdrukkelijk verbod om het dagelijks werk op die dag te doen. In het NT is dat verbod er niet meer. Wel ontstaat er in de kring van de apostelen en de mensen om hen heen een gewoonte om op de eerste dag van de week bij elkaar te komen om de opstanding van Christus te herdenken, een gewoonte die door Christus zelf wordt gesanctioneerd. Dat er (buiten Palestina) in de door de Romeinen beheerste publieke samenleving van die tijd een wekelijkse vrije dag bestond is mij niet bekend. Onder keizer Constantijn werd de zondag als rustdag ingevoerd, juist met het oog op de samenkomst van de gemeente. Onder die omstandigheden zou het vreemd zijn als er nog christenen waren die daar geen boodschap aan zouden hebben en gewoon zouden doorwerken; daar zou de kerk op goede gronden iets over te zeggen hebben. Zo is het een goede gewoonte geworden om op zondag vrij te zijn en houden wij elkaar daaraan. Maar in andere delen van de wereld, zoals Korea en Japan, bestaat die traditie niet. Christenen komen daar wel op zondag bij elkaar, maar ’s morgens vroeg vóórdat ze “gewoon†aan het werk gaan. Zo’n situatie kan ook hier in Nederland weer ontstaan als de secularisatie doorzet.

U bent totaal verkeerd geïnformeerd want nergens, maar dan ook nergens, is er noch in het OT , noch in het NT een uitdrukkelijk verbod te vinden dat het werken op zondag verbied.

Het werkverbod op zondag, gevolgd door de wekelijkse verplichte misviering, werd door de Roomse kerk ingesteld en later overgenomen door de meeste Protestantse kerken. Maar heeft geen enkele link met de Bijbel of met het al of niet discipel van Christus te zijn.

Trouwens zowel het verbod op werken op zondag als de verplichte misviering geldt nog steeds tot op vandaag in de RKK

[Olorin 155]

Zo is het een goede gewoonte geworden om op zondag vrij te zijn en houden wij elkaar daaraan. Maar in andere delen van de wereld, zoals Korea en Japan, bestaat die traditie niet. Christenen komen daar wel op zondag bij elkaar, maar ’s morgens vroeg vóórdat ze “gewoon†aan het werk gaan. Zo’n situatie kan ook hier in Nederland weer ontstaan als de secularisatie doorzet.

Ben ik wel redelijk met je eens.

Kleine aanvulling: Vroeger was het in Nederland ook niet zo dat men automatisch vrij was op zondag.

We zien bijvoorbeeld in de Middeleeuwen dat vanuit de Kerk er een aantal bepalingen kwamen zoals dat er geen oorlog gevoerd mag worden op zondag en dat werkgevers hun personeel in staat moet stellen naar de mis te gaan. Ik meen dat er nog wel van dat soort regels waren. Zondag is als dat wel een viering en zoals je al zegt een goede gewoonte om het vrij te houden. Maar de Kerk ging er des tijds niet zo enorm strikt mee om als Joden met de Sabbat omgaan. Logisch ook, want strikt genomen is de zondag dat niet.

Moet ik er wel bij zeggen dat het type samenleving toen ook anders was: Veel mensen werkten ook in de landbouwsector, dat leg je niet zomaar even stil.

De manier van omgang in Nederland met de zondag is denk ik ook meer een combinatie van het soort werk, de mogelijkheid om vrij te zijn en hier en daar ook een soort idee dat binnen bepaalde protestantse hoek bestond dat de Joodse sabbatrust van toepassing is op de zondag.

Ik denk dat je zondag katholiek verstaan (wat m.i. denk ik nog wel grofweg in lijn is met zoals dat vroeger werd gezien) wel kunt samenvatting als een viering van de opstanding van Jezus (en is dus een hoogfeest waar je eigenlijk dus wel voor naar de kerk moet gaan) en dat het een goede gewoonte is om het als rustdag te gebruiken en te richten op God en je naaste. Welke rol je er werk bij moet/kunt/wilt hebben is denk ik ook wel iets voor je geweten. ... Denk ik ...

