Jyoti

Dat verbaast mij persoonlijk wel, in mijn middelbare school was het heel normaal dat leerkrachten vertelden over hun echtgeno(o)t(e) of vriend(in), en zelfs aan de universiteit hebben verschillende professoren verteld over hun huwelijk en kinderen. Niet iedereen natuurlijk, en het kan goed zijn dat er tussen al die mensen holebi's zaten die daar gewoon over zwegen zonder dat iemand dat vreemd vond, maar praten over je persoonlijk leven leek me toch altijd eerder regel dan uitzondering.

Quote: Op dinsdag 26 mei 2009 19:03:27 schreef MarinusCopy het volgende: [...] Dat klopt, maar wat als een school de huidskleur van een leraar relevant zou vinden? Ook maar toestaan? Een school oprichten op racistische grondslag is bij mijn weten niet toegelaten in Nederland, op christelijke grondslag wel. En een kwalitatief verschil maken tussen zwarten en blanken is geen gangbaar onderdeel van de christelijke leer, terwijl een kwalitatief verschil tussen heteroseksuele en homoseksuele relaties wel een gekend onderdeel is van de visie op seksualiteit van de meeste grote christ

Quote: Op dinsdag 26 mei 2009 18:08:59 schreef MarinusCopy het volgende: Dat bepaalde groepen homosex of homo zondig vinden is hun zaak verder, maar mist in een seculiere maatschappij gewoon iedere vorm van onderbouwing. Maar verlies je zo niet uit het oog dat de instelling waarin dit gebeurde heel duidelijk geen seculiere instelling is, en dat het dus binnen die instelling wel een factor van belang kan zijn? Ik bedoel, als de wet duidelijk is op dit punt heeft die school zich daar gewoon aan te houden, maar op zich snap ik wel waarom de directie van die school geaardheid (of toc

Hmmm, als de wet zo duidelijk is moet ik mijn mening wel herzien (wist ik niet... en nu ben ik wel heel benieuwd hoe dat bij ons zit, zeker aangezien drie vierde van de scholen hier confessionele scholen zijn!).

Quote: Op woensdag 20 mei 2009 20:32:54 schreef Luxuria het volgende: [...] Er zitten heus wel grenzen aan hoor. En wat vind jij ervan als op een Islamitische school een lerares die geen hoofddoek wil dragen wordt ontslagen? Zomaar even een vraagje.. Als die school vanaf dag 1 duidelijk maakt dat zij het dragen van de hoofddoek interpreteren als een belangrijk deel van de Islam, en verwachten dat leerkrachten zich aanpassen aan dat opvoedingsproject? Ja, dan vind ik dat begrijpelijk. Ik studeer zelf voor leerkracht, en ben behoorlijk veel bezig met religieuze identiteit in sc

Quote: Op woensdag 20 mei 2009 20:10:13 schreef zoveel vragen nu nog antwoorden het volgende: [...] Waarom zouden docenten op een prot chr basischool geen voorbehoedsmiddelen mogen gebruiken? Ok, sorry, ik was weer even vergeten dat er ook protesantse scholen bestaan in dat gekke buitenland.

Ik vind het eigenlijk niet per se fout van die school. Een school heeft het recht om duidelijk ergens voor te staan, en mag van haar personeel ook eisen zich te conformeren aan het opvoedingsproject van de school. Ik vind het wel noodzakelijk dat elke leerkracht daar van in het begin duidelijk van op de hoogte wordt gebracht, zodat iedereen weet waar hij/zij aan begint, en de vrijheid heeft om elders te gaan solliciteren als blijkt dat het opvoedingsproject te ver ligt van de persoonlijke overtuiging en levensstijl van de leerkracht. Ik vind het ook belangrijk dat men consequent is. Met een sc

Dit stukje van CvW vind ik prachtig: Quote: Als je wil weten wat het fundament is, kijk hier dan eens goed rond. Ik snap wel dat je liefst zo snel mogelijk met een gelijkgestemde stappen zet, maar je zou juist eens verder moeten kijken om een antwoord op je vraag te vinden. Jaren geleden, zo uit het hoofd denk ik zelfs jaren voor jij hier kwam, was dit een forum waar vooral mensen als jij en nogal heftig gereformeerden samen kwamen om elkaar de hersens in te slaan over leerstellingen, om aan elkaar te vragen of je wel cola mocht drinken op zondag, en om gezamelijk vast te stellen

