rense

Biologisch is de mens een dier, maar qua potentieel is de mens geen dier meer (dat is de beeldspraak dat we naar Zijn beeld geschapen zijn) . Toch is enige bescheidenheid gepast, want de mens is nog maar nauwelijks aan zijn dierlijke oorsprong ontstegen. Van echt menselijke beschaving is pas sinds zo'n 15.000 jaar sprake en de primatengroep waar we uit afgetakt zijn is alweer miljoenen jaren oud. Onze menselijkheid is dus vanuit beschavingsoogpunt gezien erg jong. Maar een ontwikkeld gevoel van zelf-bewustzijn (herkenning in een spiegel b.v.) hebben we een stuk langer en dat is toch ook iets wat ons van de meeste dieren wezenlijk onderscheid. De meeste dieren zijn zich nauwelijks bewust dat ze een 'zelf' hebben en worden volledig geleid door hun instinkten. Alleen mensen kunnen bewust kiezen versneld terug te keren naar het Koninkrijk van God. Dieren kunnen dit nog niet.

Wie sterk in het beeld van de eigen religie gelooft en daar ook naar leeft zal (tijdelijk) in een soort hemel komen die bij die religie past. Wie God zoekt met heel zijn hart, zal zichzelf uiteindelijk in God verliezen zoals Jezus dat ook leerde. De nadruk op de beoefening mag best wat verschillen, maar alleen wie gedisciplineerd en vol overgave en devotie God centraal stelt, zal in één leven God realiseren. Uiteindelijk zal iedereen dat doel bereiken.

Juist niet. Juist de religieuze 'God' is bij uitstek geplooid naar zelfbedachte religieuze/sektarische mythes en dogma's. De enige God die van belang is, is de God van de realiteit en de God van de spirituele praktijk. Laat dat nu net dezelfde God zijn die de historische (niet de religieuze) Jezus onderwees. Wat Jezus leerde heeft niets met religie te maken, maar religie is wel wat mensen er later van hebben gemaakt.

God is in het allergrootste én in het allerkleinste dus ook in de religie. Maar figuurlijk gezien is God zeker te groot voor religie punt.

Religie (in het algemeen) is feitelijk een beperking van de universaliteit van de spirituele levenswijze of dharma. Alle spirituele wegen die de beperkingen van de religies overstijgen zijn dharma en alleen dáár is God aanwezig. Zelfs het christendom kan tot dharma worden, maar dan moet de beoefenaar wel heel wat sektarische of religieuze neigingen achter zich laten.

De huidige voor moslims pijnlijke ontwikkelingen in de Islam zijn wat dit betreft een zijdelingse les voor het dogmatische aspect van het christendom.

Is jammer dat we het geboortemoment dan wel het incarnatiemoment van Jezus niet kennen. Dan zou uit Zijn horoscoop goed blijken hoe nauwkeurig/mythologisch het beeld van Jezus werkelijk is.

Zodra de invloed van de hemellichamen op gebeurtenissen en individuen ook natuurwetenschappelijk verklaard zal kunnen worden, zal astrologie weer de wetenschap worden die ze eigenlijk is.

Het is ironisch dat astrologie juist door dogmatische en bijgelovige religies verworpen wordt. Ik vind zelf dat je de astrlogie niet bepalend moet laten zijn voor wat je wel of niet doet.

Op dinsdag 07 februari 2006 19:51:49 schreef LaRosa het volgende: mensen als bijv. Jacob Slavenburg zijn ervan overtuigd dat het Thomasevangelie het oudste van alle bekende evangelies is, waarschijnlijk al van rond 50 na christus. Dan zat het, als ik het me goed herinner, ogeveer in dezelfde tijd als de originele versie van marcus (de versie zonder opstanding). Wat is jullie mening hierover? Zelf heb ik dit een hele aansprekende gedachte gevonden (jeej, de thomasinsteek is tch de originele ) maar...de hoogtijdagen van de gnostici lagin in de tweede en derde eeuw. Het lijkt me logischer dat het evangelie uit die tijd komt. Wat denken jullie?

