Hetairos

Ik geloof niet dat God uit 'meerdere entiteiten' bestaat. Jouw conclusie is dus fout en dus is alles wat je er verder over oreert, dat ook.
En dit is jouw interpretatie. Het arrogante van jou is, dat je jouw interpretatie als waarheid poneert.
De 'mens' kan Jezus niet vergoddelijken. 
Ik schrijf dat niet. Daarnaast 'denk ik' dat God géén naturen kán hebben, laat staan twee.
Nee, je laat jouw interpretatie intact, want die poneer je voortdurend als waarheid. Vanuit mijn gezichtspunt wordt het evangelie waarvan de Schrift getuigt, door jou verkracht, of in elk geval, aangerand.

Ik geloof niet dat God uit 'meerdere entiteiten' bestaat. Jouw conclusie is dus fout en dus is alles wat je er verder over oreert, dat ook.
En dit is jouw interpretatie. Het arrogante van jou is, dat je jouw interpretatie als waarheid poneert.
De 'mens' kan Jezus niet vergoddelijken. 
Ik schrijf dat niet. Daarnaast 'denk ik' dat God géén naturen kán hebben, laat staan twee.
Nee, je laat jouw interpretatie intact, want die poneer je voortdurend als waarheid. Vanuit mijn gezichtspunt wordt het evangelie waarvan de Schrift getuigt, door jou verkracht, of in elk geval, aangerand.

Dat is jouw mening. Vele anderen hebben een andere mening. Ergo: zal dit begrip nader moeten worden gedefinieerd, willen we begrijpelijk blijven (voor die ander).

Liefde is een abstract begrip, waarvan in feite geen andere beelden bestaan, dan die we zelf aan dit begrip geven. Als de Bijbel mij vertelt, dat God liefde IS, presenteert de Bijbel mij een beeld dat al die zelfgemaakte beelden vervangt. Het punt is echter, dat je de Heilige Geest nodig hebt, om de vertaalslag te kunnen maken. Anders blijft je niet anders over dan het beeld, dat de Bijbel je presenteert, alsnog te vervangen voor dat van jezelf.
Het begrip liefde is namelijk concreet geworden (heeft zich gemanifesteerd), als eerste in Christus. En wil zich nu óók concretiseren (manifesteren) in hen die IN Christus zijn (ingevoegd).  Dat concretiseren en manifesteren valt onder het werk en de verantwoording van de Heilige Geest. Dus de Heilige Geest kán alleen maar een zelfstandige en denkende persoonlijkheid zijn. Nu is de Heilige Geest één met Jezus Christus dus heeft die persoonlijkheid inmiddels een Naam: Jezus Christus. En aangezien Jezus weer één is met de Vader, kun je de Geest nu ook verbeelden als de Vader. Met andere woorden: De Heilige Geest = de Vader = de Zoon.
Voilà, de drie-eenheid. Maar houd wel in de gaten, dat zowel de Vader, als de Zoon, als de Heilige Geest in dit geval weer als beelden (ten behoeve van 'onze' communicatie) worden weergegeven. Het dogma van de drie-eenheid is derhalve zelf óók weer een beeld, waarmee je het eens bent of niet.
Natuurlijk kun je het werk van de Heilige Geest in andere beelden weergeven. We zijn nu eenmaal mensen die met mensen communiceren. En dat doen we altijd via beelden, want anders kúnnen we überhaupt niet communiceren met elkaar. Vandaar dat we ons best zullen moeten doen, onze definities (begrippen, uitgedrukt in beelden) moeten synchroniseren. We blijven anders langs elkaar heen praten in monologen.
Voor ons onderwerp geldt echter, dat we als mens deel kunnen krijgen aan de werkelijkheid van God en kunnen delen in de heerlijkheid van de Zoon. Dan is dus het gebruik van beelden niet meer nodig. Voor wat betreft de liefde vertelt de Bijbel mij precies hoe dit werkt:
Romeinen 5:5 (NBG1951) en de hoop maakt niet beschaamd, omdat de liefde Gods in onze harten uitgestort is door de heilige Geest, die ons gegeven is, PS: Ik zou dus alle Getuigen Jehovah aan willen raden, zich voor hun heil en behoud dus meer te richten naar Jezus Christus en minder op het WTG. Want ze bevinden ze zich nog altijd op oudtestamentisch (lees: wettisch) niveau en het werk van de Heilige Geest gaat aan hun voorbij. God heeft er definitief voor gekozen, Zich alleen IN Hem te openbaren en niet in menselijke dogma's en leestellingen.

