Naeva

Quote: Op donderdag 13 november 2008 14:50:47 schreef Pius_XII het volgende: Maar stel dat je de medemens ziet zoals 'ie is, los van je projecties Kan dat, volgens jou? Hoe weet je of je niet nog steeds tegen je eigen projecties aankijkt?

Quote: Op woensdag 12 november 2008 23:25:52 schreef Olorin het volgende: Maar ook bij die brede benadering van redding neemt men wel geloof als uitgangspunt, hoe gebrekkig die ook is. Wat bedoel je met de brede benadering van redding?

Quote: Op donderdag 13 november 2008 07:42:42 schreef Pius_XII het volgende: Wat voor bijna volslagen paniek er uitbreekt als je je projecties van de Ander loslaat en 'm rechtstreeks in het aangezicht ontmoet, zoals 'ie is. En dat geldt dan zowel voor Jezus als voor de medemens. Hoe werkt dat dan concreet? Ik vind het lastig zo te begrijpen wat je precies bedoelt.

Quote: Op woensdag 12 november 2008 09:22:07 schreef Harm-Jan het volgende: [...]Dan nog blijft het staan dat het alleen gaat om het geloof in Jezus Christus. Een waar geloof brengt namelijk werken voort een vals geloof niet. Er zijn geen werken zonder geloof en zo is geloof in Jezus Christus weer het enige wat belangrijk is Twee vragen die voor mij in dit topic centraal staan: 1. Maar wát geloof je dan? 2. Welke waarde hebben de goede werken van een persoon die niet in Jezus gelooft (om wat voor reden dan ook), als geloof en werken niet los van elkaar te maken zijn? Begrij

Iemand zei vanavond tegen mij in een gesprek over geloof en werken: 'Als je bij de hemelpoort staat dan is er maar één ding belangrijk: dat je in Jezus Christus gelooft. De rest is onzin.' Valt wat voor te zeggen. Maar wat houdt het nu precies in, in Jezus Christus geloven? Wát geloof je dan precies en waarom is het alles wat je "nodig hebt" om gered te worden? Ik ben benieuwd naar jullie antwoorden daarop.

Quote: Op dinsdag 11 november 2008 12:16:31 schreef Pius_XII het volgende: Maar dan krijg je inderdaad het fenomeen dat je heel hard probeert het ergens vooral niet over te hebben. En daar ben ik nog ontzettend onhandig in. Van een afstandje bezien lijkt het wel grappig, maar voor mij is het toch wel lastig. Dat lijkt me zeker lastig. Hoe komt het dat je heel hard je best doet om het er niet over te hebben? Waar ben je bang voor?

Als mensen het er écht niet over willen hebben en je het onderwerp toch op tafel legt, kan dat tot felle reacties leiden. Die persoon voelt zich dan misschien in z'n nakie gezet. Wat in mijn ogen eigenlijk vaker voorkomt: Als mensen het ergens zogenaamd-niet-want-ik-weet-niet-hoe-en-ik-ben-bang-dat-je-het -niet-snapt-maar-eigenlijk-wel-over-willen-hebben. In beide gevallen geldt: vertrouwen is alles. En dát heeft soms simpelweg tijd nodig. Quote: Op dinsdag 11 november 2008 12:10:19 schreef Marlies het volgende: [...] met de toevoeging dat een luisterend oor soms ook al he

Je kunt zeggen dat je denkt te merken dat iemand ergens mee zit, en vragen of 'ie het erover wil hebben. Zo nee: erover ophouden. Misschien zeggen dat áls 'ie het erover wilt hebben, je er bent. Zo ja: voorzichtig zijn en vooral de persoon zelf laten praten. Terughoudend zijn in het opentrekken van blikken met vragen en goede raad. Als je dat lastig vindt, die terughoudendheid, dan help het misschien om jezelf in te peperen dat niet alles in één dag opgelost hoeft te zijn, en dat er ook niet in één dag oplossingen bedacht hoeven zijn. Tijd geven & nemen is belangrijk. "Je l

Quote: Op zondag 09 november 2008 22:53:08 schreef Cornelius van Wijck het volgende: Leidenschaft, ik zeg zelden iets tegen je, omdat ik oprecht bang ben onbedoeld iets van dat gif waarover je spreekt toe te voegen. Ik zie je kwetsbaarheid, en wil je niet kwetsen. Maar laat me dan tenminste zeggen dat ik veel van je lees, en een diepe bewondering voor je heb. x 2 @L: Ik weet je even niets anders te zeggen dan hier al gedaan is maar ik blijf meelezen. Als me iets te binnenschiet dan zal ik het posten. Trouwens, al dat gepost van jou tegenwoordig:

Het was als tegenhanger bedoeld van wat ik als filosofisch of "mooi bedacht" opvat: dat je een keer op een herfstige maandagmiddag in je zolderkamertje hebt bedacht 'goh, welk instrument zou God spelen? oh ik weet het! viool! snel op internet zetten!'. Wat het met taal (als in: grammatica) te maken heeft, weet ik zelf ook niet echt. Ik denk dat ik met daarmee bedoel te zeggen dat iemand die uitspraak mogelijkerwijs niet opgooit voor de interessante gedachte maar om iets over te brengen. * frustratie*

Als God viool speelt dan klinkt het vast niet als 'dat gepiep en gekraak' Het valt me trouwens op dat meerdere mensen de uitspraak in de openingspost als filosofisch en bedacht opvatten, óf willen "weerleggen". Maar wat nu als het gewoon de taal is waarin je spreekt en de vraag 'begrijp jij wat dat betekent?' simpelweg een vraag naar herkenning is?

