Naeva

All time favorite

Je moet niet denken dat je hier niets te zoeken hebt, hoor. Het is wat mij betreft juist mooi dat je je open en kwetsbaar opstelt. Leuk dat je durft buiten de kaders te denken. Hoe ervaar je dat zelf trouwens, die vele en gecompliceerde gedachten? Brengen ze je iets goeds? Of is het meer als "dwalen" (als in het engelse wandering) en heb je zelf misschien juist behoefte aan richting? Gewoon belangstelling, hoor.

3 uur geleden zei Eric83:

toch trekt het mij regelmatig weer aan. 

Welkom!

Kun je een voorbeeld geven van datgene dat jou aantrekt? 

Bijna alles overstijgt het niveau van Opwekking meerdere malen. 

Verder vind ik het mooi dat je zoveel tijd en aandacht steekt in het uitleggen van je geloof, al staat jouw beleving ver van de mijne af. 

Welk boek ben je aan het lezen?

Wat vind jij echt een aanrader

Welk boek wil je graag nog eens lezen?

Allemaal vragen voor het boekentopic

Ik ben aan het wachten op Moeder en Zoon van Gerard Reve, deze heb ik net op marktplaats gekocht. Ik wil dat boek al een tijd lezen (want heb er al vaker óver gelezen) maar was eigenlijk een beetje bang dat Reve niks voor mij is, dus nooit actie op ondernomen. Nu heb ik alleen net De avonden gelezen, die kwam ik tijdens mijn gegoogle naar Moeder en Zoon als PDF tegen op internet. Wat een onverwacht ontroerend boek! Misschien wordt het toch wel wat met mij en hem.

Daarvoor las ik Een man van horen zeggen en Een sneeuw van Willem Jan Otten, die had ik in juni gekregen dus dat werd tijd. Mooie thematiek en niet slecht geschreven, maar toch iets te weinig impact om me echt bij te blijven.

Verder ligt op mijn nachtkastje Joe Speedboot van Tommy Wieringa (te leen gekregen van iemand). Half gelezen, leest lekker weg.

Mijn ouders hebben een gigantische kast met boeken over religie en daar neem ik soms iets uit mee om het 9 van de 10 keer ongelezen weer terug te geven.  Wegens geen tijd/geen rust/geen zin. Ik heb nu Joodse mystiek van Sjef Laenen (nog niet in begonnen) en Geschiedenis van het voege christendom van Eginhard Meijering (58 blz. gelezen). Beide om mijn spaarzame kennis wat uit te breiden. 

Ik ga wel stemmen maar heb nog niet bedacht op wie of wat. Even kijken wie er meedoen.

4 uur geleden zei Robert Frans:

Naeva lag rustig te slapen:
Maar helaas, de wekker ging weer af:
Moeizaam stond ze toen op:
Met een lichte, bonkende koppijn:
Zich ergerend aan haar veel te vrolijke man:
Die ze daarom meteen wegstuurde:
"Zonder koffie kom je er niet in!":
Dus ging hij razendsnel aan het werk:
Hij nam zelfs een bloemetje mee:
Die ze vervolgens minzaam aannam:
Om zich daarna op de koffie te storten:
Nu was haar dag eindelijk begonnen:
Tijd voor een lekker ontbijt:
Maar toen werden de kinderen wakker...:

Zoiets?

Iets minder idyllisch...

Maar het is weer gelukt, iedereen op tijd op school, opvang en werk.

29 minuten geleden zei Willempie:

Waarom wilden ze dan steeds terug naar Egypte?

Omdat het in de woestijn ook niet echt een feest was.

Ik mis een koffiesmiley... het gewone leven is weer begonnen.

11 uur geleden zei MysticNetherlands:

Ik ben van nature nogal nors van toon. Ik ben verder reterelaxed. Sorry als ik ehm... nors overkom.

We hadden t over bewuste planning. Dat was de context.

Kun je onbewust plannen, denk je?