In discotheken wel, maar bij allerhande feestjes en fuiven zelden. Ik ging altijd naar gothicfeestjes (van m'n 15de ofzo), mijn middelste broer vooral naar scoutsfuiven en jeugdhuizen, en de jongste houdt niet van uitgaan buiten de occasionele LAN-party. Maar uitgaan kun je als jonge tiener wel hoor, er zijn massa's gelegenheden waar geen leeftijdsgrens is (of waar de controles zo minimaal zijn dat niemand een leeftijdsgrens serieus neemt).

Ik vind affectie anders bij mannen dan bij vrouwen, moet ik eerlijk zeggen. Ik knuffel ook makkelijker mannen dan vrouwen, bij vrouwen voelt dat voor mij snel een beetje vreemd. Ok, ik geef wel eens een vriendin een knuffel, maar da's toch niet zo lang of intens als dat ik een jongen knuffel. En dan heb ik het niet noodzakelijk over mijn vriend (da's sowieso wel langer en intenser dan iedereen, logisch ook), maar ook gewoon goeie vrienden. Nuja, ik ben wel iemand die ontzettend graag knuffelt.

Ik heb het mijne zondag vrijgelaten, maar tot nu toe nog geen reactie op de site. Ik hoop dat het bij iemand terechtgekomen is, en niet gewoon ergens bij het vuilnis is beland!

Ik weet niet, is het ook niet gewoon wat stoerdoenerij, veel grote woorden maar een klein hartje? Zie je denk ik wel meer bij jongeren van die leeftijd, lijkt me niet meteen zorgwekkend, hij is nog maar 14 toch. *denkt toch maar eens over hoe ze zelf was als 14jarige* Ok, misschien zijn een beetje zorgen niet overdreven.

Ik weet niet, ik vind verliefdheid zonder relatie wel fijn, als je er tenminste niet naar streeft een relatie te krijgen. Maar gewoon lekker puberaal vlinderig zijn zonder de intentie hebben er verder wat mee te doen, da's geweldig. Mensen hebben gewoon de neiging verliefdheid voor zichzelf te verpesten omdat ze er allerlei verwachtingen bij krijgen.

Met zo'n post kunnen wij ook weinig advies geven aangezien we geen idee hebben wat de bezwaren van je ouders zijn. Zorg ervoor dat je eerst duidelijk weet waar hun probleem ligt, dan kan je nadenken over een oplossing. Maar als je 20 jaar bent zou ik zeggen, als ze blijven moeilijk doen, stop dan gewoon met er aandacht aan te schenken. Dan zien ze je vriend maar even niet, vroeg of laat draait dat wel bij als blijkt dat de relatie serieus is.

Mij lijkt het gewoon nogal ongenuanceerd om recente zweefstrekkingen op één lijn te plaatsen met wereldreligies die een millennia-oude traditie hebben. Dat je die wereldreligies niet ok vindt, da's een positie die ik je gerust gun, maar ik denk wel dat je moet erkennen dat er een verschil zit tussen een cultureel en religieus enorm rijke religie als het hindoeïsme, en een recent bedachte (rel- )beweging als satanisme.

Ik vraag me af of dat eigenlijk een probleem is. Willen uitgaan en benieuwd zijn hoe dronken zijn voelt horen er denk ik zo'n beetje bij als puber. Het lijkt me pas een probleem wanneer je zoon er niet verantwoordelijk mee om kan gaan, maar om dat te weten te komen zal hij wel de kans moeten krijgen het te tonen. Ik heb zelf een behoorlijk vrije opvoeding gehad, op die leeftijd konden we uitgaan zonder zware controle (er waren afspraken, maar die afspraken waren tamelijk los en werden in samenspraak gemaakt), en noch ik, noch mijn broertjes zijn uitgedraaid tot asocialen zonder diploma en met

He, wat een leuk idee! (Maar ook: wat, een leuk internetfenomeen dat ik niet ken? What happened? )