[Bijbellezer 0]

In de tijd van het OT was er een uitdrukkelijk verbod om het dagelijks werk op die dag te doen. In het NT is dat verbod er niet meer. Wel ontstaat er in de kring van de apostelen en de mensen om hen heen een gewoonte om op de eerste dag van de week bij elkaar te komen om de opstanding van Christus te herdenken, een gewoonte die door Christus zelf wordt gesanctioneerd. Dat er (buiten Palestina) in de door de Romeinen beheerste publieke samenleving van die tijd een wekelijkse vrije dag bestond is mij niet bekend. Onder keizer Constantijn werd de zondag als rustdag ingevoerd, juist met het oog op de samenkomst van de gemeente. Onder die omstandigheden zou het vreemd zijn als er nog christenen waren die daar geen boodschap aan zouden hebben en gewoon zouden doorwerken; daar zou de kerk op goede gronden iets over te zeggen hebben. Zo is het een goede gewoonte geworden om op zondag vrij te zijn en houden wij elkaar daaraan. Maar in andere delen van de wereld, zoals Korea en Japan, bestaat die traditie niet. Christenen komen daar wel op zondag bij elkaar, maar ’s morgens vroeg vóórdat ze “gewoon†aan het werk gaan. Zo’n situatie kan ook hier in Nederland weer ontstaan als de secularisatie doorzet.

U bent totaal verkeerd geïnformeerd want nergens, maar dan ook nergens, is er noch in het OT , noch in het NT een uitdrukkelijk verbod te vinden dat het werken op zondag verbied.

Het werkverbod op zondag, gevolgd door de wekelijkse verplichte misviering, werd door de Roomse kerk ingesteld en later overgenomen door de meeste Protestantse kerken. Maar heeft geen enkele link met de Bijbel of met het al of niet discipel van Christus te zijn.

Trouwens zowel het verbod op werken op zondag als de verplichte misviering geldt nog steeds tot op vandaag in de RKK

"

Valt wel mee hoor. Mijn stukje is een onderdeel van een groter geheel dat ik aan iemand persoonlijk stuurde. Het "die dag" in de eerste zin verwees naar de wekelijkse rustdag. In de tijd van het OT en de tijd van Jezus was dat de sabbat. Die is door de christenen uit de heidenen niet overgenomen. Daarvoor is de traditie van de samenkomst op zondag in de plaats gekomen en nog later is dat een dag geworden waarop niet gewerkt wordt. Het ging me er vooral om dat er in het OT een uitdrukkelijk gebod was om het werk te laten liggen, en in het NT niet meer. Van Jezus is op dit punt niet meer vastgelegd dan dat hij de gewoonte had naar de synagoge te gaan. Over het sabbatsgebod (om te rusten van het dagelijks werk++) was hij voortdurend in conflict met de joodse leiders.

[bernard 3 30]

In de tijd van het OT was er een uitdrukkelijk verbod om het dagelijks werk op die dag te doen. In het NT is dat verbod er niet meer. Wel ontstaat er in de kring van de apostelen en de mensen om hen heen een gewoonte om op de eerste dag van de week bij elkaar te komen om de opstanding van Christus te herdenken, een gewoonte die door Christus zelf wordt gesanctioneerd. Dat er (buiten Palestina) in de door de Romeinen beheerste publieke samenleving van die tijd een wekelijkse vrije dag bestond is mij niet bekend. Onder keizer Constantijn werd de zondag als rustdag ingevoerd, juist met het oog op de samenkomst van de gemeente. Onder die omstandigheden zou het vreemd zijn als er nog christenen waren die daar geen boodschap aan zouden hebben en gewoon zouden doorwerken; daar zou de kerk op goede gronden iets over te zeggen hebben. Zo is het een goede gewoonte geworden om op zondag vrij te zijn en houden wij elkaar daaraan. Maar in andere delen van de wereld, zoals Korea en Japan, bestaat die traditie niet. Christenen komen daar wel op zondag bij elkaar, maar ’s morgens vroeg vóórdat ze “gewoon†aan het werk gaan. Zo’n situatie kan ook hier in Nederland weer ontstaan als de secularisatie doorzet.

