LodewijkNapoleon

Quote: Op vrijdag 28 september 2007 18:28:14 schreef Thorgrem het volgende: En wat heeft de Kerk dan voor revolutionele technieken of gedachtengangen om dit allemaal bewerkstelligd? Lees de Evangeliën nog eens. Nee maar zo simpel is het toch? En alle technieken zijn er állang. Raido tipte er al wat van aan. Maar het gaat wezenlijk om een geesteshouding. Dát is het echte probleem.

Quote: Op vrijdag 28 september 2007 18:15:53 schreef Thorgrem het volgende: En jij weet hoe dat goed gebruik ingevoerd zou kunnen worden en wat het precies inhoud? Het is verbluffend simpel; onderwerp je aan Christus en volg Zijn Kerk. Maar goed, zelfs de eenvoudige dingen zijn voor ons zondige mensen te moeilijk. Maar dat gezever over een overbevolking, dat komt echt uit de diepste krochten van de duivel.

Quote: Op vrijdag 28 september 2007 17:59:11 schreef Thorgrem het volgende: Och, goed of kwaad, tot nu toe heeft de mensheid altijd nog oplossingen gevonden voor de problemen die ze tegenkwamen. Welnee man, dom geluk heet dat. Of liever gezegd, God's voorzienigheid. We konden gewoon niet eerder de wereld vernietigen. Quote: Wellicht dat een probleem eindelijk eens de gigantische overbevolking aan kan pakken, dat zou al een hoop schelen. Dat overbevolkingsverhaal is een links dogma voor hun zuiveringspolitiek. Bij goed gebruik van de aarde zou deze planeet minstens 100 m

Quote: Op donderdag 27 september 2007 17:50:33 schreef Gorthaur het volgende: Ik heb een enorme hekel aan gabbermuziek. Rap vind ik soms grappig (in de context van Pius foute muziek topic), maar niet mijn muziek. Dat heb ik dan weer precies andersom. (dit en dit vind ik dan wel weer grappig )

Quote: Op vrijdag 28 september 2007 17:49:50 schreef Raido het volgende: Daarnaast is het de plicht van het rentmeesterschap dat wij de aarde gebruiken zonder haar uit te putten of te vernielen. Ook moeten we echt rekening houden met de generatie die na ons komt, het is namelijk niet geheel ondenkbaar dat wanneer we doorgaan zonder verder na te denken over de gevolgen, dat binnen twee of drie generaties er een reusachtig probleem is (en nu eigenlijk ook al). Het is nog veel en veel erger. We mogen al blij zijn als we die drie generaties halen. ER is zo'n onontwarbaar kluwen van pr

Quote: Op vrijdag 28 september 2007 17:43:39 schreef Raido het volgende: En daarnaast is het natuurlijk je protestantse plicht om goed te onderzoeken hoe jezelf aankijkt tegen de katholieke kerk op basis van onze geloofsbelijdenissen. Nou, dat is altijd goed natuurlijk. Je moet niet naar de kerk gaan voor de sfeer of omdat het 'goed bij je past'. Waarheid, daar draait het om.

Het gaat ook helemaal niet om oplossingen, die zijn er allang. Het punt is dat de mensheid het nooit voor elkaar krijgt om politiek gezien alle neuzen dezelfde kant te krijgen. Veel te veel tegengestelde belangen. Eerst moeten alle problemen (waaronder deze) de pan uitrijzen, en dan krijg je dat er ontzettend veel macht naar één punt wordt gedelegeerd om centraal alles op te lossen. En dat is dan het echte probleem...

Quote: Op vrijdag 28 september 2007 17:13:12 schreef kiss het volgende: Ik zou graag naar een katholieke kerk gaan in mijn nieuwe woonplaats...Kan ik zomaar een zondag naar binnen lopen en de dienst bijwonen?Ik heb niemand om mee te gaan en ik durf niet zo goed alleen?Is het niet raar om zomaar opeens daar binnen te stappen terwijl ik eigenlijk geen katholiek ben..? Op zich is dat totaal geen probleem hoor. Je bent juist welkom. Waar woon je ongeveer dan? Wie weet wonen er wel wat katholieken hier op het forum in jouw stad?

