Naeva

O ja, de keer toen ik aan tafel uit een dagboekje moest lezen:

"Je bent ziek en ligt de hele dag op bed. Je zus komt de kamer binnen en vraagt of je wat wilt drinken."

Dus ik lees:

"Je bent ziek en ligt de hele dag op bed. Jezus komt de kamer binnen en vraagt of je wat wilt drinken."

Ik vond het al zo vreemd, net of Hij niks beters te vragen zou hebben.

Mijn broertje heet Christiaan. Mijn ouders korten onze namen wel eens af, of verbasteren het een beetje. Mijn broer Peter noemen ze wel eens Pjotr en zo. Dus Christiaan komt de kamer binnen, roept m'n moeder in een poging iets aan zijn naam te veraneren: He, Christus!

Oeps.

@Rupsje: Op zich ben ik het wel met je eens. Het gaat niet om het ritueel zelf, maar om je gezindheid.

Maar...

Toch vind ik het wel jammer als mensen de doop "alleen maar" als een soort mooi symbool zien. Ten eerste vind ik het lastig om te zeggen dat het sacrament zelf er niet toe doet, want het is wel iets dat door Jezus ingesteld is.

Ten tweede heeft de doop een heel specifieke betekenis: Het sterven en wedergeboren worden, schoonwassing. Opdragen en belijdenis doen gebeurt waarschijnlijk met dezelfde intentie, maar het is gewoon niet hetzelfde als dopen.

Dave, ik moest denken aan deze tekst:

Mattheus 5

17 Denk niet dat ik gekomen ben om de Wet of de Profeten af te schaffen. Ik ben niet gekomen om ze af te schaffen, maar om ze tot vervulling te brengen. 18 Ik verzeker jullie: zolang de hemel en de aarde bestaan, blijft elke jota, elke tittel in de wet van kracht, totdat alles gebeurd zal zijn. 19 Wie dus ook maar een van de kleinste van deze geboden afschaft en aan anderen leert datzelfde te doen, zal als de kleinste worden beschouwd in het koninkrijk van de hemel. Maar wie ze onderhoudt en dat aan anderen leert, zal in het koninkrijk van de hemel in hoog aanzien staan. 20 Want ik zeg jullie: als jullie gerechtigheid niet groter is dan die van de schriftgeleerden en de Farizeeën, zullen jullie zeker het koninkrijk van de hemel niet binnengaan.

De kern van het evangelie ligt niet in het naleven van regeltjes, maar wel in het rein zijn/worden tegenover God. Jezus heeft dat voorgeleefd, maar is ook om die reden voor ons gestorven. Dat was nodig omdat de wet wel degelijk gold; omdat die in ons hart geschreven zou moeten staan maar dat niet was. Als ik de geboden van Jezus lees (zie vervolg Mattheus 5), dan lees ik geen lege regeltjes, toch zijn het wel degelijk geboden. Maar was dat met de 10 geboden ook niet net zo?

Tot zover offtopic...

Nu even over het onderwerp: Ik denk dat het geen nut heeft om er krampachtig over te doen. Ga bij jezelf na of jij er verstandig aan doet om je hiermee bezig te houden. Of het je tot nut of tot zonde drijft. Dat is het enige en het belangrijkste wat je kunt doen, want voor een ander kun je toch niet spreken.

Helemaal mee eens. Je hebt werk genoeg aan jezelf. En als je je met andermans moraal wilt 'bemoeien', doe dat dan ook zo dat diegene er daadwerkelijk iets mee kan.

Wat zijn ge- en verboden waard als het alleen maar regeltjes zijn en alleen maar een bepaald gedrag voorschrijven? Zo'n regel is een conclusie. En hoe goed en waar die conclusie ook mag zijn, het achterliggende proces en argumenten zijn m.i. nog veel belangrijker, want dat zorgt voor begrip en daardoor innerlijke verandering.

Overigens is dit niet gericht op Someone, maar gewoon een reactie op jouw stelling.