Paulus schreef in zijn brief aan Efeze:
"Daarom zegt Hij: Ontwaakt, gij, die slaapt, en staat op uit de doden; en Christus zal over u lichten." (Ef.5:14)
Dat moet dus gebeuren, zodra de lezer deze boodschap hoort! Maar is er dan nu een opstanding?
De Heer Jezus Christus predikte:
'Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: De ure komt, en is NU, wanneer de doden zullen horen de stem des Zoons Gods, en die ze gehoord hebben, zullen leven.' (Joh.5:25)
De Mond der Waarheid zei het is NU, dat de doden de stem des Zoons Gods zullen horen! Er is dus NU reeds sprake van de opstanding, terwijl wij - de hoorders toen en de lezers nu - nog gewoon in ons lichaam zijn.
 

Er is maar één mens, die het predicaat (label) dé Christus kan hebben en dat is de mens Jezus. Sinds zijn opstanding is specifiek deze mens herkenbaar onder het nieuwe label: verheerlijkte Heer (meer labels zijn o.a.: de Christus, Koning, geneesheer, redder, Zoon van God, zoon des mensen). Die labels zijn afhankelijk van de context waarin we met elkaar communiceren en dienen puur onze begripsvorming). Het label: 'dé Christus'  is echter ALLEEN op Jezus van toepassing.
Wil je als gewoon mens tóch het label: de Christus, opgespeld krijgen, zul je je dus in Hem = de Christus, ingevoegd moeten worden. Helaas, is er geen andere mogelijkheid en wie tóch een andere weg kiest, is een dief (je steelt een 'label' dat je niet toekomt!) en een inbreker (je eigent je een bezit toe, dat van een Ander is).

Goed antwoord 👍
Volgens mij was het werk al na 6 dagen klaar, op de 7e dag heeft God gerust.
Waarom en in wat voor opzicht zou mij dat goed uitkomen?

Daar gaat het m.i. continue fout. Jezus gelijkmaken aan God. Het verhaal is juist dat God in Jezus naar de mens komt. 
De evangelisten proberen aan dit geheim woorden te geven, wij slaan het echter plat.    
Jammer te weinig fantasie.
De belijdenis van de eeuwenoude kerk is ook dat het niet dezelfde personen zijn, maar wel een eenheid. Men snapt het dogma niet.

Als ik een beeld heb van God en ik sla dat kapot, heb ik dan ook God zelf kapot geslagen?
God heeft de mens geschapen naar zijn beeld of als zijn gelijkenis. De mens IS God niet, al denk hij zelf van wel.

Als ik een beeld heb van God en ik sla dat kapot, heb ik dan ook God zelf kapot geslagen?
God heeft de mens geschapen naar zijn beeld of als zijn gelijkenis. De mens IS God niet, al denk hij zelf van wel.

Voor mij is 'het gelijk zijn' aan Jezus Christus het ultieme, uiteindelijke (levens)doel.
Als dat doel is bereikt, dan is het grote gebod (God liefhebben boven alles, en de naaste als mezelf) volkomen vervuld en mag ik, samen met alle andere heiligen - de ware gemeente, het Lichaam van Christus - aan de eeuwigheid beginnen.

Als ik een beeld heb van God en ik sla dat kapot, heb ik dan ook God zelf kapot geslagen?
God heeft de mens geschapen naar zijn beeld of als zijn gelijkenis. De mens IS God niet, al denk hij zelf van wel.