Quote: Op vrijdag 28 september 2007 13:26:17 schreef Gorthaur het volgende: Ik denk alle twee. Door die uiterste consequentie, slaat men in het uiterste en vind het in dat opzicht een tegenbeweging, die zelf haar fundament omver zaagt. Iemand komt er achter dat vanuit het modernisme het modernisme wat zwakheden heeft en slaat vervolgens door in het andere extreme en wat ik dan zie bij bepaalde postmodernisten, dat ze dan het postmodernisme an sich verhogen tot de waarheid, best paradoxaal. Nee, het juist zeer consequent. Als je blijft hngen in een modernistisch discour, dan ben

Quote: Op vrijdag 28 september 2007 13:15:49 schreef Raido het volgende: [...]Wauw! Pius Dat is nou exact bevinding. Dat meen ik. Wij zijn daar goed in. Het gaat misschien wat offtopic, maar ik wil dat toch even schetsen. 'Hoe is God het grootst?' 'Door zelf de kleinste te zijn' Hoe schitterd de diamant van Christus offer het meest? Door de achtergrond zwart te schilderen.. Door alles van jezelf te betwijfelen en te beproeven blijft er steeds meer van Hem over. Dat is ten ene male onmogelijk te communiceren richting anderen denk ik. Geloof is en blijft geloof, geloof is ten die

Quote: Op vrijdag 28 september 2007 12:51:33 schreef Ann het volgende: Dus wat denken jullie ervan? Hoe zien jullie de toekomst en hoeveel is de mens bereid van zijn \"luxe\" op te geven? Of is het te laat, en zijn we er teveel slaaf van geworden. Het is allang te laat, een kind kan het zien. Al vanaf de Franse revolutie zie je elke denkbare grafiek exponentioneel omhoog schieten. Overigens kan dit specifieke probleem best opgelost worden, maar ik denk dat de oplossing zélf het probleem wordt.

Quote: Op vrijdag 28 september 2007 12:21:20 schreef Raido het volgende: Je zou dan kunnen zeggen dat die persoon jou geloof of liefde in twijfel trekt omdat hij niet geloofd (tada) in dat wat jij geloofd. Geloven gaat niet altijd over iets wat je kunt zien of bewijzen. Een buitenstaander kan nooit ontkennen dat jij, persoonlijk wat geloofd. Het bewijs dat jij geloofd, is dat geloof zelf. Of dat nou geloof in Jezus Christus is, of geloven dat jou vriendin de liefste vriendin is doet er niet toe. Als ik zeg dat ik geloof dat jij een tuin van 20 bij 20 vierkante meter hebt met een v

Quote: Op vrijdag 28 september 2007 12:35:48 schreef Raido het volgende: Mijn dominee heeft het vergeleken met de wind, de wind waait waarheen hij wil, de wind is niet zichtbaar en maakt geen geluid. Pas wanneer het in aanraking komt iets anders (muur) dan hoor je de wind, je ziet bomen bewegen, en je voelt het ... Misschien zijn er wel mensen die geloven dat het boze geesten zijn die je dan hoort. Ja precies. 'there's no end to plausible storytelling'

Quote: Op vrijdag 28 september 2007 12:36:11 schreef Gorthaur het volgende: Maar ik denk dat die ontkenning niet terecht is. Nee ik ook niet. Quote: Tuurlijk kan het, maar dat heeft met bepaalde vooronderstellingen te maken die zaken al bij voorbaat uitsluit zoals materialisten doen, of het 'je kunt niks weten over de werkelijkheid' dogma van postmodernisten (wat trouwens haar eigen fundering kapot maakt, omdat het postmodernisme op het postmodernisme toepasbaar is). Dat valt mee. Het postmodernisme moet je vooral zien als de uiterste consequentie van het modernisme/ma

Quote: Op vrijdag 28 september 2007 12:12:17 schreef Gorthaur het volgende: Je zou kunnen spreken (in de lijn van wat Raido ook al schreef) van indirecte empirische waarneming. Wij zien geen planeten buiten ons zonnestelsel, maar door telescopen en nog een hoop apperatuur kunnen we ze wel waarnemen. En zo kunnen we de geschiedenis waarnemen door teksten uit het verleden. atomen door de elektronen microscoop. Geloof en liefde zijn geen tastbare objecten maar wel via de persoon waar te nemen. Gods liefde is in dat opzicht wel degelijk te ervaren. Nogmaals Popperiaan: Qu

Quote: Op vrijdag 28 september 2007 12:02:09 schreef Raido het volgende: Geloof en Liefde onbewijsbaar? Wat een onzin. Kijk eens naar een gelovige in Christus of naar een verliefd stel, je zult concluderen dat daar 'geloof' is en je zult concluderen dat er 'liefde' is. Dat je 'geloof an sich' en 'liefde an sich' niet kunt zien, of tastbaar zijn wil niet zeggen dat het onbewijsbaar is. Je ziet de gevolgen. Nee, het punt is, is dat het altijd te ontkennen valt: Quote: Op donderdag 27 september 2007 16:37:58 schreef Pius_XII het volgende: Ja, in theorie kan het aanvaa

Quote: Op vrijdag 28 september 2007 00:35:56 schreef PascalPas het volgende: Door te geloven dat je het zeker weet. Precies. En het is, zoals elke andere liefde, ook niet zonder argumenten, maar het zijn tvens niet de argumenten die de doorslag geven. Volgens mij valt dit ook nog door te trekken naar de wetenschap, maar daar moet ik nog op broeden.

