Ds Dre

Goddank en dat bedoel ik welgemeend. Deze dwaling is gelukkig ver achterons en kunnen we weer vooruit.

Laten we even kijken hoe de natuurwetenschappen werkelijk in elkaar zit. Nog maar eens het bekende voorbeeld van de snaartheorie.

Snaartheorie

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De snaartheorieën (ook wel stringtheorieën genoemd) zijn hypothesen die proberen de vier fundamentele natuurkrachten in de natuurkunde (de elektromagnetische kracht, de sterke en zwakke kernkracht en de zwaartekracht) in één universele omvattende theorie onder te brengen, de unificatietheorie.

Er zijn nog geen experimentele bewijzen die de hypothese ondersteunen!!!

De snaartheorie veronderstelt een tiendimensionale ruimte en supersymmetrie.

Met nieuwe deeltjesversnellers hopen de onderzoekers een vierde dimensie aan te tonen: als er energie verdwijnt tijdens een experiment, zou deze energie zich bevinden in een andere dimensie. Dit is op zich echter nog geen bewijs van een vierde dimensie.

Hoewel theoretische verklaringen gegeven kunnen worden met de snaartheorie, is er geen experimentele ondersteuning. Ook als de nieuwe deeltjesversneller geen resultaten oplevert voor de snaartheorie, blijft de hypothese overeind: er is dan misschien een sterkere deeltjesversneller nodig.

Snaren zijn eendimensionale objecten, die niet (!!!!!!!) waargenomen kunnen worden, doordat ze zijn samengetrokken tot afmetingen tussen de Plancklengte (10-35 meter) en de met de huidige techniek kleinst meetbare afstand 10-15 meter. De verschillende mogelijke trillingen van deze snaren vormen wat wij waarnemen als krachten en deeltjes. Zoals een snaar van een viool verschillende tonen kan voortbrengen door de lengte van de snaar te veranderen, kan een snaar verschillende basisdeeltjes vormen, zoals quarks of elektronen.

De wiskundige voorstelling van de snaartheorie heeft een meerdimensionale ruimte nodig. In onze huidige wereld kennen we drie tastbare dimensies. Deze dimensies staan loodrecht op elkaar. In de moderne natuurkunde, in het bijzonder in de relativiteitstheorie, beschouwt men de tijd als de vierde dimensie.

De snaartheorie gaat er van uit dat op zeer kleine schaal de ruimte niet vier-, maar tien-, of zelfs elfdimensionaal is. Het aantal dimensies volgt uit de Ramanujan-functie. De zes 'extra' dimensies zijn 'opgerold', en daardoor niet waarneembaar.(!!!!!!) Omdat we ze ook met onze deeltjesversnellers nog niet gevonden hebben, moeten ze kleiner zijn dan het formaat dat overeenkomt met de energie van deze versnellers, ongeveer 10-15 meter.

In de supersnaartheorie gaat men uit van tien dimensies, in de M-theorie van elf dimensies. De eenvoudigste variant heeft 26 dimensies. Deze variant heeft onopgeloste problemen, zoals tachyonen, deeltjes die sneller dan het licht bewegen.

Er zijn verschillende snaartheorieën, waarvan er vijf werken met supersnaren. Deze vijf supersnaartheorieën zijn met elkaar verwant, alsof ze de werkelijkheid vanuit een verschillend standpunt belichten. De M-theorie tracht een samenvattende formulering te geven voor deze vijf snaartheorieën.

Sommige natuurkundigen geloven (!!!!!!!) dat de snaartheorie in de niet zo verre toekomst tot een universele theorie zou kunnen leiden, vooral Edward Witten heeft al veel onderzoek gedaan naar de M-theorie als een mogelijke kandidaat voor de universele unificatietheorie.

Andere natuurkundigen verzetten zich ertegen omdat na decennia resultaten en experimentele aanknopingspunten nog steeds uitblijven. Sheldon Glashow heeft de snarentheorie met middeleeuwse theologie vergeleken, meer op geloof en gedachtespinnerij gebaseerd dan op waarnemingen en proefnemingen, en Richard Feynman, deed haar botweg af als 'onzin'. Recent werd kritiek op de stringtheorie geuit in de boeken van Peter Woit: Not Even Wrong en Lee Smolin: The Trouble with Physics. Woit bekritiseert de wetenschappelijke monocultuur in de theoretische natuurkunde door de dominantie van het snarentheoretisch onderzoek en stelt voor te zoeken naar een uitbreiding van de quantumveldentheorie.