U bent totaal verkeerd geïnformeerd want nergens, maar dan ook nergens, is er noch in het OT , noch in het NT een uitdrukkelijk verbod te vinden dat het werken op zondag verbied.

Het werkverbod op zondag, gevolgd door de wekelijkse verplichte misviering, werd door de Roomse kerk ingesteld en later overgenomen door de meeste Protestantse kerken. Maar heeft geen enkele link met de Bijbel of met het al of niet discipel van Christus te zijn.

Trouwens zowel het verbod op werken op zondag als de verplichte misviering geldt nog steeds tot op vandaag in de RKK

"

Valt wel mee hoor. Mijn stukje is een onderdeel van een groter geheel dat ik aan iemand persoonlijk stuurde. Het "die dag" in de eerste zin verwees naar de wekelijkse rustdag. In de tijd van het OT en de tijd van Jezus was dat de sabbat. Die is door de christenen uit de heidenen niet overgenomen. Daarvoor is de traditie van de samenkomst op zondag in de plaats gekomen en nog later is dat een dag geworden waarop niet gewerkt wordt. Het ging me er vooral om dat er in het OT een uitdrukkelijk gebod was om het werk te laten liggen, en in het NT niet meer. Van Jezus is op dit punt niet meer vastgelegd dan dat hij de gewoonte had naar de synagoge te gaan. Over het sabbatsgebod (om te rusten van het dagelijks werk++) was hij voortdurend in conflict met de joodse leiders.

Dat is nu juist het punt.

Want Christus was nooit in conflict met de Joodse Leiders betreffende het Sabbatsgebod zelf ( dat trouwens werd ingesteld bij de schepping zie Genesis 2: 1-3) maar wel met de manier waarop de Joodse leiders beweerden hoe die moest gehouden worden en de wijzigingen en toevoegingen die ze er aan hadden gebracht.

Wat de discipelen van Christus die zich uit het heidendom bekeerden hebben betreft

Deze hebben steeds de Sabbat onderhouden; ook daarin bent u verkeerd geïnformeerd .

Het boek "van Sjabbat naar Zondag" geschreven door S. Bacchiocchi ( met de pauselijke imprimatur) behandelt een historisch onderzoek naar de opkomst en viering van de zondag in het vroege Christendom en geeft hieromtrent een zeer verduidelijkend inzicht.

[henkjan37 0]

@ bernard

maar de niet-joodse christenen deden niet aan de Sabbat

De Joodse christenen zaterdag + zondag

Het broodbreken (euchatistie) gebeurde in de Bijbel ná Sabbat, dus op za-avond/zo-ochtend

[bernard 3 30]

In de tijd van het OT was er een uitdrukkelijk verbod om het dagelijks werk op die dag te doen. In het NT is dat verbod er niet meer. Wel ontstaat er in de kring van de apostelen en de mensen om hen heen een gewoonte om op de eerste dag van de week bij elkaar te komen om de opstanding van Christus te herdenken, een gewoonte die door Christus zelf wordt gesanctioneerd. Dat er (buiten Palestina) in de door de Romeinen beheerste publieke samenleving van die tijd een wekelijkse vrije dag bestond is mij niet bekend. Onder keizer Constantijn werd de zondag als rustdag ingevoerd, juist met het oog op de samenkomst van de gemeente. Onder die omstandigheden zou het vreemd zijn als er nog christenen waren die daar geen boodschap aan zouden hebben en gewoon zouden doorwerken; daar zou de kerk op goede gronden iets over te zeggen hebben. Zo is het een goede gewoonte geworden om op zondag vrij te zijn en houden wij elkaar daaraan. Maar in andere delen van de wereld, zoals Korea en Japan, bestaat die traditie niet. Christenen komen daar wel op zondag bij elkaar, maar ’s morgens vroeg vóórdat ze “gewoon†aan het werk gaan. Zo’n situatie kan ook hier in Nederland weer ontstaan als de secularisatie doorzet.