*schop* Ik las even wat oude topics door

Op dinsdag 12 oktober 2004 10:08:54 schreef Hessie het volgende: De vader van een vriendin van mij ging danken. "Wij danken U van harte, voor nood(schraap keel, schraap keel) ruft en voor overvloed. Ik kwam niet meer bij gewoon. Maar ja, hij had het zelf helemaal niet door, maar ik ben het noooooooit meer vergeten, hoewel ik best klein was (moet dus trouwens zijn, voor de mensen die de standaardgebeden nooit bidden(heel goed overigens) Wij danken U van harte voor noodruft en voor overvloed. (weet eigenlijk niet eens of je het zo schrijft)

Haha, lol, mijn dag is weer goed. Ik lees dit nu pas, maar dat was mijn vader.

Pas aan tafel, weer mijn vader, Psalm 80:

9 U hebt een wijnstok uitgegraven in Egypte,

en volken verdreven om hem te planten.

10 U gaf hem een ruime plek,

hij schoot worst en vulde het land.

Dat moest wortel zijn. Ik dacht echt dat ik dood ging van het lachen.

Ik zag het Rupsje, dankjewel.

Julia, wil je alsjeblieft in het vervolg je meerdere korte reacties in één post plaatsen? Het is misschien eventjes kijken hoe je dit het best kunt doen, maar het is absoluut een stuk overzichtelijker en het scheelt posts.

Alvast bedankt.

Het klopt dat het vreselijk veel werk is om alleen bepaalde berichten te verwijderen, tenminste, dat heb ik begrepen. Dus een schone lei is hier ook een écht schone lei... Geen selectie (die is ook haast onmogelijk te maken), maar echt een nieuwe start.

Dat er voor deze rigoreuze ingreep is gekozen is om 1) de negatieve berichten te verwijderen, maar ook omdat het 2) een consequentie is van het zogezegd "flamen" in profielen. Net zoals op het forum topics gesloten of posts ge-edit worden, heeft het negatief posten in profielen ook gevolgen.

Natuurlijk is het heel erg jammer van de positieve berichtjes. Maar dan hopen we maar dat de mensen die zo vriendelijk zijn geweest om iets te posten die moeite nog wel eens vaker willen doen. Dan is je profiel vast in no time weer vol.

Ik vind het aandoenlijk als een kind zo'n tekst voorleest en ook bij anderen mag het wel wat onprofessioneel zijn, dat geeft niets, het heeft wel wat. Maar het kan wel afleiden als je echt naar de tekst zelf wilt luisteren. Je bent dan meer gefocust op al die verschillende stemmen en hoe leuk dat wel niet is, dan dat je serieus de tekst zelf in je opneemt.

Maar ja, dat zal wel per persoon verschillen. Ik word sowieso altijd snel afgeleid door het geluid van bepaalde stemmen. Een ander heeft daar misschien geen last van.

Ik heb Prediker gedownload. Het wordt voorgelezen door Jeroen van Inkel en Arend Langeberg.

Jeroen leest goed en het klinkt ook wel prettig, maar wel een vréselijke l! Arend Langeberg heeft een prachtige stem... Heel rustgevend ook.

Ik vind het leuk om te hebben, maar ik ben nogal gevoelig voor stemmen dus daar hangt het van af of ik het wil luisteren of niet.

Op woensdag 07 september 2005 17:20:19 schreef Ann het volgende: haloo wie speelt er hier viool? en is het moeilijk? ik zou het graag ook lere nspelen maar dan wel zelf

Ik heb vroeger 7 jaar viool gespeeld. Ik had eigenlijk niet vaak (lees: nooit) zin om te oefenen. Luiheid, maar ook omdat ik er niet tegen kon als het niet lukte en als het vals klonk. Het is best een lastig instrument omdat het niet echt snel mooi klinkt. Maar als je het goed kunt, dan is het een heel mooi instrument en is het de moeite natuurlijk wel waard!

Somewhere Over The Rainbow

Somewhere over the rainbow

Way up high

There's a land that I heard of

Once in a lullaby

Somewhere over the rainbow

Skies are blue

And the dreams that you dare to dream

Really do come true

Some day I'll wish upon a star

And wake up where the clouds are far behind me

Where troubles melt like lemondrops

Away above the chimney tops

That's where you'll find me

Somewhere over the rainbow

Bluebirds fly

Birds fly over the rainbow

Why then, oh why can't I?