Ik heb een wetenschapelijk onderzoek gelezen in de bibiotheek van de UvA waaruit (wat mij betreft) overtuigend duidelijk wordt, dat Thomas steunt op tekstdelen uit de evangeliën. Er staan in Thomas ook Jezus gezegdes uit het N.T., die volgens mij niet horen bij de oudste kern van het Q-evangelie ('Formative-Q').

Thomas kan daarmee niet teruggaan tot de tijd van vóór de evangeliën en moet dus een poging zijn tot terugkeer naar het uitgangspunt van het christendom. Maar de herinnering aan dat begin zal nog wel aanwezig geweest zijn toen Thomas gemaakt werd, want ze heeft de vorm van het Q-evangelie, dat ook een lijst is van gezegdes geïnspireerd op uitspraken van Jezus.

Ook een (wat merkwaardige en kromme) manier om andere gezichtspunten niet serieus te hoeven nemen. Maar nu weer even serieus, het is vrij algemeen geaccepteerd dat Thomas meer uitgesproken mystiek (of zo je wilt 'gnostisch') is dan de hoofdstroom van het Christendom.

Je kunt Thomas eigenlijk niet goed met Mattheus vergelijken omdat de schrijver van Mattheus allerlei door anderen geschreven teksten heeft samengesteld en aan zijn eigen theologie heeft aangepast en er eigen teksten aan heeft vastgekoppeld.

De schrijver van Thomas heeft zo te zien een extract gemaakt van een deel van de uitspraken van Jezus uit de evangelien, deze wat aangepast aan de eigen spirituele filosofie en er wat eigen gezegdes bij verzonnen.

De schrijver van Thomas neemt daarbij bewust afstand van het mainstream Christendom, terwijl de schrijver van Mattheus daar middenin staat en Thomas wil als het ware terug naar de missie (van Jezus) van vóór het Christendom.

Ik heb een vriendin, die is zó duidelijk hetero, je ruikt het niet alleen, ze straalt het helemaal uit.

Een kennis van me is een vleeseter en dat je merk je toch veel minder.

Een vriend is een religieus gelovige en dat je merk je nauwelijks.

Eens zal God ze leren dat ze zondigen tegen wat God écht van hen wil, maar voorlopig zitten ze verstrikt in lust, vleselijkheid en sektarische verdwazing.

Het is wel zo dat de schrijver van Thomas een vrij pure (maar wel wat gebrekkige) mystieke insteek heeft, terwijl bij de eindredacteur/schrijver van Mattheus allerlei meer sektarisch-religieuze invloeden en het mythische verhaal van Markus zijn ingevlochten.

Toch heeft deze schrijver van Mattheus bij mij een streepje voor omdat hij zeer belangrijke mystieke instructies wél opneemt die de eindredacteur/schrijver van Lucas weglaat. Die zijn te vinden in Mattheus 6:1-18. In heb nooit kunnen begrijpen waarom de schrijver van Lucas die heeft weggelaten.

Wat 'nieuw' en wat 'oud' is, is relatief. Ooit begon de christelijk theologie als één 'nieuwigheid' onder vele nieuwigheden bij mensen zoals Paulus. De mystieke visie is ouder en zeker universeler omdat ze immers in meerdere religies voorkomt. Als ik moet kiezen tussen de meer universele visie en de meer sektarische, dan is de keuze snel gemaakt.

Het Thomas-evangelie is mij zeer waardevol, maar ik wou dat de oertekst van het Q-evangelie werd gevonden, zodat nóg duidelijker kan worden wat de redacteuren ermee uitgespookt hebben en wat derhalve hun bedoelingen ('theologiën') geweest zijn.

Ik vind het evangelie van Thomas niet 'valser' of 'beter' dan wat wel in het Nieuwe Testament terecht gekomen is. Als ik Thomas nauwkeurig vergelijk met de oertekst die aan de basis van het 'Q'-evangelie heeft gestaan (dat door de schrijvers van Matteus en Lucas werd ge-absorbeerd) dan valt op hoe relatief arm en secundair Thomas is.