Quote: Op zaterdag 08 november 2008 22:48:38 schreef Olorin het volgende: [...] Dat God vooral van de high culture is. Hij heeft het niet zo op het gewone volk maar vertoeft liever bij de culturele elite, vandaar ook dat het lasterlijk zou zijn als je zou zeggen 'God speelt de eclectische gitaar'. Waarom vat je dat zo op (interesse)?

Je mag wel op het linkje klikken maar je moet luisteren en niet naar het filmpje kijken. Ik vind het er niet uitzien.

Ik zal ook wat linkjes plaatsen naar stukken die ik mooi vind van de componisten die ik heb genoemd: Bach: Concert voor twee violen, Matthaus Passion - Erbarme Dich Mozart: Laudate Dominum, Requiem - Lacrimosa Monteverdi: Lamento della Ninfa Rameau: Menuet Buxtehude: Prelude in Gm Chopin: Mazurka Brahms: Requiem - Den alles Fleish es ist wie Gras Sibelius: Vioolconcert in D deel I Fauré: Requiem - Sanctus Messiaen: Quatuor pour la fin du temps - Louange a l'Immortalité de Jésus Samengevoegd: Oh, dit is wel heel melodramatisch maar ik vind het toch erg mooi link Ti

Het gaat door merg en been. Stabat Mater Dolorosa heb ik als duet gezongen bij mijn praktijk-eindexamen van mijn opleiding.

Quote: Op vrijdag 07 november 2008 23:17:49 schreef The Black Mathematician het volgende: Ja dat kan kloppen, maar dat betekent niet dat het ook echt werkt als introductie. Weer veel andere mensen vinden dat je met Bach en Mozart moet beginnen. Dat kan bij sommige mensen werken, maar niet bij iedereen. Mijn ouders draaiden alleen maar Bach en Mozart en dat heeft bij mij niet gewerkt. Ik vond er niets aan en heb zelfs een tijd niet naar klassiek geluisterd, totdat ik dus in aanraking kwam met Mahler en Bruckner. Een vriend van mij vond ook niets aan klassiek en die heb ik toen meegenomen

De Peer Gynt Suite wordt geloof ik vaak gezien als een ingangsstuk om klassiek te gaan luisteren, net als Carnival des Animaux van Saint-Saens of Peter en de Wolf van Prokofjev.

Quote: Op vrijdag 07 november 2008 22:46:23 schreef Bonaventura het volgende: Pergolesi. Zijn Stabat mater is écht zalig. @Leidenschaft: dat requiem ken ik ondertussen ook uit mijn hoofd niet origineel om te noemen maar dat krijg je als iets zo indrukwekkend en schitterend is.

Ik houd niet zo van grootse werken (met name opera's krijg ik niet weg), tenzij het een oratorium is. De wat stillere, verfijndere, tragischere dingen raken mij vaak het meest. Componisten: Bach, Mozart maar dan alleen het drama, Rameau, Buxtehude, Monteverdi, Chopin, Brahms als het niet té zoet is, Fauré, Sibelius, Dvorak, Messiaen.

Ik heb al heel lang dit citaat op mijn Hyve (): 'Na de stilte komt muziek het dichtst bij het zeggen van het onzegbare.' (Aldous Huxley, schrijver) Het is misschien mooi gezegd, maar ik ervaar het ook echt zo.

Ik ben heel benieuwd naar jullie persoonlijke antwoorden - hoe kort, vaag of juist uitgebreid ook - op deze eenvoudige vraag: Begrijp jij wat het betekent dat God viool speelt? Psst: ik geef hier expres geen verdere toelichting bij en wil in dit topic géén discussie over het doel van het topic. Uiteraard staat mijn profiel altijd open voor al je levensvragen, twijfels en frustraties.

Quote: Op donderdag 06 november 2008 22:35:19 schreef Pius_XII het volgende: Ik bedoel van die dingen die je, als je je geloof (en dat woord 'geloof' kun je heel breed zien) er niet in betrekt, dan wordt je er harder van, cynischer. Dit herken ik wel een beetje bij mezelf. Een van de zwaktes waar ik zelf het meeste last van heb is letterlijk mijn kwetsbaarheid: ik ben makkelijk te kwetsen. Ik ben bang dat andere mensen mij als persoon, of in wat ik doe, niet goed vinden en ik vind al snel een aanleiding om dat bevestigd te zien. Daarom durf ik niet altijd te doen/zeggen wat ik eige

doe ik speciaal mijn best om niet te reageren...

ja, onovertroffen. Ik mis Sacerdos wel een beetje. Gelukkig hebben we De Vegaloog nog.

Quote: Op donderdag 06 november 2008 14:34:15 schreef marini het volgende: Ik ben eigenlijk een beetje benieuwd of jullie tips /hebben om te gaan doen op een eerste date.[/ . Wat zijn jullie beste ervaringen? Hapje eten e daarna naar de bios? Of veel origineler ? Het ligt eraan hoe goed je elkaar al kent, wat je leuk vindt en wat je wilt bereiken. Op mijn eerste date met mijn (inmiddels) man gingen we uit eten. Achteraf niet mijn favoriet, want als ik zenuwachtig ben dan word ik misselijk. Qua sfeer was het wel heel erg leuk, aan het tafeltje naast ons zat een Amerikaans