3 uur geleden zei MysticNetherlands:

Idd, coördinatie behelst helemaal geen planning per sé. Planning is t bewust (!) in de tijd vooruit verzinnen, regelen, bedenken, evt coördineren etc. Dus heel wat meer dan coördinatie an sich.

Planning hoeft geen talig proces te zijn en kan meer of minder bewust zijn. Als jouw dochter speelgoed van een hoge tafel wil pakken en bedenkt om haar stoel naar de tafel te schuiven om via de stoel op  de tafel te klimmen, heeft zij haar actie gepland. Zonder dat je dat gezien hebt. 

Stel dat ze zelf die stoel niet kan verplaatsen omdat hij te zwaar is. En ze heeft op dat moment twee vriendinnetjes te spelen. Dan kan zij zeggen of gebaren “kom!”, naar de tafel wijzen, beginnen met het duwen tegen de stoel en wijzen waar de stoel moet komen te staan. Als de kinderen het niet meteen snappen dan pakt ze misschien zo’n kindje wel vast en legt ze haar handjes op de stoel. En dan zegt ze misschien wel: een tee die nu! zodat alle kinderen gelijk duwen. En als er eentje geen zin meer heeft en wegloopt dan zal ze dat kindje proberen terug te halen.

Op dat moment heeft ze gecoördineerd en georganiseerd als onderdeel van haar planning voor het kunnen pakken van dat speelgoed.

3 minuten geleden zei Willempie:

Als het genoom in een cel beschadigd wordt, door straling bijvoorbeeld, en niet goed gerepareerd kan worden waardoor dus een mutatie optreedt, zullen de omringende cellen de gemuteerde cel aanvallen en proberen te vernietigen, hetgeen ook meestal lukt.

Hoe komt het dat ze dat doen, wat is het mechanisme?

3 uur geleden zei MysticNetherlands:

Nee. Van Dale over plannen:

werkzaamheden voorbereiden; een plan opzetten

 

Hoe kun je nou van plannen spreken in deze? Hebben ze van te voren met een stokje in de grond hun aanvalsroute uitgetekend? Het monitoren van de voortgang? Heeft niets met plannen te maken. Dat heet monitoren, niet plannen.

Ik geloof dat er een aantal mensen niet snappen wat het woord plannen behelst...

Relax. Waarom deze toon?

3 uur geleden zei Willempie:

Dat doen cellen ook.

Heb je daar een voorbeeld van?

7 uur geleden zei MysticNetherlands:

Coordinatie behelst helemaal geen planning, hoe kom je er bij.

Elk doelgericht gedrag vereist planning. Het coördineren van een groep apen om gedrag uit te lokken dat leidt tot een bepaald gevolg (doden van een andere aap) vereist voorstellen van het doel, het bepalen van de te zetten stappen om dat doel te kunnen bereiken, het omzetten daarvan in gedrag en het monitoren van de voortgang. En dat is precies wat planning is. 

10 uur geleden zei Flash Gordon:

Als je het echt wil lezen en niet kan vinden, mag je het hier lezen. Met witte handschoenen asn natuurlijk

Komt goed, ik ga ervanuit dat ze mijn bod van €1,50 niet kunnen weerstaan. 

3 uur geleden zei Robert Frans:

Ik denk dat het ook te maken heeft met smaak. Neem bijvoorbeeld zijn boek Moeder en Zoon. Daarin staan prachtige, mystieke gedeelten die mij ook het katholieke geloof beter deden begrijpen. Ook het slot vond ik erg mooi en ontroerend.
Maar het bevat ook een gedeelte waarin Reve zeer uitgebreid en expliciet omschrijft hoe hij een veertienjarige jongen bruut verkracht. Dat gaat mij dan toch echt een flinke brug te ver. Misschien zitten er dan wel veel verborgen, mystieke betekenissen in (juist) dat verhaal, maar de metafoor ontneemt mij dan nogal de zin om die nog te willen ontdekken. Ook na meerdere keren lezen van het boek blijf ik het een verschrikkelijke scéne vinden die voor mij toch wel afdoet aan het verhaal.