Qua vorm en strekking staat Thomas zeker veel dichter bij de mystiek van de basis/kern van 'Q' ('Formative-Q'), maar als je kijkt naar de precieze inhoud, zie je duidelijk dat Thomas een zeer vroege, maar helaas povere poging tot terugkeer naar de basis is geweest.

Je hebt dus weinig of niets aan Thomas voor de reconstructie van de historische woorden van Jezus. Maar Thomas laat door zijn bestaan alleen al zien dat de oerkern van het Q-evangelie als document bestaan heeft voordat het vrijwel onherkenbaar werd gemangeld in de christelijke theologie van de schrijvers van Q, Markus en de andere redacteuren die het N.T. vormgaven.

Als het verlangen sterk genoeg wordt, dan stuurt God vanzelf iets of iemand op je weg. Mystiek komt ook van God uit en gaat niet over het 'zonder Hem aan jezelf werken' o.i.d.. Dat is ook een groot misverstand dat bij religieuze mensen leeft. Veel over esoterie praten (of geloof in het algemeen) is inderdaad iets voor zweverige lui. De praktijk is vele malen belangrijker dan de theorie of de filosofie die die praktijk een kader geeft.

Helaas wordt de mystiek inderdaad verward met mysterieus of geheimzinnig. met ritualisme heeft het ook in principe niet te maken.

Dat doen heet in de Yoga een combinatie van Ishvara Pranidhana (in alles wat je doet en denkt God dienen) en Brahmacarya (in alles en iedereen God zien), de twee hoofdbestandelen van de tien Yama's en Niyama's (de tien geboden van de Yoga). Yoga is praktisch hetzelfde als mystiek.

Mensen die binnen een godsdienst mystiek beoefenen staan dan ook in principe niet-sektarisch en dus universeel in het leven. Terwijl dat voor de meeste 'gewoon' religieuze mensen nog een brug te ver is.

Kabbala is Joodse mystiek. Mystiek heeft niets met waan te maken en je moet de manier waarop de oudere mystieke teksten zijn geschreven om de inhoud voor buitenstaanders te verhullen niet verwarren met de aard van de inhoud van mystieke leringen.

Mystiek zijn al die leringen die zich bezig houden met de overbrugging van de kloof tussen onze (tijdelijke) eindigheid en onze (tijdloze, eeuwige) oneindigheid (het Koninkrijk van God).

Te handelen alsof we zelf niet handelen, maar alsof God zichzelf dient is het wezenskenmerk van echte mystiek (je linkerhand weet niet wat je rechterhand in liefdadigheid geeft). Er zijn verschillende vormen, de genoemde Joodse mystiek, de Soefi (Islamititsche) mystiek, de Yoga-mystiek of de christelijke mystiek. Ze komen allemaal op hetzelfde neer, de totale overgave aan en identificatie met God om tenslotte het zelf te verliezen of weg te geven en terug te keren in het Koninkrijk van God.

Ik heb twee paar witte sokken kado gekregen die ik alleen binnenshuis durf te dragen. Roze ben ik alleen na een te hete doesj.

Maar als je die brieven dan gaat lezen, kijk dan ook eerst even op de Wikipedia welke brieven echt van de hand van Paulus zijn en welke van andere hand zijn of waarin na Paulus redactionele aanpassingen zijn gemaakt. In de brieven aan de Corinthiers bijvoorbeeld zijn waarschijnlijk zulke redacties gepleegd.

Yoshua, ik hoop dat je je niet van de wijs laat brengen door de religieuze retoriek en dat je de ontdekte mystiek uiteindelijk ook in je leven weet te integreren. Jezus was een van de kampioenen van de mystieke weg, jammer dat het al zo snel is ondergesneeuwd geraakt...

Als ik deze kerk eerder was tegengekomen was ik wellicht christen geworden. Het lijkt me een kerk die dicht bij de bedoeling van de missie van Jezus zelf staat. Ik vind ze duidelijker en concreter klinken dan de toch wel theoretische en wat sektarische hoofdstroom van het christendom. Mooi, dat zulke kerken ook bestaan in Nederland.

Omdat ik al van kinds af aan gefascineerd ben door de voorgangers van de moderne mens...

