Naeva

Dankjewel voor je antwoord, het is heel duidelijk. Het is alleen niet precies dat wat ik zoek... ik bedacht net dat mijn vraag eigenlijk over de uitverkiezing gaat. Misschien maak ik er wel een apart topic over. Ik ga in elk geval even kijken of er niet al iets over is.

Op woensdag 08 september 2004 18:11:33 schreef Oogje het volgende: En Sheepie, fijn dat ik iets voor je kan betekenen, maar geef Hem de eer.

Een compliment mag je ook wel gewoon aannemen hoor.

Ik heb nog een vraag m.b.t. dit onderwerp. Als je de gedachte van 'God dwingt ons niet te geloven' doortrekt, zou je kunnen gaan denken 'o dus als ik geloof heb ik dat zelf goed gedaan'? Is dat zo, kun je dat zeggen? Je kunt natuurlijk niet beweren dat je je eigen redding verzorgt, dat heeft God namelijk al gedaan. Hij heeft de reddingsboei al in het water gegooid, je moet hem alleen wel pakken. Maar dat pakken, het gaan geloven, wat zou je daarover kunnen zeggen? Wiens werk is dat nou eigenlijk? En hoe zit het dan met de mensen die die reddingsboei niet vastpakken?

Ik vind het een lastige (maar heel interessante!) vraag omdat je al snel bij de 'uitverkiezingsleer' terechtkomt. Ervan uitgaande dat God met iedereen een plan heeft; hoe vast staat dat plan? Als God echt een plan met je heeft en je gaat ervan uit dat je er 'toch wel komt' (waar trouwens?), betekent dat dat het uiteindelijk weinig uitmaakt wat je doet. En hoe zit het dan met al die mensen die niet geloven? Heeft Hij daar dan ineens geen/een verkeerd plan voor?

Ik denk dat God uiteindelijk geen plan voor ons heeft maar een bestemming. En dat is leven op de nieuwe aarde. Hij dwingt ons niet om Zijn weg te gaan, daar komt namelijk de vrije wil om de hoek kijken. Hij heeft het 'ticket' tot de bestemming altijd klaarliggen, maar of we daar gebruik van maken beslist Hij niet voor ons. Hij is er om ons tips, raad en aanwijzingen te geven, maar Hij ramt het geloof er niet in.

Het is misschien ook iets van onze individualistische samenleving dat we graag willen dat God een puur persoonlijk plan voor ons heeft. Of de angst om 'geen doel in je leven te hebben'.

Dat doel is er wel, zoals ik hierboven al zei. Misschien klinkt dat vaag of 'niet van deze aarde'. Nou van deze aarde is het inderdaad zeker niet als je ziet hoe die eraan toe is. Alles belemmert ons toch haast om te leven zoals God dat had gewild? Niet in het minst onze eigen zonde. Gods weg is niet vaag, wij kunnen die alleen niet volgen zoals het hoort.

In de bijbel wordt trouwens vaak over groepen mensen gesproken, kijk maar naar het volk Israel. De samenleving daar was heel anders ingericht dan nu, minder 'ieder voor zich'. De mensen die God toendertijd in Zijn dienst stelden waren ervoor om anderen op de goede weg te leiden, ze hadden een functie. Dat moet je wel goed in de gaten houden.

Ik denk dat bepaalde mensen een duidelijke functie kunnen hebben in de wereld of in de gemeente. Er zijn zoveel verschillende talenten/gaven die ingezet kunnen worden voor God. En God heeft ons al die gaven gegeven. Hij heeft diversiteit geschapen, en wil ook dat we dat in Zijn dienst gebruiken.

Oja Oogje, hoewel je in zo ongeveer elk topic mijn mening al hebt gepost , vind ik het toch altijd leuk om je inbreng te lezen. Goed beargumenteerd, duidelijk... Ik vind het gewoon goed!

En dat is niet om te slijmen maar gewoon omdat ik het vind.

Ik ben afgelopen zondag uit eten geweest met een paar vrienden. Ik had het liever op een andere dag gehad, maarja, dan kunnen zij niet, en ik vind het jammer als ik dan elke keer niet mee kan.

De reden dat ik er liever niet heen wil, is omdat die dag voor mij dan helemaal niet anders is dan een andere dag in de week. Ik hou er niet van om op zondag geld uit te geven of huiswerk te maken. Het is juist zo fijn om gewoon even niet teveel met dingen van alledag bezig te zijn. Dat doe je de rest van de week al. De zondag is voor mij echt een aparte dag waarop je de rust hebt om met God, maar ook met ontspanning, familie en andere mensen bezig te kunnen zijn. Dat ontneem je jezelf als je altijd maar andere dingen plant.

