Hongerige Wolf

We borduren hier even verder op link , anders dwalen we teveel af van het topic misschien. Is ook een beetje verwarrend voor de TS.

Hier elders op het forum zei iemand een tijd geleden iets waar ik na het lezen van deze post meteen aan moest denken, ik meen dat het Harm-Jan was over zijn GerGem: "Ik ga pas weg als ik niet meer anders kan". Ik denk dat dat wel een goede manier van doen is, zo heb ik het zelf ook gedaan. Want hoe kun je nu sterke gemeenten van Jezus Christus vormen als iedereen maar overal heen fladdert? Eerst goed om je heen kijken, leren over je gemeente, je verdiepen in je kerkgenootschap, de leerstellingen, het hoe en waarom van de liturgie en de geloofsbeleving van je broeders en zusters. Ik kòn op een gegeven moment niet meer verder met mijn oude gemeente, ik stikte er in. Dat is het moment dat je weet: ik ben hier niet thuis. Momenteel is het zo, dat ik hoor bij een gemeente waar ik 100 % thuis bèn, maar me niet altijd thuis voel. Er zijn weleens wrijvingen, er worden weleens dingen gedaan en (vooral) gelaten waar ik het absoluut niet mee eens ben. Dat is ook normaal denk ik, bij mijn ouders voel ik me ook niet altijd thuis, maar ik bèn wel thuis.

Waarin zit 'm, denk jij, dit thuis zijn?

Maar hoe spreek je dat uit dan? Djah-wèh? Probeer het eens fonetisch te spellen?

Daar heb jij wel een goed puntje ergens. Maar traditioneel verstaan we onder de Godsnaam het zogenaamde tetragrammaton, JHWH. Het zou zoiets betekenen als "hij is" of "hij zal (er) zijn". In Exodus 3 zegt God over zichzelf ook iets in die richting: "Maar Mozes zei: 'Stel dat ik naar de Israëlieten ga en tegen hen zeg dat de God van hun voorouders mij gestuurd heeft, en ze vragen: "Wat is de naam van die God?" Wat moet ik dan zeggen?' Toen antwoordde God hem: 'Ik ben die er zijn zal. Zeg daarom tegen de Israëlieten: "IK ZAL ER ZIJN heeft mij naar u toe gestuurd.'"

De uitspraak is een beetje lastig, die is niet bewaard gebleven, maar meestal zeggen mensen Jehova. Dit is echter de uitspraak en is niet hetzelfde als de naam zelf.

We bedoelen met 'de Godsnaam' dus niet 'een Godsnaam', want Hij heeft er inderdaad héél veel, maar deze specifieke naam, die Hij zichzelf gegeven heeft.

Het was een prachtige preek.

Jona 2. Jona wilde niet naar Ninevé, en ging in plaats per schip daarvan naar Tarsis. God liet toen een grote storm komen, waardoor Jona overboord werd gegooid door de zeelieden, bij wijze van offer, nadat ze hoorden dat Jona de schuld had van de storm. Jona kwam zo in de buik van een grote vis. In de buik van de vis gaat Jona bidden, wordt uitgespuugd en gaat tòch naar Ninevé. Hij kwam dus daar in de diepte van het water en de duisternis van de vissenbuik tot inkeer.

Marcus 1:1-13: "Het begin van het evangelie van Jezus Christus, Zoon van God." Hierop volgt het verhaal van Jezus' doop, de komst van de Heilige Geest. De eerste zin van Marcus markeert heel mooi waar het bij Jona ook om gaat: het evangelie begint daar, bij de doop, bij de onderdompeling, bij het tot inkeer komen, bij het belijden van de zonden, bij de bezinning, bij de radicale bekering! Ook voor ons begint het daar. "Kom tot inkeer en hecht geloof aan dit goede nieuws!", zegt Jezus in vers 15, wanneer hij gaat prediken in Galilea.

Het weer was koud maar de singel was zonnig, en iemand had zomaar de banden van mijn fiets opgepompt. Ik ging met psalmengezang op weg.

Mijn bee, met opgeheven handen,

Klimm' voor Uw heilig aangezicht,

Als reukwerk, voor U toegericht,

Als offers, die des avonds branden.

Is niet handig op de fiets, nee. Opgeheven handen.

Wat bedoel je daar precies mee?

Het is mooi om te zien hoe Gods genade kan werken door mensen heen. Hoe die ene man de agressieve dronken Pool tegenhield, er toe werd gebracht vrede te stichten; prachtig. Zo wil God vrede stichten in alle harten, of er nu gebeden wordt of niet. Het is aan ons om slechts te gehoorzamen. Een mooi wonder zoals we er dagelijks vele kunnen zien om ons heen, dankjewel dat je dit met ons deelt.