OK. In feite kan ik jouw redenatie wel begrijpen (denk ik?). Waar jij het hebt over 'geest', bedoel je in feite 'gezindheid' of 'instelling'. Dat bedoel ik óók met 'geest'. Als we echter met elkaar communiceren, dan krijg je de indruk (het beeld!) dat ik het heb over een entiteit. 
Als ik dan een beeld (een voorstelling van wat de geest in onze belevingswereld doet of uitwerkt) gebruik, dan spreek ik  in beelden. Maar als jij dat dan vervolgens niet begrijpt en deze beelden vervolgens als entiteiten uitlegt, kan ik me voorstellen dat je denkt dat ik verschillende goden voorstel.
De kern van mijn visie is echter, dat er maar één God is. De God kan ik wezenlijk (als entiteit!) niet kennen. Met gen mogelijkheid, want ik ben mens en Hij is dat niet. Ik behoor bij de natuurlijke wereld en Hij behoort daar niet toe.
Nu is er in de geschiedenis van de zichtbare realiteit en mens geboren, die volkomen voldoet aan het idee dat God had vóórdat Hij de mens schiep. Die mens is door God verkozen om de nieuwe Adam  te zijn. Die volkomen mens heeft God autoriteit/het mandaat gegeven over alle andere mensen. God heeft deze mens Zijn troon gegeven en zijn heerschappij zal geen einde nemen. Wel zal hij op en bepaald moment de heerschappij weer aan God teruggeven.
Nu is echter de vraag: Waarom en wanneer zal hij dat doen?
Voordat ik deze vragen beantwoord, eerst nog even een zijsprong:
God heeft deze mens (Jezus Christus) een verheerlijkt lichaa gegeven en opgetrokken/opgenomen in de onzienlijke wereld, Je hebt nu dus als zodanig twee afzonderlijke entiteiten: God en de mens Jezus. De ene is voor ons onbegrijpelijk en de andere is voor ons begrijpelijk. Maar de mens Jezus 'kent' het wezen van God wél. Daarom is dan ook hij als enige in staat om ons het wezen van God bekend te maken en is hij de weg. En omdat hij als enige dé Waarheid kent/spreekt en als enige hét Leven kent en doorgeven kan. Lijkt het (is het 'beeld') dat deze drie uit hem voortkomen. Dat is echter maar schijn, want deze drie (de autoriteit om de weg te zijn, de waarheid te communiceren en het leven te geven.) komen in werkelijkheid van God.
En nu de vragen:
De bedoeling is dat Jezus mensen voortbrengt, die aan hem gelijk zijn. Die mensen worden hem door God zelf gegeven. Die 'door God gegeven' mensen zijn geselecteerd uit alle mensen van alle tijden en worden bijeengebracht onder de hoede van Jezus Christus. Die groep wordt de Gemeente of het Lichaam van Christus genoemd.
Dat verzamelen heeft tijd nodig. Als God vindt dat die tijd 'vol' is, dan vindt de verandering plaats: al die nog onvolkomen mensen, worden dan, als het ware, getransformeerd in volkomen mensen, die, net als Jezus, allen voorzien zijn van verheerlijkte lichamen.
Maar omdat deze mensen dan zullen leven op aarde, is het ook nodig dat de gehele schepping wordt bevrijdt van de vergankelijkheid. Hoe deze situatie er uit ziet, kunnen we op dit moment niet inschatten of 'voorstellen'.
NASCHRIFT: Uiteraard is mijn uiteenzetting veel te kort door de bocht en roept waarschijnlijk meer vragen op dan ik nu beantwoord.
Ik loop ook het risico, dan veel het ene oor in gaat en zo het andere oor weer uit komt. Daarom plaats ik deze uiteenzetting ook op het forum Bazuinen én op m'n eigen website. Ik wil voorkomen, dat ik voor Jan met de korte naam schrijf.