U bent totaal verkeerd geïnformeerd want nergens, maar dan ook nergens, is er noch in het OT , noch in het NT een uitdrukkelijk verbod te vinden dat het werken op zondag verbied.

Het werkverbod op zondag, gevolgd door de wekelijkse verplichte misviering, werd door de Roomse kerk ingesteld en later overgenomen door de meeste Protestantse kerken. Maar heeft geen enkele link met de Bijbel of met het al of niet discipel van Christus te zijn.

Trouwens zowel het verbod op werken op zondag als de verplichte misviering geldt nog steeds tot op vandaag in de RKK

"

Valt wel mee hoor. Mijn stukje is een onderdeel van een groter geheel dat ik aan iemand persoonlijk stuurde. Het "die dag" in de eerste zin verwees naar de wekelijkse rustdag. In de tijd van het OT en de tijd van Jezus was dat de sabbat. Die is door de christenen uit de heidenen niet overgenomen. Daarvoor is de traditie van de samenkomst op zondag in de plaats gekomen en nog later is dat een dag geworden waarop niet gewerkt wordt. Het ging me er vooral om dat er in het OT een uitdrukkelijk gebod was om het werk te laten liggen, en in het NT niet meer. Van Jezus is op dit punt niet meer vastgelegd dan dat hij de gewoonte had naar de synagoge te gaan. Over het sabbatsgebod (om te rusten van het dagelijks werk++) was hij voortdurend in conflict met de joodse leiders.

In verband met uw bovenstaande opmerking hierbij wat meer bijkomende feitelijke uitleg:

Wat de houding van de christen gemeente betreft tegenover de Sabbat in de periode vóór de val van Jeruzalem ( AD 70) .

Daarbij stelt men vast dat de vroegste gemeente allereerst bestond uit en ook werd bestuurd door bekeerde Joden die een diepe gehechtheid bezaten voor de Joodse religieuze inzettingen zoals het vieren van de Sabbat.

Deze mensen waren allen nog grote ijveraars voor de wet zoals Paulus schrijft bij zijn laatste bezoek aan Jeruzalem ( AD 58- 60)

……. (Handelingen 21: 19-20Gij ziet broeders hoeveel duizenden er onder de Joden gelovig geworden zijn , en allen zijn zij ijveraars voor de wet

Het was het dus dan ook niet mogelijk om inzettingen van meer dan duizend jaar ,zoals de Sabbat er een was, zo maar te veranderen zonder dat dit enige onenigheid of commotie zou teweeg gebracht hebben . (wat dus wel het geval is geweest wat de besnijdenis betreft)

Na de Val van Jeruzalem (AD 70 ) en de verstrooiing wordt langzaam maar zeker de christelijke gemeente en haar leiders gevormd en bestuurd door Christenen uit het heidendom.

In deze periode wordt de slechte verhouding tussen de Joden en de Christenen, die reeds bestond vanaf haar ontstaan, nu ook meer en meer ten top gedreven.

De Joden die vóór de val van Jeruzalem door de Romeinse overheid een begunstigde positie genoten worden nu meer en meer impopulair in het keizerrijk vanwege hun nationalistische gedragingen tegenover Rome die zich uiten in talloze gewelddadige opstanden en uiteindelijk de grote Joodse oorlog ( Ad 132-135)

Ook de Christenen waren slachtoffer van de Joden daar de Joden hen beschouwden als verraders van het Joodse geloof en de Joodse politieke aspiraties omdat er meer heidenen door hen bekeerd werden dan door de Joden zelf. Vanaf ongeveer AD 80 wordt zelfs in de synagoge een vervloeking ingevoegd in het dagelijks gebed (Sjemoné Esré) dat moest uitgesproken worden tegen de gelovigen door iedere deelnemer in de synagoge dienst.

