rense

Dieren gaan, afhankelijk van hun huidige bewustzijnstoestand en dus ook van wat ze in hun laatste leven allemaal hebben meegemaakt, naar een nieuw lichaam met een 'hogere' bewustzijnsgraad, bijvoorbeeld een ezel komt terug als een olifant of een dolfijn. De 'hogere' dieren, zoals honden, dolfijnen, gorilla's, chimps, etc. kunnen na verloop van tijd als mens herboren worden. Dieren gaan dus net als mensen vooruit in hun geestelijke (bewustzijns) evolutie door wat ze allemaal meemaken.

Tot nog toe kan op deze planeet alleen de mens dat proces zelf versnellen door aktief God (het allerhoogste Bewustzijn) te zoeken. Honden of dierentuin/circusdieren etc. kunnen door intensief contact met mensen (ook door 'trainen/africhten' etc.) een versnelling in hun ontwikkeling meemaken. Zonder eerst een menselijk lichaam te krijgen, kan een dierenziel niet na de dood terugkeren naar God.

De meeste mensen staan helaas nog vrij dicht bij hun dierlijke oorsprong. De zogenaamde beschaving op deze planeet is dan ook vrij jong te noemen, niet veel ouder dan een jaar of vijftienduizend.

Dit stuk uit Matteus is door de auteur overgenomen uit Markus, dus je kunt daar beter de tekst van overnemen (Markus 4:10-11).

De originele tekst in het Koine Grieks ken ik niet, maar als er hier 'opdat zij ziende niet zien, en horende niet horen' bedoeld wordt, dan klopt jouw exegese niet. Dan betekent deze tekst uit Markus dat alleen de ingewijde discipelen kennis mogen nemen van de diepere betekenis van de meditatie-leringen van Jezus en dat ze daarom in verhulde vorm is samengevat opdat onwetenden er geen kennis van kunnen nemen.

Opvallend is dat de leringen ook nergens echt worden uitgelegd (exegese ontbreekt) in Markus. Dat is ook heel normaal (zeker voor die tijd), dat mystieke leringen niet open en bloot voor jan-en-alleman toegankelijk zijn, omdat de meeste mensen daar niet aan toe zijn.

Het is wel jammer dat er nergens een expliciete exegese te bekennen is in de teksten omdat het daarmee bijna onmogelijk is geworden om de christelijke exegeses als secundair te ontkrachten.

De idee van de Kali-yuga is m.i. beter symbolisch op te vatten als een tijd dat iemand persoonlijk in onwetendheid leeft en God (nog) niet bewust en aktief zoekt. De theoriën over Kali-yoega's of 'tijdperken van duisternis' zijn wat mij betreft even mythisch als de christelijke idee dat we nu in de 'eindtijd' leven.

Alleen de Vaishnavieten geloven dat God zich in één enkel menselijk lichaam kan incarneren (zogenaamde avatar-theorie). Alle andere geloven wijzen deze theorie af als irreëel. Hoe kan God, die oneindig en alomtegenwoordig is, zich nu in één lichaam bevinden?? Krishna is een goddelijke manifestatie, maar kan niet beschouwd worden als een 'incarnatie van God', want zoiets is volkomen onlogisch.

Even los gezien van of je Jezus moet beschouwen als Messias; God kan natuurlijk álles doen zonder zich in menselijke vorm te openbaren. Ook de hindoes geloven echter dat God zich van tijd tot tijd in menselijke vorm openbaart om de geschiedenis van de mensheid een positieve wending te geven en de moraliteit (dharma) op aarde te herstellen.

Ook is het zo dat je met een onzichtbare vormeloze God moeilijker een persoonlijke band kunt opbouwen. Dat is ook een reden dat God zich in menselijke vorm openbaart. Dat zijn echter niet mensen zoals jij en ik. Ze nemen vrijwillig karma op zich om de wereld te veranderen, maar zijn van zichzelf niet gebonden aan karma (of in christelijk jargon: 'ze zijn zondenvrij'). Hun herkomst is een mysterie.