Op de website van de Universiteit van Amsterdam stond een soort persbericht naar aanleiding van de Spinozapremie, gewonnen door Robbert Dijkgraaf:

Snaartheorie is de extreemste vorm van theoretische fysica en de belangrijkste kandidaat voor een kwantummechanische beschrijving van de zwaartekracht. Dat is nodig omdat de huidige theorieën, in het bijzonder de relativiteitstheorie, onvolledig zijn. Snaartheorie werkt niet met elektronen of quarks maar met een soort mini-elastiekjes die op allerlei wijzen kunnen trillen. Alle verschillende elementaire deeltjes om ons heen zouden dan ontstaan als de trillingen van een enkele snaar, zoals de boventonen van een vioolsnaar. Op deze wijze is het mogelijk ook de zwaartekracht volgens de wetten van de kwantummechanica te beschrijven. Met dat uitgangspunt kan snaartheorie bijvoorbeeld extreem zware én erg kleine objecten beschrijven, zoals zwarte gaten en het heelal vlak na de oerknal.

Nee hoor, je mag maar met 1 man trouwen. Serieel monogaam is tegenwoordig wel geaccepteerd, maar of het nou echt ideaal is.

In deze katholiek visie op trouw zitten veel zaken waar ik wel mee eens kan zijn.

In onze katholieke traditie is er steeds de nadruk op gelegd dat de kerk noch huwelijken sluit, noch huwelijken ontbindt. De geldigheid van een huwelijk hangt dan ook niet af van kerkelijke erkenning. Daarom werd het huwelijk van hen die hertrouwden ook niet ontkend; wel werd het bedienen van de huwelijksinzegening in strijd geacht met de diepste betekenis van het sacrament.

Daartoe aangespoord vanuit de kerk, en recent door onze synode, hebben we ons met de geestelijken op deze vragen beraden. Daarbij zijn wij tot het inzicht gekomen dat we met de katholieke kerk van het oosten ruimte kunnen laten voor de mogelijkheid om het sacrament van de huwelijksinzegening te bedienen, ook daar waar een van de partners of beiden eerder een huwelijk aangingen, dat inmiddels ontbonden is. Het ontvangen van deze huwelijksinzegening onder zulke omstandigheden is geen vanzelfsprekendheid, laat staan een recht, dat op te eisen valt. Wel menen wij dat wij als kerk evenmin het recht hebben om deze huwenden bij voorbaat uit te sluiten van de sacramentele tekenen, wanneer zij in het besef van de tegenstrijdigheden, met aanvaarding van de verantwoordelijkheden en in oprecht geloof, om de inzegening van hun huwelijk vragen.

Hier zal het sacrament van de verzoening bediend kunnen worden, want ook van een stukgelopen relatie mogen mensen krachtens het evangelie van Jezus bevrijd worden om een nieuwe roeping te ontvangen. Is de vreugde van elke sacramentsbediening trouwens niet daarin gelegen, dat we niet worden beoordeeld op wie we waren, maar vooral aangesproken worden op wie we in het licht van Gods belofte zullen zijn? De kern van elke kerkelijke viering rondom een huwelijk zal daarom niet alleen aandacht hebben voor de twee mensen die trouwen, maar bovenal verwijzen naar de Heer die sterker is dan onze zwakheid en in zijn barmhartigheid groter is dan onze schuld.

Wanneer kerken ruimte bieden op die terreinen waar eerder strengere regels golden, kan de mening post vatten dat er niet langer wordt vastgehouden aan heilige beginselen. Als de huwelijksinzegening na echtscheiding mogelijk wordt, kan de gedachte ontstaan dat het huwelijk tot een voorlopig en tijdelijk partnerschap is gedegradeerd. Ook bij hertrouwen laat de liturgie der kerk er evenwel geen twijfel over bestaan dat onvoorwaardelijke trouw het hartsgeheim van het huwelijk is. Daarom gaat het "in den beginne" en daartoe worden huwenden door God gezegend en op weg gezonden.

Je hebt er al weer niets van begrepen. Sacerdos uit geen dreigement, maar wijst slechts op een liefdevol ingrijpen van God, wat in jouw geval iets hardhandig zal gebeuren, waardoor jij tot bekering zal komen.

God zal zich niet van je afkeren maar (jouw inziens nog erger) bekeren.

Nee, juist als je het pad van de ratio helemaal volgt dan is alles mogelijk, sterker het solipsisme is niet uit te sluiten evenals de Matrix gedachte. Lees een Popper, wellicht kan hij ervoor zorgen dat er een lichtje bij je gaat branden.