Als ik op zondag wel iets heb, probeer ik toch ook wel naar de kerk te gaan. Ik vind het gewoon belangrijk dat de dienst een prioriteit heeft. Anders ga je steeds vaker een keertje niet en dat gaat van 'kwaad tot erger.' In de bijbel staat ook duidelijk dat je de bijeenkomsten niet moet verzuimen. Het is natuurlijk wel verleidelijk om een keertje uit te slapen, dat doe ik ook weleens. Maar eigenlijk stel je de eredienst dan niet op de eerste plaats...

Ik kan me wel voorstellen dat, als je bijvoorbeeld sportwedstrijden hebt op zondag, je dat niet wilt laten schieten. Ik denk dat het dan heel belangrijk is met wat voor houding je naar die wedstrijd gaat. Het lijkt me logisch dat als je bezig bent, je gedachten helemaal op de wedstrijd gefocust zijn. Maar ik denk wel dat het goed is als je de rest van de dag nog wel tijd voor andere dingen hebt.

Ook de preek van vandaag (en die van vorige week ook) van onze eigen dominee. Ik was er echt door geraakt, het was precies wat ik nodig had om te horen.

Misschien is de mens ook geneigd God menselijke eigenschappen toe te kennen om iets van Hem onder woorden te kunnen brengen, een poging om Hem te 'begrijpen'.

Ik denk dat met 'je geest' je psyche wordt bedoeld.

Je 'ziel' is denk ik meer het leven in je. Wat dat precies is, tsja dat is misschien ongrijpbaar.

Maar hoe het ook zij, de anti-christ zal een aandachttrekkend persoon zijn. Anders kan hij natuurlijk nooit veel mensen verleiden. Het kan misschien wel zijn dat hij nog niet 'in actie' is gekomen. Maar ik denk toch niet dat hij er al is hoor... of denken jullie er anders over?

Ik bid tot God omdat ik denk dat hij de 'basis' is, Jezus en de Geest zijn in Hem. Tsja ik kan er misschien nog wel meer over zeggen maar het is al laat...

Nouja lees anders de post van Oogje nog maar eens; dat bedoel ik eigenlijk ook.

Op zondag 29 augustus 2004 01:13:03 schreef Gorthaur het volgende: [...] Wat bedoel je precies? Bedoel je dat je dat persoon gewoon niet gelooft, of bedoel je dat je niet gelooft dat er ooit een anti-christ zal komen?

Hey, ik bedoel dat ik die persoon niet geloof. Ik denk niet dat de anti-christ al geboren is. Dan zouden we het toch wel gemerkt hebben lijkt me? Ik bedoel dus niet dat ik niet geloof dat de anti-christ zal komen!

Ja, ik zit vanaf mijn 4e al op koren. Heb viool en blokfluit gespeeld (allebei 7 jaar les gehad) en speel nu piano, beetje gitaar en drums.

Zingen is mijn 'hoofdinstrument', 3 jaar klassiek les gehad en nu lichte muziek op 't conservatorium.

Ik ben zo blij met de uiteg van jmvriesen en karel! Ik vind het echt heel aannemelijk klinken.

Op de een of andere manier heb ik me nooit goed gevoeld bij het idee 'tongentaal' zoals dat in pinkster-kringen uitgelegd word. Niet omdat ik per se niet geloof dat het zou kunnen, maar meer omdat er zo vaak dubieuze kanten aan zitten. Tsja, je kunt het gewoon 'een gevoel' noemen, maar toch. Zou God mensen een negatief gevoel geven bij de gaven die Hij zelf gegeven heeft?

Het is echt een geruststelling voor mij dat ik niet de enige ben die er erg kritisch op is. Ik begon al haast aan mezelf te twijfelen...

Ik hoop dat niemand zich aangevallen voelt, het is voor mij ook geen wet van Meden en Perzen dat het op deze manier uitgelegd wordt. Maar tot nu toe kan ik me er gewoon een stuk meer in vinden...

Ik denk dat ze het zelf heeft verzonnen en dat het niet waar is. Volgens mij hadden we het dan wel gemerkt hoor. Anti-Christ, iemand die alles is wat Christus niet is, nou dat is nogal wat!

@Morpheus:

Het boek heet: Doden sterven niet

Het is geschreven door Dr. W.C. van Dam. (1980)

Een best oud boek dus, de taal is soms wat ouderwets. Maar ik heb het 2 keer gelezen en denk dat het zeker een betrouwbaar boek is. De schrijver is kritisch en realistisch. Daarnaast is het een christen, die dus ook serieus rekening houdt met de christelijke invalshoek.