Some day I'll wish upon a star

And wake up where the clouds are far behind me

Where troubles melt like lemondrops

Away above the chimney tops

That's where you'll find me

Somewhere over the rainbow

Bluebirds fly

Birds fly over the rainbow

Why then, oh why can't I?

If happy little bluebirds fly

Beyond the rainbow

Why, oh why can't I?

Lyrics: E.Y. Harburg

Zie ook:

Trouwen in 2005?

Samenwonen voor het huwelijk

Kerkelijk huwelijk

Als je trouwt beloof je wel dat je dat je er alles aan zult doen om de ander die zekerheid te geven... Dus ja.

Ik heb altijd geleerd dat een huwelijk als het ware een vliegtuig met twee motoren is: Liefde en Trouw. Valt de motor Liefde uit, dan heb je altijd nog Trouw over. Nee, leuk lijkt dat me zeker niet, maar het is wel iets dat je belooft als je je op die manier aan een ander bindt.

Ach ja... lastig. Liefde schijnt namelijk niet alleen makkelijk te zijn, maar ook een werkwoord. Dan nog zijn er vragen als wanneer is het genoeg geweest, wanneer geef je op? In principe zegt het feit dat je trouw beloofd hebt: nooit. De Bijbel geeft geloof ik 1 of 2 uitzonderingen zoals overspel. Vreemd eigenlijk dat men dat elkaar tegenwoordig wel weer vergeeft, maar voor andere problemen geen oplossing meer wil zoeken.

Ik begrijp dat je dit zegt, maar je legt nu woorden in Gods mond die Hij zelf nooit gesproken heeft. Vraag is of je dan niet alleen je eigen gevoel oplegt aan wat God zogenaamd zou willen.

Weet ik niet.

Scheiden 'kan' nu ook in principe niet. De belofte is toch nog steeds 'Tot de dood ons scheidt?' Dat betekent toch niet 'Totdat ik er geen zin meer in heb?'

Wat het ook was in andere tijden: Je van God afkeren, je eigen weg gaan, je antennes niet op God afgesteld hebben.

Bij deze.

Verplaatst >> (Jeugd)kerken / gemeente

Topictitel verduidelijkt

Houd eens even op, zeg. Het is duidelijk dat jullie het belachelijk vinden, maar je hoeft de topicstarter niet als een klein kind of bij voorbaat maar vast als een troll te behandelen.

Misschien loop ik wat vooruit op de zaken, maar houd het gewoon een beetje gezellig.

Ik kan me voorstellen dat je bezorgd bent, het gaat om je eigen kind. Mijn reactie was dan ook zeker niet spottend bedoeld, maar gewoon 'nuchter'.

Fijn een goed teken.

Verder kan ik je weinig raad geven, want ik weet niet wat ik moet denken van geesten en toverij. Ik weet er niet veel van af en in mijn belevingswereld komt het ook niet echt voor.

Succes!

Jonge kinderen, zo van 0 tot 7 jaar, hebben een oneindig grote fantasie en kunnen het onderscheid tussen fantasie en 'echt' nog niet goed maken. Monsters onder het bed, pratende knuffels, fantasievriendjes, spoken, het kan allemaal. Dit is heel leeftijds- en ontwikkelingsgebonden en je kunt daar ook niet veel aan doen. Of je nu 6 keer zegt dat iets niet echt is of niet, dat maakt weinig uit.

De meeste mensen raden dan ook aan om je flexibel op te stellen, om in te spelen op de fantasieën die je kind heeft. Zeggen dat monsters niet bestaan heeft weinig zin; het kind 'weet' toch dat ze er zijn! Monsters wegjagen daarentegen kan wel. Op deze manier verwerkt het kind de fantasie, voelt het zich veilig en kan het onderwerp afgesloten worden.