Sjah, simpel, van origine is yoga (zoals Anastasia ook al uitdrukte) een spirituele levensfilosofie waarbinnen die oefeningen slechts een klein deeltje zijn, maar in het Westen doen de meeste mensen daar niet aan. Als je yoga beoefent als zijnde de puur fysieke oefeningen ben je niet bepaald met filosofie of hindoeïsme ofzo bezig. Mijn ex-vriendje trainde veel met gewichten en deed daarbij ook vaak een oefening waarbij hij soort van knielde, maar dat wil niet zeggen dat hij plots een christelijk gebaar maakte ofzo... Yoga kan gewoon een enorm ontspannende vorm van lichaamsbeweging zijn, die j

Quote: Op vrijdag 08 mei 2009 11:06:49 schreef RobertF het volgende: [...]Een celibataire of alleenstaande katholiek met een diepe verbondenheid in Christus zal je hier op de vingers tikken, Iriacynthe. Ok, beetje ongenuanceerd geformuleerd wellicht. Was ook vooral bedoeld als reactie op Think's post, die nu eenmaal niet christelijk is.

Quote: Op vrijdag 08 mei 2009 09:17:35 schreef Think het volgende: En ja, je betaalt wel een prijs: de huishoudelijke taken niet kunnen verdelen (jij kookt dan doe ik de afwas, of andersom), geen knuffels, alleen solo-seks en porno, geen lijf-in-lijf-seks, niet iemand die spontaan met je mee kan gaan als je een wandeling of fietstocht wilt maken of een terrasje of film wil pakken (met vrienden moet je toch meestal agenda's trekken). Da's ook niet per se allemaal een probleem als single. Ik bedoel, er zijn ook andere samenlevingsvormen dan met z'n tweetjes, in een gezin, of alleen.

Ik vond single zijn eigenlijk helemaal geweldig, lekker m'n eigen ding doen zonder die ene persoon waarmee je altijd rekening moet houden, uitgaan wanneer ik er zin in had, reisjes plannen wanneer ik er zin in had,... Ik was eigenlijk van plan nog lekker lang single te blijven maar ja, net dan leer je natuurlijk iemand kennen die al die bezwaren plots irrelevant doet lijken. Maar echt, ik vind niet dat er ook maar iets mis is met single zijn. Als prille tiener had ik dat wel hoor, ik wou zo graag een vriendje hebben dat ik volgens mij wel een relatie had gewild met gelijk welke jongen die

Dit is uiteraard een gruwelijke daad, maar die haatgevoelens die blijkbaar zo evident zijn voor veel mensen snap ik niet en vind ik ergens ook beangstigend. Wanneer ik die beelden zie kan ik niet meer voelen dan verslagenheid en een intens medelijden met de slachtoffers, die zo'n zinloze dood stierven, de omstaanders, die die beelden misschien nog jaren op hun netvlies hebben staan, de familieleden, die op zo'n wijze hun geliefden kwijt zijn geraakt, met jullie koningin, voor wie de feestelijkheden in haar naam wel een heel wrange bijsmaak krijgen, en de dader, die blijkbaar om wat voor reden

Bij een thuisstudie moet je ongetwijfeld ook regelmatig een hele tijd stilzitten achter een scherm of cursussen, én dan nog zonder het sociale contact wat college-uren fijn maakt (lekker de puber uithangen en briefjes doorgeven als de prof z'n rug draait enzo ), zou je daar niet mee in de problemen komen?

Je hangt niet levenslang vast aan een baan he. Je kan gerust een jaartje of een paar jaartjes iets doen dat je maar zo-zo vindt om wat ervaring op te doen en je CV aan te vullen, om dan opnieuw te gaan solliciteren als je een beter idee hebt. Mijn huisgenoot heeft het ook een beetje zo gedaan, hij heeft geschiedenis gestudeerd en de bijkomende lerarenopleiding gedaan, maar al tijdens zijn stages werd duidelijk dat lesgeven echt niet zijn toekomstdroom was. Na zijn afstuderen is hij een half jaar in een supermarkt gaan werken zodat hij geld had voor de huur, en intussen rustig kon solliciteren

Als je probeert wat duidelijker te verwoorden waarom het hele idee "school" niet werkt voor jou (je zegt bvb dat je een klaslokaal demotiverend vindt, waarom? wat is er demotiverend aan?), is het misschien ook makkelijker om na te gaan of thuisstudie een oplossing zou zijn?