Gods zegen voor jou, rlb.

Op zondag 11 januari 2009 00:02:02 schreef Olorin het volgende: [...] Ik had ook niet de indruk dat jij dat van plan was hoor.

Gelukkig!

On-topic:

Ik kan me wel vinden in wat hier zoal aangereikt wordt. Ik ben vooral geïnteresseerd in dat laagdrempelige karakter. Hierin vind ik dat andere kerken, bijvoorbeeld de mijne, echt wel iets kunnen opsteken van de evangelicale broeders en zusters. Een beetje met elkaar kerk zitten wezen is leuk maar naar buiten treden, de maatschappij in en Gods huis weer een middelpunt laten zijn, dat is je ware. Ja, daarin ben ik dan misschien een beetje evangelisch, wie had dat gedacht. Ook dat handen-uit-de-mouwen-gevoel, zoals Stichting de Hoop en zo, vind ik zo goed.

Hé man,

Ik wil echt niet gaan bashen hoor, ik wil er gewoon meer van weten. Ik probeer een beetje over mijn kerkmuren heen te kijken, en te begrijpen waarom het bij jullie (neem ik aan? weet eigenlijk niet of jij evangelisch bent maar dat denk ik) zo goed gaat en bij de rest... minder.

Maar toch hè, het lùkt ze wel die mensen naar binnen te krijgen. Al die mensen (wat jij zegt blijkt inderdaad uit de cijfers) die uit de traditionele kerken komen moeten daar toch ergens in teleurgesteld zijn geraakt. Ik vraag me dan af, wat dat geweest is.

Ik verdiep me in het kader van oecumene al een tijdje in het evangelicale christendom. Voor zover ik nu zo'n beetje begrijp heb je binnen dit genre evangelischen, pinksters en baptisten. Historisch gezien zouden ze allemaal tot het protestantisme gerekend moeten worden, maar tegenwoordig kunnen we wel spreken van een eigen club; eigen liturgie, eigen omgang met de Schrift, eigen standpunten, eigen opleidingsinstituten, eigen beleid met betrekking tot evangelisatie. Allemaal dingen die wezenlijk verschillen van die van andere kerken. Waarin ze ook nogal verschillen, is het feit dat hun kerken (vaak van buiten niet als zodanig herkenbaar) meestal tamelijk bomvol zitten. Dat valt me iedere keer als ik een dergelijke kerk bezoek weer op.

Enig idee waarom die kerken zo vol zitten? Is het de boodschap? Is het de minder stoffige muziek? Is het de relatief eenvoudige preek? En waarom trekken ze zoveel jongeren? Komt dat ook door dat wat modernere jasje, of is er meer? Ik vraag het me af, vooral omdat ik daar de kerken vol zie lopen waar ze elders een beetje uitdrogen. Valt daar voor ons niet-evangelicalen iets van te leren? En zo ja, wat dan?

Op zaterdag 10 januari 2009 16:10:37 schreef Diana het volgende: Eigenlijk schaam ik mij, heb ik de lijst uitgeprint en ben ik nog niet eens begonnen, het is al 10 dagen januari Straks ga ik dus van start....

Ja, je moet er wel iets voor doen hè.

Op vrijdag 09 januari 2009 20:06:50 schreef Taquoriaan het volgende: [...] Protestanten kennen het begrip 'ketter' ook wel hoor.

Zo, zeker weten.

Er zijn geen concrete plannen, maar ik speel met de gedachte om naar Taizé te gaan.

Wat een dreigende toon weer.

Ah, nu snap ik het bieren. Mijn excuses.

Vind ik wel een beetje een smoesje. Het is hier verdorie het corps niet. Weghalen is ook een beetje onsportief, je kunt beter je excuses aanbieden.

Het is seks.

Je was me voor.

Inmiddels is Kerst voorbij. Mijn vriendin is op Kerstavond mee geweest naar mijn kerk en ze vond het wel oké geloof ik. Ze was niet heel negatief. Ze vond het zingen heel leuk zelfs, we zingen met Kerst de oude Kerstliederen; Gloria in Excelcis Deo, Ere zij God, Komt allen tezamen, Stille nacht, Komt verwondert u hier mensen enz. Het was ook erg gezellig, er staat met Kerst een enorme, versierde kerstboom naast de preekstoel en overal op de banken staan kaarsjes waardoor een sprookjesachtige sfeer ontstaat. Als compromis ben ik op de andere Kerstdagen thuisgebleven. Ging dus prima.