@Fundamenteel Bedankt dat u in het kort heeft aangegeven waar het God uiteindelijk om gaat, namelijk Hem en elkaar lief te hebben! Uw woorden omschrijven ons aller gebed tot de waarachtige God, zij liggen wat dat betreft helemaal in lijn met die van de apostel Paulus, ik geef een citaat uit zijn Korinthe-brief:
"Aan de Gemeente Gods, die te Korinthe is, den geheiligden in Christus Jezus, den geroepenen heiligen, met allen, die den Naam van onzen Heere Jezus Christus aanroepen in alle plaats, beide hun en onzen Heere" (1Kor.1:2)
Wat een heerlijk vooruitzicht voor ons @Hetairos, de Heer Jezus Christus is zeer goed voor ons. Prijs Zijn Heilige Naam!

Hallo Jahu,
Jezus stond op in een verheerlijkt lichaam. Tijdens het verblijf in het graf, heeft dit verheerlijkte lichaam het oude 'overgenomen'. Hoe dit kon plaatsvinden, is een geheimenis.
Wat ik wel weet, uit de brieven van Paulus, is dat óók wij van overheerlijkte lichamen worden voorzien. Romeinen zegt, dat de schepping met reikhalzend verlangen, uitziet naar het openbaar worden van de zonen Gods. Dat is m.i. het moment waarop die verandering van lichaam zal plaatsvinden. Het is zeer de moeite waard om aan dit. fenomeen, een Bijbelstudie te wijden.
PS: Bijzonder is wel, dat de wonden van de kruiziging in het opstandingslichaam zichtbaar bleven. Maar dat had ongetwijfeld te maken met het feit, dat de discipelen Jezus anders niet konden herkennen als verheerlijkte Heer.

De Joden getuigen van het inzicht, dat je JHWH (n niet Elohim) géén label of naam en dus geen beeld kunt geven. Ze hebben gewoon teveel respect voor JHWH.
Dit alles in tegenstelling tot het WtG; die presenteren zonder enige terughoudendheid zichzelf als getuigen van JHWH. Ze denderen dus respectloos - eigenwijs en/of hoogmoedig? - over de wens van JHWH heen, door te ontkennen dat JHWH zich enkel bekend wil maken in Christus. JHWH gebruikt de naam van Christus als label. waarmee je Hem kunt aanspreken en kunt benaderen.
In feite misbruikt het WtG de naam van JHWH.

Correct. Daarom zoek ik ook niet 'het niets', maar 'iets'.
Bij dat 'iets' heb ik een beeld, een voorstelling. Op de een of andere wijze - ik spreek dit uit in geloof - weet ik, dat mijn wezen (de kern van mijn bestaan) uiteindelijk aan de werkelijkheid achter dat beeld deel zal hebben. Dat is mijn hoop.
Waar jij waarschijnlijk op hoopt is dat je uiteindelijk opgaat in de werkelijkheid, die door 'het niets' (nirvana?) wordt voorgesteld.
Waarom word je in onze gesprekken altijd zo denigrerend? Heb je geen volwaardige argumenten meer?

Correct. Daarom zoek ik ook niet 'het niets', maar 'iets'.
Bij dat 'iets' heb ik een beeld, een voorstelling. Op de een of andere wijze - ik spreek dit uit in geloof - weet ik, dat mijn wezen (de kern van mijn bestaan) uiteindelijk aan de werkelijkheid achter dat beeld deel zal hebben. Dat is mijn hoop.
Waar jij waarschijnlijk op hoopt is dat je uiteindelijk opgaat in de werkelijkheid, die door 'het niets' (nirvana?) wordt voorgesteld.
Waarom word je in onze gesprekken altijd zo denigrerend? Heb je geen volwaardige argumenten meer?