De reacties van de Romeinen blijven dan ook niet uit en er ontstaan represailles tegen de Joden op militair, economisch en godsdienstig gebied.

Bijvoorbeeld ;

Het afschaffen van zowel het Sanhedrin als de dienst van de hogepriester en de eredienst in de tempel. Met daarbij het invoeren van een speciale taks alleen bestemd voor de Joden (Vespasianus AD 69-79)

Het verbieden ( Hadrianus )van ingang in de op de puinen van Jeruzalem gebouwde nieuwe Romeinse stad na Bar Kochba opstand(AD 132-135), alsook het verbod hun religie in praktijk te brengen , vooral hun twee kenmerkende inzettingen de Sabbat en de besnijdenis.

Hoe reageren de gelovigen nu op deze toestand?

Vanaf de tijd van Nero werden de Christenen door de Romeinen als een aparte groep beschouwd die duidelijk te onderscheiden was van de Joden ( zij en niet de Joden werden beschuldigd van brandstichting).Waarbij voor de Romein het karakteristieke kenmerk voor hetâ€Jood zijnâ€, de besnijdenis en het houden van de Sabbat was .

Wilden de Christenen nu tegenover de Romeinen hun identiteit bewaren dan moesten ze aantonen dat ze zich bevrijd hadden van elke band met de godsdienst van Israël en het land Israël en zich als onberispelijke onderdanen van het keizerrijk gedroegen.

Uit de christelijke literatuur van de tweede eeuw blijkt dan ook dat in de tijd van Hadrianus de meeste christenen een houding aannamen van verzoening ten opzichte van het keizerrijk, maar ten opzichte van de Joden een politiek voerden van radicale scheiding ( afscheiding en vijandigheid)

De Joden werden meer en meer beschouwd en beschreven als de moordenaars van Christus en de religieuze scheiding uitte zich op, de voor hen, twee specifieke kenmerken van het “Jood zijn†; de besnijdenis en de Sabbat.

Het afschaffen van de Sabbat en het aannemen van de zondag zou vanaf dan ook een belangrijk aspect van dit proces van afscheiding vertegenwoordigen.

De avondmaalviering en de religieuze vergadering op Sabbat werd systematisch geminimaliseerd , bemoeilijkt en uiteindelijk bij decreet verboden door Paus Innocentus I (AD 402-417) ten gunste van de viering op zondag van opstanding van Christus.

Uit het bovenstaande kan men dus concluderen dat:

Aangezien nu het ontstaan of oorsprong de van de zondagsrust enkel berust op zowel politiek- economische als anti – Joodse motieven, het in een discussie als deze volledig irrelevant is om ter vergelijking of ter verdediging ervan Gods Woord (de Bijbel) of het al of niet discipel zijn van christus erbij te betrekken.

Want in een discussie betreffende het al of niet rusten op zondag gaat het in wezen uitsluitend over het feit of men de voorschriften of regels die niets met de Bijbel te maken hebben maar overgenomen , behouden en onderhouden worden door bepaalde groepen ( hetzij Protestanten , Rooms Katholieken en andere) al dan niet wenst te volgen.

[henkjan37 0]

@ bernard: jij met je vage complotthetieren:

maar reageer eens op mijn stelling dat de christelijke bijeenkomst op de avond ná de Sabbat dus op zondag was, gelijk Pasen.

[Levi 145]

@ bernard: jij met je vage complotthetieren:

maar reageer eens op mijn stelling dat de christelijke bijeenkomst op de avond ná de Sabbat dus op zondag was, gelijk Pasen.

Uiteraard was de "samenkomst op de eerste dag van de week" op zaterdagavond. Want in het Jodendom begint de nieuwe dag bij zonsondergang. Daarom begint de shabbat op vrijdagavond en duurt tot zaterdagavond. In Israel gaan dus ook op zaterdagavond gewoon alle supermarkten en winkels weer open.