Zou wel een rare God zijn, die onderscheid zou maken waar iemand in gelooft. God's liefde is onvoorwaardelijk, maar niet iedereen is zich in dezelfde mate bewust van die Liefde.

Het gebruik van secundaire contexten is heel verraderlijk als je de betekenis van de historische woorden van Jezus wilt duiden zoals Hij ze bedoeld heeft.

Het Koninkrijk of de Heerschappij van God is geen 'hartetoestand', omdat de staat van het verdwijnen van het 'ik' of ego, voorbij iedere emotie en zelfs voorbij deze materiële wereld is. Die Heerschappij is niet 'ergens anders', maar is eigenlijk al aanwezig, maar de meeste mensen zitten nog vast in de illusie van hun afgescheidenheid (die ze zonder het te beseffen zelf creëren).

De wereld of het universum bestaat binnen God (buiten God is niets) en als iemand zichzelf heeft 'weggegeven' of 'overgegeven' aan God, dan is daar de totale vrede of gelukzaligheid waarin het gehele universum met al zijn kwaliteiten en natuurwetten drijft. Voorbij iedere relativiteit dus, voorbij tijd, ruimte en persoon.

Daar draait de hele prediking van Jezus om. Maar in eerste instantie is die prediking bedoeld voor de geïnitieerde volgeling van Jezus en niet voor 'massa's' of horden mensen die achter Jezus aanrennen om slechts van Zijn helende gaven te willen profiteren. Je kunt het Nieuwe Testament met verschillende ogen lezen.

Te moeilijk voor op de Sabat? Het Koninkrijk is ook niet voor iedereen. Ik geloof niet in de hemel. Als je hart in God (of in Jezus) is, zal je automatisch één worden met God (met Zijn koninkrijk). Daar is niks moeilijks aan. Maar Jezus sprak niet voor niets in verhullend taalgebruik. Lees maar na wat Kyran daarover citeert.

Hoi Kyran,

Ik zie het ook zo. Het mosterdzaadje is je 'ik-bewustzijn' en de boom is het Oneindige Bewustzijn van God (het Koninkrijk/de Heerschappij van God). Dat is waar de oorspronkelijke missie en de leringen van Jezus over gaan. De ene doet dit via Jezus, een ander via Shiva en weer een ander via Krishna.

Er zijn maar twee gezegdes over het Koninkrijk echt van Jezus afkomstig, die over het mosterdzaadje en die over het zuurdesem. Allebei verbeelden ze de mystieke expansie in de oneindigheid van God als het kleine ego wegvalt. De andere gezegdes over het Koninkrijk zijn duidelijk secundair.

Rense

Beslist theïstisch evolutionisme, maar dan wel met de nadrukkelijke toevoeging dat daar niets onnatuurlijks aan is. Omdat een natuurlijk proces alleen bij 6) voorkomt, heb ik niet kunnen stemmen op een van de aangeboden mogelijkheden.

Als je niks beters kan bedenken weet dan een woordenboekdefinitie

Dieren hebben een ziel, al is die veel minder ontplooid dan bij een ontwikkeld mens. Dieren kunnen inderdaad in de meeste gevallen (als ze niet getraind zijn), alleen hun instinkt volgen. Maar zelfs bij het volgen van de instinkten vindt nog een zeer geleidelijke vooruitgang richting God plaats, dankzij de dingen (de problemen) die dieren meemaken.

Dat heeft ook een voordeel, want een dier kan niet anders doen dan de wil van God volgen en kan per definitie geen kwaad doen. Een dier kan dus kwa ziel niet negatief evolueren, terwijl mensen die kwaad doen/denken, dat wel kunnen doen. Daarom stellen mensen die andere mensen wantrouwen, nog wel vertrouwen in dieren, omdat een dier geen kwaad kan doen. Een dier die een mens kwaad doet, volgt alleen het instinkt (volgens de wil van God) en kan niet anders.

Veel westerse mensen zijn zich niet meer bewust van hoe waardevol een menselijke incarnatie is en vergooien hun leven met een negatieve geestelijke evolutie.