Heb je kinderen?
De kracht van God is werkzaam. We weten dus dat God aan het werk is = bestaat als we Zijn werken zien.
Als God zich aan het werk toont in de Vader, dat staat dat werk in relatie tot het verwekken van zonen. Met andere woorden: je kunt alleen maar spreken over God als Vader, als je Hem ziet in relatie tot de enige Zoon, die Hij tot op heden verwekt heeft.
Wij kunnen God onze vader noemen, als Hij IN onze inwendige mens óók een zoon verwekt. Vandaar dat Jezus zich verheugd tussen vele broeders:
Romeinen 8:29 (NBG1951) Want die Hij tevoren gekend heeft, heeft Hij ook tevoren bestemd tot gelijkvormigheid aan het beeld zijns Zoons, opdat Hij de eerstgeborene zou zijn onder vele broederen; De Heilige Geest: stuurt aan, getuigt,  zegt etc. Dat bewijst dat de Geest een eigen persoonlijkheid heeft.
Correct. De leer van de drie-eenheid is herleid (geïnterpreteerd) uit de Bijbel. Zo herleiden anderen uit diezelfde Bijbel dat de Heilige Geest een werkzame kracht is.
Je stelt je dan een aarde voor, die je wordt geschilderd door het WtG. Maar hoe weet je nu, dat die schildering (dat beeld) de werkelijke toekomst uitbeeldt? Dat geloof je! Ik vraag dan: waarop is dat geloof gebaseerd?
Ik vraag me af of met deze uitspraak, niet het fundament onder de leer van het WtG weghaalt; waarom zouden we ons nog bij jullie moeten aansluiten?
Je kunt alleen maar een weg gaan, als je die als zodanig herkent. Anders gezegd, de weg leidt ergens heen; anders is het geen weg.
Ik ga inderdaad een weg, omdat ik in de verte zie waar die heenleidt. Jij weet niet eens of je wel op een weg wandelt, want je kunt niet verder zien dan de volgende stap.
Ik citeer deze verzen niet voor jou, maar voor de meelezers. Maar óok jij kunt nu niet zeggen: had me nu maar verteld waar, iets wat je schrijft, wordt onderbouwd in de Bijbel. 

Wij kunnen dat niet bereiken, we kunnen wel laten zien dat we het willen bereiken. Door God niet tegen te staan in Zijn voornemen.
Zoals je al zegt, God bereikt het doel Zelf, Hij heeft ons niet nodig. Kijk maar naar de geschiedenis van Israël, het volk en masse is onwillig tot op de dag van vandaag. Zichzelf als geheel volk bekeren kan het niet en ook hier is het God die het uiteindelijk zal bekeren zodat het zijn taak kan volbrengen. Zie b.v.:
Exo. 19:6 "En gij zult Mij een priesterlijk koninkrijk, en een heilig volk zijn. Dit zijn de woorden, die gij tot de kinderen Israels spreken zult."
1 Pet.2:9 "Maar gij zijt een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterdom, een heilig volk, een verkregen volk; opdat gij zoudt verkondigen de deugden Desgenen, Die u uit de duisternis geroepen heeft tot Zijn wonderbaar licht"
Aristarkos
 