De ware kerk bestaat niet, omdat er geen waarheid is in een religieus instituut. Iedereen heeft een persoonlijke relatie met God en die relatie met God is een zeer direkte relatie en niet de afgeleide van het lidmaatschap van deze of gene religie of denominatie.

Die kortzichtigheid is niet alleen kenmerkend voor het christendom. Toch kan niet ontkend worden dat de oudere religies ook zo hun tekortkomingen hadden. Ik zie het offeren aan natuurgoden of andere vormen van ritualisme niet als gelijkwaardig aan de spirituele technieken en de levenswijze die Jezus onderwees.

Wat het christendom is gaan onderwijzen is een in mijn ogen wat ongelukkige mengvorm van wat Jezus onderwees en de mythologie en het ritualisme uit de oude godsdiensten uit de omgeving van het vroege christendom.

'Stille tijd' is het eenvoudige begin van meditatie. Jezus onderwees verder gevorderde technieken dan alleen maar stil zijn.

Wat denk jij dat zich bevind in je 'allerdiepste zelf'? En wie 'spreekt daar tot jou'?

Jesus can set you free, maar niet door alleen maar stil te zijn.

Er is niets mis om 'met God te spreken', maar de nog diepere relatie met God gaat voorbij aan woorden en verlangens. Maar alles op zijn tijd en niet alles is al voor iedereen geschikt.

Maar als de schrijver van Johannes spreekt namens Jezus: : 'Ik ben de weg, de waarheid en het leven', dan gaat het over méér dan alleen het spreken met God of stil zijn, dan gaat het over hoe Jezus centraal staat in die meditatie-weg. Meditatie is overigens niet alleen een paar keer per dag meditatietechnieken toepassen, maar het is een hele manier van leven en denken, waarin je de Heer centraal stelt (Hij is het leven, Hij is de weg en Hij is het doel=Waarheid=God).

Daarom is dit een mystieke tekst, omdat Jezus hier gelijk staat aan God en Waarheid en omdat de weg naar dat doel gaat middels de liefdevolle (mystieke) relatie met Jezus (of met Christus Jezus zoals Strootman zou zeggen).

Dit is een vrij late tekst door de schrijver van het Johannes evangelie, dus zeer waarschijnlijk geen historische woorden van Jezus.

Toch is de tekst wel mooi en mystiek.

Bij allerlei meditatietechnieken gaat men ervan uit dat een object van ideatie kan helpen om spiritueel te groeien. De associatie met een hoge goeroe of godheid verdient daarbij de voorkeur, omdat die de dichtste benadering vormen van de absolute God. Het is waarschijnlijk dat ook Jezus meditatietechnieken onderwees om via Zijn persoonlijkheid tot zelfrealisatie (Heerschappij of Koninkrijk van God) te komen.

In het gewone christendom is deze praktijk (dhyana), die ook Jezus onderwees, op de achtergrond geraakt en daarmee is de tekst helaas 'los' komen te hangen als een 'geloofswaarheid' zonder zinvolle consequenties. Ze wordt zelfs gebruikt om andere religies als minderwaardig af te schilderen, iets wat Jezus zeker en vast ten sterkste af zou keuren.

Ook voor christenen is dit belangrijk, want de leringen van Jezus zijn nauw verwant aan de yoga, de tantra en het boeddhisme. Maar net als bij de Islam, zal het ook bij het Christendom een pijnlijk proces worden om de eigen, te zeer sektarische grondhouding te laten varen en de ondogmatische spiritualteit (ook die van Jezus) te leren omarmen. Het onderscheid tussen de religies, dat zorgvuldig gekoesterd wordt, is niet van deze tijd en een aanfluiting voor de rationaliteit en wijsheid van de mens.

Ik zou zeggen, ga met een megafoon naar een van de centrale pleinen in Benares en verkondig deze wijsheden daar. En neem vooral iemand mee die filmt wat er dan gebeurt zodat wij mee kunnen genieten....