Het is dan heel mogelijk dat meer mensen met meer van zijn metaforen of verhalen dat hebben. De metafoor schrikt dan zodanig af of wekt zoveel afschuw op, dat ze voor deze mensen niet meer kan omschrijven wat ze nu werkelijk wilde zeggen.
Ze wíllen dan misschien juist oprecht proberen Reve te begrijpen, maar het is dan net als met wijn: je kunt het zeker leren drinken, maar het moet dan wel lekkere wijn zíjn. En sommige mensen, zoals ik, ontdekken dan alsnog dat ze echt niet van wijn houden, ook al begrijpen ze misschien best waarom anderen dat wél doen.

Ik heb op het boek geboden via Marktplaats, wil het nu toch wel eens lezen. 

Net als 'Het heilige' van Rudolf Otto, dat wat overlap heeft met het onderwerp.

25 minuten geleden zei Willempie:

De natuur en kunst staan inderdaad niet haaks op elkaar en je bent een gezegend mens als je de schoonheid en kunst in de natuur kunt zien, ook in de wiskunde. Dat zelfbenoemde atheïsten van kunst kunnen genieten is duidelijk. Maarten 't Hart is lyrisch over Bach. Maar jij zult, neem ik aan, niet van jezelf kunnen beweren dat je slechts natuurwetenschappelijk denkt want in dat geval zou de muziek waarvan je kunt genieten niet te onderscheiden zijn van ander geluid of lawaai. Het zijn immers slechts geluidstrillingen. Iets soortgelijks geldt voor atheïsten die beweren dat goed en kwaad niet bestaan en zich vervolgens enorm opwinden over het kwaad. Hier zie ik toch wel iets om over door te denken. Kunst, schoonheid en rechtvaardigheidsgevoel overstijgen m.i. het natuurwetenschappelijke denken. 

Ik zou niet durven beweren dat emoties niets met God hebben te maken. Het is wel zo dat ons gevoel, verstand en wil tot ons vlees behoren en op zich niet geestelijk zijn. Maar kunst bevindt zich m.i. toch op een wat hoger vlak dan louter het emotionele. Ik zou wel durven beweren, wat veel kunstenaars trouwens ook doen, dat kunst de hemel een beetje raakt en dus iets met het spirituele van doen heeft.

De Schepper.

Even kort w.b. emoties en geloof: emotie is niet "minder" dan verstand of wil. We zijn nu eenmaal mensen en emoties horen daarbij. Het gaat, denk ik, om de vraag waar de emotie toe leidt, in welke richting ze je beweegt en hoe de verhouding is ten opzichte van je verstand en wil. In God zijn emotie, verstand en wil uiteindelijk geïntegreerd. Alles gaat één richting uit, naar God, en versmelt daar met Hem. Dat is, missschien, waar Paulus op doelt als hij het heeft over 'de vrede van God die alle verstand te boven gaat'.

3 uur geleden zei Willempie:

Aansluitend op de bovenstaande bijdragen vraag ik me af of iemand die "in niets gelooft" en slechts natuurwetenschappelijk kan denken wel in staat is om kunstzinnig te zijn. Het is zomaar een gedachte. Het lijkt me nogal haaks op elkaar te staan. Ik denk nu voornamelijk aan poëtrie, muziek en proza maar mogelijk geldt het ook voor beeldende kunst.

Ja, dat kan om minstens twee redenen:

1. In mijn post trok ik een parallel tussen muziek en kunst, vooral wat betreft het communicatieve aspect ervan. Je moet die parallel niet te ver doortrekken of te absoluut nemen. Ik zei bijvoorbeeld niet dat geloof muziek ís (hoewel... in heel verregaande mate wel, wat mij betreft) of dat muzikale ervaringen religieuze ervaringen zijn.