Hier openbaart zich al direct dé spraakverwarring, die aan de basis ligt van alle gesprekken die op Credible worden gevoerd.
Je schrijft: "Jezus zegt: Ik en de Vader zijn één..."
Elk woord dat je schrijft, roept In mijn denken een beeld op. Er bestaat in mijn denken echter al een uniek beeld dat op enig moment in mijn leven is ontstaan. Als je jouw uitspraak (dat wat je schrijft) aan mij 'voorstelt' (een beeld presenteert), dan 'ziet' mijn denken niet jouw voorstelling, maar het beeld, de voorstelling, die ik al van te voren had. Soms is er enige tijd nodig om er achter te komen, dat de beelden van anderen en de beelden van mezelf niet hetzelfde zijn. Dan kunnen we allebei zeggen, dat we elkaar niet meer begrijpen.
Als jij 'Jezus' noemt. dan zie ik, onder meer, de volgende beelden:
de verheerlijkte Heer; de enige God/mens; de Zoon van God; de Redder van de mens; de geneesheer; de Koning op de Troon van God; de Strijder op het witte paard; het Lam dat geslacht is; enz, enz. Welk beeld in specifiek 'zie' is contextafhankelijk. Beelden zijn in feite gegroepeerd. Als ik me Jezus voorstel als een deur, dan zie ik een deur van een schaapskooi. Ik heb echter nog nooit een deur in een schaapskooi gezien. Voor zover mij bekend (ik denk nu aan de voorstelling, die ik een zag in een kinderbijbel) is de deur van een schaapskooi gewoon een uitsparing (een gat) in een muur. Jezus, als deur, is dus gewoon de toegang tot de schaapskooi.
Elk woord = beeld = voorstelling = gelijkenis roept in het denken van degene met wie we communiceren, een beeld = voorstelling = gelijkenis op, die al bestaat. En als dat beeld nog niet bestaat, dan wordt het gewoon door ons denken samengesteld op het moment dat het wordt gepresenteerd.
Denk, bijvoorbeeld aan een 'marsmannetje'. Wat zie je nu? Anders gezegd: "Wat verbeeldt je je?" Geen mens heeft ooit een marsmannetje is werkelijkheid gezien, maar toch heb je direct een beeld voor ogen (In je denken).
De Vader en de Zoon zijn één, niet omdat ze dezelfde personen zijn, maar omdat de Zoon zijn persoonlijkheid (het wezenlijke van de persoon: de Zoon) volkomen aan de persoonlijkheid (het wezenlijke) van de Vader, ondergeschikt heeft gemaakt.
 Wat denk jij bij het woord 'vader'? En wat denk jij bij het woord 'Zoon'?
Ik ben er zeker van dat je allang een 'voorstelling' van beide begrippen hebt.
Geef me eens een 'beeld' van 'menselijk zijn'? Geef me eens een 'beeld' van 'liefde' of 'trouw'. Geef me eens jouw voorstelling van 'vrede'? Of, wat wellicht wat lastiger: van waarheid; van betrouwbaarheid; van éénheid?
Ik vermoed ( = weet zeker), mijn beste Hopper, dat ondanks jouw voortdurende gebruik van drie-dimensionale begrippen, dat jouw denken daarover strikt twee-dimensionaal is. En daarom kun je niet begrijpen waar het eigenlijk over gaat in onze gesprekken.

Ik weet niet wat een discursief denken is, maar dat maakt me ook niet uit. Je hoeft het dus niet uit te leggen.
Dit is een geloofsuitspraak. Die maak je op grond waarvan?
Voor mij geldt:
Johannes 14:26 (NBG1951) maar de Trooster, de heilige Geest, die de Vader zenden zal in mijn naam, die zal u alles leren en u te binnen brengen al wat Ik u gezegd heb. Johannes 15:26-27 (NBG1951) Wanneer de Trooster komt, die Ik u zenden zal van de Vader, de Geest der Waarheid, die van de Vader uitgaat, zal deze van Mij getuigen; en gij moet ook getuigen, want gij zijt van het begin aan met Mij. Johannes 16:13-15 (NBG1951) doch wanneer Hij komt, de Geest der waarheid, zal Hij u de weg wijzen tot de volle waarheid; want Hij zal niet uit Zichzelf spreken, maar al wat Hij hoort, zal Hij spreken en de toekomst zal Hij u verkondigen. Hij zal Mij verheerlijken, want Hij zal het uit het mijne nemen en het u verkondigen. Al wat de Vader heeft, is het mijne; daarom zeide Ik: Hij neemt uit het mijne en zal het u verkondigen.