Ik zal hier even de tekst van de kaft typen, dan heb je misschien een indruk!

'Ieder mens moet eenmaal sterven' en 'Er is nog nooit iemand teruggekomen' zijn twee bekende gezegden. Maar wat ervaart een mens nu eigenlijk als hij sterft?

Er wordt tegenwoordig veel geschreven over sterven. De dood is niet langer taboe maar wekt nieuwsgierigheid.

Een drietal kernvragen wil dr. Van Dam in deze bundel diepgaand aan de orde stellen:

Wat hebben mensen gezegd tijdens hun sterven?

Wat hebben mensen ervaren toen ze klinisch 'dood' waren?

Wat zien mensen als zij visioenen hebben van het leven na de dood?

Dood is niet dood, geloen de meeste mensen. Maar houden ervaringen stand als zij kritisch wetenschappelijk onderzocht worden? En vooral: Wat zegt de Bijbel over al deze dingen? Aan de hand van vele voorbeelden uit de praktijk weet de auteur indringend op deze zaken in te gaan. Zonder sensatie, maar nuchter en ernstig. Ook boeiend, want hij heeft vele opmerkelijke ervaringen opgetekend.

Een goed boek van een auteur die bijbels geinspireerd schrijft en bekend is door zijn werk binnen de Charismatische Werkgemeenschap Nederland.

Toen iemand in een goed gesprek over het geloof (en mijn 'problemen' daarmee) ineens mijn lievelingsbijbeltekst aanhaalde. Zonder dat hij dat wist.

Het was trouwens 'Kom tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven.'

Omdat 'ie onwijs schattig is, en het een schaap is (vanwege mijn naam.)

Hee, ik zie nu dat de BDE's (van die site) die Morpheus aanhaalt uit mijn boek komen! Wat toevallig zeg! Of de quotes uit het boek zijn gewoon 'algemeen bekend', dat kan ook.

Ik vind het wel een interessant onderwerp; BDE's.

Ik heb zelf een boek waarin heel veel BDE's van verschillende mensen zijn opgeschreven. Het is heel interessant om te lezen, maar ook wel verwarrend.

Aan de ene kant schijnen deskundigen een BDE kunstmatig op te kunnen wekken en het wetenschappelijk te kunnen verklaren.

Aan de andere kant zagen de mensen in het boek dingen die ze niet konden weten. Ze zagen mensen in de hemel, waarvan ze niet wisten dat die overleden waren. Zo zijn er nog wel meer dingen te noemen.

Tsja, ik weet het allemaal niet hoor...

Wat is 'BOT'?? Is dat een afkorting over dat je ontopic moet blijven ofzo?

Nou laat ik dat dan maar eens doen...

Ik denk zeker dat er mensen zijn die kunnen genezen, ook buiten de christelijk kringen. Denk maar aan Reiki. Een tweede is of het verstandig is om je daarmee in te laten. Je hoort vaak verhalen over nare bijwerkingen enzo, dat kan niet goed zijn denk ik.

Ik vraag me soms af of die manier van energie gebruiken ook gehanteerd wordt door christenen die mensen genezen. Maar dat ze die krachten dan niet op eigen houtje gebruiken, maar in dienst van God. Ik weet niet of het waar is hoor, het is maar een theorie natuurlijk (waar ik zelf ook niet 100% van overtuigd ben.)

Ik blijf het een lastig onderwerp vinden.

Afgezien van dat ik een leeftijdsverschil van 22 jaar niet normaal vind, lijk het me niet eens leuk. Je komt echt ontzettend lastige dingen tegen mbt trouwen, kinderwens, levensverwachting etc. Het lijkt me onverstandig om eraan te beginnen. Natuurlijk kan het gebeuren dat je verliefd op elkaar wordt. Maar dat wil nog niet meteen zeggen dat je dan ook de ware voor elkaar bent, en dat je een relatie moet beginnen. Kijk, iedereen moet doen wat hem/haar zelf goed dunkt, maar volgens mij weet je niet echt waar je aan begint.

Als er uiteindelijk geen echt oordeel is, waarom is Jezus dan voor ons gestorven? Waarom zouden we dan nog geloven?

Ik geloof niet in de alverzoeningsleer. En de bijbel geeft mij ook geen reden om er wel in te geloven, integendeel.

Het is geen sprookje dat eindigt met 'en iedereen leefde nog lang en gelukkig' hoor.