Maar een ander voorbeeld uit de bijbel die dit ondersteund, staat in Handelingen 20. Daar staat dat men met Paulus bijeenkomt op de eerste dag van de week: "7 Op de eerste dag van de week kwamen we bijeen voor het breken van het brood. Paulus, die van plan was om de volgende dag verder te reizen, hield een toespraak voor de leerlingen die tot midden in de nacht duurde. 8 We waren bijeengekomen in een bovenvertrek, waar veel olielampen brandden."

Zou Paulus een toespraak hebben gehouden van zondagochtend vroeg, tot laat in de nacht? En waarom zouden ze lampen aansteken overdag? Hieruit blijkt dus dat deze samenkomst in de avond plaats had.

[Olorin 155]

Het aardige is trouwens dat de kerkelijke zondag ('de dag de Heren') ook op zaterdag avond begint in iig de RKK. Je kunt voor de kerkelijke zondagse viering ook op zaterdag avond terecht.

[henkjan37 0]

precies, dus er is een duidelijke christelijke feestdag: de eerste dag, volgend op de Sabbat, dus van zaterdag zonsondergang of vespers tot het zelfde moment op zondag.

Mensen die anders beweren zijn zowel tegen de Bijbel als tegen de traditie.

[Levi 145]

precies, dus er is een duidelijke christelijke feestdag: de eerste dag, volgend op de Sabbat, dus van zaterdag zonsondergang of vespers tot het zelfde moment op zondag.

Mensen die anders beweren zijn zowel tegen de Bijbel als tegen de traditie.

Waarom zijn ze tegen de bijbel?

[Bonjour 80]

Wat ik niet terug zie in het verhaal over de herkomst van de gebruiken op de zondag is hoe andere religies de zondag vierden ten tijde van Constantijn, en of we daar nog aspecten van terugzien in de christelijke gebruiken op de zondag nu.

Dat de zondag een lange christelijke traditie is, is wel duidelijk. Het is alleen de vraag of Jezus en Paulus zich zouden herkennen in de wijze waarop de christenen nu de rustdag vieren.

[bernard 3 30]

Wat ik niet terug zie in het verhaal over de herkomst van de gebruiken op de zondag is hoe andere religies de zondag vierden ten tijde van Constantijn, en of we daar nog aspecten van terugzien in de christelijke gebruiken op de zondag nu.

Dat de zondag een lange christelijke traditie is, is wel duidelijk. Het is alleen de vraag of Jezus en Paulus zich zouden herkennen in de wijze waarop de christenen nu de rustdag vieren.

Zoals ik hierboven reeds opmerkte is uw vraag in deze topic totaal niet relevant . U betrekt hier Christus en Paulus in een discussie met betrekking tot de zondag . Doch het al of niet rusten op deze dag staat in niets in betrekking noch met hetgeen Paulus noch met hetgeen Jezus noch met hetgeen de Bijbel leert.

Maar is enkel en alleen afhankelijk wat bepaalde groepen aan hun leden( volgelingen) al of niet opleggen.

[bernard 3 30]

@ bernard: jij met je vage complotthetieren:

maar reageer eens op mijn stelling dat de christelijke bijeenkomst op de avond ná de Sabbat dus op zondag was, gelijk Pasen.

Uiteraard was de "samenkomst op de eerste dag van de week" op zaterdagavond. Want in het Jodendom begint de nieuwe dag bij zonsondergang. Daarom begint de shabbat op vrijdagavond en duurt tot zaterdagavond. In Israel gaan dus ook op zaterdagavond gewoon alle supermarkten en winkels weer open.

Maar een ander voorbeeld uit de bijbel die dit ondersteund, staat in Handelingen 20. Daar staat dat men met Paulus bijeenkomt op de eerste dag van de week: "7 Op de eerste dag van de week kwamen we bijeen voor het breken van het brood. Paulus, die van plan was om de volgende dag verder te reizen, hield een toespraak voor de leerlingen die tot midden in de nacht duurde. 8 We waren bijeengekomen in een bovenvertrek, waar veel olielampen brandden."