De leer van de drie-eenheid is een beeld/voorstelling/gelijkenis/voorstelling. Als we met elkaar in gesprek zijn, dat worden deze 'beelden' gecommuniceerd. Maar, omdat we beiden een verschillend begrip hebben van het wezenlijke van de leer, zullen we elkaar nooit begrijpen.
Het wezenlijke van de Heilige Geest is niet gelijk aan het beeld van de Heilige Geest dat we vormen. Het wezenlijke van de Vader is niet gelijk aan het beeld van de Vader dat we vormen en het wezenlijke van de Zoon is niet gelijk aan het beeld van de Zoon dat we vormen. Voor ons mensen is het onmogelijk om te communiceren zonder beelden te gebruiken.
Het wezenlijke van de Vader, de Zoon en de Geest kan alleen maar door het wezenlijke zelf worden gecommuniceerd. Het punt is echter, dat het wezenlijke (A) van de alleen maar communiceert met het wezenlijke van (B). A en B zijn verschillende persoonlijkheden.
Als het wezenlijke van een begrip door A wordt overgebracht in (onlosmakelijk wordt verbonden met) het wezenlijke van B dan is communicatie niet meer nodig en is A één geworden met B.
We kunnen dan zeggen dat het wezenlijke van de Vader, de Zoon en de Geest gelijk aan elkaar is geworden. Ik schrijf bewust: "kúnnen zeggen" want zolang het wezenlijke van A niet is overgebracht (één is geworden) met ons wezenlijke (de inwendige, geestelijke, dus onzienlijke mens), zullen we nooit het wezenlijke van A ervaren.
Een voorbeeld: We 'kennen' (Bijbels begrip: gemeenschap hebben) niet het wezenlijke van de Liefde, dat wel in God aanwezig is. Als de Geest echter de Liefde aan ons wezenlijke (de inwendige, geestelijke, dus onzienlijke mens) bekend maakt (dus in gemeenschap brengt), zal de liefde van God onlosmakelijk met ons wezenlijke verbonden worden.
Romeinen 5:5 (NBG1951): en de hoop maakt niet beschaamd, omdat de liefde Gods in onze harten uitgestort is door de heilige Geest, die ons gegeven is, Voor mijn begrip, hussel je allerlei beelden door elkaar heen; ik 'versta' (begrijp) je dus niet.
Je schrijft: "God is geest". Waarom schrijf je niet:'god is geest?' Of: 'God is Geest'?
Mijn vragen aan jou:
Heeft God een persoonlijkheid?; Heeft de Geest een persoonlijkheid?; Zijn die persoonlijkheden verschillend?. Nu de volgende vragen:
Heeft de Vader een persoonlijkheid?; Heeft de Zoon een persoonlijkheid?; Heeft de Heilige Geest een persoonlijkheid?; Zijn die persoonlijkheden verschillend? Geef jezelf de gelegenheid over deze vragen na te denken, want je loopt het risico allerlei verschillende persoonlijkheden te vóóronderstellen en dus allerlei beelden te maken (te snijden) in je eigen denken. Maar waarschijnlijk heb je die al gesneden op grond van jullie dogma's en leerstellingen. Die eigen beelden vormen namelijk ALTIJD de referentie voor mijn 'vóór'onderstellingen'.

Ja, dat snap ik inmiddels wel, maar dat helpt de communicatie tussen ons niet verder; de communicatie op dit forum bestaan in woorden, die op een bepaalde manier zijn gerangschikt.
Voor mij is dus alles wat je zegt (bedoeld te zeggen) volslagen nonsense. Niet, omdat het volslagen onzin IS, maar omdat IK jou niet begrijp.
Ik vraag me oprecht af wie er blind is (en dus ook géén beelden kan zien en delen). Hoe 'weet' een blinde dat hij op goede weg is, als hij deze niet ziet en kan vergelijken met een weg die uiteindelijk dood loopt?
Ik krijg dus eerder de indruk, dat jij één van die twee blinden bent en dat je er op vertrouwt. dat die andere (waar je je aan optrekt) tóch ziende is. Daar kom je dus alleen maar achter als je uiteindelijk samen in een kuil valt of tegen en tijdens het dwalen tegen hekwerk 'doodlopende' aanloopt. De tijd zal het leren.
Markus 4:9-12 (NBG1951) En Hij zeide: Wie oren heeft om te horen, die hore.
En toen Hij (met hen) alleen was, vroegen zij die in zijn omgeving waren met de twaalven, Hem naar de gelijkenissen. En Hij zeide tot hen: U is gegeven het geheimenis van het Koninkrijk Gods, maar tot hen, die buiten staan, komt alles in gelijkenissen, dat zij
ziende zien en niet bemerken, en horende horen en niet verstaan, opdat zij zich niet bekeren en hun vergeven worde. Laat het verder maar zitten, Hopper. We begrijpen elkaar toch niet, dus kan ik me nu beter bezig houden met nuttiger zaken.