Op vrijdag 09 december 2005 22:48:52 schreef ArjenV het volgende: Desktop? Je desktop is wat je ziet als je Windows opstart, en alle venstertjes weghaalt. Je bureaublad, om het zo te zeggen. Ja... dus? Dus die wil ik graag zien Met icoontjes en al, als het niets schokkends bevat. En hoe dan?

En hoe dan met een MAC??

Op vrijdag 09 december 2005 09:10:55 schreef Kyran het volgende: Maar ja, waarom verkondigden vele religies dan een beperking van begeerte, terwijl het -volgens jouw redenatie- uiteindelijk toch best voordelig kan zijn om aan een tuin vol bloeiende maagden te denken

Omdat die spirituele tradities dondersgoed weten dat het doel van het leven niet bestaat uit het eindeloos genieten in een tuin vol maagden. Maar inderdaad geldt de regel dat wensen of gedachten, mits maar sterk genoeg herhaald en niet al te extreem of onnatuurlijk van aard ooit in vervulling zullen gaan. Daarom moet je heel goed beseffen waar je aan denkt in je leven en je tempel niet bevuilen met allerlei rare wensen en gedachten.

Aan de ene kant sublimeer je je begeerten en aan de andere kant richt je die begeerten in de richting van het doel van al het leven en dat is de hereniging met God of de Bron van Liefde. Dat is ook de strekking van de leringen van Jezus, het Koninkrijk/de Heerschappij van God moet vooropstaan in je leven en niet de bijzaken (die je uiteraard ook niet moet verwaarlozen ).

Ho, ho, ho, in Matteus 5:29 spreekt de schrijver van Matteus en niet Jezus. Wat Jezus precies gezegd heeft kun je hoogstens proberen te benaderen.

Matteus 5:29 komt volgens mij uit een ouder evangelie ('Q') en gaat volgens mij inderdaad terug op de historische woorden van Jezus, al zien de meeste theologen die zich met deze materie bezighouden het niet als afkomstig uit Q omdat het gezegde in Lucas ontbreekt. Ik zie het als een zogenaamd sondergut gezegde uit Q dat de schrijver van Lucas expres weggelaten heeft of niet tot zijn beschikking had.

Er is wel een paralel in Markus 9:43-48, maar dat wil daarom niet persé zeggen dat het niet in dat oudere evangelie (Q) voorkwam. Volgens mij dus wel. Overigens laat Lucas ook nog eens de parallele passage uit Markus weg, dus het zal waarschijnlijk niet in zijn manier van denken gepast hebben.

Als Jezus inderdaad zelf het woord voor hel gebruikt heeft, dan kan dit hier ook figuurlijk worden opgevat als de omkering van iemands spirituele vooruitgang, waardoor iemand zijn leven spiritueel gezien verspilt. Ik ken wel andere spirituele leraren die het bestaan van een concrete hel ontkennen, maar het woord wel eens in overdrachtelijke zin gebruiken.

Niet persé Jezus dus, maar de schrijvers van de bewuste verzen. Ik denk dat alleen het bovenstaande voorbeeld van de historische Jezus afkomstig kan zijn.

Deze passage wordt vrij algemeen als het produkt van de schrijver van Matteus gezien en niet als afkomstig van een ouder evangelie. Het geeft een helder beeld van de theologie van de schrijver van Matteus en heeft met de leringen van Jezus niets te maken.

God's liefde is onvoorwaardelijk, dus daar hoef je nooit aan te twijfelen.

De relatie tussen God en ieder wezen afzonderlijk is uniek en zeer persoonlijk. In de persoonlijke relatie met God bestaat niet zoiets als 'oneerbiedig' of 'ongepast', dat mag ieder voor zich uitmaken.

Mensen die zoiets meemaken zullen dat zeker niet willen delen met iemand die zo praat over de hoogstpersoonlijke gevoelens van anderen voor God. De Hof van Eden is de mythische vertelling over ieders oorsprong, want wij gaan 'terug naar God', maar wij kwamen er ook al vandaan.