2. Er is niet één manier van geloven of één manier van kunst maken/beleven. Ik noemde tussen neus en lippen door even het fenomeen 'programmamuziek'. Dat is muziek die een verhaal uitbeeld of dingen die wij kennen (natuur, sprookje, gebeurtenis o.i.d.) in klank omzet. Een voorbeeld hiervan is de Moldau van Smetana (uitbeelding van een rivier) of de Schilderijententoonstelling van Moussorgski. Hierbij wordt muziek gebruikt om te verwijzen naar iets anders. Je hebt ook schilders die zo exact mogelijk iets uit de wereld naschilderen. Dit tegenover meer abstracte vormen van kunst, waarbij de kunst niet direct naar iets verwijst maar min of meer 'voor zichzelf spreekt'. Zo heb je ook gelovigen die sterk gericht zijn op informatie over de historische Jezus of het zoeken van aanwijzingen in de waarneembare wereld waar ze de waarheid van het geloof aan kunnen aflezen of herkennen. Ik heb daar niets op tegen, maar heb er ook niets mee. Plat gezegd: waarom zou je een rivier willen uitbeelden in muziek als je ook gewoon naast die rivier kunt gaan staan?

Waarom heb je deze avatar, betekent 'ie iets en zo ja: watdan?

Best een goed plot voor een B-film.

Op 29-12-2017 om 14:13 zei Flash Gordon:

Wat in ieder geval een belangrijk punt is, is dat ik "het geloof" niet zie als bron van kennis, laat staan van feitenkennis, maar als een coherent systeem dat het vocabulaire geeft om te communiceren over wezenlijke zaken die zonder dat vocabulaire onzegbaar blijven.

Ik las een tijdje terug een artikel dat ging over liturgie en muziek. Daarin werd een hoogleraar godsdienstfenomenologie (je moet 't een naam geven...) aangehaald. Hij ziet een parallel tussen geloof en muziek die, denk ik, te maken heeft met wat jij hierboven zegt. 'Het wezen van de religie laat zich volgens hem in niets anders vinden dan in het religieuze. Evenzo laat muziek zich in niets anders vinden dan het muzikale: het moet worden beleefd. Het kan dan ook niet op een andere wijze (bijvoorbeeld met woorden) worden beschreven. [...] Met andere woorden: muziek en religie laten zich slechts naar analogie beschrijven, maar laten zich in niets anders vinden in het muzikale respectievelijk religieuze.' In een ander artikel in hetzelfde blad gaat het over de betekenis van muziek. Er wordt uitgelegd dat muziek geen 'zeggende' functie heeft - muziek kan niet zeggen: 'Morgen regent het in Parijs' - maar dat muziek wel verwijst naar andere muziek. Deze twee dingen herken ik als het gaat om geloof. Het is een taal om het onzegbare te zeggen. Geloofstaal heeft bovendien alleen betekenis binnen de context van het geheel van die taal. 'Jezus is opgestaan' heeft buiten het geheel van het geloof geen betekenis, net zoals 'f#' geen betekenis heeft zonder de rest van het muziekstuk. Dat is denk ik ook waarom het zo lastig is om te communiceren over wat je gelooft. Hoe kun je in woorden uitleggen hoe je het onzegbare zegt? En hoe kun je uitleggen wat 'f#' is, buiten het puur technische '369.99 hertz'?

(Dit verklaart ein-de-lijk ook waarom ik een pesthekel heb aan programmamuziek, trouwens.)

StarTrek kijken heb ik nog niet op kunnen brengen, dus misschien sla ik wat planken mis, hoor. In dat geval: alles is denk ik en sorry.

De beste wensen allemaal

9 uur geleden zei TTC:

Geen dank, je hebt het dan ook over de grondslag van religie of het christendom, geen alledaagsheid.

Wat mij betreft komt het vooral doordat het onderwerp alle kanten opgaat en ik aan sommige bijdrages echt geen touw vast kan knopen. Veel monoloog en begrippen die voor zoveel uitleg vatbaar zijn dat er geen beginnen aan is. Dat maakt reageren voor mij moeilijk, terwijl ik het onderwerp interessant vind.

Mooi om te lezen, dank voor het delen