Ik sluit me aan bij Sacerdos. Wie nog meer?

Ik vind het een geinige site en die folder komt volgens mij pas in 2009. Inderdaad een hele goede kanshebber.

Op zondag 04 januari 2009 01:22:01 schreef The Black Mathematician het volgende: Nee laat maar staan. Eens moet die jongen achter de waarheid komen

Gaat niet lukken met iemand die denkt meer te weten dan de rest, maar de basis beginselen van filosofie, theologie en wat nog belangrijker is zelfinzicht mist.

Op zaterdag 03 januari 2009 17:34:51 schreef Diana het volgende: [...]Helaas ken ik er wel wat van ja... Hierin moet ik bekennen dat het vooral niet christelijke mensen zijn die ik ken in zo'n situatie. Ik had een collega die op haar 19e trouwde en op haar 21ste in een scheiding zat want ze wilde eigenlijk toch liever vrijgezel zijn, dat had meer voordelen...

Ken je nog andere voorbeelden? Christenen die gescheiden zijn en met welke reden(en)?

Ik ben benieuwd naar de rest, ik zal mijn standpunt ook verder toelichten alleen nu ff niet, bedtijd.

Zou je in die toelichting kunnen ingaan wat je bedoeld met bekrachting? Als een paar geen sex kan hebben kan er dan sprake zijn van een huwelijk volgens jou.

Hij twijfelt daar niet aan.

Fantastisch TY, je bent geweldig!! Alleen jammer dat er hier nog een stelletje dombo's op deze aardkloot rondlopen die jouw genialiteit nog niet erkennen.

By the way: In de filosofie wordt er door de meeste filosofen een onderscheid in werkelijkheden gemaakt. Over het algemeen is met het erover eens dat hier geen hierarchie in zit.

De bedoeling van Rutger was niet om te weten te komen waarom iemand in God gelooft, maar te vertellen dat hij zo slim is om niet in God te geloven. Eigenlijk had wat mij betreft dit topic na deze belijdenis gesloten kunnen worden.

Ik negeer die eerste categorie niet, maar neem ze ook niet als maatgevend voor alle scheidingen. De rest van je verhaal sluit aardig aan op wat ik bedoel.

Nee het is onze Geert Wilders. Alle Christenen ons land uit.

Ik denk dat de meeste forum-leden het door jouw niet beantwoorden van hun stellingen, vragen, tegenargumenten beantwoorden met een stilzwijgen. Zo te zien vind je dat zelf ook niet prettig, dus.

Helaas zie ik dat ook bij stellen die gaan trouwen of getrouwd zijn. Ik merk dat vooral vrijgezellen in een kerk hebben hier behoorlijk last van. Er schijnt een soort muur te zijn tussen "alleenstaanden" en gehuwden.

Maar dit lijkt me meer in het topic huwelijkstrouw oid te horen.

Helaas gebeurd dit veel vaker, maar een huwelijk is helaas geen garantie dat je dit soort dingen niet kan meemaken. Hoogstens verminderd dit de kans. Ik denk naast dat mensen gaan scheiden, ook nog mensen vreemdgaan als ze nog gehuwd zijn.

Volgens mij is niet de essentie sex voor het huwelijk, maar wat houdt sex voor je in.

Een restaurant waar je iets besteld op een onbewoond eiland? Hier klopt iets niet.

Is de manier waarop hij zelfmoord pleegt van balang, het springen van het balkon?

Niet helemaal volgens mij, het bewustzijn van de waarnemer bestaat. Meestal vallen bij die gedachte God en jezelf samen.

Wilde hij een zeemeeuw worden?

Dacht de man dat hij een gereïncarneerde zeemeeuw was?

Juist dat beweerde ik ook al. Iedereen kan wel zeggen dat jij bestaat, maar er is geen enkel bewijs dat dit geen projectie van een gedachte, die van iets of iemand anders komt. (The matrix) Daarnaast nog het solipsisme wat al helemaal niet weerlegbaar is.

Neen, als je uitgaat van het solipsisme zijn beide even waarschijnlijk.

Wilde hij met het eten van de zeemeeuw wel een herinnering ophalen?

Bestelde hij speciaal een zeemeeuw?

Het moment van springen is dat vlak na het nemen van die hap?

Neemt hij een hap van een gebakken zeemeeuw of eet hij wat anders?

Denk hij dat hij na het eten van een zeemeeuw kan vliegen en springt hij daarom van het balkon.

Ik doe dit niet in vergelijking met bestaan van een god(en). Niet zomaar wild plakken en knippen.