In veel spirituele tradities is het hele leven één grote voorbereiding op dat laatste moment waarin al je verlangens samenkomen. Als je je hele leven aan God gedacht hebt of naar Hem verlangd hebt, dan komt Hij automatisch in je gedachten op dat belangrijke moment.

Dat is me veel te primitief gedacht, hemel en hel zijn hier op aarde al aanwezig. In het stadium tussen het lichamelijke bestaan is geen bewust genieten of lijden mogelijk, dus er is ook geen hemel of hel. Overigens is er in het Tibetaanse 'bardo' misschien wel sprake van dergelijke toestanden, maar of die vergelijkbaar zijn met bewust lijden en genieten?

Dat van die nachtmerries, daar zat ik zelf ook aan te denken. Ik zou het zelf niet willen als een overgang naar de dood, al zal het een moeilijke keuze worden als je ondragelijke pijnen hebt. Ik heb dat eens meegemaakt tijdens een ernstige migrainaanval en toen was iedere seconde al teveel.

Het lijkt me persoonlijk beter om met een zekere mate van waakbewustzijn de dood in te gaan, zodat je nog enige sturing kunt geven aan je laatste gedachten, wat heel belangrijk schijnt te zijn voor het vervolg nadat je het huidige lijf verlaten hebt. Ik vind dat er in medische kringen soms te gemakkelijk over gedacht wordt om mensen maar snel onder zeil te brengen als het lijden groot wordt.

Zo bezien is iedereen uniek, daar gaat het hier niet om. Shiva en Krishna hebben nog veel wonderlijker dingen gedaan. De keuze voor Jezus als je persoonlijke relatie met God kun je beter niet afhankelijk maken van een wonder, dat verlangde Jezus zelf ook niet.

En ik zeg niet dat Jezus een 'redder' is. Dat is een wat al te platte voorstelling van zaken. De bijzondere devotionele relatie die sommige christenen met Jezus hebben kun je vooral ook in het Mahayana boeddhisme op dezelfde wijze tegenkomen in hun bijzondere relatie met de Boeddha. Het verschil is hoogstens een kwestie van nuanceverschillen.

Ik voel mij niet gebonden aan de visies van latere christenen over Jezus, waarom zou ik?

In de leringen van Shiva, Krishna en Boeddha zijn 'waarden en normen' slechts de basisvoorwaarden om tot spirituele groei te komen. Hun leringen houden veel meer in en dat geldt ook voor die van Jezus. Jezus heeft zelf nooit beweerd dat zijn wonderbaarlijke ontsnapping aan de dood in verband zou staan met Zijn leringen. Daarom kan ik er weinig mee. Het is een construct van christenen. Als je christen genoemd wil worden, dan moet je dat wel centraal stellen in je leven.

(Het boek 'moeilijke vragen over het christelijk geloof' heeft mij geholpen om duidelijker antwoord te geven. de duidelijkheid is niet van mij )

Ik heb ook wel zulke geschriften gelezen...

Ik vind 'gered zijn' een onduidelijk begrip dat meer hoort bij het evangelische christendom dan bij de realiteit van de relatie van ieder (al of niet menselijk) wezen met God. Zonder die intimiteit kun je ook wel een tijdlang dichter bij God komen, maar op den duur ontkom je sowieso niet aan die intimiteit als de realiteit van God je bestaan gaat overheersen.

Ik geloof wel dat intimiteit met God of oprechte devotie naar God van begin af aan een snellere weg naar God is dan welke andere manier dan ook. Jezus maakte dat ook duidelijk toen hij de vrouw prees, die volledig geabsorbeerd was in het wassen van Zijn voeten met olie. Iedereen is eigenlijk al 'gered' op het moment dat hij of zij zich naar God richt in plaats van van Hem af. Maar die redding is niet onvoorwaardelijk. Vroeger of later moet daar een groeiende intimiteit met God uit volgen.