Zou Paulus een toespraak hebben gehouden van zondagochtend vroeg, tot laat in de nacht? En waarom zouden ze lampen aansteken overdag?

Hieruit blijkt dus dat deze samenkomst in de avond plaats had.

...en dus op het tijdstip dat wij zaterdagavond benoemen maar voor de Jood het begin van de eerste dag van de week was. En dat er op die eerste dag het het brood gebroken werd is niet vreemd want dat was een gebeurtenis die in het begin van de gemeente iedere dag werd uitgevoerd en niet direct verbonden was aan de rust ,heiliging en aanbidding die voorbehouden was aan de zevende dag " De Sabbat"

[henkjan37 0]

nou

de gemeente kwam sowieso dus op de eerste dag samen, op sabbat gingen ze nl nog naar de tempel, op zondag beleefden ze pasen.

in christelijke kerken gebeurd het nog steeds dagelijks: daar is Christus werkelijk aanwezig middels het sacrament van de eucharistie:)[bijbel=] Op de eerste dag van de week

kwamen we bijeen voor het breken

van het brood. Paulus, die van plan

was om de volgende dag verder te

reizen, hield een toespraak voor de

leerlingen die tot midden in de

nacht duurde. [/bijbel]

[Ursa 1]

Nu loop je te muggenziften bernard3. 'Het breken van het brood' wijst toch wel zeker op het Avondmaal (maaltijd van de Heer). Brak Jezus niet zelf ook het brood tijdens het laatste Avondmaal?

[bernard 3 30]

Nu loop je te muggenziften bernard3. 'Het breken van het brood' wijst toch wel zeker op het Avondmaal (maaltijd van de Heer). Brak Jezus niet zelf ook het brood tijdens het laatste Avondmaal?

En Hij zei: doet DIT tot mij gedachtenis en zij deden DIT iedere dag omdat zij zodoende het offer van Christus herdachten en hetgeen Hij gevraagd had namelijk "Ga en onderwijs allen en leert hen onderhouden AL wat Ik u geboden heb"

En wat zij deden door het breken van het brood of "het Avondmaal " was een HERDENKEN van het offer dat Christus voor de mensheid heeft gebracht en had en heeft dan ook NIETS met zondagsrust te maken

[Bonjour 80]

Zoals ik hierboven reeds opmerkte is uw vraag in deze topic totaal niet relevant . U betrekt hier Christus en Paulus in een discussie met betrekking tot de zondag . Doch het al of niet rusten op deze dag staat in niets in betrekking noch met hetgeen Paulus noch met hetgeen Jezus noch met hetgeen de Bijbel leert.

Ik ben ook zo stom. Ik denk nog steeds dat Jezus aan de basis van het christendom staat. . Doet God er nog toe, of ben je die ook al kwijt?

[bernard 3 30]

Zoals ik hierboven reeds opmerkte is uw vraag in deze topic totaal niet relevant . U betrekt hier Christus en Paulus in een discussie met betrekking tot de zondag . Doch het al of niet rusten op deze dag staat in niets in betrekking noch met hetgeen Paulus noch met hetgeen Jezus noch met hetgeen de Bijbel leert.

Ik ben ook zo stom. Ik denk nog steeds dat Jezus aan de basis van het christendom staat. . Doet God er nog toe, of ben je die ook al kwijt?

Je hebt volkomen gelijk, Christus staat weldegelijk aan de basis van het Christendom . Maar Christus noch de Bijbel staan in het geheel niet aan de Basis van de Zondagsrust ( en daar gaat het in deze topic toch over) . Want de oorsprong en de basis voor de Zondagsrust (wet) zijn economisch-politieke en anti-Joodse argumenten.

[Thorgrem 430]

Dat is jouw mening. Wellicht zou je het topic eens door kunnen nemen om te lezen wat anderen erover geschreven hebben.