@Raido, wat ik eigenlijk niet snap, wat heeft twijfelen überhaupt met de Laodicea-mentaliteit te maken? Er zijn zoveel mystici geweest die twijfelden (de meesten, zoniet allemaal) maar die deden dat niet op een lauwe manier.

Quote: Op donderdag 27 september 2007 16:27:22 schreef Yapie het volgende: De relatie met liefde vind ik interessant. Liefde komt als het goed is wél tot uiting, maar geldt dat dan ook als 'bewijs'? Ja, in theorie kan het aanvaard worden als de sterkste vorm van bewijs omdat de overtuigingskracht totaal en onbetwijfelbaar kan zijn. Het kan tevens ook het hardst ontkent worden. Ja ja, paradoxen he?

Elke wedergeboren Christen twijfelt. Wat op zich niet zo'n inkoppert is omdat Stalin en Hitler ook wedergeboren Christenen waren (zo, na deze katholieke disclaimer even gemakt te hebben, kan ik verder ). Maar serieus, élke Christen twijfelt aan z'n geloof, één van de kenmerken van het Protestantisme is in mijn ogen het eeuwig loskoppelen van zaken die bij elkaar horen. Om ze vervolgens onder de noemer van nieuwe begrippen weer aan elkaar vast te lijmen overigens. Dat verklaart dat Eline hier de katholieke Kerk over links lijkt in te halen en Raido dat over rechts lijkt te doen, maar het

...omdat liefde ten diepste onbewijsbaar is. Ik denk dat dát de kern van het hele vraagstuk is. Ik vermoed dat dit antwoord ook hier ergens in te passen is en hier heb ik het ookal toegepast. Het mooiste voorbeeld daarvan zijn de verhalen uit de Bijbel, waarin al een doctrinaire doorontwikkeling van dit idee valt waar te nemen en het culmineert uiteindelijk in Christus. De ultieme liefde, Het Allerhoogste dat tot het allerlaagste neergedaald en het uiterste heeft gegeven. Aanstootgevend volgens de Joden, waanzin volgens de Grieken. Je kunt het ook proefondervindelijk zélf vaststellen. Ni

Wat schuift het?

Quote: Op woensdag 26 september 2007 18:51:45 schreef marliesje het volgende: als je te lief ben, dan wil je iets.......ik ben nog nooit een man tegengekomen die lief voor me was zonder reden. Ik kom niet meteen achter de reden, maar die is er altijd wel. Of hij wil ik hem aardig vind, leuk vind enz. Ja, maar tot op een zekere hoogte is dat logisch toch? Als ik lief ben tegen iemand, natuurlijk wil ik dan aardig gevonden worden. Wel is het zo dat je, naarmate je meer vriendschappelijk tot iemand aangetrokken voelt, accepteert dat dat niet steeds wederzijds is en er dan toch mee door

Quote: Op woensdag 26 september 2007 10:20:36 schreef Liset het volgende: Even terug te komen op het onderwerp Ik denk dat vrouwen ook vaak zeuren over het man zijn. Aan de ene kant is het: Waarom issie nou niet wat gevoeliger? Waarom snapt ie dat nou niet? Waarom helpt ie niet mee in het huishouden? Blabla, dat soort dingen. Maar aan de andere kant, als een vent té lief is, dan begin je niet eens aan een relatie. Ik kan me voorstellen dat dat best frustrerend is voor de man. Ja herkenbaar, dat gaat ook in vriendschappen op. Je merkt dat te lief zijn afstoot, dus wat doe je? Ac

Het stenen kindje Buiten de herberg waar wij bleven In 't oude stadje aan de Rijn Begon des nachts muziek te beven. Wij zetten ons,achter 't gordijn, Met kandelaars op het kozijn: Reizende muzikanten waren Aan 't spelen op 't besneeuwde plein, en bij hen stond een kind te staren‑ Maar toen ik nader acht ging geven, Was het de stenen cherubijn Die zich, als smeltend los geheven, Had vrij gemaakt van de fontein‑ De fluit hief in het maanlicht zijn Roep tussen rits'lende gitaren En zwol terug in het refrein‑ Het kind begon mij aan te staren‑ Toen kwam het