Door zorgvuldig de historische (en soms gereconstrueerde) woorden van Jezus te vergelijken met de vele edits van de latere christenen. Daar zit een grote kloof tussen als je een beetje snapt van de boodschap van Jezus (niet eenvoudig als je de edits buiten beschouwing laat). De leringen van Jezus zijn in lijn met bijvoorbeeld die van Krishna en Boeddha, maar die van de kerk helaas niet meer.

Door zorgvuldig de historische (en soms gereconstrueerde) woorden van Jezus te vergelijken met de vele edits van de latere christenen. Daar zit een grote kloof tussen als je een beetje snapt van de boodschap van Jezus (niet eenvoudig als je de edits buiten beschouwing laat).

Nee, daarmee zaaien die geloven sektarische verdeeldheid (en veel ellende) op grond van religieuze dogmatiek (het staat daar en daar geschreven door die en die heilige en dus is het waar. Daarmee zijn het die geloven/gelovigen die denken alles beter te weten (dan andere geloven) en de dogmatisch vastgeklonken 'wijsheid' (helemaal niet wijs, maar dat denken ze wel) in pacht te hebben.

Dat is gewoon het bereiken van het Koninkrijk of de Heerschappij van God, daar zit niets tussen, dat is precies hetzelfde.

Ook hier geldt weer dat je (uit onwetendheid) een kunstmatig onderscheid probeert te maken, dat er niet is. Alles wat een mens kan bereiken gebeurt in feite uit de genade van God, want zonder genade is niets mogelijk. zelfs al lijkt het alsof je het 'zelf' gedaan hebt. Maar net als de discipelen moet je wel iets ondernemen om die genade te kunnen laten werken.

Je moet de opdracht van de vroege Kerk niet verwarren met de opdracht van Jezus.

'God's oordeel' (als je het zo wilt noemen, want het is eigenlijk het oordeel van de natuur die aan God ondergeschikt is), vindt plaats na ieder leven. Dan wordt de balans opgemaakt van je daden en op grond daarvan moet je weer verder in een volgend lichaam. Het realiseren van God (Heerschappij of Koninkrijk van God) gebeurt pas als je alle daden aan Hem hebt opgedragen en er geen potentiële reacties meer over zijn om je nog langer aan de aarde te binden. Dan kun je terugkeren naar Christus of God. Het zogenaamde 'oordeel' is dus niet een eenmalig iets, maar het realiseren van het Koninkrijk van God wel.

Wat is dat precies 'het is bijbels onmogenlijk'? Iets is logisch bezien mogelijk of het is onmogelijk, maar wat is 'bijbels onmogenlijk'? Kan iets 'Koranisch onmogelijk' zijn of 'Vedisch onmogelijk'?

Of 'de geest van God' (dat is hetzelfde als God, want God is alleen maar geest) in je woont is juist niet afhankelijk van dit of dat geloof. God kan niet ergens niet in wonen, want bij afwezigheid van God vervalt de bestaansgrond van een ding of wezen. Dingen of wezens bestaan, omdat het de wil van God is en dus is Hij daar altijd in aanwezig. Wat God denkt of creeert wordt onmiddelijk werkelijkheid.

Geloven die mensen willen wijsmaken dat God er alleen voor hen is als zij een bepaalde deelwaarheid aanhangen zijn hoe bezig? Wat zaaien dergelijke geloven?

Er is nog nooit iemand op dezelfde manier teruggekomen. Dat geldt voor Shiva, Krishna, Boeddha en ook voor Jezus. Jezus kwam niet om een rijk of vrede op aarde te stichten, maar om zijn ingewijde discipelen te leren hoe ze het Koninkrijk oftewel God in zichzelf konden realiseren. Het Koninkrijk is niet ergens buiten, maar in alles en iedereen aanwezig om herontdekt te worden. Als er weer zo iemand als Jezus komt, dan zullen alleen zij die werkelijk naar het Koninkijk oftewel God verlangen, Hem navolgen. De tekstvereerders zullen Hem zeker niet (h)erkennen.