Nu weet ze een beetje wat wij daar uitspoken. De conclusie was, dat het "niet heel erg" is, al heeft ze wel moeite met sommige ouderwetse tradities, zoals de Aäronitische zegen. Ik vind het wel moeilijk al met al, omdat ze het ook irritant vindt als ik veel "Godboeken" lees. Dat beperk ik dan dus maar tot af en toe, op zich is dat ook niet verkeerd want ik kan het soms best overdrijven. Het is ook om haar dat ik bijvoorbeeld geen kruisje draag, wat ik wel graag zou willen. Dan is het huis gewoon te klein. Maar toch hou ik van haar en ben ik net als jij niet van plan het probleem groter te maken dan het is. Geen reden voor een breuk dus.

Op vrijdag 09 januari 2009 13:13:29 schreef JoostG het volgende: Da's fijn, maar wanneer krijgen we dan een foto te zien van jouw Katholieke en Apostolische kerk, Sacerdos?

Zou het deze zijn? link

Hahaha. Niet goed gekeken. Sorry!

Op donderdag 08 januari 2009 23:18:55 schreef Lumineus het volgende: Om even een antwoord te geven op de topicvraag Ik ben lid bij een PKN kerk in Utrecht en ga daarna ook vaak met mijn kerel mee naar een Vrijgemaakte gemeente in Utrecht. Och en als het zo uit komt ga ik ook naar andere kerken, meestal wel PKN trouwens.

Ga jij jezelf eens heel rap voorstellen.

link

Ik denk dat dat best meevalt met die duidelijkheid. Als er één boek vaag en gelaagd is, is het de Bijbel. Interpreteren is lastig en Jezus is de meester van het dubbelzinnige taalgebruik. Hij zegt één ding en zegt dan vaak tien dingen tegelijk. Maar toch weet ik denk ik vrij helder wat Jezus zegt over deze kwestie. Hij pleit niet voor slaafs naleven van de Wet. Juist niet! Ik denk aan Matteüs 22:34-39 bijvoorbeeld.

"Nadat de farizeeën hadden vernomen dat hij de sadduceeën tot zwijgen had gebracht, kwamen ze bij elkaar. Om hem op de proef te stellen vroeg een van hen, een wetgeleerde: 'Meester, wat is het grootste gebod in de wet?' Hij antwoordde: 'Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf. Deze twee geboden zijn de grondslag van alles wat er in de Wet en de Profeten staat.'"

Met andere woorden, aan deze twee geboden hangen zowel de Wet als de Profeten, zij vloeien er uit voort; het is wat àchter de Wet schuilt, wat de basis van de Wet is. Jezus zegt dus niet dat de Wet ongeldig is of nutteloos, òf dat je de Wet moet eerbiedigen. Hij legt alleen uit waarom de Wet is, wat hij is. Waar hij toe dient. Hij geeft een verdieping van de Wet, die eigenlijk nog moeilijker, want abstracter is. Maar wel een bevrijding! De "nieuwe" Wet (die eigenlijk niet nieuw is maar zo oud als de baard van Mozes) is toepasbaar in elke tijd en op elke plaats. Eén grote, overkoepelende Wet voor de toekomst, zou je kunnen zeggen. Jezus schaft de Wet dus niet af, maar interpreteert deze dieper. Dat zie je ook duidelijk in de Bergrede terug, waarin hij in de Wet de puntjes op de i zet. Hij scherpt deze aan (niet alleen je naaste liefhebben, maar ook je vijanden). Hij zegt dus niet dat de Wet onterecht is en afgeschaft dient te worden, maar dat deze beter, completer en humaner moet worden.

In de verzen 41-45 van Matteüs 22 doet Jezus trouwens ook nog eens haarfijn uit de doeken wat hij precies vindt van het wettische gedoe van de sadduceeën. Dat kunnen we best toepassen op de moderne tijd, durf ik te beweren. Daar kunnen we ook wel een lering uit trekken misschien, hè? Er zijn meer verhalen over hoe Jezus dacht over slaafs volgen van wetten. Mensen niet mogen genezen op de sabbat bijvoorbeeld, omdat dit werken zou zijn (Johannes 5:1-18). Daar was hij ook niet zo kapot van.

Ik zou je zo graag goed willen uitleggen dat het geloof voor mij een gigantische bevrijding is, en niet een gedoe met wetjes, mogen en niet mogen. Ik ben helaas niet zo goed in uitleggen, maar neem van mij aan dat het zo is. Daar wil ik nog aan toevoegen, dat ook als Jezus had gezegd dat ik wèl de Wet nauwgezet moet naleven, ik het nog niet zou doen, tenzij hij het heel goed kon beargumenteren. Het maakt me in die zin dus niet uit hoe de interpretatie uitvalt.

Dit is (weer) een orthodoxe projectie op het christendom als geheel. Ik zou het ook heel leuk vinden als je op mijn vorige bijdrage zou reageren.