Een volgens mij belangrijke vraag: Beinvloeden de geesten het humeur of de prestaties van je dochtertje? Verandert haar gedrag opvallend, komt ze heel bang over? Begint ze zelf over het onderwerp?

Admod note: Verplaatst >> (Jeugd)kerken/gemeente

Ik denk dan dat jij iets anders verstaat onder absolutisten. Dat zijn in mijn ogen namelijk niet de mensen die de Bijbel letterlijk nemen, maar wel degenen die voor dat specifieke geloof gaan omdat dat volgens hen de waarheid is. Daarvoor hoef je de Bijbel echter niet letterlijk te nemen. Wat jij beschrijft over een poëtische manier van contact leggen, dat kan wel degelijk bij absolutisme horen.

Ik denk dat je daar gelijk in hebt, ja. Je kunt haast niet iets lezen zonder het te interpreteren. Dan heeft het geen enkele waarde, laat staan dat het invloed op jou heeft. Iedereen die leest en iets uit de tekst wil halen, interpreteert.

Ik ben er wel haast zeker van dat sommige mensen meer hun best doen om dicht bij de tekst te blijven dan anderen. Er is een verschil tussen de Bijbel voor zich laten spreken en de Bijbel als een leuk quoteboekje gebruiken. Ik begrijp de zogenaamde "absolutisten" wel, maar, volgens mij is het woord interpreteren een beetje ongelukkig gekozen.

Wat een mooi/leuk/treffend voorbeeld van Hiawatha!

Amen.

Kleine edit: Ik zou het vervelend vinden als iemand zich negatief aangesproken voelt, dus wil ik toch even zeggen dat dat mijn bedoeling niet is. Wat is schrijf is alleen wat er direct in mijn hoofd opkwam toen ik het topic las. Geen directe reactie op eerdere posts.

Overal in onze maatschappij kom je een soort relativisme tegen. Het lijkt haast wel of je tegenwoordig niet meer goed bij je hoofd bent als je je aan iets of iemand wilt binden en daarvoor wilt gaan.

"Waarom regels stellen? Je mag mensen niet beperken in hun vrijheid!"

"Waarom trouwen? Als je je hele leven bij één persoon blijft, belemmer je jezelf in je ontwikkeling!"

"Waarom...? Etc."

Tsja, ergens snap ik het wel, en herken ik het misschien zelf ook wel. Want wie wil er nou kiezen als je het allemaal van die leven moet hebben, als je alles gezien, gedaan, geproefd en gevoeld moet hebben? Van kiezen ga je alleen maar achteruit! Wie wil er nou accepteren dat je niet alles kunt meemaken?

<karikatuur modus>

Je mag jezelf niet beperken, je mag een ander niet beperken, je mag God niet beperken... En daarom maken we het allemaal maar zo vaag en algemeen mogelijk. Dan weten we tenminste zeker dat we niemand beperkt hebben.

Bovendien zijn we oneindig tolerant. Alles is prima, iedereen mag doen wat hij wil, want iedereen heeft zijn eigen waarheid! En als iemand je daarop aanspreekt, dan zeg je toch gewoon dat jij, met je oneindig ruimdenkende geest, nooit zoiets bekrompens zou zeggen?

</karikatuur modus>

Ik ben geneigd te denken dat mensen een vaster toekomstperspectief nodig hebben, een visie die rust en houvast geeft en die mensen vertelt dat ze niet zoveel hoeven en moeten. Het probleem is dat veel mensen daarop niet, en overigens op niets, echt durven vertrouwen. Dat is overigens voor mijzelf ook een valkuil. Want je zult het maar mis hebben... Alles lijkt van voorbijgaande aard te zijn en je kunt niets zeker weten.

Dit geblaat van mijn kant heeft een open einde, want helaas is het christendom er tot nog toe ook niet echt in geslaagd om dat vertrouwen te winnen. En hoe dat ooit wél moet gaan lukken is mij nog een groot raadsel.

Sorry Dwarrel, maar in het verleden zijn zulke topics ook gewoon gesloten. Bovendien kun je die opmerking toch ook in een ander topic zetten? Men leest het toch wel, hoor.