De leer van de drie-eenheid is een beeld/voorstelling/gelijkenis/voorstelling. Als we met elkaar in gesprek zijn, dat worden deze 'beelden' gecommuniceerd. Maar, omdat we beiden een verschillend begrip hebben van het wezenlijke van de leer, zullen we elkaar nooit begrijpen.
Het wezenlijke van de Heilige Geest is niet gelijk aan het beeld van de Heilige Geest dat we vormen. Het wezenlijke van de Vader is niet gelijk aan het beeld van de Vader dat we vormen en het wezenlijke van de Zoon is niet gelijk aan het beeld van de Zoon dat we vormen. Voor ons mensen is het onmogelijk om te communiceren zonder beelden te gebruiken.
Het wezenlijke van de Vader, de Zoon en de Geest kan alleen maar door het wezenlijke zelf worden gecommuniceerd. Het punt is echter, dat het wezenlijke (A) van de alleen maar communiceert met het wezenlijke van (B). A en B zijn verschillende persoonlijkheden.
Als het wezenlijke van een begrip door A wordt overgebracht in (onlosmakelijk wordt verbonden met) het wezenlijke van B dan is communicatie niet meer nodig en is A één geworden met B.
We kunnen dan zeggen dat het wezenlijke van de Vader, de Zoon en de Geest gelijk aan elkaar is geworden. Ik schrijf bewust: "kúnnen zeggen" want zolang het wezenlijke van A niet is overgebracht (één is geworden) met ons wezenlijke (de inwendige, geestelijke, dus onzienlijke mens), zullen we nooit het wezenlijke van A ervaren.
Een voorbeeld: We 'kennen' (Bijbels begrip: gemeenschap hebben) niet het wezenlijke van de Liefde, dat wel in God aanwezig is. Als de Geest echter de Liefde aan ons wezenlijke (de inwendige, geestelijke, dus onzienlijke mens) bekend maakt (dus in gemeenschap brengt), zal de liefde van God onlosmakelijk met ons wezenlijke verbonden worden.
Romeinen 5:5 (NBG1951): en de hoop maakt niet beschaamd, omdat de liefde Gods in onze harten uitgestort is door de heilige Geest, die ons gegeven is, Voor mijn begrip, hussel je allerlei beelden door elkaar heen; ik 'versta' (begrijp) je dus niet.
Je schrijft: "God is geest". Waarom schrijf je niet:'god is geest?' Of: 'God is Geest'?
Mijn vragen aan jou:
Heeft God een persoonlijkheid?; Heeft de Geest een persoonlijkheid?; Zijn die persoonlijkheden verschillend?. Nu de volgende vragen:
Heeft de Vader een persoonlijkheid?; Heeft de Zoon een persoonlijkheid?; Heeft de Heilige Geest een persoonlijkheid?; Zijn die persoonlijkheden verschillend? Geef jezelf de gelegenheid over deze vragen na te denken, want je loopt het risico allerlei verschillende persoonlijkheden te vóóronderstellen en dus allerlei beelden te maken (te snijden) in je eigen denken. Maar waarschijnlijk heb je die al gesneden op grond van jullie dogma's en leerstellingen. Die eigen beelden vormen namelijk ALTIJD de referentie voor mijn 'vóór'onderstellingen'.